Αρχική Ζητήματα Πνευματικής Ιδιοκτησίας5. Απόδειξη εκπροσώπησης – νομιμοποίησης των ΟΣΔΣχόλιο του χρήστη Γιώργος Μπαμπέτας | 29 Δεκεμβρίου 2011, 13:50
  • Σχόλιο του χρήστη 'Γιώργος Μπαμπέτας' | 29 Δεκεμβρίου 2011, 13:50
    Το βλέπω Θετικά/Αρνητικά: 0  4

    Η διάταξη που εισήχθη με τον ν. 3905/2010 αφορά στη συλλογική διαχείριση της αξίωσης εύλογης αμοιβής που απορρέει όταν υλικός φορέας ήχου χρησιμοποιείται για παρουσίαση στο κοινό ή ραδιοτηλεοπτική μετάδοση. Σημειώνεται ότι στην περίπτωση αυτή η συλλογική διαχείριση του δικαιώματος είναι υποχρεωτική, υπό την έννοια ότι κάθε δικαιούχος δεν μπορεί να ζητήσει μόνος του την καταβολή σε αυτόν της αμοιβής. Πρόκειται για εύστοχη τροποποίηση. Το πρότυπό της πρέπει να αναζητηθεί στο γερμανικό νόμο περί συλλογικής διαχείρισης. Και συγκεκριμένα στο άρθρο 13b, από το οποίο και πορίζεται το λεκτικό της. Με τη διάταξη αυτή εισάγεται τεκμήριο. Και έτσι ο Ο.Σ.Δ. απαλλάσσεται από το βάρος να αναφέρει στο δικόγραφο όλους τους δικαιούχους που εκπροσωπεί. Πρέπει να σημειωθεί ότι το περιεχόμενο της διάταξης είχε εν πολλοίς "προαναγγελθεί" από τη νομολογία των δικαστηρίων μας. Κυρίως των Εφετείων, τα οποία δέχονταν, υπό το κράτος του παλαιού τεκμηρίου του άρθρ. 55 παρ. 2 εδ. α΄, ότι ο Ο.Σ.Δ. δεν χρειάζεται να αναφέρει τους δικαιούχους που εκπροσωπεί. Με την αναγωγή της νομολογιακής ερμηνείας σε διάταξη του κειμένου δικαίου, επιλύεται ένα ζήτημα που ταλάνισε τη νομολογία, κυρίως των πρωτοβάθμιων δικαστηρίων, και επέρχεται ασφάλεια δικαίου. Δοθέντος ότι η διάταξη αφορά σε περίπτωση υποχρεωτικής συλλογικής διαχείρισης, είμαι της άποψης ότι η εφαρμογή της δεν πρέπει να περιορισθεί στο άρθρ. 49 παρ. 1 ν. 2121/1993. Νομίζω ότι χωρεί αναλογική εφαρμογή της διάταξης και στην εύλογη αμοιβή του άρθρ. 49 παρ. 5 ν. 2121/1993, που αφορά τα δικαιώματα των ερμηνευτών και εκτελεστών καλλιτεχνών, όταν υλικός φορέας ήχου ή ήχου και εικόνας χρησιμοποιείται για παρουσίαση στο κοινό ή ραδιοτηλεοπτική μετάδοση. Αληθώς, μεταξύ 49 παρ. 1 & 5 υφίσταται ουσιώδης ομοιότητα, πρόκειται περί της αυτής αξίωσης. Υπάρχει, λοιπόν, αθέλητο κενό δικαίου, που πρέπει να καλυφθεί με την υποστηριζόμενη αναλογική εφαρμογή. Σκόπιμο θα ήταν, με την σκοπούμενη νομοθετική παρέμβαση να ρυθμισθεί ρητώς το ζήτημα, ούτως ώστε να υπάρχει ασφάλεια δικαίου. Γιώργος Μπαμπέτας Δ.Ν. Δικηγόρος Λέκτορας Νομικής Σχολής Δ.Π.Θ.