Η μοναδική παράγραφος (άρθρο 2, παράγραφος 5), που ο νομοθέτης αναφέρεται στα κινηματογραφικά έργα διαφημιστικού περιεχομένου και σκοπού, είναι για να τα εξαιρέσει από τον παρόντα νόμο, μάλιστα μαζί με αυτά του πορνογραφικού χαρακτήρα και τα υπόλοιπα απεχθή τέτοια.
Τα κινηματογραφικά έργα διαφημιστικού περιεχομένου, εκτός από φυτώριο νέων κινηματογραφιστών, απασχολούν άριστους επαγγελματίες, από όλες τις κινηματογραφικές ειδικότητες, έχουν στηρίξει, χρόνια τώρα, γενιές παραγωγών, σκηνοθετών, τεχνικών και την ίδια την κινηματογραφική βιομηχανία της χώρας, πάντα σαν συγκοινωνούντα δοχεία και στην αιχμή της αντίστοιχης τεχνολογίας.
Ο νομοθέτης, θέλοντας να μιλήσει για την ενίσχυση και την ανάπτυξη της κινηματογραφικής τέχνης, θα πρέπει να ασχοληθεί με όλες τις πτυχές της κινηματογραφικής βιομηχανίας, περιλαμβάνοντας και τα κινηματογραφικά έργα διαφημιστικού περιεχομένου και σκοπού, ειδικά όταν η παραγωγή αυτών των έργων, είναι απλά αυτόνομη από κρατικές ενισχύσεις, αλλά παράλληλα παράγει οπτικοακουστικά έργα, και απασχολεί επαγγελματίες των κινηματογραφικών ειδικοτήτων.
Γιατί η Διεύθυνση Διεθνών Οπτικοακουστικών Παραγωγών, ενισχύοντας διεθνείς οπτικοακουστικές παραγωγές πάσης φύσεως, τα γυρίσματα των οποίων πραγματοποιούνται στην Ελλάδα και μεσολαβώντας για την παροχή ενημέρωσης, υπηρεσιών και διευκολύνσεων (άρθρο 17, παράγραφος β και άρθρο 31, παράγραφος β), δεν περιλαμβάνει και τα κινηματογραφικά έργα διαφημιστικού περιεχομένου?
Δεν θα έπρεπε να ισχύουν τα ιδία, γενικότερα για τις Ελληνικές παραγωγές, που δεν είναι διεθνείς?
Η μοναδική παράγραφος (άρθρο 2, παράγραφος 5), που ο νομοθέτης αναφέρεται στα κινηματογραφικά έργα διαφημιστικού περιεχομένου και σκοπού, είναι για να τα εξαιρέσει από τον παρόντα νόμο, μάλιστα μαζί με αυτά του πορνογραφικού χαρακτήρα και τα υπόλοιπα απεχθή τέτοια. Τα κινηματογραφικά έργα διαφημιστικού περιεχομένου, εκτός από φυτώριο νέων κινηματογραφιστών, απασχολούν άριστους επαγγελματίες, από όλες τις κινηματογραφικές ειδικότητες, έχουν στηρίξει, χρόνια τώρα, γενιές παραγωγών, σκηνοθετών, τεχνικών και την ίδια την κινηματογραφική βιομηχανία της χώρας, πάντα σαν συγκοινωνούντα δοχεία και στην αιχμή της αντίστοιχης τεχνολογίας. Ο νομοθέτης, θέλοντας να μιλήσει για την ενίσχυση και την ανάπτυξη της κινηματογραφικής τέχνης, θα πρέπει να ασχοληθεί με όλες τις πτυχές της κινηματογραφικής βιομηχανίας, περιλαμβάνοντας και τα κινηματογραφικά έργα διαφημιστικού περιεχομένου και σκοπού, ειδικά όταν η παραγωγή αυτών των έργων, είναι απλά αυτόνομη από κρατικές ενισχύσεις, αλλά παράλληλα παράγει οπτικοακουστικά έργα, και απασχολεί επαγγελματίες των κινηματογραφικών ειδικοτήτων. Γιατί η Διεύθυνση Διεθνών Οπτικοακουστικών Παραγωγών, ενισχύοντας διεθνείς οπτικοακουστικές παραγωγές πάσης φύσεως, τα γυρίσματα των οποίων πραγματοποιούνται στην Ελλάδα και μεσολαβώντας για την παροχή ενημέρωσης, υπηρεσιών και διευκολύνσεων (άρθρο 17, παράγραφος β και άρθρο 31, παράγραφος β), δεν περιλαμβάνει και τα κινηματογραφικά έργα διαφημιστικού περιεχομένου? Δεν θα έπρεπε να ισχύουν τα ιδία, γενικότερα για τις Ελληνικές παραγωγές, που δεν είναι διεθνείς?