Για την εφαρμογή του παρόντος νόμου ισχύουν οι ακόλουθοι γενικοί ορισμοί :
1. Τουρισμός Υπαίθρου είναι κάθε ειδική μορφή βιώσιμης τουριστικής ανάπτυξης που έχει ως σκοπό την επαφή του επισκέπτη-τουρίστα με το φυσικό, παραγωγικό, κοινωνικό και πολιτισμικό περιβάλλον της Υπαίθρου.
2. Ο Τουρισμός Υπαίθρου περιλαμβάνει την παροχή επιχειρηματικά οργανωμένων τουριστικών υπηρεσιών και αγαθών όπως:
2.1. Παροχή υπηρεσιών φιλοξενίας και εστίασης οι οποίες δεν αλλοιώνουν το φυσικό περιβάλλον και τα ιδιαίτερα πολιτισμικά στοιχεία του κάθε τόπου .
2.2. Διοργάνωση γιορτών και εκδηλώσεων στις αγροτικές και αλιευτικές περιοχές με βάση τα τοπικά έθιμα, τον τοπικό πολιτισμό και τις τοπικές παραδόσεις .
2.3. Παροχή υπηρεσιών επίδειξης, ενημέρωσης, παρακολούθησης ή συμμετοχής σε δράσεις, ενέργειες ή δραστηριότητες που προωθούν την επαφή του επισκέπτη-τουρίστα με την ύπαιθρο όπως:
2.3.1. Αγροτική ζωή και αγροτική παραγωγή.
2.3.2. Αλιευτική ζωή και αλιευτική παραγωγή.
2.3.3. Γαστρονομία συμπεριλαμβανομένης και της οινογνωσίας.
2.3.4. Παρακολούθηση της άγριας πανίδας και χλωρίδας και της βιοπικοιλότητας των χερσαίων και υδάτινων οικοσυστημάτων .
2.3.5. Σκι και χιονοδρομικές δραστηριότητες.
2.3.6. Έφιππη περιήγηση.
2.3.7. Πεζοπορία.
2.3.8. Αναρρίχηση.
2.3.9. Ορειβασία.
2.3.10. Ποδηλασία βουνού.
2.3.11. Διάσχιση φαραγγιών.
2.3.12. Επίσκεψη ή και εξερεύνηση σπηλαίων.
2.3.13. Διάπλους ποταμών με σχεδία (rafting) ή με κανό-καγιάκ.
2.3.14. Διάπλους θαλάσιων αποστάσεων με κολύμβηση ή κανό.
2.3.15. Καταδύσεις.
2.3.16. Πτήση με αλεξίπτωτο πλαγιάς.
2.3.17. Λοιπές δράσεις, ενέργειες ή δραστηριότητες που μπορούν να αναπτυχθούν με στόχο την ψυχαγωγία του επισκέπτη-τουρίστα μέσω της επαφής του με το φυσικό, κοινωνικό και πολιτιστικό περιβάλλον της υπαίθρου.
2.4. Διοργάνωση εκπαιδευτικών και επιμορφωτικών σεμιναρίων που συνδυάζονται με δράσεις των περιπτώσεων 2.1 έως 2.3 της παρούσας.
3. Αγροτουρισμός είναι ειδική μορφή Τουρισμού Υπαίθρου η οποία συνίσταται στο σύνολο των δραστηριοτήτων, που συνδέονται με την αγροτική παραγωγή και το πολιτιστικό περιβάλλον των αγροτικών περιοχών, τις αγροτικές ασχολίες, τα τοπικά προϊόντα, την παραδοσιακή κουζίνα και τοπική γαστρονομία, καθώς και την παροχή υπηρεσιών φιλοξενίας και εστίασης σε χώρους ενοποιημένους ή μη με αγροτικές εγκαταστάσεις.
4. Αλιευτικός Τουρισμός είναι ειδική μορφή Τουρισμού Υπαίθρου η οποία συνίσταται στο σύνολο των δραστηριοτήτων, που συνδέονται με την αλιευτική, σπογγαλιευτική και υδατοκαλλιεργητική παραγωγή, το πολιτιστικό περιβάλλον των αλιευτικών κοινοτήτων, τις αλιευτικές, τις σπογγαλιευτικές και τις υδατοκαλλιεργητικές ασχολίες, και τις αντίστοιχες πρακτικές, καθώς και τα τοπικά έθιμα, που σχετίζονται με αυτές, τα τοπικά προϊόντα, την παραδοσιακή κουζίνα και τοπική γαστρονομία σε σχέση με την αλιεία, την σπογγαλιεία και την υδατοκαλλιέργεια. Περιλαμβάνει, επίσης, την επίδειξη τεχνικών αλιείας, σπογγαλιείας, και μεθόδων εκτροφής και καλλιέργειας υδρόβιων οργανισμών, και της χρήσης των αντίστοιχων μεθόδων και εργαλείων από τους ίδιους τους τουρίστες-επισκέπτες ή και την άμεση και ενεργό συμμετοχή των τουριστών-επισκεπτών σε αυτές τις δραστηριότητες και πρακτικές, τόσο στον υδάτινο χώρο, όσο και σε κατάλληλα διαμορφωμένους χώρους στην παράκτια, παρόχθια και παραλίμνια ζώνη, καθώς και την παροχή υπηρεσιών φιλοξενίας και εστίασης σε παράκτιες, παρόχθιες και παραλίμνιες περιοχές αλιευτικών κοινοτήτων.
5. Οινοτουρισμός είναι ειδική μορφή Τουρισμού Υπαίθρου, η οποία συνίσταται στο σύνολο των δραστηριοτήτων, που συνδέονται με το πολιτιστικό περιβάλλον της αμπελοοινικής περιοχής, τα αμπέλια και την αμπελοκαλλιέργεια, τα οινοποιεία και την παραγωγή, δοκιμή, κατανάλωση και αγορά οίνου και παραπροϊόντων του στον τόπο παραγωγής, τη διοργάνωση γιορτών και εκδηλώσεων στις αμπελοοινικές περιοχές με στόχο την ανάδειξη του αμπελοοινικού πλούτου της περιοχής, τη διοργάνωση επιμορφωτικών σεμιναρίων στους χώρους των οινοποιείων, καθώς και την παροχή υπηρεσιών φιλοξενίας και εστίασης σε χώρους ενοποιημένους ή μη με εγκαταστάσεις του οινοποιείου.
6. Επιχείρηση τουρισμού υπαίθρου είναι η επιχείρηση, που ανήκει σε μία τουλάχιστον από τις μορφές ή στους κλάδους του άρθρου 4 του παρόντος.
7. Αγροδιατροφικές συμπράξεις είναι αστικές μη κερδοσκοπικές εταιρίες, οι οποίες ιδρύονται σε επίπεδο περιφερειακής αυτοδιοίκησης, με σκοπό την προώθηση του καλαθιού αγροτικών προϊόντων της περιφέρειας αυτής.
8. Καλάθι αγροτικών προϊόντων μιας Περιφέρειας είναι το σύνολο των επιλεγμένων διατροφικών προϊόντων του πρωτογενούς τομέα, συμπεριλαμβανομένων και των προϊόντων αλιείας και υδατοκαλλιεργειών, που η παραγωγή, η εκφόρτωση, η επεξεργασία και η συσκευασία τους πραγματοποιούνται στα γεωγραφικά όρια της αντίστοιχης Περιφέρειας. Η αρμοδιότητα για την θεσμοθέτηση της διαδικασίας καθορισμού του περιεχομένου καθώς και λήψης αποφάσεων καθορισμού του περιεχομένου του καλαθιού αγροτικών προϊόντων μιας Περιφέρειας ανήκει στο οικείο Περιφερειακό της Συμβούλιο.
9. Ειδικό Σήμα Τουρισμού Υπαίθρου είναι σήμα με ειδικό λογότυπο του ΕΟΤ με το οποίο πιστοποιείται ότι η συγκεκριμένη επιχείρηση πληροί τις ειδικές προϋποθέσεις του παρόντος νόμου και προσφέρει ικανοποιητικό επίπεδο υπηρεσιών.
Άρθρο 02: Γενικοί ορισμοί
Αναρτήθηκε
23 Δεκεμβρίου 2011, 12:10
Ανοικτή σε Σχόλια έως
12 Ιανουαρίου 2012, 12:00
Εργαλεία
Εκτύπωση Εξαγωγή Σχολίων σε
ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ ΥΠΑΙΘΡΟΥ & ΧΙΟΝΟΔΡΟΜΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ
Προτάσεις επί των άρθρων 2 & 3
Ως γενική παρατήρηση, επισημαίνουμε ότι για την ουσιαστική ανάπτυξη του τουρισμού υπαίθρου, θα πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στην αξιόπιστη λειτουργία των υπαίθριων δραστηριοτήτων, διότι αυτές αποτελούν το κίνητρο προσέλκυσης επισκεπτών. Το νομοσχέδιο αναφέρεται περισσότερο στα καταλύματα, τα οποία είναι μεν απαραίτητα, αλλά χωρίς τη σωστή οργάνωση και λειτουργία των υπαίθριων δραστηριοτήτων που αποτελούν τον πόλο έλξης και το κίνητρο προσέλκυσης επισκεπτών, δεν μπορεί να υπάρχει βιωσιμότητα και των καταλυμάτων υπαίθρου.
Η εμπειρία άλλων χωρών μας έχει δείξει ότι προηγείται η θεσμοθέτηση, η σωστή οργάνωση και προβολή των υπαίθριων δραστηριοτήτων και ακολουθεί η ανάπτυξη με τις λοιπές τουριστικές δράσεις και επιχειρήσεις.
Στο άρθρο 2.3.5 γίνεται αναφορά στο «σκι και χιονοδρομικές δραστηριότητες». Ως όρο θεωρούμε ότι πρέπει να αναφέρονται ως «υπαίθριες δραστηριότητες σε χιονοδρομικά κέντρα», διότι παρέχουν στους επισκέπτες δραστηριότητες άσκησης και αναψυχής όχι μόνο κατά τη χειμερινή περίοδο αλλά και καθ΄ όλο το έτος.
Ως τέτοιες δραστηριότητες θεωρούνται:
ΧΕΙΜΕΡ. ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΘΕΡΙΝΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ
1. ΧΙΟΝΟΔΡΟΜΙΑ
• Καταβάσεων,
• Αντοχής ,
• Χιονοσανίδας
2. ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΟ ΣΚΙ
3. ΕΛΚΗΘΡΟ
4. ΟΡΕΙΒΑΣΙΑ
5. ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΜΕ ΜΗΧΑΝΟΚΙΝΗΤΑ ΜΕΣΑ
• SNOWMOBILES & SKI BUSSES
ΚΛΠ 1.ΠΟΔΗΛΑΤΟ ΒΟΥΝΟΥ
• Αποστάσεων (cross country)
• Κατάβασης (Downhill)
2. ΟΡΕΙΒΑΣΙΑ
3. ΙΠΠΑΣΙΑ
4. ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΜΕ ΜΗΧΑΝΟΚΙΝΗΤΑ ΜΕΣΑ
• ΜΗΧΑΝΑΚΙΑ 4 ΤΡΟΧΩΝ ΚΛΠ
Για κάθε δραστηριότητα από τις παραπάνω απαιτούνται οι ανάλογες προϋποθέσεις, υποδομές και το κατάλληλο έμψυχο δυναμικό.
1. ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ-ΥΠΟΔΟΜΕΣ
• Η μύηση στις χιονοδρομικές δραστηριότητες σε όλα τα ΧΚ του κόσμου γίνεται μέσα από τις ΣΧΟΛΕΣ ΣΚΙ. Ως σχολή σκι νοείται ο χώρος εκπαίδευσης που είναι οι πίστες του σκι και ένας οικίσκος –γραφείο για τις συναλλαγές με τους πελάτες.
• Στη χώρα μας δυστυχώς δεν υπάρχει ειδικό θεσμικό πλαίσιο για τις σχολές εκπαίδευσης στα αθλήματα της χιονοδρομίας και γενικά για τα υπαίθρια αθλήματα, με αποτέλεσμα, για την έκδοση άδειας να ακολουθείται η ίδια διαδικασία που ισχύει για ένα γυμναστήριο(!), πράγμα που αφ΄ ενός είναι μη αναγκαίο , αφ΄ ετέρου δεν είναι εφικτό να εκδοθούν οικοδομικές άδειες σε περιοχές των ΧΚ .
2. ΕΜΨΥΧΟ ΔΥΝΑΜΙΚΟ
• Η αξιόπιστη, εύρυθμη και ασφαλής λειτουργία ενός ΧΚ προϋποθέτει την ύπαρξη κατάλληλου προσωπικού το οποίο να γνωρίζει τις ιδιαιτερότητες ενός υπαιθρίου αθλήματος που επηρεάζεται από τόσους πολλούς εξωγενείς παράγοντες. Το κύριο προσωπικό αποτελούν ο προϊστάμενος λειτουργίας, οι χειριστές αναβατήρων και το προσωπικό ασφάλειας για τις πίστες (πιστέρ).
• Σχολές εκπαίδευσης στις δραστηριότητες των ΧΚ δεν νοούνται χωρίς το κατάλληλο προσωπικό. Όλες οι χώρες, ακόμη και οι μη αναπτυγμένες στη χιονοδρομία, έχουν συστήσει ειδικούς φορείς για την ανάδειξη και πιστοποίηση δασκάλων –εκπαιδευτών.
• Στη χώρα μας δεν υπάρχει φορέας που να πιστοποιεί ανάλογα προσόντα , με αποτέλεσμα να παρατηρούνται πλείστα όσα προβλήματα για την κάλυψη σε προσωπικό των ΧΚ και των σχολών εκμάθησης. Πτυχία προπονητών (και όχι δασκάλων –εκπαιδευτών) έχουν δοθεί από τις σχολές προπονητών που έγιναν από τη ΓΓΑ, αλλά πλέον δεν γίνονται εδώ και χρόνια. Επίσης από τα ΤΕΦΑΑ Θες/νίκης και Τρικάλων αποφοιτούν πτυχιούχοι με ειδικότητα χειμερινά αθλήματα και υπαίθριες δραστηριότητες, αλλά ο αριθμός τους είναι σχετικά μικρός.
3. ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
ΓΙΑ ΤΙΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ
Λαμβάνοντας υπ΄ όψιν ότι φορέας έλεγχου των ΧΚ είναι ο ΕΟΤ, προτείνεται ο ίδιος φορέας να εγκρίνει –ελέγχει και τις υπαίθριες δραστηριότητες, αφού καθοριστούν οι ελάχιστες προδιαγραφές, εγκεκριμένες και από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης. Με αίτηση του φορέα διαχείρισης ενός ΧΚ, και έγκριση από τον ΕΟΤ, να επιτρέπεται η εγκατάσταση –φιλοξενία της δραστηριότητας. Ως προς το χώρο εγκατάστασης, λόγω των προβλημάτων που υπάρχουν στη δόμηση σε δασικές εκτάσεις και το γεγονός ότι δεν απαιτούνται ιδιαίτερες κατασκευές , προτείνεται η εγκατάσταση σε λυόμενους οικίσκους και πληρούν τις ορισθείσες προδιαγραφές.
ΓΙΑ ΤΟ ΕΜΨΥΧΟ ΔΥΝΑΜΙΚΟ
• Απαιτείται η καθιέρωση φορέα για την πιστοποίηση των προσόντων στελεχών για τις υπαίθριες δραστηριότητες. Αν ο ΟΤΕΚ εξακολουθεί να υφίσταται, θα πρέπει να καθιερωθεί ειδικό ταχύρυθμο πρόγραμμα για όσους πληρούν προϋποθέσεις όπως εμπειρία – προϋπηρεσία και αθλητική παρουσία –διακρίσεις.
• Σε διαφορετική περίπτωση, το υφυπουργείο τουρισμού μαζί με τη ΓΓΑ θα πρέπει να συστήσει ειδικό φορέα για την εκπαίδευση –κατάρτιση και χορήγηση πτυχίων για όλες τις εποχικές υπαίθριες δραστηριότητες. Σε συνεργασία με τους ανάλογους κατά δραστηριότητα φορείς να συστήσει το γενικό και το ειδικό πλαίσιο, τους όρους και τις προϋποθέσεις συμμετοχής των ενδιαφερομένων.
Επειδή είναι η πρώτη φορά που εισάγεται νομοσχέδιο για τις υπαίθριες δραστηριότητες, είναι ευκαιρία αυτές να θεσμοθετηθούν σε σωστές βάσεις ώστε να δημιουργούν προοπτικές ανάπτυξης και να δίνουν ευκαιρίες απασχόλησης, με γνώμονα την αξιοπιστία και την υπευθυνότητα .
Στην παράγραφο 2.3.15 του άρθρου 2 να αντικατασταθεί η δραστηριότητα “καταδύσεις” με την φράση “καταδύσεις αναψυχής” όπως ορίζεται και στον Ν. 3409/2005 Καταδύσεις αναψυχής και άλλες διατάξεις.
Επίσης, στην παράγραφο 9 του ίδιου άρθρου το Ειδικό Σήμα Τουρισμού Υπαίθρου για τους παρόχους υπηρεσιών κατάδυσης αναψυχής αποτελεί μία πρόσθετη και περιττή πιστοποίηση. Οι καταδυτικές επιχειρήσεις ακολουθούν διεθνή και εθνικά πρότυπα όσον αφορά στο επίπεδο των υπηρεσιών που προσφέρουν τόσο στον τομέα της εκπαίδευσης όσο και της οργανωμένης-καθοδηγούμενης κατάδυσης και ενοικίασης καταδυτικού εξοπλισμού όπως ορίζεται από τον Ν. 3409/2005 και παράλληλα πιστοποιούνται για τις υπηρεσίες τους αυτές από Διαπιστευμένο από το ΕΣΥΔ Φορέα Πιστοποίησης καταβάλλοντας ετησίως ένα αρκετά υψηλό χρηματικό ποσό.
Προτείνουμε το Ειδικό Σήμα Τουρισμού Υπαίθρου να είναι μία τυπική πιστοποίηση για τις επιχειρήσεις του κλάδου που διαθέτουν τις νόμιμες αδειοδοτήσεις από τις αρμόδιες Λιμενικές Αρχές χωρίς επιπλέον οικονομική επιβάρυνση που θα κάνει αβάσταχτη την λειτουργία τους.
Το 2.3.14. Διάπλους θαλάσσιων αποστάσεων με κολύμβηση ή κανό.
προτείνεται να αλλάξει σε:
2.3.14. Διάπλους θαλάσσιων αποστάσεων με κολύμβηση ή θαλάσσιο καγιάκ
ή ακόμη πιο σωστά, το θαλάσσιο καγιάκ θα πρέπει να μπει ως ξεχωριστή υποπαράγραφος, πχ.:
2.3.15 θαλάσσιο καγιάκ
όπως ακριβώς αναφέρονται και οι περισσότερες άλλες δραστηριότητες με το όνομά τους, πχ. πεζοπορία, αναρρίχηση, κτλ. έτσι και το θαλάσσιο καγιάκ θα πρέπει να αναφέρεται με το όνομά του και όχι ως «…διάπλους θαλάσσιων αποστάσεων με κανό ή θαλάσσιο καγιάκ»
Επίσης, ο σωστός όρος είναι θαλάσσιο καγιάκ και όχι κανό. Είναι διαφορετικά μέσα αλλά αυτό που χρησιμοποιείται για θαλάσσιο τουρισμό είναι ως επί το πλείστον το θαλάσσιο καγιάκ. Μπορούν να αναφερθούν και τα δύο αλλά αν αναφερθεί μόνο το ένα αυτό θα πρέπει να είναι το θαλάσσιο καγιάκ.
Στους ορισμούς κάπως πρέπει να αναφερθεί και το πως προσδιορίζεται η υπαιθρος ως χώρος εγκατάστασης του τουριστικού αυτού προϊόντος. Θα πρέπει να εξαιρούνται σε κάθε περίπτωση οι αστικές ζώνες και οι κορεσμένες τουριστικές ζώνες.
Οι μικρού μεγέθους επιχειρήσεις του τουρισμού υπαίθρου θα πρέπει να δραστηριοποιούνται σε οικισμούς που βρίσκονται είτε εντός αγροτικών περιοχών, είτε εντός υποβαθμισμένων οικισμών/ περιοχών /νησιών με ενδιαφέροντα ιστορικά, αρχιτεκτονικά, πολιτισμικά στοιχεία.
Να προστεθούν επιπλέον οι εξής παράγραφοι:
παραγρ. 2.3.18: Μικρά επισκέψιμα ρακοκάζανα (χώροι απόσταξης) στην ύπαιθρο.
παραγρ. 3.1: Η χωροθέτηση των επιχειρήσεων του τουρισμού Υπαίθρου/ Aγροτουρισμού σε οικισμούς με ενδιαφέροντα ιστορικά, αρχιτεκτονικά, πολιτισμικά στοιχεία, που μπορούν να αναπτύξουν σημαντική δραστηριότητα στον τουρισμό υπαίθρου και η ανάπτυξη του μοντέλου του μαζικού τουρισμού είτε βρίσκεται μακριά η δεν τους επηρεάζει.
παραγρ. 3.2: Ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης τουρισμού υπαίθρου/ Αγροτουρισμού πρέπει να είναι αυτοαπασχολούμενος και να έχει ο ίδιος επαφή με τους πελάτες. Εναλλακτικά τη θέση του μπορούν να πάρουν άτομα της άμεσης οικογενείας του και συγγένειας α’ βαθμού.
Στο τέλος της παράγρ. 9 να προστεθεί: …, το οποίο αξιολογείται και κατατάσσεται σε κατηγορία με ρόδι η στάχυ αντί κλειδί η αστέρι.(ποιοτικά κριτήρια όσον αφορά το περιβάλλον, την ενέργεια, αρχιτεκτονική, αισθητική, σύνδεση με τοπικά παραδοσιακά προιόντα, βιολογικοί λαχανόκηποι, bio-kouzina,βιολογικά προιόντα, προιόντα ΠΟΠ.κ.ά.).
Η παρουσία μας στην αγορά και η συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Αγροτουρισμού Eurogites από το 2004, μας επιτρέπει να έχουμε μια σφαιρική εικόνα για τις ανάγκες των καταλυμάτων και τις προτιμήσεις του κοινού.
Μας επιτρέπει επίσης να γνωρίζουμε καλά τον «αντίστοιχο κλάδο» όπως καθορίζεται και προωθείται από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες οι οποίες έχουν πολύχρονη εμπειρία στον τομέα.
Μελετήσαμε προσεκτικά το ΣΝ και οι παρατηρήσεις μας αφορούν αποκλειστικά τα καταλύματα και μερικά μόνο άρθρα του.
Κατ’ αρχάς βρίσκουμε ικανοποιητική την περιγραφή του Αγροτουρισμού όπως αυτή αναφέρεται στο άρθρο 2, παρ.3. Μόνο που θα έπρεπε πρώτα να καθορίσουμε τον «Τουρισμό Υπαίθρου» και μετά τον «Αγροτουρισμό» αφού αποτελεί, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, μέρος του τουρισμού της υπαίθρου. Έχουμε στη διάθεση μας , ώς επίσημα μέλη του EuroGites – Ευρωπαική Ομοσπονδία καταλυμάτων τουρισμού υπαίθρου – αντίστοιχα ευρωπαϊκά έγγραφα τα οποία δίνουν «ευρωπαικούς ορισμούς» σε όλα τα θέματα (www.eurogites.org).
Με την ίδια λογική δεν καθορίζεται ο όρος «καταλύματα της υπαίθρου» (rural accommodation) σε σχέση με τα «αγροτoυριστικά» (agro-tourist accommodation)
Στη χώρα μας υπάρχουν κυρίως «καταλύματα της υπαίθρου» και θεωρούμε το ΝΣ πρέπει να αναφέρεται πρωτίστως σε αυτά.
Στο ίδιο άρθρο (παρ. 9) γίνεται αναφορά στο Ειδικό Σήμα Τουρισμού Υπαίθρου. Δεν ξεκαθαρίζεται αν θα δημιουργηθεί ειδική κατηγορία «αγροτικών καταλυμάτων», πράγμα που πιστεύουμε ότι είναι απαραίτητο διότι καμία από τις μέχρι τώρα υπάρχουσες κατηγορίες δεν καλύπτει τα «καταλύματα της υπαίθρου» ούτε τα «αγροτουριστικά».
Επίσης, τα άρθρα 39 (Προέγκριση και Ειδικό Σήμα Λειτουργίας) και 42 (Διευθυντές τουριστικών καταλυμάτων) επιβεβαιώνουν ότι το εν λόγω ΣΝ δεν λαμβάνει σε καμμία περίπτωση υπ’όψην, την ιδιαίτερη μορφή των εν λόγω επιχ/σεων, ούτε την ιδιαίτερη κατηγοριοποιήση / συνθήκες λειτουργίας που πρέπει να δωθούν.
Επιμένουν στη δημιουργία μη βιώσιμων συνθηκών και περιτών εξόδων για τα μικρά καταλύματα της υπαίθρου.
Αντίθετα, είναι απαραίτητα τα υποχρεωτικά σεμινάρια κατά τη δημιουργία και έναρξη του καταλύματος, τα οποία να επαναλαμβάνονται σε τακτά διαστήματα (με τη μορφή της επιμόρφωσης ή/και των συμβουλευτιών υπηρεσιών).
Στο άρθρο 6-Ορισμοί, με έκπληξη διαβάζουμε ότι ο ιδιοκτήτης αγροτουριστικού καταλύματος πρέπει να είναι (τουλάχιστον κατά 50%) αγρότης.
Πρόκειται για έναν περιορισμό που δεν εξυπηρετεί καμία απολύτως ανάγκη. Αυτό που ενδιαφέρει είναι να μένει στο κατάλυμα ή στο ίδιο χωριό και να γνωρίζει καλά την περιοχή του (ιστορία, πολιτισμό, λαϊκή τέχνη, τοπικά προϊόντα κ.λ.π.). Άλλωστε έτσι λειτουργούν και τα «καταλύματα της υπαίθρου» σε όλη την Ευρώπη.
Είναι στρατηγικό λάθος να «απομονώσουμε» τα «καταλύματα της υπαίθρου» που ήδη υπάρχουν, αναπτύχθηκαν και δημιούργησαν την «εναλλακτική διαμονή» που προσφέρει η χώρα μας σε διεθνές επίπεδο. Τα περισσότερα από αυτά ονομάστηκαν ως αγροτουριστικά» από παλαιότερες νομοθεσίες.
Άρθρο 09: Ειδικές φορολογικές και ασφαλιστικές ρυθμίσεις για τους αγρότες που παρέχουν υπηρεσίες Αγροτουρισμού
Όσον αφορά τις φορολογικές και ασφαλιστικές ρυθμίσεις (άρθρο 9), πιστεύουμε ότι πρέπει να αντιμετωπιστούν διαφορετικά και να αφορούν τους ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ του συγκεκριμένου τύπου καταλυμάτων ΕΙΤΕ ΕΙΝΑΙ ΕΙΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΓΡΟΤΕΣ. Σε όλη την Ευρώπη τα συγκεκριμένα καταλύματα υπόκεινται σε ειδική, μειωμένη ή μηδενική φορολογία ανάλογο με το μέγεθός τους (έτσι κι αλλιώς πρόκειται για μικρές επιχειρήσεις). Με αυτό τον τρόπο εξασφαλίζουν την βιωσιμότητα τους.
Για τον ίδιο λόγο επιβάλλεται οι ιδοκτήτες να έχουν χαμηλές ασφαλιστικές εισφορές οι οποίες να είναι οι ίδιες για όλους τους τύπους της ιδιαίτερης αυτής κατηγορίας καταλυμάτων (που θα δώσει ο ΕΟΤ ή ο φορέας αξιολόγησης). Ο ΟΓΑ θα μπορούσε να αποτελέσει μια λύση.
Τέλος, όσον αφορά τον περιορισμό στις κλίνες, σε γενικές γραμμές συμφωνούμε με το όριο των 40 κλινών που αναφέρεται στο άρθρο 4. Ωστόσο πιστεύουμε ότι θα πρέπει απαραίτητα να συμπληρωθεί με εξαιρέσεις καταλυμάτων που πληρούν όλες τις υπόλοιπες προϋποθέσεις, βρίσκονται σε απομονωμένες περιοχές και υπερβαίνουν τον προβλεπόμενο αριθμό κλινών. Συνήθως αυτό συμβαίνει για να εξασφαλίσουν την βιωσιμότητα μιας απομονωμένης μονάδας και είναι συνδεδεμ ένο σε πολλές περιπτώσεις με εξαιρετικές τοπικές και χωροταξικές συνθήκες (αναπαλαίωση ολόκληρου παραδοσιακού-διατηρηταίου οικισμού κτλ).
Να μην είναι απαραίτητα η ασφάλιση και στο ΤΑΝΠΥ(ΟΑΕΕ) αν κάποιος είναι ασφαλισμένος σε άλλο ασφαλιστικό φορέα π.χ. ΟΑΑΕ ή ΟΓΑ
Άρθρο 2: Γενικοί Ορισμοί
§ 5 Οινοτουρισμός
α) Θεωρούμε ότι ορθότερη διατύπωσης της φράσης «κατανάλωση και αγορά οίνου και παραπροϊόντων στον τόπο παραγωγής» είναι η «κατανάλωση , αγορά οίνου και προϊόντων αμπέλου και οίνου στον τόπο παραγωγής» αφού οι εκφράσεις «αμπελοοινικό προϊόν και προϊόντα αμπέλου και οίνου» καλύπτουν ολόκληρο το φάσμα των προϊόντων που αναφέρονται στους ορισμούς του ΚΑΝ (ΕΚ) 1234/07 που διέπει τον αμπελοοινικό τομέα, και των υπόλοιπων παραγόμενων προϊόντων του τομέα, ενώ τα παραπροϊόντα αναφέρονται σε μία μόνο μικρή κατηγορία.
β) Στον ορισμό του Οινοτουρισμού θα πρέπει να ενταχθούν η αναπτυγμένη σε χώρες του εξωτερικού αλλά και στην Ελλάδα, έννοια των Δρόμων του Κρασιού και της σήμανσής τους.
γ) § 9. Ειδικά για τα οινοποιεία που θα χαρακτηρισθούν επισκέψιμα και θα χρήζουν αδειοδότησης θα πρέπει να προβλεφθεί διακεκριμένος τρόπος επισήμανσης των επισκέψιμων οινοποιείων, ενώ είναι αυτονόητο ότι με παράγωγη νομοθεσία θα καθορισθούν οι προϋποθέσεις αδειοδότησης τους, στις οποίες θα πρέπει να συμμετέχουν οι φορείς του αμπελοοινικού κλάδου
Να μπουν στο 2.3..18. και οι Ιδιωτικές Σχολές Εκμάθησης Αθλημάτων που έχουν άδεια με τις διατάξεις του Π.Δ. 219/2006
Να συμπεριληφθούν επιχειρήσεις
λειτουργίας εξοχών από φορείς κερδοσκοπικού χαρακτήρα που έχουν άδεια λειτουργίας βάση νόμου.
Κατά αρχήν θεωρούμε ότι το παρόν σχέδιο είναι θετικό και έχει λάβει υπόψη του το αίτημα του οινικού κλάδου, ο οινοτουρισμός να θεωρηθεί ως αυτόνομη έννοια ειδικής μορφής τουρισμού, στο πλαίσιο του Τουρισμού Υπαίθρου.
Πιστεύουμε όμως ότι θα πρέπει να εμπλουτιστεί και να καλύψει δύο επιπλέον επίπεδα για τον Οινοτουρισμό, ως εξής:
1. Να καθοριστούν οι προδιαγραφές είτε ενός οινοποιείου με αμπελώνα, είτε ενός οινοποιείου σε μια αμπελουργική ζώνη, ώστε αυτό να χαρακτηριστεί επισκέψιμο, να φέρει αντίστοιχο ειδικό σήμα, αλλά και γενικότερα ν’ ανταποκρίνεται σ’ ένα επίπεδο ποιότητας. Θεωρούμε ότι θα πρέπει να ορισθεί ειδικό σήμα συγκεκριμένα για τα επισκέψιμα οινοποιεία το οποίο θα λάβει υπόψη του τις προδιαγραφές των οινοποιείων που έχουν ολοκληρωθεί από τις συναντήσεις της επιτροπής Οίνος – Πολιτισμός – Τουρισμός κ.λπ. του Υπουργείου Πολιτισμού, η οποία συστήθηκε με την Απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού ΥΠΠΟ/ΔΙΟΙΚ/Α3/Φ.70/3-11-2008.
2. Οι επεμβάσεις που πρέπει να γίνουν καθώς και ο τρόπος υποστήριξης δράσεων σε μια αμπελουργική ζώνη που θα χαρακτηριστεί οινοτουριστική. Επίσης θα πρέπει να αναφέρονται και να ορίζονται και οι «Δρόμοι του κρασιού», όπως επίσης να γίνεται μνεία για τις ειδικές σημάνσεις των Δρόμων του κρασιού.
Στο πλαίσιο αυτό, παρόλο που ίσως να μην είναι θέμα του παρόντος Νομοσχεδίου, κρίνεται απολύτως απαραίτητο η εμπλοκή και συμμετοχή των φορέων της τοπικής αυτοδιοίκησης αφού είναι αρμόδιοι, ή θα έπρεπε να είναι, για τη συνολική προβολή και προώθηση της εικόνας του κάθε τόπου. Οι ζώνες ονομασίας Προέλευσης παραγωγής Οίνων Ποιότητας και οι αμπελουργικές περιοχές φέρουν την ονομασία του κάθε τόπου π.χ. ΠΟΠ Νεμέα ή ΠΟΠ Μαντινεία, ΠΓΕ Μακεδονία κ.λπ.
Επί του σχεδίου Νόμου:
– Στο Άρθρο 2, παράγραφος 5 θα πρέπει να τονισθεί ότι ο Οινοτουρισμός αναπτύσσεται σε περιοχές των οποίων σημαντικό χαρακτηριστικό αποτελεί η αμπελοκαλλιέργεια με ιδιαίτερη αναφορά στις ζώνες παραγωγής Οίνων ΠΟΠ και ΠΓΕ.
Επίσης θα πρέπει να προστεθεί στον ίδιο ορισμό μετά το σημείο «τα οινοποιεία και τη παραγωγή» και «…η προσέλκυση επισκεπτών για γνωριμία, εκπαίδευση,…» κ.λπ.
– Στο Άρθρο 2 παράγραφος 5 περί ορισμού του Οινοτουρισμού θα πρέπει να ορισθούν οι διαδρομές του κρασιού. Προτείνεται να προστεθεί το παρακάτω εδάφιο: «Δρόμοι του κρασιού είναι ειδικές διαδρομές, υποδεικνυόμενες από κατάλληλη σήμανση, κατά μήκος των οποίων υπάρχουν φυσιολατρικά, πολιτιστικά και περιβαλλοντικά αξιοθέατα, αμπέλια και οινοποιεία μεμονωμένων ή συνδεδεμένων γεωργικών επιχειρήσεων επισκέψιμων για το κοινό».
– Στο άρθρο 2 παράγραφος 9 θα πρέπει να εξειδικευτεί και το ειδικό σήμα Τουρισμού Υπαίθρου – Επισκέψιμο οινοποιείο ενώ θα πρέπει να προβλεφθεί η έκδοση απόφασης σχετικά με τις προδιαγραφές που θα πληροί το επισκέψιμο οινοποιείο.
Άρθρο 2, παράγραφος 9:
Να προστεθεί η φράση ‘Επισκέψιμο Οινοποιείο’ στο Ειδικό Σήμα Τουρισμού Υπαίθρου, δηλαδή:
«Ειδικό Σήμα Τουρισμού Υπαίθρου – Επισκέψιμο Οινοποιείο είναι σήμα με ειδικό λογότυπο του ΕΟΤ …»
Άρθρο 2 παράγραφο 5:
Προτείνουμε να ορισθούν οι Διαδρομές του Κρασιού.
Στην ανωτέρω παράγραφο προτείνουμε να προστεθεί το παρακάτω εδάφιο:
«Δρόμοι του κρασιού είναι ειδικές διαδρομές, υποδεικνυόμενες από κατάλληλη σήμανση, κατά μήκος των οποίων υπάρχουν φυσιολατρικά, πολιτιστικά και περιβαλλοντικά αξιοθέατα, αμπέλια και οινοποιεία μεμονωμένων ή συνδεδεμένων γεωργικών επιχειρήσεων επισκέψιμων για το κοινό.»
Στην παράγραφο 2, σημείο 2.3.14 να προστεθούν και οι Λίμνες και οι Λιμνοθάλασσες.
Νίκος Αναγνόπουλος – APC Α.Ε.
Βασική θέση της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία (Ε.Σ.Α.μεΑ.) είναι ότι μέσω του παρόντος Σχεδίου Νόμου θα πρέπει να προωθηθεί και το ανθρώπινο και συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της ανεμπόδιστης πρόσβασης των ατόμων με αναπηρία στον τουρισμό της υπαίθρου, στους τουριστικούς λιμένες και στα τουριστικά καταλύματα.
Για το λόγο αυτό, στη βάση:
– της συνταγματικής επιταγής του Άρθρου 21, παρ. 6, σύμφωνα με την οποία: «6. Τα άτομα με αναπηρίες έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν μέτρων που εξασφαλίζουν την αυτονομία, την επαγγελματική ένταξη και τη συμμετοχή τους στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας».
– των υπαγορεύσεων του Άρθρου 9 «Προσβασιμότητα» της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία του ΟΗΕ, την οποία η χώρα μας μαζί με το Προαιρετικό της Πρωτόκολλο έχει ήδη υπογράψει, η δε Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ήδη επικυρώσει καθιστώντας τη έτσι μέρος του ευρωπαϊκού θεσμικού πλαισίου, στο οποίο μεταξύ άλλων αναφέρονται τα εξής:
«1. Προκειμένου να επιτρέψουν στα άτομα με αναπηρίες να ζουν ανεξάρτητα και να συμμετέχουν πλήρως σε όλες τις πτυχές της ζωής, τα Συμβαλλόμενα Κράτη λαμβάνουν κατάλληλα μέτρα προκειμένου να διασφαλίζουν στα άτομα με αναπηρίες την πρόσβαση, σε ίση βάση με τους άλλους, στο φυσικό περιβάλλον, τα μέσα μεταφοράς, την πληροφορία και τις επικοινωνίες, συμπεριλαμβανομένων και των τεχνολογιών και συστημάτων πληροφορίας και επικοινωνιών και σε άλλες εγκαταστάσεις και υπηρεσίες που είναι ανοικτές ή παρέχονται στο κοινό, τόσο στις αστικές όσο και στις αγροτικές περιοχές. Τα μέτρα αυτά, που θα συμπεριλαμβάνουν τον προσδιορισμό και την εξάλειψη των εμποδίων και κωλυμάτων προσβασιμότητας, θα ισχύουν, μεταξύ άλλων, για:
α. τα κτίρια, τους δρόμους, τις μεταφορές και λοιπές εσωτερικές και υπαίθριες εγκαταστάσεις, συμπεριλαμβανομένων και των σχολείων, των κατοικιών, των ιατρικών εγκαταστάσεων και των εργασιακών χώρων,
. ……
2. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη λαμβάνουν επίσης κατάλληλα μέτρα προκειμένου:
……
β. να διασφαλίζουν ότι οι ιδιωτικοί φορείς, οι οποίοι προσφέρουν εγκαταστάσεις και υπηρεσίες που είναι ανοικτές ή παρέχονται στο κοινό, λαμβάνουν υπόψη τους όλες τις μορφές της προσβασιμότητας για τα άτομα με αναπηρίες,
…..».
– των υπαγορεύσεων του Άρθρου 30 «Συμμετοχή στην πολιτιστική ζωή, την αναψυχή, τον ελεύθερο χρόνο και τον αθλητισμό» της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία του ΟΗΕ στο οποίο μεταξύ άλλων αναφέρονται τα εξής:
«1. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη αναγνωρίζουν το δικαίωμα των ατόμων με αναπηρίες να συμμετέχουν, σε ίση βάση με τους άλλους στην πολιτιστική ζωή και λαμβάνουν όλα τα κατάλληλα μέτρα προκειμένου να διασφαλίζουν ότι τα άτομα με αναπηρίες:…..γ. απολαμβάνουν την πρόσβαση σε τόπους πολιτιστικών παραστάσεων ή υπηρεσιών …..και τουριστικές υπηρεσίες ……..
5. Με σκοπό τη διευκόλυνση των ατόμων με αναπηρίες να συμμετέχουν, σε ίση βάση με τους άλλους, σε ψυχαγωγικές, δραστηριότητες ελεύθερου χρόνου και αθλητικές δραστηριότητες, τα Συμβαλλόμενα Κράτη λαμβάνουν τα κατάλληλα μέτρα, ώστε: …….γ. Να διασφαλίζουν ότι τα άτομα με αναπηρίες έχουν πρόσβαση σε αθλητικούς, ψυχαγωγικούς και τουριστικούς τόπους,…. ε. Να διασφαλίζουν ότι τα άτομα με αναπηρίες έχουν πρόσβαση στις υπηρεσίες όσων εμπλέκονται στη διοργάνωση ψυχαγωγικών, τουριστικών, ελεύθερου χρόνου και αθλητικών δραστηριοτήτων……»,
προτείνουμε τις παρακάτω προσθήκες στα άρθρα 2,3, 5, 14, 23, 27, 28, 38, 42.
1. Η παράγραφος 2 του Άρθρου 2 «Γενικοί Ορισμοί» να συμπληρωθεί ως ακολούθως (βλ. με έντονη γραμματοσειρά):
«2. Ο Τουρισμός Υπαίθρου περιλαμβάνει την παροχή επιχειρηματικά οργανωμένων τουριστικών υπηρεσιών και αγαθών, προσβάσιμων και σε επισκέπτες-τουρίστες με αναπηρία, όπως:
2.1. Παροχή υπηρεσιών φιλοξενίας και εστίασης οι οποίες δεν αλλοιώνουν το φυσικό περιβάλλον και τα ιδιαίτερα πολιτισμικά στοιχεία του κάθε τόπου.
2.2. ………………..»
Α. Στο άρθρο 2 παρ 3.5 αναφέρει « Σκι και χιονοδρομικές δραστηριότητες» .
Η λέξη «σκι» είναι μια ξενική έκφραση της χιονοδρομίας . Καλό είναι να απαλειφθεί η λέξη « σκι» και να παραμείνει μόνο ως « χιονοδρομικές δραστηριότητες» διότι είναι πλεονασμός .
Β .Πρέπει να προστεθεί στο άρθρο αυτό ξεχωριστή παράγραφος ως :
« Θαλάσσιες δραστηριότητες αναψυχής » ( θαλάσσιο σκι, γουέηκμπορντ κλπ ) διότι είναι μία από τις σοβαρότερες καλοκαιρινές δραστηριότητες για την χώρα μας .
Ως Πανελλήνια Ένωση Προπονητών και Δασκάλων Χιονοδρομίας εδώ και πολύ καιρό ( ίσως και κάποια χρόνια πριν), είχαμε καταθέσει τις απόψεις μας σχετικά με τα προβλήματα που υπάρχουν στο χώρο της τουριστικής χιονοδρομίας .
Θα καταθέσουμε αρχικά αυτούσια την τελευταία μας επιστολή που αποστείλαμε τον Οκτώβριο του 2011 προς το Υπουργείο Πολιτισμού-Τουρισμού , η οποία αναφέρεται στους εκπαιδευτές – δασκάλους της χιονοδρομίας μεν , αλλά πιστεύουμε οι θέσεις μας ισχύουν και όλα τα άλλα αντικείμενα των υπαίθριων αθλητικοτουριστικών δραστηριοτήτων .
Εκπαιδευτές – δάσκαλοι αθλημάτων υπαίθριων δραστηριοτήτων
Με την επιστολή μας αυτή επιθυμούμε να φέρουμε προς συζήτηση και προβληματισμό, το θέμα της δημιουργίας στην χώρα μας της κατηγορίας του επαγγέλματος των εκπαιδευτών ή δασκάλων , αυτών δηλαδή που ασχολούνται με την εκπαίδευση ατόμων στις αθλητικές ψυχαγωγικές , τουριστικές υπαίθριες δραστηριότητες ( εκτός αθλητικών σωματείων ).
Με την πολυετή εμπειρία μας στον χώρο του αθλητισμού και τουρισμού της χιονοδρομίας, τόσο της χώρας μας όσο και διεθνώς ,αφού τυγχάνουμε δραστήριο μέλος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας εκπαιδευτών χιονοδρομίας (ISIA) και παράλληλα ως κοινός επαγγελματικός φορέας των προπονητών και εκπαιδευτών (δασκάλων) που είναι και ο επίσημος φορέας των Ελλήνων προπονητών και εκπαιδευτών χιονοδρομίας που εκπροσωπεί την χώρα μας στην Ε.Ε με απόφαση του Υπουργείου Παιδείας , διαπιστώνουμε ότι δυστυχώς υπάρχει σοβαρό έλλειμμα στον χώρο της ψυχαγωγικής , τουριστικής – αθλητικής εκπαίδευσης στην χώρα μας .
Εξ΄ όσων γνωρίζουμε η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ευρώπης στην οποία δεν υπάρχει νομοθετικό πλαίσιο για τους εκπαιδευτές του ψυχαγωγικού αθλητισμού και δεν έχει θεσμοθετήσει την ύπαρξη αυτής της κατηγορίας των επαγγελματιών, οι οποίοι παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο κυρίως στην εκπαίδευση των τουριστών ή των αθλουμένων εκτός σωματείων ατόμων .
Η νομοθεσία προβλέπει διατάξεις μόνο για την ύπαρξη προπονητών στα αθλητικά σωματεία , Ενώσεις και Ομοσπονδίες, αγνοώντας την πραγματικότητα της δραστηριοποίησης εκατοντάδων εκπαιδευτών – δασκάλων στον ευαίσθητο τομέα του ψυχαγωγικού αθλητισμού .
Η χώρα μας έχει λοιπόν μόνο προπονητές λες και θέλει να αγνοεί την διεθνή πραγματικότητα .Οι διατάξεις του υφιστάμενου ΠΔ 219 ( ΦΕΚ 221 13/10/06) «Περί καθορισμού των όρων και τις προϋποθέσεις ίδρυσης και λειτουργίας ιδιωτικών γυμναστηρίων και ιδιωτικών σχολών εκμάθησης αθλημάτων» δεν είναι σαφείς για την συγκεκριμένη επαγγελματική δραστηριότητα .
Αυτή η έλλειψη δημιουργεί αρκετά προβλήματα επικίνδυνα πολλές φορές που έχουν κοστίσει ζωές ανθρώπων ( π.χ ατύχημα Λούσιου, ατυχήματα σε χιονοδρομικά κέντρα. και βουνά ).
Η ανυπαρξία εκπαίδευσης αλλά και σχετικής νομοθεσίας για τους εκπαιδευτές στον χώρο των υπαίθριων δραστηριοτήτων , έχει δώσει το « δικαίωμα » σε όποιον θέλει να ασκεί ανεξέλεγκτα , επικίνδυνα και παράνομα , το επάγγελμα του εκπαιδευτή – δασκάλου, στα χιονοδρομικά κέντρα , στα ποτάμια με το ράφτινγκ και το πέρασμα φαραγγιών , στα βουνά ως συνοδοί, τουριστικής ιππασίας ως υπεύθυνοι ασφάλειας χιονοδρομικών πιστών (πιστέρ), και σε πολλούς άλλους χώρους όπου έχουμε αθλητικοτουριστική δραστηριότητα και ψυχαγωγία .
Δεν μπορεί και δεν πρέπει βεβαίως να ονομάζουμε προπονητές , αν λάβουμε σοβαρά υπόψη την έννοια του προπονητή , όσους επιθυμούν να εργαστούν στον τουριστικό τομέα της αθλητικής ψυχαγωγικής δραστηριότητας και βεβαίως ΔΕΝ πρέπει να θεωρούμε ότι μπορεί να γίνεται κάποιος προπονητής με εκπαίδευση ολίγων ημερών (σχολές ΓΓΑ). Αυτό πρέπει να ξεχωρίσει επιτέλους.
Ήδη έχουν δημιουργηθεί προβλήματα σχετικά με την αναγνώριση και ισοτιμία διπλωμάτων των εκπαιδευτών- δασκάλων που έχουν αποκτηθεί σε άλλες χώρες της Ευρώπης τουλάχιστον , διότι η ΓΓΑ τα απορρίπτει αφού δεν προβλέπεται από Ελληνική νομοθεσία η κατηγορία του εκπαιδευτή (instructor) .
Πρέπει λοιπόν το Υπουργείο να λάβει υπόψη όλη αυτή την επικίνδυνη , απαράδεκτη και ανεξέλεγκτη κατάσταση που επικρατεί στον εκτός αθλητικών σωματείων χώρο της αθλητικής δραστηριότητας ( διαφυγή από φορολογία , ανεκπαίδευτοι «εκπαιδευτές- δάσκαλοι »κλπ.) και να προχωρήσει σύντομα στην δημιουργία σχολών κατάρτισης εκπαιδευτών υπαίθριων δραστηριοτήτων και άλλων ίσως σχετικών επαγγελμάτων , ώστε να προσαρμοστεί και με την πραγματικότητα που ισχύει στην Ευρωπαϊκή Ένωση .
Η Ένωσή μας θεωρεί ότι δεν πρέπει να χαθεί και άλλος χρόνος , είναι στην διάθεσή σας για οποιαδήποτε συνεργασία και είναι έτοιμη να σας υποβάλλει σχετικές προτάσεις ώστε να υπάρξει τάξη και έλεγχος σ΄ αυτόν τον τομέα των ψυχαγωγικών αθλητικών δραστηριοτήτων που αποτελεί και ένα πολύ σοβαρό οικονομικό έσοδο για την χώρα αλλά και που η ανυπαρξία σχετικής νομοθεσίας μας εκθέτει και διεθνώς .
Στα σχετικά διεθνή και εθνικά πρότυπα χρησιμοποιείται ο όρος «Καταδύσεις Αναψυχής»
ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΑΙ
Για λόγους συμβατότητας με τη διεθνή πρακτική να χρησιμοποιείται ο όρος «Καταδύσεις Αναψυχής» αντί του «Καταδύσεις»
Έφιππη περιήγηση ή ιππικός τουρισμός. Δυστυχώς και αυτή η δραστηριότητα γίνεται ανεξέλεγκτα . Όποιος θέλει παίρνει μερικά άλογα και κάνει περιπάτους ή και εκδρομές με μικρούς και μεγάλους , χωρίς βεβαίως να έχει κάποια σχετική εκπαίδευση , αλλά προφανώς ούτε και κάποια άδεια. Δεν υπάρχει έλεγχος .
Η ιππασία είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα δραστηριότητα αλλά ενέχει και κινδύνους και όταν μάλιστα οι «εκπαιδευτές» είναι ανεκπαίδευτοι τότε τα πράγματα γίνονται πιό επικίνδυνα.
Πρέπει να γίνουν σχολές εκπαιδευτών ιππασίας, όπως και για τα άλλα αντικείμενα που αφορούν τον τουρισμό και την αναψυχή. Να υπάρξει φορέας ελέγχου για τους εκπαιδευτές αλλά και για τις εγκαταστάσεις-υποδομές .
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΑΠΟ ΑΞΟ ΡΕΘΥΜΝΗΣ
ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ
ΓΙΑΤΙ Η ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΓΙΟΡΤΕΣ
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΟΝΕΣ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΛΙΓΟ
ΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΠΩΣ
ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ;
ΜΗΠΩΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΥΡΙΟΙ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΤΥΠΙΚΑ ΕΝΤΑΞΗ;
ΤΩΡΑ ΕΞΗΓΕΙΤΑΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΚΑΝΑΤΕ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ ΤΟΥΣ
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΜΟΥ
Αναφερεται
Άρθρο 01: Σκοπός
Σκοπός των ρυθμίσεων του παρόντος νόμου είναι η ανάπτυξη,……. επιχειρηματικότητας μικρής κλίμακας στο πεδίο του Τουρισμού Υπαίθρου, με επιδίωξη τη στήριξη του αγροτικού εισοδήματος και της τοπικής οικονομίας, στο πλαίσιο εμπλουτισμού και διαφοροποίησης του εγχώριου τουριστικού προϊόντος, καθώς και αύξησης της ελκυστικότητας και της ανταγωνιστικότητάς του.
και παρακάτω:
Άρθρο 02: Γενικοί ορισμοί
1. Τουρισμός Υπαίθρου είναι κάθε ειδική μορφή βιώσιμης τουριστικής ανάπτυξης που έχει ως σκοπό την επαφή του επισκέπτη-τουρίστα με το φυσικό, παραγωγικό, κοινωνικό και πολιτισμικό περιβάλλον της Υπαίθρου.
2. Ο Τουρισμός Υπαίθρου περιλαμβάνει την παροχή επιχειρηματικά οργανωμένων τουριστικών υπηρεσιών και αγαθών όπως:…………
Φράσεις κλειδιά
η ανάπτυξη
στήριξη του αγροτικού εισοδήματος και της τοπικής οικονομίας,
εμπλουτισμός και διαφοροποίησης του εγχώριου τουριστικού προϊόντος,
για να αυξήσουμε την ελκυστικότητα και την ανταγωνιστικότητα του,
η Βιώσιμη τουριστική ανάπτυξη,
η παροχή επιχειρηματικά οργανωμένων τουριστικών υπηρεσιών
Στη Κρήτη που γνωρίζω καλά , τα τελευταία 20 χρόνια με πρόλογο και πρόταξη πάντα τις παραπάνω φράσεις κλειδιά έχουν επιχορηγηθεί με διάφορα προγράμματα πάνω από 550 επιχειρήσεις για δραστηριότητες αγροτουρισμού , έτσι που κάθε φορά τον ορίζατε .
Σ ε μια έρευνα που πρόσφατα ολοκληρώθηκε από τον ΠΑΓΚΡΗΤΙΟ ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ , από αυτές τις επιχειρήσεις λειτουργούν (υπάρχουν θα έλεγα καλύτερα) περίπου 200 , από αυτές μόνο οι 120 είναι ουσιαστικά ενεργές
και δεν υπερβαίνουν τις 40 με 50 αυτές που φαίνεται να είναι βιώσιμες για μερικά , λίγα χρόνια ακόμη . Και αυτές στο σύνολο τους ανήκουν σε επιχειρηματίες που δεν είναι αγρότες κατ επάγγελμα
Ερώτημα 1 :
ΑΣΧΟΛΗΘΗΚΕ ΠΟΤΕ ΚΑΜΙΑ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΩΘΗΣΑΝ ΤΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΥΤΑ ΓΙΑ ΠΙΟ ΛΟΓΟ ,
ΑΛΛΕΣ ΔΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΑΝ ΠΟΤΕ ,
ΑΛΛΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΑΝ ΓΙΑ ΛΙΓΟ
ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΜΕ ΠΟΛΟΥΣ ΚΟΠΟΥΣ ΚΑΙ ΒΑΣΑΝΑ ΥΠΟΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ : ΟΧΙ ΦΥΣΙΚΑ , ΠΟΤΕ .
Ερώτημα 2:
ΤΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΕΧΕΙ ΒΓΑΛΕΙ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΘΟΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΡΕΘΥΜΝΗΣ ΣΕ ΠΙΛΟΤΙΚΟ ΝΟΜΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΡΟΤΟΥΡΙΣΜΟ ,ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ 2000 ,ΟΠΟΥ ΚΑΤΑ ΤΑΚΤΑ ΧΡΟΝΙΚΑ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΑ ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΚΑΤΕΒΑΙΝΑΝ ΣΤΟ ΡΕΘΥΜΝΟ ΚΑΙ ΕΚΑΝΑΝ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ .
ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΞΟΔΕΥΤΗΚΑΝ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΠΕΔΩΣΑΝ ;
ΓΙΑΤΙ ΣΥΝΕΧΙΣΤΗΚΕ Η ΕΡΗΜΩΣΗ ΤΗΣ ΥΠΑΙΘΡΟΥ ;
Στο νομοσχέδιο που τώρα προτείνεται για διαβούλευση , επιχειρείτε μια από τα ίδια , όμως οι καιροί έχουν αλλάξει , η κρίση που βιώνουμε δεν επιτρέπει άλλους πειραματισμούς , άλλες εξυπηρετήσεις και άλλων καιρών πολιτικές .
Θα μπορούσα να παραθέσω χίλια επιχειρήματα σε κάθε άρθρο και τομέα όμως φοβάμαι πως άδικα , θα μπω όμως στον πειρασμό κάποια από αυτά να γράψω για αποδείξω το συμπέρασμα μου αυτό .
Δεν αναπτύσσεται η δεν σώζεται ένας κλάδος της οικονομίας προσπαθώντας να κάνει πάρεργα σε κάποιο άλλο κλάδο και προπαντός δεν διαφοροποιείται ένας κλάδος και δεν γίνεται πιο ανταγωνιστικός από πάρεργα κάποιου άλλου που δεν είναι και ικανός να τα κάνει .
Καταλαβαίνω την ανάγκη να στηριχθεί η ύπαιθρος και οι αγρότες και ν αναπτυχθεί η ενδοχώρα , δεν καταλαβαίνω όμως γιατί αυτό πρέπει να γίνει μόνο από τους αγρότες , δεν καταλαβαίνω γιατί τον αγρότη αντί να τον κάνουμε καλό σε αυτό που ξέρει να κάνει ,πρέπει να τον κάνουμε και λίγο επιχειρηματία και λίγο ξενοδόχο . Γιατί να μην κάνουμε και άλλους κλάδους που φθίνουν και ολίγο κάτι άλλο ;
Θέλετε να ενισχύσετε τους αγρότες ,έχει μια λογική , αλλά πρέπει να τους ενισχύσετε σαυτό που ξέρουν να κάνουν και όχι σε κάτι άλλο που θέλει ιδιαίτερες γνώσεις , μέσα και δεξιότητες .
Έχει φτάσει με τις ανέλεκτες και ανεξέλεγκτες επιδοτήσεις χρόνια τώρα να καταστρέψετε την ύπαιθρο και τους αγρότες .
Αντί να προσπαθείτε να κάνετε τους αγρότες επιχειρηματίες , προσπαθήστε να βοηθήσετε στο να γίνουν επιχειρήσεις στην ύπαιθρο από επαγγελματίες και έτσι θα βρουν θέσεις εργασίας και οι αγρότες , έτσι θα συμπληρώσουν το εισόδημα τους ουσιαστικά και πραγματικά .
Με το νομοσχέδιο που προτείνετε κάνετε το εξής παράλογο :
Μία βίλλα που ευρίσκεται στη Κρήτη π.χ. στα Μάλια , η στον Πλακιά από τις πιο τουριστικά – μαζικού τουρισμού -περιοχές εάν προσφέρει πρωινό και γεύμα με προϊόντα τοπικά και το ονομάζει παραδοσιακή διατροφή να την χαρακτηρίσετε τουρισμό υπαίθρου , αν είναι κάτω από 40 κλίνες , και μία μονάδα στο Ψηλορείτη η το οροπέδιο Λασιθίου που έγινε σε ένα εγκαταλελειμμένο χωριό , προσφέρει αναγνωρισμένα παραδοσιακή διατροφή με 90% ντόπια προϊόντα , απασχολεί 10 εργαζόμενους από την περιοχή , αγρότες κατά πλειοψηφία που είναι στη φύση και το βουνό ,που μπορεί να κάνει όλες τις δράσεις που περιγράφετε αλλά διαθέτει 55 κλίνες γιατί τόσες χρειάζονται για να είναι βιώσιμη μια μονάδα στην ύπαιθρο , δεν χαρακτηρίζεται ως τουρισμός υπαίθρου . Με την ίδια λογική μπορεί και μια καφετέρια η πιτσαρία που ο ιδιοκτήτης της χρησιμοποιεί και 40% τοπικά προϊόντα – αλήθεια τα τοπικά προϊόντα πως ελέγχονται ,και γιατί 40% και όχι 80% – και δεν την ονομάζει πιτσαρία αλλά παραδοσιακό καφενείο η Κρητική ταβέρνα μπορεί να χαρακτηριστεί τουρισμός υπαίθρου , αν βρίσκεται στο Μπαλί Ρεθύμνης , ένα χωριουδάκι που από 50 ανθρώπους μόνιμους κατοίκους πριν από 10 χρόνια έχει σήμερα 5.000 ,κλίνες μαζικού τουρισμού.
Και άντε και γίναν οι αγρότες ξενοδόχοι και έκαναν και το κατάλυμα των 40 κλινών , πώς και που θα βρουν την πελατεία ,εκτός και αν αμέσως μετά τις ελιές η το σκάψιμο τρέχουν να διαβάσουν και να απαντήσουν στα e-mail ,να δώσουν προγράμματα στα γραφεία και να βάλουν διαφήμιση στο internet , θα μου πείτε θα πληρώσουν κάποιο να τα κάνει , και αν γίνει και αυτό σε πια γλώσσα θα υποδεχτούν και θα ξεναγήσουν τους ξένους πελάτες μας , εκτός και αν οι αγρότες μας είναι πολύγλωσσοι , θα πληρώσουν και εδώ κάποιο να το κάνει , θα πληρώσουν και ένα λογιστή για τις τόσες νομιμοποιήσεις και υπηρεσίες που πρέπει να ξετρέχονται καθημερινά ,και η γυναίκα του αγρότη θα μαγειρέψει θα σερβίρει θα πλύνει θα καθαρίσει ,μόνο που δεν αναφέρεται πριν το χωράφι η μετά , η θα χρησιμοποιήσει και εδώ άλλον εργαζόμενο , αμέσως έχουμε 4 θέσεις εργαζομένων τουλάχιστον για να προσφερθούν οι ελάχιστες υπηρεσίες που χρειάζονται για να λειτουργήσει αυτή η επιχείρηση και να είναι ανταγωνιστική , μα τότε συζητάμε για μια επιχείρηση αυτοτελή και όχι για «συμπλήρωμα εισοδήματος του αγρότη».
Με την εμπειρία που έχω 15 χρόνια που ασχολούμαι με τον «ΑΛΛΟ » τουρισμό καμία επιχείρηση τουρισμού στην ενδοχώρα στο χωριό δεν επιβιώνει αν παρέχει μόνο διαμονή και φαγητό , για να επιβιώσει χρειάζεται να παρέχει και άλλες υπηρεσίες και δραστηριότητες στη φύση , από αυτές που περιγράφονται στο νομοσχέδιο , πρέπει να μιλάει τουλάχιστον πολύ καλά μια ξένη γλώσσα , πρέπει να παρέχει υπηρεσίες reception τουλάχιστον 18 ώρες το 24ωρο και για να γίνουν αυτά πρέπει να διαθέτει αρκετά ικανό αριθμό κλινών , τουλάχιστον 40 ,το όριο που εσείς θέτετε ως ανώτερο
ερώτημα 1ο
Γνωρίζετε ότι η μέση τιμή ανά κλίνη μαζί με το πρωινό είναι περίπου 20 ευρώ ,σαυτές τις επιχειρήσεις ;
γνωρίζετε ότι σπανίως πετυχαίνεται πληρότητα πάνω από το 80% και αυτό μόνο 2με 3 φορές το χρόνο (Χριστούγεννα – Πάσχα -15αυγουστο);
Τι είδους υπηρεσίες θα παρέχει ένα κατάλυμα με 5 και 10 πελάτες των 2 η 3 διανυκτερεύσεων τι εισόδημα να αποδώσει μια τέτοια επένδυση , αν πείσετε κάποιο να την κάνει και προπαντός τι δυνατότητα για σοβαρές και ανταγωνιστικές υπηρεσίες θα προσφέρει για να διαφοροποιήσει το τουριστικό μας προϊόν ;
ερώτημα 2
Τι θα γίνουν μια σειρά από επιχειρήσεις που ως αγροτουριστικές δημιουργήθηκαν , επιχορηγήθηκαν είναι οι μόνες ίσως που επιβιώνουν και έχουν προοπτική αλλά οι ιδιοκτήτες τους δεν είναι κατ επάγγελμα γεωργοί ( και να πάρετε υπόψη ότι αποτελούν σχεδόν το σύνολο των λειτουργούντων ) .
Ακόμη τι θα γίνουν και πως θα ονομαστούν αυτές που έχουν ξεπεράσει το όριο των 40 κλινών και αυτό γιατί κάτω από αυτό το νούμερο κλινών δεν είναι βιώσιμη καμιά επιχείρηση καταλυμάτων στην ύπαιθρο εκτός και αν ευρίσκεται στους ήδη γνωστούς χειμερινούς προορισμούς όπως είναι το Πήλιο , το Μέτσοβο , το Καρπενήσι κ.λ.π.
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Να ορίζονται από την τοπική αυτοδιοίκηση -περιφέρεια οι περιοχές όπου θα εγκαθίστανται οι επιχειρήσεις τουρισμού υπαίθρου
και ο ανώτατος αριθμός κλινών που πρέπει να έχουν , που όμως δεν θα ξεπερνά τις 80.
τουρισμός υπαίθρου σε χωριά μικρότερα των 4000 κατοίκων.
Επιχείρηση αγροτουρισμού να γίνεται στις κατά κανόνα γεωργικές περιοχές από οποιονδήποτε ανεξάρτητα από το επάγγελμα του αρκεί να παρέχει τις υπηρεσίες που περιγράφετε και να πληρεί τις προϋποθέσεις που θα χρειάζονται γιαυτό .
Περιοχή που έχει επικρατήσει ο κλασικός (παραθεριστικός , αναψυχής κ.λ.π.) τουρισμός να μην χαρακτηρίζεται και ως περιοχή ανάπτυξης τουρισμού υπαίθρου .
Να χαρακτηριστούν περιοχές τουρισμού υπαίθρου σε κάθε περιφέρεια από την περιφέρεια με κριτήρια :
-πληθυσμιακά -μικρότερα των 4000 κατοίκων χωριά
-παραγωγικά – γεωργικές κτηνοτροφικές περιοχές
-κοινωνικά -περιοχές που έχουν ανάγκη στήριξης
μειονεκτικές περιοχές π.χ. ορεινές
-γεωγραφικά ,
-πολιτιστικά ,
-θρησκευτικά ,
-οικολογικά
-άλλα κριτήρια σε περιοχές με ευαίσθητα οικοσυστήματα , με ειδικές πολιτιστικές αξίες ,με ιδιαιτερότητες αρχιτεκτονικές Κ.Λ.Π. .
Περιοχές κλασικού τουρισμού με πάνω από 1500 κλίνες , ακόμη και αν είναι χωριό μικρότερο των 4000 κατοίκων δεν μπορεί να χαρακτηριστεί περιοχή τουρισμού υπαίθρου .
ΚΑΙ ΜΙΑ , ΤΗΝ ΣΟΒΑΡΟΤΕΡΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΟΥ ΚΑΝΩ
ΑΠΟΣΥΡΕΤΕ ΑΜΕΣΩΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΤΕ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΟΒΑΡΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ ΤΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΛΑΔΟΥ ΚΑΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΛΙΓΟ ΤΗ ΚΑΤΡΑΚΥΛΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΜΑΣ ΑΚΟΜΗ ΠΙΟ ΚΑΤΩ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΨΗΛΟΡΕΙΤΗ
Γιατί σε αυτή την χώρα , είναι τόσο δύσκολο , να ρωτηθούν πρώτα οι εππαγγελματίες του χώρου για νομοσχέδια που τους αφορούν ? .
Ο νομοθέτης άραγε του συγκεκριμένου , έχει περπατήσει ποτέ σε κάποια περιοχή της Ελλάδος ?
Πως θα πιστοποιήσει ο ΕΟΤ , εναν συνοδό ή οδηγό βουνού ?
Ποιός θα πεί , ότι ο τάδε μπορεί να οδηγήσει πελάτες στα Ελληνικά ποτάμια ?
Και το κυριότερο , ποιός και πως θα σταματήσει/τιμωρήσει τους απατεώνες που χρείζονται ειδικοί στα πάντα και εισπράτουν χρήματα χωρίς να εχουν αδειες η να κοβουν τουλάχιστον κάποια στοιχειώδη απόδειξη ?
Αφού δεν ρωτάτε τους Έλληνες εππαγγελματίες γιατί δεν αντιγράφετε τουλάχιστον κάτι που ισχύει στις άλλες χώρες και έχουν κανόνες εδώ και τόσα χρόνια ?
Φιλικά
Θανάσης Παντές
Συνοδός μέσου βουνού
Γεια σας και από την Κρήτη
Χαιρόμαστε που έστω και καθυστερημένα θα υπάρχει επιτελούς σχέδιο νόμου για τον τουρισμό υπαίθρου .
Ήθελα να ρωτήσω πως μπορεί να βάζετε όριο 40 κλινών . Είστε σίγουροι για την βιωσιμότητα των επιχειρήσεων αυτών ας μας εξηγήσετε γιατί υπάρχει το όριο και το σκεπτικό του ανθρώπου αυτού που το έγραψε θέλετε σοβαρές επιχειρήσεις ή συγκεκριμένες ; Είναι σαν να έχει γραφτεί αυτός ο νόμος κομμένος και ραμμένος για λίγους .
Η επιχείρηση μου είναι 43 κλίνες και αυτόματα , άσχετα με το τι προσφέρω στο χώρο μου από δραστηριότητες ή που είναι το κατάλυμα κτισμένο , ξαφνικά μετά από έξι χρόνια λειτουργιάς έρχεστε και λέτε ότι το όριο είναι 40 κλίνες είμαι έκτος του νόμου ,
Η δουλειά μας δεν είναι κατά κανόνα αγρότες και δεν πιστεύω να είναι πολλοί οι αγρότες που μπορούν συγχρόνως να προσφέρουν παροχή υπηρεσιών στο επίπεδο που ζήτα ο ποιοτικός τουρίστας που μας επισκέπτεται , γιατί απλά δεν μπορούμε να πηγαίνουμε από την ρεσεψιόν στα χωράφια , αυτό πόσο δύσκολο είναι να το καταλάβει κάποιος όσο άσχετος να είναι με τον τουρισμό ,
Στο χώρο του καταλύματος μας λειτούργει κουζίνα πιστοποιημένη και χρησιμοποιούμε μόνο ελαιόλαδο . Από την περιοχή μας μπορούμε να βρούμε ότι χρειαζόμαστε για την κουζίνα μας , μ’ αυτόν τον τρόπο βοηθάμε την τοπική κοινωνία . Ξαφνικά θα μας κάνετε αγρότες , ποιος ο λόγος εγώ να τα παράγω όλα ; έκτος και αν θέλετε να κοροϊδεύουμε τον κόσμο ότι όλα είναι δικά μας , να παράγουμε κάνα κιλό ντομάτες και να λεμέ ότι έχουμε κήπο 5 στρέμματα με όλα τα λαχανικά .
Πιστεύω να ξαναδείτε ποιο σοβαρά αυτό που πάτε να κάνετε γιατί θα θέλουμε αλλά 20 χρόνια να το αλλάξουμε ,
Στην Κρήτη που αριθμεί περίπου 120 επιχειρήσεις που ασχολούνται με το σοβαρά με τον τουρισμό υπαίθρου , με αυτό που πάτε να περάσετε είναι ζήτημα να μαζευτούν καμία δεκαριά και θα δω μετά πως αυτές οι δέκα θα πάνε να διεκδικήσουν κομμάτι διαφήμισης για 12 μηνώ τουρισμό και πτήσεις την χειμερινή περίοδο .
Πιστεύω να δούμε το μέλλον του τουρισμού με περισσότερη σκέψη και όχι σκοπιμότητες .
Διαβάζοντας το άρθρο, δεν είδα κάπου να αναφέρεται μια σχετικά νέα μορφή αγροτουρισμού, που αφορά στο γεωτουρισμό.
Το φυσικό περιβάλλον, το οποίο αναφέρεται αρκετές φορές, δεν συνίσταται μόνο από τη χλωρίδα και την πανίδα μιας περιοχής, αλλά πρωτίστως από το γεωλογικό περιβάλλον, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του (π.χ. γεωμορφές), τους ιδιαίτερους γεωλογικούς σχηματισμούς μιας περιοχής (π.χ. κροκαλοπαγή στα Μετέωρα) ή άλλες δομές (π.χ. καλδέρα Σαντορίνης, απολιθωμένο δάσος Λέσβου, ορυκτά και Μουσεία Σερίφου, Μήλου κλπ) και πολλά άλλα παραδείγματα που θα μπορούσαμε να αναφέρουμε, πάνω ή μέσα στα οποία προσαρμόζεται η χλωρίδα και η πανίδα. Όλα αυτά αποτελούν για πολλούς τουρίστες πόλος έλξης και ιδιαίτερα για αυτούς που επιθυμούν μαζί με την πεζοπορία, να ανακαλύπτουν νέες για αυτούς εικόνες, πιθανά σωστά επεξηγημένες από κάποιο ειδικό ή ξεναγό (στη Σχολή Ξεναγών διδάσκεται το μάθημα Γεωλογία-Παλαιοντολογία-Σπηλαιολογία) εδώ και αρκετά χρόνια. Υπάρχει μάλιστα και άτλαντας σημαντικών γεω-μνημείων της Ελλάδας δημοσιευμένος από γνωστούς έλληνες γεωεπιστήμονες.
Προσεγγίζοντας εννοιολογικά τον αγροτουρισμό σαν υποσύνολο του τουρισμού της υπαίθρου (πρώτο λάθος ) αισθάνομαι την ανάγκη να διεκρινιστεί ενα κρίσμο σημείο στον ορισμό του αγροτουρισμού :
«3. Αγροτουρισμός είναι ειδική μορφή Τουρισμού Υπαίθρου η οποία συνίσταται στο σύνολο των δραστηριοτήτων, που συνδέονται με την αγροτική παραγωγή και το πολιτιστικό περιβάλλον των αγροτικών περιοχών, τις αγροτικές ασχολίες, τα τοπικά προϊόντα, την παραδοσιακή κουζίνα και τοπική γαστρονομία, καθώς και την παροχή υπηρεσιών φιλοξενίας και εστίασης σε χώρους ενοποιημένους ή μη με αγροτικές εγκαταστάσεις.
..»
Διερωτώμαιμε σχετικά με τον πιο πάνω όρισμό που δεν διεκρινίζει αν δραστηριότητες που συνδέονται με το πολιτιστικό περιβάλλον περιοχών που εμπεριέχουν και τον κυνηγετικό τουρισμό αν μπορούμε να τις θεωρήσουμε αγροτουρισμό ;
Προτείνεται οιαδήποτε δραστηριότητα που συνδεεται με κάθε μορφή κυνηγετικού τουρισμού που περιλαμβάνει εκτροφή ζώων και ελεύθερη κυνηγετική ζώνη να μη θεωρείται αγροτουρισμός .
Τεκμηρίωση:
Δεν μπορεί να θεωρούμε ψυχαγωγία δραστηριότητες που περιέχουν ασκηση βίας πάνω σε όντα που αισθάνονται .
Το δικαίωμα κάποιων να αφαιρούν ζώα απο το βιότοπό τους για ψυχαγωγία συγκρούεται με το δικαίωμα άλλων να τα απολαμβάνουν στο βιότοπο τους φωτογραφίζοντας τα και παρατηρώντας ή μελετώντας τα .
Το κυνήγι εθίζει τα ποαιδιά μας στην πιο ανέντιμη συμπεριφορά στο καρτέρι ή παραμόνεμα και στη παγίδευση άλλων όντων την ώρα που ξεκουράζονται ή πίνουν νερό ή παίρνουν τη τροφή τους .
Στα άλλα όντα με βάση το άν αισθάνονται πόνο ,σήμερα αποδίδουμε εγγενή αξία και δικαιώματα για να υπάρχουν σαν μορφές ζωής δίπλα μας που αξίζουν το σεβασμό μας
Απο την «Παγκόσμια χάρτα των πρασίνων »
Περιβαλλοντική ηθική και ζώα : http://www.askjim.gr/agro/?s=%CE%A0%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%B2%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE+%CE%B7%CE%B8%CE%B9%CE%BA%CE%AE+%CE%BA%CE%B1%CE%B9+%CE%B6%CF%8E%CE%B1&task=search
Τα παρακάτω σχόλια αποτελούν συνέχεια των σχολίων μου στο άρθρο 1.
Στο άρθρο αυτό ( 2 ) διαβάζουμε μια περιγραφή του χάους ( ακόμα και εννοιολογική ) που υπάρχει στο μυαλό των συντακτών του νόμου. Έτσι – ξανά για πολλοστή φορά πρωτοτυπούμε παγκόσμια – αποκτώντας τουριστική αλιεία στα πλαίσια του τουρισμού υπαίθρου ενώ τα ξενοδοχεία 40 κλινών ( γιατί όχι και των 100 κλινών ? ) γίνονται ξενοδοχεία υπαίθριου τουρισμού εάν σερβίρουν τοπικά φαγητά ! Μήπως γνωρίζουν οι συντάκτες του νομοσχέδιου κάποιες τουριστικές δραστηριότητες που δεν υλοποιούνται στο ύπαιθρο ? – ίσως τα city breaks !!
Το ότι κάποιες δραστηριότητες αναψυχής στην φύση ( όπως το rafting ) έχει επικρατήσει στην Ευρώπη να περιλαμβάνετε στον γενικό όρο – υπαίθριες δραστηριότητες ( outdoor activities / activite de plain air ) – ενώ στην Β. Αμερική ονομάζετε Ταξίδια περιπέτειας – adventure travel ( μαζί με τον πολιτιστικό τουρισμό ! ) τι σημασία μπορεί έχει για ένα νομοσχέδιο ? Με πρόσχημα το ξεκαθάρισμα ( για ποιόν λόγο άραγε ? ) δημιουργείτε ακόμη μεγαλύτερη σύγχυση μιας και στις συνήθεις δραστηριότητες προστίθεται η αλιεία και τα ξενοδοχεία.
Οι ορισμοί αυτοί δεν χρησιμεύουν σε τίποτα – ιδιαίτερα στα ξενοδοχεία παρά μόνο εάν μπουν ως κριτήρια χρηματοδότησης οπότε είναι κατανοητό και το δημιουργούμενο κομφούζιο – το ψάρεμα σε θολά νερά είναι προσφιλής ασχολία των υπουργών μας.
Δυστυχώς θα πρέπει να επαναλάβω και πάλι ότι το νομοσχέδιο δεν έρχεται να απαντήσει σε συγκεκριμένα προβλήματα της αγοράς, αλλά αποτελεί σχεδιασμό επί χάρτου – εκ των άνωθεν- από ανθρώπους που αποδεδειγμένα δεν είναι ικανοί να ξεχωρίσουν τα πρόβατα από τα σκυλιά.
Εάν προσπαθούσε να απαντήσει σε συγκεκριμένα προβλήματα θα προέκυπταν και οι αναγκαίοι ορισμοί.
Το επιχείρημα ότι πάει να βάλει τάξη, είναι υποκριτικό και ανύπαρκτο. Η αγορά δεν χρειάζεται «τάξη και ορισμούς » αλλά διαφανείς κανόνες υγιούς ανταγωνισμού, πράγματα ακατανόητα για τους δημόσιους υπηρέτες μας και φυσικά ανύπαρκτα στο νομοσχέδιο.
Για του λόγου το αληθές ( αν και δεν είναι στα πλαίσια αυτού του άρθρου ) δεν προβλέπετε πουθενά τι θα γίνει με όποιον λειτουργεί χωρίς άδεια – πώς θα σταματήσει η πολιτεία τον αθέμιτο και «παράνομο» ανταγωνισμό από ανθρώπους, συχνά αλλοδαπούς, που δραστηριοποιούνται στον χώρο του τουρισμού υπαίθρου ?
ΚΑΜΜΙΑ ΠΡΟΒΛΕΨΗ – ΚΑΜΜΙΑ ΠΟΙΝΗ. Και είναι χαρακτηριστικό ότι το ίδιο σοβαρότατο πρόβλημα αντιμετωπίζουν εδώ και δεκαετίες τα τουριστικά γραφεία. Στην πραγματικότητα όποιος είναι νόμιμος είναι ΒΛΑΚΑΣ γιατί πληρώνει την πολιτεία χωρίς κανένα όφελος ενώ εάν ήταν εντελώς παράνομος δεν θα είχε κανένα απολύτως πρόβλημα και δεν θα πλήρωνε.
Το άρθρο δεν διορθώνετε – το νομοσχέδιο στο σύνολό του είναι άχρηστο και αντιπαραγωγικό. Απλώς πρέπει να πεταχτεί στα σκουπίδια.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ & ΣΥΓΓΕΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΔΗΛΩΣΩ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ.ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ & ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΑΥΤΗΣ ΚΑΛΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΠΡΙΝ ΥΠΕΡΧΡΕΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΝΑ ΑΝΑΛΟΓΙΖΟΜΑΣΤΕ ΑΝ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΑΠΕΞΕΛΘΕΙ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΠΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ.Ο ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΜΑΣ ΒΑΡΙΑ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΟΥΜΕ ΟΣΟ ΜΠΟΡΟΥΜΕ.
ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΤΟΜΑ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟΝ .ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΑΝ ΕΝ ΜΕΣΩ ΚΡΙΣΗΣ ΑΡΧΙΣΟΥΝ ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΟΙ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΟΤΑΝ ΕΚΤΟΣ ΤΟ ΦΟΡΟ ΑΚΙΝΗΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ , ΤΑ ΤΕΚΜΗΡΙΑ , ΤΗΝ ΑΥΞΗΣΗ ΤΟΥ Φ.Π.Α ΚΑΙ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΗΣ ΜΟΡΦΗΣ ΦΟΡΟΥ ΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ ΠΟΥ ΖΗΤΑΝΕ ΠΟΣΟΣΤΑ ΕΠΕΙΔΗ ΤΑ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΑ ΚΑΤΑΛΥΜΑΤΑ ΔΙΑΘΕΤΟΥΝ ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ??
ΚΑΙ ΤΟ ΑΕΠΙ ΠΟΥ ΠΛΗΡΟΝΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΣΑΙΖΟΝ??
ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΟΛΥ ΝΑ ΛΑΒΑΤΕ ΣΟΒΑΡΑ ΥΠΟΨΙΝ ΣΑΣ ΤΗ ΚΡΑΥΓΗ ΑΓΩΝΙΑΣ ΤΟΥ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΥ ΚΛΑΔΟΥ.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ
ΣΚΑΡΑΚΗΣ Κ. ΣΤΕΦΑΝΟΣ
Παρατηρήσεις του Επιμελητηρίου Μεσσηνίας στο Σ.Ν. «Τουρισμός υπαίθρου-
Τροποποίηση της νομοθεσίας για τη δημιουργία και λειτουργία τουριστικών λιμένων και προσθήκη νέων διατάξεων- Λειτουργική αδειοδότηση τουριστικών καταλυμάτων»
1.-Οι θεματικές μορφές τουρισμού αποτελούν μια διεθνή τουριστική πραγματικότητα, η οποία διαρκώς μεταβάλλεται, ανάλογα με τις απαιτήσεις και τα ενδιαφέροντα των πραγματικών και δυνητικών τουριστών και τις συγκυρίες (οικονομικές, κοινωνικές, περιβαλλοντικές, τo life style κ.λπ.). Κατά συνέπεια, ούτε ο αριθμός και η ορολογία τους, αλλά ούτε το περιεχόμενό τους είναι σταθερά, ούτε μπορούν και πρέπει να προσεγγιστούν μέσω νομοθεσίας, αλλά ούτε υπάρχει και αντίστοιχος λόγος γι αυτό. Διατάξεις, που ορίζουν τί είναι η κάθε μορφή και θέτουν (ως νομικές έννοιες-ορισμούς), έννοιες, που σχετίζονται με το περιεχόμενο των θεματικών μορφών, κινδυνεύουν, στην καλύτερη περίπτωση, να αγνοηθούν από την καθημερινά μεταβαλλόμενη τουριστική πραγματικότητα και να παραμείνουν ανενεργές, και, στη χειρότερη, να περιορίσουν και να στραγγαλίσουν τις μορφές, τις οποίες επιδιώκουν να αναπτύξουν. Κατά συνέπεια, ο ορισμός και το περιεχόμενο του τουρισμού υπαίθρου, του αγροτουρισμού, του αλιευτικού τουρισμού, του οινοτουρισμού κ.λπ. δεν θα πρέπει να αποτελούν πεδίο ρυθμίσεων. Αντίθετα, το ΥΠΠΟΤ θα πρέπει να αναζητήσει ποιες από τις δημιουργούμενες στο πλαίσιο των θεματικών μορφών σχέσεις (δηλαδή δικαιώματα και υποχρεώσεις) χρειάζονται ρύθμιση και αυτές, και μόνο αυτές, να ρυθμίσει π.χ. ειδικές εγκαταστάσεις (κι αυτό μόνο όπου δεν έχουν ήδη ρυθμιστεί ικανοποιητικά), εξειδικευμένα επαγγέλματα κ.ο.κ.
Η λογική, το Υπουργείο να προωθεί νέα νομοθεσία, ως ένα είδος «καθήκοντος», ακόμη κι αν αυτή δεν χρειάζεται μπορεί, σε τελευταία ανάλυση να δημιουργήσει περαιτέρω σύγχυση, γι αυτό θα πρέπει να αποκλειστεί, ως μία λογική, που δημιούργησε ήδη πολλά προβλήματα στο παρελθόν, όταν ο εκάστοτε υπουργός θεωρούσε ότι ο Τουρισμός και συνεπώς και η τουριστική νομοθεσία αρχίζει με την ανάληψη των καθηκόντων του. Δείχνει εξάλλου, ότι οι εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες, οφείλουν να ενημερωθούν σε βάθος για την ισχύουσα ήδη τουριστική νομοθεσία και τα πραγματικά κενά της.
2.-Συνεχίζοντας το σχολιασμό, ως προς τους γενικούς ορισμούς (άρθρ.2) παρατηρούμε ότι:
• Οι ορισμοί περιλαμβάνουν ασαφή, πραγματικά, μη αντικειμενικά κριτήρια (π.χ. «δεν αλλοιώνουν το φυσικό περιβάλλον και τα ιδιαίτερα πολιτισμικά στοιχεία κάθε τόπου» κ.λπ.) εξαιρετικά δύσκολο να εφαρμοστούν σε νόμιμα υφιστάμενα κτίρια, που έχουν ανεγερθεί, χωρίς παρέκκλιση από τους όρους δόμησης της περιοχής τους.
• Στις δραστηριότητες της παραγρ.2.3 καταγράφονται όλες οι δραστηριότητες, που είναι παγκοσμίως γνωστές ως «τουρισμός περιπέτειας».
• Αποδεικνύεται έτσι, πόσο τεχνητός είναι ο όρος «τουρισμός υπαίθρου» και πόσο επικίνδυνος μπορεί να αποβεί, δεδομένου ότι θα μπορούσε να καταλάβει όλες τις ασκούμενες σήμερα στη Χώρα θεματικές μορφές και τον παραθεριστικό τουρισμό (αφού και αυτός ασκείται ως επί το πλείστον στην ύπαιθρο) με εξαίρεση μόνο τον αστικό τουρισμό….
• Οι ορισμοί των επί μέρους θεματικών μορφών , που περιλαμβάνει το άρθρ.2 είναι εξαιρετικά φιλόδοξοι και ουσιαστικά καταργούν τη σχέση της συγκεκριμένης δραστηριότητας, με όποιον άλλο παραγωγικό κλάδο, συμπεριλαμβανομένων των κλάδων που το Σ.Ν στοχεύει να ενισχύσει, πλην του τουρισμού: π.χ. α αγροτουρισμός «συνίσταται στο σύνολο των δραστηριοτήτων, που συνδέονται με την αγροτική παραγωγή… τις αγροτικές ασχολίες, τα τοπικά προϊόντα» κ.λπ., με όλα δηλαδή όσα μέχρι σήμερα είναι γνωστά ως πρωτογενής τομέας (γεωργία), το ίδιο ισχύει για τον αλιευτικό τουρισμό και τον οινοτουρισμό, όπου πλέον μιλάμε για πρωτογενή τομέα και μεταποίηση.
• Όπως θα διαπιστώσουμε κατωτέρω στα αντίστοιχα άρθρα, η παροχή υπηρεσιών φιλοξενίας στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων αγροτουρισμού, αλιευτικού τουρισμού (ώστε «ο τουρίστας να ξυπνάει με τον ψαρά και να πηγαίνει για ψάρεμα» κ.ο.κ) θέτουν σε κίνδυνο την καθιερωμένη διάκριση και το με πολλούς κόπους καθιερωμένο ποιοτικό επίπεδο των τουριστικών καταλυμάτων
• Η ανάθεση θεμάτων πολιτιστικού περιβάλλοντος, πολιτιστικής παράδοσης κλπ σε επιχειρηματίες, που η βασική τους απασχόληση είναι ο πρωτογενής τομέας και επομένως δεν διαθέτουν πάντα τα αναγκαία εφόδια, είναι κατά τη γνώμη μας ιδιαίτερα επικίνδυνη.
• Τέλος, στο πλαίσιο των συγκεκριμένων ορισμών δεν υπάρχει μνεία του από το 1976 καθιερωμένου έργου των τουριστικών γραφείων (διοργάνωση εκδρομών και περιηγήσεων, εκδηλώσεων κλπ) σύμφωνα με το άρθρ.1 του Ν.393/76, αλλά και την κοινοτική νομοθεσία. Αντίθετα, το ΣΝ δίνει την εντύπωση ότι το έργο αυτό μπορεί να ασκείται από φυσικά πρόσωπα (αγρότες, αλιείς) χωρίς τη μεσολάβηση τουριστικού γραφείου. Μάλιστα, στο άρθρ.5 παράγρ.11, η τυχόν συμφωνία (σύμβαση) επιχείρησης τουρισμού υπαίθρου με τουριστικά γραφεία, κλπ για παροχή υπηρεσιών του άρθρ.2 του νόμου, είναι άκυρη, αν η επιχείρηση που πρόκειται να παράσχει υπηρεσίες δεν διαθέτει σε ισχύ Ειδικό Σήμα Τουρισμού Υπαίθρου. Δηλαδή, τα τουριστικά γραφεία, που μέχρι σήμερα διοργάνωναν δραστηριότητες πχ τουρισμού περιπέτειας, θα χρειάζονται πλέον άλλους μεσολαβητές, για να επιχειρούν (τα τουριστικά γραφεία δεν περιλαμβάνονται στις μορφές επιχειρήσεων τουρισμού υπαίθρου).
• Το ειδικό σήμα τουρισμού υπαίθρου θα πρέπει να διευκρινιστεί ότι αποτελεί εθελοντικό σήμα πιστοποίησης- εργαλείο μάρκετινγκ και όχι σήμα λειτουργίας.
3.- Και από τη διατύπωση του άρθρ.3 παραλείπεται η συσχέτιση του όρου «διοργανωτής» με την υποχρεωτική μεσολάβηση τουριστικού γραφείου, ενώ η αναφορά στον όρο «προδιαγραφές» δημιουργεί έδαφος για θεσμοθέτηση ή έστω για διεκδίκηση εκ μέρους των ενδιαφερομένων της θεσμοθέτησης μειωμένων, σε σχέση με τις υφιστάμενες μορφές καταλυμάτων, προδιαγραφές, κάτι που:
• Δεν είναι σκόπιμο για το σύνολο της τουριστικής προσφοράς της Χώρας, αφού τα καταλύματα έχουν λειτουργικές μορφές και σχετικά πρόσφατες τεχνικές και λειτουργικές προδιαγραφές, που εξασφαλίζουν ικανοποιητικό επίπεδο και καλή εικόνα στο εξωτερικό
• Δεν είναι σκόπιμο, ούτε καν για τις προβλεπόμενες στο ΣΝ δραστηριότητες, αφού η τουριστική τους πελατεία είναι σε συντριπτικό ποσοστό αστοί, οι οποίοι μετακινούνται τουριστικά μόνο, εάν εξασφαλίσουν βασικές ανέσεις και εξυπηρετήσεις.
• Τέλος, θα πρέπει να επισημανθεί ότι η Χώρα διαθέτει πληθώρα τουριστικών καταλυμάτων όλων των λειτουργικών μορφών και κατηγοριών, που τελούν σε συνθήκες υπερπροσφοράς, και που μπορούν λόγω και της διάχυσής τους σε όλα τα σημεία της Επικράτειας, να καλύψουν τις ανάγκες όλων των μορφών «τουρισμού υπαίθρου» . Εξάλλου, το επάγγελμα είναι ανοιχτό και μπορεί όποιος επιθυμεί να δημιουργήσει νέο κατάλυμα, τηρώντας όμως τις ισχύουσες διατάξεις, κάτι που αποτρέπει τον αθέμιτο ανταγωνισμό.
Αν συνδυάσει κανείς τις διατάξεις του άρθρ.3 (εξουσιοδότηση για «έκδοση γενικών και ειδικών προδιαγραφών και όρων λειτουργίας και ασφάλειας») διαπιστώνει ότι οι παραπάνω εκφραζόμενοι φόβοι είναι απόλυτα βάσιμοι: γίνεται μεν στο άρθρ.4 παράγρ.1 α και 2, προκειμένου για τουριστικά καταλύματα, παραπομπή στις μορφές του άρθρ.2 του Ν.2160/93, αλλά δεν υπάρχει αναφορά στην τήρηση των γενικά ισχυουσών για τα καταλύματα προδιαγραφών και κριτηρίων. Θα μπορούσε, κατά συνέπεια ο εκάστοτε υπουργός να …ενδώσει και να εκδώσει ειδικές (προφανώς λιγότερο απαιτητικές) προδιαγραφές για ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια αγροτουρισμού, αλιευτικού τουρισμού κλπ !!!
4.-Στην παράγραφο 7 του άρθρ.5 περιλαμβάνεται αντιφατική διάταξη σε σχέση με αυτή της παραγράφου 2 του άρθρ.4 : στην παράγραφο 2 του άρθρ.4 θα πρέπει να προηγείται το Ειδικό Σήμα Λειτουργίας του καταλύματος, ενώ στην παράγραφο 7 του άρθρ.5 «το Ειδικό Σήμα Τουρισμού Υπαίθρου από τον ΕΟΤ, επέχει θέση άδειας λειτουργίας»! Θα πρέπει απαραίτητα να οριστεί ρητά, ότι το Ειδικό Σήμα Τουρισμού Υπαίθρου αποτελεί πιστοποίηση και όχι άδεια λειτουργίας.
5.- Όσον αφορά στον «αλιευτικό τουρισμό», η δυνατότητα άσκησής του μέσω δραστηριοτήτων υδατοκαλλιέργειας δεν είναι κατανοητή, διότι η υδατοκαλλιέργεια είναι μορφή επιχειρηματικής δραστηριότητας, που εμφανίστηκε στη Χώρα μας κυρίως τα τελευταία τριάντα χρόνια, και που δεν συνδέεται με την παράδοση. Η μόνη παρόμοια παραδοσιακή μορφή είναι τα βιβάρια ή διβάρια των ψαράδων, οπότε όμως ο αλιευτικός τουρισμός θα πρέπει να περιοριστεί σ΄αυτά και στις περιοχές, όπου βρίσκονται (εφόσον λειτουργούν παραδοσιακά) και όχι στις σύγχρονες μονάδες, που δεν αποτελούν αξιοθέατα για τον τουρίστα.
Εξάλλου, στο άρθρ.14 παράγρ.1 για την επιβίβαση επισκεπτών-τουριστών σε αλιευτικό σκάφος απαιτείται άδεια επιβίβασης της λιμενικής αρχής, που –σύμφωνα με τη διατύπωση- θα είναι ατομική για κάθε επιβάτη, πράγμα που συνιστά υπερβολική γραφειοκρατία και είναι ουσιαστικά αδύνατο να εφαρμοστεί. Λιμενική αρχή δεν υφίσταται σε όλους τους παράλιους οικισμούς, ενώ όπου υφίσταται τηρεί ωράριο, που δεν εξυπηρετεί πάντα. Θα πρέπει να βρεθεί πιο ευέλικτη λύση.
Σε όσες χώρες επιτρέπεται δραστηριότητα αντίστοιχη με τον «αλιευτικό τουρισμό», τα αλιεύματα, που αλιεύουν οι τουρίστες, ανήκουν σ’ αυτούς και όχι στον αλιέα (άρθρ.17 παράγρ.3). Αυτό είναι ένα επί πλέον κίνητρο για την άσκηση «αλιευτικού τουρισμού».
Στο άρθρ.18 παράγρ.3 έχουμε την μόνη ρητή αναφορά (πλην του στεγάστρου που απαιτείται κατά το άρθρ.17 παράγρ.3 για τους χειμερινούς μήνες), σε προϋποθέσεις σχετικές με τα σκάφη («ελάχιστα χαρακτηριστικά και αναγκαίοι ελάχιστοι χώροι ενδιαίτησης των αλιευτικών σκαφών», που ορίζονται, μεταξύ άλλων, με κοινή απόφαση των αρμόδιων υπουργών. Όμως, στην παράγρ.5 (διακοπή της ειδικής άδειας σε περίπτωση μετατροπών στον σκάφος) θα πρέπει να γίνει ρητή παραπομπή και σύνδεση με τις προϋποθέσεις της παραπάνω ΚΥΑ που αναφέρονται στα σκάφη.
Στο άρθρ.18 παράγρ. 6 προβλέπεται ως υποχρεωτική η λήψη δύο αδειών (ειδικό σήμα τουρισμού υπαίθρου και ειδικής άδειας αλιευτικού τουρισμού) κάτι που δεν φαίνεται αναγκαίο. Θα μπορούσε να αρκεί η κοινοποίηση των ειδικών αδειών αλιευτικού τουρισμού από τη λιμενική αρχή, που-προφανώς θα – τις εκδίδει προς τον ΕΟΤ (πλην των περιπτώσεων, που ο αλιέας ασκεί και άλλες δραστηριότητες του άρθρ.2.
Στο άρθρ.19 γίνεται (αντιφατική) αναφορά στις απαιτήσεις ασφαλείας που ισχύουν στα τουριστικά σκάφη, ενώ στο άρθρ. 18 παράγρ.3 και οι απαιτήσεις ασφαλείας θα ορίζονται με ΚΥΑ. Επίσης, στο άρθρ.20 η παραπομπή σε «ειδικές διατάξεις της τουριστικής νομοθεσίας» δεν έχει αντίκρισμα, αφού τέτοιες διατάξεις δεν υπάρχουν. Θα πρέπει το ΥΠΠΟΤ να κάνει στο νόμο ειδική και ρητή αναφορά στις διατάξεις, που προβλέπουν κυρώσεις για άλλους –τουριστικούς – κλάδους και που θα έχουν ανάλογη εφαρμογή και για τους αλιείς.
6.-Στο άρθρ.22 παράγρ.3 ορίζεται, ότι στις τουριστικές επιχειρήσεις του άρθρ.2 παράγρ.3 (εγκαταστάσεις ειδικής τουριστικής υποδομής) προστίθενται ως αριθμός 8, οι επιχειρήσεις τουρισμού υπαίθρου. Πρόκειται για σοβαρό λάθος, που μαρτυρά, ότι ο συντάκτης δεν έχει κατανοήσει τη λογική της διάκρισης των τουριστικών επιχειρήσεων (σε ανωδομής και υποδομής). Στις επιχειρήσεις τουρισμού υπαίθρου, ο ίδιος συντάκτης έχει κατατάξει τουριστικά καταλύματα, κέντρα εστίασης και αναψυχής, δηλαδή εγκαταστάσεις τουριστικής ανωδομής, που με το άρθρ. 22 παράγρ.3 έρχεται να τα κατατάξει…… σε εγκαταστάσεις ειδικής τουριστικής υποδομής!!.
Ήδη η παράγρ.3 του άρθρ.2 έχει σοβαρό πρόβλημα περιεχομένου και διατύπωσης, που θα έπρεπε κάποτε να αρθεί και όχι να επιδεινωθεί (αντιγράφουμε από την «Τουριστική Νομοθεσία», Ελισάβετ Χατζηνικολάου, Εκδόσεις ΠΡΟΠΟΜΠΟΣ, Αθήνα 2007):
«Τέτοιες εγκαταστάσεις (σημ. ειδικής τουριστικής υποδομής) είναι, κατά το Ν.2160 άρθρ.2 παράγρ.3, «τα συνεδριακά κέντρα, τα χιονοδρομικά κέντρα, τα κέντρα ιππικού τουρισμού, τα αεροθεραπευτήρια και υδροθεραπευτήρια, οι συνοδευτικές αυτών εγκαταστάσεις, όπως καταλύματα, χώροι άθλησης τουριστικών εγκαταστάσεων, μεθοριακοί σταθμοί, κέντρα εστίασης και αναψυχής, ως και εγκαταστάσεις οποιασδήποτε μορφής καθώς και γραφεία εκμετάλλευσης σκαφών αναψυχής»
Είναι φανερό, ότι η απαρίθμηση αυτή, αντίθετη με όλες τις μέχρι τότε (και φυσικά και μέχρι σήμερα) θεωρητικές επεξεργασίες, εξαγγελίες πολιτικής αλλά και τη διοικητική πρακτική του ΕΟΤ, αλλά και αντίθετη και με άλλες διατάξεις της ισχύουσας νομοθεσίας (π.χ. τεχνικές προδιαγραφές ΕΟΤ ή νομοθεσία περί ναυλομεσιτικών γραφείων κ.λπ), δεν βασίζεται σε συγκεκριμένα και ενιαία κριτήρια και μόνο ως αδέξια και ανομοιογενής μπορεί να χαρακτηριστεί. Άλλωστε, η συγκεκριμένη διάταξη δεν περιέχει ορισμό των εγκαταστάσεων ειδικής τουριστικής υποδομής με συγκεκριμένα συστατικά στοιχεία, από τον οποίο να προκύπτει για ποιούς λόγους υιοθετείται αυτή η απαρίθμηση. Θα πρέπει, πάντως, να σημειωθεί ότι η απαρίθμηση, που περιλαμβάνει η παράγρ.3 του άρθρ.2 του Ν.2160 συγχέει και εξομοιώνει, χαρακτηρίζοντάς τις ως μορφές εγκαταστάσεων ειδικής τουριστικής υποδομής, ετερόκλητες εγκαταστάσεις ή τμήματα εγκαταστάσεων (π.χ. καταλύματα, αθλοπαιδιές ξενοδοχείων) ή ακόμη και γνωστά τουριστικά επαγγέλματα, που δεν αποτελούν εγκαταστάσεις (όπως π.χ. τα ναυλομεσιτικά γραφεία, που τα ονομάζει γραφεία εκμετάλλευσης σκαφών αναψυχής, αν και ρυθμίζονται με ειδικούς κανόνες δικαίου, ως ναυλομεσιτικά γραφεία από το 1976 τουλάχιστον).
Για τους ανωτέρω λόγους, η απαρίθμηση της διάταξης αυτής δεν έχει μέχρι σήμερα υιοθετηθεί από τη θεωρία, τη μεταγενέστερη νομοθεσία, τη διοικητική πρακτική και την τουριστική αγορά.
Θα πρέπει ακόμη να σημειωθεί, ότι στην αρχή της ανωτέρω διάταξης ορίζεται, ότι “κάθε μορφή τουρισμού, όπως ο συνεδριακός, ο θαλάσσιος, ο αθλητικός, ο αγροτικός, ο θεραπευτικός και άλλοι υπάγεται στην αρμοδιότητα του ΕΟΤ” και ότι η διατύπωση αυτή θα μπορούσε να εκληφθεί, ότι έμμεσα υποδεικνύει το κριτήριο χαρακτηρισμού τουριστικών εγκαταστάσεων ως εγκαταστάσεων ειδικής τουριστικής υποδομής, υποδεικνύει δηλ. ως ειδοποιό διαφορά την κάλυψη των αναγκών των θεματικών μορφών τουρισμού, εάν η κατά τα ανωτέρω απαρίθμηση εγκαταστάσεων, που ακολουθεί αμέσως μετά, δεν παραγνώριζε πλήρως το κριτήριο αυτό.
Για λόγους σαφήνειας, λοιπόν, και αποφυγής σύγχυσης, θα πρέπει να τηρείται η στοιχειώδης λογική σε θέματα χαρακτηρισμών και κατάταξης.
7.-Αναφορικά με το μέρος 8, Τροποποίηση νομοθεσίας για τους τουριστικούς λιμένες (Κεφ.Γ του Ν.2160/93 όπως ισχύει), θα πρέπει να σημειωθεί ότι, με την πάροδο του χρόνου, έχουν εντοπιστεί τα ακόλουθα κυρίως προβλήματα:
• Σύγχυση αναφορικά με τις διάφορες μορφές τουριστικών λιμένων, λόγω των ασαφών χαρακτηριστικών της καθεμιάς και του γεγονότος ότι τα χαρακτηριστικά της μιας επαναλαμβάνονται και στις άλλες. Από την άποψη αυτή, η νέα ρύθμιση είναι σαφώς απλούστερη και λογικότερη.
• Απροθυμία δημιουργίας Τ.Λ. από ιδιώτες, η οποία οφείλεται στις μακρές, σύνθετες και δαπανηρές διαδικασίες (όσοι το αποτόλμησαν έχουν πολλά να διηγούνται), αλλά και στο γεγονός, ότι αν, ο αιτών και φορέας διαχείρισης είναι και ο κύριος του παράκτιου ακινήτου, κινδυνεύει να χάσει την κυριότητά του. Πράγματι τα περί παραχώρησης της χρήσης και εκμετάλλευσης (άρθρ. 31 Ν.2160/93) του συνόλου του Τ.Λ (άρα και της παράκτιας έκτασης, όταν αυτή ανήκει στον ιδιώτη φορέα διαχείρισης), τα περί διάρκειας της παραχώρησης κ.λπ, χωρίς καμιά διαφοροποίηση μεταξύ Τ.Λ που προωθούν ιδιώτες και Τ.Λ που προωθεί το Κράτος, δημιουργούν έδαφος για ερμηνεία, σύμφωνα με την οποία, η χορήγηση των δικαιωμάτων δημιουργίας Τ.Λ και εκμετάλλευσής του σε παράκτιο ιδιοκτήτη, δικαιολογεί την εκ μέρους του Κράτους …. απαίτηση μισθωμάτων για το σύνολο της εκμετάλλευσης, συμπεριλαμβανομένης της ιδιόκτητης έκτασης, καθώς και την απαίτηση επιστροφής της χρήσης και εκμετάλλευσης ολόκληρου του Τ.Λ στο Κράτος μετά τη λήξη της διάρκειας παραχώρησης. Η μέχρι σήμερα σχετική διοικητική πρακτική είναι να προτείνεται στους ενδιαφερόμενους παράκτιους ιδιοκτήτες να…. παραχωρήσουν την ιδιοκτησία τους στο Δημόσιο, ώστε να τους παραχωρηθεί στη συνέχεια η χρήση και εκμετάλλευση του Τ.Λ.
Έτσι, ο ιδιώτης χάνει τη γη του, και στην περίπτωση, που διαθέτει, πίσω από τη μαρίνα, παραλιακό ξενοδοχειακό συγκρότημα, κινδυνεύει να έχει άλλο επιχειρηματία στο παραλιακό μέτωπο της μονάδας του, όταν λήξει ο χρόνος της δικής του εκμετάλλευσης και το ΥΠΠΟΤ αναθέσει την διαχείριση και εκμετάλλευση του Τ.Λ σε άλλο φορέα. Η ρύθμιση αυτή αν και παράλογη δεν φαίνεται να καταργείται από το Σ.Ν (βλ. άρθρ.29 παράγρ.4).
• Το πρόβλημα του Φορέα :Μετά την ανάθεση της έγκρισης και εποπτείας των τουριστικών λιμένων στη Γενική Γραμματεία Τουρισμού (Ν.2160/93, Ν.2636/98), υπάρχει, η διαπιστωμένη μέσα από τη νομοθεσία, τάση, κάθε φορά, που προωθείται ένα νομοσχέδιο για κάποια ειδική μορφή τουρισμού ή μορφή εγκαταστάσεων ειδικής τουριστικής υποδομής, να ….δημιουργείται μια ειδική υπηρεσία στη Γραμματεία και η σχετική αρμοδιότητα να αφαιρείται από τον ΕΟΤ. Η τάση αυτή δεν οδηγεί πουθενά, αφού:
Σκόπιμο είναι όλες οι σχετικές με τις εγκαταστάσεις των θεματικών μορφών τουρισμού και γενικά με τις τουριστικές εγκαταστάσεις και επαγγέλματα αρμοδιότητες να μη διασπώνται, αλλά να ασκούνται από ένα φορέα
Εφόσον ο ΕΟΤ παραμένει φορέας υλοποίησης της τουριστικής πολιτικής (σε αντίθεση με το Υπουργείο, που είναι φορέας χάραξης της τουριστικής πολιτικής), τότε ο ΕΟΤ θα πρέπει να διατηρήσει όλες τις σχετικές με την έγκριση της δημιουργίας και την εποπτεία των εγκαταστάσεων των θεματικών μορφών τουρισμού και επομένως να ανακτήσει και τους τουριστικούς λιμένες, ιδιαίτερα τώρα, που διαθέτει και την υπηρεσία επενδύσεων-fast track του Ν.4002/11.
Η διάταξη του άρθρ.25 παράγρ.6 έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την υφιστάμενη στο χώρο του θαλάσσιου τουρισμού πραγματικότητα: τα σκάφη αγκυροβολούν, όπου η λιμενική αρχή δεν το απαγορεύει, διότι ούτως ή άλλως οι θέσεις ελλιμενισμού είναι εξαιρετικά περιορισμένες. Το να ζητάμε από τον τουρίστα της μιας εβδομάδας να λαμβάνει (εκτός από απόπλου-κατάπλου) και …άδεια του φορέα διαχείρισης του όποιου τουριστικού λιμένα βρίσκεται σε απόσταση 5 ν.μ. είναι απολύτως ανεφάρμοστο και εξόχως γραφειοκρατικό. Εάν υπάρχουν λιμάνια, που προσφέρονται για αγκυροβολία με ελάχιστα τέλη, δεν επιτρέπεται το ΥΠΠΟΤ να ωθεί τους τουρίστες υποχρεωτικά το 2012 σε τουριστικούς λιμένες. Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι οι θέσεις που υπάρχουν σε Τ.Λ δεν επαρκούν για την κάλυψη της ζήτησης, ιδίως το καλοκαίρι, ενώ ο παράγοντας κόστος είναι πλέον ιδιαίτερα σημαντικός. Οι Τ.Λ θα πρέπει να ελκύουν την πελατεία τους λόγω των υπηρεσιών τους και όχι λόγω παράλογων ρυθμίσεων. Η παράγραφος αυτή θα πρέπει να διαγραφεί.
8.- Η διάκριση μεταξύ χορήγησης προέγκρισης (με την υποβολή και διαπίστωση της πληρότητας των δικαιολογητικών) και χορήγησης ειδικού σήματος λειτουργίας, ενέχει κινδύνους, όπως:
• Σε περίπτωση, που η προέγκριση τεκμαίρεται, η νόμιμη λειτουργία του καταλύματος δεν είναι δυνατόν να διαπιστωθεί από τον μεμονωμένο τουρίστα ή τον συνεργαζόμενο Τ.Ο.
• Θα αυξηθούν έτσι τα παράνομα λειτουργούντα καταλύματα ή τα καταλύματα, που δεν θα διαθέτουν τις νόμιμες προδιαγραφές, ώστε να νομιμοποιηθούν (άλλωστε πολλά δεν επιθυμούν να νομιμοποιηθούν στις χαμηλές κατηγορίες 1 και 2*).
• Είναι σκοπιμότερο να εκδίδεται κανονικά το σήμα λειτουργίας για το ξενοδοχείο και γενικά το κατάλυμα και να χορηγείται προέγκριση μόνο για τα καταστήματα υγειονομικού ελέγχου και τις κολυμβητικές δεξαμενές, μέχρι την συμπερίληψή τους στο Ε.Σ.Λ (με αντικατάστασή του).
Γιώργος Καραμπάτος
Πρόεδρος Επιμελητηρίου Μεσσηνίας
Χρήσιμο θα ήταν να προστεθεί με σαφήνεια και το τσίπουρο προερχόμενο από τους παραδοσιακούς άμβυκες (λακαριά ,καζάνια διάφορες τοπικές ονομασίες)τα οποία θα μπορούσαν να τοποθετηθούν και στο χώρο των αγροτουριστικών καταλυμάτων σε μικρό οίκημα 15 τ.μ που θα κατασκεύαζεται πέτρινο με την οικοδομική άδεια μικρής κλίμακας.
ωραία είναι τοποθετημένες οι λέξεις, αλλά φοβίζει η πράξη. Τι εμπόδιζε όλα αυτά τόσα χρόνια να γίνονται πολιτισμένα, οργανομένα με σχέδιο. Επίσης πρέπει να τονιστεί με κάθε τρόπο η ρητή αποφυγή επιπλέον τσιμεντοποίησης, επιπλέον – κατάργηση ρύπανσης, καταδάφιση κάθε αυθαίρετου στοιχείου σε φυσικές διαδρομές, σήμανση συντήρηση υποδομών από τοπικούς παράγοντες, συμμετοχή των πολιτών στην αξιοποίηση της περιοχής τους με φορολογικά οφέλη, όχι όμως προς όφελος μεγαλοεπιχειρηματιών, θα πρέπει οι κάτοικοι μιας περιοχής να μένουν στα μέρη τους και να ευημερούν και όχι να είναι απλοί υπάλληλοι, που θα κοιτάξουν να διώξουν τα παιδιά τους σε σπουδές στα αστικά κέντρα. Δωρεάν εκπαίδευση χωρίς εξετάσεις σε ειδικά ΤΕΙ των ανθρώπων αυτών των περιοχών με βάση την παραγωγική εξέλιξή τους. Πόσο δύσκολο είναι αυτό, να τον εκπαιδεύσεις στην αυτάρκεια και στον πολιτισμό. Αλλάζουμε λίγο θέμα για να δείξουμε κάτι: Άκουσα να λένε ότι σ’ ένα έφηβο άμα του δώσεις μια πέτρα, του λες κάνε ότι νομίζεις με αυτή. Εγώ λέω ότι αν του μιλήσεις για Αριστοτέλη, για το πως μια πέτρα παίρνει μορφή και σχήμα, αν του μιλήσεις για τους διαφωτιστές ( DENIS DIDEROT – ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ…) για Φρίντριχ Σίλλερ, οι πέτρες είναι κάτι περισσότερο από υλικό που έρχεται σε επαφή με τζαμαρίες… Το θέμα είναι ότι όλα αυτά έπρεπε να γίνουν τουλάχιστον από το 1974, δεν γίνεσαι Ελβετία τόσο εύκολα με τέτια καταστροφή, και πρέπει να βρεθούν και οι άνθρωποι που θα εμνεύσουν μια τέτια ανάπτυξη, σε όφελος των κατοίκων αυτής της χώρας… (soft way of talking ) 🙂
Έχοντας ήδη τοποθετηθεί, με το σχόλιο μου στο προηγούμενο άρθρο, εκτιμώ πως στη παραγραφο 2 αυτού του άρθρου θα πρέπει να απαληφθεί το «επιχειρηματικά» (Ο Τουρισμός Υπαίθρου περιλαμβάνει την παροχή οργανωμένων τουριστικών υπηρεσιών και αγαθών όπως:)
Να δούμε πια είναι σήμερα η πρακτική. Αναφέρονται στο άρθρο αυτό,δραστηριότητες όπως η Πεζοπορία, Αναρρίχηση, Ορειβασία, Ποδηλασία Βουνού, Διάσχιση φαραγγιών. Σ’ αυτές τις δραστηριότητες ο μεγαλύτερος όγκος συμμετεχόντων τουριστών, διακινείται μέσω των εκδρομικών και ορειβατικών Σωματείων. Άνω των 250 τέτοιων Σωματείων διοργανώνουν, διαφημίζουν και υλοποιούν τακτικά (Σαβ/Κύριακα – Εορτές) τις αναφερόμενες τουριστικές δραστηριότητες, σε όλη την χώρα. Παραλήπτες αυτών των υπηρεσιών είναι οι τουρίστες – μέλη τους που πολλάκις γίνονται μέλη τους, την τελευταία στιγμή προ της αναχώρισης, για την νομιμοφάνεια της υπόθεσης.
Εάν παραμείνει το αναφερθέν «επιχειρηματικά» στη διατύπωση, οι παραπάνω εκδρομές ή αναβάσεις θα μείνουν εκτός του πεδίου εφαρμογής του νόμου.
Μια άλλη πολύ σημαντική παράμετρος που θα πρέπει να ληφθεί υπόψη από τη Πολιτεία είναι το ζήτημα της ΕΠΙΚΥΝΔΥΝΟΤΗΤΑΣ της τουριστικής δράσης. Οι παραπάνω τουριστικές δραστηριότητες ποικίλουν και προς τον βαθμό Δυσκολίας και προς τον βαθμό Επικινδυνότητας του εγχειρήματος. Αυτό ενισχύεται με τις καιρικές συνθήκες και από την συνήθη ανομοιογένεια δεξιοτήτων των συμμετεχόντων. Εκτιμώ ότι, σε συνδυασμό με την προβλεπόμενη ΥΑ του άρθρου 3 θα πρέπει να ορίζονται οι ειδικές προϋποθέσεις άσκησης της τουριστικής δραστηριότητας, για οποιονδήποτε φορέα διοργανώνει παρόμοιες δράσεις.
Επίσης να ορισθεί η υποχρέωση ειδικής ασφαλιστικής κάλυψης για όλους τους παρόχους ομοειδών τουριστικών υπηρεσιών.
Για την δράση 2.3.16 «Πτήση με αλεξίπτωτο πλαγιάς» να ληφθεί υπόψη η Δ/Δ2/7259/2071 /2006 ΦΕΚ 309 τ.Β’ 15.3.2006
Σχετικά με το 2.4 του άρθρου «διοργάνωση εκπαιδευτικών σεμιναρίων…» εκτιμώ ότι πρέπει να εφαρμοσθεί σε συνδυασμό με το ΠΔ 219/2006 για τις παραπάνω δραστηριότητες όπου ειδικά στη δράση 2.3.5 «σκι και χιονοδρομικές δραστηριότητες» έχουμε συχνά τη μη εφαρμογή του νόμου.
Στη παράγραφο 6, για τους λόγους που ανέφερα, προτείνω να διατυπωθεί: «Πάροχος τουρισμού υπαίθρου είναι ο φορέας, που ανήκει σε μία τουλάχιστον από τις μορφές ή στους κλάδους του άρθρου 4 του παρόντος.» και στη παραγρ. 9 «Ειδικό Σήμα Τουρισμού Υπαίθρου είναι σήμα με ειδικό λογότυπο του ΕΟΤ με το οποίο πιστοποιείται ότι ο συγκεκριμένος πάροχος πληροί τις ειδικές προϋποθέσεις του παρόντος νόμου και προσφέρει ικανοποιητικό επίπεδο υπηρεσιών.»