Κατ’ αρχάς, συμφωνώ απόλυτα με την κριτική αποτίμηση του υπό συζήτηση κινηματογραφικού νομοσχεδίου, από τους πρώην τέσσερις Προέδρους του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου και έναν πρώην σύμβουλο κινηματογραφίας ΥΠ.ΠΟ., τους οποίους τιμώ και με τους οποίους συνεργάστηκα άψογα.
Εδώ θα ήθελα να προσθέσω ότι ως Πρόεδρος του Μουσείου Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης με τη συνεργασία του Γενικού Διευθυντή ανακαινίσαμε και αναμορφώσαμε πλήρως έναν χώρο αποθήκης, τον οποίο παραλάβαμε και μετατρέψαμε με την εκ βάθρων ανακαίνισή του σε ένα σύγχρονο ψηφιακό Μουσείο, άξιο να υπηρετεί τον πολιτισμό και την εκπαίδευση και μάλιστα με θέμα της μόνιμης έκθεσής του τη «διαδρομή του ελληνικού κινηματογράφου».
Ένα Μουσείο δεν μπορεί να λειτουργήσει εάν δεν διαθέτει τη διοικητική και οικονομική του αυτονομία. Γι΄ αυτό το λόγο και παρά τα πενιχρά οικονομικά του το Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης έχει πραγματοποιήσει σωρεία εκδηλώσεων αφιερωμένων σε διακεκριμένα πρόσωπα του διεθνούς και εγχώριου κινηματογραφικού χώρου όπως οι Στοράρο, Κόππολα, Δ. Φωτόπουλος (αυτές σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου, διότι δε χρειάζεται ένας καταδυναστευτικός νόμος για τη συνεργασία των φορέων), Κισλόφσκι, Αγγελόπουλος, Νικολαίδης, Ηλιόπουλος, Μ. Φωτόπουλος, Πλέσσας και άλλοι. Έχει διαχειριστική επάρκεια για την απορρόφηση ευρωπαϊκών κονδυλίων ( ο μόνος φορέας στον κινηματογραφικό χώρο), είναι για πρώτη φορά μέλος των Μουσείων της Ευρώπης (FIAF) και προσφέρει αδιαμφισβήτητα μεγάλο πολιτιστικό και εκπαιδευτικό έργο. Η θέση του Προέδρου είναι άμισθη και από το 2003 δεν έχει γίνει πρόσληψη μόνιμου προσωπικού, παρόλο που οι ανάγκες του φορέα το απαιτούν (υπάρχοντες υπάλληλοι 3).
Οι άνθρωποι λοιπόν που επιχειρούν τη συνένωση του Μουσείου διοικητικά και οικονομικά με ένα κινηματογραφικό φεστιβάλ, πραγματικά ούτε από διαχείριση του Οπτικοακουστικού τομέα γνωρίζουν, αλλά ούτε και από οικονομία. Πως συνενώνεται ένα υγιές οικονομικά μουσείο, δίχως οικονομικές εκκρεμότητες, με ένα καταχρεωμένο φεστιβάλ ; Αλήθεια τι πονηριά κρύβει και ποιους προσπαθεί να ξεγελάσει αυτή η περίεργη διοικητική και οικονομική συνένωση; Τα Μουσεία είναι χώροι , που προσφέρουν καθ΄ όλη τη διάρκεια της χρονιάς παιδεία και πολιτισμό, δεν είναι ταινίες για να διαγωνίζονται σε ένα δεκαήμερο Φεστιβάλ
Γιώργος Μυλωνάς
Πρόεδρος Μ.Κ.Θ.
Κατ’ αρχάς, συμφωνώ απόλυτα με την κριτική αποτίμηση του υπό συζήτηση κινηματογραφικού νομοσχεδίου, από τους πρώην τέσσερις Προέδρους του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου και έναν πρώην σύμβουλο κινηματογραφίας ΥΠ.ΠΟ., τους οποίους τιμώ και με τους οποίους συνεργάστηκα άψογα. Εδώ θα ήθελα να προσθέσω ότι ως Πρόεδρος του Μουσείου Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης με τη συνεργασία του Γενικού Διευθυντή ανακαινίσαμε και αναμορφώσαμε πλήρως έναν χώρο αποθήκης, τον οποίο παραλάβαμε και μετατρέψαμε με την εκ βάθρων ανακαίνισή του σε ένα σύγχρονο ψηφιακό Μουσείο, άξιο να υπηρετεί τον πολιτισμό και την εκπαίδευση και μάλιστα με θέμα της μόνιμης έκθεσής του τη «διαδρομή του ελληνικού κινηματογράφου». Ένα Μουσείο δεν μπορεί να λειτουργήσει εάν δεν διαθέτει τη διοικητική και οικονομική του αυτονομία. Γι΄ αυτό το λόγο και παρά τα πενιχρά οικονομικά του το Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης έχει πραγματοποιήσει σωρεία εκδηλώσεων αφιερωμένων σε διακεκριμένα πρόσωπα του διεθνούς και εγχώριου κινηματογραφικού χώρου όπως οι Στοράρο, Κόππολα, Δ. Φωτόπουλος (αυτές σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου, διότι δε χρειάζεται ένας καταδυναστευτικός νόμος για τη συνεργασία των φορέων), Κισλόφσκι, Αγγελόπουλος, Νικολαίδης, Ηλιόπουλος, Μ. Φωτόπουλος, Πλέσσας και άλλοι. Έχει διαχειριστική επάρκεια για την απορρόφηση ευρωπαϊκών κονδυλίων ( ο μόνος φορέας στον κινηματογραφικό χώρο), είναι για πρώτη φορά μέλος των Μουσείων της Ευρώπης (FIAF) και προσφέρει αδιαμφισβήτητα μεγάλο πολιτιστικό και εκπαιδευτικό έργο. Η θέση του Προέδρου είναι άμισθη και από το 2003 δεν έχει γίνει πρόσληψη μόνιμου προσωπικού, παρόλο που οι ανάγκες του φορέα το απαιτούν (υπάρχοντες υπάλληλοι 3). Οι άνθρωποι λοιπόν που επιχειρούν τη συνένωση του Μουσείου διοικητικά και οικονομικά με ένα κινηματογραφικό φεστιβάλ, πραγματικά ούτε από διαχείριση του Οπτικοακουστικού τομέα γνωρίζουν, αλλά ούτε και από οικονομία. Πως συνενώνεται ένα υγιές οικονομικά μουσείο, δίχως οικονομικές εκκρεμότητες, με ένα καταχρεωμένο φεστιβάλ ; Αλήθεια τι πονηριά κρύβει και ποιους προσπαθεί να ξεγελάσει αυτή η περίεργη διοικητική και οικονομική συνένωση; Τα Μουσεία είναι χώροι , που προσφέρουν καθ΄ όλη τη διάρκεια της χρονιάς παιδεία και πολιτισμό, δεν είναι ταινίες για να διαγωνίζονται σε ένα δεκαήμερο Φεστιβάλ Γιώργος Μυλωνάς Πρόεδρος Μ.Κ.Θ.