Καταρχήν,οι αστικές μη κερδοσκοπικές δεν χρησιμοποιούνται για φορολογικές ελαφρύνσεις, και δημιουργούν τεράστιες δυσκολίες στους καλλιτέχνες, μια και δεν μπορείς να πάρεις μισθό ως μέλος της αστικής μη κερδοσκοπικής, αλλά υποχρεούσαι να ασφαλιστείς, ως προς το φόρο πλέον δεν έχουν καμμία φορολογική ελάφρυνση και δηλώνουν κανονικά τα εισοδήματά τους, εάν υπάρχουν.ΦΟΡΟΛΟΓΟΎΝΤΑΙ δε με τον μεγαλύτερο φορολογικό συντελεστή. Επίσης, τι σχέση έχει η οικονομική δυνατότητα του καλλιτέχνη, ως πρόσωπο? Δηλαδή μ' αυτή τη λογική θα επιδοτούνται οι φτωχότεροι και όχι οι ικανότεροι και όσοι έχουν να προσφέρουν έργο? Ή αν κάποιος έχει χρήματα, θα πρέπει να πουλήσει το σπίτι του για να κάνει μια παράσταση? Το θέμα δεν είναι η κατάργηση των αστικών μη κερδοσκοπικών, αλλά η διαφορετική αντιμετώπισή τους σε σχέση με τις υπόλοιπες. Από τότε που τις προώθησε η Μελίνα για να βοηθήσει τους ηθοποιούς, άλλαξαν πολλά και όλοι όσοι ήθελαν να καλυφθούν έκαναν αστικές μη κερδ. σε διάφορους χώρους μη καλλιτεχνικούς. Οι αμαρτωλές μη κερδ, οδήγησαν φαντάζομαι στην διαφορετική αντιμετώπισή τους σε φορολικά ζητήματα. Άρα, είτε ως ΑΜΚΕ αλλά με ειδικές συνθήκες όταν πρόκειται για καλλιτεχνική εταιρεία, (πχ, ο μισθός να θεωρείται έξοδο, ή αν δεν πληρώνεται ο ηθοποιός να μην υποχρεούται σε ασφάλιση) και φυσικά να μην φορολογείται με τον μέγιστο συντελεστή το εικονικό συνήθως κέρδος, (δεν έχω να πληρώσω το ΦΠΑ, άρα δεν μου κόβουν τιμολόγια, άρα φαίνομαι να έχω κέρδος), είτε ως πρόσωπα, το κριτήριο δεν μπορεί να είναι οικονομικό αλλά ποιοτικό, και βέβαια τα πρόσωπα να μην είναι τα γνωστά, αυτοί που επιχορηγούνται έως τώρα αιωνίως, αλλά νέοι άνθρωποι, όχι μόνο στην ηλικία αλλά και στο θεσμό των επιχορηγήσεων.
Καταρχήν,οι αστικές μη κερδοσκοπικές δεν χρησιμοποιούνται για φορολογικές ελαφρύνσεις, και δημιουργούν τεράστιες δυσκολίες στους καλλιτέχνες, μια και δεν μπορείς να πάρεις μισθό ως μέλος της αστικής μη κερδοσκοπικής, αλλά υποχρεούσαι να ασφαλιστείς, ως προς το φόρο πλέον δεν έχουν καμμία φορολογική ελάφρυνση και δηλώνουν κανονικά τα εισοδήματά τους, εάν υπάρχουν.ΦΟΡΟΛΟΓΟΎΝΤΑΙ δε με τον μεγαλύτερο φορολογικό συντελεστή. Επίσης, τι σχέση έχει η οικονομική δυνατότητα του καλλιτέχνη, ως πρόσωπο? Δηλαδή μ' αυτή τη λογική θα επιδοτούνται οι φτωχότεροι και όχι οι ικανότεροι και όσοι έχουν να προσφέρουν έργο? Ή αν κάποιος έχει χρήματα, θα πρέπει να πουλήσει το σπίτι του για να κάνει μια παράσταση? Το θέμα δεν είναι η κατάργηση των αστικών μη κερδοσκοπικών, αλλά η διαφορετική αντιμετώπισή τους σε σχέση με τις υπόλοιπες. Από τότε που τις προώθησε η Μελίνα για να βοηθήσει τους ηθοποιούς, άλλαξαν πολλά και όλοι όσοι ήθελαν να καλυφθούν έκαναν αστικές μη κερδ. σε διάφορους χώρους μη καλλιτεχνικούς. Οι αμαρτωλές μη κερδ, οδήγησαν φαντάζομαι στην διαφορετική αντιμετώπισή τους σε φορολικά ζητήματα. Άρα, είτε ως ΑΜΚΕ αλλά με ειδικές συνθήκες όταν πρόκειται για καλλιτεχνική εταιρεία, (πχ, ο μισθός να θεωρείται έξοδο, ή αν δεν πληρώνεται ο ηθοποιός να μην υποχρεούται σε ασφάλιση) και φυσικά να μην φορολογείται με τον μέγιστο συντελεστή το εικονικό συνήθως κέρδος, (δεν έχω να πληρώσω το ΦΠΑ, άρα δεν μου κόβουν τιμολόγια, άρα φαίνομαι να έχω κέρδος), είτε ως πρόσωπα, το κριτήριο δεν μπορεί να είναι οικονομικό αλλά ποιοτικό, και βέβαια τα πρόσωπα να μην είναι τα γνωστά, αυτοί που επιχορηγούνται έως τώρα αιωνίως, αλλά νέοι άνθρωποι, όχι μόνο στην ηλικία αλλά και στο θεσμό των επιχορηγήσεων.