Τα τελευταία χρόνια είναι φανερή η θεατρική ένδεια που μαστίζει τη χώρα, εντασσόμενη κυρίως στην πολιτισμική απομάκρυνση, στην περιθωριοποίηση των πνευματικών ανθρώπων και στην εκ του προχείρου αντιμετώπιση του θεατρικού γίγνεσθαι.
Οι μεγάλες μέρες του θεάτρου έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί και οι παραστάσεις, ναι, δεν είναι αξιώσεων αλλά στηρίζονται ακόμη στο φιλότιμο των ηθοποιών εκείνων που παρά την ηλικία τους επιδιώκουν το καλύτερο.
Δυστυχώς,η μετριότητα που χαρακτηρίζει το ελληνικό θέατρο οφείλεται σε πολλούς λόγους και κυρίως στην οικονομική δυσπραγία.
Σήμερα που έχει εκλείψει το Άρμα Θέσπιδος, που η περιφέρεια δεν έχει χώρους κατάλληλους για θεατρικές παραστάσεις, είναι ανάγκη να βρεθεί λύση.Οχι στο συγκεντρωτισμό, γιατί η παραγωγή πχ της Αθήνας προβάλλεται ελλιπώς στην περιφέρεια.Να δοθούν κίνητρα ωστε όλες οι πρωτεύουσες Νομών να διαθέτουν χώρο παραστάσεων .Αντί να δοθούν επιχορηγήσεις που σίγουρα εξανεμίζονται, να δημιουργηθεί θεατρική στέγη ή γενικότερα Στέγη Τεχνών που θα εξυπηρετεί το θέατρο.
Καλό το δημοτικό αμφιθέατρο αλλά πολλαπλές οι χρήσεις του και δύσκολη η εξεύρεση άδειας αίθουσας.
Να δοθεί βάση στην περιφέρεια ,το κέντρο τα έχει όλα όπως τα έχει.
Κύριε Υπουργέ,λάβετε υπόψη σας ότι τα παιδιά των απομακρυσμένων πόλεων τελειώνουν το Λύκειο χωρίς να έχουν δει μια σωστή θεατρική παράσταση.Αφήνω δε τις επιχορηγήσεις σε κάποια σχήματα που υπάρχουν μόνο γι αυτές!
Τα ποιοτικά χαρακτηριστικά προέχουν αλλά για ποια ποιότητα να μιλήσουμε όταν ελλείπει το βασικό ,η στέγη.
Μην είστε γαλαντόμοι στις ανέλεγκτες επιχορηγήσεις!
Πάντως,δεν πρέπει να καταργηθεί το θέατρο γιατί προσφέρει πάμπολλα αγαθά.
Με τη νέα διοικητική και χωροταξική αναδιάρθρωση στόχος μας, να προσαρμοστούμε σε ουσιαστικές αλλαγές,ποιοτικές ,σε ποιοτικά βήματα που θα διασφαλίζουν το δικαίωμα της ψυχαγωγίας όπου κι αν ζούμε στην Ελλάδα .
Τα τελευταία χρόνια είναι φανερή η θεατρική ένδεια που μαστίζει τη χώρα, εντασσόμενη κυρίως στην πολιτισμική απομάκρυνση, στην περιθωριοποίηση των πνευματικών ανθρώπων και στην εκ του προχείρου αντιμετώπιση του θεατρικού γίγνεσθαι. Οι μεγάλες μέρες του θεάτρου έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί και οι παραστάσεις, ναι, δεν είναι αξιώσεων αλλά στηρίζονται ακόμη στο φιλότιμο των ηθοποιών εκείνων που παρά την ηλικία τους επιδιώκουν το καλύτερο. Δυστυχώς,η μετριότητα που χαρακτηρίζει το ελληνικό θέατρο οφείλεται σε πολλούς λόγους και κυρίως στην οικονομική δυσπραγία. Σήμερα που έχει εκλείψει το Άρμα Θέσπιδος, που η περιφέρεια δεν έχει χώρους κατάλληλους για θεατρικές παραστάσεις, είναι ανάγκη να βρεθεί λύση.Οχι στο συγκεντρωτισμό, γιατί η παραγωγή πχ της Αθήνας προβάλλεται ελλιπώς στην περιφέρεια.Να δοθούν κίνητρα ωστε όλες οι πρωτεύουσες Νομών να διαθέτουν χώρο παραστάσεων .Αντί να δοθούν επιχορηγήσεις που σίγουρα εξανεμίζονται, να δημιουργηθεί θεατρική στέγη ή γενικότερα Στέγη Τεχνών που θα εξυπηρετεί το θέατρο. Καλό το δημοτικό αμφιθέατρο αλλά πολλαπλές οι χρήσεις του και δύσκολη η εξεύρεση άδειας αίθουσας. Να δοθεί βάση στην περιφέρεια ,το κέντρο τα έχει όλα όπως τα έχει. Κύριε Υπουργέ,λάβετε υπόψη σας ότι τα παιδιά των απομακρυσμένων πόλεων τελειώνουν το Λύκειο χωρίς να έχουν δει μια σωστή θεατρική παράσταση.Αφήνω δε τις επιχορηγήσεις σε κάποια σχήματα που υπάρχουν μόνο γι αυτές! Τα ποιοτικά χαρακτηριστικά προέχουν αλλά για ποια ποιότητα να μιλήσουμε όταν ελλείπει το βασικό ,η στέγη. Μην είστε γαλαντόμοι στις ανέλεγκτες επιχορηγήσεις! Πάντως,δεν πρέπει να καταργηθεί το θέατρο γιατί προσφέρει πάμπολλα αγαθά. Με τη νέα διοικητική και χωροταξική αναδιάρθρωση στόχος μας, να προσαρμοστούμε σε ουσιαστικές αλλαγές,ποιοτικές ,σε ποιοτικά βήματα που θα διασφαλίζουν το δικαίωμα της ψυχαγωγίας όπου κι αν ζούμε στην Ελλάδα .