Γραφει ο κ. Θέος...
«Είναι αδιανόητο να λογίζονται περίσσότεροι από ένας δημιουργοί στην ταινία. Δημιουργός είναι ο σκηνοθέτης. Σε κάθε άλλη περίπτωση τα νομικά θέματα που ανακύπτουν είναι τέτοια που συχνά δεν θα μπορεί να προβληθεί μια ταινία. Π.χ. αν ορίσουμε δημιουργό τον σεναριογράφο και δεν του αρέσει η σκηνοθεσία τι γίνεται; Μένει η ταινία στα κουτιά της; Δεν παίζεται; Όλοι οι άλλοι καλλιτεχνικοί συνεργάτες είμαστε συνδημιουργοί αλλά μέχρι εκεί»
Με την ιδια λογικη θα αναρωτηθω τι θα γινει σε περιπτωση που ενας Παραγωγος εχει υπογραψει συμβολαια με ρητρες για να βγει η ταινια το επομενο μηνα και πει ο Σκηνοθετης «δεν μου αρεσει το μονταζ, να ξαναμονταρουμε για αλλους δυο μηνες»
Οπως στον ν. 2121/93 για την μουσικη οριζετε μονον ενας «διαχειριστης» του εργου και περιγραφεται με σαφηνεια οτι οι αλλοι συν-δημιουργοι εχουν μεν πνευματικα δικαιωματα (ειναι δηλαδη συν-δημιουργοι) αλλα σε καμμια περιπτωση δεν μπορουν να σταματησουν την μεταδοση του εργου, να αλλαξουν τμηματα του και γενικωτερα να ασκησουν καταχρηστικα το δικαιωμα τους, ετσι και στο οπτικοακουστικο εργο «διαχειριστης» μπορει να οριστει μονο ο Παραγωγος ο οποιος εχει και την οικονομικη ευθυνη απεναντι σε ολους τους συντελεστες, χρηματοδοτες, διανομη, κλπ
Αλλωστε σε ολο τον κοσμο μονον ο Παραγωγος εχει την συνολικη ευθυνη –εγω την ονομαζω «διαχειριση»- ενος εργου χωρις ομως αυτο να μειωνει την δημιουργικη συμβολη και πνευματικο δικαιωμα των του σκηνοθετη, σεναριογραφου και των αλλων καλλιτεχνικων συνελεστων.
Ας μην μπερδευουμε λοιπον την εννοια «δημιουργος» με την εννοια «διαχειριστης» και φυσικα σε καθε περιπτωση ενας σκηνοθετης μπορει παντα να αναλαβει και τις ευθυνες του Παραγωγου.
Γραφει ο κ. Θέος... «Είναι αδιανόητο να λογίζονται περίσσότεροι από ένας δημιουργοί στην ταινία. Δημιουργός είναι ο σκηνοθέτης. Σε κάθε άλλη περίπτωση τα νομικά θέματα που ανακύπτουν είναι τέτοια που συχνά δεν θα μπορεί να προβληθεί μια ταινία. Π.χ. αν ορίσουμε δημιουργό τον σεναριογράφο και δεν του αρέσει η σκηνοθεσία τι γίνεται; Μένει η ταινία στα κουτιά της; Δεν παίζεται; Όλοι οι άλλοι καλλιτεχνικοί συνεργάτες είμαστε συνδημιουργοί αλλά μέχρι εκεί» Με την ιδια λογικη θα αναρωτηθω τι θα γινει σε περιπτωση που ενας Παραγωγος εχει υπογραψει συμβολαια με ρητρες για να βγει η ταινια το επομενο μηνα και πει ο Σκηνοθετης «δεν μου αρεσει το μονταζ, να ξαναμονταρουμε για αλλους δυο μηνες» Οπως στον ν. 2121/93 για την μουσικη οριζετε μονον ενας «διαχειριστης» του εργου και περιγραφεται με σαφηνεια οτι οι αλλοι συν-δημιουργοι εχουν μεν πνευματικα δικαιωματα (ειναι δηλαδη συν-δημιουργοι) αλλα σε καμμια περιπτωση δεν μπορουν να σταματησουν την μεταδοση του εργου, να αλλαξουν τμηματα του και γενικωτερα να ασκησουν καταχρηστικα το δικαιωμα τους, ετσι και στο οπτικοακουστικο εργο «διαχειριστης» μπορει να οριστει μονο ο Παραγωγος ο οποιος εχει και την οικονομικη ευθυνη απεναντι σε ολους τους συντελεστες, χρηματοδοτες, διανομη, κλπ Αλλωστε σε ολο τον κοσμο μονον ο Παραγωγος εχει την συνολικη ευθυνη –εγω την ονομαζω «διαχειριση»- ενος εργου χωρις ομως αυτο να μειωνει την δημιουργικη συμβολη και πνευματικο δικαιωμα των του σκηνοθετη, σεναριογραφου και των αλλων καλλιτεχνικων συνελεστων. Ας μην μπερδευουμε λοιπον την εννοια «δημιουργος» με την εννοια «διαχειριστης» και φυσικα σε καθε περιπτωση ενας σκηνοθετης μπορει παντα να αναλαβει και τις ευθυνες του Παραγωγου.