ΑΙΔΩΣ ΑΡΓΕΙΟΙ!
Έλεος, κύριε Υπουργέ! Τι σας χρειάζεται ο δημόσιος διάλογος για ένα τόσο εξειδικευμένο και σύνθετο, μέσα στη λεπτομέρειά του, ζήτημα όσο αυτό των επιχορηγήσεων; Οι τοποθετήσεις επί του θέματος τόσων και τόσων γνωμοδοτικών επιτροπών που πέρασαν από το ΥΠ.ΠΟ (ή το Ε.Κ.ΘΕ.Χ.) τρεις δεκαετίες τώρα δεν σας αρκούν; Γιατί απαξιώνετε τόσους ανθρώπους που διετέλεσαν μέλη τους; Αν δεν έχετε χρόνο να διαβάσετε τις εισηγήσεις τους, καλέστε τους εκ νέου στο γραφείο σας να σας εξηγήσουν τα θέματα, όμως μην ευτελίζετε το θεσμό, την ιστορία του και τα επιτεύγματα που έχει να επιδείξει, καθιστώντας τον κάθε τυχόντα κήνσορα της θεατρικής μας ζωής! Και ακόμη, γιατί δεν διορίζετε τη νέα γνωμοδοτική επιτροπή να αποφασίσει για τις επιχορηγήσεις της χρονιάς που διανύουμε και κοντεύει να τελειώσει, οδηγώντας για μια ακόμα φορά τους ανθρώπους του θεάτρου σε κατάσταση απελπισίας; Δεν καταλαβαίνετε πως η αδιαφορία αυτή για τα τρέχοντα ζητήματα καθιστά ακόμα πιο αλαζονική και ατελέσφορη την προτροπή σας για δημόσιο διάλογο σχετικά με τα μέλλοντα; Επιτρέψτε μου να σας θυμίσω πως το ελεύθερο θέατρο, κύριε Υπουργέ, είναι η μεγάλη κινητήρια δύναμη του ελληνικού θεάτρου: από αυτό προέρχονται όλοι οι ηθοποιοί, σκηνοθέτες, θεατρικοί συγγραφείς, σκηνογράφοι, ενδυματολόγοι, θεωρητικοί, τεχνικοί κ.α. που αποτελούν σήμερα το δημόσιο πρόσωπο αυτού του επαγγέλματος. Αυτή είναι η μεγάλη κοιτίδα του σύγχρονου πολιτισμού όπου απασχολείται η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων του θεάτρου αλλά και από την οποία προέρχεται κάθε τι νέο και αξιόλογο στον χώρο αυτό. Και τα χρήματα που στοιχίζει στο ελληνικό κράτος δεν είναι δα τόσα πολλά ώστε να αξίζει τον κόπο όλη αυτή η φασαρία της δημόσιας διαβούλευσης: έτσι, για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης, η επιχορήγηση του συνόλου του ελεύθερου θεάτρου στοιχίζει στο ελληνικό κράτος μόλις το 1/4 της επιδότησης της μιας εκ των 2 κρατικών μας σκηνών ή, ακόμα χειρότερα, το 1/40 του ποσού που στοίχισε φέτος στο Ελληνικό κράτος το Μέγαρο Μουσικής! Έλεος, κύριε Υπουργέ! Δεν ξέρω πόσο συνειδητά ή ασυνείδητα, επιλέξατε αυτή τη διαδικασία για να διευθετήσετε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα όσο αυτό των επιχορηγήσεων του ελεύθερου θεάτρου. Όμως αυτό που ξέρω είναι πως η διαδικασία αυτή πληγώνει. Και δεν μας πληγώνει επειδή, όπως λέτε, θέλετε να διορθώσετε τα κακώς κείμενα του θεσμού (σε αυτό μαζί σας), μας πληγώνει γιατί, αντί να αναγνωρίζεται έμπρακτα η προσφορά μας στον τόπο από ένα Υπουργείο που θέλει να ονομάζεται «Πολιτισμού», αντιθέτως μας καθιστά υπόλογους στα μάτια κάθε κακόπιστου οιηματία που εκτοξεύει χολή και όξος προκειμένου να διασκεδάσει την ανία του. Αιδώς Αργείοι!
ΑΙΔΩΣ ΑΡΓΕΙΟΙ! Έλεος, κύριε Υπουργέ! Τι σας χρειάζεται ο δημόσιος διάλογος για ένα τόσο εξειδικευμένο και σύνθετο, μέσα στη λεπτομέρειά του, ζήτημα όσο αυτό των επιχορηγήσεων; Οι τοποθετήσεις επί του θέματος τόσων και τόσων γνωμοδοτικών επιτροπών που πέρασαν από το ΥΠ.ΠΟ (ή το Ε.Κ.ΘΕ.Χ.) τρεις δεκαετίες τώρα δεν σας αρκούν; Γιατί απαξιώνετε τόσους ανθρώπους που διετέλεσαν μέλη τους; Αν δεν έχετε χρόνο να διαβάσετε τις εισηγήσεις τους, καλέστε τους εκ νέου στο γραφείο σας να σας εξηγήσουν τα θέματα, όμως μην ευτελίζετε το θεσμό, την ιστορία του και τα επιτεύγματα που έχει να επιδείξει, καθιστώντας τον κάθε τυχόντα κήνσορα της θεατρικής μας ζωής! Και ακόμη, γιατί δεν διορίζετε τη νέα γνωμοδοτική επιτροπή να αποφασίσει για τις επιχορηγήσεις της χρονιάς που διανύουμε και κοντεύει να τελειώσει, οδηγώντας για μια ακόμα φορά τους ανθρώπους του θεάτρου σε κατάσταση απελπισίας; Δεν καταλαβαίνετε πως η αδιαφορία αυτή για τα τρέχοντα ζητήματα καθιστά ακόμα πιο αλαζονική και ατελέσφορη την προτροπή σας για δημόσιο διάλογο σχετικά με τα μέλλοντα; Επιτρέψτε μου να σας θυμίσω πως το ελεύθερο θέατρο, κύριε Υπουργέ, είναι η μεγάλη κινητήρια δύναμη του ελληνικού θεάτρου: από αυτό προέρχονται όλοι οι ηθοποιοί, σκηνοθέτες, θεατρικοί συγγραφείς, σκηνογράφοι, ενδυματολόγοι, θεωρητικοί, τεχνικοί κ.α. που αποτελούν σήμερα το δημόσιο πρόσωπο αυτού του επαγγέλματος. Αυτή είναι η μεγάλη κοιτίδα του σύγχρονου πολιτισμού όπου απασχολείται η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων του θεάτρου αλλά και από την οποία προέρχεται κάθε τι νέο και αξιόλογο στον χώρο αυτό. Και τα χρήματα που στοιχίζει στο ελληνικό κράτος δεν είναι δα τόσα πολλά ώστε να αξίζει τον κόπο όλη αυτή η φασαρία της δημόσιας διαβούλευσης: έτσι, για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης, η επιχορήγηση του συνόλου του ελεύθερου θεάτρου στοιχίζει στο ελληνικό κράτος μόλις το 1/4 της επιδότησης της μιας εκ των 2 κρατικών μας σκηνών ή, ακόμα χειρότερα, το 1/40 του ποσού που στοίχισε φέτος στο Ελληνικό κράτος το Μέγαρο Μουσικής! Έλεος, κύριε Υπουργέ! Δεν ξέρω πόσο συνειδητά ή ασυνείδητα, επιλέξατε αυτή τη διαδικασία για να διευθετήσετε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα όσο αυτό των επιχορηγήσεων του ελεύθερου θεάτρου. Όμως αυτό που ξέρω είναι πως η διαδικασία αυτή πληγώνει. Και δεν μας πληγώνει επειδή, όπως λέτε, θέλετε να διορθώσετε τα κακώς κείμενα του θεσμού (σε αυτό μαζί σας), μας πληγώνει γιατί, αντί να αναγνωρίζεται έμπρακτα η προσφορά μας στον τόπο από ένα Υπουργείο που θέλει να ονομάζεται «Πολιτισμού», αντιθέτως μας καθιστά υπόλογους στα μάτια κάθε κακόπιστου οιηματία που εκτοξεύει χολή και όξος προκειμένου να διασκεδάσει την ανία του. Αιδώς Αργείοι!