Τα νομοσχέδια εκφράζουν την τάση που κυριαρχεί, που έχει τη δύναμη με το μέρος της. Τώρα, όλα είναι ευνοϊκά για τις κοινωνίες και τον πολιτισμό των αγορών. Από την εποχή του Μάαστριχτ οι Αμερικανοί απαιτούσαν να εξαιρεθεί ο κινηματογράφος από τις ενισχύσεις ως πολιτιστικό προϊόν και να ενταχθεί στην ΓΚΑΤΤ. Να υπολογίζεται δηλαδή ως ένα εμπορικό προϊόν προς διακίνηση. Ολα καλά, λοιπόν. Η εξουσία έτσι τα βλέπει και αποφασίζει. Αλλά! Υπάρχει και ένα "αλλά": Τον πολιτισμό δεν τον δημιουργούν οι νόμοι. Πιστεύω στη δυναμική της νέας γενιάς που έχει μια σημαντική επιπλέον βοήθεια: Τη σύγχρονη τεχνολογία. Ποτέ ο πολιτισμός δεν ήταν επιδοτούμενος. Ο πολιτισμός ήταν αποτέλεσμα της σκέψης, της διάθεσης, των ανθρώπων που τον παράγουν. Ο νέος ελληνικός κινηματογράφος που δημιουργήθηκε, διακρίθηκε, αποτέλεσε "στάτους" στον ελληνικό πολιτισμό, δεν ήταν ποτέ επιδοτούμενος. Το νομοσχέδιο λέει ότι το κράτος στηρίζει την ανάπτυξη του κινηματογράφου. Ποιου κινηματογράφου όμως; Θα ήταν πιο συνεπείς να πούνε του κινηματογράφου ως εμπορικού προϊόντος. Αλλά είναι ουτοπία να πιστεύουμε ότι μία χώρα μικρή και μια γλώσσα αποκλεισμένη μπορεί να ανταγωνιστεί μία επιθετική βιομηχανία, όπως αυτή των ΗΠΑ. Αρα το νομοσχέδιο έπρεπε να εκφράζει τα συμφέροντα της χώρας. Οχι μια μερίδα συμφερόντων αυτής της χώρας
Τα νομοσχέδια εκφράζουν την τάση που κυριαρχεί, που έχει τη δύναμη με το μέρος της. Τώρα, όλα είναι ευνοϊκά για τις κοινωνίες και τον πολιτισμό των αγορών. Από την εποχή του Μάαστριχτ οι Αμερικανοί απαιτούσαν να εξαιρεθεί ο κινηματογράφος από τις ενισχύσεις ως πολιτιστικό προϊόν και να ενταχθεί στην ΓΚΑΤΤ. Να υπολογίζεται δηλαδή ως ένα εμπορικό προϊόν προς διακίνηση. Ολα καλά, λοιπόν. Η εξουσία έτσι τα βλέπει και αποφασίζει. Αλλά! Υπάρχει και ένα "αλλά": Τον πολιτισμό δεν τον δημιουργούν οι νόμοι. Πιστεύω στη δυναμική της νέας γενιάς που έχει μια σημαντική επιπλέον βοήθεια: Τη σύγχρονη τεχνολογία. Ποτέ ο πολιτισμός δεν ήταν επιδοτούμενος. Ο πολιτισμός ήταν αποτέλεσμα της σκέψης, της διάθεσης, των ανθρώπων που τον παράγουν. Ο νέος ελληνικός κινηματογράφος που δημιουργήθηκε, διακρίθηκε, αποτέλεσε "στάτους" στον ελληνικό πολιτισμό, δεν ήταν ποτέ επιδοτούμενος. Το νομοσχέδιο λέει ότι το κράτος στηρίζει την ανάπτυξη του κινηματογράφου. Ποιου κινηματογράφου όμως; Θα ήταν πιο συνεπείς να πούνε του κινηματογράφου ως εμπορικού προϊόντος. Αλλά είναι ουτοπία να πιστεύουμε ότι μία χώρα μικρή και μια γλώσσα αποκλεισμένη μπορεί να ανταγωνιστεί μία επιθετική βιομηχανία, όπως αυτή των ΗΠΑ. Αρα το νομοσχέδιο έπρεπε να εκφράζει τα συμφέροντα της χώρας. Οχι μια μερίδα συμφερόντων αυτής της χώρας