1. Ως επιχειρήσεις Τουρισμού Υπαίθρου, κατά την έννοια του παρόντος νόμου, χαρακτηρίζονται οι ακόλουθες μορφές και κλάδοι επιχειρήσεων:
α) Τουριστικά καταλύματα όλων των μορφών του άρθρου 2, παράγρ. 1 και 2 του ν.2160/93 «Ρυθμίσεις για τον Τουρισμό και άλλες διατάξεις» (ΦΕΚ 118 Α’), όπως ισχύει, μέγιστης δυναμικότητας σαράντα (40) κλινών. Σε περίπτωση που οι επιχειρήσεις αυτές προσφέρουν, πέραν της διαμονής και σίτιση, είτε πρωινό είτε γεύμα, χρησιμοποιούν και προσφέρουν προς κατανάλωση υποχρεωτικώς προϊόντα που ανήκουν στο καλάθι αγροτικών προϊόντων της παραγράφου 8 του άρθρου 2 του παρόντος νόμου ή που παράγονται στο οικείο αγροτικό νοικοκυριό τουλάχιστον κατά 40%, σε περίπτωση επιχειρήσεων που εμπίπτουν στις διατάξεις του άρθρου 6 του παρόντος νόμου.
β) Εστιατόρια, ταβέρνες και παραδοσιακά καφενεία τα οποία προσφέρουν προϊόντα της ελληνικής ή τοπικής παραδοσιακής κουζίνας ή αναψυκτικά και ποτά. Τα προσφερόμενα εδέσματα με χρήση παραδοσιακών συνταγών χρησιμοποιούν ως πρώτα υλικά, προϊόντα που ανήκουν στο καλάθι αγροτικών προϊόντων της παραγράφου 8 του άρθρου 2 του παρόντος νόμου ή παράγονται στο οικείο αγροτικό νοικοκυριό τουλάχιστον κατά 40%, σε περίπτωση επιχειρήσεων που εμπίπτουν στις διατάξεις του άρθρου 6 του παρόντος νόμου.
γ) Εργαστήρια παραγωγής, έκθεσης και πώλησης παραδοσιακών τοπικών προϊόντων, ήτοι χώροι παραγωγής, έκθεσης και πώλησης τοπικών αγροτικών προϊόντων, τοπικών εδεσμάτων και προϊόντων λαϊκής τέχνης της περιοχής τους.
δ) Επισκέψιμες παραγωγικές μονάδες, όπως οινοποιεία, ελαιοτριβεία, τυροκομεία κ.λ.π.
ε) Επιχειρήσεις Αγροτουρισμού, Αλιευτικού Τουρισμού και Οινοτουρισμού, όπως αυτές ορίζονται στα αντίστοιχα ειδικά κεφάλαια του παρόντος νόμου.
στ) Κάθε άλλη επιχείρηση παροχής υπηρεσιών σε σχέση με τις δραστηριότητες του άρθρου 2 του παρόντος νόμου.
2. Επιχείρηση Τουρισμού Υπαίθρου, προκειμένου να προσφέρει, παραλλήλως με τις κύριες υπηρεσίες και προϊόντα της, και υπηρεσίες διαμονής, διαθέτει επί πλέον τουριστικό κατάλυμα μιας εκ των προβλεπομένων από το άρθρ. 2 παράγρ.1 και 2 του ν.2160/93, όπως ισχύει, μορφών και για το οποίο έχει χορηγηθεί το σχετικό Ειδικό Σήμα Λειτουργίας του ΕΟΤ. Ο ποσοτικός περιορισμός κατά κλίνες της περίπτωσης α της προηγούμενης παραγράφου ισχύει και στην περίπτωση αυτή.
3. Στο μητρώο τουριστικών επιχειρήσεων, που τηρείται από τον ΕΟΤ σύμφωνα με το άρθρο 3 παράγραφος 3 του ν.2160/1993, όπως ισχύει, καταχωρούνται και οι επιχειρήσεις Τουρισμού Υπαίθρου του παρόντος νόμου.
Άρθρο 04: Μορφές επιχειρήσεων Τουρισμού Υπαίθρου
Αναρτήθηκε
23 Δεκεμβρίου 2011, 12:10
Ανοικτή σε Σχόλια έως
12 Ιανουαρίου 2012, 12:00
Εργαλεία
Εκτύπωση Εξαγωγή Σχολίων σε
να προστεθούν
-Επισκέψιμα μικρής κλίμακας θεματικά (πάρκα ) αγροκτήματα, χώροι αναβίωσης παραδοσιακής αγροτικής ζωής και βιωματικής γνωριμίας με τον αγροτικό χώρο και τις αγροτικές παραγωγικές διαδικασίες, αγροτικών προϊόντων και τεχνημάτων που έχουν εκλείψει
-Αγροκάμπινγκ, αχυροκαλύβες, δεντρόσπιτα, καταλύματα από αχυρόμπαλες και πηλό, με πισίνες απόλυτα οικολογικές, με φυσικούς βιολογικούς καθαρισμούς, με πράσινες στέγες.
-Ελαιουργεία (εκτός λειτουργίας) εντός αγροτικών οικισμών τα οποία θα είναι παραδοσιακά αναστυλωμένα και διαθέτουν οπωσδήποτε: εκθετήριο και χώρο υποδοχής και γευσιγνωσίας
Η συζήτηση για τον Αγροτουρισμό ξεκινάει από λάθος βάση. Το αγροτουριστικό κατάλυμα δεν είναι ανεξάρτητη επιχείρηση. Τα εισοδήματα από ένα κατάλυμα που ανήκει σε αγρότη είναι συμπληρωματικά των άλλω αγροτικών εισοδημάτρων. Και έτσι δεν είναι προϋπόθεση να είναι βιώσιμη η επιχείρηση αλλά να συμβαλλει στα εισοδήματα του αγρότη.
‘Οποιος διαλέγει να κάνει διακοπές σε αγροτουριστικό κατάλυμα γνωρίζει ότι δεν θα υπάρχει πιθανον room service ή ότι στην υποδοχή δεν θα μιλούν καλά αγγλικά. Το διαλέγει γιατί ο ιδιοκτήτης θα του μιλήσει για το χώμα ή τη θάλασσα, θα του δείξει το δικό κρασί ή λάδι και πως γίνεται- πράγματα αξιοθέατα για τους μη αγρότες. Δεν είναι τιμωρία να μην ονομαστεί κάποιο κατάλυμα αγροτουριστικό. Υπάρχουν και άλλες ονομασίες.
ΠΑΓΚΡΗΤΙΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ
ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟ ΥΠΑΙΘΡΟΥ
ΟΠΩΣ ΔΙΑΜΟΡΦΩΘΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ 9 /01/12
ΑΡΘΡΟ 4
Αναφέρεται:
1.α) Τουριστικά καταλύματα όλων των μορφών του άρθρου 2, παραγ. 1 και 2του νόμου 2160/93 <>, όπως ισχύει , μεγίστης δυναμικότητας (40) κλινών .
Το μέγεθος του τουριστικού καταλύματος όλων των μορφών – το οποίο καθορίζεται μόνο από τον αριθμό των κλινών – θεωρούμε πως είναι το σημαντικότερο αυτού του νομοθετήματος και τούτο διότι :
Επιδίωξη δεν πρέπει να είναι μόνο η ίδρυση μιας επιχείρησης αλλά η βιωσιμότητα της .
Οι πολύ μικρές επιχειρήσεις τουριστικών καταλυμάτων και αυτές είναι οι κάτω των 40 κλινών δεν είναι βιώσιμες παρά μόνο σε περιοχές που είναι γνωστοί προορισμοί όπως είναι η Αράχοβα, το Πήλιο κ.λ.π ,όπου και με 20 κλίνες ένα αρχοντικό στο Πήλιο με τιμές υψηλές και παρέχοντας μόνο διαμονή και πρωινό είναι βιώσιμη επιχείρηση , το ίδιο συμβαίνει και σε αστικά κέντρα όπως και γνωστά θέρετρα π. χ. Ελούντα .
Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και σε απομακρυσμένες περιοχές στον Ψηλορείτη , τα Λευκά Όρη η τα Αστερούσια και τα Λασηθιώτικα βουνά όπου οι περιοχές είναι μειονεκτικές τα χωριά υπό εγκατάλειψη και δεν υπάρχει κανείς που να προσφέρει κάποιες υπηρεσίες και δραστηριότητες από αυτές που περιγράφετε στο νομοσχέδιο και είναι απαραίτητο να δημιουργηθούν άλλως δεν υπάρχει ενδιαφέρον από τουρίστα να τις επισκεφτεί .
Σας παραθέτω ένα παράδειγμα που είναι με πραγματικά στοιχεία και προκύπτει από την εμπειρία μας :
-η μέση πληρότητα των καταλυμάτων αυτών είναι κάτω του 40%
η συμμετοχή σε δραστηριότητες δεν υπερβαίνει το 25% των κάθε φορά διαμενόντων, ακόμη και στα γεύματα η συμμετοχή είναι στα ίδια επίπεδα
η μέση τιμή ανά κλίνη με πρωινό είναι κάτω των 20 ευρώ
(τα στοιχεία είναι από 30 αντιπροσωπευτικά καταλύματα της Κρήτης )
Με απλή αριθμητική σε ένα κατάλυμα με το ανώτατο όριο που θέτετε τις 40 κλίνες ,αν πετύχει 100% πληρότητα και αυτό θα γίνει 3 με 4 φορές το χρόνο ,
θα φάνε 10 άτομα και θα συμμετάσχουν σε άλλες δραστηριότητες άλλα 10
πώς και από πού θα βγει το κόστος του μάγειρα , πως και από πού θα πληρωθεί ένας οδηγός πεζοπορίας που πρέπει να είναι και γλωσσομαθής και αυτά στην καλύτερη περίπτωση που θα έχει πληρότητα 100% στις 40 κλίνες , αν πάρουμε τους πραγματικούς μέσους όρους τότε θα τον ταΐσουμε φαγητό πολλών ημερών και δεν θα έχουμε καμιά δραστηριότητα , διότι δεν βγαίνει κοστολογικά , άρα δεν υπάρχει λόγος να μας επισκευτεί ο τουρίστας , και αν από τύχη έλθει θα φύγει δυσαρεστημένος και δεν θα ξανάρθει .
Και τα παραπάνω με μεγάλες και σοβαρές επενδύσεις σε κτηριακά που προβλέπονται από νόμο και με επίσης υψηλές λειτουργικές δαπάνες .
Είναι αδιανόητο λοιπόν να οριοθετούμε σε τέτοια επίπεδα επιχειρήσεις βάζοντας τους ταφόπλακα από την δημιουργία τους ,αν κάποιος ξεγελαστεί και κάμει μια τέτοια επένδυση .
Από τις υπάρχουσες επιχειρήσεις στην Κρήτη βιώσιμες είναι μόνο όσες έχουν σημαντικό αριθμό κλινών και μπορούν να δημιουργούν πολλές δραστηριότητες ,όλες ξεκίνησαν από 30- 40 κλίνες και αναγκάστηκαν για να δημιουργήσουν οικονομίες κλίμακας να αυξήσουν το αριθμό κλινών .
Θεωρούμε λοιπόν πως πρέπει τα προς τα πάνω όρια να είναι οι 80 κλίνες και σε κάθε περίπτωση αυτό να γίνεται με σχετική έγκριση της περιφέρειας παίρνοντας υπόψη τις ιδιομορφίες και την φέρουσα ικανότητα της περιοχής που είναι εγκατεστημένη η επιχείρηση .
ΠΡΟΤΑΣΗ να διαμορφωθεί :
ΑΡΘΡΟ 04:Μορφές Επιχειρήσεων Τουρισμού Υπαίθρου
1.α) Τουριστικά καταλύματα όλων των μορφών του άρθρου 2, παραγ. 1 και 2του νόμου 2160/93 <>, όπως ισχύει , μεγίστης δυναμικότητας (80) κλινών .Σε περίπτωση που οι επιχειρήσεις αυτές προσφέρουν , πέραν της διαμονής και σίτιση , είτε πρωινό είτε γεύμα , χρησιμοποιούν και προσφέρουν προς κατανάλωση υποχρεωτικώς όλα τα προϊόντα που ανήκουν στο καλάθι αγροτικών προϊόντων της παραγράφου 8 του άρθρου 2 του παρόντος νόμου η που παράγονται στο οικείο αγροτικό νοικοκυριό τουλάχιστον κατά 70% σε περίπτωση επιχειρήσεων που εμπίπτουν στις διατάξεις του άρθρου 6 του παρόντος νόμου .
Το 70% να ισχύσει και στο β)
2.Επιχείρηση τουρισμού υπαίθρου , προκειμένου να προσφέρει , παραλλήλως με τις κύριες υπηρεσίες και προϊόντα της , και υπηρεσίες διαμονής, διαθέτει επί πλέον τουριστικό κατάλυμα μιας εκ των προβλεπόμενων από το άρθρο 2 παραγ. 1 και 2 του νόμου 2160/93 , όπως ισχύει ,μορφών και για το οποίο έχει χορηγηθεί το σχετικό ειδικό σήμα λειτουργίας του ΕΟΤ .
Ο ποσοτικός περιορισμός κατά κλίνες της περίπτωσης α της προηγούμενης παραγράφου ισχύει και στην περίπτωση αυτή και είναι 80 κλίνες .
Στην παράγραφο 1 α) θα πρέπει να υπάρξει ειδική ρύθμιση για τις υφιστάμενες εν λειτουργία μονάδες που έχουν χρηματοδοτηθει απο τα προγράμματα LEADER και ΟΠΑΑΧ που τα μεγέθη τους υπερβαίνουν το ελάχιστο αριθμό κλινων που ορίζει το νομοσχέδιο, με την προυπόθεση ότι δεν θα επιτραπει καμία μελλοντική μεταβολή όσον αφορά στο μέγεθός τους. (δεν πρέπει να τιμωρήσουμε επαγγελματίες που χρηματοδοτήθηκαν για να συμμετέχουν σε προγράμματα ανάπτυξης της υπαίθρου και για τους οποίους δεν υπήρξε περιορισμός)
Εκ παραδρομής έχουμε υποβάλει το σχόλιο αυτό στο άρθρο 3 αντί του άρθρου 4.
Στο άρθρο 4 προτείνουμε να προστεθούν τα εξής:
Η παράγραφος 1 να συμπληρωθεί ως εξής:
Υποπαράγραφος α.1:
Αγροκάμπινγκ, αχυροκαλύβες, δεντρόσπιτα, καταλύματα από αχυρόμπαλες και πηλό, με πισίνες απόλυτα οικολογικές, με φυσικούς βιολογικούς καθαρισμούς, με πράσινες στέγες.
Υποπαράγραφος δ.1:
Ελαιουργεία (εκτός λειτουργίας) εντός αγροτικών οικισμών τα οποία θα είναι παραδοσιακά αναστυλωμένα και διαθέτουν οπωσδήποτε: εκθετήριο και χώρο υποδοχής και γευσιγνωσίας
Υποπαράγραφος δ.2:
Ελαιουργεία (εν λειτουργία) να διαθέτουν οπωσδήποτε άδεια λειτουργίας, εκθετήριο και χώρο γευσιγνωσίας εκτός χώρου παραγωγής και κατά προτίμηση σε περιοχές ΠΟΠ και ΠΓΕΠ.
Παράγραφος 4:
Για να μπορεί να ενταχθεί μια επιχείρηση στην κατηγορία του τουρισμού υπαίθρου/Αγροτουρισμού πρέπει να περιλαμβάνει τουλάχιστον δύο δραστηριότητες που αναφέρονται στο άρθρο 4.
Στη παράγραφο 2 να προστεθεί :ή να έχουν άδεια λειτουργίας βάση νόμου (Αρ. Οικ. 1277/1989 ΦΕΚ 199 Β΄)
Στο Άρθρο 4, παράγραφος 1 α) θεωρούμε ότι θα πρέπει να αυξηθεί ο αριθμός των τουριστικών καταλυμάτων σε 50 κλίνες προκειμένου να καταστεί μία μονάδα βιώσιμη.
Άρθρο 4, Παράγραφος 1, α:
Προτείνουμε να αυξηθεί η μέγιστη δυναμικότητα κλινών από 40 σε 50 δηλαδή:
«… μέγιστης δυναμικότητας πενήντα (50) κλινών.»
ΚΑΛΑ ΑΚΟΜΑ ΜΕ ΤΟΝ 2160/93 ΑΣΧΟΛΕΊΣΤΕ; ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ ΑΚΟΜΑ ΟΤΙ ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΤΟΥ ΞΕΝΟΔΟΧΟΥ ΕΙΝΑΙ ΙΣΩΣ ΤΟ ΠΙΟ ΚΛΕΙΣΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΗ ΕΛΛΑΔΑ; ΚΑΤΑΡΓΗΣΤΕ ΤΑ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΑΝΟΙΞΤΕ ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ. ΟΙ ΣΥΝΤΕΧΝΙΕΣ ΑΡΚΕΤΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΑΝ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ.
Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΔΕΝ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΟΥΤΕ ΜΕ ΕΥΧΕΣ ΟΥΤΕ ΜΕ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΟΥΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥΣ. ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΑΠ ΤΟΝ ΒΑΘΥ ΣΑΣ ΥΠΝΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΓΗΣΤΕ ΤΑ ΕΜΠΟΔΙΑ ΣΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΠΕΒΑΛΛΑΝ ΟΙ ΣΥΝΤΕΧΝΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΛΕΓΟΜΕΝΑ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΑ ΠΟΥ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΝΟΙΑΖΕΙ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ Ο ΚΛΑΔΟΣ ΤΟΥΣ ΟΛΙΓΟΠΩΛΙΑΚΑ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΑΤΕΛΟΥΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥ
Διαβάζοντας με προσοχή τη διάταξη αυτή, εκτιμώ ότι ο νομοθέτης στο εδάφιο στ. της παραγράφου 1 (στ) Κάθε άλλη επιχείρηση παροχής υπηρεσιών σε σχέση με τις δραστηριότητες του άρθρου 2 του παρόντος νόμου.) νοεί ΚΑΙ τα νομίμως λειτουργούντα Τουριστικά Γραφεία τα οποία παράγουν, διαφημίζουν και πωλούν τέτοιες τουριστικές υπηρεσίες υπαίθρου. Δηλαδή αν κατάλαβα καλά το Τουριστικό Γραφείο αδειοδοτείται δυνάμει του ν.393/1976 και εφόσον επιχειρεί και σε υπαίθριες υπηρεσίες του παρόντος άρθρου 2 καλείται να αδειοδοτηθεί και κατά το άρθρο 3 και 5 του παρόντος. Εάν οι συλλογισμοί μου είναι ορθοί, μου γεννώνται τα παρακάτω ερωτήματα:
α)Εάν δύναται να αδειοδοτηθεί για Υπηρεσίες Υπαίθρου φυσικό πρόσωπο;
β)Εάν ο πάροχος των υπηρεσιών αυτών είναι νομικό πρόσωπο υπό την μορφή Σωματείου κατά Α.Κ.θα υποχρεωθεί στην ειδική αυτή αδειοδότηση;
γ)Εάν ο διοργανωτής και ο έχων την διαφήμιση είναι Σωματείο και σε «ομειχλώδη συνεργασία» με Τουριστικό Γραφείο πωλητής είναι το Τουριστικό γραφείο ποιός πρέπει να αδειοδοτηθεί και προς τι; (αυτό εφαρμόζεται σήμερα στη πράξη)
δ)Εκτιμώ, κατά την άποψη μου το στ εδάφιο, θα πρέπει να διατυπωθεί » Κάθε νομικό ή φυσικό πρόσωπο το οποίο παρέχει υπηρεσίες σε σχέση με τις δραστηριότητες του άρθρου 2 του παρόντος νόμου.» ώστε η υπό έκδοση ΥΑ του άρθρου 3 να ορίζει τις ειδικές προϋποθέσεις για κάθε φορέα-πάροχο, επί ίσοις όροις, για την ίδια δραστηριότητα.