1) Οι κρατικές επιχορηγήσεις προέρχονται από τα χρήματα όλου του ελληνικού λαού και μάλιστα από χρήματα που δανείζεται ο ελληνικός λαός για να αναπτύσσεται η θεατρική τέχνη. Έχουν λοιπόν το δικαίωμα και οι υπόλοιποι Έλληνες να απολαμβάνουν τα υψηλού επιπέδου θεατρικά αγαθά και όχι μόνον οι τυχεροί Αθηναίοι.
Χιλιάδες άνθρωποι από όλη την Ελλάδα επισκέπτονται την Αθήνα για να δουν καλές παραστάσεις και δεν εννοώ τα πούλμαν που έρχονται για τις εμπορικές παραστάσεις αλλά τους θεατρόφιλους, τους ερασιτεχνικούς θιάσους, τους δασκάλους και καθηγητές που θέλουν να μεταδώσουν και να μοιραστούν την εμπειρία τους με τους μαθητές τους και ολόκληρη την τοπική κοινωνία.
Υπήρχε αρχικά στους όρους των επιχορηγούμενων θιάσων να περιοδεύουν στην επαρχία, όμως ο όρος αυτός πλην ελαχίστων εξαιρέσεων ξεχάστηκε. Πιστεύω ότι πρέπει να επανέλθει και να είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τους επιχορηγούμενους, η παρουσίαση της δουλειάς τους στην επαρχία.
Επειδή μια περιοδεία δεν είναι εύκολη υπόθεση για έναν θίασο χωρίς μεγάλες υποδομές και γνώση της «πιάτσας», χρειάζεται οργάνωση. Προτείνω να γίνεται συμφωνία με οργανωτές περιοδειών που γνωρίζουν τους κανόνες του παιχνιδιού και να αναλαμβάνουν -με αμοιβή εννοείται- κάθε χρόνο να οργανώνουν τις περιοδείες των επιχορηγούμενων θιάσων σε συνεργασία με τα ΔΗΠΕΘΕ, τους Δήμους και τους πολιτιστικούς φορείς κάθε πόλης.
Δεν είναι ανάγκη να πηγαίνουν όλοι οι θίασοι παντού αλλά σε 10 με 20 πόλεις ο καθένας. Με σωστό προγραμματισμό, μπορούν οι περιοδείες αυτές να είναι επικερδείς. Ας σκεφτούμε πόσοι μη προνομιούχοι πολίτες της επαρχίας θα απολαύσουν μια τέτοια αποκέντρωση.
2) Προτείνω επίσης να επιχορηγούνται ύστερα από μελέτη, θίασοι που αποφασίζουν να μείνουν και να δουλέψουν στην επαρχία. Ένα παράδειγμα τέτοιου θιάσου ήταν παλιότερα η «Θεατρική Λέσχη Βόλου».
1) Οι κρατικές επιχορηγήσεις προέρχονται από τα χρήματα όλου του ελληνικού λαού και μάλιστα από χρήματα που δανείζεται ο ελληνικός λαός για να αναπτύσσεται η θεατρική τέχνη. Έχουν λοιπόν το δικαίωμα και οι υπόλοιποι Έλληνες να απολαμβάνουν τα υψηλού επιπέδου θεατρικά αγαθά και όχι μόνον οι τυχεροί Αθηναίοι. Χιλιάδες άνθρωποι από όλη την Ελλάδα επισκέπτονται την Αθήνα για να δουν καλές παραστάσεις και δεν εννοώ τα πούλμαν που έρχονται για τις εμπορικές παραστάσεις αλλά τους θεατρόφιλους, τους ερασιτεχνικούς θιάσους, τους δασκάλους και καθηγητές που θέλουν να μεταδώσουν και να μοιραστούν την εμπειρία τους με τους μαθητές τους και ολόκληρη την τοπική κοινωνία. Υπήρχε αρχικά στους όρους των επιχορηγούμενων θιάσων να περιοδεύουν στην επαρχία, όμως ο όρος αυτός πλην ελαχίστων εξαιρέσεων ξεχάστηκε. Πιστεύω ότι πρέπει να επανέλθει και να είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τους επιχορηγούμενους, η παρουσίαση της δουλειάς τους στην επαρχία. Επειδή μια περιοδεία δεν είναι εύκολη υπόθεση για έναν θίασο χωρίς μεγάλες υποδομές και γνώση της «πιάτσας», χρειάζεται οργάνωση. Προτείνω να γίνεται συμφωνία με οργανωτές περιοδειών που γνωρίζουν τους κανόνες του παιχνιδιού και να αναλαμβάνουν -με αμοιβή εννοείται- κάθε χρόνο να οργανώνουν τις περιοδείες των επιχορηγούμενων θιάσων σε συνεργασία με τα ΔΗΠΕΘΕ, τους Δήμους και τους πολιτιστικούς φορείς κάθε πόλης. Δεν είναι ανάγκη να πηγαίνουν όλοι οι θίασοι παντού αλλά σε 10 με 20 πόλεις ο καθένας. Με σωστό προγραμματισμό, μπορούν οι περιοδείες αυτές να είναι επικερδείς. Ας σκεφτούμε πόσοι μη προνομιούχοι πολίτες της επαρχίας θα απολαύσουν μια τέτοια αποκέντρωση. 2) Προτείνω επίσης να επιχορηγούνται ύστερα από μελέτη, θίασοι που αποφασίζουν να μείνουν και να δουλέψουν στην επαρχία. Ένα παράδειγμα τέτοιου θιάσου ήταν παλιότερα η «Θεατρική Λέσχη Βόλου».