Μπορείτε να υποβάλετε τις προτάσεις σας αναφορικά με τη ρύθμιση θεμάτων συλλογικής διαχείρισης δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας και συγγενικών δικαιωμάτων, για ζητήματα που δεν αντιμετωπίζονται στις προηγούμενες θεματικές.
11. Υποβολή λοιπών προτάσεων
Αναρτήθηκε
7 Δεκεμβρίου 2011, 12:00
Ανοικτή σε Σχόλια έως
10 Ιανουαρίου 2012, 12:00
Εργαλεία
Εκτύπωση Εξαγωγή Σχολίων σε
Ο ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ ΕΣΤΙΑΣΗΣ & ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗΣ με διακριτικό τίτλο ΠΑ.Σ.Κ.Ε.ΔΙ., αφού παρακολούθησε με μεγάλη προσοχή την Δημόσια Διαβούλευση, και αφού διάβασε και μελέτησε όλα τα σχόλια, αισθάνεται την υποχρέωση έναντι του μεγαλύτερου κλάδου της Χώρας, που απαριθμεί 121.000 επιχειρήσεις, που προσφέρουν εργασία σε 700.000 οικογένειες, να καταθέσει τις προτάσεις του:
1) Επειδή προκειμένου να εισπραχθούν ‘’πνευματικά Δικαιώματα’’, τσαλαπατήθηκαν τα ‘’ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ’’, ζητάμε να μην συμπεριλαμβάνονται στα αμοιβολόγια των Ο.Σ.Δ. καταστήματα, που δεν έχουν σχέση με την διασκέδαση, όπως είναι μπουγατσατζίδικα, fast food, πατσατζίδικα, μαγειρεία, κυλικεία, παραδοσιακά καφενεία, καφεζαχαροπλαστεία. Ποτέ κανείς δεν μπήκε σε τέτοιου είδους επιχειρήσεις, για να απολαύσει μουσική, ούτε μπορεί να πει οποιοσδήποτε δημιουργός, ότι οι τζίροι αυτών των επιχειρήσεων αυξάνονται λόγω μουσικής.
2) Καταστήματα του κλάδου μας, που διαθέτουν μόνο τηλεόραση ή ραδιόφωνο, χωρίς αποσπώμενα ηχεία, να μην πληρώνουν δικαιώματα στους Ο.Σ.Δ.
3) Να απλοποιηθούν τα κριτήρια των Ο.Σ.Δ. και οι αμοιβές να υπολογίζονται βάσει των στοιχείων της άδειας λειτουργίας , χωρίς να υπολογίζονται εξωτερικοί χώροι και m2, αλλά καθίσματα μόνο εσωτερικού χώρου. Όταν η άδεια ιδρύσεως και λειτουργίας καταστήματος αναφέρει ΚΑΦΕΤΕΡΙΑ, δεν έχουν κανένα δικαίωμα οι Ο.Σ.Δ. να το ‘’βαφτίζουν’’ ΜΠΑΡ, προκειμένου να διεκδικήσουν την ανώτατη κλίμακα χρέωσης που έχουν στο αμοιβολόγιό τους. Τώρα αν κάποια καταστήματα παραποιούν την άδειά τους, άλλες είναι οι αρχές που θα επιβάλλουν τις απαιτούμενες κυρώσεις και όχι οι Ο.Σ.Δ.
4) Τα αμοιβολόγια να ισχύουν για τις πραγματικές ημέρες λειτουργίας των καταστημάτων. Δηλαδή αν δουλεύουν 2 ημέρες την εβδομάδα, να πληρώνουν 2 ημέρες, αν δουλεύουν 2 μήνες το καλοκαίρι, να πληρώνουν 2 μήνες κι αν δουλεύουν 2 μέρες τον μήνα με dj, δε σημαίνει ότι πρέπει να πληρώνουν για όλο τον χρόνο, όπως συνηθίζουν να πράττουν οι Ο.Σ.Δ.
5) Να σταματήσει η απαίτηση των Δήμων, προκειμένου να εκδώσουν ΑΔΕΙΑ ΜΟΥΣΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ στα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, να ζητούν ως δικαιολογητικό από τους επιχειρηματίες, παραστατικό ετήσιας προεξόφλησης οφειλής στον αρμόδιο επί των πνευματικών δικαιωμάτων Ο.Σ.Δ. Η αν λόγω άδεια έχει σχέση με την κοινή ησυχία των περιοίκων και καμία σχέση με το είδος μουσικού ρεπερτορίου, ούτως ώστε να υφίσταται αυτή η καθ’ όλα ‘’ύποπτη’’ σχέση, που μύρια προβλήματα δημιουργεί σε χιλιάδες επιχειρήσεις του κλάδου μας.
6) Επειδή η ως άνω ΑΔΕΙΑ ΜΟΥΣΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ, εκδίδεται από τους Ο.Τ.Α. μετά από απόφαση Δ.Σ. και επειδή τον Ιανουάριο κάθε έτους, το πρώτο Δ.Σ. των Ο.Τ.Α πραγματοποιείται τις τελευταίες ημέρες του μήνα, να μην διενεργούνται έλεγχοι από την ΕΛ.ΑΣ για την συγκεκριμένη άδεια στα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, από 01 έως 31 Ιανουαρίου κάθε έτους.
7) Η πληρωμή των Ο.Σ.Δ. να γίνεται κάθε μήνα, με την παράδοση και λίστας τραγουδιών που παίχτηκαν από το κάθε κατάστημα, ούτως ώστε και οι Οργανισμοί να γνωρίζουν σε ποιους δημιουργούς να αποδώσουν χρήματα και οι επιχειρηματίες να μπορούν να πληρώσουν μικρά ποσά ανά μήνα και όχι υπέρογκα ανά έτος, που οι περισσότεροι τώρα ειδικά με την κρίση που υπάρχει, δεν δύνανται.
8) Να μην συνδέεται με την ΕΛ.ΑΣ. η μη πληρωμή του Ο.Σ.Δ. των πνευματικών δικαιωμάτων, αλλά να ισχύει και σε αυτόν το εμπορικό δίκαιο και όχι η απειλή της ‘’προσωποκράτησης’’.
9) Να συμμετέχει και ο ΠΑ.Σ.Κ.Ε.ΔΙ. στον ορισμό αμοιβολογίων των Ο.Σ.Δ., που αφορούν τον κλάδο των Κ.Υ.Ε.
Για τον ΠΑ.Σ.Κ.Ε.ΔΙ.
Ηλίας Καλιώρας
Γεν. Γραμματέας
Ήδη στα ανωτέρω εδάφια, εκθέθηκαν οι απόψεις του ΟΣΔ «ΔΙΟΝΥΣΟΣ» και διατυπώθηκαν προτάσεις. Η ριζική αλλαγή των υφιστάμενων διατάξεων, ειδικά μέσα από μια διαβούλευση που διήρκησε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, εν μέσω κρίσης και εορτών, δε νομίζουμε ότι μπορεί να οδηγήσει σε θετικά αποτελέσματα. Το γεγονός ότι αυτή η διαβούλευση, ξεκίνησε, αμέσως μετά από την υπογραφή και έναρξη υλοποίησης πολύ σημαντικών συμφωνιών μεταξύ ΟΣΔ και ΞΕΕ, δια των οποίων επιλύθηκε ένα χρόνιο πρόβλημα, με θετικά αποτελέσματα, τόσο για τους χρήστες, όσο και για τους ΟΣΔ, επιτείνει την ανησυχία μας αυτή. Θυμίζουμε, ότι οι συζητήσεις για τροποποίηση των διατάξεων του 2121/1993, είχαν ξεκινήσει επ’ αφορμής της συγκεκριμένης αντιδικίας. Μετά την εξωδικαστική επίλυση αυτής της διαφοράς από την πλειοψηφία των ΟΣΔ (ΑΕΠΙ, ΑΘΗΝΑ, ΔΙΟΝΥΣΟΣ, ΕΡΑΤΩ, ΑΠΟΛΛΩΝ, GRAMMO) που κατήρτισαν συμβάσεις με το ΞΕΕ, φαντάζει παράλογο το να επισπεύδεται και μάλιστα τόσο βιαστικά, μία νομοθετική ρύθμιση. Σημειώνουμε, ότι κάτι τέτοιο, μπορεί να θέσει σε αμφισβήτηση, ακόμη και τις προαναφερθείσες συμφωνίες. Το γεγονός δε, ότι ένας μόνον οργανισμός, δεν έχει καταλήξει σε συμφωνία με το ΞΕΕ, δεν δικαιολογεί την αλλαγή του Νόμου. Σε κάθε περίπτωση, η όποια τροποποίηση θα πρέπει έχει ως βάση της την κατάσταση που έχει μέχρι σήμερα διαμορφωθεί, να αποσκοπεί στην διευκόλυνση και προώθηση των συμβατικών – συναινετικών λύσεων και να μην αποτελέσει αφορμή για την έναρξη νέων δικαστικών αγώνων. Παράλληλα, να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις (όπου αυτές καθίστανται αναγκαίες) για την προώθηση των συμβάσεων μεταξύ χρηστών και ΟΣΔ.
Ένα ακόμη πολύ σημαντικό ζήτημα, που δεν θίγεται με τα ερωτήματα που έχουν τεθεί στην διαβούλευση, αποτελεί η αυξανόμενη, λόγω της τεχνολογικής εξέλιξης «πειρατεία» και η προστασία κατά την χρήση των προστατευόμενων έργων στο διαδίκτυο.
Καλησπέρα σας
Είμαι ιδιοκτήτης ραδιοφωνικού σταθμού της επαρχίας και παραθέτω την άποψή μου για το θέμα των Πνευματικών Δικαιωμάτων.
Τα παρακάτω είναι συνηθισμένο φαινόμενο στους ανθρώπους του χώρου μας :
Δισκογραφικές εταιρίες μας στέλνουν σχεδόν καθημερινά (cd ή μέσω email πλέον) τραγούδια που θέλουν να μεταδώσουμε ώστε να γίνουν γνωστά στο κοινό. Επίσης καλλιτέχνες μας βρίσκουν και μας δίνουν τα cd τους, κυριολεκτικά παρακαλώντας μας να τα μεταδώσουμε.
Από την άλλη πλευρά οι ΟΣΔ των παραπάνω μας ζητούν χρήματα που μεταδώσαμε τα έργα τους.
Δεν είναι λιγάκι παράλογο;
Αλλά και παράλογο να μην το χαρακτηρίσετε, σίγουρα θα βρείτε παράλογα τα ποσά που ζητούν. Και δεν είναι ούτε ένας ούτε δύο ούτε τρεις οι ΟΣΔ ! Κάθε λίγο και λιγάκι θα δημιουργείται και ένας νέος ΟΣΔ και εμείς θα πρέπει να πληρώνουμε….
Ας υπάρχει ένας ενιαίος ΟΣΔ με λογικά ποσά αμοιβών ώστε και εμείς να μπορούμε να πληρώνουμε αλλά και αυτοί να εισπράττουν.
Νομίζω επίσης ότι δεν είναι σωστή η λογική του πρέπει να πληρώνεις μια ζωή για ένα προϊόν που αγοράζεις σήμερα. Δεν παίρνουν οι ΟΣΔ χρήματα από την τιμή αγοράς ενός cd ;
Συμφωνώ με την άποψη που διάβασα νωρίτερα ότι θα μπορούσε να υπάρχει διαφορετική τιμή ανάλογα με την χρήση. Έτσι θα ξέρεις τι θα πληρώσεις και αποφασίζεις αν θα το αγοράσεις και αν θα το μεταδώσεις.
Η κατάσταση πρέπει να αλλάξει δεδομένης της πολύ άσχημης κατάστασης της αγοράς και της δυσκολίας επιβίωσης που έχουμε όλοι.
Kυριοι,
Είμαι συνθέτης –στιχουργός μη συμβεβλημένος με την ΑΕΠΙ η άλλον Ο.Σ.Δ. στην Ελλάδα. Παντού όπου εμφανίζομαι live, ακούω από τους ιδιοκτήτες των χώρων όπου εμφανίζομαι ότι τα πνευματικά δικαιώματα των έργων μου –η και των έργων άλλων ελλήνων δημιουργών, μη μελών ΑΕΠΙ, που παίζω live ή σε dj sessions- τα καταβάλλουν στην ΑΕΠΙ .
Το ίδιο μαθαίνω και από τους ραδιοφωνικούς σταθμούς όπου παίζονται τα κομμάτια μου ,
Το ίδιο και από τους υπευθύνους ιστοσελίδων όπου κάποιος μπορεί να ακούσει τα κομμάτια μου.
Πως είναι δυνατόν η ΑΕΠΙ μια Ανώνυμη εταιρεία ( κερδοσκοπικού υποθέτω χαρακτήρα) εταιρεία που δρα ως ΟΣΔ με την ανοχή/αναγνώσιση του κράτους , να εισπράττει από όλους αυτούς τους χρήστες για έργα που δεν εκπροσωπεί? Που αποδίδει τα χρήματα που εισπράττει για λογαριασμό μου ? Και εφ’όσον δεν με εκπροσωπεί και άρα δεν μου αποδίδει δικαιώματα, που αποδίδει το 20% του φόρου που οφείλει να αποδίδει στο Κράτος από τις εισπράξεις των δικών μου πνευματικών δικαιωμάτων ?
Διαβάζω στην δημόσια διαβούλευση ότι οι ΟΣΔ και η ΑΕΠΙ εισπράττουν με βάση playlist που τους δίνουν οι χρήστες. Αν εισέπρατταν με βάση playlist , όφειλε η ΑΕΠΙ να εξαιρεί τα έργα μου και να μην εισπράττει για αυτά. Δεν το κάνει όμως…
Αντίθετα εισπράττει για λογαριασμό μου (και για λογαριασμό όλων των δημιουργών που δεν είναι μέλη της ) εντελώς στα τυφλά με βάση κάποια σύμβαση που υπογράφει με bar, clubs , εστιατόρια κλπ και ΔΕΝ ΖΗΤΑΕΙ (ως θα όφειλε) καμία λίστα των έργων που παίχτηκαν στους χώρους αυτούς , ακριβώς για να διατηρείται η ασάφεια και η αδιαφάνεια που την βολεύει…
Θέτω στην διάθεση παντός ενδιαφερόμενου τις λίστες έργων που έπαιξα στις εμφανίσεις μου τα τρία τελευταία χρόνια σε όλη την Ελλάδα και τα ονόματα των χώρων αυτών. Έχει η ΑΕΠΙ να προσκομίσει τις λίστες έργων που πήρε η κατέγραψε ότι ακούστηκαν στους ίδιους χώρους , το ίδιο χρονικό διάστημα? Μπορεί να πει δημόσια που και πως απέδωσε τα χρήματα αυτά? Πολύ αμφιβάλλω.
Και υπάρχει και τούτο το παράλογο: για να μπορέσω να εισπράξω τα δικαιώματα για τα έργα μου που έτσι κι αλλοιώς οι μαγαζάτορες έχουν καταβάλλει στην ΑΕΠΙ (γιατί αν δεν την πλήρωναν ΔΕΝ θα μπορούσαν να λειτουργήσουν τα μαγαζιά τους) , θα πρέπει να γίνω μέλος ΑΕΠΙ. Δηλαδή όχι μόνο το κράτος δεν κάνει κάτι για μας προφυλάξει από την παρανομία της ΑΕΠΙ , αλλά μετά ο δημιουργός πρέπει να συμβληθεί με τον παρανομούντα (ΑΕΠΙ) για να του αποδοθούν τα χρήματά του. ( Αν αυτό δεν είναι μονοπωλιακή τακτική , τότε τι είναι ? ) Και πρέπει να καταβάλει στον παρανομούντα (ΑΕΠΙ ) υψηλότατη προμήθεια ( 37,5% παρακαλώ!) για την ‘’εργασία ‘’ που έκανε …Σκέτο θέατρο του παραλόγου. Αν είναι δυνατόν !
Οι προτάσεις μου είναι :
1. ΔΕΝ νοείται νόμιμη είσπραξη πνευματικών δικαιωμάτων από την δημόσια εκτέλεση από οποιονδήποτε Ο.Σ.Δ. , χωρίς αυτός να εισπράττει ΜΟΝΟ για τους δημιουργούς / εκδότες μουσικής /κληρονόμους που εκπροσωπεί και ΜΟΝΟ για τα έργα που εκπροσωπεί ( γιατί αν το επιθυμώ, ως δημιουργός, έχω κάθε δικαίωμα ΝΑ ΜΗΝ ΕΚΧΩΡΗΣΩ όλα μου τα έργα στον ΟΣΔ, η να του εκχωρήσω ΜΟΝΟ μερικές εξουσίες για κάποια από αυτά κλπ κλπ )
2. ΔΕΝ νοείται εφαρμογή του Νόμου 2121/93 χωρίς διαφάνεια . Οι ΟΣΔ πρέπει να αποδεικνύουν στους δημιουργούς τα ποσά που εισέπραξαν, από ποιόν τα εισέπραξαν και για ποια έργα. Μόνο έτσι η διανομή των δικαιωμάτων θα είναι ακριβής και νόμιμη. Και παράλληλα οι ΟΣΔ πρέπει να γνωστοποιούν στους χρήστες ποιο είναι επακριβώς τα έργα που εκπροσωπούν και ποιοι είναι οι δημιουργοί τους. Ο.Σ.Δ. που δεν είναι σε θέση να το κάνει αυτό , ας μην υπάρχει καλύτερα.
3. Δεν νοείται εκκαθάριση δικαιωμάτων χωρίς να αναφέρονται αναλυτικά οι τίτλοι των έργων για τα οποία αποδίδονται δικαιώματα, το ποσοστό συμμετοχής του κάθε δικαιούχου στο κάθε έργο , η πηγή εσόδων (από ποιον εισέπραξε ο ΟΣΔ τα χρήματα) , για ποια χρήση (πχ για ποια συναυλία, για ποια ραδιοφωνική εκπομπή, για ποια τηλεοπτική εκπομπή κλπ ) και για ποια ημερομηνία, το συνολικό ποσό που εισέπραξε ο ΟΣΔ από τον χρήστη κλπ κλπ. Οι Εκκαθαρίσεις που έχω δεί από την ΑΕΠΙ από συναδέλφους μέλη της , απλά αναφέρουν ένα τιτλο όπως πχ ‘’Διανομή Μηχανικών δικαιωμάτων Α’ εξαμήνου 2011’’, η ‘’Ιδιωτικοί Ραδιοσταθμοί’’….η ‘’Διανομή Εκτελεστικών Εσωτερικού’’, , … ένα ποσό μικτό , τον φόρο 20% που παρακρατείται κι ένα καθαρό ποσό που καταλήγει στον δημιουργό.. ΓΙΑ ΝΑ ΛΑΒΕΙ ο δημιουργός αναλυτική κατάσταση με τα έργα του στα οποία αναφέρεται η διανομή , πρέπει να το ζητήσει ο ίδιος.. .!
4. ΝΑ υποχρεωθούν δια νόμου οι ΟΣΔ να εμφανίζουν σε ανοιχτό σε όλους λογαριασμό τα ποσά που από λάθος ή παραδρομή εισπράττουν για μη μέλη τους. Και στη συνέχεια ο δημιουργός δικαιούχος να μπορεί να εισπράξει από τους ΟΣΔ αυτό που δικαιούται χωρίς να είναι υποχρεωμένος να υπογράψει συμβάσεις οι οποίες –στην μορφή που είναι σήμερα – είναι καταχρηστικές και καταργούν το αυτονόητο : το ότι ο δημιουργός είναι και παραμένει κύριος του έργου του και έχει κάθε δικαίωμα να επιλέγει με ποιο τρόπο και μέσω ποιού θα γίνει αυτό προσιτό στο κοινό.
Εγώ πχ δεν επέλεξα και ούτε θα επέλεγα να παίζονται έργα μου από τηλεοπτικές εκπομπές που θεωρώ απαράδεκτες (διότι δεν προάγουν τον πολιτισμό αλλά το κουτσομπολιό ). Με τις συμβάσεις γενικού τύπου που υπογράφει η ΑΕΠΙ με τους τηλεοπτικούς σταθμούς ΧΩΡΙΣ να τους γνωστοποιεί τα ονόματα των δημιουργών που όντως εκπροσωπεί (πόσο μάλλον τα έργα τους ), και χωρίς να έχει δημοσιοποιήσει το ελληνικό και ξένο ρεπερτόριο που υποτίθεται πως εκπροσωπεί ( γιατι πχ δεν το κάνει από το site της, όπως κάνουν άλλοι ΟΣΔ στο εξωτερικό ?) , τηλεοπτικός σταθμός χρησιμοποίησε έργο μου ακόμα και σε διαφημιστικό τρέηλερ και εγώ είμαι τώρα αναγκασμένος να τρέχω στα δικαστήρια για να μου καταβληθούν τα νόμιμα και για να αποζημιωθώ για την αποσπασματική χρήση του έργου μου από τον εν λόγω τηλεοπτικό σταθμό ( χρήση για την οποία αν μου είχε ζητηθεί η άδεια ΔΕΝ θα την είχα δώσει…) .
Ούτε και είναι δυνατόν να ανέχεται το κράτος να λειτουργεί νομίμως ως Ο.Σ.Δ μια εταιρεία όπως η ΑΕΠΙ, η οποία έφτασε στο σημείο να δίνει ακόμα και άδεια για μηχανική αναπαραγωγή έργου μου ( που είμαι δικαιούχος 50% , αλλά ο συνδικαιούχος δεν είναι ούτε αυτός μέλος της ΑΕΠΙ ) , ΧΩΡΙΣ να εκπροσωπεί ούτε εμένα ούτε τον εκδότη στον οποίο έχω αναθέσει την διαχείριση του έργου αυτού παγκοσμίως.
Και όταν η ΑΕΠΙ αναγκάστηκε να παραδεχθεί την παρανομία , άρχισε να προβάλλει δικαιολογίες , του τύπου, κάναμε λάθος γιατί στο έργο είχατε ψευδώνυμο, κι εμείς θεωρήσαμε ότι το έργο αυτό πιθανά να είναι δημιούργημα ξένων δημιουργών , που πιθανά εκπροσωπούμε. Αλλά μετά από έρευνα που πραγματοποιήσαμε διαπιστώσαμε ότι το συγκεκριμένο έργο δεν ανήκει σε ξένους δημιουργούς που εκπροσωπούμε , οπότε στείλαμε διόρθωση στο εργοστάσιο κοπής του cd. . ..
Αλλά για το ποσό που είχε ήδη εισπράξει από τον χρήστη η ΑΕΠΙ δεν είπε κουβέντα. Ούτε και για τα χρήματα που ανενόχλητη συνέχισε να εισπράττει από την δημόσια εκτέλεση του κομματιού – όπως εισέπραττε και πρίν και πιθανότατα εισπράττει μέχρι σήμερα , αφού δεν μπήκε στον κόπο να ενημερώσει τους συμβεβλημένους με αυτήν χρήστες ότι το έργο ΔΕΝ εκπροσωπείται από αυτήν …
Άραγε σε ποια τσέπη κατέληξαν τα χρήματα αυτά? Παραμένουν στην ΑΕΠΙ?
Αποδόθηκαν σε μέλη της ?
Μήπως το ΥΠΟΤ η ο ΟΠΙ θα πρέπει να φροντίσουν να το μάθουν, εφαρμόζοντας τον Ν2121/93 και τις προβλεπόμενες κυρώσεις?
Στα δεκαοκτώ χρόνια ισχύος και δοκιμασίας στην πράξη του Νόμου 2121/93 έχουν πράγματι διαφανεί κάποια προβλήματα, τα οποία όμως πρέπει να αξιολογηθούν και να ιεραρχηθούν αντίστοιχα.
Α) Το κυριότερο πρόβλημα που έχει διαφανεί είναι η άρνηση των χρηστών και υπόχρεων παντός είδους στην καταβολή των δικαιωμάτων των δημιουργών που προβλέπονται από το νόμο. Ειδικότερα επισημαίνουμε ότι οι νομοθετικές προβλέψεις σε συνδυασμό με τον ρυθμό εκδίκασης των ελληνικών δικαστηρίων οδηγούν σε μακρόχρονες δικαστικές διαμάχες με αποτέλεσμα:
i) Μεγάλα κόστη διαχείρισης από του Οργανισμούς Συλλογικής Διαχείρισης
ii) Συσσώρευση χρεών με συνεπακόλουθη επίκληση αδυναμίας πληρωμής εκ μέρους των χρηστών όταν οι υποθέσεις τελεσιδικήσουν
iii) Αλλαγή νομικού καθεστώτος ή και εξαφάνιση υπόχρεων με συνέπεια μεγάλες απώλειες για τους δημιουργούς.
Οποιαδήποτε ρύθμιση θα πρέπει να κάνει πιο απλή και σύντομη τη διαδικασία είσπραξης των από το νόμο προβλεπόμενων δικαιωμάτων.
Β) Ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα είναι ότι ενώ οι Οργανισμοί Συλλογικής Διαχείρισης κατά την υπογραφή μιας συμφωνίας δεσμεύουν νομικά όλα τα μέλη τους, οι αντίστοιχοι εκπρόσωποι των χρηστών δεν δεσμεύουν κανέναν. Με τον τρόπο αυτό αποδυναμώνεται η έννοια των διαπραγματεύσεων και της συμφωνίας μεταξύ δικαιούχων και χρηστών διότι στην εφαρμογή τους συνήθως ζητούνται υποχωρήσεις εκ μέρους των δικαιούχων και όταν αυτές γίνουν εξακολουθεί η όποια συμφωνία να μην εφαρμόζεται από το σύνολο των χρηστών, με όλες τις επιπτώσεις που αναφέρονται στο ανωτέρω σημείο Α
Γ) Πολλά δικαιώματα απορρέοντα από τον Ν. 2121/93 παραμένουν κενό γράμμα διότι δεν εφαρμόζονται παρά την παρέλευση δεκαοκτώ ετών από την ισχύ του νόμου. Εξέχουσα θέση κατέχει το ελληνικό κράτος, το οποίο δεν έχει κάνει τίποτα, ώστε να εφαρμοστεί ο νόμος από δημόσια ιδρύματα όπως οι βιβλιοθήκες και τα δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα, τα οποία χρηματοδοτούνται από αυτό, αλλά αποτελούν τυπικά ανεξάρτητα νομικά πρόσωπα. Σε όλες τις πολιτισμένες χώρες του κόσμου τα ζητήματα αυτά λύνονται κεντρικά μεταξύ κράτους και Οργανισμών Συλλογικής Διαχείρισης . Στην Ελλάδα το δικαίωμα Δημόσιου Δανεισμού ουδέποτε έχει εφαρμοστεί. Αντίστοιχα το δικαίωμα αναπαραγωγής καταπατάται βάναυσα και προκλητικά στα πλαίσια των Δημόσιων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, με αποτέλεσμα οι δημιουργοί να μην έχουν ακόμη ασκήσει το δικαίωμα φωτοτυπικής αναπαραγωγής τη στιγμή που αυτό οδεύει προς εξαφάνιση λόγω εξέλιξης της ψηφιακής τεχνολογίας.
1) Ένας φορέας προστασίας πνευματικών δικαιωμάτων και όχι 5 εταιρίες μία για κάθε κλάδο καλλιτεχνών.
2) Εξαίρεση για τα καταστήματα που διαθέτουν μόνο ραδιόφωνο ή/ και τηλεόραση.
3) Εξαίρεση για τα ενοικιαζόμενα δωμάτια και για τα δωμάτια των ξενοδοχείων, αφού η εκτέλεση των καλλιτεχνικών έργων είναι ιδιωτική και όχι δημόσια.
4) Για τα μικρά καταστήματα (πχ κάτω των 50 καθισμάτων) το κόστος να είναι μικρό για παράδειγμα 100 εωρώ το χρόνο και για τις 5 εταιρίες μαζί, ώστε να μην είναι δυσβάσταχτο…….
5) Να γνωστοποιούνται στον κάθε επιχειρηματία τα κομμάτια που είναι ελεύθερα δικαιωμάτων
6)Τι γίνεται στην περίπτωση που κάποιο κατάστημα παίζει μόνο ξένο ρεπερτόριο;
7)Τα κουρεία, ραφεία, γραφεία, καταστήματα που σερβίρουν όρθιους θα πρέπει να εξαιρούνται.
Η μονοπωλιακή θέση των ΟΣΔ καθιστά το νομοθετικό χειρισμό των σχέσεων τους με τους χρήστες μια εξαιρετικά λεπτή διαδικασία που αν δεν γίνει με απόλυτο σεβασμό στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις και των δύο πλευρών θα οδηγήσει πολύ εύκολα σε κραυγές εκατέρωθεν. Την ευθύνη αυτών των χειρισμών την έχει αποκλειστικά η Κυβέρνηση και τα όργανά της. Συμμετοχή όλων των φορέων στη δημιουργία του Σχεδίου Νόμου και όχι παρουσίαση του, έτοιμου, από «κάποια» νομοπαρασκευαστική επιτροπή, θεωρείται επιβεβλημένη.
Πρόταση:
Κάποτε είχαμε την Ολυμπιακή, την ΕΡΤ, τον ΟΤΕ, τη ΔΕΗ και άλλα μονοπώλια. Τώρα έχουμε ιδιώτες αερομεταφορείς, ιδιωτικά ΜΜΕ, εναλλακτικούς παρόχους κλπ, παίχτες όλους σε μια ελεύθερη αγορά. Γιατί εδώ να συντηρείται το μονοπώλιο? Ποιόν εξυπηρετεί? Προτείνουμε να μπορούν να αγοράζουν δικαιώματα οι χρήστες από «εναλλακτικούς παρόχους» που θα τα προμηθεύονται από τους ΟΣΔ με τιμές χονδρικής (όπως οι εναλλακτικοί ΟΤΕ – ΔΕΗ τα δίκτυα). Αυτό θα δημιουργούσε ανταγωνισμό, μειωμένες τιμής χρήστη και έμμεσο (ίσως αποτελεσματικότερο) έλεγχο της αγοράς από τους ίδιους τους «εναλλακτικούς».
Πρόταση:
Αν οι ρ/σ χρησιμοποιούν μη εκπροσωπούμενο ρεπερτόριο σε ποσοστό Χ% του ημερήσιου προγράμματος τους, να μειώνονται οι ανά κατηγορία χρήστη αμοιβές των ΟΣΔ κατά Χ%
α) Τροποποίηση Τρόπου Υπολογισμού Αμοιβής των Οργανισμών
Ο υφιστάμενος τρόπος υπολογισμού της αμοιβής των Οργανισμών, σύμφωνα με το αρ. 32 του Ν. 2121/93, σε ποσοστό επί του τζίρου αποτελεί ένα τεράστιο πρόβλημα και δημιουργεί δυσβάσταχτη οικονομική υποχρέωση στους χρήστες. Ειδικά σε καιρούς οικονομικής κρίσης, είναι εντελώς παράλογο και εντελώς ανεδαφικό οι αμοιβές των Οργανισμών να μην αποδίδονται με βάση τα κέρδη, που αποτυπώνουν την πραγματική εικόνα μιας επιχείρησης, αλλά με βάση τα ακαθάριστα έσοδα. Θεωρούμε πως αυτό είναι το κρισιμότερο, ίσως, σημείο που χρειάζεται νομοθετική μεταρρύθμιση και εξορθολογισμό. Ακόμη και στην περίπτωση που ο νομοθέτης δεν θελήσει να θέσει ως βάση υπολογισμού τα καθαρά κέρδη, θα πρέπει, εντούτοις, να αναγνωριστεί το δικαίωμα στους χρήστες να αφαιρούν από τα ακαθάριστα έσοδα τους συγκεκριμένα και αδιαμφισβήτητα κόστη. Ενδεικτικά για τον τομέα της συνδρομητικής τηλεόρασης τέτοια κόστη είναι π.χ. το κόστος χρήσης δορυφόρου, τα κόστη που καταβάλλονται ως αντάλλαγμα στο Ελληνικό Δημόσιο ή άλλους φορείς για την παροχή των συνδρομητικών υπηρεσιών ή το κόστος κτήσης αθλητικών δικαιωμάτων τηλεοπτικής μετάδοσης αθλητικών διοργανώσεων (που ούτως ή άλλως δεν συνδέονται με εκμετάλλευση έργων πνευματικής ιδιοκτησίας αφενός και αφετέρου αποτελούν τον κύριο πόλο έλξης συνδρομητών) .
β) Πρόβλεψη ανώτατου ποσοστού
Για να υπάρχει ασφάλεια συναλλαγών και να μπορούν να πραγματοποιούνται επενδύσεις εκ μέρους των χρηστών με την βεβαιότητα ότι τα συναφή κόστη είναι συγκεκριμένα και ξεκαθαρισμένα, θα προτείναμε την εισαγωγή, εκ μέρους του νομοθέτη, ενός ανώτατου εύλογου ποσοστού που ο κάθε χρήστης θα υποχρεούται να καταβάλει στο σύνολο των Οργανισμών (Πνευματικών και Συγγενικών Δικαιωμάτων) και για το σύνολο των δικαιούχων. Η ρύθμιση αυτή προϋποθέτει την ύπαρξη ενός θεσμοθετημένου οργάνου/αρχής που θα μπορούσε να εισπράττει το ανάλογα ποσά από τους χρήστες και να επιμελείται τον δίκαιο επιμερισμό τους μεταξύ των συνδικαιούχων. Διαφορετικά οποιοσδήποτε χρήστης βρίσκεται στο έλεος των θεωρητικά αναρίθμητων ΟΣΔ που μπορούν να συσταθούν και να αξιώνουν –ο καθένας χωριστά- «εύλογη» ποσοστιαία αμοιβή επί των ακαθαρίστων εσόδων της επιχείρησης του χρήστη, ποσοστό που στο σύνολό του δεν έχει κανένα απολύτως περιορισμό. Μία τέτοια πρακτική αφήνει το χρήστη απροστάτευτο και, σε συνδυασμό με την ισχυρή (και ανέλεγκτη) διαπραγματευτική θέση αρκετών ΟΣΔ, μπορεί να επιδεινώσει σοβαρά την οικονομική του κατάσταση, οδηγώντας τον χρήστη ακόμα και στην αναγκαστική παύση της δραστηριότητάς του.
Στα πλαίσια της «Δημόσιας διαβούλευσης για τους Οργανισμούς Συλλογικής Διαχείρισης (ΟΣΔ) και το δικαίωμα της δημόσιας εκτέλεσης έργων πνευματικής ιδιοκτησίας», παραθέτουμε σκέψεις, απόψεις / θέσεις, ως Ξενοδόχοι, με τη θερμή παράκληση να ληφθούν υπ’ όψη / συνεκτιμηθούν στη μεταβολή του υφιστάμενου νομικού πλαισίου, προσβλέποντας στη θεσμοθέτηση από δω και πέρα, διάφανων διαδικασιών, βάσει των οποίων θα πληρώνουν περισσότεροι – ΟΛΟΙ – πολύ λιγότερα και θ’ αποδίδονται όλα σ΄ όλους τους πραγματικούς δικαιούχους, δίχως κάθε λίγο και λιγάκι να παρουσιάζονται… «νέοι» διεκδικητές ή νέες……. απαιτήσεις!!
1.Αν και δεν αντιλαμβανόμαστε το λόγο, γιατί η χρήση TV κλπ εντός του χώρου του δωματίου ξενοδοχείου (που όλοι γνωρίζουμε το καθεστώς που διέπει το χώρο αυτό) συνιστά παρουσίαση του έργου στο κοινό (δημόσια εκτέλεση), θεωρούμε σκόπιμη κι απαραίτητη την ίδρυση ενός και μόνο Κεντρικού Φορέα διαχείρισης τόσο των συνολικών δικαιωμάτων όλων των δικαιούχων, δημιουργών κι εκτελεστών, όσο και των συνολικών υποχρεώσεων όλων (όχι μέρους) των χρηστών, πάντα στα πλαίσια διαφανούς διαδικασίας, δίχως απεμπόληση των δικαιωμάτων των δεύτερων (χρηστών), που δικαιούνται, άλλωστε, να γνωρίζουν εκ των προτέρων (δίχως «αιφνιδιασμούς») τι και πόσα ακριβώς πληρώνουν, σε ποιους (και την ιδιότητά τους, αναλυτικά) και για ποιο λόγο, χωρίς να διακατέχονται απ΄ την αγωνία να τους εμφανισθούν ανά πάσα στιγμή νέοι δικαιούχοι ή νέες / πρόσθετες απαιτήσεις ή αναδρομικές διεκδικήσεις, αγνώστου ύψους, παλαιών ή νέων ή μονομερούς κι αυθαίρετης αλλαγής κάθε λίγο και λιγάκι του ύψους της «αμοιβής» ανά δωμάτιο, εξαρτώμενης μόνο απ’ την κατηγορία του καταλύματος κι όχι όπως θάπρεπε απ’ την πλουτοδοτική του ικανότητα (π.χ. τζίρων, κερδών, πληροτήτων, αφιξαναχωρήσεων, μέσης διάρκειας παραμονής πελατών, ύψους τιμήματος διανυκτέρευσης, άλλων παρεχόμενων υπηρεσιών εκτός ύπνου, θέσης μονάδας, εντός ή εκτός κέντρου πόλης ή οικισμού, γεωγραφικού προορισμού δημοφιλούς ή μη, ανεπτυγμένου ή ευαίσθητου, κλιματολογικών συνθηκών, διάρκεια χαμηλής / μέσης / υψηλής περιόδου κλπ ων ουκ έστιν αριοθμός).
2.Τέλος, η πρότασή μας:
΄Ενας και μόνο κεντρικός (πανελλαδικά) Φορέας διαχείρισης, μία και μόνο «αμοιβή» ανά μονάδα ετησίως, ανεξάρτητης του αριθμού σημερινών ή νέων δικαιούχων που ενδεχόμενα παρουσιαστούν στο μέλλον – ΟΡΟΦΗ ΑΡΙΘΜΟΥ, ΙΔΙΟΤΗΤΑΣ και ΑΠΑΙΤΗΣΕΩΝ ΑΜΟΙΒΩΝ ΔΙΚΑΙΟΥΧΩΝ -, βάσει συγκεκριμένου ποσοστού επί του συνολικού ετήσιου τζίρου της επιχείρησης (ενδεικτικά προτείνουμε π.χ. 0,5 – 1%ο για τα ετήσιας λειτουργίας ξενοδοχεία και το 75 – 80% τούτου για τα εποχιακά), που θα καθοριστεί από τριμερή συμμετοχή των:
Δημοσίου / Αυτοδιοίκησης – Δικαιούχων – Χρηστών, με, απαραίτητα, ετήσιο δημόσιο απολογισμό: Πόσα χρήματα κατεβλήθησαν κι από ποιους, σε ποιους (συνολικά κι αναλυτικά, φυσικά κλπ πρόσωπα) και με ποια ιδιότητά τους (γιατί) τα εισέπραξαν, εξασφαλίζοντας αμφίδρομα (μεταξύ δικαιούχων και χρηστών, εν γνώσει της Πολιτείας), την έξωθεν καλή μαρτυρία κι όχι μόνο…………
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ
Από ακριτικά, νησιωτικά Ξενοδοχεία του Βορείου Αιγαίου
Καλησπέρα σε ολους.
Σήμερα σε μια εποχή που βάλλοντε οι επιχειρήσεις, με τα συνεχώς αυξανόμενα έξοδα, με τις εκτακτες φορολογίες και τα καθε λογης «χαρατσια», εχουμε να αντιμετωπίσουμε και αυτες τις εταιρείες.
Φανταστειτε τι θα γίνει εαν η καθε κυβερνηση,για τους δικούς της λόγους, μετα απο πιεση ή παρότρυνση καποιων ομάδων, εδινε την εγκριση για την δημιουργία εταιρειων για πνευματικά,συγγενικά ή άλλα δικαιωματα(εχω χάσει το μέτρημα) σε διαφορους κλαδους εργασίας.
Ο καθενας απο εμας σε αυτό που κάνει θα μπορουσε να ζητήσει δικαιωματα πχ. αρχιτέκτονες,κατασκευαστες,βιοτεχνιες, κ.λ.π., ολα αυτα δεν χρειαζοντε πνευματικη εργασία π.χ. για να βγάλεις ενα σχέδιο, να κατασκευασεις και να σχεδιασεις?????
Πληρωνεις τον αρχιτέκτονα για να σου βγαλει ενα σχέδιο, πληρωνεις τον κατασκευαστη για να αγοράσεις αυτό που θέλεις, πληρωνεις τον βιοτεχνη.
Αυτό σημαινει οτι ουσιαστικα δεν σου ανηκουν, και οτι καποια ημερα θα ερθει ο αρχιτέκτονας να σου απαιτεί χρήματα καθε χρόνο για το σχέδιο του σπιτιου που σου εφτιαξε ή ο βιοτέχνης που αγορασες 1 φουστάνι επειδη το φοράς και για οσο το φοράς θα πρεπει να πληρωνεις????
Δεν ξέρω με ποια λογική το καθε υπουργειο εγκρινει τέτοια λυστρικά σωματεία.
Ο καθενας πληρωνεται για την δουλειά που κάνει.Ο στιχουργός,ο συνθέτης,οι μουσικοί και οσοι συμμετέχουν για να γραψουν ενα cd πληρωνοντε για αυτήν την δουλειά τους.
Η δισκογραφική εταιρεία ,αν ειναι μέσω εταιρείας,παίρνει το ποσοστό της απο τις πωλήσεις.
Ο τραγουδιστής, βάση του cd που θα κυκλοφορήσει και με την προώθηση και μετάδοση των τραγουδιων απο τηλεοραση και ραδιοφωνο,θα γινει γνωστός και θα μπορει να κλεινει δουλειες και να πληρώνεται αδρά.
Ο καθενας πο αγοράζει ενα cd πληρωνει και τους αναλογους φορους,συμπεριλαμβονομενου και των δικαιωματων ολων αυτών.
Δεν μπορω λοιπόν να καταλάβω γιατι κόπτοντε ολοι αυτοί, που ενω εχουν πληρωθει για αυτο που εκαναν ζητουν να πληρωνοντε ξανά και ξανά.
Και ειδικά οι τραγουδιστές δεν θα επρεπε καν να ζητανε κατι τέτοιο γιατι απλούστατα αν σταματησουν τα ραδιοφωνα και οι τηλεοράσεις να μεταδίδουν τα τραγουδια τους, τότε δεν θα τους ηξερε κανένας και συνεπώς δεν θα ειχαν δουλεια.
Τώρα βέβαια θα μου πειτε οτι λόγω της «πειρατείας» εχουν μειωθει τα εσοδα τους(εταιρείες,καλλιτέχνες,στιχουργοι,συνθέτες κ.λ.π)απο τις πωλήσεις και γι αυτό γινεται ολο αυτό.
Ακόμα και ετσι θα μπορούσε η κυβέρνηση,το υπουργειο ή δεν ξερω ποιος αλλος να θεσπίσει ενα ειδικό τέλος μέσω τηλεφωνου για οσους εχουν συνδεση στο internet(με την λογική οτι εφοσον εχεις internet μπορείς να κατεβασεις καποιο μουσικο κομμάτι ή ταινία κ.λ.π),οπως γινεται και για την ΕΡΤ(βλέπεις,δεν βλέπεις πληρώνεις) και ετσι δεν θα υπηρχε κανένα πρόβλημα.
Μιλάμε βέβαια για ενα ευλογο τέλος και οχι πάλι για κατι τρελό.
Ετσι ολοι θα ηταν ευχαριστημενοι, γιατι και τα σωματεια αυτά θα εισπράτανε σίγουρα χρήματα και οι χρήστες θα ηταν νομιμοι.
Δέχομαι τα δικαιωματα τους για καθε τροποποιηση που θα μπορουσε καποιος να κάνει ειτε σε ενα τραγουδι, ειτε σε ταινια κ.λ.π. γιατι εκει σίγουρα δεν πρεπει να επεμβαινει κανεις και να αλλοιωνει την αρχική μορφή του τραγουδιού κ.λ.π μόνο κατόπιν συμφωνίας.
Σας ευχαριστω πολύ για τον χρόνο σας
Αξιότιμη κύριοι Καλησπέρα,
Ονομάζομαι Εγγλέζος Μιχάλης και είμαι ιδιοκτήτης και νόμιμος εκπρόσωπος του ραδιοφωνικού σταθμού Λυχνάρι που εκπέμπει στη Ρόδο, νομός Δωδεκανήσου.
Από το 2002 έχω συνάψει συμβόλαιο με την ΑΕΠΙ για την μετάδοση του ρεπερτορίου της από τον φορέα μου. (Ραδιοφωνικό Σταθμό – Λυχνάρι) η οποία εισπράττει το 2,20 % από τα ακαθάριστα έσοδα της επιχείρησης μου και το 4,5 % οι υπόλοιποι ΟΣΔ.
Το 2006 έχω συνάψει συμβόλαιο με εταιρεία streaming για την μετάδοση του ίδιου προγράμματος για είκοσι (20) ακρατές μέσω διαδικτύου.
Η ΑΕΠΙ μου ζητάει να πληρώσω επιπλέον 60 € συν Φ.Π.Α για κάθε μήνα…
Θέλω να ρωτήσω,
γιατί ζητάει αυτά τα παραπάνω χρήματα από την στιγμή που το ίδιο πρόγραμμα που μεταδίδεται αναλογικά, μεταδίδεται και ψηφιακά και ο φορέας μετάδοσης είναι ο ίδιος. (ίδια εταιρεία ίδιο Α.Φ.Μ ίδιος και ο ιδιοκτήτης).
Γιατί, από τη στιγμή που δεν έχω οικονομικό όφελος από την ψηφιακή μετάδοση του προγράμματος ή ακόμη και εάν είχα τα έσοδα θα υπολογίζονταν συγκεντρωτικά και προστίθενται στον κωδικό 276 – έσοδα από Διαφημίσεις – της φορολογικής δήλωσης της Εταιρείας ?
Γατί ζητάει το παραπάνω ποσό από την στιγμή που μου παίρνει κάθε χρόνο από τα ακαθάριστα έσοδα της επιχείρησης το 2,20% ?
Επίσης, σύμφωνα με το νόμο 2121/1993
Η τοποθέτηση έργου σε δικτυακό τόπο όταν εμφανίζει οικονομική αυτοτέλεια αποτελεί νέο τρόπο οικονομικής εκμετάλλευσης κατά τους όρους του άρθρου 13 παρ. 5 και στην περίπτωση αυτή η άδεια του δικαιούχου είναι απαραίτητη. Εάν, αντιθέτως, η ψηφιακή διάδοση του έργου δεν εμφανίζει οικονομική αυτοτέλεια σε σχέση με την αναλογική δεν θεωρείται νέος τρόπος εκμετάλλευσης.
Εν αναμονή της απάντησης σας
Μιχάλης Εγγλέζος
Ραδιόφωνο Λυχνάρι – Δωδεκανήσου
Αθηνών 109 – Ρόδος
Τηλ. 22410 77130
Φαξ 22410 30168
e-mail – info@lihnarifm.gr
Είναι άδικο και υπερβολικά υψηλό το «χαράτσι» των πνευματικών δικαιωμάτων , το οποίο αυξάνει το λειτουργικό κόστος των επιχειρήσεων και εμποδίζει την βιώσιμη ανάπτυξη , ιδιαίτερα στην σημερινή οικονομική κρίση.
Τα CD αγοράζονται νόμιμα και οι καλλιτέχνες μέσα από τις πωλήσεις των αμείβονται. Νομίζω ότι τιμώνται και διαφημίζονται οι καλλιτέχνες των οποίων τα έργα παίζονται δημόσια και όχι να ζητάνε και από πάνω έξτρα αμοιβή.
Το κράτος οφείλει να βάλει τέλος σ αυτό το ληστρικό μέτρο και νομοθετικά πλέον να εξαλείψει το παραπάνω χαράτσι ή να το μειώσει δραστικά.
Να δημιουργηθούν ομάδες από καλλιτέχνες που δεν ζητούν πνευματικά δικαιώματα , θα πωλούν λίγο πιο ακριβά τα cd τους , και αυτών η μουσική μόνο θα «παίζετε» από επιχειρήσεις.
Αλήθεια ποίος μπορεί να μου εξηγήσει γιατί πρέπει να πληρώνουμε δικαιώματα δημόσιας εκτέλεσης έργων πνευματικής ιδιοκτησίας;
Οι δημιουργοί δεν συμμετέχουν στις εισπράξεις των πωλήσεων των έργων τους;Όταν αγοράζω ένα CD δεν το πληρώνω;Όταν έχω τηλεόραση δεν πληρώνω στην ΕΡΤ;
Εν τοιαύτη περιπτώσει όταν αγοράζω ένα βιβλίο θα πρέπει να πληρώνω πνευματικά δικαιώματα στον συγγραφέα κάθε φορά που το διαβάζω ή όταν αγοράζω ένα κοστούμι θα πρέπει να πληρώνω πνευματικά δικαιώματα στον δημιουργό του υφάσματος, στον ράπτη, στον έμπορα κλπ κάθε φορά που το βάζω.
Εν αναμονή οποιασδήποτε απαντήσεως.
Θεωρώ « άδικο » το μέτρο ότι πρέπει όποιες επιχειρήσεις παίζουν μουσική να πληρώνουν «χαράτσι» ,και μάλιστα από νόμιμα CD , το οποίο φυσικά κόστος περνά στον καταναλωτή. Φτάνει πια αυτές οι έμμεσες εισφορές που δημιουργούν εμπόδιο στην ανάπτυξη !!!!!!
Η μουσική είναι κουλτούρα είναι πολιτισμός και πρέπει να μοιράζετε αφειδώς.
Τιμούμε τον καλλιτέχνη όταν έχομε την μουσική του να παίζει παντού. Κανονικά πρέπει να μας πληρώνει που τον διαφημίζουμε και όχι να πληρώνουμε !!!!!!!
Το κράτος επί τέλους ας βρει την λύση , αλλιώς ας δημιουργήσει ομάδες μουσικών που δεν απαιτούν πνευματικά δικαιώματα να ακούμε την μουσική τους.
Να βρεθεί τρόπος ωστε να μπορεί ο ταξιδιώτης να ενημερώνεται για τις ειδήσεις, μεσω τηλεόρασης ή ραδιοφώνου ή ιντερνετ στο δωμάτιο του ξενοδοχειου που διαμένει, χωρις να απαιτούνται αμοιβές σε ΟΣΔ. Δεν είναι λογικό να θεωρείται «δημόσια εκτέλεση μουσικού έργου» το να βλέπει τις ειδήσεις πριν πέσει για ύπνο στο δωμάτιο του ξενοδοχείου. Η παροχή απο το ξενοδοχειακό κατάλυμα στο πελάτη της δυνατότητας να ενημερωθεί, δεν είναι κάτι που αποφέρει επιπλέον κέρδη στο κατάλυμα και άρα θα όφειλε να αποδίδει αμοιβή στους ΟΣΔ, αλλά αυτονόητο δικαίωμα του πελάτη-ταξιδιώτη. Το κράτος πρέπει να φροντίσει να απολαμβάνουν δωρεάν το δικαίωμα της ενημέρωσης, όλοι οι πολίτες του.
Ας βρούν τρόπο οι ΟΣΔ, να αποκόπτεται η μουσική απο τη ραδιοτηλεοπτικη μετάδοση, αν ο αποδέκτης δεν τους έχει πληρώσει τα δικαιώματά τους!
ο Πρόεδρος, Αντώνης Καρατάσος
Σχετικα με την επιβολή αμοιβολογίου στα ξενοδοχειακα καταλυματα, για την ύπαρξη τηλεοράσεων μεσα στα δωματια:
Σύμφωνα με έγγραφο του ΕΟΤ με Α.Π. 515507 της 27/7/2011, «τα δωμάτια των ξενοδοχείων δεν αποτελούν δημόσιο χώρο». Λογικό και αυτονόητο είναι οτι το δωμάτιο που νοικιάζει ένας πελάτης σε ξενοδοχειακο καταλυμα, γίνεται ιδιωτικός του χώρος μεχρι να φύγει και κανεις δεν έχει δικαίωμα -πλην του ιδίου- να ανοίξει τη πόρτα και να μπεί μεσα.
Γιατι λοιπόν να καταλογίζονται αμοιβές απο τις ΟΣΔ στα καταλύματα, για μη δημόσιους χώρους;
Δείτε παρακάτω το εν λογω εγγραφο:
Αθήνα, 27/7/2011
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ & ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ Α.Π. 515507
ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ ΠΥΤ
Προς : Όλες τις ΠΥΤ
ΘΕΜΑ : Θεώρηση του Βιβλίου Αναφοράς του Ν. 3868/10 «Αναβάθμιση του ΕΣΥ και λοιπές διατάξεις αρμοδιότητας του Υπ. Υγείας και Κοινωνικής
Αλληλεγγύης»
ΣΧΕΤ : Το με Α.Π. 518909/26-20-20 έγγραφό μας με θέμα «Ολική απαγόρευση καπνίσματος. Βιβλίο Αναφοράς για την εφαρμογή του αρθ. 17 του Ν.3868/2010»
Σε συνέχεια του παραπάνω σχετικού σας γνωρίζουμε τα ακόλουθα :
«Το «Βιβλίο Αναφοράς για την εφαρμογή του αρθ. 17 του Ν.3868/2010» πρέπει να πληροί τις προϋποθέσεις που περιγράφονται στο άρθρο 3, παρ. 2 της υπ. Αριθμ. 104720 Κ.Υ.Α. Ειδικότερα, η τήρησή του απαιτείται σε όλα τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος (κ.υ.ε.) και στις αμιγείς επιχειρήσεις υπηρεσιών διαδικτύου. Η μη τήρηση Βιβλίου Αναφοράς αποτελεί και βεβαιώνεται ως παράβαση,
συνεπάγεται δε πρόστιμο όπως ορίζεται στην περ. 5 του Παραρτήματος Α΄ της Κ.Υ.Α.
Το βιβλίο αναφοράς αφορά στα Καταστήματα Υγειονομικού Ενδιαφέροντος και στις αμιγείς επιχειρήσεις υπηρεσιών διαδικτύου και όχι στο σύνολο του καταλύματος.
Στα κύρια ξενοδοχειακά καταλύματα δεν ισχύει η ολική απαγόρευση του
καπνίσματος, αλλά εξακολουθεί να ισχύει η υποχρέωση διαχωρισμού των
δωματίων σε καπνίζοντες και μη (π.δ. 43/02, παράρτημα Β), δεδομένου ότι τα δωμάτια των ξενοδοχείων δεν αποτελούν δημόσιο χώρο.
Συνεπώς οι επιχειρήσεις των ξενοδοχειακών καταλυμάτων οφείλουν να
τηρούν ένα βιβλίο αναφοράς για την απαγόρευση του καπνίσματος, το οποίο τηρείται στο χώρο υποδοχής του καταλύματος, αποτελείται από χοντρό εξώφυλλο, με 100 αριθμημένες σελίδες, ριγέ, μεγέθους Α4 και περιλαμβάνει όλους τους χώρους υγειονομικού ενδιαφέροντος της μονάδας.
Το βιβλίο μπορεί να θεωρείται και από τα γραφεία Υποστήριξης των ΠΥΤ για διευκόλυνση των υπόχρεων.
Η θεώρησή του γίνεται στην πρώτη και στην τελευταία σελίδα αυτού, όπου αναγράφεται η επωνυμία και το είδος της επιχείρησης, το ΑΦΜ, η ΔΟΥ, η Ταχ. Δ/νση και ο αριθμός άδειας λειτουργίας. Η Υπηρεσία αναγράφει : «Το παρόν βιβλίο φυλλομετρηθέν ευρέθη με σελίδες εκατό». Ακολουθεί η πόλη και η ημερομηνία θεώρησης, υπογράφεται από τον αρμόδιο υπάλληλο και τίθεται η σφραγίδα της Υπηρεσίας.
Διευκρινίζεται ότι αν το κατάλυμα δεν διαθέτει κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος, απαλλάσσεται από την τήρηση του βιβλίου αυτού.
Αντώνης Καρατάσος, Πρόεδρος της Κυκλαδικης Ομοσπονδίας Τουριστικών Καταλυμάτων, τηλ.2281084470.
Το πρόβλημα της πειρατείας από το internet, κυρίως μουσικής και ταινιών, ξεκίνησε από την τηλεόραση και το ραδιόφωνο.
Η τηλεόραση και το ραδιόφωνο παρέχοντας ελεύθερη πρόσβαση στο κοινό εμπορικών έργων δημιούργησε την εντύπωση πως τα έργα τους δεν πρέπει να τα πληρώνουμε.
Ταυτόχρονα υπήρξε και άλλο μπέρδεμα, τα δημοτικά τραγούδια, η θρησκεία και η εκπαίδευση δεν είχαν πνευματικά δικαιώματα.
Επιπλέον ο νόμος του copyright προστατεύει τα δικαιώματα μόνο των δημιουργών που θέλουν να εμπορεύονται τα έργα τους, αποκλείοντας αυτούς που θέλουν να παρέχουν ελεύθερα τα έργα τους, ασκώντας μόνο τα ηθικά δικαιώματα.
Μια λύση σε αυτό το πρόβλημα θα ήταν ο χωρισμός των ΜΜΕ σε συνδρομητικά και μη.
Τα συνδρομητικά ΜΜΕ(ψηφιακή τηλεόραση-ραδιόφωνο) θα παρέχουν έργα με εμπορικά και ελεύθερα πνευματικά δικαιώματα, ζητώντας συνδρομή έστω και συμβολική(1 ευρώ).
Τα μη συνδρομητικά ΜΜΕ θα παρέχουν μόνο ελεύθερα έργα και παλιά εμπορικά(π.χ. πριν το 1960-70), για τα οποία φυσικά θα πληρώνουν.
Το ίδιο πρέπει να συμβεί και στο internet, όπου η πρόσβαση θα έχει διαφορετικό κόστος αν θέλει κάποιος πρόσβαση σε εμπορικά πνευματικά δικαιώματα.
Έτσι θα αποκτήσει συνείδηση ο κόσμος σχετικά με τα πνευματικά δικαιώματα, πληρώνεις παίρνεις ποιότητα Α, δεν πληρώνεις παίρνεις ποιότητα Β.
Η ενδιάμεση κατάσταση που ισχύει σήμερα είναι απάτη που δημιουργεί μόνο προβλήματα στους δημιουργούς και τους πολίτες. Σήμερα μόνο σταλινικού τύπου δικτατορίες μπορούν να εφαρμόσουν τον διεθνή νόμο του copyright, αλλά αυτό δεν βοηθά τους δημιουργούς γιατί ο κόσμος θα αποφεύγει τα έργα τους.
Ο νόμος του copyright-πνευματικών δικαιωμάτων- είναι τελείως ξένος προς την ελληνική παράδοση.
Η παράδοση μας λέει ότι τα βιβλία τα διαβάζουμε πάντα ΦΩΝΑΧΤΑ, έτσι μαθαίνουν και οι δίπλα τι διαβάζουμε. Ωστόσο αυτό απαγορεύεται από τον νόμο. Μας απαγορεύει να διαβάζουμε!!!
Ο νόμος ξεχνά πως υπάρχουν δυο παίχτες. Ο δημιουργός και ο χρήστης. Ο νόμος δίνει δικαιώματα στους δημιουργούς εκ μέρους των πολιτών, αλλά ξεχνά τελείως τα δικαιώματα του πολίτη, όπως σου δίνω δικαιώματα αλλά πληρώνω όσα μπορώ και όχι όσα θέλεις, αν έχεις υπερβολικές απαιτήσεις, χάνεις τα πνευματικά δικαιώματα.
Σε αντίθεση με άλλες χώρες ο νόμος ξεχνά την έρευνα. Όταν ένα έργο χρησιμοποιείται στην έρευνα και την εκπαίδευση, όχι σαν εργαλείο αλλά ως μέσω προς μελέτη, πρέπει να χάνει τα δικαιώματα του. Έτσι είναι ο νόμος στις ΗΠΑ. Εννοώ ότι πρέπει να είμαστε ελεύθεροι να μελετάμε πως έγραψε ένας λογοτέχνης το βιβλίο, ή ένας συνθέτης την μουσική, και να γράφουμε σχόλια. Αν διαβάζουμε ένα βιβλίο στην εκπαίδευση για ψυχαγωγία, ή αντιγράφουμε την μουσική τότε παραβιάζουμε το copyright.
Τέλος ο νόμος πρέπει να είναι αυστηρός στην ευθεία χρήση και χαλαρός στις πλάγιες.
Δηλαδή ο δημιουργός φτιάχνει κάτι για να το πουλήσει, αν το αντιγράψει κάποιος και το πουλάει παράλληλα, πρέπει ο νόμος να είναι αυστηρός.
Aν κάποιος χρησιμοποιεί το έργο με τέτοιο τρόπο που δεν εμποδίζει την πώληση, ο νόμος πρέπει να είναι χαλαρός ή ανεφάρμοστος, π.χ. δεν θα κατηγορήσεις για κλοπή πνευματικών δικαιωμάτων τους προσκόπους που τραγουδάνε, ούτε τον μεθυσμένο στο δρόμο.
Ο ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ ΕΣΤΙΑΣΗΣ & ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗΣ με διακριτικό τίτλο ΠΑ.Σ.Κ.Ε.ΔΙ., χαιρετίζοντας τους εμπνευστές και όσους λάβουν μέρος στην τόσο σημαντική διαβούλευση που αφορά την πνευματική ιδιοκτησία, αισθάνεται την υποχρέωση να δηλώσει πως έστω και αργά, μετά από αλλεπάλληλα Υπομνήματα που στείλαμε στο αρμόδιο Υπουργείο, που αφορούσαν τροποποίηση του Νόμου 2121/1993, εισακουσθήκαμε. Δυστυχώς το υπάρχον Νομοθετικό πλαίσιο για τους Οργανισμούς Πνευματικών και Συγγενικών Δικαιωμάτων λειτουργεί από το 1993 μόνο υπέρ τους, με αποτέλεσμα να παρατηρείται το φαινόμενο της κατάφορης αδικίας στον κλάδο των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος.
Ο ΠΑΣΚΕΔΙ μελετά με μεγάλη προσοχή τα θέματα της Διαβούλευσης, ετοιμάζοντας τις προτάσεις του, που πολύ σύντομα θα καταθέσει. Δηλώνουμε ότι αυτή είναι μια πρώτη παρέμβασή μας και θα ακολουθήσουν κι άλλες.
Για τον ΠΑ.Σ.Κ.Ε.ΔΙ.
Ηλίας Καλιώρας
Γεν. Γραμματέας
Σε απάντηση στον κ. Παναγιώτη Στεφανίδη να αναφέρω ότι όλη η Ευρώπη (ευτυχώς) είναι ενάντια στις πατέντες (ευρασιτεχνίες) στο software.
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το έχει απορρίψει από το 2005.
Στο θέμα μας: Πρέπει να μειωθούν σημαντικά όλα τα κόστη για τη δημιουργία και αναπαραγωγή πολιτισμού, από όποιον κι αν προέρχονται (ΟΣΔ ή κάτοχοι copyright).
Πρέπει να μειωθούν πάρα πολύ οι χρόνοι που η πολιτιστική ψηφιακή πληροφορία είναι δέσμια μιας Εταιρείας (περιορισμός του copyright μεταξύ 5 και 25 ετών ανάλογα με το είδος της ψηφιακής πληροφορίας) και κατόπιν το έργο να παραδίδεται στο public domain.
Είναι αδιανόητο να εισπράττονται δικαιώματα 75 χρόνια μετά τον θάνατο του δημιουργού!
Τέλος πριν εισπράξει ένα cent ο ΟΣΔ πρέπει να αποδείξει ότι όντως έχει σχετική συγκεκριμένη σύμβαση στα χέρια του που σχετίζεται με συγκεκριμένο έργο.
Το λόμπι του copyright έχει παραχαϊδευθεί διεθνώς τις τελευταίες δεκαετίες και τώρα που τα είδε σκούρα με το internet κλωτσάει. (ανεπιτυχώς, αν οι πολίτες αντιδράσουμε).
ΑΠΛΟΠΟΙΗΣΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΤΕ ΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΜΗΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΤΕ ΤΑ ΚΛΕΙΣΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΟΠΩΣ ΑΥΤΟ ΤΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΑΛΛΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΩΝ.
απο την στιγμη που πληρωνω γι αυτο που αγοραζω σημαινει οτι αγοραζω και τα δικαιωματα αλλιως να μην το πουλαει .Π.Χ ΑΓΟΡΑΖΩ ΕΝΑ C.D ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΩ ΟΤΙ ΘΕΛΩ ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ????ΔΗΛΑΔΗ ΘΑ ΤΟ ΑΚΟΥΩ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΘΕΛΩ ΜΠΟΡΩ???.ΟΠΟΙΟΣ ΝΟΜΙΖΕΙ ΟΤΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΕΚΔΙΔΕΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΛΕΕΙ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΤΟ ΑΚΟΥΣΩ ΔΗΛΑΔΗ ΚΑΙ ΠΛΗΡΩΝΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΛΕΜΕ ΔΙΚΟ ΜΟΥ Δ Ι Κ Ο Μ Ο Υ.ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΤΙΜΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ .ΔΗΛΑΔΗ ΟΤΑΝ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ? ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΤΕ ΤΟΝ ΧΥΛΟΥΡΓΟ ΠΟΥ ΦΤΙΑΧΝΕΙ ΚΑΤΙ ΤΟ ΑΓΟΡΑΖΩ ΚΑΙ ΜΟΥ ΛΕΙ ΠΩΣ ΚΑΙ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΒΑΛΩ ΕΝΩ ΕΓΩ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟ ΒΑΛΩ ΑΛΛΟΥ ΚΑΙ ΜΗΝ ΜΟΥ ΠΕΙΤΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΠΕΡΑΝ ΤΗΣ ΧΕΙΡΟΝΑΚΤΙΚΗΣ.ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΔΗΘΕΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΠΟΥΛΙΟΥΝΤΑΙ.ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
Να δημιουργηθεί ΙΔΡΥΜΑ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ με υποτιμήματα κατηγοριών, όπου ο κάθε πολίτης, καλλιτέχνης-δημιουργός-ερασιτέχνης-τεχνικός-επιστήμονας ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ, θα δύναται να τα παραχωρεί προς όφελος του δημοσίου κοινού συμφέροντος και των συναδέλφων του!
Η διοίκηση τους να αποτελείται από εξ ιδίων εκλεγμένο συμβούλιο, όπου όμως και οι πολίτες θα έχουν το λόγο να εκφράσουν τη γνώμη τους για τη διαχείριση του ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΎ όφελους του ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ των ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ.
Στη μνήμη ΚΑΙ του Στέλιου Καζαντζίδη!
Ο σχεδιαμός ενός αρχιτεκτονικού έργου είναι και ένα έργο τέχνης, και έχει πνευματικά δικαιώματα. Έτσι θα πρέπει να αντιμετωπισθεί το θέμα αυτό καθόσον ο σχεδιασμός σε ηλεκτρονική μορφή δίνει τη δυνατότηα σ΄αυτόν που το σχεδιάζει, και δεν είναι ο συνθέτης, να χρησιμοποιεί κατά το δοκούν τα σχέδια.
Προτείνω να συμπεριληφθεί άρθρο σχετικό με τα πνευματικά δικαιώματα σχεδίασης αρχιτεκτονικού έργου.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ
Δρ. αρχιτέκτων-πολεοδόμος
τα δικαιώματα να τα παίρνουν όταν πωλούν τούς δίσκους και όχι από παντού να τα αρπάζουν ακόμη και από το τελευταίο καφενείο.
Θα ήθελα να καταθέσω ένα προβληματισμό μου.
Είναι η δυσπραγία στην Παραγωγή Τεχνολογικών Προϊόντων στον τόπο μας, και ιδιαίτερα κάτω από τις παρούσες οικονομικές συνθήκες.
Ένας τρόπος ο οποίος θα βοηθούσε σε αυτή την κατεύθυνση είναι οι ανεμπόδιστες καταθέσεις ευρεσιτεχνιών τεχνολογίας
[ όχι μόνο SOFTWARE αλλά και HARDWARE] από τον Έλληνα φοιτητή, μηχανικό, επιστήμονα, και εργαζόμενο τεχνικό της βιομηχανίας.
Για να επιτευχθεί τούτο, θα πρέπει οι καταθέσεις ευρεσιτεχνιών βιομηχανικής ιδιοκτησίας να μην έχουν κόστος, παρά μόνον όταν αυτές ξεκινούν να υλοποιηθούν.
Ας σημειώσω ότι η κατάθεση προστασίας πνευματικών δικαιωμάτων , όπως βιβλία κ.λπ. είναι αρκετά οικονομική για πολλούς.
Να υπάρξει ηλεκτρονική διασύνδεση μεταξύ των Δήμων και των ΟΣΔ ώστε να μειωθεί η γραφειοκρατία και τα έξοδα για χαρτικά.
Επιτέλους Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση πρέπει να εφαρμοστεί. Είναι αδιανόητο, να επικοινωνούμε με χαρτιά, φαξ κλπ ενώ θα μπορούσαμε να λύσουμε πολλά θέματα ηλεκτρονικά.
Ένα απλό παράδειγμα: Να αποστέλλεται η άδεια της δημόσιας εκτέλεσης μουσικής από τον ΟΣΔ στους Δήμους Ηλεκτρονικά.