Η «βία στα γήπεδα» πάντα συνοδεύεται από την προσδοκώμενη όλων: Την καταστολή της.
Η καταστολή μοιάζει να είναι το μόνο δόκιμο μέσο (κατά την πολιτεία) και έτσι (διά ροπάλου) φιλοδοξεί να τη χρησιμοποιεί για να... επιλύει κάθε χρονίζον πρόβλημα της κοινωνίας!
Το «θεσμικό πλαίσιο» εκτός από την καταστολή περιλαμβάνει και τον απόλυτο έλεγχο μέσω της τεχνολογίας.
Οι νόμοι όμως επιβάλλεται να είναι δίκαιοι και να περιέχουν περισσότερη σοφία για να γίνονται άμεσα αποδεκτοί από τους πολίτες που αυτοί με τη σειρά τους θα βοηθούν έμπρακτα στην εφαρμογή τους.
Στο εξωτερικό τα πράγματα λειτουργούν απλά: Η τεχνολογία βοηθά να εντοπίζονται οι υπαίτιοι επεισοδίων και τους απαγορεύεται η είσοδος στους αγωνιστικούς χώρους, από κάποιο διάστημα έως μόνιμα.
Όπως, απλά, έγινε πρόσφατα με φιλάθλους της Ραπίντ Βιέννης. Τιμωρήθηκαν 62 οπαδοί της με απαγόρευση εισόδου στους αγωνιστικούς χώρους, ως υπαίτιοι για την εισβολή στο ντέρμπι της προηγούμενης περιόδου κόντρα στην Αούστρια.
Από 100 έως 500 «καλόπαιδα» κάθε ομάδας να τους απαγορευτεί η είσοδος για μια σεζόν θα δούμε τόσα άμεσα αποτελέσματα περιορισμού της βίας σα να στέλνανε σε κάθε αγωνιστική 2.000 επιπλέον ΜΑΤατζίδες στα ελληνικά γήπεδα.
Κομμένο το γηπεδάκι σε όλα τα αθλήματα. Μια εύκολη δουλειά για το ηλεκτρονικό εισιτήριο.
Βέβαια, πόσα σωστά μπορείς να περιμένεις από μια χώρα όπου ακόμα «αναζητούνται» οι φίλαθλοι που είναι γνωστοί στο πανελλήνιο από τα καφριλίκια τους μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες; Γνωστά πρόσωπα που παραμένουν ατιμώρητα.
Από πολιτική βούληση πάσχαμε ανέκαθεν ως χώρα. Και τώρα «η χαμένη πολιτική βούληση» προσπαθεί να κάνει αισθητή την παρουσία της μέσω ενός κράτους που δείχνει πώς θέλει να πορευτεί μόνο κάτω από τη… σημαία της καταστολής και όχι αυτή της λογικής.
Τουλάχιστον, αυτό αποδείξατε κύριοι Κυβερνώντες με τους χειρισμούς και τις αποφάσεις σας στο «συγγενές» - με αυτή τη διαβούλευση - θέμα των τυχερών παιχνιδιών.
Η «βία στα γήπεδα» πάντα συνοδεύεται από την προσδοκώμενη όλων: Την καταστολή της. Η καταστολή μοιάζει να είναι το μόνο δόκιμο μέσο (κατά την πολιτεία) και έτσι (διά ροπάλου) φιλοδοξεί να τη χρησιμοποιεί για να... επιλύει κάθε χρονίζον πρόβλημα της κοινωνίας! Το «θεσμικό πλαίσιο» εκτός από την καταστολή περιλαμβάνει και τον απόλυτο έλεγχο μέσω της τεχνολογίας. Οι νόμοι όμως επιβάλλεται να είναι δίκαιοι και να περιέχουν περισσότερη σοφία για να γίνονται άμεσα αποδεκτοί από τους πολίτες που αυτοί με τη σειρά τους θα βοηθούν έμπρακτα στην εφαρμογή τους. Στο εξωτερικό τα πράγματα λειτουργούν απλά: Η τεχνολογία βοηθά να εντοπίζονται οι υπαίτιοι επεισοδίων και τους απαγορεύεται η είσοδος στους αγωνιστικούς χώρους, από κάποιο διάστημα έως μόνιμα. Όπως, απλά, έγινε πρόσφατα με φιλάθλους της Ραπίντ Βιέννης. Τιμωρήθηκαν 62 οπαδοί της με απαγόρευση εισόδου στους αγωνιστικούς χώρους, ως υπαίτιοι για την εισβολή στο ντέρμπι της προηγούμενης περιόδου κόντρα στην Αούστρια. Από 100 έως 500 «καλόπαιδα» κάθε ομάδας να τους απαγορευτεί η είσοδος για μια σεζόν θα δούμε τόσα άμεσα αποτελέσματα περιορισμού της βίας σα να στέλνανε σε κάθε αγωνιστική 2.000 επιπλέον ΜΑΤατζίδες στα ελληνικά γήπεδα. Κομμένο το γηπεδάκι σε όλα τα αθλήματα. Μια εύκολη δουλειά για το ηλεκτρονικό εισιτήριο. Βέβαια, πόσα σωστά μπορείς να περιμένεις από μια χώρα όπου ακόμα «αναζητούνται» οι φίλαθλοι που είναι γνωστοί στο πανελλήνιο από τα καφριλίκια τους μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες; Γνωστά πρόσωπα που παραμένουν ατιμώρητα. Από πολιτική βούληση πάσχαμε ανέκαθεν ως χώρα. Και τώρα «η χαμένη πολιτική βούληση» προσπαθεί να κάνει αισθητή την παρουσία της μέσω ενός κράτους που δείχνει πώς θέλει να πορευτεί μόνο κάτω από τη… σημαία της καταστολής και όχι αυτή της λογικής. Τουλάχιστον, αυτό αποδείξατε κύριοι Κυβερνώντες με τους χειρισμούς και τις αποφάσεις σας στο «συγγενές» - με αυτή τη διαβούλευση - θέμα των τυχερών παιχνιδιών.