Το θέμα της θεατρικής στέγης είναι πολύ πιο σύνθετο και συνδέεται με την όλη οικονομία του θεάτρου.
Την τελευταία εικοσαετία, ανοίγουν ολοένα και νέοι "θεατρικοί" χώροι, που δεν είναι θέατρα και ανεβαίνουν παραστάσεις σε μη θεατρικούς χώρους.
Όσο αυτό κι αν είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον καλλιτεχνικά, μαρτυρεί άγνοια για τη σχέση αριθμός θεατών/απόσβεση κόστους παραγωγής.
Τα επιχορηγούμενα θέατρα, ακόμη και τα πιο ιστορικά, διαθέτουν χώρους κάτω των 200 θέσεων. Τέτοια θέατρα, και υπερπλήρη, αδυνατούν να αποσβέσουν το κόστος παραγωγής.
Αυτό το γράφω προς απάντηση και όσων υποστηρίζουν ότι θα πρέπει οι ιστορικοί θίασοι να τα καταφέρουν μόνοι τους καθώς το κοινό τους γνωρίζει κι έχουν καταξιωθεί κ.λπ, κ.λπ. Sold out να κάνουν κάθε χρόνο από την πρώτη μέρα, πάλι μέσα θα είναι (χωρίς επιχορήγηση).
Επομένως, το ζήτημα είναι να φτιαχτούν θεατρικοί χώροι που θα στεγάσουν τα καταξιωμένα σχήματα, που έχουν μεγαλύτερο κοινό και οι βιώσιμοι θεατρικοί χώροι μικρότερης χωρητικότητας να στεγάσουν τις νέες ή τις πειραματικές ομάδες.
Μόνο τότε θα μπορέσει η επιχορήγηση να περιοριστεί στα καταξιωμένα καλλιτεχνικά σχήματα στο επίπεδο της παραγωγής και στα νέα/πειραματικά σχήματα να καλύπτει πέρα από την παραγωγή και την βιωσιμότητα της ομάδας.
Το θέμα της θεατρικής στέγης είναι πολύ πιο σύνθετο και συνδέεται με την όλη οικονομία του θεάτρου. Την τελευταία εικοσαετία, ανοίγουν ολοένα και νέοι "θεατρικοί" χώροι, που δεν είναι θέατρα και ανεβαίνουν παραστάσεις σε μη θεατρικούς χώρους. Όσο αυτό κι αν είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον καλλιτεχνικά, μαρτυρεί άγνοια για τη σχέση αριθμός θεατών/απόσβεση κόστους παραγωγής. Τα επιχορηγούμενα θέατρα, ακόμη και τα πιο ιστορικά, διαθέτουν χώρους κάτω των 200 θέσεων. Τέτοια θέατρα, και υπερπλήρη, αδυνατούν να αποσβέσουν το κόστος παραγωγής. Αυτό το γράφω προς απάντηση και όσων υποστηρίζουν ότι θα πρέπει οι ιστορικοί θίασοι να τα καταφέρουν μόνοι τους καθώς το κοινό τους γνωρίζει κι έχουν καταξιωθεί κ.λπ, κ.λπ. Sold out να κάνουν κάθε χρόνο από την πρώτη μέρα, πάλι μέσα θα είναι (χωρίς επιχορήγηση). Επομένως, το ζήτημα είναι να φτιαχτούν θεατρικοί χώροι που θα στεγάσουν τα καταξιωμένα σχήματα, που έχουν μεγαλύτερο κοινό και οι βιώσιμοι θεατρικοί χώροι μικρότερης χωρητικότητας να στεγάσουν τις νέες ή τις πειραματικές ομάδες. Μόνο τότε θα μπορέσει η επιχορήγηση να περιοριστεί στα καταξιωμένα καλλιτεχνικά σχήματα στο επίπεδο της παραγωγής και στα νέα/πειραματικά σχήματα να καλύπτει πέρα από την παραγωγή και την βιωσιμότητα της ομάδας.