Η ελληνική θεατρική παραγωγή, όπως και η σύγχρονη ελληνική δημιουργία στο σύνολό της, πρέπει να εξαχθεί στην Ευρώπη και τον κόσμο, ώστε να περιοριστεί το τρέχον καθεστώς καλλιτεχνικών έργων που παράγονται για «εσωτερική κατανάλωση». Ειδικά στον χώρο του θεάτρου, με δεδομένη τη δυσκολία πρόσβασης των ελληνικών θεατρικών σχημάτων στη διεθνή σκηνή και την περιορισμένη κινητικότητα μεμονωμένων καλλιτεχνών ή θιάσων εκτός συνόρων, εξετάζονται οι τρόποι με τους οποίους το ΥΠ.ΠΟ.Τ. θα μπορούσε να παρέμβει δραστικά ώστε να γίνει γνωστό και εκτός επικράτειας το υψηλών ποιοτικών χαρακτηριστικών θέατρο που παράγεται στη χώρα μας. Και βεβαίως να ενταχθούν και οι Έλληνες δημιουργοί του θεάτρου στο δίκτυο και στον διάλογο των, Ευρωπαίων καταρχήν, συναδέλφων τους.
6. Η δυσκολία πρόσβασης στη διεθνή σκηνή. Το ζήτημα της κινητικότητας των ελληνικών θεατρικών σχημάτων εκτός συνόρων
Αναρτήθηκε
26 Φεβρουαρίου 2011, 12:00
Ανοικτή σε Σχόλια έως
15 Μαρτίου 2011, 23:59
Εργαλεία
Εκτύπωση Εξαγωγή Σχολίων σε
Το Ελληνικό Κέντρο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου συμμετέχει στη δημόσια διαβούλευση του ΥΠΠΟΤ με το σκεπτικό ότι ο διάλογος – όποια μορφή κι αν έχει – είναι πάντα κάτι θετικό.
Το πεδίο δράσης του Ε.Κ.Δ.Ι.Θ. είναι συγκεκριμένο. Από τα ζητήματα που τέθηκαν προς διαβούλευση, άμεσα μας αφορά μόνο το παρόν. Ως προς την πρόσβαση λοιπόν του ελληνικού θεάτρου στη διεθνή σκηνή – με την ευρύτερη έννοια – οι θέσεις μας είναι οι εξής:
Θεωρούμε ότι ομάδες ή άτομα που συνεισφέρουν με τη δουλειά τους στη διεθνή προβολή του εγχώριου θεάτρου, πρέπει να εξετάζονται προσεκτικότερα ως πιθανοί αποδέκτες επιχορήγησης.
Όσο όμως σκληρή κι επιτυχημένη κι αν είναι η προσπάθεια των εν λόγω ατόμων ή ομάδων, εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να έχει τη συνέχεια και τη συνέπεια που απαιτούνται σε ένα τέτοιο επίπονο εγχείρημα. Γι’ αυτό, εξίσου σημαντική με τη χρηματική ενίσχυση, είναι και η στήριξη από συλλογικούς φορείς.
Το Σύστημα Αθήνα είναι η πιο ουσιαστική προσπάθεια που έχει γίνει τα τελευταία χρόνια προς το σκοπό αυτό. Οι καρποί της βέβαια θα φανούν μακροπρόθεσμα. Η οικονομική κατάσταση της χώρας μάς ανάγκασε φέτος να βρούμε εναλλακτικές προκειμένου να συνεχίσει το Σύστημα Αθήνα να υπάρχει. Η ιδέα της ηλεκτρονικής εκδοχής δεν είναι μόνο οικονομικότερη αλλά δίνει λύσεις και σε άλλα ουσιαστικά προβλήματα που αντιμετωπίζαμε ως τώρα. Σημαντικότερο εξ αυτών ήταν η αδυναμία να παρουσιάσουμε στους προσκεκλημένους εκπροσώπους φεστιβάλ, θεάτρων κ.λπ., όλες τις επιλεγμένες παραστάσεις. Ο λόγος ήταν απλός: στη συντριπτική πλειοψηφία τους οι ελληνικές παραγωγές, όταν κατέβουν, δεν επιστρέφουν (ενώ, αντίθετα, στο εξωτερικό μια καλή παράσταση δεν διαγράφεται, αλλά παραμένει εν αναμονή ενός νέου ανεβάσματος). Αυτό το πρόβλημα το έλυσε προσωρινά η ηλεκτρονική ενημέρωση.
Εννοείται ότι στόχος μας είναι να επαναφέρουμε τη ζωντανή παρουσίαση μόλις οι οικονομικές δυνατότητες το επιτρέψουν. Το ιδανικό είναι να υπάρχουν και τα δύο: επιλεγμένοι προσκεκλημένοι στο ετήσιο φεστιβάλ του Συστήματος, και ηλεκτρονική ενημέρωση των πάντων (πέραν των άμεσα ενδιαφερομένων – που ξεπερνούν τους 400).
Ένας τρόπος να δημιουργηθεί το κίνητρο στους εγχώριους θιάσους να “στοχεύουν” με τον ένα ή άλλο τρόπο στο φεστιβάλ του Συστήματος, είναι αυτό να συμπίπτει με την εβδομάδα που ο θεσμός Athens Every Week μπορεί ν’ αφιερώνει στο θέατρο. Θεωρούμε ότι η πρωτοβουλία αυτή του ΥΠΠΟΤ μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στην αναβάθμιση της εικόνας της εγχώριας θεατρικής παραγωγής στο εξωτερικό, αφενός δίνοντας έναυσμα σε φορείς να οργανώνουν παράλληλες δράσεις, αφετέρου προβάλλοντας αυτές τις δράσεις με τις τεράστιας εμβέλειας δυνατότητες που διαθέτει η πολιτεία (ΕΟΤ, πρεσβείες στο εξωτερικό, κλπ.). Αν μάλιστα αυτή η εβδομάδα παραμένει αμετακίνητη κάθε χρόνο, θα διευκολύνει τον μακροπρόθεσμο προγραμματισμό απ’ όλους τους φορείς (πράγμα καθόλου ασήμαντο δεδομένης της προφανούς αδυναμίας μας στον τομέα αυτό).
Πέρα από το Σύστημα Αθήνα (για ν’ αναφερθούμε παρεμπιπτόντως και στο 3ο ζήτημα της διαβούλευσης) θεωρούμε ότι μια άλλη σημαντική πύλη εξόδου από την “περιφερειακή” μας θέση, μπορεί να είναι η Θεσσαλονίκη. Η εκτίμησή μας είναι ότι γεωγραφικά προσφέρεται περισσότερο απ’ όλες τις πόλεις ανά την επικράτεια να γίνει ένα εξαιρετικό σημείο επαφής της χώρας με το εξωτερικό – κι αυτό με όχι ιδιαίτερο οικονομικό κόστος. Ένα ετήσιο φεστιβάλ θα μπορούσε να είναι ο χώρος συγκέντρωσης των πλέον ποιοτικών προτάσεων του εγχώριου θεάτρου, σε συνδυασμό με τη φιλοξενία επιλεγμένων παραστάσεων που θα έρχονται οδικώς από όμορες χώρες – που δεν είναι και λίγες. Πέραν αυτού, θα μπορούσαν να διοργανώνονται ειδικά φεστιβάλ με προοπτική τις ανταλλαγές (λ.χ. πανεπιστημίων, δραματικών σχολών) ή με θεματικούς άξονες (π.χ. μετανάστευση, θέατρο και τεχνολογία, θέατρο της επινόησης, διαδραστικό θέατρο, οικολογικό θέατρο, θέατρο του ακτιβισμού, φεμινιστικό θέατρο, κ.λπ).
Όσον αφορά το Φεστιβάλ Αθηνών, θεωρούμε ότι στα τελευταία χρόνια αναβαθμίστηκε σημαντικά – με αποτέλεσμα να παίζει ουσιαστικότατο ρόλο στο να γνωρίσουν οι Έλληνες μεγάλες διεθνείς παραγωγές. Πιστεύουμε όμως ότι μπορεί παράλληλα και με τρόπο εξίσου επιτυχημένο να δημιουργεί τις προϋποθέσεις εξαγωγής των δικών του παραγωγών στο εξωτερικό. Σχετικά τώρα με την προβολή των παραστάσεων του στους ξένους που επισκέπτονται τη χώρα μας, θεωρούμε εξαιρετικά σημαντικό το θέμα του υπερτιτλισμού. Προς αυτό το σκοπό προσεγγίσαμε εδώ και κάποιους μήνες το Φεστιβάλ Αθηνών και το Εθνικό Κέντρο Μετάφρασης προτείνοντας τους μια συνεργασία που θ’ αποσκοπεί στην ανέξοδη μετάφραση των έργων.
Κλείνοντας, θα θέλαμε να τονίσουμε ότι στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε, όταν πρέπει να αναζητούμε τρόπους για την κατά το δυνατόν απεξάρτηση από τα κρατικά κονδύλια, υπάρχουν εναλλακτικές. Τα ευρωπαϊκά προγράμματα είναι μία απ’ αυτές. Προϋποθέτουν βέβαια συνεργασία κι έγκαιρο προγραμματισμό. Όμως κανείς δρόμος δεν είν’ εύκολος.
1) Πιστεύω ότι πρέπει να ενθαρρυνθεί η πρωτοβουλία συμπαραγωγών των Ελλήνων καλλιτεχνών ή των καλλιτεχνικών θιάσων με αντίστοιχους του εξωτερικού, της Ευωπαϊκής Ένωσης και όχι μόνον.
2) Είναι ανάγκη να υπάρξει ενημέρωση των θιάσων για τα ευρωπαϊκά προγράμματα που επιχορηγούν διεθνείς συμπαραγωγές.
3) Αντίστοιχα, πρέπει να ενθαρρυνθεί η συμμετοχή των Ελληνικών θιάσων σε διεθνή θεατρικά φεστιβάλ. Χρειάζεται να γίνει ενημέρωση για το που λειτουργούν φεστιβάλ για τις προκηρύξεις συμμετοχής σε αυτά.
4) Μπορεί να αξιοποιηθεί η εμπειρία των αντίστοιχων κινηματογραφικών συμπαραγωγών και φεστιβάλ.
6. ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΣΧΗΜΑΤΑ ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΟΡΩΝ
Συμφωνούμε απολύτως με την τοποθέτηση της ομάδας εργασίας. Είναι επείγουσα ανάγκη να βγει το ελληνικό θέατρο από την εσωστρέφειά του και να δείξει τις κατακτήσεις του στις σκηνές της Ευρώπης. Δεδομένου ότι σε πολλά ξένα φεστιβάλ ισχύει ο κανόνας των πολιτιστικών ανταλλαγών, δηλαδή η χώρα προέλευσης καλύπτει τη μετακίνηση και η χώρα υποδοχής τη διαμονή, προτείνουμε να δημιουργηθεί στο ΥΠΠΟΤ ένα γραφείο προώθησης της ελληνικής δημιουργίας σε ξένα φεστιβάλ. Το γραφείο θα επιλέγει τις συμμετοχές και θα μεριμνά για τα σχετικά έξοδα.
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΠΙΧΟΡΗΓΟΥΜΕΝΩΝ ΘΙΑΣΩΝ
Altera Pars (Χειμώνα Μήνα)
Αμφιθέατρο(Ευαγγελάτος Σπύρος Ευαγγελάτου Κατερίνα)
θέατρο της Άνοιξης( Μαργαρίτης Γιάννης, Δούζη Χρυσάνθη)
angelus novus (Κωνσταντινίδης Δαμιανός)
Αργώ (Υψηλάντη Αιμιλία)
Θέατρο Άσκηση(Μουστάκης Περικλής )
Βικτώρια(Κομνηνός Δημήτρης)
Επί Κολωνώ (Χατζηνικολάου Γεώργιος)
Εξαρχείων(Βουτέρης Τάκης-Δεκαβάλα Ανίτα )
Ex animo (Ρούμπος Ζήσης Κρητος Γωργος)
Κορυβάντες (Θεοχάρης Αντρέας )
Μικρή σκηνή(Ζούμπα Γεωργία)
Μνήμη (Βιρβιδάκης Μιχαήλ)(Κρήτη)
Νέα Σκηνή(Βογιατζής Λευτέρης)
Νέου Κόσμου(Θεοδωρόπουλος Βαγγέλης )
Νέος Λόγος(Μακρης)
θέατρο Νέων(Σειτάνης Δημήτρης )
Νοητή γραμμή (Ποζέλη Όλγα)
Ομάδα μουσικού θεάτρου όπερα (Αμπαζής Θοδωρής )
Παίκτες(Σάββα Μαρία)
Πάνδημος Ιός (Χατούπη Δήμητρα )
Πειραματική σκηνή Θεσσαλονίκης (Παπανδρέου Νικηφόρος)
Πλεύσης (Κουτρουβής Αντώνης )
θέατρο Πόρτα(Καλογερόπουλου Ξένια )
θέατρο Πορεία(Τάρλοου Δημήτρης )
Πράξη, Θέατρο Κεφαλληνίας (Πουλαντζάς Βασίλης – Αρβανίτη Μπέτυ)
πρόβα(Ραζή Μαίρη)
Σημείο (Μακρής Νίκος )
Θεατρική Σκηνή(Αντώνης Αντωνίου)
splish-splash (Οικονομίδης Γιάννης)
Στιγμή( Αναστασάκης )
σοου σεβεν(Κουρούμπαλης Δημήτρης)
Θέατρο Στοά (Πρωτοψαλτη Λήδα – Παπαγεωργίου θανάσης)
θέατρο Τέχνης(Χρονόπουλος Διαγόρας )
Τόπος Αλλου (Καμτσής Νίκος)
freak lab (Εστερ Αντρε Γκονζάλες)
Χρυσοθήρες(Φραγκιόγλου Δημήτρης)
Να συμπληρώσω την ανάγκη πληροφόρησης για υποτροφίες, προγραμματα καλλιτέχνες εξωτερικού που ζητούν διασύνδεση με την ελλάδα.
Γιατι τόσα χρόνια ηταν εξαιρετικά δύσκολο να μπούμε σε προγράμματα της ευρωπαικής ένωσης ;
Κατα κύριο λόγο από απουσία ενημέρωσης.
Θα μπορούσαμε ισως να φανταστούμε ενα τομέα του ΥΠΠΟ να ασχολείται με ενημέρωση εύρεση προσπάθεια υλοποίηση και απορροφησης προγραμματων Διευκόλυνση συνεργασίας με ομάδες καλλιτέχνες εξωτερικού ( οχι μονο Ευρώπη) συμμετοχή σε φεστιβάλ .
Να έχει πιο γόνιμη δυναμική παρεμβαση το ΥΠΠΟ.
Ο σχεδιασμός και η υποστήριξη των ελληνικών καλλιτεχνικών δυνάμεων στο εξωτερικό, δεν πρέπει να είναι προϊόν τυχαίο και ευκαιριακό, ούτε να εναποτεθεί στις πλάτες ενός επιδοτούμενου φορέα ή ενός ιδρύματος. Το Υπουργείο και το τμήμα του, σχέσεων με το εξωτερικό πρέπει να αναλάβει τον σχεδιασμό και την υποστήριξη δράσεων που συστηματικά θα σημάνουν την παρουσία μας στα καλλιτεχνικά δρώμενα. Ως τότε το Υπουργείο πρέπει να αναρωτηθεί και να απαντήσει στα εξής: > Που βρίσκεται η παρουσία παραστάσεων του Εθνικού στα μεγάλα διεθνή Φεστιβάλ και δίκτυα θεάτρων;> Που είναι η συμμετοχή του Φεστιβάλ Αθηνών στα εξίσου σημαντικά δίκτυα φεστιβάλ και με ποιό επιτελείο; > Που είναι η ενίσχυση [και η ενίσχυση δεν είναι πάντα οικονομική] σημαντικών πρωτοβουλιών όπως π.χ. φέτος της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών, να ταξιδέψουν στο εξωτερικό ελληνικές παραστάσεις π.χ. όπως του Λειβαθηνού στον ‘Νταντόν’, σε αντίστοιχα καλλιτεχνικά γεγονότα και διοργανώσεις ή ‘Στέγες’ του εξωτερικού > Ως πότε την ελληνική ομογένεια θα την φλομώνουν οι Λοϊζίδηδες και τα μπουζούκια;> Τι γίνονται τα πολιτιστικά μας ιδρύματα στο εξωτερικό; > Τι απέγιναν θεσμοί όπως το Ευρωπαϊκό Βραβείο Θεάτρου, η Βαλκανική Πλατφόρμα,το Μεσογειακό Δίκτυο Θεάτρου και τόσα άλλα που έχω να θυμάμαι από το παρελθόν που έσβυσαν μετά την πρώτη τους φορά, σαν το παρθενικό ταξίδι του Τιτανικού, πολλές φορές καταπίνοντας πολλά χρήματα; > Τι έκανε ο ΟΠΕΠ εκτός από το να πλουτίσει τους διευθυντές του , όπως παλαιότερα τα αντίστοιχα τμήματα του ΕΟΤ,που έστησαν όλα αυτά τα ιδιωτικά γραφεία εξυπηρέτησης και ‘μάνατζερ’ που μας ταλαιπωρούν μέχρι σήμερα; > Που και πότε επενέβηκε το κράτος απαιτώντας ανταλλακτικά οφέλη από φορείς που απορρόφησαν πακτωλούς χρημάτων,π.χ. ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ, να στείλουν και αυτοί κάτι από τον ελληνικό πολιτισμό έξω αντί να λειτουργούμε συνεχώς σαν μεταπράτες;
>Ως πότε ΘΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΜΕ ΣΑ ΡΑΓΙΑΔΕΣ, που έχουμε ανάγκη τον Μαρτάλεν , τον Βαρλικόφσκι ή τον Μπομπ Ουίλσον να μας εγκυρώσουν, ενώ ότι εμείς έχουμε πολύτιμο, έστω και μικρό, πρέπει να το θάβουμε και να το ταλαιπωρούμε, μέχρι να το ξεζουμίσει ένα δημοσιουπαλληλίστικο σύστημα και να χάσει κάθε ακμάδα και ενδιαφέρον….Εγώ προσωπικά, γιατί έχει αξία και ο καθένας να καταθέτει την προσωπική του περιπέτεια, σαν ελληνίδα του εξωτερικού, που σπούδασ όμως θέατρο πρώτα εδώ, και μετείχα της ‘ελληνικής παιδείας’ όπως λέμε, αποφάσισα ότι δεν μπορώ να κάνω θέατρο σαν σκηνοθέτις παρά μόνον στην ‘γλώσσα’ μου….Το 1990 έφτιαξα ένα ‘νεανικό’ όπως λέμε σήμερα θίασο, παρ’ όλο που συμμετείχαν σε αυτόν άνθρωποι όπως ο χειμωνάς, η Αναγνωστάκη, η Διζικιρίκη, και άλλοι….Τον λειτούργησα 10 χρόνια, ως το 2000, συμμετέχοντας σε Ευρωπαϊκά Προγράμματα όπως το ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ νυν CULTURE, και άλλα πολλά…Βγήκα τρεις φορές στο εξωτερικό, ‘ιδίοις αναλώσοις’ όπως λέει και ο φίλος Αναστασάκης…Σε αυτά τα 10 χρόνια ΔΕΝ ΕΛΑΒΑ ΔΡΑΧΜΗ από το ελληνικό κράτος, έτσι λίγα μπορώ να περιγράψω από το ‘καθεστώς επιχορηγήσεων’…όμως έχω να καταθέσω ότι όταν η Ευρωπαϊκή Ενωση, μετά από ένα τυχαίο βραβείο με τίμησε να συμμετέχω ενεργά στην νομιμοπαρασκευαστική επιτροπή για το πρόγραμμα ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ 2ο13-2025, δεν βρέθηκα ποτέ πιό μόνη και αναποτελεσματική….τόσο που ξεσκόνισα το Αμερικανικό μου διαβατήριο…Αν λοιπόν αυτός ο πολιτισμός θέλει να υπάρξει και εννοώ για τον σύγχρονο ελληνικό, και γενικότερα αν αυτή η χώρα θέλει να υπάρξει, όχι σαν ένα μεταπρατικό προτεκτοράτο,πρέπει να σταματήσει να επαφίεται στον ‘πατριωτισμό των ελλήνων’και να ‘επιστρέψει΄στους πολίτες του, που τόσα χρόνια το πληρώνουν, αν μη τι άλλο την αξιοπρέπεια τους. Αν νομίζουμε ότι με το να έρθουν εδώ δυό-τρεις διευθυντές φεστιβάλ, να φάνε, να πιούν και να δουν και πέντε βίντεο ή δύο παραστάσεις, ή με το να ταξιδέψουν μία -δύο ομάδες στο εξωτερικό, χωρίς promo και στήριξη, θα κάνουμε εξωτερική πολιτική πολιτισμού, είμαστε αλλού νυχτωμένοι..ως τότε ας αρκεστούμε στο να έρχονται με φουσκωμένο εισιτήριο οι ξένοι θίσασοι, με μεταπράτες ταϊσμένους παλαιόθεν από το δημόσιο χρήμα και να φέρνουν παραστάσεις ‘beau pour l’ orient’!
Από εδώ και μπρος, αρχίζουν οι προτάσεις….Και σίγουρα υπάρχουν από ανθρώπους με πείρα….Και εγώ προσωπικά έχω μπόλικες και συγκεκριμένες…Αλλά ξέρετε κάτι αγαπητοί φίλοι και εσείς κρατούντες των γραμμάτων και τεχνών; Αυτές οι προτάσεις και αντίστοιχα και το βάρος υλοποίησης τους, βαραίνουν ΜΟΝΟΝ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ, και είναι ανήθικο , ενώ τόσοι σύμβουλοι και υπάλληλοι, και κρατικοδίαιτοι τόσα χρόνια κρίνονται ανα[ποτελεσματικοί,-αλλιώς γιατί είμαστε ανύπαρκτοι στο εξωτερικό;- ΕΙΝΑΙ ΑΝΗΘΙΚΟ επαναλαμβάνω, να δίνονται αυτές οι προτάσεις ΔΩΡΕΑΝ! Αυτές οι προτάσεις έχουν πληρωθεί με χρόνια συντριβής στα κανάλια και τους διαδρόμους του Υπουργείου σας…Συστήσατε πάλι μια δωρεάν επιτροπή και τα πορίσματα κρίθηκαν ικανοποιητικά….Μα το ερώτημα δεν είναι αυτό! Είναι ποιοί ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ θα τις υλοποιήσουν! Ειδάλλως εδώ θα είμαστε να τα λέμε για χρόνια…..
Η διοργάνωση μιας αξιοπρεπούς πλατφόρμας που να απευθύνεται στους ξένους προγραμματιστές και η χρήση του δυναμικού της χώρας με τη σχετική εμπειρία στη στλέχωσή της είναι μια απαραίτητη προϋπόθεση για την προώθηση του πολιτιστικού προϊόντος. Αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς επένδυση χρημάτων. Κανένας ξένος προγραμματιστής δεν αγοράζει παραστάσεις που δεν έχει δει ζωντανά. Και κανένας δεν αγοράζει αν πρώτα δεν έχει χτίσει μια σχέση εμπιστοσύνης με τον καλλιτέχνη και με το σύστημα που τον προωθεί, και αν δεν έχει δει τουλάχιστον δύο παραγωγές του, ώστε να ξέρει ότι η καλλιτεχνική ποιότητα του έργου του είναι σταθερή και όχι τυχαία. Επίσης δεν αρκεί να είναι κάποιος ένας καλός σκηνοθέτης ή ακαδημαϊκός για να είναι μέλος της γνωμοδοτικής επιτροπής για μια πλατφόρμα, αλλά θα πρέπει να έχει άμεση σχέση με τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το σύστημα της προώθησης και με τους ανθρώπους που κάνουν την αντίστοιχη δουλειά, ώστε να έχει την εμπειρία να καταλάβει αν μια παράσταση μπορεί να σταθεί στο εξωτερικό κα σε ποιο κοινό μπορεί να απευθυνθεί, κατά συνέπεια και πώς θα υποστηριχθεί απέναντι στον κάθε προγραμματιστή ανάλογα με το θεσμό που εκπροσωπεί. Δυστυχώς αυτός είναι ένας χώρος στον οποίο δεν εφαρμόζονται «συνδικαλιστικά» κριτήρια (όλοι έχουμε δουλέψει, άρα όλοι έχουμε δικαίωμα να προωθηθούμε). Εδώ πρέπει να τίθενται κάθε φορά συγκεκριμένες προτεραιότητες.
Το Σύστημα Αθήνα ήταν η πιο σοβαρή προσπάθεια που έχει γίνει και θα έπρεπε να ενισχυθεί και να βελτιωθεί – κατά τη γνώμη μου είναι υποβάθμιση η διεξαγωγή του μέσω ίντερνετ, και η γνώμη μου είναι διαμορφωμένη από τη θητεία μου σ’ αυτόν ακριβώς το χώρο του καλλιτεχνικού προγραμματισμού εδώ και αρκετά χρόνια. Είναι αδύνατον να δεσμεύσει κανείς τον πολύτιμο χρόνο των σημαντικών προγραμματιστών μπροστά σε έναν υπολιγιστή – απλώς θα διαθέσουν τον ίδιο χρόνο για να πάνε σε μιαν άλλη χώρα που τους παρέχει τα κίνητρα να δουν τις παραστάσεις της παραγωγής της από κοντά και να κάνουν επαγγελματικές επαφές.
Μια πλατφόρμα είναι μόνο ένα μέρος ενός υγιούς τοπίου που παράγει εξαγώγιμα προϊόντα, μέρος του οποίου είναι εξίσου οι θεσμοί που μπορούν να στηρίξουν συμπαραγωγές με φορείς του εξωτερικού, όπως τα φεστιβάλ, οι μόνιμοι χώροι παραστάσεων, τα θέατρα εναλλασσόμενου ρεπερτορίου, τα κέντρα έρευνας κλπ. Υπάρχουν θεσμοί που ήδη εφαρμόζουν αυτές τις αρχές, αλλά χρειάζονται περαιτέρω ενίσχυση για να συμμετάσχουν στο χάρτη επί ίσοις όροις. Οι διεθνείς συνεργασίες στο πλαίσιο μιας παραγωγής υψηλού καλλιτεχνικού επιπέδου είναι κάτι που πρέπει να ενθαρρύνεται και να ενισχύεται οικονομικά. Οι σχέσεις ανταλλαγής χτίζονται σε βάθος χρόνου, και τα αποτελέσματά τους φαίνονται μετά από χρόνια, άρα πρέπει να είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένης μακροπρόθεσμης πολιτιστικής πολιτικής.
Μια πρόταση που ίσως έχει υποστηριχθεί στο παρελθόν και από άλλους, η οποία είναι πρακτικά εφικτή, είναι να χρησιμοποιηθεί ως όχημα προώθησης το πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, όπου ούτως ή άλλως παρουσιάζονται καλές δουλειές ήδη επιλεγμένες για φεστιβαλικό κοινό. Αυτές θα μπορούσαν να επαναληφθούν σε ένα συγκεκριμένο λ.χ. τριήμερο, ώστε να μπορούν να τις παρακολουθήσουν ξένοι προγραμματιστές που θα προσκληθούν. Το κίνητρο των λίγων ημερών στο ελληνικό καλοκαίρι θα έπαιζε σημαντικό ρόλο στην προσέλκυση των προγραμματιστών, που θα μπορούσαν πχ να ενθαρρυνθούν να παρατείνουν την παραμονή τους για να πάνε και για μια εκδρομή στην Επίδαυρο (με στόχο πάλι την προώθηση κάποιας παράστασης) κλπ. Η δυναμική των συμπαραγωγών έχει να κάνει και με τις παγκόσμιες πρεμιέρες τους, οι οποίες γίνονται μαγνήτης για τους προγραμματιστές. Αν αυτό συνδυαστεί και με κάποιες άλλες παραστάσεις που έχουν επιλεγεί για προώθηση, και με τη σωστή διοργάνωση και υποστήριξη, δημιουργείται αμέσως ένα πλαίσιο ανταλλαγής που αντιμετωπίζει την ελληνική καλλιτεχνική παραγωγή όπως της αξίζει.
Η ενεργοποίηση των δυνάμεων του ελληνισμού στο εξωτερικό, και κάθε είδους ενεργοποίηση μηχανισμών στους οποίους έχει πρόσβαση το ΥΠΠΟΤ είναι κι αυτή σημαντική, αλλά πρώτα πρέπει να υπάρξει το καλλιτεχνικό έργο που θα εξαχθεί άρα και οι απαραίτητοι μηχανισμοί, οι απόλυτα σχετικοί, που θα το στηρίξουν για να γεννηθεί. Πρέπει πάνω απ’ όλα να πιστέψουμε οι ίδιοι στους καλλιτέχνες που θα στηρίξουμε, να τους στηρίξουμε με κάθε μέσο, με την παρουσία των θεσμών σε κάθε επίπεδο της καλλιτεχνικής δημιουργίας και με την ουσιαστική υποστήριξη, χωρίς παζάρια. Δεν γίνεται να κάνεις επιχείρηση χωρίς να επενδύσεις, κάποτε πρέπει να το καταλάβουμε αυτό. Αρκετούς ήρωες παρήγαγε αυτή η χώρα, αλλά αυτό το μοντέλο δεν πέτυχε, τώρα πρέπει να περάσουμε σε μιαν άλλη εποχή μιας συστηματικής πολιτικής στήριξης του πολιτιστικού τοπίου. Αν βέβαια θέλουμε να έχουμε εξαγώγιμο πολιτισμό και να μας υπολογίσει επιτέλους κανείς ως συμπαίκτες σ’ αυτό το χώρο.
Η μετάκληση του Robert Wilson στο Εθνικό Θέατρο να σκηνοθετήσει την Οδύσσεια σε διασκευή Simon Armitage τί αλήθεια εξυπηρετεί;;
Προκειμένου οι ελληνικές ομάδες να ταξιδεύουν στο εξωτερικό, π.χ. φεστιβάλ ή παραστάσεις συνεργασίας με θεατρικά σχήματα κ.λ.π. σκόπιμο θα ήταν, καταρχήν να επιλέγονται κι ύστερα να ελέγχονται από μια επιτροπή η οποία θα ορίζεται ετησίως (για να αποφευχθούν δύσκαμπτες μονιμότητες τύπου ΟΠΕΠ) και θα διαχειρίζεται αμιγώς την προβολή του Ελληνισμού στο εξωτερικό.
Συγκεκριμένα, παράλληλα με τις άλλες επιτροπές επιχορηγήσεων, να ορίζεται μια δημιουργική ομάδα από ανθρώπους που έχουν γνώση και εμπειρία των φεστιβάλ (είτε λόγω προηγούμενης συμμετοχής, επαγγελματικής ιδιότητας κ.λ.π.) που θα ενημερώνεται, επιδιώκοντας παράλληλα επικοινωνία και ως κρατικός φορέας, συνεργασία.
Υστερα, για να μην προκύπτουν θέματα διαφορετικών κριτήριων, λόγω προσωπικού γούστου, στόχου και γνώσης, θα ήταν σκόπιμο να υπάρχει ένας σχεδιασμός από το ΥΠΠΟΤ με συγκεκριμένες βασικές προϋποθέσεις για τη συμμετοχή και ενίσχυση των ομάδων που θα ταξιδεύουν, π.χ. προβολή πολιτισμού, , σύγχρονη αντίληψη κ.λ.π.
Επίσης, ετησίως μπορεί να επιλέγεται μια θεματική προκειμένου να υπάρχει μια κοινή κατεύθυνση προς και από τους καλλιτέχνες. Ακόμη, minimun/maximum συμμετεχόντων ώστε η οικονομική κάλυψη να είναι αξιοπρεπής, παροχή χώρου προβών και διαρκής στήριξη σα να πρόκειται (κατά κάποιο τρόπο έτσι θα είναι) για παραγωγή του ΥΠΠΟΤ.
Παράλληλα. λόγω της δυσκολίας οργάνωσης των μορφωτικών ακολούθων των πρεσβειών μας ή τη σύμφωνη γνώμη των πολιτιστικών κέντρων των ομογενών, το υφυπουργείο Απόδημου Ελληνισμού να υποστηρίξει την παραπάνω πλατφόρμα, δεσμεύοντας στους πολιτιστικούς συλλόγους της ομογένειας για την ενεργή συμμετοχή τους.
Για την προώθηση και προβολή του ελληνικού πολιτισμού στο εξωτερικό νομίζω πως αυτή τη στιγμή το Υπ.Πο.-Τ δεν είναι σε θέση να κάνει το οτιδήποτε.
Πρώτα απ όλα δυσκολεύεται να αντιμετωπίσει δυναμικά τα προβλήματα που έχει στο εσωτερικό της χώρας σε σχέση με τον πολιτισμό. Δεν έχει καταφέρει μέχρι σήμερα να αξιοποιήσει και να προβάλει ένα μεγάλο κεφάλαιο της χώρας που λέγεται Τουρισμός. Με καμπάνιες του στυλ ζήσε το μύθο σου στην Ελλάδα, Ελλάδα η χώρα των θεών , Ελλάδα θάλασσα ήλιος και τζατζίκι το μόνο που καταφέρνει είναι να σκορπά χρήματα χωρίς καμία ουσία και στρατηγική. Η Ισπανία λχ δημιούργησε μια καμπάνια για τον τουρισμό της με βάση ένα σχέδιο του Μιρο και το υποστηρίζει εδώ και μία δεκαετία. Κατάφερε έτσι να κάνει το σήμα της αναγνωρίσιμο. Πάρτε για παράδειγμα την Τουρκία. Υποστηρίζει την διαφημιστική της καμπάνια για τον τουρισμό προβάλλοντας την αρχαιολογική της ιστορία, τον πολιτισμό της και τις υποδομές της και τις υπηρεσίες της .
Αλλά ποτέ δεν είναι αργά
Για να μπορέσει ένα θεατρικό σχήμα να συμμετάσχει σ ένα ευρωπαϊκό φεστιβάλ απαιτούνται εργασίες που ξεκινάν ένα με ενάμιση χρόνο πριν την συμμετοχή του. Σήμερα υπάρχουν θεατρικά σχήματα που με πολύ κόπο έχουν καταφέρει να βρεθούν στο εξωτερικό . Ως πρώτη φάση ας υποστηρίξει το Υπ.Πο.-Τ αυτά τα σχήματα και ας τα βοηθήσει να παραμείνουν σ αυτό τον χώρο δράσης.
Ας ξεκινήσει πρώτα από όλα από τις κοντινές μας χώρες πχ τα Βαλκάνια, πχ τις χώρες της Μεσογείου. Ας αντιμετωπίσει αυτό το θέμα σοβαρά και δυναμικά και με καθαρό στόχο.
Ήρθε το Υπ.Πο.-Τ τον Σεπτέμβριο του 2010 στην Θεσσαλονίκη , πέντε μέρες πριν την Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης και κάλεσε τους πολιτιστικούς φορείς που υπάγονται σ αυτό και ανακοίνωσε το πρόγραμμα Θεσσαλονίκη σταυροδρόμι των πολιτισμών με αρχή το 2011 αφιέρωμα στην Μέση Ανατολή . Ας μας πει κάποιος που υπάρχει αναρτημένο το πρόγραμμα των εκδηλώσεων για το 2011 αυτού του αφιερώματος. Ας μας απαντήσει κάποιος γιατί στην προσπάθεια αυτή το Υπ.Πο.-Τ άφησε εκτός πολιτιστικές δυνάμεις της ιδιωτικής πρωτοβουλίας που βρίσκονται στην πόλη και που είναι σημαντικές. Ας μας πει κάποιος γιατί αυτό γίνεται πέντε μέρες πριν την Διεθνή Έκθεση και δεν γίνεται π,χ. τον Ιούλιο ή και κατά την διάρκεια του χρόνου .
Μέχρι σήμερα έχουν υπάρξει προσπάθειες προς αυτήν την κατεύθυνση . Ας θυμηθούμε την Θεατρική Άνοιξη που διοργανώθηκε στην Θεσσαλονίκη για πολλά χρόνια με μεγάλη ανταπόκριση από το κοινό και με συμμετοχή πολλών καλλιτεχνικών σχημάτων από το εξωτερικό. Φεστιβάλ το οποίο δυστυχώς σταμάτησε λόγω οικονομικών προβλημάτων και λόγω έλλειψης στήριξης από την πολιτεία.
Η Μελίνα Μερκούρη είχε πει πως η βαριά βιομηχανία της Ελλάδος είναι ο Πολιτισμός της . Αν το χάσει αυτό έχει χάσει τα πάντα .
Σήμερα λοιπόν πέρα από το ποιοι θα επιχορηγηθούν , πέρα από το πώς και ποια θα είναι η μορφή του θεσμού των επιχορηγήσεων ας καθίσουμε σοβαρά και δυναμικά να ορίσουμε την στρατηγική μας για το θέατρο, τον χορό , τις εικαστικές τέχνες και γενικότερα τον πολιτισμό . Κι επιτέλους ας ρωτήσει κι ας ακούσει το Υπ.Πο.-Τ τους ίδιους τους καλλιτέχνες γι αυτό, σε μια τιτάνια προσπάθεια να μην χάσουμε τον Πολιτισμό μας .
Για την προβολή του ελληνικού θεάτρου στο εξωτερικό, δεν είναι απαραίτητη πάντα, η αποστολή θεατρικών ομάδων από την Ελλάδα. Υπάρχουν ήδη θεατρικές ομάδες, οι οποίες λειτουργούν και δραστηριοποιούνται σε πολλές χώρες(Γερμανία, Γαλλία, Βέλγιο, ΗΠΑ, Αργεντινή, Ν. Αφρική κλπ.) που προβάλλουν το ελληνικό θέατρο και πολιτισμό, με καθαρά προσωπική προσπάθεια των καλλιτεχνών. Ένα παράδειγμα, το Ελληνικό Θέατρο Βούπερταλ της Γερμανίας, που επί 20 χρόνια αναβάζει δίγλωσσες παραστάσεις(ελληνικά-γερμανικά)και κατάφερε να διεισδύσει στο γερμανικό χώρο, και να κατακτήσει ένα μεγάλο μέρος του γερμανικού κοινού. Μια παράσταση στην ελληνική μόνο γλώσσα σταλμένη από την Ελλάδα στο εξωτερικό, όσο υψηλού επιπέδου κι αν είναι, δεν θα συγκεντρώσει παρά ένα συγκεκριμένο αριθμό ελλήνων θεατών. Αν πράγματι υπάρχει ενδιαφέρον από το ΥΠΠΟ για προβολή του ελληνικού θεάτρου στο εξωτερικό, ας υποστηρίξει τις ήδη υπάρχουσες θεατρικές ομάδες,που …ματώνουν στην κυριολεξία για την επιβίωσή τους, και που γνωρίζουν τη θεατρική «πιάτσα» του εξωτερικού και έχουν τις διασυνδέσεις τους με τον καλλιτεχνικό χώρο και τη δυνατότητα συνεργασίας με ξένες θεατρικές ομάδες. Οι συνεργασίες και οι ανταλλαγές είναι αυτές που φέρνουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Μια ακόμα ελληνική παράσταση με θεατές τα λιγοστά Μέλη των ελληνικών Κοινοτήτων νομίζω πως δεν είναι ο επιδιωκόμενος στόχος.
Μαρία Καραβία / Ελληνικό Θέατρο Βούπερταλ.
Αντί να πληρώνουμε ως χώρα τεράστια ποσά για τουριστική διαφήμιση σε ξένα ΜΜΕ, ας αφιερώσουμε έστω και μια χρονιά το 1/2 του σχετικού κονδυλίου στο να στείλουμε θεατρικές ομάδες σε άλλες χώρες, να παρουσιάσουν τη δουλειά τους.
Ας το δουν ως πείραμα έστω οι αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου πολιτισμού & τουρισμού. Με τόσα και τόσα έχουμε πειραματιστεί ως χώρα, δε χάθηκε ο κόσμος αν στεναχωρήσουμε το διαφημιστικό τμήμα του CNN φέτος.
Συμφωνούμε απόλυτα, με το άνοιγμα του ελληνικού θεάτρου και εκτός συνόρων. Πιστεύουμε στην υψηλή ποιότητα των θεατρικών μας παραστάσεων και ότι αυτές μπορούν να σταθούν επάξια κοντά σε παραστάσεις άλλων κρατών στο εξωτερικό. Μακάρι να βρεθεί ένας τρόπος επικοινωνίας, ευέλικτος και εύκολος, αρκεί να μην μονοπωληθεί από τους «ίδιους και τους ίδιους» οι οποίοι πιστεύουν ότι μόνο αυτοί κατέχουν το «μυστικό της ποιότητας».
Όποτε προσκληθήκαμε σε ξένο φεστιβάλ, τα εμπόδια που έπρεπε να υπερκεράσουμε ήταν πολλά.Μόλις μία φορά καταφέραμε να επικοινωνήσουμε τη δουλειά μας στο εξωτερικό, κι αυτό έπειτα από πολλές προσπάθειες, καθώς τα έξοδα που συνήθως απαιτούνται δεν γίνεται να καλυφθούν…ιδίοις αναλώμασι.
Ελπίζουμε το ΥΠΠΟΤ να παρέμβει δραστικά και να ενισχύσει το ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΘΗΝΑ ή κάποια ανάλογη προσπάθεια.Στη συγκεκριμένη οικονομική συγκυρία θα πρότεινα να ενισχύσει το Υπουργείο τη συμμετοχή επιχορηγούμενων ομάδων έστω στα φεστιβάλ της Βαλκανικής, όπου το κόστος της εκπροσώπησης είναι, φαντάζομαι, μικρότερο.
Η Αθήνα είναι μία πόλη που προσελκύει τουρίστες, ειδικά το καλοκαίρι.
Θα μπορούσε, και νομίζω ότι αυτός είναι και ο στόχος του ΥΠΠΟΤ, να προσελκύει όλο το χρόνο. Όμως πως ένας τουρίστας, που υποτίθεται ότι επισκέπτεται την πόλη όπου γεννήθηκε το θέατρο, θα παρακολούθησε μία παράσταση, αφού μονάχα κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ γίνεται χρήση των υπέρτιτλων;
Θα μπορούσε το ΥΠΠΟΤ να ενισχύσει τον εφοδιασμό των θεάτρων, ξεκινώντας από το Εθνικό Θέατρο και το Κρατικό θέατρο Βορείου Ελλάδος, με σύστημα υπερτίτλων, ώστε οι παραστάσεις να είναι προσβάσιμες και στους ξένους επισκέπτες.
Για την εξαγωγή παραστάσεων, το Σύστημα Αθήνα του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου είναι μία καλή αφετηρία.
Σ ΕΝΑ ΘΕΑΤΡΑΚΙ ΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ ΠΟΥ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ «ΔΙΟΝΥΣΟΥ» ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΔΡΑΜΑ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΠΟΥ ΤΟ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΕΝΩ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΣΧΟΛΕΙΑ Σ ΟΛΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕΤΑΦΕΡΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΚΑΙ ΛΥΚΕΙΟΥ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΚΑΝΟΥΝ ΠΕΡΙΟΔΕΙΕΣ ΜΕ ΘΙΑΣΟΥΣ Σ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙ ΝΑ ΑΦΥΠΝΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΜΙΖΟΥΝ..ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΕΤΣΙ ΤΗΝ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΜΑΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΑΚΡΙΒΗ.ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΤΕ
ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ ΠΟΥ Ν ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΡΕΥΝΑΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ ΠΡΟΒΟΛΗΣ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ ΣΕ ΔΙΕΘΝΗ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ Σ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΤΑ ΕΣΟΔΑ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ.ΑΣ ΑΡΧΙΣΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΜΟΛΙΣ Η ΕΡΕΥΝΑ ΦΕΡΕΙ ΚΑΡΠΟΥΣ ΘΑ ΒΡΕΘΕΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΒΟΛΗΣ ΣΤΗΝ ΔΙΕΘΝΗ ΣΚΗΝΗ.
ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΑΠΑΝΤΗΣΤΕ ΜΟΥ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΡΧΑΙΟ ΔΡΑΜΑΤΟΣ ΤΙ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΠΟΙΑ Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ??ΤΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΠΟΥ ΟΡΓΑΝΩΝΟΝΤΑΙ ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΟΥΚ ΟΛΙΓΑ ΣΕ ΚΑΤΙ ΑΠΟΚΑΛΟΥΜΕΝΟΥΣ ΓΚΟΥΡΟΥ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ.
ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΑΡΧΑΙΟ ΔΡΑΜΑΤΟΣ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ:
Το Κέντρο Αρχαίου Δράματος «Δεσμοί» είναι διεθνές, με έδρα την Αθήνα, και επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού και άλλους δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς. Αντικείμενό του αποτελεί το αρχαίο δράμα και οιαδήποτε σχετική δραστηριότητα θεωρητική ή πρακτική στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Οι πολυσχιδείς δραστηριότητές του εκτείνονται από την έρευνα και την επιστημονική τεκμηρίωση μέχρι τις πρακτικές εφαρμογές. Η διοργάνωση σεμιναρίων, συμποσίων και παραστάσεων, η συγκρότηση βάσης δεδομένων για το αρχαίο δράμα, η στήριξη της προσπάθειας νέων δημιουργών, η παρέμβαση στα εκπαιδευτικά πράγματα και οι εκδόσεις είναι μερικά μόνο από τα ενδιαφέροντά του.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΟΧΙ ΠΟΛΥΣΧΙΔΕΙΣ ΠΟΥ ΓΡΑΦΟΥΝ ΜΟΝΟ ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΚΙ ΑΥΤΑ ΚΟΣΤΙΖΟΥΝ ΑΚΡΙΒΑ ΟΠΩΣ ΓΡΑΦΩ ΠΑΡΑΠΑΝΩ.
ΕΓΡΑΨΑ ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΜΟΥ ΔΙΝΕΤΑΙ Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΤΙΣ ΕΚΦΡΑΣΩ ..
ΖΗΤΗΣΑ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ ΝΑ ΕΛΠΙΣΩ.Κ.Δ.
Κάτι εξίσου σημαντικό είναι και το ζήτημα της θεατρικής στέγης που όμως μάλλον μπορεί σχετικά έυκολα και με μικρό κόστος να επιλυθεί επιτυγχάνοντας μια win-win κατάσταση αν αξιοποιηθεί κάποιο από τα Ολυμπιακά Ακίνητα ως πολυχώρος Θεάτρου και τεχνών που εμπλέκονται με αυτό, όπου θα πραγματοποιούνται συναυλίες θεατρικής μουσικής, παρουσιάσεις αφιερωμάτων σε ενδυματολόγους ή σκηνογράφους ή ακόμα και εμπλοκή εκπαιδευτικών -θεατρικών εργαστηρίων για εφήβους, νέους και παιδιά
Θα συμφωνήσω με την άποψη πως επιβάλλεται ελληνικά θεατρικά έργα και Έλληνες καλλιτέχνες να βγουν στο εξωτερικό και να γνωρίσουν την Ελλάδα σε όσους ακόμα δεν θέλουν να την ξέρουν. (Μπορεί να επιτύχει, όπως το πέτυχαν ο Θεοδωράκης, ο Χατζηδάκης, ο Παπαθανασίου και τόσοι άλλοι Έλληνες επιφανείς καλλιτέχνες. Και αυτοί να μη θεωρούνται οι εξαιρέσεις. Γιατί αυτός ο τόπος γεννά ποιοτικό πολιτισμό. Αυτό που χρειάζονται οι άνθρωποί του είναι να τους καλλιεργηθεί από τα μικράτα τους η αυτοεκτίμηση και η αυτοπεποίθηση).
Για την επιτυχία του σκοπού θα πρέπει να ενεργοποιηθεί η ελληνική ομογένεια. Τι χρειάζεται:
Καλές παραστάσεις. Επιτυχημένες στο εσωτερικό. Καλή συννενόηση με την ομογένεια. Να βρεθούν χώροι παραστάσεων. Και ει δυνατόν ό,τι το καλύτερο διατίθεται από πλευράς σκηνών. Όπως εμείς παραχωρούμε Επίδαυρο και Ηρώδειο με άνεση σε αλλοδαπές εκφράσεις, και καλά κάνουμε.
Οι διασυνδέσεις να μη αφεθούν σε άσχετους, αλλά σε σχετικούς και ικανούς, ανεξαρτήτως κομματικών διαθέσεων. Και μη μου πείτε πως δεν μπορούν να βρεθούν τέτοιοι, γιατί δεν το πιστεύω,
Θυμίζω. Το θέατρο γεννήθηκε στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στην Αθήνα. Αυτό επιτεύχθηκε, γιατί στην Αθήνα καλλιεργήθηκε η ελεύθερη έκφραση και η Δημοκρατία.
Δημοκρατία. Έννοια τόσο παρεξηγημένη στις μέρες μας. Και όμως όπου και όποτε αυτή λειτούργησε σωστά και όχι καπηλευτικά, γέννησε θεούς.
Αυτή η Δημοκρατία εύχομαι να λειτπουργήσει και στο Υπουργείο Πολιτισμού, όσον αφορά στον τρόπο, που θα αντιμετωπιστούν τα πολιτιστικά μας θέματα εδώ και στον κόσμο.
Ας μη ξεχνάμε, ό,τι καταξιώνει τον θνητό άνθρωπο στη ζωή και μετά θάνατο, είναι η τέχνη. Αξίζει λοιπόν και στον Έλληνα άνθρωπο μια τέτοια ευκαιρία.
Θα μπορούσε να γίνει εκμετάλλευση της Ομογένειας για παραστάσεις Ελληνικού θεάτρου σε μέρη που υπάρχουν πολλοί ομογενείς .Οι παραστάσεις να γίνονται σε συγκεκριμένες πόλεις σε προκαθορισμένη συχνότητα πχ στο Μόναχο κάθε 3 μήνες μία Ελληνική παράσταση.
KRATIKODIAITO UEATRO DEN ME BRISKEI SYMFVNO
ΝΑ ΔΥΝΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΧΩΡΟΣ ΓΙΑ ΠΡΟΕΤΙΜΑΣΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΝΕΟΥΣ ΘΙΑΣΟΥΣ
ΝΑ ΔΙΑΦΗΜΙΖΟΝΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥΣ,ΝΑ ΕΠΙΧΩΡΙΓΕΙΤΑΙ ΛΙΓΟ ΤΟ ΕΙΣΗΤΗΡΙΟ ΣΤΟΥς ΑΝΕΡΓΟΥΣ ΚΑΙ ΧΑΜΗΛΟΜΙΣΤΟΥΣ ,ΑΛΛΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΚΡΑΤΙΚΟΔΙΑΙΤΟΙ ΚΑΙ ΕΜΕΣΑ ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΗΛΟΙ ΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ
ΤΑ ΚΑΛΛΗΤΕΡΑ ΔΗΛΑΔΗ ΟΣΑ ΑΓΠΗΣΟΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΝΑ ΜΕΤΑΦΡΑΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΩΘΟΥΝΤΑΙ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΧΩΡΕΣ.ΣΕ ΑΥΤΟ ΝΑ ΕΠΙΧΩΡΗΓΟΥΝΤΑΙ ΔΙΟΤΙ ΕΞΑΓΟΥΝ ΕΝΑ ΠΡΟΙΟΝ
Κύριε Αναστασιάδη, το Βασιλικό Θέατρο στην Θεσσαλονίκη ανήκει στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και λειτουργεί ανελλιπώς.
ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΥΠΆΡΧΟΥΝ ΑΙΘΟΥΣΕΣ ΠΟΥ ΕΊΝΑΙ ΚΛΕΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ Π.Χ. ΤΟ ΛΕΓΟΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Η ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ
. ΟΛΕΣ ΑΥΤΕΣ ΚΑΙ ΟΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΝΑ ΔΙΝΟΝΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΘΕΑΤΡΟ, ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ. ΕΠΙΣΗΣ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΔΗΜΟΥΣ ΠΟΛΛΑ ΣΧΟΛΕΙΑ Η ΚΑΙ ΑΙΘΟΥΣΕΣ ΑΠΟ ΠΡΩΗΝ ΔΗΜΟΥΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΛΕΙΣΤΕΣ
. ΟΛΕΣ ΑΥΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΜΑΡΑΖΩΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΦΘΟΡΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ .
Πιστεύω ότι η προαγωγή της ποιότητας θα οδηγήσει και στην εξαγωγή του θεατρικού προϊόντος.
Φωτεινό παράδειγμα ο Θόδωρος Τερζόπουλος που το θέατρό του είναι συναρπαστικό.
Επίσης πιστεύω ότι μία πενταμελής επιτροπή (3 ξένοι και δύο Έλληνες) να κρίνει τη σκοπιμότητα της επιχορήγησης του κάθε θεάτρου. Αν το σχήμα θεωρείται ότι δεν καλύπτει τα απαραίτητα ποιοτικά χαρακτηριστικά θα πρέπει να παύει κάθε κρατική ενίσχυση. Ας βρουν χρηματοδότηση μόνοι τους. Διαφορετικά ας επανδρώσουν αμισθί τα περιφερειακά θέατρα κατά τον ελεύθερο χρόνο τους από τις αγροτικές ασχολίες που ως άνεργοι οφείλουν να βρουν.
με αταλαντους δεν παιζεις εξω απο το θεατρο του παραλογου.[βλεπε Ελλαδα ετσι οπως την καταντησατε]
Όταν η δουλειά στον πολιτισμό γίνεται δημοσιουπαλληλική μπέρδεύονται τα πράγματα! Θυμάστε τον ΟΠΕΠ – οργανισμό προβολής του Ελληνικού Πολιτισμού; Τι ακριβώς λοιπον έκανε για να προβάλει τον Ελληνικό Πολιτισμό …μάλλον όχι και πολλά. Αν λοιπόν οριστεί κάποια επιτροπή διαχείρισης πρέπει να λειτουργεί με κίνητρα που θα εχουν αυτό ως στόχο και όχι με κίνητρα διατήρησης της θεσουλας του κάθε δημοσίου υπαλλήλου.
Ο σχεδιασμός λοιπόν απαιτεί μια ομάδα που να οργανώνει την παρουσία ελληνικών θεατρικών παραγωγών σε όσο το δυνατόν περισσότερα φεστιβάλ του εξωτερικού, όπως αντίστοιχα εμείς υποδεχόμαστε ομάδες του εξωτερικού στο Ελληνικό Φεστιβάλ.
Μιας ομάδας που θα μελετά τη θεατρική δράση άλλων χωρών και θα προσπαθεί να βρει τον τρόπο σύνδεσης δηλαδή π.χ ένας εκπρόσωπος του υπουργείου στην Αγγλία , ένας στη Γερμανία, ένας στην Κίνα , ένας στην Αμερική που θα παρατηρούν και θα καταγράφουν τη θεατρική δράση και πρόοδο αυτών των χωρών και θα προτείνουν συνεργασίες με τη χώρα μας και θα «εισάγουν» είδη π.χ το Project θέατρο για εφήβους που ξεκίνησε από την Αγγλία θα μπορούσε σαν Project να πραγματοποιηθεί και στη χώρα μας και ύστερα να γίνει κάποιο είδος ανταλλαγής. Στην Πολωνία πραγματοποιείται διεθνές φεστιβάλ Πανεπιστημιακών θιάσων , θα μπορούσε λοιπόν η υπεύθυνη πολιτιστικών να προτρέψει την ελληνική επιτροπή να στείλει έλληνες εκπροσώπους ή στο Βερολίνο έγινε πρόσφατα διεθνές φεστιβάλ με θέμα παραστάσεις που πραγματεύονται το θέμα της βίας γενικότερα. Μετείχαν σοβαρά θεατρικά σχήματα από όλο τον κόσμο, όχι όμως η Ελλάδα.
Όλα αυτά τα σχέδια δράσης προυποθέτουν νέα μυαλά που να λειτουργούν με κίνητρα καλλιτεχνικά και ποιοτικά. Αυτοί οι άνθρωποι για να βρεθούν όμως είναι ίσως τελικά και το πιο δύσκολο κομμάτι.
Όσοι καλλιτέχνες έχουν ταξιδέψει στο εξωτερικό με τις δουλειές τους οφείλουν το ταξίδι τους αποκλειστικά σε δικές τους πρωτοβουλίες.
Πόσοι από τους ξένους καλλιτέχνες που φιλοξενούνται στο Φεστιβάλ Αθηνών παρακολουθούν ελληνικές παραγωγές του; Και όσοι παρακολουθούν από παρότρυνση τίνος;
Να συγκροτηθεί ομάδα προβολής της ελληνικής θεατρικής παραγωγής στο εξωτερικό.
Να αναλάβει σχετική δράση το αντίστοιχο τμήμα Θεάτρου αλλά και Μουσικής του ΥΠ.ΠΟ σε συνεργασία με ομάδα στην προβολή του ελληνικού τουρισμού.
Να επιδοτηθούν επίσης μεταφράσεις υπερτίτλων ελληνικών έργων και ένας τουρίστας να έχει τη δυνατότητα μέσα στη χρονιά να παρακολουθήσει μια ελληνική παραγωγή.