Η σύγχρονη τέχνη, από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ως τις μέρες μας, εξετάζεται υπό το πρίσμα της διαμόρφωσης του μοντερνισμού ως κυρίαρχης πολιτισμικής παράδοσης, από την μία, καθώς και της κριτικής απέναντι στο μοντερνισμό, τους θεσμούς και την ‘αισθητική’ του, από την άλλη. Η εμφάνιση νέων μέσων και προσεγγίσεων απέναντι στην ίδια την τέχνη και τον ρόλο του καλλιτέχνη εξετάζεται, ακόμη και σε σχέση με τις διαφορετικές στάσεις απέναντι στην κοινωνία της κατανάλωσης, των ΜΜΕ και της πληροφορίας, καθώς και με τη στράτευση ή την ευαισθητοποίηση σε ζητήματα που αφορούν το φύλο, τη μεταβαλλόμενη δυναμική μεταξύ κέντρου και περιφέρειας. Σε αυτήν την εποχή της παγκοσμιοποίησης η κινηματογραφική τέχνη προσεγγίζεται μέσα από τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες, τα ιστορικά γεγονότα και τα αισθητικά δεδομένα αυτής της περιόδου, με εκτενή αναφορά στα σημαντικότερα ρεύματα και τους δημιουργούς έχοντας γνώση της συμπεριφοράς του κοινού και των μηχανισμών που επιδρούν σε αυτό. Η σύνθεση ΟΛΩΝ των τάσεων κρίνεται αναγκαία για μία καλύτερη κοινωνική συμπεριφορά και καλλιτεχνική ερμηνεία των διμιουργων.Ο Νέος Κινηματογραφικός Νόμος υστερεί του προγενέστερου (όλοι θεωρούμε ότι ο νόμος της αξέχαστης Μελίνας ήταν η αρχή για ένα καλύτερο σινεμά)όχι μόνο σε τεχνικά στοιχεία (επιστροφή του 1.5 τοις εκατό πίσω στους δημιουργούς)αλλά κατά την γνώμη μου και στην νέα οπτική που τον ρόλο του δημιουργού ,βάζοντας έτσι τα θεμέλια της δημιουργίας ενός σινεμά που δεν υπηρετεί τον προβληματισμό ,την δημιουργία και την διαφορετικότητα της εποχης,αλλα σκοντάφτει στην θεωρία της .Ελπίζω ότι ο υπουργός έχοντας αίσθημα ευθύνης σε μια εποχή που άλλα γύρω δείχνουν να δείξει πολιτικό θαρρος,και να κλείσει τα αυτιά του στις ερινύες του κέρδους και της διαπλοκής.
ΓΕΡΟΓΙΑΝΝΗΣ ΑΣΤΕΡΙΟΣ
ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ
ΜΕΛΟΣ Ε.Ε.Σ
ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ Ε.Ε.Σ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ (F.E.R.A-MEI)
Η σύγχρονη τέχνη, από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ως τις μέρες μας, εξετάζεται υπό το πρίσμα της διαμόρφωσης του μοντερνισμού ως κυρίαρχης πολιτισμικής παράδοσης, από την μία, καθώς και της κριτικής απέναντι στο μοντερνισμό, τους θεσμούς και την ‘αισθητική’ του, από την άλλη. Η εμφάνιση νέων μέσων και προσεγγίσεων απέναντι στην ίδια την τέχνη και τον ρόλο του καλλιτέχνη εξετάζεται, ακόμη και σε σχέση με τις διαφορετικές στάσεις απέναντι στην κοινωνία της κατανάλωσης, των ΜΜΕ και της πληροφορίας, καθώς και με τη στράτευση ή την ευαισθητοποίηση σε ζητήματα που αφορούν το φύλο, τη μεταβαλλόμενη δυναμική μεταξύ κέντρου και περιφέρειας. Σε αυτήν την εποχή της παγκοσμιοποίησης η κινηματογραφική τέχνη προσεγγίζεται μέσα από τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες, τα ιστορικά γεγονότα και τα αισθητικά δεδομένα αυτής της περιόδου, με εκτενή αναφορά στα σημαντικότερα ρεύματα και τους δημιουργούς έχοντας γνώση της συμπεριφοράς του κοινού και των μηχανισμών που επιδρούν σε αυτό. Η σύνθεση ΟΛΩΝ των τάσεων κρίνεται αναγκαία για μία καλύτερη κοινωνική συμπεριφορά και καλλιτεχνική ερμηνεία των διμιουργων.Ο Νέος Κινηματογραφικός Νόμος υστερεί του προγενέστερου (όλοι θεωρούμε ότι ο νόμος της αξέχαστης Μελίνας ήταν η αρχή για ένα καλύτερο σινεμά)όχι μόνο σε τεχνικά στοιχεία (επιστροφή του 1.5 τοις εκατό πίσω στους δημιουργούς)αλλά κατά την γνώμη μου και στην νέα οπτική που τον ρόλο του δημιουργού ,βάζοντας έτσι τα θεμέλια της δημιουργίας ενός σινεμά που δεν υπηρετεί τον προβληματισμό ,την δημιουργία και την διαφορετικότητα της εποχης,αλλα σκοντάφτει στην θεωρία της .Ελπίζω ότι ο υπουργός έχοντας αίσθημα ευθύνης σε μια εποχή που άλλα γύρω δείχνουν να δείξει πολιτικό θαρρος,και να κλείσει τα αυτιά του στις ερινύες του κέρδους και της διαπλοκής. ΓΕΡΟΓΙΑΝΝΗΣ ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ ΜΕΛΟΣ Ε.Ε.Σ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ Ε.Ε.Σ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ (F.E.R.A-MEI)