Με εξαίρεση ένα και μόνο σχόλιο, διαπιστώνω ότι απουσιάζει από τη συζήτηση οποιαδήποτε αναφορά στην κινηματογραφική πολιτική που ακολουθούν οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες.
Τι είδους φοροαπαλλαγές δίνουν οι Σουηδοί; Πώς προστατεύουν τα πολιτιστικά τους προϊόντα οι Γάλλοι; Με ποιους τρόπους επιχορηγούν την ανάπτυξη σεναρίων οι Γερμανοί; Με ποια κριτήρια βραβεύουν τις καλύτερες ταινίες τους οι Ισπανοί; Πώς προωθούν στη διεθνή αγορά τα έργα τους οι Ολλανδοί; Τι φοροαπαλλαγές προβλέπει ο νόμος για τους Βρετανούς διανομείς; Από πού αντλεί τους απαραίτητους πόρους η κινηματογραφική ακαδημία των Τσέχων; Ποιο είναι το νομικό πλαίσιο που στηρίζει την ταινιοθήκη των Πολωνών;
Ξέρει κανείς άραγε; Ενδιαφέρεται κανείς να μάθει; Έχει κανείς ιδέα ποιες από αυτές τις στρατηγικές επιλογές έχουν πετύχει και ποιες όχι; Πόσα προβλήματα λύνουν και πόσα δημιουργούν; Πού αποσκοπούν και ποιους εξυπηρετούν; Πόσο κοστίζουν;
Αντί να εμμένουμε σε κούφιους συναισθηματισμούς και άγονες αντιπαραθέσεις ανάμεσα στην κάθε συντεχνία και την όποια κλίκα, ίσως θα ήταν καλό να σταματήσουμε να θεωρούμε ως δεδομένο το ότι ζούμε στη χώρα της παρθενογένεσης και να διερευνήσουμε σε βάθος το νομοθετικό πλαίσιο που υφίσταται σε άλλες χώρες. Όχι για να αντιγράψουμε πιστά το ένα μοντέλο ή το άλλο, αφού κάθε εθνική κινηματογραφία έχει τα δικά της μεγέθη και τις δικές της ιδιαιτερότητες. Αλλά για να συνθέσουμε και να θεσπίσουμε μία κινηματογραφική πολιτική που θα είναι σύγχρονη, εξωστρεφής και πραγματικά αναπτυξιακή.
Νίκος Σταμπουλόπουλος
μετανάστης
Με εξαίρεση ένα και μόνο σχόλιο, διαπιστώνω ότι απουσιάζει από τη συζήτηση οποιαδήποτε αναφορά στην κινηματογραφική πολιτική που ακολουθούν οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Τι είδους φοροαπαλλαγές δίνουν οι Σουηδοί; Πώς προστατεύουν τα πολιτιστικά τους προϊόντα οι Γάλλοι; Με ποιους τρόπους επιχορηγούν την ανάπτυξη σεναρίων οι Γερμανοί; Με ποια κριτήρια βραβεύουν τις καλύτερες ταινίες τους οι Ισπανοί; Πώς προωθούν στη διεθνή αγορά τα έργα τους οι Ολλανδοί; Τι φοροαπαλλαγές προβλέπει ο νόμος για τους Βρετανούς διανομείς; Από πού αντλεί τους απαραίτητους πόρους η κινηματογραφική ακαδημία των Τσέχων; Ποιο είναι το νομικό πλαίσιο που στηρίζει την ταινιοθήκη των Πολωνών; Ξέρει κανείς άραγε; Ενδιαφέρεται κανείς να μάθει; Έχει κανείς ιδέα ποιες από αυτές τις στρατηγικές επιλογές έχουν πετύχει και ποιες όχι; Πόσα προβλήματα λύνουν και πόσα δημιουργούν; Πού αποσκοπούν και ποιους εξυπηρετούν; Πόσο κοστίζουν; Αντί να εμμένουμε σε κούφιους συναισθηματισμούς και άγονες αντιπαραθέσεις ανάμεσα στην κάθε συντεχνία και την όποια κλίκα, ίσως θα ήταν καλό να σταματήσουμε να θεωρούμε ως δεδομένο το ότι ζούμε στη χώρα της παρθενογένεσης και να διερευνήσουμε σε βάθος το νομοθετικό πλαίσιο που υφίσταται σε άλλες χώρες. Όχι για να αντιγράψουμε πιστά το ένα μοντέλο ή το άλλο, αφού κάθε εθνική κινηματογραφία έχει τα δικά της μεγέθη και τις δικές της ιδιαιτερότητες. Αλλά για να συνθέσουμε και να θεσπίσουμε μία κινηματογραφική πολιτική που θα είναι σύγχρονη, εξωστρεφής και πραγματικά αναπτυξιακή. Νίκος Σταμπουλόπουλος μετανάστης