Η διατύπωση της παραγράφου 1 του εν λόγω άρθρου είναι προβληματική στα ακόλουθα σημεία, και ως εκ τούτου χρήζει διόρθωσης.
Πρώτον, δεν είναι σαφές εάν το "και" (1. Για τις τουριστικές εγκαταστάσεις, οι οποίες εγκρίνονται εντός οργανωμένων υποδοχέων τουριστικών δραστηριοτήτων και εντός γηπέδου σύνθετου τουριστικού καταλύματος)εκφράζει σωρευτική ή διαζευκτική προϋπόθεση.
Δηλαδή, προκειμένου να εφαρμοστούν οι οι διατάξεις της παραγράφου 2 του άρθρου 2 του π.δ. 209/1998 (Α’ 169) για τις απαιτούμενες ελάχιστες αποστάσεις από οδούς κλπ, θα πρέπει οι τουριστικές εγκαταστάσεις να βρίσκονται εντός οργανωμένων υποδοχέων τουριστικών δραστηριοτήτήτων ΚΑΙ να ευρίσκονται εντός γηπέδου σύνθετου τουριστικού καταλύματος ? Ή θα πρέπει οι τουριστικές εγκαταστάσεις να βρίσκονται ΕΙΤΕ εντός οργανωμένων υποδοχέων τουριστικών δραστηριοτήτήτων ΕΙΤΕ να ευρίσκονται εντός γηπέδου σύνθετου τουριστικού καταλύματος ?
Η διατύπωση, αν και δεν είναι σαφής, μάλλον κλίνει προς την πρώτη περίπτωση (σωρευσης των προϋποθέσεων). Αν ισχύει όμως αυτο, τότε οι ρυθμίσεις της εν λόγω παραγραφου αφορούν ελάχιστες περιπτώσεις, και μόνο σύνθετα τουριστικά καταλύματα, και δεν κατανοώ εάν αυτή είναι ακριβώς η βούληση του νομοθέτη
Δεύτερον, στην ίδια πρόταση (και για τις μη αμιγώς τουριστικές εγκαταστάσεις, οι οποίες εγκρίνονται εντός των Π.Ο.Τ.Α.), καλό θα ήταν να διευκρινιστεί ποιές νοούνται ως μη αμιγώς τουριστικές εγκαταστάσεις (πχ κτήριο golf club σε περιοχή ΠΟΤΑ? ή με τον όρο αυτό νοούνται τα μη κύρια τουριστικά καταλύματα?)
Τέλος, μια γενική παρατήρηση που αφορά το εν λόγω άρθρο (όπως και το άρθρο 11), είναι ότι δεν γίνεται κατανοητό προς τί η (προς τη σωστή κατεύθυνση) διάθεση να θεσμοθετηθούν (ή να οριοθετηθούν, καλύτερα) περιοχές ως οργανωμένοι υποδοχείς τουριστικών δραστηριοτήτων, όταν τα μόνες "πλεονεκτικές" ρυθμίσεις που συνοδεύουν τους ΟΥΤΔ είναι όσα αναφέρονται παραπάνω για τις ελάχιστες αποστάσεις.
Ορθότερο θα ήταν οι ΟΥΤΔ να εξοπλίζονται και με άλλα "προνόμια", προς την κατεύθυνση της επιτάχυνσης των αδειοδοτικών διαδικασιών (πχ επέκταση για τις τουριστικές εγκαταστάσεις αυτές του θεσμού των Πρότυπων Περιβαλλοντικών Δεσμεύσεων και για εγκαταστάσεις μεγαλύτερες των εκατό κλινών, με όριο ίσως τις 300 κλίνες), ώστε η ανέγερση τουριστικών καταλυμάτων εντός των περιοχών αυτών να συνοδεύεται πράγματι από ουσιώδη πλεονεκτήματα. Μόνο έτσι θα αποτελεί κίνητρο για τον οποιοδήποτε ενδιαφερόμενο η επιλογή περιοχών χαρακτηριζόμενων ως ΟΥΤΔ προς ανέγερση νέων τουριστικών καταλυμάτων.
Η διατύπωση της παραγράφου 1 του εν λόγω άρθρου είναι προβληματική στα ακόλουθα σημεία, και ως εκ τούτου χρήζει διόρθωσης. Πρώτον, δεν είναι σαφές εάν το "και" (1. Για τις τουριστικές εγκαταστάσεις, οι οποίες εγκρίνονται εντός οργανωμένων υποδοχέων τουριστικών δραστηριοτήτων και εντός γηπέδου σύνθετου τουριστικού καταλύματος)εκφράζει σωρευτική ή διαζευκτική προϋπόθεση. Δηλαδή, προκειμένου να εφαρμοστούν οι οι διατάξεις της παραγράφου 2 του άρθρου 2 του π.δ. 209/1998 (Α’ 169) για τις απαιτούμενες ελάχιστες αποστάσεις από οδούς κλπ, θα πρέπει οι τουριστικές εγκαταστάσεις να βρίσκονται εντός οργανωμένων υποδοχέων τουριστικών δραστηριοτήτήτων ΚΑΙ να ευρίσκονται εντός γηπέδου σύνθετου τουριστικού καταλύματος ? Ή θα πρέπει οι τουριστικές εγκαταστάσεις να βρίσκονται ΕΙΤΕ εντός οργανωμένων υποδοχέων τουριστικών δραστηριοτήτήτων ΕΙΤΕ να ευρίσκονται εντός γηπέδου σύνθετου τουριστικού καταλύματος ? Η διατύπωση, αν και δεν είναι σαφής, μάλλον κλίνει προς την πρώτη περίπτωση (σωρευσης των προϋποθέσεων). Αν ισχύει όμως αυτο, τότε οι ρυθμίσεις της εν λόγω παραγραφου αφορούν ελάχιστες περιπτώσεις, και μόνο σύνθετα τουριστικά καταλύματα, και δεν κατανοώ εάν αυτή είναι ακριβώς η βούληση του νομοθέτη Δεύτερον, στην ίδια πρόταση (και για τις μη αμιγώς τουριστικές εγκαταστάσεις, οι οποίες εγκρίνονται εντός των Π.Ο.Τ.Α.), καλό θα ήταν να διευκρινιστεί ποιές νοούνται ως μη αμιγώς τουριστικές εγκαταστάσεις (πχ κτήριο golf club σε περιοχή ΠΟΤΑ? ή με τον όρο αυτό νοούνται τα μη κύρια τουριστικά καταλύματα?) Τέλος, μια γενική παρατήρηση που αφορά το εν λόγω άρθρο (όπως και το άρθρο 11), είναι ότι δεν γίνεται κατανοητό προς τί η (προς τη σωστή κατεύθυνση) διάθεση να θεσμοθετηθούν (ή να οριοθετηθούν, καλύτερα) περιοχές ως οργανωμένοι υποδοχείς τουριστικών δραστηριοτήτων, όταν τα μόνες "πλεονεκτικές" ρυθμίσεις που συνοδεύουν τους ΟΥΤΔ είναι όσα αναφέρονται παραπάνω για τις ελάχιστες αποστάσεις. Ορθότερο θα ήταν οι ΟΥΤΔ να εξοπλίζονται και με άλλα "προνόμια", προς την κατεύθυνση της επιτάχυνσης των αδειοδοτικών διαδικασιών (πχ επέκταση για τις τουριστικές εγκαταστάσεις αυτές του θεσμού των Πρότυπων Περιβαλλοντικών Δεσμεύσεων και για εγκαταστάσεις μεγαλύτερες των εκατό κλινών, με όριο ίσως τις 300 κλίνες), ώστε η ανέγερση τουριστικών καταλυμάτων εντός των περιοχών αυτών να συνοδεύεται πράγματι από ουσιώδη πλεονεκτήματα. Μόνο έτσι θα αποτελεί κίνητρο για τον οποιοδήποτε ενδιαφερόμενο η επιλογή περιοχών χαρακτηριζόμενων ως ΟΥΤΔ προς ανέγερση νέων τουριστικών καταλυμάτων.