Καταθέτω την άποψη ότι το παρόν άρθρο θα πρέπει να προβλέπει την ανάπτυξη, την οργάνωση και την εποπτεία υπαιθρίων τουριστικών δραστηριοτήτων, όπως αυτές αναφέρονται κατωτέρω στο άρθρο 2, όχι μόνο για τις επιχειρήσεις που προσφέρουν τέτοιες υπηρεσίες, αλλά και για όλους τους φορείς (νομικά ή φυσικά πρόσωπα) που προσφέρουν ομοειδείς υπηρεσίες (π.χ. Εκδρομικά Σωματεία, Αθλητικά Σωματεία, Επαγγελματικές οργανώσεις, Ιδρύματα, κλπ)
Σήμερα, πολλές από τις τουριστικές δραστηριότητες που αναφέρονται στο άρθρο 2 (2.3.5, 2.3.6, 2.3.7, 2.3.8, 2.3.9, 2.3.10, 2.3.11, 2.3.13) προσφέρονται κατ΄εξοχήν, έναντι ποσού συμμετοχής, από νομικά πρόσωπα που δεν είναι επιχειρήσεις (Σωματεία, Επαγγελματικές Οργανώσεις) τα οποία εμφανίζουν τον εκδρομισμό μέσα στις καταστατικές τους διατάξεις. Η πρώιμη τουριστική νομοθεσία με τις δυνατότητες που θέτει το άρθρο 9 παρ. 2 του ν.393/76 καθώς και οι μη καταργούμενες σύμφωνα με το ακροτελεύτιο άρθρο 14 του παραπάνω νόμου διατάξεις του Α.Ν.864/1937 από τις οποίες προστατεύονται τα εν λόγω μη κεδροσκοπικά σωματεία, προσφέρει το πλαίσιο μέσα στο οποίο προσφέρουν υπαιθριες τουριστικές υπηρεσίες, όμοιες με αυτές που προσφέρουν οι τουριστικές επιχειρήσεις.
Τα νομικά αυτά πρόσωπα:
α)υπάγονται σε ειδικό προνομιακό φορολογικό πλαίσιο
β)δεν παρέχουν υποχρεωτική εγγυοδοτική κάλυψη όπως τα τουριστικά γραφεία
γ)οι δραστηριότητες που προσφέρουν εκφεύγουν των διατάξεων περί προστασίας του καταναλωτή του ν.2251/1994
δ)οι συμμετέχοντες στις δραστηριότητες αυτές, προερχόμενοι από το ευρύ καταναλωτικό κοινό, παρουσιάζονται ως μέλη του Σωματείου έναντι τέλους εγγραφής στο Σωματείο/διοργανωτή του 1€ εγγραφόμενοι πριν την έναρξη της εκδρομής(βλ. εγγρ. ΕΟΤ 5886/2007)
δηλ. λοχεύει ο κίνδυνος της στρέβλωσης του υγειούς ανταγωνισμού, πράγμα το οποίο θέλει να προστατέψει το υπό διάλογο νομοθέτημα.
Για το λόγο αυτό εκτιμώ ότι τόσο το πνεύμα όσο και οι διατάξεις του νομοθετήματος αυτού θα πρέπει να ορίζουν και να έχουν πεδίο εφαρμογής, επί όλων των παρόχων όμοιων τουριστικών υπαίθριων υπηρεσιών. Δηλαδή, να ορισθεί ποιός φορέας και με τι κριτίρια μπορεί να προσφέρει τι και να ορίζονται κοινές διαδικασίες αδειοδότησης γι αυτούς.
Καταθέτω την άποψη ότι το παρόν άρθρο θα πρέπει να προβλέπει την ανάπτυξη, την οργάνωση και την εποπτεία υπαιθρίων τουριστικών δραστηριοτήτων, όπως αυτές αναφέρονται κατωτέρω στο άρθρο 2, όχι μόνο για τις επιχειρήσεις που προσφέρουν τέτοιες υπηρεσίες, αλλά και για όλους τους φορείς (νομικά ή φυσικά πρόσωπα) που προσφέρουν ομοειδείς υπηρεσίες (π.χ. Εκδρομικά Σωματεία, Αθλητικά Σωματεία, Επαγγελματικές οργανώσεις, Ιδρύματα, κλπ) Σήμερα, πολλές από τις τουριστικές δραστηριότητες που αναφέρονται στο άρθρο 2 (2.3.5, 2.3.6, 2.3.7, 2.3.8, 2.3.9, 2.3.10, 2.3.11, 2.3.13) προσφέρονται κατ΄εξοχήν, έναντι ποσού συμμετοχής, από νομικά πρόσωπα που δεν είναι επιχειρήσεις (Σωματεία, Επαγγελματικές Οργανώσεις) τα οποία εμφανίζουν τον εκδρομισμό μέσα στις καταστατικές τους διατάξεις. Η πρώιμη τουριστική νομοθεσία με τις δυνατότητες που θέτει το άρθρο 9 παρ. 2 του ν.393/76 καθώς και οι μη καταργούμενες σύμφωνα με το ακροτελεύτιο άρθρο 14 του παραπάνω νόμου διατάξεις του Α.Ν.864/1937 από τις οποίες προστατεύονται τα εν λόγω μη κεδροσκοπικά σωματεία, προσφέρει το πλαίσιο μέσα στο οποίο προσφέρουν υπαιθριες τουριστικές υπηρεσίες, όμοιες με αυτές που προσφέρουν οι τουριστικές επιχειρήσεις. Τα νομικά αυτά πρόσωπα: α)υπάγονται σε ειδικό προνομιακό φορολογικό πλαίσιο β)δεν παρέχουν υποχρεωτική εγγυοδοτική κάλυψη όπως τα τουριστικά γραφεία γ)οι δραστηριότητες που προσφέρουν εκφεύγουν των διατάξεων περί προστασίας του καταναλωτή του ν.2251/1994 δ)οι συμμετέχοντες στις δραστηριότητες αυτές, προερχόμενοι από το ευρύ καταναλωτικό κοινό, παρουσιάζονται ως μέλη του Σωματείου έναντι τέλους εγγραφής στο Σωματείο/διοργανωτή του 1€ εγγραφόμενοι πριν την έναρξη της εκδρομής(βλ. εγγρ. ΕΟΤ 5886/2007) δηλ. λοχεύει ο κίνδυνος της στρέβλωσης του υγειούς ανταγωνισμού, πράγμα το οποίο θέλει να προστατέψει το υπό διάλογο νομοθέτημα. Για το λόγο αυτό εκτιμώ ότι τόσο το πνεύμα όσο και οι διατάξεις του νομοθετήματος αυτού θα πρέπει να ορίζουν και να έχουν πεδίο εφαρμογής, επί όλων των παρόχων όμοιων τουριστικών υπαίθριων υπηρεσιών. Δηλαδή, να ορισθεί ποιός φορέας και με τι κριτίρια μπορεί να προσφέρει τι και να ορίζονται κοινές διαδικασίες αδειοδότησης γι αυτούς.