Το Ελληνικό σινεμά συμπληρώνει φέτος 106 χρόνια ζωής και υποφέρει ακόμα από παιδικές αρώστιες.
Τα κατάφερε όμως και μέσα από εθνικές καταστροφές,ξένες και κομματικές κατοχές, πείνα ,θάνατο, κυνηγητά, εφορίες, ΙΚΑ, εκτελεστικά αποσπάσματα, λογοκρισίες, λαμόγια, δικαστικούς κλητήρες, νομομαγείρους , μ΄ένα εχθρικό, καχύποπτο φορομπηχτικό και εσχάτως βλακωδώς ανταγωνιστικό κράτος απέναντι του, κατάφερε να επιζήσει και κουτσά στραβά καβατζάρισε τον αιώνα! Και ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΛΙΓΟΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΠΕΣΑΝ ΕΠΙ ΤΩΝ ΕΠΑΛΞΕΩΝ!
ΑΘΛΟΣ!
Οι Έλληνες κινηματογραφιστές, με το ψώνιο τους, το μεράκι, το πείσμα, τη φτώχια τους,την πείνα τους,το όραμα τους,τη λόξα τη θυσία τους, κατάφεραν να τον κρατήσουν ζωντανό 106 ολόκληρα χρόνια, πληρώνοντας δασμούς γιά πρώτες ύλες και μηχανήματα σαν να ήταν αρώματα πολυτελείας. Ο φόρος έφτανε στο 45% του εισιτηρίου! Το Ελληνικό κράτος ξάφριζε τον κινηματογράφο τόσο και όσο τα καπνά. Διωγμός!
Αμφότερα βλάπτουν φαίνεται ανεπανόρθωτα την υγεία μας.
Κάποτε επί υπουργίας ΝΙΚΟΥ ΜΑΡΤΗ αποφασίστηκε η σωτηρία του Ελληνικού Κινηματογράφου-ο Νίκος όπως και ο ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ήτανε συμφοιτητές στη νομική και στενοί φίλοι με το ΦΙΝΟ, άπαντες φανατικοί με τον κινηματογράφο-.
Ο Καραμανλής κι ο Μάρτης, όταν ήρθανε στα πράματα αποφάσισαν να κάνουνε κάτι και για το σινεμά. Ο Μάρτης σαν υπουργός βιομηχανίας,είχε την εξυπνάδα να κατάλαβει τη σημασία του κινηματογράφου και τον πήρε στο υπουργείο του με σκοπό να τον κάνει βασικό αναπτυξιακό εργαλείο στην μετεμφιλιακά τουριστικά αναπτυσσόμενη Ελλάδα.
Έκανε και κάποιες επιτυχημένες προσπάθειες για την προσέλκυση ξένων παραγωγών τα κατάφερε,με αποτέλεσμα να μπεί σε ρυθμό ανάπτυξης ο τουρισμός,και να αναγνωριστεί η τεράστια συμβολή του κινηματογράφου στην παγκόσμια προβολή του τόπου μας. Ο «νόμος Μάρτη» ο πρώτος Νόμος για την προστασία του Ελληνικού Κινηματογράφου, που δεν ήτανε νόμος για την επιβολή λογοκρισίας πέρασε από τη βουλή. Αποκτήσαμε Νόμο. Ασκούσαμε νόμιμα το επάγγελμα μας! Πολλοί αναρχοκαχύποπτοι από τους δικούς μας είπανε τότε :Βοήθεια μας προστατεύουν! Η Τρούμπα ήτανε στο φόρτε της, με τους νταβατζήδες.Το είδος υπήρχε από τότε, όπως και τώρα.Και παρά τη εξαγγελίες, φαίνεται θα τους τρώμε για πολλά χρόνια ακόμα στη μάπα.Ο νόμος λοιπόν του Νίκου,-είναι πάντα μάχιμος ο Μάρτης, τον αγαπάω πολύ- παρά τις καλές προθέσεις του δεν άγγιξε την ουσία του προβλήματος, τη διανομή.Έμεινε μισός…
Η Ελλάδα ήταν από τότε υπό κινηματογραφική κατοχή, και η διανομή είχε εγχωρηθεί στους υπερατλαντικούς νταβατζήδες μας. ΤΖΙΖ.
Νταβατζήδες του κινηματογράφου, ήτανε και τότε, τα μονοπώλια των εισαγωγέων που ελέγχανε τις αίθουσες όπως και τώρα. Είχανε από τότε μπλοκάρει τα σινεμά και δεν μπορούσε να ξεμυτίσει Ελληνική ταινία. Για να βγεί μια Ελληνική ταινία στις αίθουσες έπρεπε να προπληρώσει έναν μεγάλο αριθμό εισιτηρίων.
Τι μας έδωσε λοιπόν ο Νόμος του Μάρτη; Ο νόμος του Μάρτη έδινε και πολύ καλά έκανε, αναγνώριση του επαγγέλματος, διάφορα πρίμ στην παραγωγή( επιβραβεύσεις με προστατευόμενες και ενισχυόμενες ταινίες, τελωνιακές απαλλαγές για μηχανήματα και πρώτες ύλες, μοίρασε τέλος πάντων κόλλυβα, πήραμε μια ανάσα από τη σφαλιάρα που ήμαστε μαθημένοι)
Το μεγάλο πρόβλημα της Ελληνικής ταινίας όμως ήτανε και είναι η διανομή.Η διανομή καθορίζει την παραγωγή, αλλά περί διανομής στο νόμο ουδέν όπως και τώρα Φανταστήτε έναν παραγωγό πορτοκαλιών που τον έχουν αποκλείσει από την αγορά:
Δεν μπορεί να πουλήσει πουθενά και τα πορτοκάλια πάνε στις χωματερές.Γιά την αλήθεια, κανένας μετέπειτα νόμος η τροποποίηση δεν τόλμησε να ακουμπήσει τη διανομή.
Αλλά έδώ ακριβώς είναι και τα κουμπιά της Αλέξαινας
-Αμα δεν έχω πάγκο στη Λαϊκή που θα πουλήσω τα πορτοκάλια μου; Θα τολμήσει κανένας να βάλει το χέρι του επί των τύπων των ήλων, ή θα στρίψει ξανά διά του αρραβώνος;
Τι θα γίνει επιτέλους με τη ΔΙΑΝΟΜΗ πάνσοφοι νομοκατασκευαστές συνάδελφοι ,άνθρωποι του συναφιού και του ΥΠΠΟ; Το πρόβλημα είναι ένα και μόνο, η ΔΙΑΝΟΜΗ.
Ολα τ΄άλλα έπονται.
Σήμερα υπάρχει μια ευκαιρία:Η τεχνολογία έχει αλλάξει. Ριζικά. Τώρα έχουμε τη δυνατότητα όχι μονάχα να επιβιώσουμε, αλλά και να κάνουμε προκοπή με τον ΨΗΦΙΑΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ.
Το σχέδιο παροσιάστικε κατά το κινηματογραφικό συνέδριο,. σε ότα μη ακουόντων. Εξαφανίστηκε ακόμα και από τα πρακτικά. ΠΟΙΌΥΣ ΕΝΟΧΛΕΙ;
Τώρα κανένας δεν μπορεί να προφασιστεί άγνοια.
Προτείνεται λοιπόν ένα νέο επαναστατικό σύστημα διανομής.
1. Η κλασική φωτοχημική κόπια αντικαθίσταται από ένα άφθαρτο ψηφιακό αντίτυπο που πάνω του έχουν ενσωματωθεί τα πάσης φύσεως δικαιώματα σε κάθε καρέ της ταινίας.
Το ταμείο του κινηματογράφου καταργείτε και στη θέση του μπαίνει ένα μηχάνημα αυτόματων συναλλαγών συνδεδεμένο με συμβεβλημένη Τράπεζα. Ετσι τα πάσης φύσεως δικαιώματα διανέμονται ακαριαία στους λογαριασμούς των δικαιούχων.
2. Είναι αναγκαίο να ιδρυθεί οπτικοακουστικό επιμελητήριο αρμόδιο να δίνει τις πιστοποιήσεις ταυτότητας για την κάθε ταινία. Ετσι καταργείται οριστικά η μάστιγα της πειρατείας.
3. Με το νέο σύστημα, το κόστος διανομής πέφτει κατά 70%.
4. Τη χρηματοδότηση της αλλαγής θα αναλάβει η συμβεβλημένη τράπεζα..
Το Ελληνικό σινεμά συμπληρώνει φέτος 106 χρόνια ζωής και υποφέρει ακόμα από παιδικές αρώστιες. Τα κατάφερε όμως και μέσα από εθνικές καταστροφές,ξένες και κομματικές κατοχές, πείνα ,θάνατο, κυνηγητά, εφορίες, ΙΚΑ, εκτελεστικά αποσπάσματα, λογοκρισίες, λαμόγια, δικαστικούς κλητήρες, νομομαγείρους , μ΄ένα εχθρικό, καχύποπτο φορομπηχτικό και εσχάτως βλακωδώς ανταγωνιστικό κράτος απέναντι του, κατάφερε να επιζήσει και κουτσά στραβά καβατζάρισε τον αιώνα! Και ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΛΙΓΟΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΠΕΣΑΝ ΕΠΙ ΤΩΝ ΕΠΑΛΞΕΩΝ! ΑΘΛΟΣ! Οι Έλληνες κινηματογραφιστές, με το ψώνιο τους, το μεράκι, το πείσμα, τη φτώχια τους,την πείνα τους,το όραμα τους,τη λόξα τη θυσία τους, κατάφεραν να τον κρατήσουν ζωντανό 106 ολόκληρα χρόνια, πληρώνοντας δασμούς γιά πρώτες ύλες και μηχανήματα σαν να ήταν αρώματα πολυτελείας. Ο φόρος έφτανε στο 45% του εισιτηρίου! Το Ελληνικό κράτος ξάφριζε τον κινηματογράφο τόσο και όσο τα καπνά. Διωγμός! Αμφότερα βλάπτουν φαίνεται ανεπανόρθωτα την υγεία μας. Κάποτε επί υπουργίας ΝΙΚΟΥ ΜΑΡΤΗ αποφασίστηκε η σωτηρία του Ελληνικού Κινηματογράφου-ο Νίκος όπως και ο ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ήτανε συμφοιτητές στη νομική και στενοί φίλοι με το ΦΙΝΟ, άπαντες φανατικοί με τον κινηματογράφο-. Ο Καραμανλής κι ο Μάρτης, όταν ήρθανε στα πράματα αποφάσισαν να κάνουνε κάτι και για το σινεμά. Ο Μάρτης σαν υπουργός βιομηχανίας,είχε την εξυπνάδα να κατάλαβει τη σημασία του κινηματογράφου και τον πήρε στο υπουργείο του με σκοπό να τον κάνει βασικό αναπτυξιακό εργαλείο στην μετεμφιλιακά τουριστικά αναπτυσσόμενη Ελλάδα. Έκανε και κάποιες επιτυχημένες προσπάθειες για την προσέλκυση ξένων παραγωγών τα κατάφερε,με αποτέλεσμα να μπεί σε ρυθμό ανάπτυξης ο τουρισμός,και να αναγνωριστεί η τεράστια συμβολή του κινηματογράφου στην παγκόσμια προβολή του τόπου μας. Ο «νόμος Μάρτη» ο πρώτος Νόμος για την προστασία του Ελληνικού Κινηματογράφου, που δεν ήτανε νόμος για την επιβολή λογοκρισίας πέρασε από τη βουλή. Αποκτήσαμε Νόμο. Ασκούσαμε νόμιμα το επάγγελμα μας! Πολλοί αναρχοκαχύποπτοι από τους δικούς μας είπανε τότε :Βοήθεια μας προστατεύουν! Η Τρούμπα ήτανε στο φόρτε της, με τους νταβατζήδες.Το είδος υπήρχε από τότε, όπως και τώρα.Και παρά τη εξαγγελίες, φαίνεται θα τους τρώμε για πολλά χρόνια ακόμα στη μάπα.Ο νόμος λοιπόν του Νίκου,-είναι πάντα μάχιμος ο Μάρτης, τον αγαπάω πολύ- παρά τις καλές προθέσεις του δεν άγγιξε την ουσία του προβλήματος, τη διανομή.Έμεινε μισός… Η Ελλάδα ήταν από τότε υπό κινηματογραφική κατοχή, και η διανομή είχε εγχωρηθεί στους υπερατλαντικούς νταβατζήδες μας. ΤΖΙΖ. Νταβατζήδες του κινηματογράφου, ήτανε και τότε, τα μονοπώλια των εισαγωγέων που ελέγχανε τις αίθουσες όπως και τώρα. Είχανε από τότε μπλοκάρει τα σινεμά και δεν μπορούσε να ξεμυτίσει Ελληνική ταινία. Για να βγεί μια Ελληνική ταινία στις αίθουσες έπρεπε να προπληρώσει έναν μεγάλο αριθμό εισιτηρίων. Τι μας έδωσε λοιπόν ο Νόμος του Μάρτη; Ο νόμος του Μάρτη έδινε και πολύ καλά έκανε, αναγνώριση του επαγγέλματος, διάφορα πρίμ στην παραγωγή( επιβραβεύσεις με προστατευόμενες και ενισχυόμενες ταινίες, τελωνιακές απαλλαγές για μηχανήματα και πρώτες ύλες, μοίρασε τέλος πάντων κόλλυβα, πήραμε μια ανάσα από τη σφαλιάρα που ήμαστε μαθημένοι) Το μεγάλο πρόβλημα της Ελληνικής ταινίας όμως ήτανε και είναι η διανομή.Η διανομή καθορίζει την παραγωγή, αλλά περί διανομής στο νόμο ουδέν όπως και τώρα Φανταστήτε έναν παραγωγό πορτοκαλιών που τον έχουν αποκλείσει από την αγορά: Δεν μπορεί να πουλήσει πουθενά και τα πορτοκάλια πάνε στις χωματερές.Γιά την αλήθεια, κανένας μετέπειτα νόμος η τροποποίηση δεν τόλμησε να ακουμπήσει τη διανομή. Αλλά έδώ ακριβώς είναι και τα κουμπιά της Αλέξαινας -Αμα δεν έχω πάγκο στη Λαϊκή που θα πουλήσω τα πορτοκάλια μου; Θα τολμήσει κανένας να βάλει το χέρι του επί των τύπων των ήλων, ή θα στρίψει ξανά διά του αρραβώνος; Τι θα γίνει επιτέλους με τη ΔΙΑΝΟΜΗ πάνσοφοι νομοκατασκευαστές συνάδελφοι ,άνθρωποι του συναφιού και του ΥΠΠΟ; Το πρόβλημα είναι ένα και μόνο, η ΔΙΑΝΟΜΗ. Ολα τ΄άλλα έπονται. Σήμερα υπάρχει μια ευκαιρία:Η τεχνολογία έχει αλλάξει. Ριζικά. Τώρα έχουμε τη δυνατότητα όχι μονάχα να επιβιώσουμε, αλλά και να κάνουμε προκοπή με τον ΨΗΦΙΑΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ. Το σχέδιο παροσιάστικε κατά το κινηματογραφικό συνέδριο,. σε ότα μη ακουόντων. Εξαφανίστηκε ακόμα και από τα πρακτικά. ΠΟΙΌΥΣ ΕΝΟΧΛΕΙ; Τώρα κανένας δεν μπορεί να προφασιστεί άγνοια. Προτείνεται λοιπόν ένα νέο επαναστατικό σύστημα διανομής. 1. Η κλασική φωτοχημική κόπια αντικαθίσταται από ένα άφθαρτο ψηφιακό αντίτυπο που πάνω του έχουν ενσωματωθεί τα πάσης φύσεως δικαιώματα σε κάθε καρέ της ταινίας. Το ταμείο του κινηματογράφου καταργείτε και στη θέση του μπαίνει ένα μηχάνημα αυτόματων συναλλαγών συνδεδεμένο με συμβεβλημένη Τράπεζα. Ετσι τα πάσης φύσεως δικαιώματα διανέμονται ακαριαία στους λογαριασμούς των δικαιούχων. 2. Είναι αναγκαίο να ιδρυθεί οπτικοακουστικό επιμελητήριο αρμόδιο να δίνει τις πιστοποιήσεις ταυτότητας για την κάθε ταινία. Ετσι καταργείται οριστικά η μάστιγα της πειρατείας. 3. Με το νέο σύστημα, το κόστος διανομής πέφτει κατά 70%. 4. Τη χρηματοδότηση της αλλαγής θα αναλάβει η συμβεβλημένη τράπεζα..