Με αφορμή την αναδιάρθρωση που επιχειρείτε στον τουρισμό, καθώς και την εξαίρεση της εστίασης, από το προσφάτως ανακοινωθέν επενδυτικό πρόγραμμα ΕΣΠΑ, επιμένουμε και θέλουμε να τονίσουμε, όπως πολύ καλά γνωρίζετε, ότι άλλο η εστίαση γενικά (σουβλατζίδικα, πιτσαρίες, τυροπιτάδικα, ταβέρνες, καφέ κλπ.) και άλλο η εστίαση του τουρισμού.
Στην εστίαση του τουρισμού υπάρχουν εστιατόρια που δουλεύουν αποκλειστικά ή σχεδόν αποκλειστικά με τον οργανωμένο τουρισμό, με συμβόλαια με tour operators και ταξιδιωτικούς πράκτορες, σε πακέτα, όπως ακριβώς και τα ξενοδοχεία.
Στα ξενοδοχεία διανυκτερεύουν με πρωϊνό ή ημιδιατροφή και σε μας δίνουν ένα ή και πολλές φορές, δύο γεύματα.
Οι επιχειρήσεις μας αυτές, έχουν μεγάλη προσφορά στη τουριστική ανάπτυξη, με επενδύσεις σε έμψυχο και άψυχο υλικό, με την γαστρονομία μας, τις υψηλές υπηρεσίες, την προώθηση τοπικών προϊόντων, την αναβίωση τοπικής κουζίνας, την ανάπτυξη της υπαίθρου, αλλά και της τοπικής και Ελληνικής κουλτούρας.
Στην προσπάθειά μας αυτή, συμμετέχουμε εδώ και πολλά χρόνια, σε συνεργασία με τα τουριστικά γραφεία και τα ξενοδοχεία, σε δωρεάν φιλοξενίες τουριστικών δημοσιογράφων, τουριστικών πρακτόρων, promo groups, απ’ όλο τον κόσμο, πολλές φορές δε και δωρεάν φιλοξενίες προσκεκλημένων του Ε.Ο.Τ.
Διατηρούμε δε και σήμα Ελληνικής κουζίνας από τον Ε.Ο.Τ., χωρίς να έχουμε τόσα χρόνια, κάποια υποστήριξη ή προβολή και μας θυμούνται από τον Ε.Ο.Τ., όταν έρχεται η ώρα ανανέωσης του σήματος και του παραβόλου των 300 ευρώ.
Παρ’ όλα αυτά και την ώρα που παγκοσμίως υπάρχει ανάπτυξη γαστρονομικού, οινοποιητικού, διατροφικού κλπ. τουρισμού, η πολιτεία, τα εστιατόριά μας αυτά, δεν τα θεωρεί καν τουριστικές επιχειρήσεις με συνέπεια να μην έχουμε ανάλογη αντιμετώπιση και να μη εντασσόμαστε σε οποιαδήποτε προγράμματα επενδυτικά ή μη, του τουρισμού.
Την ίδια στιγμή, θεωρούνται τουριστικές επιχειρήσεις, καταστήματα ειδών λαϊκής τέχνης, με κινέζικα τσολιαδάκια και κομπολογάκια ή κάποια ενοικιαζόμενα που συχνά βλέπουμε με 5, 10 ή παραπάνω δωμάτια, με υποτυπώδη υποδομή και παροχή υπηρεσιών.
Υπάρχουν εστιατόρια του κλάδου μας πού σιτίζουν 30 ή 40 ή 50 χιλιάδες ή και παραπάνω, οργανωμένους τουρίστες το χρόνο. Αλήθεια πόσα μικρά ξενοδοχεία, βλέπουν τόσο τουρισμό το χρόνο;
Μήπως ήρθε η ώρα να παρθεί άμεσα απόφαση, χαρακτηρισμού ως τουριστικών, των επιχειρήσεων αυτών, με κάποια κριτήρια π.χ. τουριστικής τοποθεσίας ή έκδοσης τιμολογίων προς τουριστικά γραφεία ή κάτι άλλο;
Με αφορμή την αναδιάρθρωση που επιχειρείτε στον τουρισμό, καθώς και την εξαίρεση της εστίασης, από το προσφάτως ανακοινωθέν επενδυτικό πρόγραμμα ΕΣΠΑ, επιμένουμε και θέλουμε να τονίσουμε, όπως πολύ καλά γνωρίζετε, ότι άλλο η εστίαση γενικά (σουβλατζίδικα, πιτσαρίες, τυροπιτάδικα, ταβέρνες, καφέ κλπ.) και άλλο η εστίαση του τουρισμού. Στην εστίαση του τουρισμού υπάρχουν εστιατόρια που δουλεύουν αποκλειστικά ή σχεδόν αποκλειστικά με τον οργανωμένο τουρισμό, με συμβόλαια με tour operators και ταξιδιωτικούς πράκτορες, σε πακέτα, όπως ακριβώς και τα ξενοδοχεία. Στα ξενοδοχεία διανυκτερεύουν με πρωϊνό ή ημιδιατροφή και σε μας δίνουν ένα ή και πολλές φορές, δύο γεύματα. Οι επιχειρήσεις μας αυτές, έχουν μεγάλη προσφορά στη τουριστική ανάπτυξη, με επενδύσεις σε έμψυχο και άψυχο υλικό, με την γαστρονομία μας, τις υψηλές υπηρεσίες, την προώθηση τοπικών προϊόντων, την αναβίωση τοπικής κουζίνας, την ανάπτυξη της υπαίθρου, αλλά και της τοπικής και Ελληνικής κουλτούρας. Στην προσπάθειά μας αυτή, συμμετέχουμε εδώ και πολλά χρόνια, σε συνεργασία με τα τουριστικά γραφεία και τα ξενοδοχεία, σε δωρεάν φιλοξενίες τουριστικών δημοσιογράφων, τουριστικών πρακτόρων, promo groups, απ’ όλο τον κόσμο, πολλές φορές δε και δωρεάν φιλοξενίες προσκεκλημένων του Ε.Ο.Τ. Διατηρούμε δε και σήμα Ελληνικής κουζίνας από τον Ε.Ο.Τ., χωρίς να έχουμε τόσα χρόνια, κάποια υποστήριξη ή προβολή και μας θυμούνται από τον Ε.Ο.Τ., όταν έρχεται η ώρα ανανέωσης του σήματος και του παραβόλου των 300 ευρώ. Παρ’ όλα αυτά και την ώρα που παγκοσμίως υπάρχει ανάπτυξη γαστρονομικού, οινοποιητικού, διατροφικού κλπ. τουρισμού, η πολιτεία, τα εστιατόριά μας αυτά, δεν τα θεωρεί καν τουριστικές επιχειρήσεις με συνέπεια να μην έχουμε ανάλογη αντιμετώπιση και να μη εντασσόμαστε σε οποιαδήποτε προγράμματα επενδυτικά ή μη, του τουρισμού. Την ίδια στιγμή, θεωρούνται τουριστικές επιχειρήσεις, καταστήματα ειδών λαϊκής τέχνης, με κινέζικα τσολιαδάκια και κομπολογάκια ή κάποια ενοικιαζόμενα που συχνά βλέπουμε με 5, 10 ή παραπάνω δωμάτια, με υποτυπώδη υποδομή και παροχή υπηρεσιών. Υπάρχουν εστιατόρια του κλάδου μας πού σιτίζουν 30 ή 40 ή 50 χιλιάδες ή και παραπάνω, οργανωμένους τουρίστες το χρόνο. Αλήθεια πόσα μικρά ξενοδοχεία, βλέπουν τόσο τουρισμό το χρόνο; Μήπως ήρθε η ώρα να παρθεί άμεσα απόφαση, χαρακτηρισμού ως τουριστικών, των επιχειρήσεων αυτών, με κάποια κριτήρια π.χ. τουριστικής τοποθεσίας ή έκδοσης τιμολογίων προς τουριστικά γραφεία ή κάτι άλλο;