...δεν αποδέχομαι τον οποιονδήποτε διαχωρισμό των επιχορηγούμενων θιάσων σε κατηγορίες...
...Πιστεύω ότι κάθε διαχωρισμός και διάκριση είναι μεγάλο λάθος.
Δε θέλω μ΄αυτό να πω ότι δεν σέβομαι την ιστορία του καθενός. Το αντίθετο. Πιστεύω όμως ότι οι ιστορίες, οι πορείες και οι προσφορές όλων μας, είναι καταγεγραμμένες στη συνείδηση όλων όσων ασχολούνται με το θέατρο, ειδικών αλλά και απλών θεατών.
Έτσι κάθε φορά που κρινόμαστε, νομίζω ότι οι αρμόδιες επιτροπές και τα ΔΣ γνωρίζουν πάρα πολύ καλά την πορεία του καθενός από εμάς. Αρκεί τη στιγμή της κρίσης να είναι αντικειμενικοί και δίκαιοι.
Όλα τα άλλα τα θεωρώ κινήσεις κάποιων που θέλουν να εξασφαλίσουν κεκτημένα χρόνων, για να αισθάνονται εκείνοι μόνο ήσυχοι και ασφαλείς.
Γιατί στην πραγματικότητα, δεν υπάρχουν «ιστορικοί θίασοι» ούτε θίασοι «μονοετούς» και «διετούς» επιχορήγησης (όρος που όλοι ξέρουμε ότι από καιρό έχει πάψει να ισχύει στην πράξη), αλλά κάποιοι υψηλά επιχορηγούμενοι επί πολλά έτη και κάποιοι άλλοι που χρόνια παλεύουν με ψιχία να επιβιώσουν.
Αυτοί λοιπόν οι προνομιούχοι, υψηλά επιχορηγούμενοι, σπεύδουν να κατοχυρώσουν κάθε φορά τα κεκτημένα τους και να αφήσουν απ' εξω τους υπόλοιπους, μπας και μοιραστεί η πίτα σε περισσότερα κομμάτια.
Αυτή είναι η μόνη αλήθεια και τη γνωρίζουμε καλά όλοι μας.
Όμως κατά τη γνώμη μου, αυτή η κατάσταση δεν μπορεί και δεν πρέπει να διαιωνίζεται. Με τη δημιουργία του καινούριου “πλαισίου” δίνεται μια τεράστια ευκαιρία να μπουν τα πράγματα σε καινούργια βάση. Να τα δούμε από την αρχή με φρέσκια ματιά χωρίς δεσμεύσεις από το παρελθόν.
Αρκετά από τα κριτήρια που ίσχυαν μέχρι τώρα ήταν σωστά. Ποτέ όμως δεν εφαρμόστηκαν στην πράξη.
Νομίζω ότι όλοι οι θίασοι που αιτούνται επιχορήγησης δεν επαιτούν. Έχουν συγκεκριμένο πρόγραμμα και ζητούν χρήματα για να μπορέσουν να το υλοποιήσουν. Πρέπει λοιπόν κατά τη γνώμη μου να κρίνονται βάση του προτεινόμενου προγράμματος χωρίς a priori προνόμια για κανέναν.
Και ρωτώ: γιατί το πρόγραμμα ενός νέου θιάσου δεν μπορεί να είναι πιο ενδιαφέρον και άξιο να υλοποιηθεί από ενός από τους λεγόμενους «ιστορικούς»;
Εγώ δέχομαι να μπω σε μηδενική βάση, και να κριθώ εξ αρχής με ίσους όρους με παλιότερους αλλά και νεότερους από το «Μεταξουργείο» θιάσους.
...δεν αποδέχομαι τον οποιονδήποτε διαχωρισμό των επιχορηγούμενων θιάσων σε κατηγορίες... ...Πιστεύω ότι κάθε διαχωρισμός και διάκριση είναι μεγάλο λάθος. Δε θέλω μ΄αυτό να πω ότι δεν σέβομαι την ιστορία του καθενός. Το αντίθετο. Πιστεύω όμως ότι οι ιστορίες, οι πορείες και οι προσφορές όλων μας, είναι καταγεγραμμένες στη συνείδηση όλων όσων ασχολούνται με το θέατρο, ειδικών αλλά και απλών θεατών. Έτσι κάθε φορά που κρινόμαστε, νομίζω ότι οι αρμόδιες επιτροπές και τα ΔΣ γνωρίζουν πάρα πολύ καλά την πορεία του καθενός από εμάς. Αρκεί τη στιγμή της κρίσης να είναι αντικειμενικοί και δίκαιοι. Όλα τα άλλα τα θεωρώ κινήσεις κάποιων που θέλουν να εξασφαλίσουν κεκτημένα χρόνων, για να αισθάνονται εκείνοι μόνο ήσυχοι και ασφαλείς. Γιατί στην πραγματικότητα, δεν υπάρχουν «ιστορικοί θίασοι» ούτε θίασοι «μονοετούς» και «διετούς» επιχορήγησης (όρος που όλοι ξέρουμε ότι από καιρό έχει πάψει να ισχύει στην πράξη), αλλά κάποιοι υψηλά επιχορηγούμενοι επί πολλά έτη και κάποιοι άλλοι που χρόνια παλεύουν με ψιχία να επιβιώσουν. Αυτοί λοιπόν οι προνομιούχοι, υψηλά επιχορηγούμενοι, σπεύδουν να κατοχυρώσουν κάθε φορά τα κεκτημένα τους και να αφήσουν απ' εξω τους υπόλοιπους, μπας και μοιραστεί η πίτα σε περισσότερα κομμάτια. Αυτή είναι η μόνη αλήθεια και τη γνωρίζουμε καλά όλοι μας. Όμως κατά τη γνώμη μου, αυτή η κατάσταση δεν μπορεί και δεν πρέπει να διαιωνίζεται. Με τη δημιουργία του καινούριου “πλαισίου” δίνεται μια τεράστια ευκαιρία να μπουν τα πράγματα σε καινούργια βάση. Να τα δούμε από την αρχή με φρέσκια ματιά χωρίς δεσμεύσεις από το παρελθόν. Αρκετά από τα κριτήρια που ίσχυαν μέχρι τώρα ήταν σωστά. Ποτέ όμως δεν εφαρμόστηκαν στην πράξη. Νομίζω ότι όλοι οι θίασοι που αιτούνται επιχορήγησης δεν επαιτούν. Έχουν συγκεκριμένο πρόγραμμα και ζητούν χρήματα για να μπορέσουν να το υλοποιήσουν. Πρέπει λοιπόν κατά τη γνώμη μου να κρίνονται βάση του προτεινόμενου προγράμματος χωρίς a priori προνόμια για κανέναν. Και ρωτώ: γιατί το πρόγραμμα ενός νέου θιάσου δεν μπορεί να είναι πιο ενδιαφέρον και άξιο να υλοποιηθεί από ενός από τους λεγόμενους «ιστορικούς»; Εγώ δέχομαι να μπω σε μηδενική βάση, και να κριθώ εξ αρχής με ίσους όρους με παλιότερους αλλά και νεότερους από το «Μεταξουργείο» θιάσους.