1. Η ανάπτυξη της κινηματογραφικής τέχνης αποτελεί υποχρέωση του Κράτους. Το Κράτος οφείλει να λαμβάνει τα αναγκαία μέτρα για την ενίσχυση της παραγωγής και της προώθησης των κινηματογραφικών έργων.
2. Ο Υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού έχει τη γενική αρμοδιότητα και εποπτεία για όσα θέματα σχετικά με την κινηματογραφική τέχνη ρυθμίζονται από τον παρόντα νόμο.
3. Με προεδρικά διατάγματα, που εκδίδονται με πρόταση του Υπουργού Πολιτισμού και Τουρισμού και των κατά περίπτωση αρμόδιων Υπουργών, μεταβιβάζονται στο Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού αρμοδιότητες άλλων υπουργείων για θέματα κινηματογράφου.
Υπάρχει όντως πρόβλημα με τους συνδικαλιστές και ιδίως τους επίκαιρους. Για να δούμε το ποιόν τους ας αναρωτηθούμε: γιατί η ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΚΗΝΟΘΕΤΩΝ ενώ φωνασκεί εναντίον του Γερουλάνου, της Ομίχλης, του Παπαλιού και του νέου νόμου, σιωπά εκκωφαντικά για τα διαδραματιζόμενα στην Ε.Ρ.Τ.; Εκεί όλα είναι εντάξει; Το νομοσχέδιο τούς καλύπτει στα της Δημόσιας Τηλεόρασης; Ή μήπως η μούγκα είναι γιατί ο κ. Πρόεδρος της Εταιρείας πήρε πάλι εκπομπούλα;
Χαιρετώ με καλή προαίρεση το εξωστρεφές και αναπτυξιακό πνεύμα του σχεδίου ως προς την απόδοση του ειδικού φόρου 1, 5%, τον πολλαπλασιασμό πηγών χρηματοδότησης, την ανακατανομή των κονδυλίων προς όφελος της παραγωγής, την ενίσχυση της ανεξάρτητης παραγωγής, την μείωση της γραφειοκρατίας και την αποδέσμευση απο τα Σωματεία.
Έχοντας πει αυτό, οφείλω να σημειώσω ότι το νομοσχέδιο μια και έχει χαρακτήρα πλαισίου, είναι αναπόφευκτα ελλιπές και αόριστο. Όπως ήδη επισημάνθηκε, διακρίνω κι εγώ θεμελιώδη θέματα που απουσιάζουν (παιδεία, απαγόρευση της λογοκρισίας και κάθε άλλου προληπτικού μέσου, μικρού μήκους, παραπομπή στο tax shelter του φορολογικού νομοσχεδίου) καθώς και σημεία ζωτικώτατων άρθρων τα οποία περιγράφονται μάλλον ως Όραμα. Θα ανέμενα να είναι απολύτως απτά και ξεκάθαρα (ο θεός κι ο διάολος κρύβονται στις λεπτομέριες), ειδικά το περίφημο μητρώο παραγωγών που μας δίδεται χωρίς συγκεκριμένους καθαρούς όρους, όπως και η διασφάλιση εφαρμογής του 1,5%.
Πριν τοποθετηθώ, οφείλω να διευκρινίσω ότι όσα καταθέτω προέρχονται από την προσωπική μου εμπειρία ως σκηνοθέτης-σεναριογράφος και παραγωγός στον ελληνικό και αγγλικό χώρο, που αφορά την περίοδο 1990 έως και 2007 (προτού μεταφερθώ στις ΗΠΑ). Σήμερα υπάρχουν νέες εταιρίες παραγωγής, άνθρωποι που δραστηριοποιήθηκαν μόλις τα τελευταία τρία χρόνια και διακρίνονται εδώ και έξω – επομένως ας γνωρίζουν ότι δεν αναφέρομαι σε αυτούς στο σημείο «εκτελεστών παραγωγών» πιο κάτω – δεν έχω πρόθεση να αδικήσω κανέναν. Τιμώ τους παραγωγούς που τρέφουν σεβασμό για τους δημιουργούς, και αντιστρόφως. Επίσης, να με συγχωρείτε για την έκταση του μηνύματος.
Θα ήθελα τώρα να θέσω στην κρίση σας και τη δική μου ανάγνωση στα άρθρα τα οποία κατά τη γνώμη μου αστοχούν ως προς την αναπτυξιακή στρατηγική. Οι θέσεις και προτάσεις μου, όπως και κάθε συναδέλφου, έχουν φυσικά ως ζητούμενο να μην προκαλέσουν νέα «πάθη» αλλά να εμπλουτίσουν την εικόνα μας, ώστε να μπορέσουν οι νομοθέτες – μα και εμείς οι ίδιοι – να κρίνουμε δικαιότερα:
• ΑΡΘΡΑ 4 και 6 – ΠΕΡΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΜΟΡΙΟΔΟΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑΣ: Νομίζω, όλοι μας θέλουμε να αποδείξουμε ότι καλές ταινίες με production value και ουσία μπορούν να προέλθουν από τον τόπο μας και – ιδανικά – να μιλήσουν σε ένα κοινό έξω από τα σύνορα. Ένας τρόπος για να γίνει αυτό, είναι να αφηγηθούμε αυθεντικές ελληνικές ιστορίες έξυπνα σχεδιασμένες και προσεγμένες ώστε να απευθύνονται όχι μόνο σε ένα τοπικό, αλλά και σε ένα διεθνές κοινό.
Αυτό το οποίο δεν είμαι σίγουρος αν καταλαβαίνω, είναι το παράδοξο το οποίο θα αποπειραθώ να μοιραστώ μαζί σας με το εξής παράδειγμα: ας υποθέσουμε λοιπόν ότι κάποιος θέλει να κάνει μια bi-national ρομαντική ιστορία που η μόνη κοινή γλώσσα μεταξύ δύο Ευρωπαίων εραστών είναι τα αγγλικά ή τα ισπανικά (ευρωπαϊκές γλώσες). Ακραία σύμβαση, ίσως, αλλά από ό,τι καταλαβαίνω μέχρις εδώ όλα καλά, τακτοποιείται.
Αν, όμως, μέσω αυτής της ιστορίας αποπειράται να καταθέσει μια ίντριγκα εποχής ψυχρού πολέμου στην Ελλάδα και εμμέσως να μιλήσει για μια μικρή ιστορική ευρωπαϊκή χώρα καθυποταγμένη στο έλεος της τότε (και νυν) «άγριας» Δύσης, και συνεπώς ο Α’ ανδρικός ρόλος είναι Αμερικάνος (μη Ευρωπαίος), πρέπει αυτός ο χαρακτήρας κατ’ ανάγκη να μιλάει ελληνικά; Άρα, αφορά μεν Ελλάδα (Ευρώπη) αλλά η σχέση σαφώς είναι με ΗΠΑ (όπου ομιλούνται αγγλικά και ισπανικά, δηλαδή οι ίδιες ευρωπαϊκές γλώσσες). Ποιος και πώς αποφασίζει αν η ταινία αντανακλά την ευρωπαϊκή ταυτότητα ή όχι; Θα μετρά τους διαλόγους με χάρακα; Και αν η ταινία ΔΕΝ ζυγίζεται από τους διαλόγους; Αν η ταινία – ως οφείλει, για ορισμένους από εμάς – λειτουργεί πρωτίστως μέσα από εικόνα, subtext και σιωπές; Αυτό ΠΟΙΟΣ θα το αναγνωρίσει; ΠΩΣ θα το μετρήσει; Αυτομάτως δηλαδή ένα προτζεκτ μπορεί να ριψοκινδυνεύει να αποκλείστεί; Στέκει αυτή η λογική εν έτει 2010, όταν μιλάμε για εξωστρέφεια;
Το άρθρο οφείλει να προβλέπει ανάσες οξυγόνου για τέτοιες περιπτώσεις, ή έστω για το «απρόβλεπτο» ή την «εξαίρεση».
• ΑΡΘΡΟ 20 και 2 – ΠΕΡΙ ΜΗΤΡΩΟΥ ΠΑΡΑΓΩΓΩΝ και ΟΡΙΣΜΟΥ ΠΑΡΑΓΩΓΟΥ: είμαι της γνώμης ότι το πνεύμα του σχετικού άρθρου («α. ο παραγωγός της ταινίας να έχει κύρια έδρα δραστηριότητας σην Ελλάδα και να είναι εγγεγραμμένος στο μητρώο παραγωγών που τηρείται στο ΕΚΚ. β. η κύρια δραστηριότητα του να είναι η παραγωγή οπτικοακουστικών έργων…») οφείλει να ανοίξει αληθινά, διαφορετικά βρίσκεται σε αντιστρόφως ανάλογη κατεύθυνση από την καλοπροαίρετη πρόθεση ανάπτυξης και εξωστρέφειας που εξέφρασε ο Υπουργός και οι σύμβουλοί του: ΔΕΝ δίνει βάρος στους σκηνοθέτες-παραγωγούς, αλλά μονομερώς στους τοπικούς παραγωγούς-παραγωγούς.
Το Μητρώο οφείλει να είναι ανοιχτό σε οποιονδήποτε σκηνοθέτη καταθέτει πρότζεκτ, ακόμα και ΧΩΡΙΣ παραγωγό-παραγωγό –ακόμα και αν ο ίδιος ο σκηνοθέτης-παραγωγός δεν έχει την παραγωγή ταινιών ως κύρια απασχόληση.
Επίσης, το Μητρώο αγνοεί παντελώς τους creative παραγωγούς που ανατέλουν έξω, δηλαδή Έλληνες που σπούδασαν και τα κατάφεραν επαγγελματικά σε Ευρώπη και ΗΠΑ, εφόσον η πατρίδα δεν τους πρόσφερε έγκυρη σχολή. Ως προς το συγκεκριμένο άρθρο, το νομοσχέδιο φαίνεται αντι-αναπτυξιακό, αντι-ανταγωνιστικό και εσωστρεφές. Με μία λέξη, φοβικό.
• Το επάγγελμα του παραγωγού οφείλει να ανοίξει πραγματικά – και σε παραγωγούς με την πραγματική έννοια του όρου, όπως δηλαδή εφαρμόζεται διεθνώς, σε Ευρώπη και ΗΠΑ: ως δύναμη δημιουργική και συνάμα δύναμη διοικητικής / οικονομικής μέριμνας (a creative and logistical force behind a project) που κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης και παραγωγής ενός σχεδίου συμβάλλει στη διαμόρφωση της ιστορίας καθοδηγώντας / πραγματώνοντας το όραμα του σκηνοθέτη και του σεναριογράφου, ΚΑΙ παράλληλα υλοποιεί ένα έργο marketable, κατάλληλο όχι μόνο για φεστιβαλικό κοινό, αλλά για να επικοινωνήσει / διανεμηθεί και σε εκτός συνόρων territories.
Για να γίνει όμως αυτό – ιδιαίτερα στο χώρο της μυθοπλασίας – ένας παραγωγός οφείλει να μπορεί υπεύθυνα να αναγνωρίζει αν ένα σενάριο είναι ζυγισμένο, επαρκώς δραματοποιημένο ή όχι, να έχει τη δυνατότητα να αναγνωρίζει (και να δικαιολογεί) αν ο μύθος χρειάζεται αναθεώρηση, αναδιάρθρωση/αναδόμηση ώστε να συναντήσει το πιο ευρύ κοινό του κλπ., και να μπορεί να καθοδηγεί σκηνοθέτη και σεναριογράφο στα επόμενα revisions καταλήγοντας σε μια γραφή που συμφωνούν πως εκπέμπει μια μεγαλύτερη έλξη.
Επίσης, να μπορεί σαφώς να εμπνέει και να καλλιεργεί εμπιστοσύνη στους δύο πρωταρχικούς/στενότερους δημιουργικούς του συνεργάτες, σκηνοθέτη (που ως αφηγητής έχει τον δημιουργικό έλεγχο της παραγωγής) και σεναριογράφο, έχοντας πλήρη γνώση ότι όλοι τους καλούνται να ΖΗΣΟΥΝ με το προτζεκτ για δύο, τρία ή και παραπάνω χρόνια.
Κατα συνέπεια, ένας παραγωγός πέρα από το οργανωτικό / logistical μέρος, οφείλει να είναι πολυεδρικός (creative). Να έχει τριφτεί στη δραματουργία και αφ’ ετέρου να γνωρίζει αποδεδειγμένα πώς λειτουργεί το διεθνές σύστημα, σε ποιο κοινό (ή συνδυασμένα κοινά) ένα προτζεκτ απευθύνεται, να μπορεί να το υποστηρίξει ξανά και ξανά σε επενδυτές, πιθανούς συμπαραγωγούς και sales agents (υπάρχουν για όλες τις τάσεις – όλα τα κοινά – όχι μόνο για «εμπορικά-εμπορικά» προτζεκτς), προσελκύοντας πραγματικό ενδιαφέρον και αξιόπιστες πηγές χρηματοδότησης.
ΠΟΣΟΙ από τους παραγωγούς-παραγωγούς μας (πέρα από το ότι οι περισσότεροι ουσιαστικά ξεκίνησαν ως πολύ καλοί εκτελεστές παραγωγοί / line producers, όπως λέγονται στιις ΗΠΑ) εφαρμόζουν σωρευτικά αυτές τις προϋποθέσεις;
• Έτσι, συνδέομαι με την εύγλωττη φράση «εν Ομίχλη» συναδέλφου που συνοψίζει: «πολλοί από εμάς, τους σκηνοθέτες, επιλέξαμε να γίνουμε και παραγωγοί, όχι επειδή μας ενδιέφερε η ιδιότητα του παραγωγού, αλλά επειδή χρειάστηκε».
Ασφαλώς, ο παραγωγός πρέπει να δρα ως Παραγωγός και να αποκτά πνευματικά δικαιώματα για να υπογράφει συμφωνίες, να έχει τον οικονομικό έλεγχο, να εφαρμόζει όλα τα καλά που αναλύσαμε πιο πάνω, αλλά όταν αυτός στην πορεία αποδεικνύεται ότι δεν μοιράζεται τον ενθουσιασμό και το πάθος των δημιουργικών του συνεργατών (σκηνοθέτη και σεναριογράφου) και λειτουργεί στην ουσία ως εκτελεστής παραγωγός (διατηρώντας ποσοστό Παραγωγού 8%), δεν είναι τουλάχιστον άστοχο να εμφανίζεται ως ο κύριος Παραγωγός; (Food for thought).
Στην παρούσα λοιπόν αποφασιστική καμπή του κινηματογράφου μας, θα πρέπει να διασφαλιστεί το ευνόητο: να ξεχωρίσουν οι καλοί εκτελεστές-παραγωγοί από τους καλούς πολυεδρικούς (creative) παραγωγούς μας – ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις και τα κίνητρα για να ΓΕΦΥΡΩΘΕΙ το κενό εμπιστοσύνης στη σχέση πολυεδρικών παραγωγών με σκηνοθέτες και σεναριογράφους, ενθαρρύνοντας την αμοιβαία εμπιστοσύνη που θα μας κάνει να εξασφαλίζουμε ότι όλοι σε ένα προτζεκτ έχουμε το ίδιο όραμα και πρόθεση, και ότι μαζί συνεργαζόμαστε για να πετύχουμε τα ίδια αποτελέσματα. Αν ένας έχει μια πολύ διαφορετική άποψη και κίνητρο από τους υπόλοιπους της ομάδας για το πού κατευθύνεται το προτζεκτ, τελικά θα αντιμετωπίσουμε προβλήματα τα οποία θα είναι αντιπαραγωγικά.
• Κατά τη γνώμη μου (πέρα από τις όποιες πολύ φωτεινές εξαιρέσεις) η ατυχία / κακοδαιμονία της ελληνικής κινηματογραφίας κατά τα τελευταία τριάντα τόσα χρόνια εντοπίζεται στην έλλειψη πλειονότητας καθιερωμένων πολυεδρικών (δημιουργικών) παραγωγών.
[Διαισθάνομαι δηλαδή πως η πρωταρχική πάθηση της κινηματογραφίας μας δεν είναι τόσο η διανομή, ή (τολμώ να πω) το σενάριο, που ο περισσότερος κόσμος συνήθως θεωρεί ως το μείζον πρόβλημα – εν μέρει δικαίως, μια και τα πάντα αναβλύζουν από αυτό. Τα τελευταία 12 χρόνια υπάρχουν στην χώρα μας εργαστήρια όπως το Μεσογειακό Ινστιτούτο Κινηματογράφου (ΜΙΚ) και ένας συνεχώς αυξανόμενος αριθμός αναγνωρισμένων δραματουργών, δικών μας και ξένων, που ανοίγουν τα μάτια όσων έχουν ευρύ μυαλό/ψυχή και ειλικρινή διάθεση να ψαχτούν για το καλό του προτζεκτ τους. Επίσης, όπως θα γνωρίζετε, υπάρχουν στο εξωτερικό έγκυρα workshops (ακόμα και μέσω διαδικτύου) όπου κανείς υποβάλλει το σενάριό του και λαμβάνει δραματουργική κριτική, αν επιθυμεί να αποτανθεί εκεί].
• Επομένως, ακόμα και αν συμπεράνουμε ότι με τον νέο νόμο μια ταινία θα είναι τέλεια σκηνοθετημένη και εκτελεσμένη, μου είναι δύσκολο να φαντασθώ πώς με την ίδια λογική και απαράλλαχτη πλειοψηφία παραγωγών των προηγούμενων δεκαετιών θα έχουμε μία σοβαρή λίστα από προτζεκτς των οποιων η ιστορία θα συναντήσει ένα αρκετά ευρύ κοινό μέσα ή/και έξω από την Ελλάδα.
• Μια νέα γενιά Ελλήνων πολυεδρικών παραγωγών με ταλέντο και εμπειρία είναι εδώ, έχει ήδη ανατείλει, κάποιους/ες τους/τις ξέρουμε, ενώ κάποιους άλλους όχι ακόμα. Γιατί δεν τους στηρίζουμε; Γιατί δεν τους ανακαλύπτουμε; Διακρίνονται. Ορισμένοι εργάζονται στον τόπο μας, άλλοι σε Ευρώπη και ΗΠΑ (Έλληνες). ΟΛΟΙ αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να ενθαρρυνθούν. Όσοι είναι Έλληνες και τα έχουν καταφέρει σε Ευρώπη και ΗΠΑ, να μπορούν να αναλάβουν προτζεκτς με το ΕΚΚ – εφόσον το επιθυμούν – ΧΩΡΙΣ να είναι απαραίτητο να έχουν ως κύρια χώρα δραστηριότητας την Ελλάδα. Μην αποκλειστούν.
• Θα ήθελα να επανεστιάσω στο σημείο πως το Μητρώο και το ΕΚΚ (ΑΡΘΡΟ 10 – ΠΕΡΙ ΣΚΟΠΩΝ) οφείλουν να είναι ανοιχτοί προς τον Σκηνοθέτη-Παραγωγό (ιδιαίτερα τους πρωτοεμφανιζόμενους) που καταθέτει πρότζεκτ χωρίς Παραγωγό και χωρίς να έχει ο Σκηνοθέτης κύρια δραστηριότητα την παραγωγή ταινιών. Διαφορετικά, το άρθρο 20 εκτιμώ πως θα λειτουργήσει φοβικά και συνεπώς θα πρέπει να καταργηθεί.
• Λαμβάνοντας υπόψη ΟΛΑ τα παραπάνω, το άρθρο 20 θα μπορούσε όντως να ανοίξει φτερά και να αποκτήσει ένα αυθεντικά ανταγωνιστικό, αναπτυξιακό, εξωστρεφές πνεύμα.
Θεωρώ πως είναι καλό που το νομοσχέδιο επιτέλους ήρθε – όμως, επιφυλάσσομαι ως προς το επόμενο βήμα: να γίνουν οι μετατροπές κι οι εξειδικεύσεις που θα του δώσουν ένα αυθεντικά εξωστρεφή και δικαιότερο χαρακτήρα.
Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο.
Εννοείται, στηρίζω Ομίχλη και 5 κοινά σημεία, αλλά, ειλικρινά, έχω πρόβλημα με διαχωρισμούς σε ενεργούς και ανενεργούς, σε υγιείς και ασθενείς και ξαστεριές ανώνυμες.
Όλοι μας έχουμε ανάγκη τη διαφορετική για τον καθένα βιταμίνη που χρειαζόμαστε. Μπορεί να τη δώσει η Πολιτεία; Χρέος της είναι να αφαιρεί τα εμπόδια και όχι να τα αναστηλώνει. Χρέος της είναι να οδηγεί τις εξελίξεις.
Κι εμείς, αν αντί να προσπαθούμε να γεφυρώσουμε το κενό εμπιστοσύνης, αν αντί να είμαστε ποιοτικοί, επικοινωνιακοί και ανταγωνιστικοί, επιδιώκουμε απλώς να εξαφανίσουμε το αντίπαλο δέος, τότε με το σπαθί μας θα είμαστε άξιοι της τύχης μας – εντωμεταξύ θα την πατήσει και η νεότερη γενιά.
Αυτά.
Σας ευχαριστώ,
Νίκος Φραγκιάς
EmberFrames
Σκηνοθέτης-Σεναριογράφος-Παραγωγός
Director’s Guild of Great Britain, πλήρες μέλος
Πέραν της αναφοράς της καλλιέργειας της κινηματογραφικής παιδείας στους βασικούς στόχους του νόμου (προσθήκη στο άρθρο 1 – γενικές αρχές), πρόταση την οποία προσυπογράφουμε, πιστεύουμε ότι πρέπει να προστεθεί ειδικό άρθρο που θα στοχεύει στην ανάπτυξη της κινηματογραφικής παιδείας σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης και θα ορίζει τη συμμετοχή του ΥΠΠΟΤ στον σχεδιασμό και την υλοποίησή της, σε συνεργασία με το Υπ. Παιδείας.
Αγαπητοί φίλοι!
Ένα έργο τέχνης , και το κινηματογραφικό έργο συμβαίνει ενίοτε
να είναι τέτοιο, αποδεικνύει την δύναμή του παλεύοντας με το χρόνο, τους εκδότες διαχειριστές κάθε είδους, το παγιωμένο μοντέλο του εφήμερου, την καθυστερημένη υποδοχή και αποκωδικοποίησή του. Συχνά δεν βρίσκει παραγωγό, διανομέα,δημοσιότητα. Αργεί πολλές φορές να βρει επαφή με το κοινό.
Το πάθος, η πίστη και ο μόχθος του δημιουργού του το καθιστούν εφικτό ή σχεδόν εφικτό…
Ο σκηνοθέτης-παραγωγός, η ταινία με ελάχιστα μέσα,στο σκληρό κόσμο αυτού του νομοσχεδίου καθίσταται,οδυνηρά, είδος υπό περιφρόνηση, είδος υπό εξαφάνιση. Μέχρι τώρα το εξόριζε η διανομή, τώρα θα επισπέυσει την εξορία του η ίδια η πολιτεία.
Λυπάμαι που γενιές σκηνοθετών , αφού επιβίωσαν- υλικά και πνευματικά- σαν σκηνοθέτες-παραγωγοί, τώρα συνηγορούν ή σιωπούν. Κλειδώνουν το ¨μαγαζάκι των ονείρων¨, και φεύγουν παίρνοντας μαζί τους το κλειδί.
Λυπάμαι για τη συζήτηση που αναλώνεται σκόπιμα στα περί αναπτυξιακού μοντέλου, αγνοώντας με αποστροφή κάθε σκέψη για τη διατήρηση του κινηματογράφου ως τέχνη,ως παιδεία, ως ελεύθερη έκφραση και κριτική σκέψη, ως αιρετική ματιά στο βέβηλο αντικείμενο της κοινής αποδοχής. Ή ως ομορφιά που θα δείξει την ασχήμια του κόσμου.
Το βέβαιο είναι οτι το εμπόριο της εικόνας της νεωτερικότητας και του συμβατικού μύθου θα αναπτύσσεται αδιαφορώντας για τούτες εδώ τις μοναχικές σκέψεις. Ξέρει να το κάνει, μπορεί να το κάνει ,θα συνεχίσει να το κάνει.
Μα εγώ μιλώ για το παιδί -κάθε εποχής-
που θα πάρει στα χέρια του , τον διαπεραστικό φακό που αποκαλύπτει τις ρητορίες του εξωραϊσμού και ¨…γίνεται φως , γίνεται νους …¨ και όπλο.
Αυτό το παιδί δεν θα ψάχνει πια για ψιχία στο τραπέζι του Κέντρου Κινηματογράφου.
Έχει εξοριστεί βάση των άρθρων: 1-20
Μένει μόνο να διασαφηνισθεί ο τόπος εξορίας…
…Μα θα μιλώ…
Αθήνα 2/11/2010
Γ.Κ.Μπακόλας
Εμφάνιση νεότερων αναρτήσεων με την ετικέτα ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΙ. Εμφάνιση παλαιότερων αναρτήσεων Εμφάνιση νεότερων αναρτήσεων με την ετικέτα ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΙ. Εμφάνιση παλαιότερων αναρτήσεων
Τετάρτη, 1 Οκτωβρίου 2008ΣΥΝΝΕΦΟ ΜΕ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙΑ
επίλογος
ΤΟ ΣΙΝΕΜΑ ΕΙΝΑΙ
ΓΙΑ ΣΑΣ ΘΕΑΜΑ
ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΑ
ΣΙΝΕΜΑ ΙΣΟΝ ΦΟΡΕΑΣ
ΚΙΝΗΣΗΣ ΚΑΙΝΟΤΟΜΟΥ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ
ΑΝΑΤΡΟΠΕΑΣ ΤΟΥ ΑΙΣΘΗΤΙΣΜΟΥ
ΠΑΛΙΚΑΡΙ
ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ
ΚΑΤΑΛΥΤΗΣ ΙΔΕΩΝ
ΕΝΑ ΠΙΑΤΟ ΦΑΚΕΣ
ΟΜΩΣ ΤΟ ΣΙΝΕΜΑ ΝΟΣΕΙ
Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ
ΚΟΥΚΟΥΛΩΣΕ
ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΕ ΧΡΥΣΑΦΙ.
ΚΑΠΑΤΣΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ
ΤΟ ΚΡΑΤΑΝΕ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΥΣΟ ΚΑΙ ΤΟ ΓΥΡΙΖΟΥΝΕ
ΣΤΟ ΠΑΖΑΡΙ ΔΕΜΕΝΗ ΑΡΚΟΥΔΑ
ΔΥΟ ΣΧΟΛΙΑ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΕΙΣΗΓΗΣΗ
1. «Η απελευθέρωση των δημιουργικών δυνάμεων του τόπου». Η φράση αυτή εκτός από αντιφατική, είναι και σχεδόν υβριστική. Οι δημιουργικές δυνάμεις του τόπου, ήσαν ανέκαθεν ελεύθερες, και μ’ αυτή την ελευθερία τους δημιούργησαν τον Νέο Ελληνικό Κινηματογράφο σχεδόν ΕΚ ΤΟΥ ΜΗΔΕΝΟΣ, μέσα σε πλήρη ανομβρία του Εμπορικού Κινηματογράφου, στη δεκαετία του 1970. Και άνοιξαν τις ξένες αγορές, και βάλαν τον κόσμο ξανά στις αίθουσες (ιδιαίτερα στη δεκαετία 1977 -1986), και πληθώθα διεθνών βραβείων απέσπασαν.
2. «Η ενίσχυση των νέων δημιουργών, σε μια κρίσιμη χρονική στιγμή, κατά την οποία η ελληνική κινηματογραφική παραγωγή αποκτά εξωστρέφεια και παρουσία εκτός συνόρων». Η ελληνική κινηματογραφική έχει κερδίσει τον χαμηλότερο βαθμό εξωστρέφειας τα τελευταία χρόνια, κι αυτό αποδεικνύεται με απλές στατιστικές. Όσο γιά την ενίσχυση των νέων δημιουργών, είναι κι αυτό ένα πρόσχημα του ηλικιακού ρατσισμού που διαδίδεται τα τελευταία χρόνια, και που παραδόξως στρέφεται ΚΥΡΙΩΣ κατά των νέων.
ΓΕΝΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ
1. Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ δεν ενισχύεται με την κατάργηση των εκλεγμένων εκπροσώπων των κλάδων.
2. Η ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ προϋποθέτει διαβούλευση με τους ειδήμονες, κι αυτοί είναι οι έμπειροι και πετυχημένοι.
3. Η ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ δέν διασφαλίζεται με τις αυθαιρεσίες των Διοικητών, ούτε με την αδιαφανή τοποθέτησή τους.
4. Το προτεινόμενο νομοσχέδιο ανήκει στο Υπουργείο Εμπορίου, μιά και ο Πολιτισμός γιά τον οποίο τόσες μάχες δώσαμε παρέα με την Ευρώπη (περίπτωση GATT κ.ά.) απουσιάζει σχεδόν παντελώς.
ΠΡΟΤΑΣΗ
Αναβιώσατε τον Νόμο της Μελίνας, που θέλει ελάχιστες διορθώσεις γιά να ενημερωθεί στις νέες (τεχνολογικές κυρίως) συνθήκες.
Ή, έστω, ζωντανέψτε τον Νόμο του Μάρτη του 1961, με τις τροποποιήσεις του 1973, πάλι καλύτερα θα είναι.
Με εξαιρετική τιμή
Κώστας Φέρρης
σκηνοθέτης
ΥΓ Ας μάθουν οι νέοι, πως δημιουργός και καλλιτέχνης, δεν γίνεται κάποιος όταν είναι συμβιβασμένος. Και ο συμβιβασμένος, γερνάει πιό γρήγορα από τους άλλους.
Ζητάμε να υπάρξει μια σαφής μέριμνα που θα εξασφαλίζει τους νέους δημιουργούς στα πρώτα τους βήματα στον κιvηματογραφικό χώρο.
Αυτή η μέριμνα πρέπει να διαφανεί τόσο σε επίπεδο ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ όσο και σε επίπεδο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ.
Γιατί η κινηματογραφική παιδεία αποδεικνύεται ο μεγάλος χαμένος του νομοσχεδίου. Kι όμως παρότι αίτημα του χώρου εδώ και 30 χρόνια, λείπει εντελώς, από ένα νόμο που υποτίθεται ότι ρυθμίζει εντελώς όλα τα κινηματογραφικά πράγματα. Μα μόνο με μια τέτοια δέσμευση θα οδηγηθεί κάποια στιγμή αυτός ή κάποιος επόμενος υπουργός να την κάνει πραγματικότητα. Όταν θα πρέπει να υλοποιήσει το νόμο…
Προτείνουμε λοιπόν τα εξής:
1) δημιουργία ειδικού λογαριασμού στο ΕΚΚ αποκλειστικά για τη χρηματοδότηση (ανάπτυξη, συγγραφή, παραγωγή, προώθηση και διανομή) ταινιών ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ που θα χρηματοδοτείται απευθείας με
-το 20% από το 1,5% της ΕΡΤ
-το 10% από το 0,75% των ιδιωτικών καναλιών και των new media
-συγκεκριμένο ποσοστό πχ 10% επί του τακτικού προϋπολογισμού ενίσχυσης του ΕΚΚ από το ΥΠΠΟ
-συγκεκριμένο ποσοστό πχ 10% επί της επιστροφής του ειδικού φόρου
Mέρος του ποσού θα προορίζεται για την ετήσια χρηματοδότηση των σπουδαστικών ταινιών μικρού μήκους των φοιτητών της Κρατικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, όταν αυτή ιδρυθεί (βλέπε πρόταση 8)
2) απαλλαγή των κρατικών φορέων κάθε χρηματικής απολαβής από τα κινηματογραφικά έργα (ισχύει για κάθε ταινία, μικρού-μεγάλου-ντοκυμαντερ). Δηλαδή να μην ζητά η ΕΡΤ 5000 ευρώ για να δώσει αρχειακό υλικό ή ο ΟΣΕ 10000 ευρώ για να γυριστεί μια σκηνή σε τραίνο κτλ.
εφόσον σύμφωνα με το άρθρο 1, παραγρ. 1 του παρόντος νόμου «Η ανάπτυξη της κινηματογραφικής τέχνης αποτελεί υποχρέωση του Κράτους. Το Κράτος οφείλει να λαμβάνει τα αναγκαία μέτρα για την ενίσχυση της παραγωγής και της προώθησης των κινηματογραφικών έργων.»
3) θεσμοθέτηση ειδικών χρηματικών βραβείων (πχ Κρατικά μέσω Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου αν και εφόσον την αναγνωρίσει έτσι το ΥΠΠΟ ή μόνο της Ακαδημίας ή του ΕΚΚ) τα οποία δεν θα είναι σε ρευστό αλλά θα δεσμεύεται αντίστοιχο πιστωτικό ποσό σε λογαριασμό του ΕΚΚ ονομαστικά στον σκηνοθέτη / παραγωγό που θα μπορεί να χρησιμοποιήσει αποκλειστικά στην επόμενη ταινία του
4) στήριξη και χρηματοδότηση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας διανομής της μικρού μήκους. Να δοθούν ξεκάθαρα κίνητρα στους παραγωγούς, διανομείς, αιθουσάρχες να προβάλλουν τη μικρού μήκους ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ: πχ να υποχρεώνει ο νέος νόμος τον διανομέα και τον αιθουσάρχη σε κάθε ελληνική ταινία, να προηγείται μια μικρού μήκους έως 15 λεπτών, ώστε να μπορεί και αυτή νόμιμα πλέον να συμμετέχει στην επιστροφή του ειδικού φόρου (βλέπε πρόταση 1).
5) δημιουργία, στήριξη και χρηματοδότηση εναλλακτικού δικτύου διανομής πανελλαδικά και μέσω της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και μέσω εκπαιδευτικών και πολιτιστικών φορέων (όπως Ταινιοθήκη ή κινηματογραφικές λέσχες κτλ) ειδικά για ταινίες δύσκολες εμπορικά όπως οι ταινίες μικρού μήκους ή οι ταινίες που εξερευνούν μια νέα κινηματογραφική γραφή. Μια τέτοια εξασφαλισμένη προβολή και διανομή των ταινιών θα έχει και πολλαπλά οφέλη, αφού θα επιτρέπει και την εξασφάλιση μεγαλύτερων χορηγιών για την παραγωγή κτλ.
6) το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης να προωθήσει τη μικρού μήκους δημιουργώντας ξεχωριστό Τμήμα Μικρού Μήκους
7) Παραχώρηση 1 ώρας τηλεοπτικού χρόνου εβδομαδιαίως από τα δημόσια και ιδιωτικά κανάλια πανελλήνιας εμβέλειας για προβολή ταινιών μικρού μήκους
8) σαφή δέσμευση στην πρόθεση ίδρυσης Κρατικής Ανώτατης Σχολής Κινηματογράφου, στα πρότυπα των αντίστοιχων σχολών του εξωτερικού, που θα ιδρυθεί και θα λειτουργεί υπό το Υπουργείο Παιδείας ή και σε συνεργασία με το Υπουργείο Πολιτισμού. Από εκεί ξεκινά η μικρού μήκους και αποτελεί αναγκαίο βήμα για τα πρώτα βήματα και την εξέλιξη των νέων κινηματογραφιστών.
OI ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΣΤΕΣ
Κυριάκος Χατζημιχαηλίδης http://www.imdb.com/name/nm1001016/
Στέλιος Κουκουβιτάκης http://www.imdb.com/name/nm3540676/
Δήμητρα Νικολοπούλου http://www.imdb.com/name/nm1450816/
Νίκος Labot http://www.imdb.com/name/nm2614658/
Σίμος Κορεξενίδης http://www.imdb.com/name/nm0466629/
Νάνσυ Σπετσιώτη http://www.imdb.com/name/nm3201145/
Κωνσταντίνος Φραγκόπουλος http://www.imdb.com/name/nm3277314/
Μαρία Λάφη http://www.imdb.com/name/nm1293261/
Σπύρος Ταραβήρας http://www.imdb.com/name/nm0850312/
Nόμος υπάρχει, διάθεση για δουλειά υπάρχει, ικανοί άνθρωποι, νέοι με φρέσκες ιδέες αλλά και παλιότεροι με εμπειρία υπάρχουν. Τι δεν υπάρχει? ΠΟΛΙΤΙΚΗ!
Εξ αιτίας της παντελούς έλλειψης πολιτικής οδηγηθήκαμε όλοι να συζητάμε αυτό το σχέδιο νόμου.
Και λέγοντας πολιτική ρωτάω για παράδειγμα :
Θα συνεχίσει το ΕΚΚ να παρακρατεί ποσοστό κυριότητας σε κάθε ταινία που θα επιδοτεί? Αυτό είναι μια πολιτική.
Θα γίνει πρόγραμμα ας πούμε ειδικό για παιδικές ταινίες; Αυτό είναι πολιτική.
Θα ενισχυθεί η διανομή όσο και η παραγωγή των ταινιών?
Πόσες ταινίες θα ενισχύει κάθε χρόνο το ΕΚΚ? Με τι ποσό? Τι είδους ταινίες? Εγγυάται το κράτος αυτό το ποσό? Κι αυτό πολιτική είναι.
Αν χρειάζεται νόμος για να εφαρμοστεί πολιτική τότε ας γίνει νόμος, αλλά, ο συγκεκριμένος νόμος αναλώνεται σε διορισμό διευθυντών και θυγατρικών του Film Commission ….(σας ενημερώνουμε ότι ΝΑΙ τα e-mail έχουν φτάσει και στην Ελλάδα και πραγματικά δεν ωφελεί περισσότερο τη χώρα η θυγατρική του FC).
Το ΕΚΚ και ο υπάρχων νόμος, βοήθησαν να παραχθούν ταινίες εδώ και 24 χρόνια ώστε κάθε χρόνο είχαμε ταινίες που ξεχώριζαν είτε εμπορικά είτε φεστιβαλικά είτε και τα δύο, και κάθε χρόνο και διακρίσεις είχαμε και δουλειές γίνονταν. Δεν ανακαλύφθηκε ο ελληνικός κινηματογράφος με το βραβείο του Λάνθιμου στο Πρόγραμμα των Καννών. Ούτε οι σκηνοθέτες στην Ομίχλη είναι οι μόνοι ενεργοί σκηνοθέτες.
Όλοι εμείς στο ΕΚΚ αγκαλιάζαμε και θα αγκαλιάζουμε όλες τις προσπάθειες, ΟΛΩΝ των δημιουργών και αυτό που έχουμε ανάγκη και δεν το λύνει κανένας νόμος είναι το ήθος των διοικήσεων. Σήμερα το μη ήθος ζητά να αποκτήσει και νόμιμη υπόσταση.
Σήμερα το μη ήθος στήνει μια ιδιωτική εταιρεία με λεφτά του Δημοσίου με σφραγίδα Υπουργού και ονομεπώνυμο Διευθυντάδων.
Φυσικά οι γραμματείς θα είναι οι υπάλληλοι που δεν φέρνουν αντιρρήσεις, αυτό εφαρμόζεται ήδη στο ΕΚΚ για να μη μας έρθει απότομα….
Τελικά αυτή είναι η πολιτική σας. Και είναι τόσο μα τόσο απογοητευτική!
Απλώς υπάλληλος ΕΚΚ
ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΩΝ ΦΟΡΕΩΝ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΥΠΠΟ
Το Υπουργείο Πολιτισμού και ο υπουργός Παύλος Γερουλάνος με τους μυστικοσυμβούλους του, λειτουργώντας εν κρυπτώ και παραβύστω, έφτιαξαν ένα αντι-δημοκρατικό και άκρως μεροληπτικό νομοσχέδιο, αγνοώντας, για πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού σινεμά, την ίδια την κινηματογραφική κοινότητα, ακόμα και το θεσμοθετημένο Γνωμοδοτικό Συμβούλιο του ΥΠ.ΠΟ.
Να το πούμε εξ αρχής: το παρόν νομοσχέδιο «φωτογραφίζει» προκλητικά τα συμφέροντα μιας κλειστής ομάδας.
Η αναγκαιότητα για αλλαγή και εκσυγχρονισμό του νομοθετικού πλαισίου του 1986 (νόμος της Μελίνας που χάρη σ’αυτόν μπήκαν τα θεμέλια για την ανάπτυξη του Ελληνικού Κινηματογράφου στην Ελλάδα και το εξωτερικό) χρησιμοποιήθηκε ως αφορμή για να προωθηθούν στενά συμφέροντα. Η επίκληση μάλιστα στο συναίσθημα των νεώτερων κινηματογραφιστών, που διψούν για δημιουργία, ήταν μέρος αυτής της μεθόδευσης.
Το Υπουργείο Πολιτισμού αντί να δημιουργήσει ένα σύγχρονο νομοθετικό πλαίσιο μακράς πνοής για την ανάπτυξη του κινηματογράφου, ταυτίστηκε συγκυριακά με απόψεις της εν λόγω ομάδας, που υποστηρίζουν στην ουσία ένα αδιαφανές πελατειακό σύστημα, ελεγχόμενο πλήρως από τον εκάστοτε υπουργό.
Ο υπουργός κ. Παύλος Γερουλάνος, στην αιτιολογική έκθεση που συνοδεύει το προτεινόμενο σχέδιο, χρησιμοποιώντας με επιτηδειότητα την τέχνη του ευφημισμού, καταφέρνει να παρουσιάσει:
-την εγκαθίδρυση της αδιαφάνειας, με την κατάργηση κάθε ελέγχου, ως διαφάνεια
-τη χειραγώγηση από το κράτος, με τον καθολικό διορισμό των αρεστών στα ΔΣ, ως αξιοκρατία
-την αποβολή των αιρετών της κινηματογραφικής κοινότητας από κάθε εκπροσώπηση ως αποτελεσματικότητα
Έτσι αυτό που παρουσιάζεται ως διαφάνεια είναι σκοτεινό παρασκήνιο, αυτό που παρουσιάζεται ως αξιοκρατία είναι ρουσφετολογικός διορισμός και αυτό που παρουσιάζεται ως αποτελεσματικότητα είναι κρατική γραφειοκρατία.
Το ΠΑΣΟΚ προεκλογικά έθετε δε «ως ουσιώδεις προϋποθέσεις του νέου αυτού αναπτυξιακού πλαισίου την αύξηση των πόρων και την καθιέρωση στέρεων θεσμών και διαδικασιών οικονομικού ελέγχου και κοινωνικής λογοδοσίας (προεκλογικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ)
Ωστόσο, το παρόν νομοσχέδιο κινείται ακριβώς προς την αντίθετη κατεύθυνση, αφού:
Α. Παραλείπει την συνταγματική επιταγή που υπάρχει στον παρόντα Νόμο:
«Η Κινηματογραφική Τέχνη είναι ελεύθερη σύμφωνα με το Σύνταγμα»
Β. Δεν διασφαλίζει τη σταθερή ροή πόρων:
– από την εφαρμογή του 1,5% από τα κανάλια, προς την κινηματογραφική παραγωγή. Συγκεκριμένα η βαθειά ένδεια των πόρων, για την οποία κάνει λόγο η αιτιολογική έκθεση, δεν οφείλεται στην έλλειψη της βούλησης του νομοθέτη, αλλά στην έλλειψη πολιτικής βούλησης για την εφαρμογή του νόμου από πλευράς κράτους. Επί είκοσι χρόνια οι εταιρίες των τηλεοπτικών ιδιωτικών σταθμών δεν αποδίδουν το 1,5% στην παραγωγή κινηματογραφικών ταινιών χωρίς καμία επίπτωση στη λειτουργία τους από την παράβαση του Νόμου. Γιατί να το κάνουν τώρα με έναν νέο τόσο ασαφή και ελαστικό νόμο που δεν προβλέπει κυρώσεις για την μη εφαρμογή του και παραγράφει χρέη είκοσι χρόνων των καναλιών;
– με την επιστροφή του ειδικού φόρου δημοσίων θεαμάτων: Δεν διασφαλίζονται πόροι εάν δεν υπάρχουν εισιτήρια από τις ελληνικές ταινίες, ο δε τρόπος είσπραξης και κατανομής του δεν καθορίζονται πουθενά αλλά παραπέμπονται στις ελληνικές καλένδες.
Β. Καταστρατηγεί την κατοχυρωμένη από το Σύνταγμα ελευθερία της Τέχνης.
Το περιεχόμενο της καλλιτεχνικής δημιουργία και του κινηματογραφικού έργου που ανήκει στους δημιουργούς, τώρα γίνεται υποχείριο του Υπουργού με συνέπεια το Κράτος να αναγορεύεται σε υπέρτατο κριτή και διαμορφωτή της κινηματογραφικής τέχνης, αντί να την ενισχύει.
Και αυτό επιχειρείται στο παρόν νομοσχέδιο:
– με τον ασφυκτικό έλεγχο της κινηματογραφικής παραγωγής από το κράτος, μέσω του εξ ολοκλήρου διοριζόμενου διοικητικού συμβουλίου του ΕΚΚ
– με την συγκέντρωση υπερεξουσιών στο πρόσωπο του Γενικού Διευθυντή (χωρίς καν να καθορίζονται τα τυπικά του προσόντα)
– με τον εξοβελισμό των αιρετών της κινηματογραφικής κοινότητας από κάθε εκπροσώπηση
– Με την υπέρμετρη αύξηση των λειτουργικών εξόδων, με την δημιουργία τεσσάρων νέων Διευθύνσεων, Διευθυντών, Συμβούλων κ.λ.π.
Γ. Δεν εγγυάται θεσμούς οικονομικού ελέγχου και λογοδοσίας
Η μετατροπή της Α.Ε. Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου σε Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου καταργεί τις Διατάξεις Δημοσιότητας στις οποίες, ως Α.Ε., ήταν υποχρεωμένο μέχρι σήμερα και δημιουργεί σοβαρά οικονομικά και νομικά προβλήματα σε αντίθεση με τις πρωθυπουργικές εξαγγελίες περί διαφάνειας.
Δ. Ακυρώνει ή υποβαθμίζει δοκιμασμένους θεσμούς, όπως:
o τα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας του ΥΠΠΟ
o τα περιφερειακά Φεστιβάλ
o την ταινία μικρού μήκους
o το Γνωμοδοτικό Συμβούλιο του ΥΠΠΟ
o την Ταινιοθήκη Ελλάδος
o το Μουσείο Κινηματογράφου
o Τις Κινηματογραφικές Λέσχες (κατά παράβαση των προγραμματικών δηλώσεων του ίδιου του Υπουργού στην Βουλή)
Ε. Δεν προνοεί για καθοριστικές παραμέτρους, όπως:
•Την επίδραση της ψηφιακής τεχνολογίας στις νέες αφηγήσεις του κινηματογράφου
•Την ανάπτυξη του σεναρίου, ως θεμελιώδους προϋπόθεσης της κινηματογραφικής τέχνης
•Την καθιέρωση και τον εμπλουτισμό της κινηματογραφικής παιδείας
•Από πουθενά δεν αποδεικνύεται η αύξηση θέσεων εργασίας όπως ισχυρίζεται η εισηγητική έκθεση.
Καλούμε την κινηματογραφική κοινότητα, τις προσωπικότητες από το χώρο του πολιτισμού, τα πολιτικά κόμματα και τους βουλευτές να εκφράσουν την αντίθεσή τους σε ένα νομοσχέδιο-τροχοπέδη και να συνηγορήσουν υπέρ μιας πραγματικά ανοικτής και δημοκρατικής διαβούλευσης μεταξύ δημιουργών του Κινηματογράφου και Πολιτείας που θα οδηγήσει σε έναν αναπτυξιακό και δημοκρατικό νόμο για την ελληνική κινηματογραφία.
Η διαδικασία fast track της Δημόσιας Διαβούλευσης του Νομοσχεδίου, μόνο για 9 μέρες είναι σαφής παρωδία του θεσμού του open government και της Δημόσιας Διαβούλευσης με την ανάρτηση του Νομοσχεδίου στο διαδίκτυο και κατά παράβαση των πρωθυπουργικών εντολών για διαφάνεια και ανοικτή διακυβέρνηση.
ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΚΗΝΟΘΕΤΩΝ (Ε.Ε.Σ)
ΕΝΩΣΗ ΣΕΝΑΡΙΟΓΡΑΦΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ (Ε.Σ.Ε)
ΈΝΩΣΗ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΚΑΙ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ – ΟΠΤΙΚΟΑΚΟΥΣΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ (Ε.Τ.Ε.Κ.Τ.)
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΛΛΗΝΩΝ ΗΘΟΠΟΙΩΝ (Σ.Ε.Η)
ΕΝΩΣΗ ΜΟΥΣΙΚΟΣΥΝΘΕΤΩΝ-ΣΤΙΧΟΥΡΓΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ (Ε.Μ.Σ.Ε)
ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΩΝ ΚΙΝ/ΦΟΥ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ&ΒΙΝΤΕΟ (ΣΕΠΚΤΒ)
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΑΙΘΟΥΣΑΡΧΩΝ ΚΙΝ/ΦΟΥ(Π.Ο.ΑΙ.Κ)
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΔΩΣΗ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ (μικρό)
ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΩΝ ΛΕΣΧΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ(Ο.Κ.Λ.Ε)
STUDIO-ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ ΚΥΚΛΩΜΑ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΘΕΑΜΑΤΟΣ ΑΚΡΟΑΜΑΤΟΣ (Π.Ο.Θ.Α.)
ΑΚΡΟΤΕΛΕΥΤΙΟΝ
Συγνώμη, στο προηγούμενο είχε περάσει λάθος γράμμα
Και ξανά – μανά η γκαμήλα, με τις τέσσερες καμπούρες!
Νάτηνε λοιπόν που τελικά θρονιάστηκε μπροστά στο ΥΠΠΟ και μας προσκαλεί σ΄ένα θανατερό ταξίδι στη απέραντη, άνυδρη, Σαχάρα του Ελληνικού Κινηματογράφου.Όμως το ημερολόγιο σήμερα γράφει 1 Νοέμβρη 2010 κύριε Υπουργέ και όχι 5 Νοέμβρη 1917.
Δεν σας ενημέρωσαν οι παρακοιμώμενοι σας; Το τσουνάμι έχει ξεκινήσει και όπου να είναι θα σαρώσει τα πάντα. Κανένας νόμος δεν σταματά το σεισμό, και οι ετοιμόρροποι θα καταρρεύσουν.
Η τεχνολογία του οπτικοακουστικού τρέχει με αστρικές ταχύτητες κύριε Υπουργέ ήδη, ενώ αλλού ξεπερνάνε την ψηφιακή μεταφορά εικόνας και βαδίζουνε στην κβαντική, εμείς κωλύσαμε στο δόγμα των Λυμιέρ, γιατί το negative έχει λέει «ες αεί» στο καρέ του, οκτώ τρύπες και προτείνουνε ένα νόμο απαύγασμα της ποτέ σοβιετικής γραφειοκρατίας με τεχνολογία που έχει οριστικά παρέλθει επιτροπές, επιτρόπους και κομισάριους. Μέτρησα έναν περίδρομο επιτροπές αλληλοδιαπλεκόμενες με τουλάχιστον 50 πληρωμένους επιτρόπους, χώρια η εθελοντική γραφειοκρατική στήριξη.Το έγραψα και αλλού. Χρειάζονται μονάχα τρείς τίμιοι άνθρωποι να κουμαντάρουν το σινεμά μας. Κάποτε το έκανε ο Φίνος μόνος του.
-Ρωτήστε λοιπόν να μάθετε τι λογιώ κινηματογράφο έχει η Νέα Ζηλανδία, μια χώρα με 4.000.000 κατοίκους στην άκρη του κόσμου σχεδόν στο Ν. Πόλο.
Αποπνέει μια φοβία του καινούργιου το σχέδιο που έχω στα χέρια μου ( Καλό θα ήταν οι συντάκτες του εκτός από κινηματογράφο, να γνώριζαν και την γλώσσα μας).
Ο κινηματογράφος πρέπει να είναι ακραία ελεύθερος για να ανθίσει, δεν χρειάζονται επιτροπές επί επιτροπών να επιλέγουν ποια ταινία θα γίνει και ποια θα στραγγαλιστεί. Η όποια λογοκρισία με οποιοδήποτε πρόσχημα είναι μοντέλο οριστικά ξεπερασμένο. Σήμερα χρησιμοποιώντας το διαδίκτυο μπορώ να πώ ότι θέλω,σ΄ολόκληρο τον κόσμο ανέξοδα χωρίς να υποβάλλω πουθενά το σενάριο -και υπάρχουν παραγωγές που γυρίζονται για διανομή αποκλειστικά από το διαδίκτυο με δισεκατομμύρια θεατές.
Εμείς την σήμερον ημέραν – αισίως εν σωτηρίω έτη 2010-τώρα πλέον που έχουνε πέσει οριστικά τα τείχη της παγκόσμιας επικοινωνίας φτιάχνουμε «καγκελωτούς και αγκυλωτούς» νόμους της εποχής του Αδόλφου του Μπενίτο και του Ιωσήφ.
Το περίεργο είναι πως και το άλλο κείμενο, αυτό της διασωματειακής αλλά και το Τατούλειον κατασκεύασμα περί τα αυτά τυρβάζουν. Είναι το καινούργιο που πανικοβάλει…Οι λεγόμενοι προοδευτικοί είναι οι ακραία συντηρητικοί…
Μου είστε εξαιρετικά συμπαθής κ.Υπουργέ, Θα ήμουν ευτυχής εάν κάνατε κάτι Ωραίο Μεγάλο και Τολμηρό για τον κινηματογράφο μας, για τον τόπο μας, για σας, τους συναδέλφους μου, για μένα τα παιδιά μου και τα πέντε εγγόνια μου. Είμαστε βλέπετε κινηματογραφική οικογένεια.
Ο Μεγαλέξανδρος είπε: «Ότι δεν λύεται,τέμνεται». Κρατούσε σπαθί και έκοψε το Γόρδιο δεσμό.
Είναι η ώρα για την μεγάλη τομή στον κινηματογράφο μας.
Όσο για το πόνημα της επιτροπής των αφανών σοφών,
το κείμενο τους δεν το συζητάμε,
το ρίχνουμε στον Καιάδα ως έχει.
Ακόμα και για λόγους προστασίας της γλώσσας μας. Είναι ντροπή το Ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού να κυκλοφορεί ένα τέτοιο κοτσανοβρυθές, ανελλήνιστο κείμενο, έμπλεο βαρβαρισμών και αμπελοφισοφιών.
Επιζώ και Έλπίζω
1.11.2010
Γιώργος Ζερβουλάκος
Ετών 77
ΑΚΡΟΤΕΛΕΥΤΕΙΟΝ
Και ξανά – μανά η γκαμήλα, με τις τέσσερες καμπούρες!
Νάτηνε λοιπόν που τελικά θρονιάστηκε μπροστά στο ΥΠΠΟ και μας προσκαλεί σ΄ένα θανατερό ταξίδι στη απέραντη, άνυδρη, Σαχάρα του Ελληνικού Κινηματογράφου.Όμως το ημερολόγιο σήμερα γράφει 1 Νοέμβρη 2010 κύριε Υπουργέ και όχι 5 Νοέμβρη 1917.
Δεν σας ενημέρωσαν οι παρακοιμώμενοι σας; Το τσουνάμι έχει ξεκινήσει και όπου να είναι θα σαρώσει τα πάντα. Κανένας νόμος δεν σταματά το σεισμό, και οι ετοιμόρροποι θα καταρρεύσουν.
Η τεχνολογία του οπτικοακουστικού τρέχει με αστρικές ταχύτητες κύριε Υπουργέ ήδη, ενώ αλλού ξεπερνάνε την ψηφιακή μεταφορά εικόνας και βαδίζουνε στην κβαντική, εμείς κωλύσαμε στο δόγμα των Λυμιέρ, γιατί το negative έχει λέει «ες αεί» στο καρέ του, οκτώ τρύπες και προτείνουνε ένα νόμο απαύγασμα της ποτέ σοβιετικής γραφειοκρατίας με τεχνολογία που έχει οριστικά παρέλθει επιτροπές, επιτρόπους και κομισάριους. Μέτρησα έναν περίδρομο επιτροπές αλληλοδιαπλεκόμενες με τουλάχιστον 50 πληρωμένους επιτρόπους, χώρια η εθελοντική γραφειοκρατική στήριξη.Το έγραψα και αλλού. Χρειάζονται μονάχα τρείς τίμιοι άνθρωποι να κουμαντάρουν το σινεμά μας. Κάποτε το έκανε ο Φίνος μόνος του.
-Ρωτήστε λοιπόν να μάθετε τι λογιώ κινηματογράφο έχει η Νέα Ζηλανδία, μια χώρα με 4.000.000 κατοίκους στην άκρη του κόσμου σχεδόν στο Ν. Πόλο.
Αποπνέει μια φοβία του καινούργιου το σχέδιο που έχω στα χέρια μου ( Καλό θα ήταν οι συντάκτες του εκτός από κινηματογράφο, να γνώριζαν και την γλώσσα μας).
Ο κινηματογράφος πρέπει να είναι ακραία ελεύθερος για να ανθίσει, δεν χρειάζονται επιτροπές επί επιτροπών να επιλέγουν ποια ταινία θα γίνει και ποια θα στραγγαλιστεί. Η όποια λογοκρισία με οποιοδήποτε πρόσχημα είναι μοντέλο οριστικά ξεπερασμένο. Σήμερα χρησιμοποιώντας το διαδίκτυο μπορώ να πώ ότι θέλω,σ΄ολόκληρο τον κόσμο ανέξοδα χωρίς να υποβάλλω πουθενά το σενάριο -και υπάρχουν παραγωγές που γυρίζονται για διανομή αποκλειστικά από το διαδίκτυο με δισεκατομμύρια θεατές.
Εμείς την σήμερον ημέραν – αισίως εν σωτηρίω έτη 2010-τώρα πλέον που έχουνε πέσει οριστικά τα τείχη της παγκόσμιας επικοινωνίας φτιάχνουμε «καγκελωτούς και αγκυλωτούς» νόμους της εποχής του Αδόλφου του Μπενίτο και του Ιωσήφ.
Το περίεργο είναι πως και το άλλο κείμενο, αυτό της διασωματειακής αλλά και το Τατούλειον κατασκεύασμα περί τα αυτά τυρβάζουν. Είναι το καινούργιο που πανικοβάλει…Οι λεγόμενοι προοδευτικοί είναι οι ακραία συντηρητικοί…
Μου είστε εξαιρετικά συμπαθής κ.Υπουργέ, Θα ήμουν ευτυχής εάν κάνατε κάτι Ωραίο Μεγάλο και Τολμηρό για τον κινηματογράφο μας, για τον τόπο μας, για σας, τους συναδέλφους μου, για μένα τα παιδιά μου και τα πέντε εγγόνια μου. Είμαστε βλέπετε κινηματογραφική οικογένεια.
Ο Μεγαλέξανδρος είπε: «Ότι δεν λύεται,τέμνεται». Κρατούσε σπαθί και έκοψε το Γόρδιο δεσμό.
Είναι η ώρα για την μεγάλη τομή στον κινηματογράφο μας.
Όσο για το πόνημα της επιτροπής των αφανών σοφών,
το κείμενο τους δεν το συζητάμε,
το ρίχνουμε στον Καιάδα ως έχει.
Ακόμα και για λόγους προστασίας της γλώσσας μας. Είναι ντροπή το Ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού να κυκλοφορεί ένα τέτοιο κοτσανοβρυθές, ανελλήνιστο κείμενο, έμπλεο βαρβαρισμών και αμπελοφισοφιών.
Επιζώ και Έλπίζω
1.11.2010
Γιώργος Ζερβουλάκος
Ετών 77
Νομίζουμε πως στις αρχές είναι απαραίτητη η παραπομπή στο ΝΟΜΟ 3520/2006 για την προστασία και την προώθηση της πολυμορφίας των πολιτιστικών εκφράσεων, διότι επιπλέον εντάσσεται στη φιλοσοφία του παρόντος νόμου πλαίσιου.
Η Συνθήκη για την προστασία και την προώθηση της πολυμορφίας των πολιτιστικών εκφράσεων UNESCO οκτώβριος 2005 έγινε αποδεκτή με τον ΝΟΜΟ 3520/2006 [κύρωση από την πλευρά της Ελλάδας]/ Παραπομπή ΦΕΚ Α274 22-12-2006.
Θυμίζουμε πως η Συνθήκη για την προστασία και την προώθηση της πολυμορφίας των πολιτιστικών εκφράσεων:
Υποστηρίζει ακάθεκτα το αναφαίρετο δικαίωμα των κρατών να επεξεργάζονται την πολιτιστική τους πολιτική “να προστατεύουν την πολυμορφία των πολιτιστικών εκφράσεων”, να “δημιουργούν τις κατάλληλες συνθήκες που επιτρέπουν την άνθιση αυτής της πολυμορφίας με εμπλουτισμό και αμοιβαία επίδραση” [αρ. 1].
Θεωρεί τον πολιτισμό υπεύθυνο για την ανάπτυξη [αρ 13], κινητοποιεί την κοινωνία για την επίτευξη αυτού του στόχου [αρ 11] θέτει την εθνική ενότητα στην καρδιά του μηχανισμού της [αρ 12-19] προβλέποντας, μεταξύ άλλων τη δημιουργία Εθνικών Πηγών χρηματοδότησης για την την προώθηση της πολυμορφίας των πολιτιστικών εκφράσεων [αρ 18]. Τονίζει επίσης τη “σημασία της Πνευματικής ιδιοκτησίας των ατόμων που συμμετέχουν στην πολιτιστική δημιουργία`” και επιμένει πως “η ελευθερία σκέψης έκφρασης και πληροφόρησης[….] επιτρέπουν την άνθιση της πολιτιστικής έκφρασης σε κάθε κοινωνία”.
Αντουανέττα Αγγελίδη
Αναστόπουλος Θάνος
Αλεξανδράκη Ελένη
Βαλντεν Ρέα
Ευαγγελάκου Κατερίνα
Θεοδωρακη Στέλλα
Kαλαμπάκας Βαγγέλης
Μαντα Μαργαρίτα
Μαρινάκης Βαρδής
Σεβαστίκογλου Πέτρος
Φραντζής Αγγελος
Αγαπητοί όλοι, κύριοι εισηγητές,
Ένα σχέδιο νόμου που φιλοδοξεί να γίνει πλήρης νόμος για την Ενίσχυση και Ανάπτυξη της Κινηματογραφικής Τέχνης, οφείλει να ξεκαθαρίζει τους στόχους του, δηλαδή την πολιτική του, δηλαδή τον τρόπο με τον οποίο θα επιτύχει τους στόχους που έχει θέσει.
Κι αν την πολιτική θα την εφαρμόσει μία ΑΕ η ένα ΝΠΙΔ, δεν είναι εκ πρώτης το κυρίαρχο και το ουσιώδες. Το σημαντικό είναι ποια πολιτική και με ποιους στόχους θα εφαρμόσει και αν αυτή περιγράφεται στο παρόν Σ/Ν.
Οφείλει να τους περιγράψει μία “Πολιτική” και όχι να αναθέσει σε μία ομάδα -Διοικητικών Ταλέντων- να το κάνουν, επανιδρύοντας την ίδια ώρα την ΑΕ σε ΝΠΙΔ, ενώ ταυτόχρονα θα μοιράζονται νέοι ρόλοι, σε νέους διοικητικούς παράγοντες!
Αυτό είναι παντελώς αντί- παραγωγικό! Για όσους έχουν σχέση -έστω και λίγη- με την παραγωγή των ταινιών ή οποιαδήποτε παραγωγή, ελπίζω ότι θα καταλάβουν… Ήδη όπως περιγράφονται στο παρόν Σ/Ν θα πάρουν σάρκα και οστά σε περίπου 2 μήνες.
Όταν κανείς επιχειρεί εκ βάθρων αλλαγές, φροντίζει να έχει χρόνο, ώστε τα νέα σχήματα να αποδώσουν. Φροντίζει να είναι το θετικό τους όφελος άμεσα αντιληπτό. Φροντίζει σε πρώτο χρόνο να μην είναι περίπλοκες οι μεταβολές.
Υπαγωγή στην Ενίσχυση δια της μοριοδότησης και ποσό Ενίσχυσης δια του συντελεστή ταινίας….. Αυτό είναι Διαδικασία και όχι Πολιτική για την Κινηματογραφική Τέχνη.
Όσο κι αν προσπάθησα να μετρήσω τις μονάδες στα άρθρα 4 & 6, βρήκα ότι όλες οι ταινίες θα συμπληρώσουν εύκολα το νούμερο, είτε 15 στα 18 στο άρθρο 4, είτε 90+ στα 100 στο άρθρο 6.
Άρα όλοι θα λάβουν όση ενίσχυση προβλέπεται να λάβουν!
Εκτός κι αν, εκτός αν υπάρχει κάποιο άλλο ατού που θα εμφανιστεί σε δεύτερο χρόνο, δηλαδή, μετά τον διορισμό των επίλεκτων!…
Αφού λοιπόν όλες οι ταινίες θα μπορούν να πάρουν ενίσχυση, τότε η “Πολιτική” -υποθέτω-για την Ενίσχυση της Κινηματογραφική Τέχνη θα είναι αλλού:
α) το θέμα/σενάριο/πρόκριση/γνωμοδότηση/έγκριση.- Οι μηχανισμοί του συστήματος! Δηλαδή ποιες ταινίες θα επιλεγούν και με ποια κριτήρια.-Αυτό γειτονεύει με την Μεροληψία την Ευνοιοκρατία και την Λογοκρισία.(ζητήματα που θέλει να παλέψει το παρόν Σ/Ν).
β) ο αριθμός των ταινιών/πόσες ανά είδος/πόσες ανά χρόνο/ πόσα χρήματα ανά ταινία/πόσα χρήματα ανά χρόνο συνολικά.- “Δει δη χρημάτων και άνευ τούτων ουδέν εστί γενέσθαι των δεόντων»! Ισχύει ακόμη, ιδιαίτερα λόγω κρίσης!-Δεν υπάρχει ούτε μια ποσοτική αναφορά στον μέγιστο αριθμό ταινιών που θα εγκρίνεται ανά έτος/ ούτε κάν ότι θα είναι με ένα ποσοστό πχ 10 ή 20% περισσότερες από πέρσι, σε σύγκριση με το προηγούμενο καθεστώς που θέλει να αλλάξει το Σ/Ν.
Ποιοι θα είναι οι κανόνες επιλογής;Αυτά λοιπόν δεν αναφέρονται στο νόμο. Αυτά θα τα ξεκαθαρίσει μια επιτροπή δοτών σοφών, που θα αναλάβει το ΕΚΚ, που θα διορίσει ο Υπουργός, που θα τους ορίσει τελικά “ποια είναι η Πολιτική”.
“Πολιτική” δεν είναι η μέθοδος να εφαρμόζονται “κάποια” μέτρα και σταθμά από ημετέρους, γνωστούς (..εγνωσμένης αξίας και διεθνούς κύρους) και γενικά κάποιες προσωπικές επιλογές ενός Τυπικά Υπεύθυνου να την Άσκησή της. Αυτό λέγεται ευνοιοκρατία-αποφασίζουμε και διατάσσουμε και ήταν τρόπος εφαρμογής παλαιότερων εποχών.
“Πολιτική” είναι η ανακοίνωση άξονα και δέσμης μέτρων με στόχο και με ενδιάμεσα σημεία επανελέγχου και αξιολόγησης. Πριν εφαρμοστεί μια πολιτική σε μία Δημοκρατία, γίνεται διαβούλευση, ανοιχτή αν θέλετε, με τους κοινωνικούς εταίρους για να έχει αποδοχή και να εξειδικευτούν ζητήματα. Αν τελικά η προσωρινή Κυβέρνηση κρίνει ότι είναι ζήτημα μέγιστο να μην ενσωματώσει στα ανακοινωμένα μέτρα τροποποιήσεις, πηγαίνει το νομοσχέδιο(δέσμη μέτρων) στην Βουλή, όπου υποχρεούται να το περάσει μόνο με την Κοινοβουλευτική της πλειοψηφία.
Ας δούμε λοιπόν ποια είναι η Δέσμη μέτρων και ο Άξονας που δεν παρουσιάζονται στο Σ/Ν:
-Δεν περιγράφεται κανένα ποσό και καμία ποσόστωση(ούτε ενδεικτική) για τα σταθερά έσοδα του ΕΚΚ από το ΥΠΠΟ;
-Επανιδρύεται το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης τόσο περίπλοκα όσο το ΕΚΚ, ενώ έχει απλούστερο χαρακτήρα; Είναι μία μόστρα και μόνο για την χώρα μας. Είναι ήδη ξεπερασμένο από τα 2 Ανεξάρτητα Φεστιβάλ που διοργανώνονται στην Αθήνα, που επί χρόνια είναι επιτυχημένα στην φιλοσοφία τους, στην συνείδηση του κοινού και επίσης είναι ανέξοδα στο ΥΠ.ΠΟ.Τ.
-Δεν υπάρχει καμία αναφορά σε αναλογία κόστους Φεστιβάλ προς ΕΚΚ;
-Δεν περιγράφεται καμία αναλογία μεταξύ των Ενισχύσεων για την Εγχώρια Παραγωγή και των συνολικών Εξόδων για την Προώθηση της Εγχώριας Παραγωγής, (είτε αφορά την Hellas Film είτε το Φεστιβάλ).
-Δεν περιγράφεται καμία επιδιωκόμενη αναλογία των Συνολικών εξόδων προς τα Διοικητικά έξοδα, με την έννοια της πάταξης της γραφειοκρατίας και ενός εξορθολογισμένου σκεπτικού ως προς τον έλεγχο της αποδοτικότητας και της αποτελεσματικότητας του Σ/Ν ή της Δέσμης των Μέτρων.
-Δεν παρουσιάζεται κανενός είδους ενδεικτικός προϋπολογισμός. Γιατί; Δεν υπήρχαν τα περσινά στοιχεία, πχ Κοστος Φεστιβάλ/ και αναλογία του προς το Συνολικό Κόστος δαπανών του ΥΠ.ΠΟ.Τ για τον κινηματογράφο; Δεν υπάρχουν στοιχεία για την αναλογία του κόστους παραγωγής ταινιών προς το Συνολικό Κόστος του ΕΚΚ και προς το συνολικό κόστος ΕΚΚ+Φεστιβάλ;
-Δεν παρουσιάζονται τα οικονομικά πλεονεκτήματα αυτού του νομικού πλαισίου και αυτών των λειτουργιών του ΕΚΚ και του Φεστιβάλ, σε σχέση με αυτά που υπήρχαν πέρσι και καταργούνται.
-Φαντάζομαι ότι δεν καταργούνται για πλάκα! Κάποιοι λόγοι θα υπάρχουν! Αυτοί οι Λόγοι δεν είναι παρουσιάσιμοι ως “Πολιτική”;
Υπάρχει συνολικά μία πρόβλεψη ότι οι Διαθέσιμοι Πόροι-όταν εισπραχθούν-, θα επιμερίζονται μεταξύ της Παραγωγής και των λοιπών Σκοπών με μία συγκεκριμένη αναλογία;
Για την ώρα υπάρχει μόνο ο επιμερισμός του επιμερισμένου, που θα αποδοθεί όταν εισπραχθεί και από αυτό, το υπόλοιπο θα πάει……. Ας ορισθεί μία σαφής αναλογία προκειμένου να δούμε με τι ενισχύει την παραγωγή ο Νόμος περί Ενίσχυσης και Ανάπτυξης της Κινηματογραφικής Τέχνης.
Ένα άλλο αίνιγμα είναι:Γιατί συζητάμε ανοικτά για το περιτύλιγμα των θεσμών της ενίσχυσης της κινηματογραφικής τέχνης και όχι για την ουσία αυτών, δηλαδή τα χρηματοδοτικά προγράμματα, ενίσχυσης, ανάπτυξης, συγγραφή σεναρίων, επιτροπές, ΔΣ, διαφάνεια, έλεγχος πεπραγμένων κλπ
Γνωρίζουν οι εισηγητές ότι η ουσία της Ανάπτυξης και Ενίχσυσης θα είναι πάλι στις επιτροπές σεναρίου και εγκρίσεων ταινιών του ΕΚΚ; και με ποιόν τρόπο θα τις λειτουργήσουν οι επίλεκτοι; – Ο Τρόπος είναι μια “Πολιτική”!
Γνωρίζουν οι εισηγητές ότι η αξιολόγηση των πεπραγμένων έχει οικονομικά στοιχεία ώστε να ασκείται έλεγχος; Ποιοι θα να είναι οι ελεγκτικοί μηχανισμοί του συστήματος; και πως επανδρωθούν;- Ο Τρόπος Ελέγχου είναι μια “Πολιτική”!
Γνωρίζουν οι εισηγητές ότι από από τα παραπάνω γεννιούνται όλες οι διαμαρτυρίες για την ορθότητα και την αξιοκρατία του συστήματος;- Η αξιοκρατία και η ορθότητα διαχείρισης Κρατικών Πόρων είναι “Πολιτική”!
Γνωρίζουν οι εισηγητές ότι και το 1,5 και η επιστροφή του Φόρου Θεαμάτων είναι ήδη νομοθετημένα αλλά δεν εισπράττονται, αφού η πολιτεία φαίνεται αδύναμη να επιβάλει το νόμο;
Αν η πολιτεία δεν προβλέπει τον τρόπο που θα επιβάλλεται η νομοθεσία, τότε δεν ισχύει η νομοθεσία και τότε δεν υπάρχει κράτος. Και αυτό είναι “Πολιτική”.
Ο εκσυγχρονισμός, η διαφάνεια, η αξιοκρατία, ο εξορθολογισμός εξόδων και προσδοκώμενου αποτελέσματος, δεν είναι λέξεις σε μία σειρά. Ήταν διακηρύξεις Ελληνικών κυβερνήσεων που φαίνεται ότι απλά λέγονται με αυτή τη σειρά χωρίς προσδοκώμενο αποτέλεσμα. Και αυτό είναι “Πολιτική”!
Στον κινηματογράφο εργαζόμαστε όλοι για ένα αποτέλεσμα. Μετράει η αποτελεσματικότητα.
Υπάρχει αδήριτη ανάγκη για αποτελεσματικότητα.
Οφείλει το Σ/Ν να βρει αποτελεσματικούς κανόνες.
Οφείλει το Σ/Ν να καθορίζει τους πόρους και τους συσχετισμούς δαπανών ανά τομέα.
Οφείλει το Σ/Ν να καθορίζει τους τρόπους ενίσχυσης και ποσοστώσεις ανά είδος ταινίας.
Οφείλει το Σ/Ν να καθορίζει τους κυριότερους κανόνες του παιχνιδιού.
Οφείλει το Σ/Ν να προβλέπει κυρώσεις και μηχανισμούς ελέγχου του συστήματος και του προσδοκώμενου αποτελέσματος.
Οφείλει το Σ/Ν να προβάλει μεθόδους και κανόνες του ΝΠΙΔ, για την εφαρμογή της πολιτικής του, και όχι μόνο το νομικό καθεστώς του υπό ίδρυσιν ΝΠΙΔ, που θα αναλάβει να εφαρμόσει….όσα δεν περιγράφονται και είναι ουσιώδη.
Η ενίσχυση της κινηματογραφικής τέχνης χρειάζεται σκέψη, στόχευση και χρήματα.
Ευχαριστώ για την προσοχή σας.
Πάρης Καραγιώργος,
Διευθυντής Παραγωγής
Για ένα σινεμά… «βίντεο γκέιμ»
Φθηνούς, «ευέλικτους» υπαλλήλους – κατασκευαστές οπτικοακουστικών προϊόντων «ποπ – κορν» και ηλεκτρονικών παιχνιδιών στη «γαλέρα» του πολιτιστικού ιμπεριαλισμού θέλει τους δημιουργούς η κυβέρνηση
«(…) μπορεί να φαίνεται πολυτέλεια να ασχολούμαστε με τις τέχνες, όταν η οικονομία κινδυνεύει. Εγώ θα έλεγα το αντίστροφο, ότι είναι ένας ακόμα τομέας, πολύ σημαντικός (…) ένας τομέας, που (…) δίνει υπεραξία στα προϊόντα μας και, βεβαίως, συνδυάζεται άριστα και με την τουριστική βιομηχανία (…) Κάθε ταινία είναι μια μικρή ή μεγάλη επιχείρηση, με θέσεις εργασίας, έσοδα και έξοδα, κέρδη και ζημιές, είναι μέρος μιας ολόκληρης βιομηχανίας, της βιομηχανίας του πολιτισμού, αν θέλετε, που σήμερα καταγράφεται στην Ευρώπη, ως η πιο γρήγορα ανερχόμενη ευρωπαϊκή οικονομική δραστηριότητα».
Δύσκολα θα βρισκόταν μια περισσότερο αποκαλυπτική αναφορά για τον αντιδραστικό και επικίνδυνο προσανατολισμό της πολιτιστικής πολιτικής της ΕΕ γενικότερα, της πολιτικής για τον κινηματογράφο ειδικότερα και της αξιοσημείωτης προθυμίας της ελληνικής κυβέρνησης να την εφαρμόσουν, από το παραπάνω απόσπασμα της ομιλίας του Γ. Παπανδρέου στο Υπουργικό Συμβούλιο της περασμένης Δευτέρας, όπου παρουσιάστηκε το νομοσχέδιο για τον κινηματογράφο, υπό τον τίτλο «Ενίσχυση και ανάπτυξη της κινηματογραφικής τέχνης και άλλες διατάξεις», από τον υπουργό Πολιτισμού, Π. Γερουλάνο.
Ο πρωθυπουργός ουσιαστικά «κωδικοποίησε» το στρατηγικό στόχο του κεφαλαίου για πλήρη εμπορευματοποίηση του πολιτισμού, μετατροπή του δημιουργού σε υπάλληλο των πολυεθνικών της «πολιτιστικής βιομηχανίας», ενίσχυση της διαδικασίας συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου στον οπτικοακουστικό τομέα και απόλυτο έλεγχο των πολιτιστικών δομών του αστικού κράτους από τις κυβερνήσεις, με αποκλεισμό των συλλογικών φορέων των δημιουργών.
Απροσχημάτιστη επίθεση στην κινηματογραφική τέχνη
Οντως, η καπιταλιστική οικονομία κινδυνεύει και η απάντηση των αστών είναι η ακόμη πιο απροσχημάτιστη επίθεση στην εργατική τάξη και τα καταπιεζόμενα λαϊκά στρώματα. Οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, με αιχμή την πλήρη αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων και των κατακτημένων δικαιωμάτων στην παραγωγή, επιχειρείται να επιβληθούν και σε τομείς όπως ο πολιτισμός ήδη με τη «Στρατηγική της Λισαβόνας» για την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου. Στρατηγική, η οποία αντιμετωπίζει τον πολιτισμό ως έναν «ακόμη» κλάδο για τις κερδοσκοπικές διαθέσεις του.
Ο κινηματογράφος είναι η κατεξοχήν τέχνη που ο καπιταλισμός «βιομηχανοποίησε» σχεδόν εξαρχής. Ωστόσο, στο βαθμό που οι κάθε φορά ανάγκες του συστήματος ήταν διαφορετικές, σε συνδυασμό με τη δράση και την πίεση του προοδευτικού κινήματος των δημιουργών, ο κινηματογράφος, ειδικά σε καπιταλιστικές χώρες όπως η Ελλάδα όπου ποτέ δεν ξεπέρασε το επίπεδο μιας μεγάλης «βιοτεχνίας», αλλά και στην Ευρώπη γενικότερα για ιστορικούς λόγους (ανάπτυξη εθνικών κινηματογραφιών, καταλυτική επίδραση του σοβιετικού κινηματογράφου και της σοσιαλιστικής αντίληψης για την τέχνη) περιβλήθηκε από ένα θεσμικό πλαίσιο, που αν μη τι άλλο «αναγνώριζε» τον κινηματογράφο ως τέχνη και τους συντελεστές του ως δημιουργούς.
Αυτό το στοιχείο είναι πλέον παρελθόν. Ο καπιταλισμός δεν το έχει ανάγκη, ενώ ο πολιτιστικός ιμπεριαλισμός, πέρα από την ιδεολογική χειραγώγηση και την «τομεακή» κερδοφορία του, αναδεικνύεται σε πολλές περιπτώσεις και ως η «ατμομηχανή» για τη διέξοδο από την κρίση. Σε αυτό το πλαίσιο, εντάσσεται το νομοσχέδιο για τον κινηματογράφο της κυβέρνησης, η οποία μάλιστα δεν κάνει και κανέναν κόπο να το κρύψει.
Στην ομιλία του ο πρωθυπουργός επιβεβαίωσε ότι το νομοσχέδιο «έρχεται σε μια σημαντική στιγμή, που έχουμε βαθύτατα αναπτυξιακά ζητήματα (…)» καθώς και την «τεχνοκρατική» προσέγγιση του «κλάδου»: «(…) η τέχνη του κινηματογράφου, είναι μια τέχνη που εμπλέκει μια ολόκληρη κοινωνία, σε ό,τι αφορά και τα επαγγέλματα – επενδυτές, παραγωγούς, manager, εργαζόμενους, καλλιτέχνες, σκηνοθέτες, ηθοποιούς, σεναριογράφους, τεχνικούς – τα οποία είναι και σύγχρονα επαγγέλματα, αν σκεφτούμε την ψηφιακή και τη διαδικτυακή εποχή, όπου ήχος, εικόνα, αλλά και λόγος, συνδυάζονται με την επικοινωνία».
Επίσης: «Αποτελεί (σ.σ. ο κινηματογράφος) σήμερα ήδη το 3% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ και θα πρέπει να δούμε χώρες, όπως τις Ηνωμένες Πολιτείες ή την Ινδία, όπου ο κινηματογράφος αποτελεί πολύ μεγάλο μέρος των εξαγωγών τους και, βεβαίως, πολύ σημαντικό μέρος της ανάπτυξής τους».
Το «όραμα» του δικομματισμού για την… «ανάπτυξη» του «ελληνικού» κινηματογράφου: «Μάμμα Μία», χολιγουντιανό μιούζικαλ στη Σκόπελο…
Και η σύγκριση του κινηματογράφου… με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια (σ.σ. πριν μερικά χρόνια ο ίδιος είχε συγκρίνει τον πολιτισμό με τις εξαγωγές χάλυβα της Βρετανίας): «(…) τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, που όλοι μας βλέπουμε τους νέους να ασχολούνται με αυτά, είναι από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες αυτή τη στιγμή παγκοσμίως. Μόνο μία εταιρεία στην Αμερική βγάζει 80 δισ. το χρόνο από τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Δεν μιλάμε για τα τυχερά παιχνίδια, μιλάμε για ηλεκτρονικά παιχνίδια – έχει διαφορά. Και βεβαίως, οι παραγωγές αυτές μοιάζουν πάρα πολύ και με τον κινηματογράφο. Γιατί έχουν σκηνοθεσία, έχουν σενάρια, έχουν εικονολήπτες, έχουν καλλιτέχνες και ούτω καθ’ εξής (…)».
Ο στόχος μάλιστα του νομοσχεδίου όπως τον έθεσε ο πρωθυπουργός, είναι «να απελευθερώσουμε τις επιχειρήσεις και την καινοτομία παντού, είτε είναι στις παραδοσιακές και συμβατικές βιομηχανίες, είτε στο χώρο της τέχνης»…
Από τη στιγμή που η ίδια η κυβέρνηση θέτει ως στόχο του νομοσχεδίου την πλήρη ασυδοσία της οπτικοακουστικής αγοράς (σ.σ. ο όρος «απελευθέρωση» είναι χαρακτηριστικός του συνόλου των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων) οι δημιουργοί δε χρειάζονται περισσότερα για να το θεωρήσουν «αιτία πολέμου». Αλλωστε, το νομοσχέδιο αυτό δεν αποτελεί απλώς μια «επιτομή» των προηγούμενων προσπαθειών των κυβερνήσεων του δικομματισμού να «τακτοποιήσουν» την εγχώρια κινηματογραφία προς όφελος του κεφαλαίου (π.χ. το νομοσχέδιο επί υφυπουργίας Τατούλη που αποσύρθηκε άρον – άρον μετά την ολική αντίδραση του χώρου), αλλά και το πρώτο ολοκληρωμένο βήμα του αστικού κράτους για την υπαγωγή του κινηματογράφου στην αγορά, μετά τον ν. 1597 του 1986 (γνωστού και ως «νόμου Μελίνας») και του ν. 2557 του 1997 (με τον οποίο «προσαρμόστηκαν» σε πιο αγοραία κατεύθυνση φορείς όπως το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου).
Ακόμη πιο συγκεκριμένα, διαμορφώνει σαφές πλαίσιο, θέτει και διασφαλίζει τους όρους για την «ολοκλήρωση» της κυριαρχίας των μονοπωλίων και των μεγάλων επιχειρήσεων σε ό,τι έχει απομείνει ή μπορεί να εννοηθεί ως «εθνική κινηματογραφία».
Από την προστασία στην αγοραία ανάπτυξη
Ο προσανατολισμός του γίνεται ξεκάθαρος εξαρχής: Από το «Η προστασία της κινηματογραφικής τέχνης αποτελεί υποχρέωση του Κράτους που μεριμνά για την ανάπτυξή της. Το Κράτος οφείλει να παίρνει τα αναγκαία μέτρα για την ηθική και υλική ενίσχυση της παραγωγής, της διανομής και της προώθησης των ελληνικών κινηματογραφικών ταινιών και για τη βελτίωση της κινηματογραφικής παιδείας του λαού» που προβλέπεται στον ν. 1597, φτάνουμε με το νομοσχέδιο στο: «Η ανάπτυξη της κινηματογραφικής τέχνης αποτελεί υποχρέωση του Κράτους. Το Κράτος οφείλει να λαμβάνει τα αναγκαία μέτρα για την ενίσχυση της παραγωγής και προώθησης των κινηματογραφικών έργων».
Τέρμα! Ούτε περί κινηματογραφικής Παιδείας, ούτε περί προστασίας, έστω ηθικής. Απλά, «ανάπτυξη» με αγοραίους, όπως αναδεικνύεται στη συνέχεια, όρους, ενίσχυση και προώθηση της ιδιωτικής παραγωγής.
Να ξεκαθαριστεί ότι οι αναφορές στο νόμο της «Μελίνας» γίνονται πάντα με κριτήριο την ανάδειξη των προσαρμογών του αστικού κράτους στις εκάστοτε κεφαλαιοκρατικές ανάγκες. Το ΚΚΕ είχε καταψηφίσει και εκείνο το νόμο, ακριβώς διότι άφηνε ανέγγιχτο από τον κρατικό έλεγχο το πεδίο της διανομής για ευνόητους λόγους.
Από το νομοσχέδιο έχει εξαφανιστεί η ισχύουσα νομοθετική πρόβλεψη για την ελευθερία της κινηματογραφικής τέχνης και την απαγόρευση της λογοκρισίας. Αυτό δε σημαίνει φυσικά ότι στον καπιταλισμό μπορεί να υπάρξει ελευθερία της τέχνης και του καλλιτέχνη, αλλά το γεγονός ότι πλέον το κράτος δεν έχει ανάγκη να το δηλώνει καν είναι σίγουρα ενδεικτικό για τις προθέσεις του.
Ο κινηματογράφος παύει ουσιαστικά να αντιμετωπίζεται ως μορφή τέχνης. Η απουσία διάκρισης ανάμεσα στο κινηματογραφικό έργο και την κινηματογραφική ταινία δεν είναι τυχαία. Ενώ στον 1397/86 υπήρχε η έννοια του κινηματογραφικού έργου σε διάκριση με την έννοια της κινηματογραφικής ταινίας, τώρα, αυτή η διαφορά εξαφανίζεται ως απαραίτητη προϋπόθεση για τη «γέννηση» του «παραγωγού οπτικοακουστικού έργου» γενικώς και όχι «κινηματογραφικού έργου» ειδικώς. Με αυτόν τον τρόπο ισοπεδώνεται η έννοια της καλλιτεχνικής δημιουργίας στο επίπεδο του «προϊόντος», ανοίγοντας διάπλατα την πόρτα στις εταιρείες παραγωγής του οπτικοακουστικού να αλώσουν το χώρο του κινηματογράφου.
Η πρόθεση του νομοσχεδίου να ενισχύσει τη διαδικασία συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου «περνά» και από την επιβολή των εργασιακών «νόμων» της καπιταλιστικής «ζούγκλας» στην κινηματογραφική παραγωγή. Πώς αλλιώς να ερμηνευτεί η «ανάγκη» του νομοθέτη να ξεκαθαρίσει (άρθρο 3) ότι «η σχέση των τεχνικών κινηματογράφου με τις αντίστοιχες επιχειρήσεις παραγωγής είναι σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου με όλες τις συνέπειες που απορρέουν από το χαρακτηρισμό αυτό»;
Η πρόθεση εξαφάνισης του δημιουργού προκύπτει και από την πρόβλεψη μοριοδότησης της ταινίας για την ένταξή της στα «μέτρα ενίσχυσης» του νομοσχεδίου. Η μοριοδότηση αυτή ενισχύει ουσιαστικά τους μεγάλους επιχειρηματίες, οι οποίοι μπορούν αντικειμενικά να καλύπτουν όλους τους συντελεστές μοριοδότησης και να συγκεντρώνει το σύνολο των 18 μορίων που προβλέπει το νομοσχέδιο, σε αντίθεση με τον νέο ή ανεξάρτητο σκηνοθέτη – παραγωγό, ο οποίος μην έχοντας τις οικονομικές δυνατότητες μπορεί να περιορίζεται στον ελάχιστο αριθμό των 14 μορίων που σημαίνει μικρότερο ποσοστό από την επιστροφή του φόρου, ή να μένει εντελώς εκτός «ενισχύσεων».
Επιπλέον, η κυβέρνηση (στο «πνεύμα» Τατούλη) αντιλαμβάνεται την εγχώρια μικρομεσαία ιδιωτική παραγωγή ως προϋπόθεση για «τη δημιουργία ενός πλέγματος παροχής υπηρεσιών με την απαραίτητη ποιότητα και το κατάλληλο εύρος και εξειδίκευση για την προσέλκυση και την εξυπηρέτηση ξένων παραγωγών» (σ.σ. «Σημείωμα επί των αρχών» του νομοσχεδίου)! Πρόκειται για σαφή δήλωση του «οράματος» της κυβέρνησης για μια πλήρως εξαρτημένη εγχώρια κινηματογραφία, για τη μετατροπή της Ελλάδας σε ένα χαμηλού κόστους υπαίθριο «στούντιο». «Μοντέλο» το οποίο κυριαρχεί κυρίως στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες και που σε καμία περίπτωση δεν συνδέεται με οποιαδήποτε «άνοδο» των εθνικών κινηματογραφιών. Το αντίθετο ακριβώς συμβαίνει.
Αντιδραστικό ως έχει
Ο σκηνοθέτης, ως ιδιότητα, αναφέρεται στο νομοσχέδιο μόνο ως συντελεστής της ταινίας για τη μοριοδότηση. Πουθενά αλλού. Η υποβάθμιση του ρόλου του σχετίζεται και με τις διεργασίες σε επίπεδο ΕΕ για τα πνευματικά δικαιώματα και τη μετατροπή τους σε πνευματική ιδιοκτησία, κάτι που θα επιτρέψει και τη μετατροπή τους σε εμπόρευμα. Ταυτόχρονα, η θεσμική απαξίωση του ρόλου του αποτελεί την εφαρμογή του στόχου για μετατροπή του δημιουργού σε υπάλληλο των μονοπωλίων.
Το νομοσχέδιο καθιερώνει το μητρώο παραγωγών και διανομέων, χωρίς όμως να προσδιορίζει τις προϋποθέσεις εγγραφής σε αυτό και εκχωρώντας τη σχετική αρμοδιότητα στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου. Ομως, το νομοσχέδιο σκοπίμως αφήνει θολές τις προϋποθέσεις βάσει των οποίων μια κινηματογραφική παραγωγή θα εντάσσεται στα προγράμματά του. Ταυτόχρονα, η «HELLAS FILM» (η αρμόδια για την προώθηση και διανομή Διεύθυνση του ΕΚΚ) για να ενισχύσει τη διανομή μιας ταινίας πρέπει η ταινία αυτή να πληροί τις προϋποθέσεις της μοριοδότησης. Οπως όμως είδαμε, αυτή η μοριοδότηση ενισχύει τους μεγάλους. Συνεπώς, οι ανεξάρτητοι σκηνοθέτες παραγωγοί και οι νέοι σκηνοθέτες δεν έχουν καμιά ελπίδα προώθησης από το ΕΚΚ.
Αποκλείει πλέον τη συμμετοχή των συλλογικών και συνδικαλιστικών φορέων των δημιουργών, τόσο από τη διοίκηση του ΕΚΚ, όσο και από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, καθιστώντας μάλιστα ως «ασυμβίβαστη» τη συνδικαλιστική δράση με τις θέσεις των διοικήσεων. Το Ελληνικό Τμήμα του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης παύει να υπάρχει. Οπως και τα κρατικά βραβεία. Αλλάζει προς το χειρότερο και ο σκοπός του Φεστιβάλ: Η φράση: «… και η διαπαιδαγώγηση, ψυχαγωγία και πνευματική καλλιέργεια του ελληνικού κοινού με την προβολή ελληνικών και ξένων ταινιών» αντικαθίσταται από τη «…η διάδοση της κινηματογραφικής τέχνης και η ανάδειξη της πόλης της Θεσσαλονίκης ως τόπου συνάντησης Ελλήνων και ξένων δημιουργών με το ελληνικό κοινό και συγχρόνως η ανάδειξή της ως τόπου αγοράς και διάθεσης ταινιών».
Το νομοσχέδιο αυτό αποτελεί τον τελικό «οδοστρωτήρα» σε ό,τι θετικό απέμεινε στο θεσμικό πλαίσιο για τον κινηματογράφο. Η απάντηση είναι μόνο μία: Ολική απόρριψή του και πάλη για την ανάπτυξη μιας κινηματογραφίας που στόχο θα έχει αντί για το κέρδος, την αισθητική και πνευματική ανύψωση του λαού, με αποφασιστικό ρόλο σ’ αυτή θα έχουν οι άνθρωποί της και η ίδια η κοινωνία. Για να απαγκιστρωθεί η κινηματογραφική τέχνη από τα πλοκάμια της εμπορευματοποίησης και να αποδεσμευτεί από τα οικονομικά και ιδεολογικοπολιτικά συμφέροντα των μεγάλων επιχειρήσεων που τη χειραγωγούν και την ελέγχουν για να μπορέσει να αναπνεύσει και να αναπτυχθεί ελεύθερα…
Για να μην τρελαθούμε και για να σταματήσει το δούλεμα αλλά και για να δούμε ποιοι έφτιαξαν τον νέο νόμο, δείτε τι δήλωσε τελευταία ο Κώστας Γαβράς: «Δεν μπορεί ο Πάγκαλος να λέει πως όλοι οι Έλληνες κλέψαμε τα λεφτά. Οι φτωχοί Έλληνες δεν έκλεψαν τίποτε. Άλλοι τους κλέψανε». Πέστε μας τότε κ. Γαβρά, εσείς που στους δύσκολους καιρούς που περνάμε στερήσατε από το κρατικό ταμείο επιδοτούμενος τα ζεστά ζεστά 500.000 ευρώ, που ανήκετε: στους φτωχούς Έλληνες ή στους κλέφτες;
(ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΕΙΔΙΚΕΥΜΕΝΗΣ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΚΑΙ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ ΚΥΡΙΑΣ ΞΑΝΘΙΠΠΗΣ ΜΟΥΡΙΚΗ)
————————————————————–
Με το νομοσχέδιο ένα πρόβλημα που ανέμενε τη λύση του (είσπραξη 1,5% κ.λ.π.) δεν επιλύεται και ένα μεγάλο πρόβλημα δημιουργείται (λειτουργία Ε.Κ.Κ.). Το 2ο είναι πολύ σοβαρό. Παράλληλα υπάρχουν θέματα που είτε δεν επιλύονται, είτε είναι ελλειπή. Γενικά λείπει η νομική επεξεργασία.
Συγκεκριμένα.
1. – άρθρο 1 Υποχρέωση του Κράτους πρέπει να αποτελεί και η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ της κιν/κής τέχνης και η ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ (με διατάγματα που θα εκδοθούν, σε συνεργασία με το Υπ. Παιδείας.
2. -άρθρο 2. Δεν διασφαλίζεται η ελεύθερη κινηματογραφία και η ανεξάρτητη παραγωγή. Απαγόρευση της λογοκρισίας και των προληπτικών μέτρων. Η παρ. 5 μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως προληπτικός έλεγχος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται
Στην παρ. 6 ο ορισμός του Παραγωγού είναι ελλιπής. Προσιδιάζει στην εκτέλεση παραγωγής. Ο Παραγωγός πρέπει να αποκτά πνευματικά δικαιώματα, για να υπογράφει συμφωνίες και έχει την οικονομική ευθύνη, άρα και απόφαση για τα οικονομικά.
3. -άρθρο 4 Νομίζω οι μονάδες αξιολόγησης θέλουν νέα προσέγγιση, υπέρ του σκηνοθέτη, σεν/φου.
4. -άρθρο 5 Πρόκειται για νέο φόρο (ειδικός φόρος) ή τον υπάρχοντα? Πότε και πώς αποδίδεται? Η εγγραφή (πίστωση) στον προϋπολογισμό δεν αρκεί. Οι εγγραφές και με τον 1597/86 γίνονται, όμως δεν αποδίδονται. Δεν βελτιώνεται με το νέο νόμο, το πρόβλημα του παλαιού. Το ΕΚΚ, με τη νέα του απροσδιόριστη μορφή (Ν.Π.Ι.Δ.) θα έχει μεγαλύτερη δυσκολία στην είσπραξη. Στο εδάφιο Δ της παρ. 8 του άρθρου 5 η τελευταία φράση «ή, εφόσον προέρχεται από κράτος εκτός Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης να είναι (ο εκπρόσωπος) μόνιμος κάτοικος Ελλάδος» προσφέρεται για καταστρατηγήσεις με αχυρανθρώπους. Στην επομένη παρ. «Δεν δικαιούται ενίσχυσης παραγωγός ………. Ή δεν έχει κύρια δραστηριότητα στην Ελλάδα» μήπως πρέπει να προστεθεί «…. Δεν ανήκει σε τηλεοπτικούς σταθμούς ή/και παροχής συνδρομητικών υπηρεσιών κ.λ.π.»
5. -άρθρο 7. Με δεδομένο, ότι ο σκηνοθέτης, πλέον δεν προσβλέπει σε χρηματικά βραβεία και η τάση είναι να μειωθεί το 9% για πνευματικά δικαιώματα με πριν από πολλούς μήνες ειλλημένη απόφαση του ΣΑΠΟΕ (σε 6%), θεωρώ, ότι ένα ποσοστό της ενίσχυσης από την επιστροφή του φόρου πρέπει να προβλεφθεί για σκηνοθέτες και σεναριογράφους. Είναι γνωστές οι συνθήκες, υπό τις οποίες, παράγονται οι ταινίες. Στο σκηνοθέτη, εάν δεν υπάρξει, πρόβλεψη, φοβούμαι θα μείνει μόνο ο τίτλος. Αυτά βέβαια, αν ποτέ εισπραχθεί η ενίσχυση, διότι με το παρόν νομοσχέδιο δεν υπάρχει τέτοια δυνατότητα.
6. -άρθρο 8. (1,5% / 0,75%). Η ίδια θεωρία υπήρχε και στον 1597/86. Ποτέ δεν εισπράχθηκε, διότι δεν υπήρχαν κυρώσεις. Το ίδιο συμβαίνει και τώρα.
Αν δεν προβλεφθούν κυρώσεις κανένα ποσοστό δεν πρόκειται να εισπραχθεί. Στην πρόταση που έγινε να εισπράττονται κατά τον ΚΕΔΕ η αντίδραση θα ήταν σθεναρή και δεν νομίζω, ότι υπάρχει η πολιτική βούληση (ίσως και δυνατότητα) τέτοιας σύγκρουσης. ΄Ομως υπάρχουν και ηπιότερες προτάσεις,
Ενδεχομένως, θα ήταν μία πίεση, εάν προεβλέπετο, ότι για τη δανειοδότησή τους από Τράπεζες ή άλλους Οργανισμούς, υποχρεούνται να προσκομίσουν βεβαίωση από τη Διεύθυνση Κιν/φίας και Οπ/κών Μέσων του Υπ. Πολ., ότι εκπλήρωσαν τις υποχρεώσεις τους κατά τον παρόντα νόμο.
΄Η ότι δεν θα λαμβάνουν φορολογική ενημερότητα.
Είναι σοβαροί μοχλοί πίεσης.
Επίσης μία πρόταση για τα ήδη οφειλόμενα (που δεν πρόκειται να εισπραχθούν) ίσως ήταν μία λύση η επιβολή ποσού (πολύ μικρότερου από αυτό που οφείλεται και δεν πρόκειται ποτέ να προσδιορισθεί) εφάπαξ, εντός ορισμένης προθεσμίας, άλλως η επιβολή προστίμου, με απαγόρευση χορήγησης φορολογικής ενημερότητας, μέχρι την εξόφλησή του.
7. – άρθρο 9, Ο προσδιορισμός του Ε.Κ.Κ. ως Ν.Π.Ι.Δ., χωρίς να προσδιορίζονται οι διατάξεις στις οποίες υπάγεται, αφενός το υποβαθμίζει και αφετέρου θα δημιουργήσει πλείστα προβλήματα στη νομιμοποίηση και λειτουργία του. Σε ποιόν ανήκει? Προφανώς η κατάργηση της Γ.Σ., που προβλέπει το νομοσχέδιο, δεν επιτρέπει στους συντάκτες του, να ορίσουν, ότι εφαρμόζονται οι διατάξεις των Α.Ε. πλην εκείνων που δεν προσάδουν στο δημόσιο χαρακτήρα του κ.λ.π. Όμως ένα Ν.Π.Ι.Δ., χωρίς διατάξεις και προσδιορισμό, είναι νομικό έκτρωμα που δεν μπορεί να έχει υπόσταση. Γιατί απολαύει «δικαστικών ατελειών και δικονομικών και ουσιαστικών προνομίων του Δημοσίου» αφού δεν προκύπτει ότι ανήκει στο Δημόσιο. Με τη συνταγματικότητα αυτής της νομικής μορφής ασχολήθηκε κανείς? Αν ασχοληθούν τα Δικαστήρια θα περάσει 10ετία. Στο μεταξύ διάστημα ποιό θα είναι το κύρος του Ε.Κ.Κ. και ποιες λύσεις θα μπορεί να δώσει? Το θέμα είναι σοβαρό.
8. – άρθρο 11. Πώς το Ελ. Δημ. θα επιχορηγεί, μέσα από τον προϋπολογισμό του, δηλ. τα χρήματα του ελληνικού λαού, ένα Ν.Π.Ι.Δ. που δεν του ανήκει? Πώς θα δοθούν χορηγίες και δωρεές, εάν δεν εξασφαλισθούν κίνητρα (φοροαπαλλαγές κ.λ.π.?). Θα μείνει, χωρίς πόρους.
9. -άρθρο 12 κ.λ.π Με τη διάρθρωση που προβλέπεται, όλη η δομή και λειτουργία του Ε.Κ.Κ., εξαρτάται από τον εκάστοτε Υπουργό Πολιτισμού, ο οποίος είναι αμφίβολο αν ξέρει πώς γίνεται μία ταινία ή αν βλέπει κινηματογράφο. Ο Υπ. διορίζει το Δ.Σ. Το Δ.Σ. (δηλ. οι διορισμένοι) λογοδοτεί στον Υπουργό!!! Η επαγγελία, ότι θα διορίζονται από τον εκάστοτε Υπ. «Πρόσωπα της ελληνικής και παγκόσμιας κιν/φίας» είναι, τουλάχιστον, αστεία. Με ποια κριτήρια? Ποια η συμμετοχή τους στο σημερινό «γίγνεσθαι»? Ποιος θα μεταφέρει την αγωνία και τα προβλήματα του ενεργού κιν/στη στο κέντρο λήψεως των αποφάσεων και χρηματοδότησης? Οι διορισμένοι από τον Υπουργό, των οποίων, μάλιστα η θητεία «ανανεώνεται», χωρίς συμμετοχή των ενδιαφερομένων, αλλά με απόφαση του Υπ/γού?.
Είναι γεγονός, ότι η Γ.Σ. όπως λειτούργησε, ήταν κακή εμπειρία. Όμως, πριν φθάσουμε στο σημείο να καταργήσουμε τη Γ.Σ. (δηλ. την γνώση, αγωνία, ενδιαφέρον του άμεσα ενδιαφερομένου, που είναι ο κάθε συντελεστής της παραγωγικής διαδικασίας) μήπως πρέπει να εξετασθεί η συγκρότησή της, από εκπροσώπους των ενδιαφερομένων, οι οποίοι όμως θα επιλέγονται με αντικειμενικά, όχι συνδικαλιστικά κριτήρια και θα προέρχονται από την ενεργή κιν/φία. Π.χ. να έχει συμμετάσχει σε τόσες ταινίες, στα τόσα τελευταία χρόνια. Οι χειρότεροι από τους ενεργούς του χώρου θα προσφέρουν καλύτερες υπηρεσίες από τα διορισμένα μέλη.Το καλύτερο δείγμα και αν δώσει ο σημερινός Υπουργός, ποιος εγγυάται για τον επόμενο. Με το σχέδιο νόμου, ένα διορισμένο παντοδύναμο Δ.Σ. αποφασίζει, χαράσσει πολιτική, δαπανά κατά την κρίση του και ελέγχει τον εαυτό του. Με την πρόβλεψη, η αποζημίωση των μελών του Δ.Σ. καθορίζεται για κάθε συνεδρίαση, σίγουρα θα έχει πολλές συνεδριάσεις.
Ο Γεν. Διευθυντής απλώς έχει διακοσμητικό χαρακτήρα και, υποθέτω, μεγάλο μισθό. Δεν μπορεί να κάνει ο,τιδήποτε αν δεν συμφωνεί το Δ.Σ.
Οι πολλές Διευθύνσεις μόνο σύγχυση θα δημιουργήσουν και ίσως παροδικά, λύσουν το πρόβλημα της ανεργίας σε κάποιο ποσοστό, με επιβάρυνση του Ε.Κ.Κ.
Είναι τραγικό, το 2010, να μη μπορείτε να ορίσετε εκπροσώπους, με επαγγελματικά κριτήρια και να ορίζετε το Δημόσιο υπερ-αφέντη σας. ΄Ισως είναι προτιμότερο να αφήσετε μόνοι σας, τις φιλοδοξίες για κινηματογράφο και να διορισθείτε στο Δημόσιο. Τουλάχιστον θα έχετε αποφασίσει ελεύθερα.
10. – Οι ταινίες μικρού μήκους, το σενάριο, η διασκευή λογοτεχνικών κειμένων κ.λ.π. μάλλον ξεχνιούνται.
11. -΄Ισως έπρεπε να υπάρξει πρόβλεψη για ατέλειες, για διευκόλυνση στα γυρίσματα από Ν.Π.Δ.Δ., Ο.Τ.Α., ένοπλες δυνάμεις κ.λ.π.
—————————————————————
η άνω καταχώρηση έγινε με την έγκριση της δικηγόρου Κας.Ξανθίππης Μουρίκη
ΣΠΥΡΟΣ Ν. ΤΑΡΑΒΗΡΑΣ
Σκηνοθέτης, Παραγωγός
Ιδρυτικό Μέλος της Γερμανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου
Μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου
Διπλωματούχος & Πρ. Αναπλ. Καθηγητής Σκηνοθεσίας & Σεναρίου και Μέλος της Συγκλήτου στην Ανωτάτη Κρατική Ακαδημία και Τηλεόρασης του Μονάχου
Με μεγάλη μου έκπληξη αλλά και προβληματισμό, διάβασα το νέο νομοσχέδιο για τον Κινηματογράφο, το οποίο εκφράζει, ότι χειρότερο μπορούσε να παρουσιαστεί σε μια δύσκολη και ύποπτη για τη χώρα περίοδο και απορώ πως ο Υπουργός δέχθηκε να το παρουσιάσει σαν δημιούργημά του.
Θα πρέπει να ισχύουν δύο περιπτώσεις. Η πρώτη είναι ότι υπάρχουν σαφείς εντολές από την Ε.Ε. για την διάλυση των Δημοσίων υπηρεσιών. Η δε δεύτερη ότι ο σύγχρονος Πολιτισμός διοικείται από ένα αόρατο σύστημα εξουσίας, στο οποίο υποτάσσεται η εκάστοτε πολιτική ηγεσία.
Έχω βγάλει τα δύο παραπάνω συμπεράσματα, γιατί την τελευταία εικοσαετία ασχολούμαι εντατικά με την δραστηριότητα και το νομοθετικό έργο του ΥΠΠΟ .
Το προς διαβούλευση προτεινόμενο νομοσχέδιο, παρέχει από την αρχή το τυρί και υποκρύπτει τη φάκα και χρησιμοποιώ αυτές τις εκφράσεις για να προφυλάξω τον Υπουργό, από τη παγίδα που στο παρελθόν έπεσαν οι προκάτοχοί του, αλλά και την κινηματογραφική κοινότητα, από τις συνέπειες που υπέστησαν οι άνθρωποι των Γραμμάτων, του Θεάτρου και του Χορού.
Τα παραπάνω τεκμηριώνω από τα αποτελέσματα δύο άλλων πανομοιότυπων νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου του ΕΚΕΒΙ και του ΕΚΕΘΕΧ που έχουν ναυαγήσει και μέχρι σήμερα μόνο προβλήματα έχουν δημιουργήσει και κανένα αξιόλογο έργο.
Στο νομοσχέδιο αυτό, για τον Υπουργό, δίνεται η δυνατότητα να διορίζει μερικούς ημετέρους και στους κινηματογραφιστές παρέχει, φρούδες ελπίδες για την ανάπτυξη του Κινηματογράφου.
Μελετώντας το νομοσχέδιο έχω να κάνω τις παρακάτω παρατηρήσεις :
Όπως φαίνεται τα λάθη του παρελθόντος η παρούσα ηγεσία δεν κατόρθωσε να τα αξιοποιήσει, με αποτέλεσμα να οδηγεί ένα ακόμη τομέα του Σύγχρονου Πολιτισμού στην αδιαφάνεια, την κακοδιαχείριση, την κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος, την διαπλοκή, το βόλεμα των ημετέρων.
Η επιλογή και μόνο του νομικού καθεστότως που διέπει το Ε.Κ.Κ αλλά και το ΦΕΣΤΙΒΑΛ οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο στήσιμο δύο νέων «παραμάγαζων» που απαλλάσσονται από τον αυστηρό έλεγχο του Δημοσίου και αφήνονται στις ορέξεις των παρεών που θα επιλεγούν να τα διοικήσουν.
Το παραμύθι που σερβιζόνταν στους προηγούμενους Υπουργούς, ότι με αυτό το νομικό καθεστός θα απαλλάσσονταν οι Υπουργοί από τα παράπονα και τις επιπτώσεις της κατανομής των επιδοτήσεων και επιχορηγήσεων, αποδίδοντας τις ευθύνες στους Προέδρους των νομικών προσώπων, φαίνεται ότι έγινε πιστευτό και από την παρούσα ηγεσία, η οποία αποδέχθηκε ένα σχέδιο νόμου που ιδρύει δύο νέα νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου πανομοιότυπα του ΕΚΕΘΕΧ και μάλιστα απαλλαγμένα από τη συμμετοχή εκπροσώπων, της αρμόδιας διεύθυνσης του ΥΠΠΟ και των θεσμικών φορέων στα διοικητικά τους συμβούλια, που όπως αποδείχθηκε στην διάρκεια της λειτουργίας του ΕΚΕΘΕΧ ήταν οι μοναδικοί θεματοφύλακες της διαφάνειας και της νομιμότητας.
Το νέο Ε.Κ.Κ. σύμφωνα με τις διατάξεις του υπό διαβούλευση σχεδίου νόμου επωμίζεται όλες τις διοικητικές και οικονομικές αμαρτίες του παρελθόντος και αν λάβουμε υπόψη, τη διοικητική του δομή που αυξάνει τα λειτουργικά του έξοδα, αλλά και την σημερινή οικονομική κρίση που μειώνει τα έσοδα, σε λίγο χρονικό διάστημα θα υφίσταται μόνο για να πληρώνει τους υπαλλήλους και τους «Μανδαρίνους».
Η βιασύνη για την κατάθεση του νομοσχεδίου οδηγεί σε ένα νόμο πλαίσιο που χωρίς κανόνες διαφάνειας, ισονομίας και ισοπολιτείας, διαμορφώνει δύο νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου που διαχειρίζονται και διανέμουν κρατικό χρήμα, χωρίς όρους και προυποθέσεις και αφήνονται στον πατριωτισμό των ημετέρων, να συντάξουν τους εσωτερικούς κανονισμούς λειτουργίας.
Και από τα δύο νομικά πρόσωπα, εσκεμμένα έχουν αφαιρεθεί οι Γενικές Συνελεύσεις που μέχρι πρότινος υπήρχαν και κατά κάποιον τρόπο δινόταν η δυνατότητα να αναδειχθεί η κακοδιαχείριση, η διαπλοκή και η αδιαφάνεια.
Σε μια εποχή που όλα ανατρέπονται και ο πολιτικός και η πολιτική, στην συνείδηση του Ελληνικού λαού, έχουν την ευθύνη, για όλα αυτά που έγιναν μέχρι σήμερα, πρέπει ο Υπουργός να αποσύρει το νομοσχέδιο που θυμίζει το ύποπτο παρελθόν, για να αποδείξει, ότι οι σκοποί του, δεν είναι το βόλεμα των ημετέρων και η εκπλήρωση των πόθων κάποιων ομάδων που ελέγχουν το σύγχρονο Πολιτισμό, ενισχυμένες από τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ.
Με γνώμονα την πραγματική ανάπτυξη του Ελληνικού Κινηματογράφου, ένα νέο νομοσχέδιο στο οποίο θα συνθεθούν οι απόψεις της παρούσας διαβούλευσης και όλων των φορέων της κινηματογραφικής κοινότητας, θα αποτελέσει την μοναδική λύση στο χρόνιο πρόβλημα και θα διασφαλίζει τα κάτωθι:
1. Ορθολογιστική διαχείριση του Δημοσίου χρήματος.
2. Πολυδιάστατο Διοικητικό και οικονομικό έλεγχο.
3. Προκαθορισμένη Κινηματογραφική Πολιτική και Στρατηγική για την επόμενη δεκαετία.
4. Ενσωματωμένους κανονισμούς, με όρους, για τις επιχορηγήσεις, χρηματοδοτήσεις και κατανομές κονδυλιών.
5. Όρους και προϋποθέσεις, Δημοσίου, για τις συναλλαγές προς τρίτους.
6. Να διασφαλίζει την ισονομία, ισοπολιτεία και τις ίσες ευκαιρίες για όλους.
7. Να παρέχει και να εξασφαλίζει αναπτυξιακά κίνητρα.
8. Να εκφράζει την Πολιτιστική μας Κληρονομιά.
9. Να αποκλείει την συναλλαγή και τις παρέες.
Αυτές τις σκέψεις και τις προτάσεις εκφράζω με τη αισιοδοξία να βρουν την ανάλογη ανταπόκριση από τους έχοντας την ευθύνη.
Ευχαριστώ,
Βασίλειος Κανάκης.
ΜΙΑ ΓΕΝΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ
ΤΗΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ
Οι νόμοι είναι λίγο σαν τα κινηματογραφικά σενάρια : ένα καλό σενάριο δεν εγγυάται αναπόδραστα
μιά καλή ταινία .Το αποτέλεσμα εξαρτάται από τόν Σκηνοθέτη , δηλαδή τόν ανθρώπινο παράγοντα .
Οπως το σενάριο , έτσι και ο νόμος είναι ένα σχέδιο , ένα σύστημα ιδεών .Η πραγματικότητα είναι οι
άνθρωποι που τον υλοποιούν .Ενα καλό παράδειγμα είναι ο υπό κατάργηση νόμος , «ο νόμος της Με-
λίνας» , όπως λέγεται .Τα αποτελέσματα που παρήγαγε αυτός ο νόμος , υπήρξαν σαφώς ατελέστερα
από τον ίδιο τόν νόμο .
Είναι φυσικό νά συμβαίνει αυτό ,κυρίως όταν πρόκειται γιά νόμους που θεσμοθετεί η δημοκρατική Πο-
λιτεία.Γιά τόν λόγο ότι η εφαρμογή καί η τήρηση του Νόμου , στη δημοκρατική Πολιτεία , επαφίεται
στο αίσθημα τηςατομικης ευθύνης του κάθε πολίτη. Είναι ακριβώς αυτό το αξίωμα που προσδίδει στο
δημοκρατικό πολίτευμα την υπεροχή του απέναντι στα πολιτεύματα που γνωρίσαμε μέχρι σήμερα .
Δέν είμαι λοιπόν , ούτε υπερ-αισιόδοξος , ούτε υπερ-απαισιόδοξος .Πιστεύω σ’ εμάς τους ίδιους .
Από εμάς εξαρτώνται , όχι όλα . Σχεδόν όλα …
Θεωρούμε ότι ένας νόμος για μια εθνική κινηματογραφία είναι βασικό να λαμβάνει υπόψη του το δισυπόστατο χαρακτήρα του κινηματογράφου – το γεγονός, δηλαδή, ότι δεν αποτελεί αποκλειστικά ένα πλέγμα οικονομικών και εργασιακών σχέσεων, αλλά και έκφραση πολιτισμού. Ως έκφραση πολιτισμού, ο κινηματογράφος είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την παιδεία τόσο των κινηματογραφιστών όσο και του κοινού. Χωρίς την ενίσχυση της κινηματογραφικής παιδείας σε όλες τις βαθμίδες, χωρίς την ενίσχυση της παραγωγής ταινιών μικρού μήκους και ταινιών που διερευνούν την κινηματογραφική γραφή, η κινηματογραφική τέχνη μένει ένα κτίριο χωρίς θεμέλια και χωρίς μέλλον.
Θεωρούμε ότι στις γενικές αρχές, που τίθενται ως στόχοι και υπό την προστασία του κράτους, πρέπει να προστεθούν:
α/ η προστασία της ελευθερίας του λόγου και η απαγόρευση της λογοκρισίας
β/ η διαφύλαξη και προώθηση της πολυφωνίας και της διαφορετικότητας
γ/ η ανάπτυξη της έρευνας και της καινοτομίας στην κινηματογραφική γραφή
δ/ η καλλιέργεια της κινηματογραφικής παιδείας
Αντουανέττα Αγγελίδη, Ρέα Βαλντέν, Κατερίνα Ευαγγελάκου, Στέλλα Θεοδωράκη, Κατερίνα Πατρώνη, Πέτρος Σεβαστίκογλου – Κινηματογραφιστές
Γιατι χρτειαζομαστε ενα νομο?Πως αντιλαμβανομαστε και αξιολογουμε ενα νομο?
Ο νομος χρειαζεται για να ρυθμιζει την λειτουργια μιας δραστηριοτητας μεσα σε ενα δεδομενο κοινωνικο περιβαλλον.Σκοπευει στην προστασια του Συνταγματος .
Ρυθμιζει την δραστηριοτητα ωστε να μην βλαπτεται ουδεις –φυσικο η νομικο προσωπο- εξ αιτιας μιας στιγμιααιας ισχυος που μπορει ενα ατομο η ομαδα να κατεχει και να ζημιωνει η βλαπτει αλλους και την κοινωνια συνολικοτερα.
Με αυτο το σκεπτικο προσεγγιζω τον παροντα νομο.
Νομο ειχαμε.Εφαρμοστηκε απο ολους?Καταχραστηκε απο καποιυς?Προκαλεσε αντιθετα αποτελεσματα απο αυτα που επιδιωκε?Ξεπεραστηκε?Ατονησε η εφαρμογη του
Απο την Πολιτεια εξ αιτιας ατομων σε θεση ισχυος?Ο νομος της Μελινας σιγουρα εβαλε την βαση για την αναπτυξη του κινηματογραφου και τον εφερε ως εδω.Και μετα …Παρακμη????…Γιατι αραγε.Το νεο Σ/Ν θεωρω οτι ως διαθεση και προθεση επιχειρει να αντιμετωπιση την συγχρονη εποχη-MODERN TIMES.
Ενας νομος ομως για να ειναι λειτουργικος και παραγωγικος οφειλει να ειναι ικανος να εφαρμοζεται ανεξαρτητα απο ποιος βρισκεται στην διαχειριση-να ειναι ολοκληρωμενος στην αυτοπρωστασια του απο τους καταχραστες του και τους καταπατητες του που θα σωρευθουν στους διαδρομους του Υπουργειου για την” θεση”.Μπορει να προστατευθει απο το επικειμενο Παρακρατος που ως τρωκτικο μπορει να διεισδυει παντου?.
Πως γινεται να προστατευθει,μα φυσικα με κανονες αξιοκρατιας,με διαφανεια,με ελεγχο εξω απο το συστημα και φυσικα με συντομες θητειες-μεχρι ενος ετους(ετσι λειτουργησε η Αρχαια Αθηνα και τωρα εχουμε τον Παρθενωνα).
Αλλα δεν θα ειχαμε Παρθενωνα εαν η τοτε Πολιτεια δεν ειχε φροντισει να εκπαιδευσει τους τεχνιτες και μηχανικους που εξορυταν το μαραμαρο ,το μετεφεραν χωρις να σπασει,το προετειμαζαν για τον Γλυπτη,γνωριζαν να το αναρτησουν και να το στηριξουν για αιωνες!!!!!!!!!!!!!!
Σιγουρα δεν αντικαθεστουμαι μια συντεχνια με μια αλλη συντεχνια .Τουλαχιστον υπαρχουν εκλεγμενες “συντεχνιες” και διορισμενες “συντεχνιες”.Μηπως αυτες οι δευτερες που απο το σαλονι και απο την διαπλοκη βρισκονται παντα ως εκ θαυματος
διπλα σε υπουργους ως “συμβουλοι” και κατοπιν καθωνται και στην θεση και καταχρωνται εξουσιες ειναι πιο μεγαλο εμποδιο στην “Αναπτυξη του Κινηματογραφου”.
Δυστυχως καθε Παραγωγη χρειαζεται Κεφαλαια για να δημιουργησει τη σχεδιαστικη ομαδα κατοπιν την κατασκευαστικη ομαδα κατοπιν την ομαδα που συσκευαζει το προιον και φυσικα τις πρωτες υλες ,τα μηχανηματα και τον χωρο.Στην μικρη αυτη χωρα ενα απο τα λιγα προιοντα που μπορουμε να παραγουμε-μια και απαιτουν τα μικροτερα Κεφαλαια συγκριτικα με αλλες βαριες βιομηχανιες-ειναι ταινιες.
Για να ειναι επιτυχεις πρεπει να μπορουν να βγουν σε ευρυτερες αγορες ωστε να μπορεσουν να επιστρεψουν τα επενδεδυμενα κεφαλαια ,αρα να εχουν ΥΨΗΛΑ ΣΤΑΝΤΑΡΝΤΣ.Ποια ειναι αυτα και πως τα δημιουργουμε ?Εκει ερχεται η Κρατικη Συνδρομη,.Ερχεται Ομως?
Προσπαθουμε να μειωσουμε το “Χρεος”που δημιουργησε το γραφειοκρατικο κρατος,
Και ομαδα κινηματογραφιστων εκανε κινηση με σκοπο την μειωση του κοστους διοικησης της κρατικης συνδρομης .Υπαρχει στο νεο σχεδιο ΟΡΙΟ ΕΠΙ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΤΟΥ ΚΟΣΤΟΣ???
Θα ειναι το 10% το 15% το 20% ,η ποσο θα ειναι το Διοικητικο Κοστος ωστε η Κρατικη Συνδρομη (το συνολο των εσοδων του ΕΚΚ) να φτανει εκει που οφειλει.
ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗ(πρωτογενως ,οταν κατασκευαζετε το εργο,απο την συγγραφη σεναριου μεχρι την τελικη κοπια) γιατι εκει υπαρχει η βασικη αναγκη.
Το θεμα της Διακινησης τακτοποιηθηκε????Τι προβλεπεται για να βρισκει ανοιχτες αιθουσες ο νεος η παλαιος κινηματογραφιστης για τρεις εβδομαδες ωστε να ελπιζει σε πραγματικο αριθμο εισητηριων.
Επιβαλετε και νεος Φορος 8% στο ηδη πανακριβο εισητηριο.Μηπως πρεπει να φροντισουμε και για την επιβιωση των θεατων μας????
Η συντριπτική πλειοψηφία των σκηνοθετών αδυνατεί να δημιουργήσει και να διανείμει το κινηματογραφικό της έργο. Παρόλα αυτά υπήρξαν πολλοί που στο προηγούμενο διάστημα έτρεφαν φρούδες ελπίδες πως μια κυβέρνηση εν μέσω κρίσης, θα μπορούσε να πάρει μέτρα για πραγματική ενίσχυση της εγχώριας κινηματογραφικής δημιουργίας, πολύ περισσότερο ανάπτυξης της. Πολλοί από αυτούς νοιώθουν βαθιά απογοήτευση και θυμό μετά με την δημοσιοποίηση του νέου σχεδίου νόμου για τον κινηματογράφο.
Το νομοσχέδιο που παρουσίασε ο υπουργός του Υ.ΠΟ.-.Τ. μας ξεκαθαρίζει από την αρχή ποιον θέλει να εξυπηρετήσει. Σύμφωνα με το νομοσχέδιο, τόσο το Κέντρο Κινηματόγραφου όσο και το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, γίνονται νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου. Ιδιωτικού δικαίου, όμως με κρατική επιχορήγηση!!! Ήδη από τα πρώτα άρθρα γίνεται ξεκάθαρη η λογική του νόμου για στήριξη της ιδιωτικής παραγωγής εις βάρος των δημιουργών, φτάνοντας στο σημείο να αποκλείσει εντελώς τους δημιουργούς. Άλλωστε δεν υπάρχει πουθενά αναφορά στον δημιουργό, αλλά απευθείας στον παράγωγο. Ο σκηνοθέτης αποτελεί ένα απλό εκτελεστικό όργανο .Είναι εκτελεστής και όχι δημιουργός και ως εκ τούτου, εξαφανίζει το άρθρο 3 του ν.1397/86 στο οποίο αναφέρονταν τα δικαιώματα του σκηνοθέτη ως δημιουργού, όχι μόνο τα πνευματικά αλλά και αυτά της στελέχωσης της παραγωγής !!
Εξόφθαλμη είναι και η αναπροσαρμογή του 1,5% για τα ιδιωτικά κανάλια, που χρόνια τώρα αρνούνται να καταβάλουν ως όφειλαν, βάσει νόμου(εύνοια το λέμε εμείς)! Γίνεται 0,75% και μάλιστα όχι του ετήσιου τζίρου τους, αλλά επί των διαφημιστικών εσόδων τους. Το υπόλοιπο 0,75% αντιστοιχεί σε διαφημιστικό χρόνο!!! Εκ των πραγμάτων λοιπόν δεν θα πρέπει να αμφιβάλουμε πως ενισχύεται η διαπλοκή του κινηματογράφου με τα κανάλια και τις θυγατρικές τους εταιρείες παράγωγης διότι συμβαίνει το εξής: Δεν τίθεται ως προϋπόθεση η κύρια δραστηριότητα τους να είναι η παραγωγή κινηματογραφικού έργου, αλλά η παραγωγή οπτικοακουστικού γενικά.
Το νομοσχέδιο απαγορεύει έστω και την ισχνή συμμετοχή των εκπροσώπων των σωματείων, στο Δ.Σ. του ΕΚΚ. Δηλαδή με άλλα λόγια ποινικοποιεί την συνδικαλιστική δράση των καλλιτεχνών αποκλείοντας τους από τις κρίσεις των ταινιών.
Αυτά, και άλλα πολλά γράφονται στο καινούργιο νομοσχέδιο του ΥΠΠΟΤ. Για μας δεν αποτελεί τίποτα άλλο από μια απλή συνέχεια των προηγούμενων προτάσεων νόμου. Αυτό το νομοσχέδιο είναι το πιο καλοδουλεμένο από την πλευρά τους και από την πλευρά των μελοπαραγωγών, που φαίνεται να τρίβουν τα χέρια τους, γιατί τους περιμένει πολύ δουλειά. Το ίδιο δεν ισχύει και για τους σκηνοθέτες οι οποίοι πλέον τρίβουν τα μάτια τους.
Θέτουμε ως ανάγκη :
-Τη δημιουργία δημόσιου οργανισμού κινηματογράφου
-Την ανάπτυξη δημόσιου εθνικού δικτύου διανομής
-Τη γενναία οικονομική στήριξη και τη διευρυμένη αξιοποίηση της εγχώριας κινηματογραφικής δημιουργίας.
-Την αναβάθμιση της κινηματογραφικής παιδείας από το επίπεδο της
σχολικής αισθητικής αγωγής έως την ίδρυση Ανώτατων Σχολών κινηματογράφου
-Τον αναπροσανατολισμό και την αναβάθμιση του θεσμού των Φεστιβάλ.
«Για σας ο κινηματογράφος είναι ένα θέαμα.
Για μένα είναι σχεδόν μια αντίληψη του κόσμου.
Ο κινηματογράφος είναι φορέας της κίνησης.
Ο κινηματογράφος είναι τόλμη.
Ο κινηματογράφος διαδίδει ιδέες».
Β. ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΙ
Site: http://filmdes.comyr.com , email: film_des@yahoo.gr
Για να μη χαθούμε στις λεπτομέρειες των άρθρων, που για να αξιολογηθούν θετικά ή αρνητικά χρειάζεται πολύς χρόνος, μένουμε στη φιλοσοφία του νομοσχεδίου και ρωτάμε καλόπιστα τους ανθρώπους του χώρου:
Αλήθεια, διερωτηθήκαμε τι σόι ρατσισμός είναι αυτός εναντίον των εκπροσώπων των φορέων που περιορίζει το δικαίωμα του «συνδικαλίζεσθαι» στο «συνέρχεσθαι» και όχι και στην εκπροσώπησή μας στο «γίγνεσθαι», που ευαγγελίζεται το Νομοσχέδιο;
Η «οικονομία του Πολιτισμού» προστατεύει την πολιτιστική διάσταση του κινηματογράφου;
Η μονομερής ενασχόληση με τον «παραγωγό» και η απουσία ακόμη και αναφοράς στο σκηνοθέτη ή έστω στο «σκηνοθέτη – παραγωγό» ανταποκρίνεται στην ελληνική πραγματικότητα ή ακόμη και στην πραγματικότητα της καλλιτεχνικής ταινίας ανά τον κόσμο που τον πρώτο λόγο τον έχει ο σκηνοθέτης; Ειδικά για την πραγματικότητα στη χώρα μας όπου ο «παραγωγός» – παρά τους βαρύγδουπους τίτλους, εταιρικούς ή όχι – παραμένει σε παρασιτικό ρόλο, αναλαμβάνοντας στην ουσία αντί της χρηματοδότησης, τη διαχείριση μόνο των χρημάτων που εξασφαλίζει ο σκηνοθέτης ή ο σκηνοθέτης παραγωγός;
Τέλος, η ανάπτυξη της παραγωγής με τέτοιο Νομοσχέδιο που εναγκαλίζεται την Αγορά ή, έστω, παραθεωρεί τους συσχετισμούς και δεν αντιπαραθέτει κανόνες, μπορεί να εξασφαλίσει την αναπαραγωγή της – και μιλάμε για την ελληνική ταινία με το περιορισμένο κοινό λόγω γλώσσας κλπ. – χωρίς διανομή, ακόμη και εναλλακτική, που είναι το α και το ω της σταδιοδρομίας του κινηματογράφου;
Τα νομοσχέδια εκφράζουν την τάση που κυριαρχεί, που έχει τη δύναμη με το μέρος της. Τώρα, όλα είναι ευνοϊκά για τις κοινωνίες και τον πολιτισμό των αγορών. Από την εποχή του Μάαστριχτ οι Αμερικανοί απαιτούσαν να εξαιρεθεί ο κινηματογράφος από τις ενισχύσεις ως πολιτιστικό προϊόν και να ενταχθεί στην ΓΚΑΤΤ. Να υπολογίζεται δηλαδή ως ένα εμπορικό προϊόν προς διακίνηση. Ολα καλά, λοιπόν. Η εξουσία έτσι τα βλέπει και αποφασίζει. Αλλά! Υπάρχει και ένα «αλλά»: Τον πολιτισμό δεν τον δημιουργούν οι νόμοι. Πιστεύω στη δυναμική της νέας γενιάς που έχει μια σημαντική επιπλέον βοήθεια: Τη σύγχρονη τεχνολογία. Ποτέ ο πολιτισμός δεν ήταν επιδοτούμενος. Ο πολιτισμός ήταν αποτέλεσμα της σκέψης, της διάθεσης, των ανθρώπων που τον παράγουν. Ο νέος ελληνικός κινηματογράφος που δημιουργήθηκε, διακρίθηκε, αποτέλεσε «στάτους» στον ελληνικό πολιτισμό, δεν ήταν ποτέ επιδοτούμενος. Το νομοσχέδιο λέει ότι το κράτος στηρίζει την ανάπτυξη του κινηματογράφου. Ποιου κινηματογράφου όμως; Θα ήταν πιο συνεπείς να πούνε του κινηματογράφου ως εμπορικού προϊόντος. Αλλά είναι ουτοπία να πιστεύουμε ότι μία χώρα μικρή και μια γλώσσα αποκλεισμένη μπορεί να ανταγωνιστεί μία επιθετική βιομηχανία, όπως αυτή των ΗΠΑ. Αρα το νομοσχέδιο έπρεπε να εκφράζει τα συμφέροντα της χώρας. Οχι μια μερίδα συμφερόντων αυτής της χώρας
ΠΑΡΑΤΙΘΕΝΤΑΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ, ΑΛΛΑΓΕΣ, ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΕΙΣ ΜΕ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ !
Άρθρο 1 Γενικές αρχές
1. Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ, ανάπτυξη, ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ της κινηματογραφικής τέχνης αποτελεί(-ΟΥΝ) υποχρέωση του Κράτους ΚΑΙ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟ ΓΙΑ ΑΥΤΑ. Το Κράτος οφείλει να λαμβάνει τα αναγκαία μέτρα για την ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ, ΑΝΑΠΤΥΞΗ, ενίσχυση της ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ, παραγωγής και της προώθησης, ΔΙΑΝΟΜΗΣ, ΔΙΑΤΗΡΗΣΗΣ, ΑΡΧΕΙΟΘΕΤΗΣΗΣ των κινηματογραφικών έργων.
(ΕΦΟΣΟΝ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΡΗΤΑ, ΟΤΙ ΤΟ ΥΠΠΟΤΟΥΡ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΩΝ ΕΡΓΩΝ ΣΤΗΝ ΕΝ ΛΟΓΩ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟ ΤΟΤΕ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΙΝΔΥΝΟΣ και νομικά δυνατό ακόμα και το ακραίο για πολλούς σενάριο π.χ να υπάρξει ένας ΕΥΡΩΠΑΪΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ ή το ΔΝΤ και να απαιτήσουν και να επιτύχουν να επιβάλλουν στο ελληνικό κράτος να κάνει περιστολή δαπανών στον τομέα του κινηματογράφου!). ΠΑρόμοια παραδείγματ διαπιστώσαμε στην περικοπή των συνταγματικά κατιχυρωμένων συντάξεων, που περικόπησαν λογω επιταγών του ΔΝΤ καιπολλοί προσφεύγουν τώρα στα Ανώτατα Δικαστήρια της χώρας αμς και σε εκείνα της Ε.Ε.)
———————————————
ΣΠΥΡΟΣ Ν. ΤΑΡΑΒΗΡΑΣ
Σκηνοθέτης, Παραγωγός
Ιδρυτικό Μέλος της Γερμανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου
Μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου
Διπλωματούχος, Πρ. Αναπλ. Καθηγητής Σκηνοθεσίας & Σεναρίου και Μέλος της Συγκλήτου στην Ανωτάτη Κρατική Ακαδημία και Τηλεόρασης του Μονάχου
Επί της αρχής. Τάκης Σακελλαρίου
Το πολίτευμα δημιουργείται και εκφράζεται και μέσα από τους νόμους του. Η δημοκρατική ή όχι διακυβέρνηση της πολιτείας φανερώνεται και από τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου. Το σχέδιο νόμου για τον κινηματογράφο είναι μη δημοκρατικό, γιατί αφαιρεί το ισχύον για δεκαετίες δικαίωμα της συμμετοχής και του κοινωνικού ελέγχου από εκπροσώπους των επαγγελματικών ενώσεων του κινηματογραφικού χώρου στους βασικούς κινηματογραφικούς θεσμούς του ΕΚΚ και του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, ενώ καταργεί και το Γνωμοδοτικό Συμβούλιο. Ας σημειωθεί ότι η εκπροσώπηση στο ΕΚΚ προκύπτει κατόπιν ασκήσεως του δικαιώματος του «εκλέγειν και εκλέγεσθαι», το οποίο αφαιρείται στο σχέδιο νόμου, αφού αλλάζοντας τη νομική του μορφή καταργεί τη γενική του συνέλευση στην οποία ασκείται το δικαίωμα αυτό.
Η κατά τη γνώμη μου, έτσι, αντιδημοκρατική πρόθεση του σχεδίου νόμου έχει ιδιαίτερη συμβολική αξία, δεδομένης της σχέσης της κινηματογραφικής ταινίας με τη δραματουργία, η οποία γεννήθηκε μαζί, από και για τη δημοκρατία.
Αρκεί όμως ένας δημοκρατικός νόμος για μια αντίστοιχη, σωστή και κυρίως αποτελεσματική λειτουργία των θεσμών, όσον αφορά την ενίσχυση και την ανάπτυξη της κινηματογραφικής τέχνης; Προφανές είναι, ότι τους νόμους και τα δικαιώματα αξιοποιούν για όφελος του δημόσιου συμφέροντος ή απαξιώνουν με ιδιοτελείς συμπεριφορές τα πρόσωπα που έχουν την άμεση σχέση και τη χρήση τους. Στη δεύτερη περίπτωση, έχουμε έκπτωση λόγω εξυπηρέτησης προσωπικών συμφερόντων ή και ύπαρξης μίας επαγγελματικής ομάδας σε βάρος του συνόλου των επαγγελματιών ή ακόμα και της επαγγελματικής συντεχνίας σε βάρος του κοινωνικού συνόλου, με αποτέλεσμα τη δημιουργία κέντρων παραεξουσίας. Απέναντι σε εκφυλιστικές καταστάσεις η δημοκρατικά οργανωμένη πολιτεία επεμβαίνει άμεσα κι ελέγχει τη γνησιότητα της εκπροσώπησης των επαγγελματιών, αποτρέπει τη συνδιοίκηση χωρίς να ακυρώνει τη συμμετοχή, δημιουργεί δικλείδες που εξασφαλίζουν κατά το δυνατόν ίσες ευκαιρίες στις διαφορετικές οπτικές γωνίες και αφετηρίες καλλιτεχνικής έκφρασης, έτσι ώστε να έχουμε ως αποτέλεσμα την παραγωγή όχι γενικά ταινιών, γιατί τότε η δημόσια διαβούλευση θα διεξαγόταν στα πλαίσια άλλου υπουργείου, αλλά ταινιών με το χαρακτηριστικό του πολιτιστικού προϊόντος, το οποίο αντανακλά σε όλη την κοινωνία, ενώ την αντιπροσωπεύει στα πλαίσια του σύγχρονου διεθνούς πολιτιστικού διαλόγου. Προϋπόθεση του πολιτιστικού πλουραλισμού είναι ο πλουραλισμός στους θεσμούς. Αν χωλαίνουν, εμβαθύνουμε, ελέγχουμε και θωρακίζουμε, δεν καταργούμε.
Στα πλαίσια, έτσι, θεσμικής εκπροσώπησης και διαβούλευσης συζητά και αποφασίζει τελικά η πολιτική ηγεσία, αν θα μετατρέψει το φεστιβάλ κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης σε φεστιβάλ αποκλειστικά της πόλης, όπως συμβαίνει εξάλλου και σε άλλες ελλαδικές πόλεις, αν θα εφαρμόσει το 1,5% επιλεκτικά σε βάρος του προϋπολογισμού της κρατικής ΕΡΤ, αν ωφελούν ή βλάπτουν τα κρατικά βραβεία ποιότητας, αν οι εκάστοτε νομοθετικές βελτιώσεις πρέπει τη μία φορά να προσέχουν ιδιαίτερα το κομμάτι της παραγωγής και την άλλη τη σκηνοθεσία, το σενάριο ή τους καλλιτεχνικούς συντελεστές, αν οι εκάστοτε προβλέψεις δημιουργίας εταιρειών παραγωγής αποτρέπουν ταυτόχρονα τη δημιουργία ολιγοπωλίων, αν θα μεταβάλλει επί το λειτουργικότερο και οικονομικότερο τη δομή του ΕΚΚ, αν η νομική του υπόσταση δημιουργεί προβλήματα και ποια, αν, πότε και πως θα ασχοληθεί με την κινηματογραφική παιδεία και ότι άλλο σημαντικό τώρα και στο μέλλον.
Η ανοικτή διαβούλευση είναι σημαντική και μόνο με το πλεονέκτημα της οριζόντιας κυκλοφορίας όλων των απόψεων, ακόμα και των μη συμβατών με την κυβερνητική, όπως η παρούσα. Σε καμία όμως περίπτωση δεν υποκαθιστά τον θεσμικά κατοχυρωμένο και με κανόνες δημόσιο διάλογο κι έλεγχο των κοινωνικών εταίρων, ο οποίος όχι μόνο δεν πρέπει να καταργηθεί, αλλά να αναβαθμιστεί επί το αντιπροσωπευτικότερο και ουσιαστικότερο, στο επίπεδο εκείνων των οργάνων όπου δημιουργούνται οράματα και χαράσσεται πολιτική και όχι στο επίπεδο των επιτροπών κρίσεων και αναθέσεων, γιατί έτσι, τότε, εκτρέφονται οι ιδιοτέλειες και οι θεσμικές εκτροπές.
ΦΙΛΟΠΟΙΜΗΝ ΦΙΝΟΣ
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΩΤΗ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΕΡΠΕΡΑΝ…
προς συναδέλφους και παρατρεχάμενους
Αγαπητοί εναπομείναντες εν τη γή συνάδελφοι,
Έχω στα χέρια μου, μια σύνοψη των προτάσεων της διασωματειακής αλλά και των άλλων πόλων και διαφόρων επιτροπών σωτηρίας του κινηματογράφου του ΥΠΠΟ, των σοφών χειρουργών δηλαδή που συντάσσουν αφιλοκερδώς τον επαπειλούμενο από την εποχή του Μαδρά νόμο, τον σχετικό με την επιβίωση του κινηματογράφου Μας. Κυριολεκτικά βγήκα από τον τάφο μου. Σε ποια εποχή ζούνε αυτοί οι άνθρωποι; Είναι καρφωμένοι ακόμα στο σταυρό της Μάλτας; Δεν γνωρίζουν τον AVID, κολλάνε ακόμα με σελοτέιπ το φιλμ ή με ασετόν;
Είμαστε στα συγκαλά μας;
Είναι δυνατόν να σχεδιάζουμε νόμους για έναν κινηματογράφο που έχει προ πολλού τινάξει -από τεχνολογία -τα πέταλα, ακόμα και εδώ στο επέκεινα, κι από πάνω να επαιτούμε το προχθές;
Είμαστε στα συγκαλά μας;
Η απόφαση να αλλάξουμε επιτέλους το νόμο της πλειστοκαίνου εποχής του κινηματογράφου του Μαδρά και των Γαζιάδηδων είναι ένα θετικό στοιχείο αλλά γιατί οπωσδήποτε προς τα πίσω;
Πάρτε το χαμπάρι όλα είναι διαφορετικά σήμερα και η νέα τεχνολογία συμπαρασύρει τα πάντα: Εσάς, κυρίως τις οικονομικές δομές και συνακόλουθα την παραγωγή και τη διανομή. Ακόμα και η αισθητική δεν γλιτώνει..
Υπάρχει κανένας σήμερα που να μην τραβά σκηνές με το κινητό του τηλέφωνο; Είμαστε στο 2010, ή στο 1936; Εδώ ως και τα αρχεία του Πέτρου είναι τώρα ψηφιακά.
Προσωπικά όπως είναι γνωστό είμαι πάντα λάτρης της τεχνολογίας. Ο κινηματογράφος είναι γέννημα της τεχνολογίας και όποτε η τεχνολογία αλλάζει, αλλάζει και το σινεμά διαφορετικά πεθαίνει όπως ο βωβός κινηματογράφος, μαζί με όλους όσους δεν μπόρεσαν να προσαρμοσθούν. Και ήτανε πολλοί και μεγάλοι ίσως οι μεγαλύτεροι. Τους βλέπω κάθε μέρα στον πάτο του Τάρταρου να σιγοψήνονται και να τραβάνε τα γένια τους που βλακείας ένεκα χάσανε τους χλοερούς λειμώνες.
Βρισκόμαστε μπροστά σε μια τεχνολογική επανάσταση τη μεγαλύτερη αν θέλετε μετά την ανακάλυψη της γραφής, και σεις καταναλώνετε χρόνο για να αναμασάτε τα χθεσινά τα βαρετά εκείνα , για να θυμηθώ τον ποιητή. Γκέγκε;
Σινεμά από πεισμωμένα μουλάρια δεν έγινε πουθενά.
Δεν μπορείτε να κάνετε κινηματογράφο με πεθαμένους τρόπους και όρους. Όλα είναι οριστικά παρελθόν τόσο στη παραγωγή όσο και στη διανομή.. Ακόμα και στο κολατσιό του συνεργείου.
Είναι η πρώτη και η τελευταία φορά που σας απασχολώ, η ευθύνη δική σας, αιωνία σας η μνήμη και περιμένω να σας δώ στον Τάρταρο.
ΦΙΛΟΠΟΙΜΗΝ ΦΙΝΟΣ
Και για την αντιγραφή
Γιώργος Ζερβουλάκος
ΟΙ ΣΚΗΝΟΘΕΤΕΣ – ΠΑΡΑΓΩΓΟΙ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΟΜΟ
19.10.2010
Το Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης Σκηνοθετών – Παραγωγών Ελληνικού Κινηματογράφου, εκφράζει ομόφωνα την ικανοποίηση του για την πρωτοβουλία του ΥΠΠΟΤ να παρουσιάσει το μακροχρόνια αναμενόμενο νομοσχέδιο για τον εκσυγχρονισμό του Ελληνικού Κινηματογράφου.
Αναφορικά στην ανάλυση των άρθρων του νομοσχεδίου, η ΕΣΠΕΚ θα τοποθετηθεί στο πλαίσιο της δημόσιας διαβούλευσης που πρόκειται να ακολουθήσει.
Η αναπτυξιακή κατεύθυνση όπως διατυπώνεται στο νομοσχέδιο, δημιουργεί ένα νέο περιβάλλον για τον Ελληνικό Κινηματογράφο, που τα τελευταία χρόνια παρ’ όλες τις δυσκολίες και χάρη στις προσπάθειες των ενεργών κινηματογραφιστών, έχει καταλάβει σημαντική θέση στην Ευρωπαϊκή Κινηματογραφία.
• Η ανακατανομή των πόρων που προορίζονταν για τον κινηματογράφο,
• Ο περιορισμός της σπατάλης σε αντιπαραγωγικές διαδικασίες,
• Η ενίσχυση της ανεξάρτητης παραγωγής,
• Η ενεργοποίηση της υποχρέωσης των τηλεοπτικών σταθμών για την απόδοση, του 1,5%
εξασφαλίζουν τον απογαλακτισμό των δημιουργών από τον κρατικό εναγκαλισμό και τα συντεχνιακά συμφέροντα, χωρίς όμως να απεμπολείται η ευθύνη της πολιτείας για την ενίσχυση της Κινηματογραφικής Τέχνης.
Έχει πολλή μεγάλη σημασία αυτό το πρώτο βήμα, αλλά ακόμα μεγαλύτερη έχει η εφαρμογή του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο κι αυτό απαιτεί την εγρήγορση όλων μας.
Παρατηρήσεις στίς Γενικές Αρχές και Ορισμούς
Τό θεμελειώδες ζήτημα γιά έναν Νόμο που επιφέρει τόσο ριζικές καινοτομίες και μετατροπές , είναι
αυτό της αλλαγής τών νοοτροπιών.Θά χρειαστεί υπομονή , ανεκτικότητα αλλά καί η απαραίτητη απο-
φασιστικότητα γιά τήν επίτευξη αυτού του στόχου , κυρίως σέ ότι αφορά την θεσμική πλευρά αυτού
νομοσχεδίου .Συνεπώς , ένα διάστημα δυσλειτουργιών τόσο από την πλευρά αυτών που αποφασίζουν
όσο καί από την πλευρά αυτών που υλοποιούν , θά πρέπει νά θεωρηθεί , αναμενόμενο .
Ενα άλλο ζήτημα που θά χρειαστεί να διορθωθεί είναι ορισμένα κενά και ασάφειες σε επιμέρους άρθρα
του νομοσχεδίου . Θα αναφερθώ σ΄άυτά , σχολιάζοντας τά αντίστοιχα άρθρα .
Επισημαίνω , στίς γενικές παρατηρήσεις , τις επικαλύψεις αρμοδιοτήτων που μπορεί να προκύψουν
εξαιτίας -μεταξύ άλλων- καί της ασάφειας στήν οποία αναφέρομαι .
Γιά το άρθρο 3 προτείνω , ο Διευθυντής Ανάπτυξης και Παραγωγής (άρθρο 16) να επαληθεύει μετά
την αποπεράτωση της ταινίας τό εάν τηρήθηκαν οι ανάγκες της παραγωγής σε προσωπικό μετά και
τήν επιβεβαίωση του σκηνοθέτη. Αυτό βεβαίως θά ισχύει εφόσον τό Ε.Κ.Κ είναι συμπαραγωγός .
Καλώς την Ομίχλη! Σας έδωσε άδεια ο Παπαλιός να μιλήσετε; Βέβαια και σας κάνει το Νομοσχέδιο-φάρσα γιατί εσείς το φτιάξατε και εσείς έχετε εξασφαλίσει τις επιχορηγήσεις. Επειδή όμως όποιος σκάβει το λάκκο του άλλου πέφτει ο ίδιος μέσα, έχετε σκεφτεί όταν φύγει ο Παπαλιός τι θα απογίνετε, τουλάχιστον εσείς οι πλειοψηφούντες της Ομίχλης που είστε προλετάριοι, με τον αριστοκρατικό νόμου που θέλετε να περάσετε; Για παράδειγμα οι μηκρομηκάδες ούτε καν τα ψίχουλα που παίρνατε σαν βραβεία δεν θα έχετε! Για ρωτήστε επ’αυτού αυτούς που αβαντάρετε. Ή πιστεύετε οτι θα σας χρηματοδοτήσουν οι παραγωγοί της Ομίχλης;
Οι «Κινηματογραφιστές στην Ομίχλη», που και φέτος εκπροσωπούν τη συντριπτική πλειοψηφία των ελληνικών ταινιών, λένε ΝΑΙ στην αλλαγή που φέρνει το νέο νομοσχέδιο για τον κινηματογράφο.
Η φιλοσοφία και οι στρατηγικές επιλογές του, όπως ο πολλαπλασιασμός των πηγών χρηματοδότησης, η ανακατανομή των κονδυλίων προς όφελος της παραγωγής, η ενίσχυση της ανεξάρτητης παραγωγής, η εξάλειψη γραφειοκρατικών πρακτικών, και η απόδοση του ειδικού φόρου είναι σαφώς θετικές και ικανοποιούν αυτά που ζητάμε εδώ και ενάμιση χρόνο.
Το νομοσχέδιο έχει το χαρακτήρα πλαισίου και κρίσιμα θέματά του προβλέπεται να υλοποιηθούν είτε με υπουργικές αποφάσεις είτε από τον νέο εσωτερικό κανονισμό του Ε.Κ.Κ. Γι’ αυτόν το λόγο διεκδικούμε τη συμμετοχή ενεργών κινηματογραφιστών στη διαμόρφωση του κανονισμού. Ζητάμε να υπάρξει άμεσα η υπουργική απόφαση για τα φορολογικά κίνητρα και να διασφαλιστεί ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ η εφαρμογή του 1,5%. Περιμένουμε την εξειδίκευση των μέτρων που θα εξασφαλίσουν το «άνοιγμα» του επαγγέλματος του παραγωγού, τη διαφύλαξη της πολυφωνίας του ελληνικού κινηματογράφου, τη στήριξη της ανεξάρτητης διανομής και τη διεθνή προβολή της ελληνικής ταινίας από το Φ.Κ.Θ.
Η βασική επιδίωξη των «Κινηματογραφιστών στην Ομίχλη» είναι αυτός ο νόμος να ψηφιστεί και να εφαρμοστεί. Και επειδή τα πάντα στη χώρα μας εξαρτώνται από την ικανότητα των προσώπων που καλούνται κάθε φορά να τα υλοποιήσουν, θα είμαστε σταθερά αντίθετοι σε επιλογές που θα ανατρέπουν στην πράξη τη φιλοσοφία του νόμου.
Περιμένοντας την ικανοποίηση του πάγιου αιτήματος του χώρου μας για την αναβάθμιση της κινηματογραφικής παιδείας, ως ενεργοί κινηματογραφιστές και πολίτες, ασκούμε το δικαίωμά μας να συμμετάσχουμε στη διαδικασία διαβούλευσης εκφράζοντας επιφυλάξεις ή διατυπώνοντας εξειδικευμένες προτάσεις, ταυτοχρόνως όμως δηλώνουμε πως επιθυμούμε την ΑΜΕΣΗ ΨΗΦΙΣΗ του ΝΟΜΟΥ, χωρίς να αλλοιωθεί στο παραμικρό το αναπτυξιακό του πνεύμα.
«Κινηματογραφιστές στην Ομίχλη»
Αγαπητοί φίλοι, κύριε Υπουργέ,
Υπάρχουν στο Σ/Ν πολλές ρυθμίσεις και τοποθετήσεις να γίνουν στο μέλλον, σε σχέση με αποφάσεις που θα παρθούν από τον Υπουργό, σήμερα αλλά και αύριο!
Υπάρχουν θέσεις που θα κληθούν να λειτουργήσουν κάποιοι για το καλό του Ελληνικού Κινηματογράφου και εξ όσων διάβασα θα ορίζονται από τον Υπουργό, σήμερα αλλά και αύριο!
Σήμερα ο Υπουργός κ. Παύλος Γερουλάνος-έχοντας τις καλύτερες των προθέσεων αποφασίζει τα καλύτερα και επιλέγει τους καλύτερους! Αύριο; που δεν θα είναι ο ίδιος Υπουργός τί θα κάνει;
Ένα νέο νόμο; που θα έχει μια νέα πολιτική; που θα υποστηρίζεται με νέους κανόνες;
Γιατί λείπουν οι κανόνες προσδιορισμού των λειτουργών αυτής της τέχνης; των συνεχιστών της όποιας πολιτικής;
Δεν φτάνει που καταργήθηκαν τα βραβεία ποιότητας από μία ακαδημία μή ακαδημαϊκών, που αλλάζει μορφή το ΕΚΚ και γίνεται ΕΚΚ(κάπως αλλιώς) και αντί για πάταξη της γραφειοκρατίας του ΕΚΚ και λοιπών , θα υπάρξουν 5-6 διευθύνσεις με διευθυντές δοτούς και όλοι με νέες αρμοδιότητες;
Όλων δε δοτών τα κριτήρια, τα τεκμήρια και τα πιστοποιητικά φαίνεται να είναι τα ίδια; παραθέτω:
“Αποτελείται από πρόσωπα που προέρχονται από το χώρο των Τεχνών, των Γραμμάτων και των Επιστημών ή που διαθέτουν αξιόλογη πείρα στη διοίκηση οργανισμών ή επιχειρήσεων”!! Για τον πρόεδρο και το ΔΣ! Δηλαδή ένας ζωγράφος, ένας ποιητής, ένας τραπεζίτης και ένας εφοπλιστής ή ένας επιχειρηματίας αλυσίδας καταστημάτων ή ένας πρώην διοικητής της ΔΕΗ……….!
Είναι φανερό ότι το πνεύμα του νόμου προσπαθεί να εκδιώξει συντεχνίες και σωματεία ώστε να μην γίνονται οι γνωστοί κακοί συσχετισμοί των θέσεων και των επιρροών (της δημιουργίας κυκλωμάτων και πελατείας με τους υποστηριχτές τους σε όποιο θεσμό). Ωστόσο είναι αδιανόητο ο χώρος αυτός να διοικηθεί από άσχετους με τον χώρο-είναι δε ουτοπικό και υποδεικνύει ότι η παρούσα κυβέρνηση (αν και σοσιαλιστική) δεν επιθυμεί την συμμετοχή των άμεσα ενδιαφερομένων πολιτών στην λειτουργία ενός θεσμού που υποτίθεται φέρει μία πολιτική.
Για τον Γενικό Διευθυντή(υπεύθυνο για την εφαρμογή και λειτουργία όλου του θεσμού) προβλέπει τα εξής και τα παραθέτω:
“Ο Γενικός Διευθυντής είναι αναγνωρισμένου κύρους από τον χώρο του ελληνικού ή του παγκόσμιου κινηματογράφου”. Δηλαδή οι κάτωθι υπογεγραμμένοι..5-4-2 που θα εναλλάσσονται ανά 3 χρόνια κατά το δοκούν του όποιου Υπουργού ή κάποιοι άλλοι πχ ξένοι δημιουργοί αναγνωρισμένου κύρους όπως ο Βέντερς που θα αναλάβει κατά το σχέδιο νόμου να, παραθέτω:
“α. Προΐσταται όλων των Διευθύνσεων του ΕΚΚ και να διευθύνει το έργο τους.
β. Λαμβάνει τα αναγκαία μέτρα για την εφαρμογή των αποφάσεων του Διοικητικού Συμβουλίου μέσα στο πλαίσιο του παρόντος νόμου και του εσωτερικού κανονισμού του ΕΚΚ, των εγκεκριμένων προγραμμάτων και του ετήσιου προϋπολογισμού.
γ. Εξειδικεύει τους στόχους και την πολιτική του ΕΚΚ και να εισηγείται τον ετήσιο προϋπολογισμό, για την τήρηση του οποίου είναι υπεύθυνος.
δ. Εκπροσωπεί το ΕΚΚ δικαστικά και εξώδικα.”
κ.α. ,
……..και λοιπά άλλα που θα κάνουν ο Βέντερς, ο Αγγελόπουλος, ο ……..όποιος……. καλλιτέχνης που θα επιλεγεί από τον Υπουργό Πολιτισμού μας!
Φαίνεται ότι εδώ που χρειάζονται οι διοικητικοί επιτελείς, αντ’ αυτούς θα τοποθετηθεί ένας καλλιτέχνης, που ως γνωστό (οι καλλιτέχνες) δεν φημίζονται για το ταλέντο τους στην διοίκηση, αλλά φημίζονται μόνο για το ταλέντο τους στο είδος της τέχνης που τους έχει μαγέψει.
Κατόπιν αυτών των λίγων πολύ φοβάμαι ότι το επιχειρούμενο Σ/Ν θα αποτελέσει και την οριστική ταφόπλακα του Ελληνικού Κινηματογράφου, αφού πια όλα θα έχουν επανιδρυθεί: οι θεσμοί, οι κανόνες, η συμμετοχικότητα, τα βραβεία, το όποιο φεστιβάλ, ενώ δεν γίνεται καμία αναφορά στις μη εξειδικευμένες σχολές και το όποιο Ανώτερο ή Ανώτατο ίδρυμα/σχολή μπορεί ή θα μπορούσε να παράγει στελέχη εξειδικευμένα που χρειάζονται στις ταινίες.
Επισημαίνω ότι, πρώτα απ’ όλα χρειάζονται ιδέες για σενάριο, σεναριογράφοι, σκηνοθέτες, διευθυντές φωτογραφίας, παραγωγής, σκηνογράφοι, φροντιστές, ενδυματολόγοι, αμπιγιέρ, βοηθοί σκηνοθέτες, ηχολήπτες, ηλεκτρολόγοι, μακενίστες, μακιγιερ, κωμμωτές, σπέσιαλ εφφέ, κατασκευαστές, μοντέρ, εταλονέρ, εργαστήρια κλπ, με την συμμετοχή των οποίων, ο παραγωγός αναδεχόμενος την Ιδέα και το σενάριο θα προχωρήσει με την συνεργασία των βασικών συντελεστών στην παραγωγή της ταινίας (που θέλει να εκμεταλλευτεί/να προβάλει στο κοινό-το Ελληνικό και το Παγκόσμιο)!
Άλλη μία επισήμανση: Ο κινηματογράφος έλκει / “κλέβει” άτομα από άλλες τέχνες ή επιστήμες και επαγγέλματα/γεννιέται μέσα στην ζωή και από την Ζωή του. Δεν δημιουργείται με Σ/Ν και Υπουργικές Αποφάσεις. Αντίθετα χρειάζεται συνεχώς ρυθμίσεις καθώς εξελίσσεται ταχύτατα και τα νέα μέλη του σπουδάζουν σε σχολές του εξωτερικού που το κράτος βλακωδώς δεν αναγνωρίζει, ενώ επιτρέπει/αναγνωρίζει σχολές/ΙΕΚ που οι γνώσεις που προσφέρουν είναι προκλητικά περιορισμένες και χωρίς κύρος.
Αν η πολιτική για την ενίσχυσή του δεν είναι συγκεκριμένη= ορατή, τότε είναι σίγουρα μια ανύπαρκτη πολιτική=αόρατη, δηλαδή μη αποτυπώσιμη/εγγράψιμη/εμφανίσιμη και εν τέλει μή παραγωγική.
Πολύ κακό για το τίποτα, λέει η λαϊκή ρήση, ιδίως αφού έχουμε ένα “πολύ τίποτα” που θα φέρει κακό.
Την ίδια ώρα που τόσο αναλυτικά ερμηνεύονται στο παρόν Σ/Ν οι επιστροφές φόρου, δεν υπάρχει ούτε ένας περιορισμός χρηματοδότησης στους ήδη πολλές φορές χρηματοδοτηθέντες, μέτριους και επί μετρίων ταινιών μη διακριθέντες……
Ποια είναι λοιπόν η πολιτική για την ενίσχυση του κινηματογράφου; Ο τρόπος διαμοιρασμού της επιστροφής φόρου των εισιτηρίων που φθίνουν και η διαχείριση του 1,5% των καναλιών Εθνικής εμβέλειας που θα κλείσουν ίσως αύριο; Που προβλέπεται ο τρόπος να υποχρεωθούν να καταβάλουν το 1,5% που τόσα χρόνια μένει ανεφάρμοστο;
Με το παρόν Σ/Ν δεν υπάρχει ενίσχυση και ανάπτυξη, παρά μόνο ένας άλλου τύπου ευνουχισμός, καχεξία και αποδόμηση ενός ήδη κακού και βεβαρημένου παλαιού κρατικοδίαιτου μοντέλου κινηματογράφου.
Προτάσεις:
1.Μην ορίσετε 5-10 διευθυντές, διευθύνσεις και διοικητικούς. Να ορίσετε έναν και ένα τρόπο επανα-ορισμού του με ένα σύστημα, αποβλέποντας με μία πολιτική σε ένα αποτέλεσμα. Είναι καλύτερο να μάθεις σε ένα πεινασμένο να ψαρεύει, παρά να του δώσεις το καλύτερό σου ψάρι!
2.Να υπάρξουν κυρώσεις συγκεκριμένες για την μη εφαρμογή του 1,5%.
3.Να υπάρξουν κατώτερα και ανώτερα όρια χρηματοδότησης ανά Ταινία, ανά Γραφείο Παραγωγής και ανά Σκηνοθέτη
Ευχαριστώ για την προσοχή σας
Πάρης
τελικά τα ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ στοιχεία που εισάγει το ‘σχέδιο νόμου’ που είναι?? Τόση ώρα μου φαίνεται διαβάζω τον πρόλογο και μάλιστα έναν προχειρογραμμένο- ξαναζεσταμένο πρόλογο. Στο κυρίως θέμα πότε θα μπούμε?
28/10/10
Από καθαρή σύμπτωση χθες 27 Οκτωβρίου το υπουργείο Πολιτισμού της Δανίας (του Βορρά) ανακοίνωσε τις νέες κατευθύνσεις και την στρατηγική του για τον κινηματογράφο για τα ερχόμενα τέσσερα χρόνια 2011-2014.
Θα είχε ίσως ενδιαφέρον να του ρίξουν μία ματιά οι υπέυθυνοι για την χάραξη πολιτικής και στρατηγικής στο υπουργείο.
Μεταξύ άλλων πολλών:
– Η στρατηγική του είναι προσανατολισμένη στο μέλλον
– Η στρατηγική του θεωρεί το εθνικό (αλλά όχι μόνο) σινεμά δυναμικό τομέα ανάπτυξης: εξαγώγιμο πολιτιστικό προϊόν! (με τα μάτια στην αγορά και στον πολιτισμό ταυτόχρονα)
-Η στρατηγική του περιλαμβάνει οπτικοακουστικούς τομείς όπως παιδικό φιλμ (έχει άραγε καμία σχέση αυτό το είδος με την παιδεία;), όπως και το – άκουσον, άκουσον – ηλεκτρονικό παιχνίδι, ως νέα μορφή οπτικοακουστικής τέχνης
– Η στρατηγική του ενισχύει ιδιαιτέρως το ντοκιμαντέρ (μήπως επειδή ασχολείται με τον ένα η άλλο τρόπο με την ταυτότητα του τόπου του;)
– Η στρατηγική του προσανατολίζεται στην συνεχή αναζήτηση νέων καλλιτεχνών
– Η στρατηγική του θέτει ως στόχο τον εξοπλισμό των μικρών αιθουσών με ψηφιακή προβολή
– Έχει στρατηγική
Για όσους ενδιαφέρονται επισυνάπτω το link
http://kum.dk/Documents/Kulturpolitik/Kunstarterne/Film/Filmaftale%202011-2014.pdf
Το Ελληνικό σινεμά συμπληρώνει φέτος 106 χρόνια ζωής και υποφέρει ακόμα από παιδικές αρώστιες.
Τα κατάφερε όμως και μέσα από εθνικές καταστροφές,ξένες και κομματικές κατοχές, πείνα ,θάνατο, κυνηγητά, εφορίες, ΙΚΑ, εκτελεστικά αποσπάσματα, λογοκρισίες, λαμόγια, δικαστικούς κλητήρες, νομομαγείρους , μ΄ένα εχθρικό, καχύποπτο φορομπηχτικό και εσχάτως βλακωδώς ανταγωνιστικό κράτος απέναντι του, κατάφερε να επιζήσει και κουτσά στραβά καβατζάρισε τον αιώνα! Και ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΛΙΓΟΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΠΕΣΑΝ ΕΠΙ ΤΩΝ ΕΠΑΛΞΕΩΝ!
ΑΘΛΟΣ!
Οι Έλληνες κινηματογραφιστές, με το ψώνιο τους, το μεράκι, το πείσμα, τη φτώχια τους,την πείνα τους,το όραμα τους,τη λόξα τη θυσία τους, κατάφεραν να τον κρατήσουν ζωντανό 106 ολόκληρα χρόνια, πληρώνοντας δασμούς γιά πρώτες ύλες και μηχανήματα σαν να ήταν αρώματα πολυτελείας. Ο φόρος έφτανε στο 45% του εισιτηρίου! Το Ελληνικό κράτος ξάφριζε τον κινηματογράφο τόσο και όσο τα καπνά. Διωγμός!
Αμφότερα βλάπτουν φαίνεται ανεπανόρθωτα την υγεία μας.
Κάποτε επί υπουργίας ΝΙΚΟΥ ΜΑΡΤΗ αποφασίστηκε η σωτηρία του Ελληνικού Κινηματογράφου-ο Νίκος όπως και ο ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ήτανε συμφοιτητές στη νομική και στενοί φίλοι με το ΦΙΝΟ, άπαντες φανατικοί με τον κινηματογράφο-.
Ο Καραμανλής κι ο Μάρτης, όταν ήρθανε στα πράματα αποφάσισαν να κάνουνε κάτι και για το σινεμά. Ο Μάρτης σαν υπουργός βιομηχανίας,είχε την εξυπνάδα να κατάλαβει τη σημασία του κινηματογράφου και τον πήρε στο υπουργείο του με σκοπό να τον κάνει βασικό αναπτυξιακό εργαλείο στην μετεμφιλιακά τουριστικά αναπτυσσόμενη Ελλάδα.
Έκανε και κάποιες επιτυχημένες προσπάθειες για την προσέλκυση ξένων παραγωγών τα κατάφερε,με αποτέλεσμα να μπεί σε ρυθμό ανάπτυξης ο τουρισμός,και να αναγνωριστεί η τεράστια συμβολή του κινηματογράφου στην παγκόσμια προβολή του τόπου μας. Ο «νόμος Μάρτη» ο πρώτος Νόμος για την προστασία του Ελληνικού Κινηματογράφου, που δεν ήτανε νόμος για την επιβολή λογοκρισίας πέρασε από τη βουλή. Αποκτήσαμε Νόμο. Ασκούσαμε νόμιμα το επάγγελμα μας! Πολλοί αναρχοκαχύποπτοι από τους δικούς μας είπανε τότε :Βοήθεια μας προστατεύουν! Η Τρούμπα ήτανε στο φόρτε της, με τους νταβατζήδες.Το είδος υπήρχε από τότε, όπως και τώρα.Και παρά τη εξαγγελίες, φαίνεται θα τους τρώμε για πολλά χρόνια ακόμα στη μάπα.Ο νόμος λοιπόν του Νίκου,-είναι πάντα μάχιμος ο Μάρτης, τον αγαπάω πολύ- παρά τις καλές προθέσεις του δεν άγγιξε την ουσία του προβλήματος, τη διανομή.Έμεινε μισός…
Η Ελλάδα ήταν από τότε υπό κινηματογραφική κατοχή, και η διανομή είχε εγχωρηθεί στους υπερατλαντικούς νταβατζήδες μας. ΤΖΙΖ.
Νταβατζήδες του κινηματογράφου, ήτανε και τότε, τα μονοπώλια των εισαγωγέων που ελέγχανε τις αίθουσες όπως και τώρα. Είχανε από τότε μπλοκάρει τα σινεμά και δεν μπορούσε να ξεμυτίσει Ελληνική ταινία. Για να βγεί μια Ελληνική ταινία στις αίθουσες έπρεπε να προπληρώσει έναν μεγάλο αριθμό εισιτηρίων.
Τι μας έδωσε λοιπόν ο Νόμος του Μάρτη; Ο νόμος του Μάρτη έδινε και πολύ καλά έκανε, αναγνώριση του επαγγέλματος, διάφορα πρίμ στην παραγωγή( επιβραβεύσεις με προστατευόμενες και ενισχυόμενες ταινίες, τελωνιακές απαλλαγές για μηχανήματα και πρώτες ύλες, μοίρασε τέλος πάντων κόλλυβα, πήραμε μια ανάσα από τη σφαλιάρα που ήμαστε μαθημένοι)
Το μεγάλο πρόβλημα της Ελληνικής ταινίας όμως ήτανε και είναι η διανομή.Η διανομή καθορίζει την παραγωγή, αλλά περί διανομής στο νόμο ουδέν όπως και τώρα Φανταστήτε έναν παραγωγό πορτοκαλιών που τον έχουν αποκλείσει από την αγορά:
Δεν μπορεί να πουλήσει πουθενά και τα πορτοκάλια πάνε στις χωματερές.Γιά την αλήθεια, κανένας μετέπειτα νόμος η τροποποίηση δεν τόλμησε να ακουμπήσει τη διανομή.
Αλλά έδώ ακριβώς είναι και τα κουμπιά της Αλέξαινας
-Αμα δεν έχω πάγκο στη Λαϊκή που θα πουλήσω τα πορτοκάλια μου; Θα τολμήσει κανένας να βάλει το χέρι του επί των τύπων των ήλων, ή θα στρίψει ξανά διά του αρραβώνος;
Τι θα γίνει επιτέλους με τη ΔΙΑΝΟΜΗ πάνσοφοι νομοκατασκευαστές συνάδελφοι ,άνθρωποι του συναφιού και του ΥΠΠΟ; Το πρόβλημα είναι ένα και μόνο, η ΔΙΑΝΟΜΗ.
Ολα τ΄άλλα έπονται.
Σήμερα υπάρχει μια ευκαιρία:Η τεχνολογία έχει αλλάξει. Ριζικά. Τώρα έχουμε τη δυνατότητα όχι μονάχα να επιβιώσουμε, αλλά και να κάνουμε προκοπή με τον ΨΗΦΙΑΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ.
Το σχέδιο παροσιάστικε κατά το κινηματογραφικό συνέδριο,. σε ότα μη ακουόντων. Εξαφανίστηκε ακόμα και από τα πρακτικά. ΠΟΙΌΥΣ ΕΝΟΧΛΕΙ;
Τώρα κανένας δεν μπορεί να προφασιστεί άγνοια.
Προτείνεται λοιπόν ένα νέο επαναστατικό σύστημα διανομής.
1. Η κλασική φωτοχημική κόπια αντικαθίσταται από ένα άφθαρτο ψηφιακό αντίτυπο που πάνω του έχουν ενσωματωθεί τα πάσης φύσεως δικαιώματα σε κάθε καρέ της ταινίας.
Το ταμείο του κινηματογράφου καταργείτε και στη θέση του μπαίνει ένα μηχάνημα αυτόματων συναλλαγών συνδεδεμένο με συμβεβλημένη Τράπεζα. Ετσι τα πάσης φύσεως δικαιώματα διανέμονται ακαριαία στους λογαριασμούς των δικαιούχων.
2. Είναι αναγκαίο να ιδρυθεί οπτικοακουστικό επιμελητήριο αρμόδιο να δίνει τις πιστοποιήσεις ταυτότητας για την κάθε ταινία. Ετσι καταργείται οριστικά η μάστιγα της πειρατείας.
3. Με το νέο σύστημα, το κόστος διανομής πέφτει κατά 70%.
4. Τη χρηματοδότηση της αλλαγής θα αναλάβει η συμβεβλημένη τράπεζα..
To θέμα του ποιός είναι ο δημιουργός της ταινίας αφορά το νόμο 2121/93 περί πνευματικής ιδιοκτησίας.Σίγουρα χρειάζεται εκσυγχρονισμός του νόμου σε θέματα νέων τεχνολογιών, νέων μέσων και μορφών εκμετάλλευσης και σίγουρα στο θέμα καταπολέμησης της πειρατείας, με τρόπο που και οι δικαιούχοι να προστατεύονται και η ελεύθερη πρόσβαση να διαφυλάττεται. Επίσης χρειάζεται εξορθολογισμός του τρόπου χορήγησης αδειών εκμετάλλευσης και του καθορισμού των αμοιβών, από τους Οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης.
Σχετικά με την ισορροπία κρατικής χρηματοδότησης και ιδιωτικών επενδύσεων, αν δεν εφαρμοστούν τα φορολογικά και αναπτυξιακά κίνητρα, δεν εξισοροπηθεί η επιστροφή του ειδικού φόρου μεταξύ παραγωγού, διανομέα και αιθουσάρχη και δεν βρεθεί φόρμα συνεργασίας με τους τηλεοπτικούς σταθμούς, θα μιλάμε πάλι για κρατικοδίαιτο κινηματογράφο.
Για την σχέση διανομής και νέων τεχνολογιών, που είναι εξαιρετικά σημαντική, χρόνια τώρα ζητάμε την δημιουργία ειδικών προγραμμάτων με συνχρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ και την ψηφιακή σύγκλιση, αλλά το οπτικοακουστικό δεν βρίσκεται ούτε ως κωδικός στο Υπουργείο Ανάπτυξης!
Είναι προφανές, ότι ένας νέος νόμος δεν θα λύσει το πρόβλημα. Χρειάζεται ριζική αλλαγή του αναπτυξιακού μοντέλου του ελληνικού κινηματογράφου, που σημαίνει αλλαγή σε ένα σύνολο συναφών διατάξεων διαφόρων Υπουργείων και αλλαγή επιχειρηματικού σχεδίου από τα όργανα άσκησης κινηματογραφικής πολιτικής του ΥΠΠΟ.
Απαραίτητοι άξονες, για επιτυχές αποτέλεσμα, η διαφάνεια, η αξιοπιστία, το ξεκάθαρο επιχειρησιακό πλάνο, η συναίνεση και η βούληση της πολιτείας να εφαρμόσει τους νόμους.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ
ΓΕΝΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ – ΟΡΙΣΜΟΙ – ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ
Άρθρο 1
Γενικές Αρχές
1. Η προστασία της κινηματογραφικής τέχνης αποτελεί υποχρέωση του Κράτους, που μεριμνά για την ανάπτυξή της.
2. Η κινηματογραφική τέχνη είναι ελεύθερη σύμφωνα με τους ορισμούς του Συντάγματος. Η λογοκρισία και κάθε άλλο προληπτικό μέτρο απαγορεύεται.
3. Η κατάσχεση κινηματογραφικών έργων μετά την προβολή τους επιτρέπεται μόνο στις περιπτώσεις και υπό τις προϋποθέσεις που ορίζονται στο Σύνταγμα για την κατάσχεση εφημερίδων και άλλων εντύπων.
4. Το Κράτος και ειδικότερα το Υπουργείο Πολιτισμού, οφείλει να παίρνει τα αναγκαία μέτρα για την ηθική και υλική ενίσχυση της παραγωγής, της διανομής και της προώθησης των ελληνικών κινηματογραφικών έργων και για τη βελτίωση της κινηματογραφικής παιδείας του ελληνικού λαού.
5. Ο Υπουργός Πολιτισμού έχει τη γενική αρμοδιότητα και εποπτεία για όσα θέματα αναφέρονται στις υποχρεώσεις του Κράτους, που ορίζονται στο νόμο αυτόν.
6. Όπου στον παρόντα νόμο προβλέπεται επιλογή προσώπων αναγνωρισμένου κύρους, απαιτούνται διεθνείς ή εθνικές διακρίσεις, βραβεύσεις, επιστημονικές δημοσιεύσεις και όπου προβλέπεται ενεργή παρουσία, απαιτείται η ύπαρξη έργου, ή σημαντική επαγγελματική δράση, τα τελευταία δέκα χρόνια.
6. Με κοινές υπουργικές αποφάσεις, που εκδίδονται με πρόταση του Υπουργού Πολιτισμού και των κατά περίπτωση αρμόδιων υπουργών, μεταβιβάζονται στο Υπουργείο Πολιτισμού αρμοδιότητες άλλων υπουργείων για θέματα κινηματογράφου, όπως η κινηματογραφική παιδεία, στοχευμένα αναπτυξιακά προγράμματα, προσαρμογές στην τεχνολογική εξέλιξη, κλπ. Με κοινή υπουργική απόφαση του Υπουργού και με κατά περίπτωση αρμόδιο Υπουργό, συνιστάται διυπουργική επιτροπή αποτελούμενη από τον προϊστάμενο της αρμόδιας υπηρεσίας του Υπουργείου Πολιτισμού και από τους προϊσταμένους υπηρεσιών άλλων υπουργείων, που ασχολούνται άμεσα ή έμμεσα με θέματα κινηματογράφου και οι αρμοδιότητές τους δεν υπάγονται στο Υπουργείο Πολιτισμού. Η γνώμη της διυπουργικής επιτροπής είναι αναγκαία για την έκδοση οποιασδήποτε σχετικής απόφασης από τα άλλα υπουργεία εκτός του Υπουργείου Πολιτισμού. Η κοινή υπουργική απόφαση που συνιστά αυτή την επιτροπή ορίζει τη σύνθεση, τη διαδικασία λειτουργίας της και κάθε απαραίτητη λεπτομέρεια.
Ελεύθερη παραγωγή ταινιών με αυτόματη χρηματοδότηση, και ψηφιακή διανομή.
Η πρόταση μας για την ανάκαμψη και τον εκσυγχρονισμό του κινηματογράφου μας στηρίζεται σε τρεις επάλληλους άξονες:
α.ΔΙΑΝΟΜΗ
β.ΠΑΡΑΓΩΓΉ
γ.ΤΕΧΝΙΚΗ ΥΠΟΔΟΜΗ (μέσα και άνθρωποι)
δ.ΔΙΚΑΙΏΜΑΤΑ
α.Διανομή
Το πρόβλημα του κινηματογράφου παγκόσμια εντοπίζεται
στη σχέση παραγωγής – διανομής .Θα μπορούσα να πώ πως είναι οι δύο όψεις του αυτού νομίσματος, η μία όψη πρϋποθέτει την άλλη.
Το κόστος της διανομής πολλές φορές ξεπερνά το κόστος παραγωγής.
Η κόπια βάρους 25 κιλών είναι δύσχρηστη, καταστρέφεται εύκολα, το κόστος της ανέρχεται περίπου στα 800,Ε
Μετά δε από κάποιες προβολές η ταινία είναι αγνώριστη από τις φθορές. Στην ουσία είναι οι δημιουργοί και οι θεατές που αδικούνται, γιατί κανείς και κανένας νόμος δεν προστατεύει την πνευματική δημιουργία από τις φθορές.
Όλα αυτά και πάρα πολλά ακόμα, μπορούν να ξεπεραστούν με την αντικατάσταση της κλασικής κόπιας από ένα ψηφιακό αντίγραφο.
Η διανομή θα γίνετε με ψηφιακή τεχνολογία*
Τα τεχνικά προβλήματα έχουν ξεπεραστεί, η εικόνα στην προβολή είναι σχεδόν ανάλογη του φίλμ και επί πλέον άφθαρτη. Υπάρχει η άποψη πως το ψηφιακό αντίγραφο -προς το παρόν -είναι κατώτερο από το φωτοχημικό. Ναι, αλλά μονάχα τη στιγμή που βγαίνει από το εμφανιστήριο, μετά έστω και από μία προβολή μπορεί είναι αγνώριστο από τις φθορές της κόπιας. Θέτουμε σαν προϋπόθεση αυτής της αλλαγής να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα των εργαστηρίων με την μετεκπαιδεύση των τεχνικών στις νέες τεχνολογίες, οι τεχνικοί μας είναι το σπουδαιότερο κεφάλαιο του κινηματογράφου μας και με τις δεξιότητες που έχουν κατακτήσει γρήγορα θα προσαρμοστούν στη νέα τεχνολογία όπως όταν πέρασαν άνετα από τον αναλογικό ήχο στον ψηφιακό και επί πλέον να εξασφαλιστεί η οικονομική υποστήριξη των εργαστηρίων για την αγορά μηχανημάτων νέας τεχνολογίας, δεδομένου ότι θα πολλαπλασιαστεί ο κύκλος εργασιών τους με τήν ψηφιοποίηση του συνόλου της οπτικοακουστικής μας κληρονομιάς.
Η πρότασή μας βέβαια προϋποθέτει ένα άλλο σύστημα προβολής με χαρακτηριστηκά ριζικά διαφορετικά από την κλασική κινηματογραφική μηχανή προβολής των Λυμιέρ με το σταυρό της Μάλτας.
Τώρα θα μπορούν να λειτουργήσουν, μικρές αίθουσες με θέσεις περιορισμένες και χαμηλό κόστος, ακόμα και στα πέρατα της επικράτειας. Με το νέο σύστημα μπορεί η κάθε αίθουσα να έχει τη δική της ταινιοθήκη και μαζί τη δυνατότητα να εναλλάσσει το πρόγραμμα της σύμφωνα με τις τοπικές συνθήκες και ανάλογα με το κοινό και την ώρα προβολής.
Οι ταινίες δεν θα εξαφανίζονται μετά κάποιες προβολές αλλά θα
είναι εκεί έτοιμες στη διάθεση των ενδιαφερομένων σινεφίλ. Κάθε αίθουσα θα είναι ταινιοθήκη, αλλά και πολιτιστικό κέντρο.
Με την ευκαιρία αυτής της αλλαγής μπορούμε να προτείνουμε μια σειρά από ουσιαστικές καινοτομίες που θα προστατεύσουν οριστικά και αναμφισβήτητα τα πνευματικά δικαιώματα αλλά και τα πάσης
φύσεως δικαιώματα, ενώ ταυτόχρονα θα ρίξουν κάθετα το κόστος διαχείρισης και θα εξαλείψουν οριστικά την πειρατεία.
Η αίθουσα που προτείνουμε δεν θα έχει ταμείο ,ούτε μηχανικό προβολής.Τρία άτομα είναι αρκετά για την λειτουργία μιάς μικρής αίθουσας.Στη θέση του ταμείου θα υπάρχει ένα αυτόματο μηχάνημα συναλλαγών που θα εκδίδει το εισιτήριο. Το ίδιο μηχάνημα-που θα είναι συνδεδεμένο με εντεταλμένη τράπεζα-θα έχει την δυνατότητα να διαμοιράζει ακαριαία τα δικαιώματα στους κωδικούς των δικαιούχων.
Αυτό βέβαια προϋποθέτει την καταγραφή των δικαιωμάτων ανεξίτηλα πάνω στο υλικό προβολής.Επί πλέον πρέπει να ρυθμιστούν νομοθετικά θέματα αφου είναι αναγκαία η ύπαρξη ενός υπεύθυνου φορέα που θα πιστοποιεί τα δεδομένα, την ταυτότητα ,κάθε ταινίας που δεν θα μπορεί να προβληθεί πουθενά χωρίς αυτή την πιστοποίηση.Η πιστοποίηση αυτή θα εκτείνεται και στην τηλεόραση και το δίσκο.
Βεβαίως θα πρέπει να ιδρυθεί επιτέλους οπτικοακουστικό επιμελητήριο, που θα εκδίδει πιστοποιητικά γνησιότητας και δεν θα μπορεί να προβληθεί πουθενά μια ταινία χωρίς αυτό το χαρτί που θα βεβαιώνει την ιδιοκτησία και τα πάσης φύσεως δικαιώματα.
Το περιεχόμενο αυτού του πιστοποιητικού γνησιότητας θα είναι αποτυπωμένο σε κάθε καρέ της ταινίας μαζί με τους τραπεζιτικούς κωδικούς κάθε δικαιούχου.
Αυτό το σύστημα ρίχνει το κόστος κατά 70% περίπου εξαφανίζει
την πειρατεία,προστατεύει τα πνευματικά δικαιώματα, αποκλείει τις φθορές της κόπιας, και πολλαπλασιάζει τις αίθουσες. Το κόστος της αλλαγής και του μηχανολογικού εξοπλισμού θα αναλάβει η συμβεβλημένη τράπεζα
Η παραγωγή θα είναι ελεύθερη ανεξάρτητη και αυτομάτως χρηματοδοτούμενη, από την ατέλεια του ΦΠΑ τις επιδοτήσεις ποιότητας στην έτοιμη ταινία τις προκαταβολές έναντι προβολών πιθανόν από χορηγίες, αλλά κυρίως από το μειωμένο κόστος παραγωγής και διανομής
Σε ποιόν τέλος πάντων ανήκει μια κινηματογραφική ταινία;
Αναμφίβολά στο δημιουργό της ,κατόα το πνευματικό της μέρος και στον παραγωγό κατά το υλικό μέρος.
Όπως το βιβλίο ανήκει στον συγγραφέα κατά το πνευματικό μέρος και στον εκδότη κατά το υλικό μέρος.Έτσι όποιος θέλει να αποκτήσει ένα βιβλίο πρέπει να το αγοράσει από τον εκδότη και όποιος θέλει να δεί μια ταινία θα πρέπει να αγοράσει εισιτήριο. Αυτά νομίζω είναι αυτονόητα. Και κανένας δεν κλεβει ντομάτες από ξένο χωράφι, γιατί και ο αγρότης πρέπει να ζήσει
Καταρχη η προασπαθεια να κωδικωποιηθουν τα περι της κινηματογραφιας σε ενα συγχρονο νομοσχεδιο το οποιο θα λαμβανει υπ οψιν το σημερινο οπτικοακουστικο τοπιο το οποιο απεχει δραματικα απο την εποχη της Μελινας ειναι θετικο.
Καπου θα πρεπει να αναφερεται ομως οτι ο παρον νομος –οπως αυτος θα διαμορφωθει- ακυρωνει ολους τους παλαιοτερους σχετικους με την κινηματογραφια, διοτι αλλιως θα γινει το μπαχαλο με τις αντικρουομενες διαταξεις.
Ερώτηση προς τους αναγνωστες που ξερουν να διαβαζουν καλυτερα ενα Σχέδιο Νομου απ’ ότι εγώ:
Υπάρχει κάπου στo παρόν σχέδιο κάποια πρόταση ή ρύθμιση που να δίνει κίνητρα, κάποιες επιδοτήσεις ή ευνοικους όρους για τη σύσταση ιδιωτικών εταιριών παραγωγής οπτικοακουστικού υλικού (ώστε να ξεφύγουμε λίγο από την σχισμένη ομπρέλα του Ε.Κ.Κ; Προσωπικά δε καταφερα να βρω κατι σχετικο, οποτε αν υπάρχει κατι, σας παρακαλω να με παραπέμψετε στο συγκεκριμενο Αρθρο.
Ευχαριστώ
λιγα ειναι αυτα που γνωριζω για τον παλιο κινηματογραφικο νομο αλλα ο νεος μου φαινεται ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΔΙΑ(στην πρασινο σοσιαλιστικη εκδοχη του).
πουθενα δεν αναφερει γρι για κινηματογραφικη παιδεια αφηνοντας τον καθε κομπογιαννιτη να ανοιγει το δικο του μαγαζακι βαφτιζοντας το σχολη κιν/φου και τον καθε τυχαιο να διαχειριζεται-χωρις τα απαραιτητα μεσα- την Σχολη Κινηματογραφου Θεσσαλονικης της Καλων Τεχνων στη Θεσσαλονικη(τη μοναδικη πανεπιστημιακη σχολη για το αντικειμενο στη χωρα) .
κατα τα αλλα πολλη γραφειοκρατια που αφορα κυριως του παραγωγους αλλα τιποτα για προτασεις και κινητρα που μπορουν να βοηθησουν ανεξαρτητες αποπειρες για ενα κινηματογραφο αισθητικα και τεχνικα καινοτομο. οποιος δεν μπει στο κοπαδι(σουλα ελα ξανα,σειρηνες και καρδιτσες) πισσα και πουπουλα.
ολοκληρο νομο για το κινηματογραφο διαβασα δεν πηρε το ματι μου λεξη για την προστασια του δημιουργου απο τη λογοκρισια(κρατικη αλλα και εμπορικη) . ανταυτου βλεπω ενα πολυ περιεργο αρθρο που δεν καταλαβαινω απλα το παραθετω:
Από τις διατάξεις του παρόντος Νόμου εξαιρούνται τα κινηματογραφικά έργα πορνογραφικού χαρακτήρα, τα έργα που εξαίρουν τη βία και εκείνα που προσβάλλουν απροκάλυπτα την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Τι εννοει ο ποιητης?
Τελος σε ενα νομο για τον κινηματογραφο δε θα επρεπε να καθοριζεται και το πλαισιο λειτουργιας αυτης της νεοιδρυθεισας ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ που μοιραζει μαλιστα και τα εθνικα βραβεια ποιοτητας? Πως δηλαδη θα διασφαλιστει μακροχρονια η αξιοκρατια και η ισονομια στη διαδικασια βραβευσης των ελληνικων ταινιων και οχι να μεταπεσουμε απο το ενα κονκλαβιο στο αλλο?
Αυτα, περιεγος ειμαι να ακουσω τις αντιδρασεις της ομιχλης πανω στο »καινοτόμο», νεο νομοσχεδιο.
ΥΓ Θα ηθελα να αναφερω οτι διαφωνω με αλλους συν-διαβουλευτες που θεωρουν την πειρατεια ως μαστιγα και οξαποδω.
Θεωρω οτι η ελευθερη ανταλλαγη – διακινηση κινηματογραφικου (κι οχι μονο) εργου αποτελει μια απο τις ελπιδες αντιστασης της ελευθερης καλιτεχνικης εκφρασης απεναντι στη λαιλαπα της αγορας.
Αγαπητε ΝΙΌΝΙΟ
Πάλι ένα σύστημα περιπεπλεγμένων περιπλοκών για την διάνομή κολύβων.
Κάθε επιδοτούμενη παραγωγή από το σινεμά μέχρι τις πατάτες καταλίγει στις χωματερές.Ο φυσικός χρηματοδότης κάθε ταινίας ειναι ο ΘΕΑΤΉΣ.
διαφορετικά έχουμε έναν ανελεύθερο κρατικοδίετο κινηματογράφΟ.
ΑΥΤΌ ΕΊΝΑΙ ΤΟ ΖΗΤΟΎΜΕΝΟ;
Σας καταθέτω μιά λίγο διαφορετική προσέγγιση στη διαμόρφωση ενός νέου αναπτυξιακού νομοθετικού πλαισίου για τον ελληνικό κινηματογράφο, που αποτελεί προσπάθεια σύνθεσης των κατατεθειμένων προτάσεων των τελευταίων 5 χρόνων και λαμβάνει υπ’ όψη τη σημερινή πραγματικότητα, προκειμένου κάποια σημεία της να ληφθούν υπ΄όψη στη διαμόρφωση της τελικής πρότασης νόμου. Να σημειώσω ότι η ψήφιση ενός σύγχρονου νέου νόμου αποτελεί επιτακτική ανάγκη για τον ελληνικό κινηματογράφο και την αξιοποίηση του ταλέντου και της δυναμικής του και θα συμβάλλει σημαντικά στην οικονομική ανάπτυξη.
ΠΡΟΤΑΣΗ ΝΟΜΟΥ
«ΠΕΡΙ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ»
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ
ΓΕΝΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ – ΟΡΙΣΜΟΙ – ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ
Άρθρο 1
Γενικές Αρχές
1. Η προστασία της κινηματογραφικής τέχνης αποτελεί υποχρέωση του Κράτους, που μεριμνά για την ανάπτυξή της.
2. Η κινηματογραφική τέχνη είναι ελεύθερη σύμφωνα με τους ορισμούς του Συντάγματος. Η λογοκρισία και κάθε άλλο προληπτικό μέτρο απαγορεύεται.
3. Η κατάσχεση κινηματογραφικών έργων μετά την προβολή τους επιτρέπεται μόνο στις περιπτώσεις και υπό τις προϋποθέσεις που ορίζονται στο Σύνταγμα για την κατάσχεση εφημερίδων και άλλων εντύπων.
4. Το Κράτος και ειδικότερα το Υπουργείο Πολιτισμού, οφείλει να παίρνει τα αναγκαία μέτρα για την ηθική και υλική ενίσχυση της παραγωγής, της διανομής και της προώθησης των ελληνικών κινηματογραφικών έργων και για τη βελτίωση της κινηματογραφικής παιδείας του ελληνικού λαού.
5. Ο Υπουργός Πολιτισμού έχει τη γενική αρμοδιότητα και εποπτεία για όσα θέματα αναφέρονται στις υποχρεώσεις του Κράτους, που ορίζονται στο νόμο αυτόν.
6. Όπου στον παρόντα νόμο προβλέπεται επιλογή προσώπων αναγνωρισμένου κύρους, απαιτούνται διεθνείς ή εθνικές διακρίσεις, βραβεύσεις, επιστημονικές δημοσιεύσεις και όπου προβλέπεται ενεργή παρουσία, απαιτείται η ύπαρξη έργου, ή σημαντική επαγγελματική δράση, τα τελευταία δέκα χρόνια.
6. Με κοινές υπουργικές αποφάσεις, που εκδίδονται με πρόταση του Υπουργού Πολιτισμού και των κατά περίπτωση αρμόδιων υπουργών, μεταβιβάζονται στο Υπουργείο Πολιτισμού αρμοδιότητες άλλων υπουργείων για θέματα κινηματογράφου, όπως η κινηματογραφική παιδεία, στοχευμένα αναπτυξιακά προγράμματα, προσαρμογές στην τεχνολογική εξέλιξη, κλπ. Με κοινή υπουργική απόφαση του Υπουργού και με κατά περίπτωση αρμόδιο Υπουργό, συνιστάται διυπουργική επιτροπή αποτελούμενη από τον προϊστάμενο της αρμόδιας υπηρεσίας του Υπουργείου Πολιτισμού και από τους προϊσταμένους υπηρεσιών άλλων υπουργείων, που ασχολούνται άμεσα ή έμμεσα με θέματα κινηματογράφου και οι αρμοδιότητές τους δεν υπάγονται στο Υπουργείο Πολιτισμού. Η γνώμη της διυπουργικής επιτροπής είναι αναγκαία για την έκδοση οποιασδήποτε σχετικής απόφασης από τα άλλα υπουργεία εκτός του Υπουργείου Πολιτισμού. Η κοινή υπουργική απόφαση που συνιστά αυτή την επιτροπή ορίζει τη σύνθεση, τη διαδικασία λειτουργίας της και κάθε απαραίτητη λεπτομέρεια.
Άρθρο 2
Ορισμοί
1. Οι παρακάτω ορισμοί εφαρμόζονται στον νόμο αυτό:
«Ειδικός Φόρος» είναι ο φόρος αυτός που σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 60 του Ν. 1731/1987 επιβάλλεται στην τιμή των κινηματογράφων εισιτηρίων και διατίθεται για την ανάπτυξη της κινηματογραφικής τέχνης και βιομηχανίας.
«Ειδικός Φόρος Νέων Μέσων» είναι ο φόρος αυτός που επιβάλλεται σύμφωνα με άρθρο …………… του παρόντος νόμου και διατίθεται για την ανάπτυξη της κινηματογραφικής τέχνης και βιομηχανίας.
«Κινηματογραφικό Έργο» ορίζεται το έργο που αποτυπώνεται σε υλικό κινούμενης εικόνας ή εικόνας και ήχου οποιασδήποτε διάρκειας και επί οποιουδήποτε μέσου, όποιες και αν είναι οι μέθοδοι, τα μέσα και τα υλικά, που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή, την αναπαραγωγή ή την προβολή του, ειδικότερα δε τα έργα μυθοπλασίας, μικρού μήκους, κινουμένων σχεδίων, πειραματικά, εναλλακτικά ή με σύνθετη χρήση νέων τεχνολογιών και τεκμηρίωσης (ντοκιμαντέρ), το οποίο προορίζεται για διανομή και προβολή στις κινηματογραφικές αίθουσες, ή σε νέα μέσα διάδοσης και δημόσιας προβολής, που φέρνει η εξέλιξη της τεχνολογίας.
«Κινηματογραφικό Έργο Κινουμένου Σχεδίου» ορίζεται το κινηματογραφικό έργο εμψύχωσης, το οποίο δημιουργείται με βάση ακίνητες πρωτότυπες εικόνες, οι οποίες σταδιακά διαφοροποιούνται και αποκτούν κίνηση και επιτυγχάνεται τόσο με παραδοσιακούς τρόπους όσο και με τη χρήση νέων τεχνολογιών. Η ελάχιστη διάρκειά του πρέπει να είναι τα εικοσιτέσσερα πρώτα λεπτά.
«Κινηματογραφικό Έργο Μικρού Μήκους» ορίζεται το κινηματογραφικό έργο το οποίο βασίζεται σε επινοημένες ιστορίες και επινοημένους χαρακτήρες, είτε από πρωτότυπο σενάριο είτε από σενάριο που αποτελεί προσαρμογή προϋπάρχοντος πνευματικού έργου. Η ελάχιστη διάρκειά του πρέπει να είναι μικρότερη από είκοσι πρώτα λεπτά.
«Κινηματογραφικό Έργο Μεσαίου Μήκους» ορίζεται το κινηματογραφικό έργο το οποίο βασίζεται σε επινοημένες ιστορίες και επινοημένους χαρακτήρες, είτε από πρωτότυπο σενάριο είτε από σενάριο που αποτελεί προσαρμογή προϋπάρχοντος πνευματικού έργου. Η διάρκειά του πρέπει να είναι μεγαλύτερη από είκοσι και μικρότερη από εβδομήντα πρώτα λεπτά.
«Κινηματογραφικό Έργο Μυθοπλασίας» ορίζεται το κινηματογραφικό έργο το οποίο βασίζεται σε επινοημένες ιστορίες και επινοημένους χαρακτήρες, είτε από πρωτότυπο σενάριο είτε από σενάριο που αποτελεί προσαρμογή προϋπάρχοντος πνευματικού έργου.
«Κινηματογραφικό Έργο Τεκμηρίωσης (ντοκιμαντέρ)» ορίζεται το κινηματογραφικό έργο που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και εξετάζει με δημιουργικό και πρωτότυπο τρόπο θέματα που άπτονται της σύγχρονης πραγματικότητας.
«Κινηματογραφική Ταινία» ορίζεται κάθε αντίτυπο όμοιο με το πρωτότυπο ενός ολοκληρωμένου κινηματογραφικού έργου (μυθοπλασίας, μικρού μήκους, κινουμένου σχεδίου, πειραματικό, έναλλακτικό, με σύνθετη χρήση τεχνολογιών ή τεκμηρίωσης), διάρκειας άνω των 70 λεπτών, που προορίζεται για διανομή και προβολή στις κινηματογραφικές αίθουσες, ή σε νέους χώρους και μέσα δημόσιας προβολής, που τυχόν δημιουργηθούν από την εξέλιξη της τεχνολογίας. Σε κάθε αντίτυπο διατηρούνται όλα τα δικαιώματα σχετικά με την οικονομική εκμετάλλευσή του.
«Παραγωγός οπτικοακουστικών έργων», στα οποία υπάγονται τα κινηματογραφικά έργα, είναι ο κατά το εδάφιο β’ της παρ. 2 του άρθρου 47 του ν.2121/1993 (ΦΕΚ 25 Α’) παραγωγός υλικού φορέα, εικόνας ή ήχου και εικόνας.
Ο παραγωγός προπαρασκευάζει και πραγματοποιεί τα κινηματογραφικά έργα, φροντίζει για την προμήθεια όλων των απαραίτητων μέσων παραγωγής, αναλαμβάνει την ευθύνη των τεχνικών και οικονομικών θεμάτων που είναι συνυφασμένα με την παραγωγή και συνάπτει όλες τις απαραίτητες, για την παραγωγή, συμβάσεις και συμφωνίες.
Αρθρο 3
Πιστοποιητικό ελληνικότητας
1. Για την υπαγωγή στις διατάξεις του παρόντος των κινηματογραφικά έργων, απαιτείται να έχουν χαρακτηρισθεί ως ελληνικά και να έχει εκδοθεί από τη διεύθυνση κινηματογραφίας του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού το σχετικό πιστοποιητικό ελληνικής ιθαγένειας.
2. Για το χαρακτηρισμό ταινίας μυθοπλασίας μεγάλου ή μικρού μήκους ως ελληνικής και τη χορήγηση πιστοποιητικού ελληνικής ιθαγένειας απαιτείται να συντρέχουν οι ακόλουθες προϋποθέσεις:
α) οι διάλογοι της ταινίας στην πρωτότυπη εκδοχή της να είναι κατά ποσοστό τουλάχιστον 51% στην ελληνική γλώσσα, εκτός εάν οι σεναριακές ανάγκες δεν το καθιστούν εφικτό και εισηγηθεί σχετικά και κατ΄ εξαίρεση το Συμβούλιο Κινηματογραφίας και μετά από απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού ή αν αφορά συμπαραγωγή στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Κινηματογραφικών Συμπαραγωγών ή άλλων Διακρατικών Συμβάσεων, και έχουν τηρηθεί οι προβλεπόμενες διαδικασίες.
β) το 50% των ηθοποιών και το 50% των τεχνικών τουλάχιστον να είναι έλληνες, εκτός εάν ισχύουν άλλοι όροι σύμφωνα με τα κριτήρια των διεθνών συμβάσεων, ή έχει εγκρίνει διαφορετικά το Συμβούλιο Κινηματογραφίας.
3. Για το χαρακτηρισμό ταινίας τεκμηρίωσης (ντοκιμαντέρ) μεγάλου ή μικρού μήκους ως ελληνικής και τη χορήγηση πιστοποιητικού ελληνικής ιθαγένειας απαιτείται να συντρέχουν σωρευτικά οι ακόλουθες προϋποθέσεις:
α) η γλώσσα όλων των σχολίων, των κειμένων και της αφήγησης της ταινίας, στην πρωτότυπη εκδοχή της, να είναι στην Ελληνική γλώσσα κατά ποσοστό τουλάχιστον 51% , ή έχει παραχθεί στα πλαίσια και με τις διαδικασίες που προβλέπουν Διεθνείς Συμβάσεις.
β) το 50% των συντελεστών και των τεχνικών τουλάχιστον να είναι έλληνες, εκτός εάν ισχύουν ως απαραίτητοι όροι σύμφωνα με τα κριτήρια των διεθνών συμβάσεων, ή έχει εγκρίνει διαφορετικά το Συμβούλιο Κινηματογραφίας.
4. Για το χαρακτηρισμό της ταινίας κινουμένου σχεδίου (animation) μεγάλου ή μικρού μήκους ως Ελληνικής και τη χορήγηση πιστοποιητικού Ελληνικής Ιθαγένειας απαιτείται να συντρέχουν σωρευτικά οι ακόλουθες προϋποθέσεις:
α) Η γλώσσα όλων των σχολίων, των κειμένων και της αφήγησης της ταινίας στην πρωτότυπη εκδοχή της να είναι στην Ελληνική γλώσσα κατά ποσοστό τουλάχιστον 51%, ή έχει παραχθεί στα πλαίσια και με τις διαδικασίες που προβλέπουν Διεθνείς Συμβάσεις .
β) το 50% των συντελεστών και των τεχνικών τουλάχιστον να είναι έλληνες, εκτός εάν ισχύουν ως απαραίτητοι όροι σύμφωνα με τα κριτήρια των διεθνών συμβάσεων, ή έχει εγκρίνει διαφορετικά το Συμβούλιο Κινηματογραφίας
γ) Κατ’ εξαίρεση, εφόσον η ταινία δεν περιλαμβάνει σχόλια ή και κείμενα ή και αφήγηση για το χαρακτηρισμό της ταινίας λαμβάνεται υπόψη μόνο η προϋπόθεση του εδαφίου β της παρούσης παραγράφου.
5. Για την εφαρμογή των κριτηρίων των προηγούμενων παραγράφων οι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και οι μόνιμοι κάτοικοι Ελλάδας, εξομοιώνονται με τους Έλληνες πολίτες.
6. Με απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού καθορίζονται η διαδικασία και τα απαιτούμενα δικαιολογητικά για την έκδοση του πιστοποιητικού ελληνικής ιθαγένειας, καθώς και κάθε άλλη αναγκαία λεπτομέρεια για την εφαρμογή του παρόντος άρθρου.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ
ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΑ ΜΕΤΡΑ
Άρθρο 1
Επενδύσεις στην κινηματογραφική παραγωγή, επεξεργασία και προβολή
(Τροποποίηση Αναπτυξιακού νόμου 3299/2004)
1. Με σκοπό την αύξηση της απασχόλησης, τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της κινηματογραφικής βιομηχανίας, και την προώθηση της τεχνολογικής καινοτομίας, προστίθενται στα «Υπαγόμενα επενδυτικά σχέδια» του άρθρου 3 του νόμου 3299/2004 οι επενδύσεις στην παραγωγή κινηματογραφικών ταινιών, στην τεχνολογική αναβάθμιση των κινηματογραφικών εργαστηρίων και των αιθουσών προβολής κινηματογραφικών ταινιών.
2. Ολες οι επιχειρήσεις παραγωγής, επεξεργασίας και εκμετάλλευσης, καθώς και οι επιχειρήσεις αιθουσών προβολής κινηματογραφικών ταινιών, υπάγονται στα προγράμματα ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας και ανταγωνιστικότητας του Υπουργείου Ανάπτυξης, είτε ως μεταποιητικές επιχειρήσεις, είτε ως πάροχοι υπηρεσιών.
3. Οι επιχειρήσεις επεξεργασίας και προβολής κινηματογραφικών έργων υπάγονται στους όρους επιχορήγησης ή και επιδότησης χρηματοδοτικής μίσθωσης ή επιδότησης του κόστους της δημιουργούμενης απασχόλησης ή φορολογικής απαλλαγής του Νόμου 3299/2004 (ΦΕΚ Α’ 261) που ισχύουν για τα επενδυτικά σχέδια των μεταποιητικών επιχειρήσεων στον Τομέα της μεταποίησης στην Περιοχή Β (Κατηγορία 2) εφόσον αυτές πραγματοποιούνται σε οποιαδήποτε περιοχή, συμπεριλαμβανομένης και της περιοχής Α, εκτός από εκείνες που πραγματοποιούνται στην περιοχή Γ (Κατηγορία 2), για τις οποίες ισχύουν οι όροι της περιοχής αυτής.
4. Οι επιχειρήσεις παραγωγής κινηματογραφικών έργων υπάγονται στους όρους επιχορήγησης ή και επιδότησης χρηματοδοτικής μίσθωσης ή επιδότησης του κόστους της δημιουργούμενης απασχόλησης ή φορολογικής απαλλαγής του Νόμου 3299/2004 (ΦΕΚ Α’ 261) που ισχύουν για τα επενδυτικά σχέδια των μεταποιητικών επιχειρήσεων στον Τομέα της μεταποίησης στην Περιοχή Β (Κατηγορία 2) εφόσον αυτές πραγματοποιούνται σε οποιαδήποτε περιοχή, συμπεριλαμβανομένης και της περιοχής Α, εκτός από εκείνες που πραγματοποιούνται στην περιοχή Γ (Κατηγορία 2), για τις οποίες ισχύουν οι όροι της περιοχής αυτής.
5. Οι λεπτομέρειες και διαδικασίες εφαρμογής του παρόντος άρθρου ρυθμίζονται με κοινές Υπουργικές αποφάσεις των συναρμοδίων Υπουργών.
Άρθρο 2
Φορολογικά κίνητρα
Για την διαδικασία εφαρμογής της παραγράφου 13 του άρθρου 73 του νόμου 3842/2010 «Αποκατάσταση φορολογικής δικαιοσύνης, αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και άλλες διατάξεις»(ΦΕΚ Α΄ 58/23.04.2010), ισχύουν τα ακόλουθα
1. Γενικές Διατάξεις
α.Κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο (στο εξής ο «Επενδυτής»), που επιθυμεί να τύχει των ευεργετημάτων των διατάξεων των παραγράφων 9-12 του άρθρου 73 του νόμου 3842/2010, «Αποκατάσταση φορολογικής δικαιοσύνης, αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και άλλες διατάξεις» (ΦΕΚ Α΄ 58/23.04.2010), καταβάλλει το χρηματικό ποσό με το οποίο επιθυμεί να ενισχύσει την παραγωγή κινηματογραφικού έργου, στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου Α.Ε. (στο εξής «ΕΕΚ»), πλην του οφειλόμενου ΦΠΑ ο οποίος καταβάλλεται στην εταιρεία παραγωγής. Το ΕΚΚ καταγράφει το ποσό σε ειδικό λογιστικό κωδικό επ’ ονόματι της οικείας ταινίας και το καταθέτει σε ειδικό τραπεζικό λογαριασμό αναγνωρισμένης ελληνικής τράπεζας, που ανοίγεται με επιμέλεια του ΕΚΚ.
β.Κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο που υπάγεται σε φορολογική υποχρέωση στην Ελλάδα και επενδύει στην παραγωγή κινηματογραφικού έργου μεγάλου μήκους με προορισμό την προβολή σε κινηματογραφική αίθουσα απαλλάσσεται από το φόρο που του αναλογεί για ποσό ίσο με το 40% του ποσού που επένδυσε, εφόσον το φυσικό ή νομικό πρόσωπο δεν δραστηριοποιείται επαγγελματικά στον οπτικοακουστικό τομέα, δεν είναι μέτοχος ανώνυμης Α.Ε. ή Ε.Π.Ε. ή μέλος Ο.Ε., Ε.Ε. ή κοινοπραξίας που δραστηριοποιείται στον οπτικοακουστικό τομέα ή 20% του ποσού που επένδυσε εφόσον αντιστοίχως δραστηριοποιείται επαγγελματικά στον οπτικοακουστικό τομέα, περιλαμβανομένου και του ίδιου του παραγωγού της ταινίας. Το ποσό μπορεί να αφορά ένα ή περισσότερα κινηματογραφικά έργα, σε καμία όμως περίπτωση δεν μπορεί συνολικά τα ποσά να υπερβαίνουν κατ’ έτος τα καθορισμένα όρια του 20% ή 40% του συνολικού φορολογητέου εισοδήματος. Στις ευνοϊκές ρυθμίσεις του παρόντος νόμου δεν μπορούν να υπαχθούν φυσικά ή νομικά πρόσωπα τα οποία έχουν και την ιδιότητα του προμηθευτή στην παραγωγή της συγκεκριμένης ταινίας.
γ.Το ΕΚΚ εκδίδει, το αργότερο εντός 10 εργασίμων ημερών, από την ημέρα κατάθεσης των χρημάτων στον ειδικό τραπεζικό λογαριασμό, βεβαίωση για φορολογική χρήση για το καθαρό ποσό που κατατέθηκε, διαβιβάζοντας αντίγραφο στο Υπουργείο Οικονομικών, στο Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού και στην αρμόδια ΔΟΥ του Επενδυτή, η οποία διασταυρώνει την τήρηση των ποσοστών των της παραγράφου 2 του παρόντος άρθρου.
δ.Το Διοικητικό Συμβούλιο του ΕΚΚ έχει την ευθύνη της εκταμίευσης των επιλέξιμων δαπανών, της παρακολούθησης και του ελέγχου του φυσικού αντικειμένου των επενδυτικών σχεδίων που εντάσσονται στις προβλέψεις του νόμου αυτού και ειδικότερα στο κίνητρο της πίστωσης φόρου.
ε.Το ΕΚΚ, δεσμεύεται να τηρεί την εμπιστευτικότητα των στοιχείων που αφορούν τους Επενδυτές.
στ.Τροποποιείται με το παρόν ο κώδικας φορολογικών στοιχείων και αναγνωρίζεται η παρεχόμενη βεβαίωση του Ε.Κ.Κ. Α.Ε. ως στοιχείο για τον τελικό προσδιορισμό του εισοδήματος φυσικού ή νομικού προσώπου.
2. Διαδικασία χρηματοδότησης
Κάθε παραγωγός που επιθυμεί ένα κινηματογραφικό έργο που πρόκειται να παράγει, να ενισχυθεί σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος, καταθέτει στο ΕΚΚ, Αίτηση Υπαγωγής, την οποία συνοδεύουν απαραίτητα τα ακόλουθα δικαιολογητικά:
α) Ειδική αίτηση και ειδικό έντυπο ερωτηματολόγιο του ΕΚΚ συμπληρωμένο και υπογεγραμμένο από τον ιδιώτη παραγωγό ή τον νόμιμο εκπρόσωπο της αιτούσας επιχείρησης.
β) Πλήρη φάκελο που περιλαμβάνει:
Φορολογική και ασφαλιστική ενημερότητα της αιτούσας επιχείρησης.
Γενικά πληροφοριακά στοιχεία της αιτούσας επιχείρησης με βάση το καταστατικό της.
Περίληψη και πλήρες κείμενο σεναρίου.
Αναλυτικό προϋπολογισμό της ταινίας και λίστα των βασικών συντελεστών της.
Χρονοδιάγραμμα γυρισμάτων, χώροι γυρισμάτων και εργαστήρια επεξεργασίας.
Αναλυτικό χρηματοδοτικό πλάνο με ανάλυση των πηγών χρηματοδότησης, συνοδευόμενο από όλα τα αποδεικτικά κάλυψης αυτού (συμφωνητικά συμπαραγωγής, αποφάσεις δημόσιων ή διεθνών οργανισμών, κ.λπ).
Συμβάσεις απόκτησης πνευματικών δικαιωμάτων από τον σεναριογράφο και τον σκηνοθέτη.
Δεσμευτικές συμβάσεις κινηματογραφικής διανομής από το οποίο θα προκύπτει υποχρέωση διανομής με πλήρες πρόγραμμα σε τουλάχιστον δύο αίθουσες για τουλάχιστον δύο εβδομάδες.
Συμφωνητικό συμπαραγωγής.
Συμβάσεις ανάθεσης εκτέλεσης παραγωγής, συνοδευόμενες από γενικά πληροφοριακά στοιχεία των τρίτων.
Αντίγραφο ισολογισμού ή εκκαθαριστικού των υποψήφιων Επενδυτών.
Βεβαίωση της αρμόδιας ΔΟΥ για το είδος της δραστηριότητας που ασκεί η εταιρεία.
Παράβολο ύψους εκατό (100) Ευρώ.
– Το ΕΚΚ δημιουργεί ειδικό λογιστικό κωδικό και τραπεζικό λογαριασμό, για την ταινία του παραγωγού, τους οποίους και του γνωστοποιεί το αργότερο εντός 20 εργασίμων ημερών και στους οποίους εγγράφεται και κατατίθεται κάθε ποσό που κατατίθεται από τους Επενδυτές επ΄ ονόματι της ταινίας. Η διαδικασία αυτή πραγματοποιείται ανεξάρτητα από το αν η ταινία θα ενταχθεί σε χρηματοδοτικό πρόγραμμα του ΕΚΚ.
– Μετά το άνοιγμα του κωδικού, ο κύριος παραγωγός οφείλει να αποστέλλει “αναφορές προόδου παραγωγής”, κατά τα διεθνή πρότυπα, συμβατές με τον κατατεθειμένο προϋπολογισμό, στο τέλος της φάσης προπαραγωγής, στο τέλος κάθε εβδομάδας γυρίσματος συνοδευόμενα από τα ημερήσια “όρντινο”, στο τέλος της επεξεργασίας εικόνας, στο τέλος της επεξεργασίας ήχου και μετά την εκτύπωση της 1ης κόπιας, συνοδευόμενη από τη σχετική βεβαίωση του εργαστηρίου. Τα παραπάνω ισχύουν και στη περίπτωση που παραγωγός εγκατεστημένος στην Ελλάδα πρόκειται να συμμετάσχει σε αλλοδαπή παραγωγή ταινίας μεγάλου μήκους που πληροί τις προϋποθέσεις της παρούσας.
– Το ΕΚΚ με βάση έγγραφη εντολή του παραγωγού, η οποία συνοδεύεται από δήλωσή του για το τμήμα του προϋπολογισμού που αφορά η δαπάνη, αντίγραφα του σχετικού τιμολογίου ή νόμιμου παραστατικού της δαπάνης, τις φορολογικές και ασφαλιστικές ενημερότητες που απαιτούνται από το παρόν, αποδεικτικά στοιχεία για την κάλυψη του χρηματοδοτικού πλάνου της ταινίας και τραπεζικό λογαριασμό του προμηθευτή της δαπάνης και αφού ελέγξει την επιλεξιμότητα των δαπανών, προβαίνει στην πληρωμή αυτών με κατάθεση στον τραπεζικό λογαριασμό κάθε προμηθευτή και μέχρι τη συμπλήρωση των ποσών που υπάρχουν διαθέσιμα στον ειδικό λογαριασμό της ταινίας, πλην του οφειλόμενου ΦΠΑ ο οποίος καταβάλλεται από την εταιρεία παραγωγής. Ειδικά για την πληρωμή ασφαλιστικών εισφορών, απαιτείται αντίγραφο της ειδικής δήλωσης της εταιρίας παραγωγής και το αποδεικτικό τραπεζικής εντολής πληρωμής. Στην περίπτωση αυτή, το αναλογούν ποσό κατατίθεται σε λογαριασμό του παραγωγού. Επίσης σε λογαριασμό του παραγωγού μπορεί να κατατεθεί και ποσό μέχρι 8% του διαθέσιμου ποσού, που αντιστοιχεί στην αμοιβή του παραγωγού ή του εκτελεστή παραγωγού, με αντίγραφο του σχετικού τιμολογίου, ως τελευταία εκταμίευση, για να απορροφηθεί τυχόν υπόλοιπο στον ειδικό λογαριασμό.
– Το ΕΚΚ έχει την υποχρέωση να ελέγξει εάν το υπό παραγωγή κινηματογραφικό έργο που πρόκειται να ενισχυθεί προβάλει ή προωθεί το σεξισμό τη βία ή το ρατσισμό. Σε περίπτωση που διαπιστωθεί μία από τις παραπάνω πράξεις μπορεί να ζητηθεί να εξεταστεί ολόκληρο το σενάριο. Σε περίπτωση που επιβεβαιωθεί και με την εξέταση του σεναρίου, με απόφαση του Δ.Σ. του ΕΚΚ δεν εκδίδεται λογιστικός κωδικός για την ταινία. Στην περίπτωση που απαιτηθεί εξέταση σεναρίου, η προθεσμία έκδοσης κωδικού παρατείνεται για άλλες 20 ημέρες.
– Το ΕΚΚ, οφείλει να ελέγξει την πληρότητα του φακέλου και μπορεί να ζητήσει πρόσθετα δικαιολογητικά. Όλη η διαδικασία πρέπει να έχει ολοκληρωθεί εντός τριάντα (30) ημερών από την κατάθεση με έκδοση κωδικού και άνοιγμα ειδικού τραπεζικού λογαριασμού.
– Το ΕΚΚ τηρεί Ειδικό Μητρώο Εταιρειών Παραγωγής και Διανομής, το οποίο αναρτάται ενημερωμένο στην ιστοσελίδα του. Επίσης αναρτά στην ιστοσελίδα του σε ειδικό χώρο τον τίτλο και τον παραγωγό κάθε ταινίας για την οποία ανοίγει ειδικό κωδικό.
3. Επιλέξιμες δαπάνες
Απαραίτητη προϋπόθεση για την εκταμίευση των χρημάτων είναι τα κατατιθέμενα, από τον κύριο παραγωγό, προς πληρωμή παραστατικά να αφορούν επιλέξιμες δαπάνες, που πραγματοποιούνται στην Ελλάδα, για κινηματογραφικές ταινίες,, που προορίζονται για διανομή στις κινηματογραφικές αίθουσες. Εάν πρόκειται για έργο που παράγεται από εταιρεία, που δεν εδρεύει στην Ελλάδα απαραίτητη προϋπόθεση είναι οι δαπάνες που πραγματοποιούνται στην ελληνική επικράτεια και εμπίπτουν στις διατάξεις του παρόντος να πραγματοποιούνται από αναγνωρισμένου κύρους εταιρία παραγωγής, που εδρεύει στην Ελλάδα. Οι δαπάνες, που αναγνωρίζονται και μπορούν να πληρωθούν από τον οικείο ειδικό λογαριασμό είναι:
α) Οι αμοιβές του σκηνοθέτη, του σεναριογράφου και του παραγωγού ή του εκτελεστή παραγωγού, με μέγιστη αναλογία 9% ,3% και 8% αντίστοιχα επί του βασικού προϋπολογισμού του κινηματογραφικού έργου και εφόσον αυτοί φορολογούνται στην Ελλάδα.
β) Κάθε δαπάνη που σχετίζεται με την αγορά δικαιωμάτων έργων λόγου, εικόνας και ήχου, που ανήκουν σε δικαιούχους που φορολογούνται στην Ελλάδα και θα χρησιμοποιηθούν για το παραγόμενο έργο ή θα ενσωματωθούν στο παραγόμενο έργο.
γ) Οι δαπάνες μισθοδοσίας και οι ασφαλιστικές εισφορές των τεχνικών που απασχολούνται στη παραγωγή ενός κινηματογραφικού έργου, όπως ορίζονται στην απόφαση ΥΠΠΟ/ΔΙΚΟΜ/84148/1376/1402 του 2005.
δ) Οι αμοιβές των ηθοποιών και οι ασφαλιστικές τους εισφορές- αποκλειομένων αμοιβών γραφείων βοηθητικών ηθοποιών (κομπάρσων).
ε) Η αγορά αρνητικού φιλμ, που αφορά την εικόνα της ταινίας, με μέγιστη αναλογία 1/10 σε σχέση με το τελικό μήκος προβολής της ταινίας καθώς και υλικού ψηφιακής καταγραφής της εικόνας ή/και του ήχου, από προμηθευτή που φορολογείται στην Ελλάδα,
στ) Οι δαπάνες επεξεργασίας των υλικών της εικόνας, ή/και του ήχου της ταινίας. Από τις κόπιες (αντίγραφα) κινηματογραφικής εκμετάλλευσης συμπεριλαμβάνονται μόνο η εκτύπωση κόπιας ζερό και μέχρι 2 κόπιες πέραν της ζερό, εφόσον συμπεριλαμβάνονται στον προυπολογισμό.
ζ) H αγορά και κάθε επεξεργασία του φιλμ (tone) που προορίζεται για την εγγραφή, αναλογική ή ψηφιακή του ήχου, με σκοπό την παραγωγή αντιτύπων του κινηματογραφικού έργου (κόπιες) με αναλογία ίση με το τελικό μήκος της κινηματογραφικής ταινίας.
η) Ο ΦΠΑ των τιμολογίων τα οποία θα εκδίδονται στο όνομα του παραγωγού και αφορούν επιλέξιμες δαπάνες για την συγκεκριμένη ταινία.
θ) Οι δαπάνες μετάβασης και διαμονής εκτός έδρας του συνόλου του προσωπικού που απασχολείται στη διάρκεια της παραγωγής καθώς και οι δαπάνες διατροφής τους, μέχρι τα αναγραφόμενα στον προϋπολογισμό ποσά και αναγράφουν χώρους και ημερομηνίες πραγματοποίησης της δαπάνης, από προμηθευτές που φορολογούνται στην Ελλάδα.
ι) Οι δαπάνες ενοικίασης επαγγελματικών μηχανημάτων λήψης εικόνας, και καταγραφής ήχου κινηματογραφικής ταινίας., από προμηθευτές που φορολογούνται στην Ελλάδα.
ια) Οι δαπάνες ενοικίασης επαγγελματικών φωτιστικών σωμάτων και μακενιστικών μηχανημάτων, από προμηθευτές που φορολογούνται στην Ελλάδα.
ιβ) Οι δαπάνες ασφάλισης προσωπικού, μηχανημάτων, αρνητικού, κινδύνου, κλπ, από ασφαλιστική εταιρία, που φορολογείται στην Ελλάδα.
ιγ) Οι δαπάνες ενοικίασης και κατασκευής χώρων, αντικειμένων και ενδυμάτων, για χρήση στη συγκεκριμένη ταινία, από προμηθευτές που φορολογούνται στην Ελλάδα και για ποσά που συμπεριλαμβάνονται στον προυπολογισμό.
ιδ) Οι δαπάνες ειδικών ψηφιακών εφφέ, από φυσικά ή νομικά πρόσωπα, που φορολογούνται στην Ελλάδα.
ιε) Όλες οι αμοιβές και οι ασφαλιστικές εισφορές προσωπικού σχεδιασμού και εμψύχωσης οπτικού υλικού που αφορούν στη παραγωγή κινούμενων σχεδίων καθώς και οι αμοιβές προσωπικού που αφορούν το σχεδιασμό και την υλοποίηση γραφικών ή οπτικών στοιχείων που δημιουργούνται με τη συνδρομή ηλεκτρονικών υπολογιστών και ενσωματώνονται στο κινηματογραφικό έργο. κ) Οι αμοιβές μουσικοσυνθετών, μουσικών εκτελεστών και τραγουδιστών που ενσωματώνονται στο κινηματογραφικό έργο. Η κάθε δαπάνη αμοιβής πρέπει να συνοδεύεται και με το αντίστοιχο ποσό ασφαλιστικής εισφοράς.
4. Έλεγχος δαπανών
1. Όλα τα νόμιμα παραστατικά για τις επιλέξιμες δαπάνες εκδίδονται επ’ ονόματι του κύριου παραγωγού με τον τίτλο της ταινίας και επικυρωμένα αντίγραφα κατατίθενται στο ΕΚΚ. Το ΕΚΚ προβαίνει σε έλεγχο συμβατότητας του χρόνου πραγματοποίησης της δαπάνης και έκδοσης του παραστατικού με την κατατεθειμένη “αναφορά προόδου” και τα σχετικά συνοδευτικά έγγραφα.
2. Κατά τη διενέργεια κάθε πληρωμής το ΕΚΚ πρέπει να έχει εν ισχύ φορολογική και ασφαλιστική ενημερότητα τόσο του κύριου παραγωγού, όσο και του προμηθευτή της προς πληρωμή δαπάνης.
3. Το ΕΚΚ ελέγχει στο τέλος Ιανουαρίου κάθε έτους την πορεία κάθε επένδυσης για το προηγούμενο έτος και συντάσσει σχετική έκθεση που κοινοποιεί στον επενδυτή, τον κύριο παραγωγό, το Υπουργείο Οικονομικών, το Υπουργείο
4. Πολιτισμού και Τουρισμού και την αρμόδια ΔΟΥ του επενδυτή, το αργότερο μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου.
5. Διενέργεια δαπανών
1. Οι Επενδυτές που καταθέτουν χρήματα σε ειδικό λογαριασμό του ΕΚΚ για την παραγωγή συγκεκριμένης κινηματογραφικής ταινίας και πληρούν τις προϋποθέσεις του νόμου και της παρούσας απόφασης, απολαμβάνουν τις ευεργετικές διατάξεις, τη χρονιά που πραγματοποιούν την κατάθεση και για το ποσό που κατέθεσαν, ανεξαρτήτως του πότε ή αν θα ολοκληρωθεί η παραγωγή της ταινίας.
2. Οι δαπάνες που πληρώνονται από τον ειδικό λογαριασμό δεν είναι απαραίτητο να πραγματοποιούνται εντός του ίδιου λογιστικού έτους με την κατάθεση των χρημάτων του επενδυτή. Αντίστοιχα, οι καταβολές του επενδυτή μπορεί να γίνονται, βάση του συμφωνητικού συμπαραγωγής, σε δύο λογιστικά έτη. Τα ποσά τόσο για τον υπολογισμό του ορίου του 20% του συνολικού φορολογητέου εισοδήματος, όσο και η αντίστοιχη απαλλαγή, υπολογίζονται ανά λογιστικό έτος και μόνο για τα ποσά που κινήθηκαν εντός αυτού.
3. Οι επενδυτές αποκτούν δικαιώματα επί των εσόδων εκμετάλλευσης της κινηματογραφικής ταινίας στην οποία επενδύουν, βάση των σχετικών συμφωνητικών συμπαραγωγής με τον κύριο παραγωγό της ταινίας.
6. Επιστροφή χρημάτων
Εάν εντός 18 μηνών από την κατάθεση της αίτησης υπαγωγής της ταινίας στις ευεργετικές διατάξεις του νόμου, αυτή δεν μπορεί να ολοκληρωθεί λόγω αδυναμίας του παραγωγού και αδυναμίας να βρεθεί νέος παραγωγός ο οποίος θα τύχει της γραπτής έγκρισης του ΕΚΚ, και έχει μείνει υπόλοιπο στον ειδικό λογαριασμό, επιστρέφεται στον επενδυτή με κοινοποίηση σχετικού εγγράφου στην αρμόδια ΔΟΥ και υπολογίζεται και φορολογείται ως έσοδο του έτους εντός του οποίου πραγματοποιείται. O παραγωγός που δεν ολοκλήρωσε την παραγωγή, για λόγους που δεν συνιστούν ανωτέρα βία, αποκλείεται από τις κάθε είδους ενισχύσεις του παρόντος νόμου, αλλά και από την κάθε είδους συνεργασία με την ΕΡΤ Α.Ε., για τρία χρόνια από τη διαπίστωση της αδυναμίας από το ΕΚΚ, το οποίο οφείλει αμελητί να ενημερώσει σχετικά όλες τις αρμόδιες υπηρεσίες, εκτός εάν ανέκλητα δεσμευτεί για την κατά προτεραιότητα ικανοποίηση όλων των επενδυτών, πιστωτών, συντελεστών, που έχουν υποστεί, βεβαιωμένη από έκδοση νόμιμου παραστατικού, οικονομική βλάβη, από τη μη ολοκλήρωση της ταινίας.
Άρθρο 3
Επιχειρήσεις Αιθουσών
1. Οι Επιχειρήσεις Αιθουσών μίας η δύο οθονών (σε χειμερινό ή υπαίθριο χώρο) δικαιούνται να προσθέσουν ποσό 0,50 ευρώ στην καθαρή προ φόρων αξία / αντίτιμο του εισιτηρίου το οποίο πόσο παρακρατείται στο σύνολό του από τις Επιχειρήσεις Αιθουσών και δεν λαμβάνεται υπόψη για τον υπολογισμό μισθώματος του κινηματογραφικού έργου.
2. Στερούνται του δικαιώματος της παραγράφου 1 αυτού του άρθρου, οι Επιχειρήσεις Αιθουσών που προβάλλουν πορνογραφικά έργα, ανεξάρτητα από την εθνικότητά του κινηματογραφικού έργου.
3. Με απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού που δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως μπορεί να αναπροσαρμόζεται το προαναφερόμενο ποσό.
Άρθρο 4
Εξαγωγή Ελληνικών Κινηματογραφικών Έργων
1. Η εξαγωγή των ελληνικών κινηματογραφικών ταινιών είναι ελεύθερη και γίνεται χωρίς καταβολή οποιουδήποτε δασμού ή τέλους, ανεξαρτήτως αριθμών αντιτύπων. Η διάταξη αυτή ισχύει και για την εξαγωγή ταινιών που έχουν παραχθεί στην Ελλάδα από επιχειρήσεις, που εδρεύουν στο εξωτερικό ή σε συνεργασία με τις επιχειρήσεις αυτές.
2. Κατά την εξαγωγή ελληνικών ταινιών επιστρέφονται οι δασμοί και λοιποί φόροι, που αναλογούν στις περιεχόμενες πρώτες ύλες (φιλμ), κατ’ ανάλογη εφαρμογή των διατάξεων του ν. 2861/1954, όπως ισχύει σήμερα. Οι λεπτομέρειες για την εφαρμογή της διάταξης αυτής καθορίζονται με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομίας και Πολιτισμού.
Άρθρο 5
Εισαγωγή Εξοπλισμού
1. Κινηματογραφικά και τηλεοπτικά μηχανήματα λήψης, προβολής, ηχογράφησης, επεξεργασίας και όλα τα σχετικά ή βοηθητικά τους καθώς και τα εξαρτήματά τους και τα ανταλλακτικά τους, που προορίζονται αποδεδειγμένα για την επαγγελματική παραγωγή, εκμετάλλευση ή επεξεργασία κινηματογραφικών ταινιών απαλλάσσονται από κάθε δασμό, τέλος ή φόρο που εισπράττεται κατά την εισαγωγή τους.
2. Κινηματογραφικά μηχανήματα κάθε είδους, αρνητικά κινηματογραφικά φιλμ, έγχρωμα ή όχι ή θετικά κινηματογραφικά φιλμ, καθώς και οι πρώτες ύλες εγγραφής και αναπαραγωγής ήχου, εξαγόμενα από επιχειρήσεις παραγωγής ελληνικών ταινιών ή δημόσιες υπηρεσίες ή νομικά πρόσωπα του δημόσιου τομέα για επισκευή επεξεργασία, κατά την επανεισαγωγή τους απαλλάσσονται από κάθε δασμό, τέλος ή φόρο.
3. Κινηματογράφος ταινίες ευαίσθητες, που δεν έχουν εκτεθεί στο φως (ΝΟΝ ΙΜΡRESSION- ΝΕΕS) διάτρητες, της δασμολογικής κλάσης 37.02 του ισχύοντος δασμολογίου εισαγωγής, εφόσον δεν παράγονται στην Ελλάδα και εισάγονται από επιχείρηση παραγωγής ή επεξεργασίας ή εισαγωγής ή κατασκευής ταινιών για να χρησιμοποιηθούν ως πρώτη ύλη για την παραγωγή ή την επεξεργασία κινηματογραφικών και τηλεοπτικών ταινιών, απαλλάσσονται των αναλογούντων δασμών, τελών και φόρων, καθώς και του φόρου κύκλου εργασιών, που εισπράττονται κατά την εισαγωγή. Οι λεπτομέρειες εφαρμογής της διάταξης αυτής ρυθμίζονται με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Πολιτισμού.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ
Ενίσχυση ελληνικής κινηματογραφίας
(Τροποποίηση άρθρου 7, ν.1597/86)
Άρθρο 1
Ειδικός Φόρος – Γενικές Αρχές
1. Για την εφαρμογή των άρθρων του παρόντος Κεφαλαίου:
(α) Ως «Ανεξάρτητη Επιχείρηση Παραγωγής» ορίζεται το φυσικό πρόσωπο ή το νομικό πρόσωπο με τα εξής χαρακτηριστικά:
(i) εκ των βασικών σκοπών και δραστηριοτήτων του είναι η παραγωγή οπτικοακουστικών έργων,
(ii) σε περίπτωση νομικού προσώπου, ποσοστό μεγαλύτερο του 25% της ιδιοκτησίας του δεν ανήκει σε μία ή περισσότερες επιχειρήσεις λειτουργίας τηλεοπτικού σταθμού,
(iii) ποσοστό μεγαλύτερο το 90% των εσόδων του ή του κύκλου εργασιών του δεν προέρχεται από τη συνεργασία του με επιχείρηση λειτουργίας τηλεοπτικού σταθμού.
(β) Ως «Επιχείρηση Αιθουσών» νοείται κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο που έχει την εκμετάλλευση αίθουσας ή αιθουσών, σε χειμερινούς ή υπαίθριους χώροι, με μία ή περισσότερες οθόνες προβολής κινηματογραφικών έργων αντιστοίχως, και λειτουργούν υπό την ίδια επωνυμία.
(γ) Ως «Εβδομάδα Προβολής για τους χειμερινούς χώρους προβολής» νοείται το σύνολο επτά συναπτών ημερών κατά τους μήνες Σεπτέμβριο, Οκτώβριο, Νοέμβριο, Δεκέμβριο, Ιανουάριο, Φεβρουάριο, Μάρτιο, Απρίλιο και Μάιο κάθε χρόνου. Ειδικά για το μήνα Μάιο, οι χειμερινοί κινηματογράφοι υποχρεούνται να προβάλλουν ελληνικές ταινίες πρώτης προβολής, ταινίες δηλαδή που έχουν αρχίσει να προβάλλονται προ διμήνου το πολύ. Επίσης ως «εβδομάδα προβολής» νοείται για τους χειμερινούς χώρους προβολής το χρονικό διάστημα από 15 Δεκεμβρίου έως 15 Ιανουαρίου και το χρονικό διάστημα από τη Δευτέρα που προηγείται έως τη Δευτέρα που έπεται της Κυριακής του Πάσχα, εάν κατά τη διάρκειά τους προβάλλονται σε δύο κύριες βραδινές προβολές ελληνικές ταινίες και έχει προηγηθεί μέχρι 20ής ώρας προβολή ελληνικής ή ξένης παιδικής ταινίας.
(δ) Ως «Εβδομάδα Προβολής για τους υπαίθριους χώρους προβολής» νοείται το σύνολο των επτά συναπτών ή μη ημερών από τις 16 Μαΐου έως τις 14 Σεπτεμβρίου κάθε χρόνου.
(ε) Ως «Αίθουσα» νοούνται οι χειμερινοί και οι υπαίθριοι χώροι προβολής κινηματογραφικών έργων.
2. Ο Ειδικός Φόρος που εισπράττεται κάθε χρόνο από την προβολή κινηματογραφικών έργων διατίθεται στο σύνολό του, για την ανάπτυξη της κινηματογραφικής τέχνης και την ενίσχυση της ελληνικής κινηματογραφίας καθώς και για την άσκηση της πολιτιστικής πολιτικής στον τομέα του κινηματογράφου.
3. Το ποσό του Ειδικού Φόρου εγγράφεται σε ειδικό άρθρο του προϋπολογισμού εσόδων του Κράτους. Ισόποση πίστωση εγγράφεται σε ειδικό άρθρο του προϋπολογισμού εξόδων του Υπουργείου Πολιτισμού.
4. Το συνολικό ποσό του Ειδικού Φόρου που εισπράττεται από τα κινηματογραφικά εισιτήρια αποδίδεται στην Διεύθυνση Κινηματογραφίας & Οπτικοακουστικών Μέσων, για να κατανεμηθεί από αυτό ως εξής:
(α) στις Ανεξάρτητες Επιχειρήσεις Παραγωγής που παράγουν κινηματογραφικά έργα με πιστοποιητικό ελληνικότητας, σύμφωνα με άρθρο 2 αυτού του Κεφαλαίου.
(β) στις Επιχειρήσεις Αιθουσών που πρόβαλλαν κινηματογραφικά έργα με πιστοποιητικό ελληνικότητας, σύμφωνα με άρθρο 3 αυτού του Κεφαλαίου
(γ) στις Επιχειρήσεις Διανομής που διένειμαν κινηματογραφικά έργα με πιστοποιητικό ελληνικότητας, σύμφωνα με άρθρο 4 αυτού του Κεφαλαίου και
5. Μετά την κατανομή των ποσών του Ειδικού Φόρου που καταβάλλονται σύμφωνα με την παράγραφο 4, το τυχόν υπόλοιπο ποσό του Ειδικού Φόρου κατανέμεται ως εξής:
(α) ποσοστό 75% στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου για την επίτευξη των σκοπών του και
(β) 1. ποσοστό 25% διατίθεται από το Υπουργείο Πολιτισμού για την ανάπτυξη της κινηματογραφικής τέχνης, την ενίσχυση της ελληνικής κινηματογραφίας καθώς και για τη μελέτη και την άσκηση της πολιτιστικής πολιτικής στον τομέα του κινηματογράφου.
2. Πιο συγκεκριμένα, από το ποσοστό αυτό χρηματοδοτούνται τα κρατικά βραβεία ποιότητας, η Ταινιοθήκη της Ελλάδος, οι κινηματογραφικές λέσχες και η σύσταση, η λειτουργία και οι προπαρασκευαστικές ενέργειες της Επιτροπής Κινηματογραφικής Παιδείας, που θα συσταθεί με Απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού, εντός 30 ημερών από τη δημοσίευση του παρόντος, για την οργάνωση της Ακαδημίας Κινηματογράφου, την προετοιμασία υποδομών, την εκπαίδευση καθηγητών, τη μετάφραση συγγραμμάτων και ότι άλλο κριθεί απαραίτητο. Μετά τη σύσταση της Ακαδημίας, το 70% του υπολειπόμενου ποσού του ειδικού φόρου θα πηγαίνει στο ΕΚΚ, το 20% στο Υπουργείο Πολιτισμού και το 10% στην Ακαδημία Κινηματογράφου, για τη χρηματοδότηση των σπουδαστικών ταινιών των φοιτητών της.
Άρθρο 2
Επιστροφή Ποσοστού Ειδικού Φόρου – Ανεξάρτητες Επιχειρήσεις Παραγωγής
1. Σε Ανεξάρτητη Επιχείρηση Παραγωγής που έχει παράγει κινηματογραφικό έργο με πιστοποιητικό ελληνικότητας, καταβάλλεται ποσοστό του Ειδικού Φόρου που εισπράχθηκε από τα κινηματογραφικά εισιτήρια που πραγματοποίησε το συγκεκριμένο κινηματογραφικό έργο το προηγούμενο ημερολογιακό έτος, ανεξαρτήτως του κόστους της παραγωγής του , σύμφωνα με την εξής κλίμακα:
Αν πραγματοποίησε συνολικά μέχρι 50,000 εισιτήρια αποδίδεται στην Ανεξάρτητη Επιχείρηση Παραγωγής το διπλάσιο του ποσού του Ειδικού Φόρου που εισπράχθηκε από τα κινηματογραφικά εισιτήρια που πραγματοποίησε το συγκεκριμένο κινηματογραφικό έργο. Αν πραγματοποίησε περισσότερα η καταβολή ακολουθεί την παρακάτω κλίμακα :
(α) μέχρι 50,000 εισιτήρια αποδίδεται στην Ανεξάρτητη Επιχείρηση Παραγωγής το σύνολο του ποσού του Ειδικού Φόρου που εισπράχθηκε από τα κινηματογραφικά εισιτήρια που πραγματοποίησε το συγκεκριμένο κινηματογραφικό έργο,
(β) από 50,001 ως 100,000 εισιτήρια – αποδίδεται στην Ανεξάρτητη Επιχείρηση Παραγωγής το 85% του ποσού του Ειδικού Φόρου που εισπράχθηκε από τα κινηματογραφικά εισιτήρια που πραγματοποίησε το συγκεκριμένο κινηματογραφικό έργο. Το υπόλοιπο 15% κατατίθεται στον ειδικό κωδικό «Νέος Κινηματογράφος» του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου.
(γ) από 100,001 ως 200,000 εισιτήρια – αποδίδεται στην Ανεξάρτητη Επιχείρηση Παραγωγής το 80% του ποσού του Ειδικού Φόρου που εισπράχθηκε από τα κινηματογραφικά εισιτήρια που πραγματοποίησε το συγκεκριμένο κινηματογραφικό έργο. Το υπόλοιπο 20% κατατίθεται στον ειδικό κωδικό «Νέος Κινηματογράφος» του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου.
(δ) από 200,001 ως 300,000 εισιτήρια — αποδίδεται στην Ανεξάρτητη Επιχείρηση Παραγωγής το 70% του ποσού του Ειδικού Φόρου που εισπράχθηκε από τα κινηματογραφικά εισιτήρια που πραγματοποίησε το συγκεκριμ
το προταθέν σχέδιο δεν ασχολείται με τη διανομή ,γνωστο όμως οτι χωρις διανομή παραγωγή δεν υπάρχει.ΚΑΙ ΕΔΩ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΆΓΚΑ ΑΠΌ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΆ ΜΈΤΡΑ. Ητεχνολογία άλλαξε και μεις νομοθετούμε για έναν κινηματογράφο που τεχνολογικά έχει πεθάνει.
Για να απαλλαγούμε οριστικά από την πειρατεία και το υπερβολικό κόστος διανομής της κινηματογραφικής ταινίας προτείνεται ένα νέο επαναστατικό σύστημα διανομής.
1. Η κλασική φωτοχημική κόπια αντικαθίσταται από ένα άφθαρτο ψηφιακό αντίτυπο που πάνω του έχουν ενσωματωθεί τα πάσης φύσεως δικαιώματα πάνω σε κάθε καρέ.
2. Το ταμείο του κινηματογράφου καταργείτε και στη θέση του μπαίνει ένα μηχάνημα αυτόματων συναλλαγών συνδεδεμένο με συμβεβλημένη Τράπεζα.Ετσι να πάσης φύσεως δικαώματα διανέμονται ακαριαία στους λογαριασμούς των δικαιούχων.
3. Είναι αναγκαίο να ιδρυθεί οπτικοακουστικό επιμελητήριο αρμόδιο να δίνει τις πιστοποιήσεις ταυτότητας για την κάθε ταινία. Ετσι καταργήται οριστικά η μάστιγα της πειρατείας.
4. Με το νέο σύστημα, το κόστος διανομής πέφτει κατά 80%.
5. Τη χρηματοδότηση της αλλαγής θα αναλάβει η συμβεβλημένη τράπεζα.
ΑΛΛΑ ΜΈΤΡΑ:
Απαλλαγή από το Φ.Π.Α. της παραγωγής και 5της διανομής ελληνικών
ταινιών
.ΕΠΑΝΆΦΟΡΆ ΤΟΥ ΝΌΜΟΥ Ν.ΜΑΡΤΗ για προστατεύομενες ταινίες ποιότητας
και Ελληνικου φεστιβαλ θεσσαλονίκης
το πραγματικό προβλημα του Ελληνικού κινηματογράφου είναι η ανισόροπη σχέση παραγωγής -διανομής. Το προταθέν σχέδιο δεν αναφέρει καν το πρόβλημα
Για να απαλλαγούμε οριστικά από την πειρατεία και το υπερβολικό κόστος διανομής της κινηματογραφικής ταινίας προτείνεται ένα νέο επαναστατικό σύστημα διανομής.
1. Η κλασική φωτοχημική κόπια αντικαθίσταται από ένα άφθαρτο ψηφιακό αντίτυπο που πάνω του έχουν ενσωματωθεί τα πάσης φύσεως δικαιώματα σε κάθε καρέ.
2. Το ταμείο του κινηματογράφου καταργείται και στη θέση του μπαίνει ένα μηχάνημα αυτόματων συναλλαγών συνδεδεμένο με συμβεβλημένη Τράπεζα.Ετσι να πάσης φύσεως δικαώματα διανέμονται ακαριαία στους λογαριασμούς των δικαιούχων.
3. Είναι αναγκαίο να ιδρυθεί οπτικοακουστικό επιμελητήριο αρμόδιο να δίνει τις πιστοποιήσεις ταυτότητας για την κάθε ταινία. Ετσι καταργήται οριστικά η μάστιγα της πειρατείας.
4. Με το νέο σύστημα, το κόστος διανομής πέφτει κατά 80%.
5. Τη χρηματοδότηση της αλλαγής θα αναλάβει η συμβεβλημένη τράπεζα.
Το σινεμα δεν έχει ανάγκη από γραφειοκρατικές δομές. αλλά από κίνητρα που θα λειτουργούν αυτόματα, χωρίς επιτροπές και επιτρόπους, π.χ.
.Απαλλαγή από το ΦΠΑ της παραγωγής και της διανομής Ελληνικών ταινιών
.Επανάφορά του νόμου Ν.ΜΑΡΤΗ ΓΙΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΎΟΜΕΝΕΣ ταινιες, και περί
Ελληνικού φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
Προς απάντηση του προηγούμενου αναγνώστη, υπάρχει Πανεπιστημιακό Τμήμα Κινηματογράφου, στη Σχολή Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ από το 2004- και μάλιστα καλή σχολή αν και φυσικά υποχρηματοδοτούμενη. Εκεί που πρέπει να δοθεί σημασία είναι η σωστή χρηματοδότηση της συγκεκριμένης σχολής που ΗΔΗ υπάρχει αν και αυτό λογικά είναι αρμοδιοτητα του Υπουργείου Παιδείας.
Άς ελπίσουμε οτί θα ενισχυθεί και η ιδέα δημιουργίας μίας δημόσιας σχολής Κινηματογράφου,αλλά και η εισαγωγή μαθήματος για τον κινηματογράφο στα σχολεία…
Ταινίες Μικρού Μήκους
Δεν αντιλαμβάνομαι γιατί δεν περιλαμβάνονται στον Νόμο οι Ταινίες Μικρού Μήκους. Σύμφωνα με το Σχέδιο Νόμου η ελάχιστη διάρκεια θα πρέπει να είναι 60 λεπτά. Γιατί αυτή η διάκριση; Είναι γνωστό ότι πολλές ταινίες Μικρού Μήκους είναι αριστουργήματα και οι μικρομηκάδες δεν έχουν πόρους. Ας τους στηρίξει η πολιτεία.
Καλό θα ήταν να παραχθούν ταινίες με ιστορικό περιεχόμενο απο Έλληνες παραγωγούς ή και με συγ χρηματοδότηση της Ελληνικής πολιτείας (π.χ. η μικρασιατική καταστροφή , η ιστορία των Μακεδόνων και του Μεγάλου Αλεξάνδρου , η γενοκτονία των Ποντίων απο τους Τούρκους κ.α.π.). Η τέχνη του κινηματογράφου εμπολουτισμένη με ένα καλό σενάριο μπορεί να περασει μηνύματα στον κόσμο εκτός απο τα κέρδη που μπορεί να αποφέρει στους δημιουργούς των ταινιών . Αυτή την τέχνη , δεν την έχει αξιοποιήσει καθόλου το Ελληνικό Κράτος , παρά το ότι βλέπουμε τι απήχηση έχουν στον κόσμο και τι κέρδη αποφέρουν στους δημιουργούς τους , ταινίες του Χόλυγουντ που αναφέρονται στην Ελλήνική ιστορία και μυθολογία. Οι Ελληνικές ταινίες είναι συνήθως χαμηλής ποιότητας και επενδύουν στα πιο φτηνά και ταπεινά αισθήματα των τηλεθεατων γι΄αυτό και η επιτυχία τους είναι ανάλογη των προϋπολογισμών τους καιτων προσδοκιών τους. Δεν αρκεί με λίγα λόγια η αθρόα παραγωγή ταινιών ,θα πρέπεινα ελέγχεται και η ποιότητα και τα μηνύματα και τα ιδανικά που θα πρέπει να περάσουν στην κοινωνία . Όχι ταπεινά και ψοφοδεή άλλα ανώτερα ιδανικά που θα διαπλάσουν ώριμους πολίτες. Να θεσπιστούν βραβεία ποιοτικών ταινιών και να ορίζεταικάθε φορά ένα θέμα πανω στο οποίο θα κινούνται οι ταινίες της χρονιάς .
Επειδή πουθενά αλλού στην υπόλοιπη πρόταση νόμου, δεν αναφέρεται τίποτε για τα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας, την οικονομική ενίσχυση που αυτά μέχρι σήμερα συνεπάγονταν και την πρακτικά αυτόματη αποστολή της βραβευθήσας ως καλύτερη ταινία της κάθε χρονιάς, ως πρόταση για τα αμέσως επόμενα Βραβεία Όσκαρ, στο τμήμα των Ξενόγλωσσων: να υποθέσουμε ότι πλέον θα έχουμε κάθε χρόνο προεδρικά διατάγματα που θα καλούν τους Έλληνες δημιουργούς να υποβάλλουν τις ταινίες τους;
Επιπλέον, τα Κρατικά Βραβεία (αν υποθέσουμε ότι θα συνεχίσουν να υπάρχουν), θα είναι πια αποδεσμευμένα από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (και δεν θα χρειάζεται προβολή των υποψήφιων ταινιών στο φεστιβάλ, για να μπορούν να διεκδικήσουν τα βραβεία);
Ή μήπως η αναγνώριση και βράβευση των καλύτερων ταινιών, περνά πια στα χέρια αποκλειστικά ιδιωτικών πρωτοβουλιών, όπως η Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου;