1. α. Ως «Οργανωμένος υποδοχέας τουριστικών δραστηριοτήτων» ορίζεται η περιοχή που αναπτύσσεται σύμφωνα με τις ισχύουσες οικείες διατάξεις, προκειμένου να λειτουργήσει κατά κύρια χρήση ως χώρος ανάπτυξης δραστηριοτήτων τουρισμού-αναψυχής και άλλων συνοδευτικών του τουρισμού δραστηριοτήτων.
β. Ως οργανωμένοι Υποδοχείς τουριστικών δραστηριοτήτων νοούνται ιδίως:
βα) Οι Περιοχές Ολοκληρωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης (ΠΟΤΑ) του άρθρου 29 του ν. 2545/1997.
ββ) Οι Περιοχές Οργανωμένης Ανάπτυξης Παραγωγικών Δραστηριοτήτων τουρισμού (ΠΟΑΠΔ) του άρθρου 10 του ν. 2742/1999, στις οποίες η αποκλειστική ή η κύρια χρήση είναι η χρήση τουρισμού-αναψυχής.
βγ) Οι Περιοχές Ειδικά Ρυθμιζόμενης Πολεοδόμησης (ΠΕΡΠΟ) του άρθρου 24 του ν. 2508/1997, στις οποίες επιτρέπονται χρήσεις τουρισμού-αναψυχής.
βδ) Τα Δημόσια Ακίνητα, των οποίων ο γενικός προορισμός σύμφωνα με τα οικεία εγκεκριμένα Ειδικά Σχέδια Χωρικής Ανάπτυξης Δημοσίων Ακινήτων (ΕΣΧΑΔΑ) του άρθρου 12 του ν. 3986/2011 είναι ο τουρισμός – αναψυχή ή η δημιουργία παραθεριστικού –τουριστικού χωριού.
βε) Περιοχές, για τις οποίες εκδίδονται Ειδικά Σχέδια Ολοκληρωμένης Ανάπτυξης Περιοχών Εγκατάστασης Στρατηγικών Επενδύσεων του άρθρου 24 του ν. 3894/2010 (Α’ 204) για επενδύσεις στον τομέα του τουρισμού.
2. Οι προϋποθέσεις, η διαδικασία και η ελάχιστη απαιτούμενη επιφάνεια για τον χαρακτηρισμό, τον καθορισμό ή τη δημιουργία των υποδοχέων της παραγράφου 1 ορίζονται από τις οικείες για κάθε υποδοχέα διατάξεις.
3. α. Επιτρέπεται η δημιουργία οργανωμένων υποδοχέων τουριστικών δραστηριοτήτων στο σύνολο των περιοχών που υπάγονται στις κατηγορίες Α, Β και Δ του άρθρου 4 της υπ’ αριθμ. 24208/4.6.2009 κοινής απόφασης των Υπουργών Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων, Εσωτερικών, Οικονομίας και Οικονομικών, Ανάπτυξης, Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Πολιτισμού, Τουριστικής Ανάπτυξης, Μεταφορών και Επικοινωνιών και Εμπορικής Ναυτιλίας, Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής (Β΄ 1138) με ανώτατο επιτρεπόμενο συντελεστή δόμησης τον προβλεπόμενο από την εκάστοτε ισχύουσα νομοθεσία για κάθε κατηγορία οργανωμένου υποδοχέα.
4. α. Επιτρέπεται η δημιουργία οργανωμένων υποδοχέων τουριστικών δραστηριοτήτων στις ορεινές περιοχές της κατηγορίας ΣΤ και στο σύνολο των νησιών της Ομάδας ΙΙ της κατηγορίας Ε με επιφάνεια μεγαλύτερη των 90 τ.χλμ. της υπ’ αριθμ. 24208/4.6.2009 κοινής απόφασης των Υπουργών Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων, Εσωτερικών, Οικονομίας και Οικονομικών, Ανάπτυξης, Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Πολιτισμού, Τουριστικής Ανάπτυξης, Μεταφορών και Επικοινωνιών και Εμπορικής Ναυτιλίας, Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής με ανώτατο επιτρεπόμενο μικτό συντελεστή δόμησης το 0,05. Ο περιορισμός αυτός δεν εφαρμόζεται για την Κρήτη, την Ρόδο, την Κέρκυρα και την Εύβοια. Οι οργανωμένοι υποδοχείς τουριστικών δραστηριοτήτων της περίπτωσης αυτής πρέπει να συνδέονται λειτουργικά με εγκαταστάσεις και υποδομές ανάδειξης και αξιοποίησης περιβαλλοντικών, γεωλογικών, γεωμορφολογικών, αρχιτεκτονικών, ιστορικών, θρησκευτικών ή πολιτιστικών στοιχείων της περιοχής, οι οποίες είτε βρίσκονται στο γήπεδο εκμετάλλευσης του υποδοχέα είτε και στην ευρύτερη περιοχή αυτού.
β. Στα νησιά της περίπτωσης α της παραγράφου αυτής δεν εφαρμόζονται οι περιορισμοί της παραγράφου Ε του άρθρου 9 της υπ’ αριθμ. 24208/4.6.2009 κοινής απόφασης των Υπουργών Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων, Εσωτερικών, Οικονομίας και Οικονομικών, Ανάπτυξης, Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Πολιτισμού, Τουριστικής Ανάπτυξης, Μεταφορών και Επικοινωνιών και Εμπορικής Ναυτιλίας, Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής (Β΄ 1138).
γ. Εφόσον στα γήπεδα εκμετάλλευσης των οργανωμένων υποδοχέων περιλαμβάνονται και εκτάσεις που υπάγονται σε ειδικά καθεστώτα προστασίας, όπως ιδίως χώροι αρχαιολογικού ή ιστορικού ενδιαφέροντος, δάση και δασικές εκτάσεις, καθώς και περιοχές υπαγόμενες στο εθνικό σύστημα προστατευόμενων περιοχών του ν. 3937/2011 (Α’ 60), πρέπει, στην οικεία πράξη χωροθέτησης, να αξιολογούνται ειδικώς οι συνέπειες από τη δημιουργία και λειτουργία των οργανωμένων υποδοχέων τουριστικών δραστηριοτήτων στις εν λόγω περιοχές και οι επιπτώσεις στο τοπίο από τις προτεινόμενες παρεμβάσεις, και να τεκμηριώνεται η συμβατότητα του υπό ίδρυση υποδοχέα με τα ειδικά χαρακτηριστικά και τους στόχους διατήρησης, προστασίας και ανάδειξης των εν λόγω περιοχών.
5. Οι διατάξεις των παραγράφων 3 και 4 εφαρμόζονται και για τα σύνθετα τουριστικά καταλύματα των άρθρων 8 και 9 του ν. 4002/2011 (Α’ 180).
Κεφάλαιο Α.
Πρόωθηση οργανωμένων και σύνθετων τουριστικών επενδύσεων
Άρθρο11 -Οργανωμένοι υποδοχείς τουριστικών δραστηριοτήτων
Άρθρο 12 – Σύνθετα τουριστικά καταλύματα
Με τα άρθρα αυτά θεσμοθετείται μια σειρά από χωροταξικές ρυθμίσεις με σημαντικές επιπτώσεις στο τουριστικό προϊόν όλης της χώρας και ιδιαίτερα των νησιωτικών προορισμών, οι οποίες τροποποιούν και συμπληρώνουν το Ειδικό Χωροταξικό Πλαίσιο για τον Τουρισμό.
Το Ξ.Ε.Ε., ως γνωστόν, έχει από το 2009, καταθέσει προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά του Χωροταξικού και αναμένει σύντομα την έκδοση σχετικής δικαστικής απόφάσεως. Επειδή η απόφαση αυτή είναι κρίσιμη για το επενδυτικό περιβάλλον της χώρας, δεδομένου ότι θα δημιουργήσει ασφάλεια δικαίου για κάθε υποψήφιο τουριστικό επενδυτή, το Ξ.Ε.Ε έχει διατυπώσει τη γνώμη ότι οι χωροταξικές ρυθμίσεις είτε πρόκειται για ολοκληρωμένο πλαίσιο, όπως το Ειδικό Χωροταξικό για τον Τουρισμό, είτε για μεμονωμένες διατάξεις, είναι ασφαλέστερο για τους επενδυτές , να μην ισχύσουν μέχρι την έκδοση της απόφασης του ΣτΕ.
Το Ξ.Ε.Ε. έχει αναγνωρίσει και πιστεύει στην σημαντικότητα και υπεραξία που μπορεί να δώσει στο τουριστικό προϊόν μας η δημιουργία υψηλού επιπέδου συγκροτημάτων τουριστικής κατοικίας και μάλιστα στα πλαίσια παράλληλης λειτουργίας ειδικών τουριστικών υποδομών όπως Π.χ. γκολφ, καθώς και στον εμπλουτισμό του ξενοδοχειακού και τουριστικού προϊόντος. Συγχρόνως όμως έχει τοποθετηθεί σχετικά με τους περιορισμούς που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη στην ανάπτυξη της τουριστικής κατοικίας σε συνάρτηση με τη φέρουσα ικανότητα της κάθε περιοχής, το μέγεθος της τουριστικής ανάπτυξης, την επίδραση στην ανταγωνιστικότητα της υφιστάμενης ξενοδοχειακής υποδομής, ειδικά στις περιπτώσεις που δεν πληρούνται οι προαναφερθείσες προϋποθέσεις.Το ΞΕΕ έχει εκφράσει επανειλημμένα την αντίθεση του σε μια πιθανή, συγκριτικά υπέρμετρη, προικοδότηση σχημάτων ανάπτυξης δήθεν τουριστικής κατοικίας σε βάρος της κλασσικής ξενοδοχίας, αλλά και σε βάρος της μοναδικότητας των τουριστικών μας πόρων τους οποίους έχουμε υποχρέωση να διαφυλάξουμε.
Επίσης είναι εξίσου σημαντικό να μην καταστρατηγηθεί και η ειδική τουριστική υποδομή, η οποία, για να έχει ειδικό βάρος στον εμπλουτισμό και τη διαφοροποίηση της τουριστικής προσφοράς, πρέπει να αναπτύσσεται με συγκεκριμένες εγκαταστάσεις και προδιαγραφές και να μην δίνεται η δυνατότητα σε οποιονδήποτε, κατά βούληση, να χαρακτηρίζει «οποιαδήποτε αξιοποίηση στοιχείων της περιοχής» ως ειδική τουριστική υποδομή.
Οι αρχές στις οποίες στηριζόμαστε και προτάσεις που καταθέτουμε στο διάλογο για την παραλία του Σαρωνικού
Οι αρχές στις οποίες στηρίζονται οι προτάσεις και οι διεκδικήσεις που καταθέτουμε είναι αυτές στις οποίες στηρίχθηκε και η μελέτη του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου για την παραλία του Σαρωνικού και είναι οι εξής:
– Η διεύρυνση και η ενίσχυση του δημόσιου χαρακτήρα της παραλιακής ζώνης για όσο το δυνατόν περισσότερες και πολυπληθέστερες ομάδες χρηστών με παράλληλη αύξηση της προσβασιμότητάς της.
– Η οικολογική ανασυγκρότηση της παράκτιας, θαλάσσιας και χερσαίας ζώνης σε μακροπρόθεσμη προοπτική βιώσιμης ανάπτυξης που θα διασφαλίζει τη μοναδικότητα του φυσικού αυτού πόρου και για τις επόμενες γενιές.
– Η διάσωση, διαφύλαξη και ανάδειξη ιστορικών ή αρχαιολογικών τόπων και περιοχών φυσικού κάλλους.
– Η αποσυμφόρηση της παράκτιας ζώνης από εκτεταμένες, εντατικές ή αποκλειστικές δραστηριότητες και εκμεταλλεύσεις.
– Η απομάκρυνση των ασύμβατων χρήσεων και δραστηριοτήτων.
– Η συμβολή στην ευαισθητοποίηση των διαφόρων ομάδων χρηστών της παράκτιας ζώνης για σωστή συμπεριφορά και διαφύλαξη του πολύτιμου χαρακτήρα του φυσικού αυτού πόρου.
Με βάση αυτές τις αρχές προτείνουμε
-Να μη γίνει καμία νέα εμπορική εγκατάσταση στην παραλία του Σαρωνικού και στην περιοχή ανάμεσα στην παραλιακή λεωφόρο και στην ακτή .
– Να κατεδαφιστούν άμεσα οι παράνομες εγκαταστάσεις σε όλη την ακτογραμμή του Σαρωνικού και ιδιαίτερα όσες ήδη έχουν κριθεί κατεδαφιστέες. Mε εξαίρεση τις Δημοτικές εγκαταστάσεις που εξυπηρετούν την πρόσβαση των πολιτών σε παραλίες, και εγκαταστάσεις πρόσβασης ατόμων με ειδικές ανάγκες
– Να απομακρυνθούν επίσης από την παραλία τα νυχτερινά κέντρα και άλλες παράνομες χρήσεις αναψυχής.
– Οι οργανωμένες ακτές του ΕΟΤ να διατηρήσουν το δημόσιο χαρακτήρα και να έχουν ελεύθερη και δωρεάν πρόσβαση στο κοινό.
– Οι ελεύθερες ακτές να αναβαθμισθούν από τους δήμους -μάζεμα σκουπιδιών και ομπρέλες- ώστε να γίνουν ελκυστικές και οχι σκουπιδότοποι και έτσι να μη μειονεκτούν έναντι των οργανωμένων παραλιών. Ταυτόχρονα θα πρέπει να είναι ελεύθερα προσβάσιμες και δωρεάν διαθέσιμες για κολύμβηση και ήπιες δραστηριότητες (ερασιτεχνική αλιεία, περίπατος, ποδηλασία) από τους πολίτες με αποκλεισμό κάθε εμπορικής εκμετάλλευσης.
– Να εξασφαλισθεί η εύκολη πρόσβαση των πεζών στην ακτή με υπόγειες διαβάσεις και περισσότερα φανάρια, ιδιαίτερα σε δήμους με μεγάλη πληθυσμιακή πυκνότητα, όπου η παραλιακή λεωφόρος αποκόπτει τον αστικό ιστό από την ακτή. (Φάληρο – Άλιμος – Ελληνικό – Βούλα).
– Να αναβαθμισθούν και να αξιοποιηθούν για περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση όλα τα φυσικά οικοσυστήματα της παραλιακής ζώνης και ιδιαίτερα αυτά που έχουν μεγαλύτερη οικολογική αξία (Δέλτα Ιλισού, Δέλτα του ρέματος της Πικροδάφνης, βιότοπος Αλυκών Αναβύσσου).
– Να γίνουν θαλάσσια πάρκα περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης στον Άγιο Κοσμά, στην παραλία της Βούλας σε συνδυασμό με τη νήσο Υδρούσα και στην παραλία της Βουλιαγμένης-Βάρκιζας όπως προτείνεται στη μελέτη του Πολυτεχνείου.
–Η νήσος Φλέβες να βγει από τα προς ιδιωτικοποίηση νησιά του ΤΑΙΠΕΔ και να ενταχθεί στο προτεινόμενο θαλάσσιο πάρκο Βουλιαγμένης-Βάρκιζας.
-Επίσης να διαμορφωθεί σύμφωνα με την πρόταση της ίδιας μελέτης σε θαλάσσιο κοινωνικό πάρκο για ήπιες δραστηριότητες η ελεύθερη ακτή της Γλυφάδας (κολύμβηση, ερασιτεχνική αλιεία, παιδότοπου, ερασιτεχνικές πολιτιστικές εκδηλώσεις, ποδηλασία, μπιτς-βόλεϋ).
-Να προστατευθούν και να αναδειχθούν οι αρχαιολογικοί χώροι στη Γλυφάδα, τη Βούλα, τη Βουλιαγμένη, την Ανάβυσσο και τις άλλες παράκτιες περιοχές. Ιδιαίτερα ο χώρος που βρίσκεται ο αρχαίος ναός του Ζωστήρα Απόλλωνα, μέσα στις εγκαταστάσεις του Αστέρα να απαλλοτριωθεί και ο ναός να αναδειχθεί σε μνημείο επισκέψιμο από τους πολίτες
-Να διατηρηθούν και να αναβαθμισθούν οι εγκαταστάσεις του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών στον Άγιο Κοσμά περιλαμβάνοντας και σύγχρονο ενυδρείο και να συνδεθούν με το θαλάσσιο πάκο περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης, που προτείνει για τον Άγιο Κοσμά η μελέτη του ΕΜΠ.
-Ο χώρος των Αλυκών Αναβύσσου να γίνει πάρκο περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης και προστασίας του σημαντικού οικοσυστήματος των Αλυκών.
– Να δημιουργηθεί ποδηλατόδρομος σε όλο το παραλιακό μέτωπο του Σαρωνικού, όπως και ποδηλατικά δίκτυα στους παράλιους δήμους που να έχουν πρόσβαση στον κεντρικό ποδηλατόδρομο.
Παράγραφος 1. Το άρθρο αυτό παρουσιάζει σοβαρές αντιφάσεις. Από τη μια πλευρά δίνεται ο ορισμός του «οργανωμένου υποδοχέα τουριστικής δραστηριότητας» και από την άλλη οι διατάξεις που εξειδικεύουν την έννοια του οργανωμένου υποδοχέα, δημιουργούν σύγχυση ως προς την αμιγώς τουριστική δραστηριότητα και την κατοικία. Θα ήταν αναμενόμενο ένα ν/σ με συγκεκριμένο αντικείμενο να περιλαμβάνει κωδικοποίηση των διατάξεων που εξειδικεύουν τις μορφές των οργανωμένων υποδοχέων τουριστικής δραστηριότητας ώστε να ξεκαθαριστεί η σύγχυση που δημιουργείται από το παρόν άρθρο, διαχωρίζοντας ρητά τον τουρισμό από την τουριστική κατοικία. Είναι απαραίτητη η αναλυτική καταγραφή των προϋποθέσεων και των κριτηρίων σύμφωνα με τα οποία μπορεί μια έκταση να χαρακτηριστεί ως οργανωμένος υποδοχέας.
Η δημιουργία μεγάλου αριθμού τουριστικών κατοικιών με όρους δόμησης ξενοδοχείου αποβαίνει καταστροφική όχι μόνο για το τοπίο και το περιβάλλον, αλλά ως αποτέλεσμα για τον τουρισμό και την οικονομία.
Γίνεται φανερό πως με το άρθρο αυτό πριμοδοτείται η τουριστική κατοικία και άρα η κτηματομεσιτική δραστηριότητα, ανταγωνιστική προς τον τουρισμό εκτός εάν πρόκειται για επένδυση πολύ μεγάλης κλίμακας (π.χ. ΠΟΤΑ) η υψηλότατου επιπέδου πολυτελείας και με περιορισμένα οικονομικά οφέλη προς την τοπική οικονομία. Η οικονομική απόδοση μιας νεόδμητης τουριστικής κατοικίας ως προς τον επιχειρηματία είναι εφάπαξ, αντίθετα με την «μακροχρόνια» ευεργετική λειτουργία μιας επιτυχημένης τουριστικής επιχείρησης. Ιδιαίτερα τονίζεται ότι σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να λαμβάνεται υπ΄ όψιν ως κύριος παράγοντας η έκταση αλλά επίσης το τοπίο, η φέρουσα ικανότητα, οι διαθέσιμοι φυσικοί και ανθρωπογενείς πόροι, οι υποδομές, το ανάγλυφο του εδάφους, η πυκνότητα του δομημένου χώρου αλλά απαραίτητα και η οικονομική βιωσιμότητα της επένδυσης.
Όσον αφορά τα νησιά, η μελέτη διαχείρισης του υδατικού διαμερίσματος του Αιγαίου που εντάσσεται το τρέχον σχετικό προγράμμα του ΥΠΕΚΑ θα παρέχει σημαντικά στοιχεία για εκτίμηση φέρουσας ικανότητας κάθε νησιού. Η χωροθέτηση οργανωμένων υποδοχέων τουριστικής δραστηριότητας θα πρέπει να σέβεται απόλυτα τα υπάρχοντα ελάχιστα όρια όσον αφορά την έκταση ενός νησιού (90 τ.χλμ.), αλλά επίσης την ανάγκη της διατήρησης της μέγιστης δυνατής αυτονομίας των νησιών σε φυσικούς πόρους (ενέργεια, νερό, κτλ). Έτσι θα πραγματοποιείται με συστηματικά καθορισμένα κριτήρια, μέσα στο πλαίσιο των αρχών της βιώσιμης ανάπτυξης.
Το επιχείρημα ότι οι προτεινόμενες οικιστικές «αναπτύξεις» θα έχουν ανασταλτική επίδραση στη διαιώνιση των κακών πρακτικών στον «εκτός σχεδίου» χώρο δεν τεκμηριώνεται από καμία πρόβλεψη του ν/σ, εφόσον το κράτος παρακάμπτει το όλο πρόβλημα της «εκτός σχεδίου» δόμησης. Αντίθετα, η συνεχής υποβάθμιση των ελέγχων δόμησης μπορεί να οδηγήσει σε έξαρση και των δυο πιο επικίνδυνων τάσεων κατά της προοπτικής μιας επιτυχημένης τουριστικής ανάπτυξης στη χώρα.
Πρόταση: Θα πρέπει να διασφαλιστεί πως οι επενδύσεις που προτείνονται (άρθρα 11,12,13,14,15) πέραν της ισχυροποίησης των παραπάνω αναφερόμενων προϋποθέσεων (φέρουσα ικανότητα, οικονομική βιωσιμότητα, κτλπ) δεν θα μπορούν να ενταχθούν σε προγράμματα επιδότησης, αλλά να πληρούν το στόχο της μεγιστοποίησης εισροής χρημάτων ανά επισκέπτη στη χώρα, δηλαδή ό,τι προβλέπεται για τα ξενοδοχεία συνιδιοκτησίας (άρθρο 13, παρ. 2γ) να επεκταθεί για όλες τις επενδύσεις. Οι συγχρηματοδοτούμενοι πόροι θα πρέπει να κατευθύνουν στην αναβάθμιση των υφιστάμενων υποδομών της ευρύτερης περιοχής που εντάσσεται το εγχείρημα. Ο επενδυτής δεν θα πρέπει να καταστεί διαχειριστής δημοσίων πόρων. Η χρηματοδότηση από σχετικά Ευρωπαϊκά Προγράμματα θα πρέπει να αφορά μόνο δράσεις κοινής ωφελείας, όπως η εξοικονόμηση ενέργειας και πόρων, η αποκατάσταση τοπίων και η ανάπτυξη γενικών υποδομών που στηρίζουν τον τουρισμό και εμπλουτίζουν το τουριστικό προϊόν.
Παράγραφος 1βγ. Η ενσωμάτωση των ΠΕΡΠΟ στην έννοια των οργανωμένων υποδοχέων τουριστικής δραστηριότητας, δημιουργεί ερωτήματα για την πιθανή εκτεταμένη και στρεβλή εφαρμογή του μηχανισμού αυτού. Δεν αποσαφηνίζεται η έννοια των ΠΕΡΠΟ «στις οποίες επιτρέπονται χρήσεις Τουρισμού-Αναψυχής» που θα μπορούσε να αφορά μικρό τμήμα, π.χ. ένα οικοδομικό τετράγωνο με τη χρήση αυτή επεκτείνοντας στις ΠΕΡΠΟ όλες τις «ευεργετικές» προβλέψεις όσον αφορά τους «οργανωμένους υποδοχείς», όπως π.χ. παραχώρηση αιγιαλού και παραλίας που δεν προβλέπει ο Ν2508/97 που θεσμοθέτησε τις ΠΕΡΠΟ. Σημειωτέον, ότι με πρόσφατες ρυθμίσεις στα περισσότερα θεσμοθετημένα ΓΠΣ-ΣΧΟΑΠ προσφέρεται η δυνατότητα άμεσης χωροθέτησης πληθώρας εκτάσεων που αφορούν ΠΕΡΠΟ και Οικοδομικούς Συνεταιρισμούς.
Παράγραφος 3, 4 α, β. Τα νησιά της ομάδας ΙΙ της κατηγορίας Ε της υπ’ αριθμ. 2408/4.6.2009, θα πρέπει κατά την γνώμη μας να υπόκεινται σε δεσμεύσεις και να καθορίζονται ανώτατα όρια για κάθε ομάδα και υποομάδα νησιού αντίστοιχα με τις ρυθμίσεις που επιχειρεί το ισχύον Ειδικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης για τον Τουρισμό (άρθρο 9, παράγραφος Ε.).
Αξίζει να σημειωθεί πως στην πραγματικότητα η μεγάλη πλειονότητα των νησιών είναι πολύ μικρά για να αντέξουν τις προτεινόμενες επενδύσεις ενώ έχουν ήδη υποστεί κατά τις τελευταίες δεκαετίες, ένα τσουνάμι επεκτατικής ανοικοδόμησης, με εξαιρετικά αρνητικά αποτελέσματα και για την ποιότητα του τουρισμού και για την φέρουσα ικανότητα τους γενικότερα.
Για την Ρόδο, Κέρκυρα, Εύβοια και Κρήτη θα πρέπει να διατηρηθεί ως ΣΔ 0.10, όπως ορίζεται από τον Ν 4002/11.
Πρόταση: Θεωρούμε πως για οποιαδήποτε δραστηριότητα αυτού του είδους πρέπει να διατηρηθεί απαρέγκλιτα ως κατώτατο όριο τα 90 τετρ. χλμ., εφόσον οι φέρουσες ικανότητες κάτω από αυτό το όριο είτε έχουν ήδη ξεπεραστεί είτε δεν αντέχουν σε περαιτέρω καταπόνηση για κανένα λόγο χωρίς αρνητικές συνέπειες.
Παράγραφος 4 α,γ /Άρθρο 12, παράγραφος 1. Η χωρίς ιδιαίτερες ρυθμίσεις ενσωμάτωση δασικών εκτάσεων και αρχαιολογικών χώρων σε τουριστικούς υποδοχείς που προβλέπει το ν/σ έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με την ισχύουσα νομοθεσία (Νόμος 3328/2002, δασική Νομοθεσία 998/79, 4042/2011) εγείροντας και θέματα αμφιβολιών για την συνταγματικότητα των σχετικών ρυθμίσεων του ν/σ.
Πρόταση: Είναι απαραίτητο να προβλεφτούν διασφαλίσεις για τους χώρους που γειτνιάζουν ή βρίσκονται εντός περιοχής NATURA και αρχαιολογικούς χώρους. Πριν δοθεί οποιαδήποτε αδειοδότηση επέμβασης του ιδιώτη στο χώρο, θα πρέπει με ευθύνη του ίδιου του κράτους να κατοχυρωθεί κανονιστικά η διαχείριση του και η προστασία τμήματος του χώρου με συγκεκριμένους όρους προστασίας (Ειδικά ΠΔ) καθώς και η προσβασιμότητα στο χώρο που αποτελεί δημόσιο αγαθό. Δε νοείται κατά κανένα λόγο η εκχώρηση της διαχείρισης περιοχών Natura και αρχαιολογικών χώρων στην ελεύθερη ερμηνεία περί προστασίας κάθε ιδιώτη επενδυτή, διότι ακυρώνει την συνταγματικά επιβεβλημένη ευθύνη του κράτους να προστατεύει κάποιες άλλες αξίες που είναι σημαντικότερες της «αξιοποίησης» αλλά που συμβαίνει να είναι θεμελιακές και για την οικονομική ανόρθωση της χώρας.
Το άρθρο αυτό αποτελεί απαράδεκτη υποβάθμιση του ισχύοντος δικαίου προστασίας του φυσικού πλούτου της χώρας, το οποίο κατά την πάγια γνώμη μας αποτελεί το σημαντικότερο και αδιαμφισβήτητο πλεονέκτημα και «τουριστικό προϊόν» της χώρας. Ως εκ τούτου, θεωρούμε επιβεβλημένη την απόσυρσή του.
Το ενημερωτικό σημείωμα που συνοδεύει το νομοσχέδιο ορίζει ως βασικούς του στόχους τη μείωση των διοικητικών βαρών, την απλούστευση των διαδικασιών και την βελτίωση του θεσμικού πλαισίου. Η ανάγνωση του άρθρου 11, όμως, δείχνει ότι τα μέσα επίτευξης των στόχων αυτών είναι η ανατροπή των ουσιαστικότερων ρυθμίσεων του Ειδικού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού (Ειδικό Χωροταξικό) για τον Τουρισμό (κ.υ.α. 6876/4871/ ΦΕΚ 128/2008), και ο καθορισμός σχεδίων χρήσεων γης που θα υπερβαίνουν και θα ακυρώνουν κάθε ειδικό καθεστώς προστασίας. Κοντολογίς, το συγκεκριμένο άρθρο επιτρέπει, με μία σαρωτική ρύθμιση, τη διάσπαρτη και ανεξέλεγκτη τουριστική ανάπτυξη με εγκαταστάσεις κάθε κλίμακας, σε μερικές από τις πλέον πολύτιμες και ευαίσθητες οικολογικά (και τουριστικά) περιοχές. Πρόκειται για τροποποίηση του Ειδικού Πλαισίου, η οποία γίνεται κατά παρέκκλιση των ειδικών διαδικασιών που προβλέπονται [7 ν. 2742/1999], και οι οποίες δεν διασφαλίζουν παρά ελάχιστη συμμετοχή του κοινού, ενώ στερούνται και επιστημονικής αρτιότητας. Είναι επίσης αυτονόητο, ότι οι προβλέψεις αυτές αντιτίθενται και στο «περιβαλλοντικό κεκτημένο» δηλαδή τη νομολογιακά σαφώς ορισμένη δυνατότητα του κοινού νομοθέτη να μεταβάλει την παρεχόμενη από τον νόμο προστασία του περιβάλλοντος μόνον προς την κατεύθυνση της περαιτέρω ενίσχυσης της προστασίας αυτής [Σ.τ.Ε. Ολ. 10/1998, Ολ. 1528/2003, 3179/2009].
Ειδικότερα:
(α) Η τρίτη παράγραφος του προτεινόμενου άρθρου επιτρέπει τη «δημιουργία οργανωμένων υποδοχέων τουριστικών δραστηριοτήτων» στο σύνολο των περιοχών που υπάγονται στην κατηγορία Β του άρθρου 4 του Ειδικού Χωροταξικού για τον Τουρισμό. Στις περιοχές αυτές, περιλαμβάνεται και η κατηγορία Β.2 («περιοχές με περιθώρια ανάπτυξης ήπιου και εναλλακτικού τουρισμού»), στην οποία ισχύει «[π]εριορισμός της δόμησης νέων υποδομών φιλοξενίας, εστίασης και λοιπών σχετικών με τον τουρισμό υποδομών, στον Ηπειρωτικό χώρο, εντός οικισμών καθώς και σε μια ζώνη πλάτους 500 μέτρων από τα όριά τους στις περιπτώσεις που διαπιστώνεται σχετικός κορεσμός (ποσοστό αδόμητων γηπέδων 600 μ.), στα δάση και τις δασικές εκτάσεις και στη γεωργική γη υψηλής παραγωγικότητας [9(Α) υπ’ αριθμ. 24208/4.6.2009 κ.υ.α.], και καθίστανται άνευ περιεχομένου οι κατευθύνσεις του Ειδικού Χωροταξικού για δάση και δασικές εκτάσεις, και για την αγροτική γη [8 παρ. 1 της υπ’ αριθμ. 24208/4.6.2009 κ.υ.α.].
(δ) Με τη διάταξη της 5ης παραγράφου, οι παραπάνω ρυθμίσεις επεκτείνονται και στα «σύνθετα τουριστικά καταλύματα» (συνδυασμός ξενοδοχείων με τουριστικές επιπλωμένες κατοικίες ή εγκαταστάσεις ειδικής τουριστικής υποδομής, 8 ν. 4002/2011). Έτσι, οι ευαίσθητες περιοχές που περιγράφονται πιο πάνω είναι πλέον διαθέσιμες και για κατασκευή (ουσιαστικά παραθεριστικών) κατοικιών. Παράλληλα, το νομοσχέδιο καταργεί έμμεσα τους περιορισμούς του άρθρου 9 του Ειδικού Χωροταξικού [που αφορά τις «σύνθετες τουριστικές υποδομές», άρα και τα σύνθετα τουριστικά καταλύματα, πρβλ. 9 παρ. 2 β) ν. 4002/2011] – και ειδικά την απαγόρευση κατασκευής στον ορεινό χώρο, σε περιοχές (απόλυτης ή μη) προστασίας της φύσης και σε οικότοπους προτεραιότητας.
(ε) Επιπλέον, η υποπαράγραφος (β) της 4ης παραγράφου καταργεί ρητά και τους περιορισμούς κάλυψης του Ειδικού Χωροταξικού για όλους τους οργανωμένους υποδοχείς: έτσι, στα νησιά 90-100 τ.χ., είναι δυνατή η κατασκευή οργανωμένων υποδοχέων με έκταση άνω του δύο τοις χιλίοις της συνολικής έκτασης, χωρίς να ορίζεται κανένα ανώτατο όριο. Μεγάλες εκτάσεις σχετικά μικρών νησιών μπορούν πλέον να μετατραπούν σε «οργανωμένο υποδοχέα» -π.χ., με τη μορφή ΠΟΤΑ ή ΕΣΧΑΔΑ- να αλλάξουν χρήσεις και να καταστούν απροσπέλαστες στο κοινό.
(στ) Οι επεμβάσεις αυτές στο θεσμικό πλαίσιο γίνονται χωρίς καμία επιστημονική μελέτη χωροταξικού επιπέδου, όπως η προβλεπόμενη από το κοινοτικό δίκαιο ΣΜΠΕ. Θα πρέπει να σημειωθεί, επίσης, ότι έχει κριθεί πώς οι ΠΟΤΑ, πρέπει να είναι «αντικείμενο προηγούμενου χωροταξικού σχεδιασμού» [ΣτΕ Ολ. 3396/2010], ενώ ο καθορισμός ΠΕΡΠΟ απαιτεί τουλάχιστον την «έγκριση γενικών κατευθύνσεων ειδικά ρυθμιζόμενης πολεοδομικής δραστηριότητας» [24 παρ. 3 ν. 2508/1997]. Επίσης, λησμονάται ότι οι ΠΟΤΑ απαγορεύονται σε ορισμένα τμήματα του Εθνικού Δικτύου Προστατευόμενων Περιοχών [19 παρ. 7 ν. 1650/1986, όπως ισχύει με το 5 και 6 ν. 3937/2011]. Φυσικά, οι παραπάνω ρυθμίσεις δεν αποτελούν προηγούμενο χωροταξικό σχεδιασμό για κάθε κατηγορία οργανωμένου υποδοχέα.
Παράγραφος 1. Το άρθρο αυτό παρουσιάζει σοβαρές αντιφάσεις. Από τη μια πλευρά δίνεται ο ορισμός του «οργανωμένου υποδοχέα τουριστικής δραστηριότητας» και από την άλλη οι διατάξεις που εξειδικεύουν την έννοια του οργανωμένου υποδοχέα, δημιουργούν σύγχυση ως προς την αμιγώς τουριστική δραστηριότητα και την κατοικία. Θα ήταν αναμενόμενο ένα ν/σ με συγκεκριμένο αντικείμενο να περιλαμβάνει κωδικοποίηση των διατάξεων που εξειδικεύουν τις μορφές των οργανωμένων υποδοχέων τουριστικής δραστηριότητας ώστε να ξεκαθαριστεί η σύγχυση που δημιουργείται από το παρόν άρθρο, διαχωρίζοντας ρητά τον τουρισμό από την τουριστική κατοικία. Είναι απαραίτητη η αναλυτική καταγραφή των προϋποθέσεων και των κριτηρίων σύμφωνα με τα οποία μπορεί μια έκταση να χαρακτηριστεί ως οργανωμένος υποδοχέας.
Η δημιουργία μεγάλου αριθμού τουριστικών κατοικιών με όρους δόμησης ξενοδοχείου αποβαίνει καταστροφική όχι μόνο για το τοπίο και το περιβάλλον, αλλά ως αποτέλεσμα για τον τουρισμό και την οικονομία.
Γίνεται φανερό πως με το άρθρο αυτό πριμοδοτείται η τουριστική κατοικία και άρα η κτηματομεσιτική δραστηριότητα, ανταγωνιστική προς τον τουρισμό εκτός εάν πρόκειται για επένδυση πολύ μεγάλης κλίμακας (π.χ. ΠΟΤΑ) η υψηλότατου επιπέδου πολυτελείας και με περιορισμένα οικονομικά οφέλη προς την τοπική οικονομία. Η οικονομική απόδοση μιας νεόδμητης τουριστικής κατοικίας ως προς τον επιχειρηματία είναι εφάπαξ, αντίθετα με την «μακροχρόνια» ευεργετική λειτουργία μιας επιτυχημένης τουριστικής επιχείρησης. Ιδιαίτερα τονίζεται ότι σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να λαμβάνεται υπ΄ όψιν ως κύριος παράγοντας η έκταση αλλά επίσης το τοπίο, η φέρουσα ικανότητα, οι διαθέσιμοι φυσικοί και ανθρωπογενείς πόροι, οι υποδομές, το ανάγλυφο του εδάφους, η πυκνότητα του δομημένου χώρου αλλά απαραίτητα και η οικονομική βιωσιμότητα της επένδυσης.
Όσον αφορά τα νησιά, η μελέτη διαχείρισης του υδατικού διαμερίσματος του Αιγαίου που εντάσσεται το τρέχον σχετικό προγράμμα του ΥΠΕΚΑ θα παρέχει σημαντικά στοιχεία για εκτίμηση φέρουσας ικανότητας κάθε νησιού. Η χωροθέτηση οργανωμένων υποδοχέων τουριστικής δραστηριότητας θα πρέπει να σέβεται απόλυτα τα υπάρχοντα ελάχιστα όρια όσον αφορά την έκταση ενός νησιού (90 τ.χλμ.), αλλά επίσης την ανάγκη της διατήρησης της μέγιστης δυνατής αυτονομίας των νησιών σε φυσικούς πόρους (ενέργεια, νερό, κτλ). Έτσι θα πραγματοποιείται με συστηματικά καθορισμένα κριτήρια, μέσα στο πλαίσιο των αρχών της βιώσιμης ανάπτυξης.
Το επιχείρημα ότι οι προτεινόμενες οικιστικές «αναπτύξεις» θα έχουν ανασταλτική επίδραση στη διαιώνιση των κακών πρακτικών στον «εκτός σχεδίου» χώρο δεν τεκμηριώνεται από καμία πρόβλεψη του ν/σ, εφόσον το κράτος παρακάμπτει το όλο πρόβλημα της «εκτός σχεδίου» δόμησης. Αντίθετα, η συνεχής υποβάθμιση των ελέγχων δόμησης μπορεί να οδηγήσει σε έξαρση και των δυο πιο επικίνδυνων τάσεων κατά της προοπτικής μιας επιτυχημένης τουριστικής ανάπτυξης στη χώρα.
Πρόταση: Θα πρέπει να διασφαλιστεί πως οι επενδύσεις που προτείνονται (άρθρα 11,12,13,14,15) πέραν της ισχυροποίησης των παραπάνω αναφερόμενων προϋποθέσεων (φέρουσα ικανότητα, οικονομική βιωσιμότητα, κτλπ) δεν θα μπορούν να ενταχθούν σε προγράμματα επιδότησης, αλλά να πληρούν το στόχο της μεγιστοποίησης εισροής χρημάτων ανά επισκέπτη στη χώρα, δηλαδή ό,τι προβλέπεται για τα ξενοδοχεία συνιδιοκτησίας (άρθρο 13, παρ. 2γ) να επεκταθεί για όλες τις επενδύσεις. Οι συγχρηματοδοτούμενοι πόροι θα πρέπει να κατευθύνουν στην αναβάθμιση των υφιστάμενων υποδομών της ευρύτερης περιοχής που εντάσσεται το εγχείρημα. Ο επενδυτής δεν θα πρέπει να καταστεί διαχειριστής δημοσίων πόρων. Η χρηματοδότηση από σχετικά Ευρωπαϊκά Προγράμματα θα πρέπει να αφορά μόνο δράσεις κοινής ωφελείας, όπως η εξοικονόμηση ενέργειας και πόρων, η αποκατάσταση τοπίων και η ανάπτυξη γενικών υποδομών που στηρίζουν τον τουρισμό και εμπλουτίζουν το τουριστικό προϊόν.
Παράγραφος 1βγ. Η ενσωμάτωση των ΠΕΡΠΟ στην έννοια των οργανωμένων υποδοχέων τουριστικής δραστηριότητας, δημιουργεί ερωτήματα για την πιθανή εκτεταμένη και στρεβλή εφαρμογή του μηχανισμού αυτού. Δεν αποσαφηνίζεται η έννοια των ΠΕΡΠΟ «στις οποίες επιτρέπονται χρήσεις Τουρισμού-Αναψυχής» που θα μπορούσε να αφορά μικρό τμήμα, π.χ. ένα οικοδομικό τετράγωνο με τη χρήση αυτή επεκτείνοντας στις ΠΕΡΠΟ όλες τις «ευεργετικές» προβλέψεις όσον αφορά τους «οργανωμένους υποδοχείς», όπως π.χ. παραχώρηση αιγιαλού και παραλίας που δεν προβλέπει ο Ν2508/97 που θεσμοθέτησε τις ΠΕΡΠΟ. Σημειωτέον, ότι με πρόσφατες ρυθμίσεις στα περισσότερα θεσμοθετημένα ΓΠΣ-ΣΧΟΑΠ προσφέρεται η δυνατότητα άμεσης χωροθέτησης πληθώρας εκτάσεων που αφορούν ΠΕΡΠΟ και Οικοδομικούς Συνεταιρισμούς.
Παράγραφος 3, 4 α, β. Τα νησιά της ομάδας ΙΙ της κατηγορίας Ε της υπ’ αριθμ. 2408/4.6.2009, θα πρέπει κατά την γνώμη μας να υπόκεινται σε δεσμεύσεις και να καθορίζονται ανώτατα όρια για κάθε ομάδα και υποομάδα νησιού αντίστοιχα με τις ρυθμίσεις που επιχειρεί το ισχύον Ειδικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης για τον Τουρισμό (άρθρο 9, παράγραφος Ε.).
Αξίζει να σημειωθεί πως στην πραγματικότητα η μεγάλη πλειονότητα των νησιών είναι πολύ μικρά για να αντέξουν τις προτεινόμενες επενδύσεις ενώ έχουν ήδη υποστεί κατά τις τελευταίες δεκαετίες, ένα τσουνάμι επεκτατικής ανοικοδόμησης, με εξαιρετικά αρνητικά αποτελέσματα και για την ποιότητα του τουρισμού και για την φέρουσα ικανότητα τους γενικότερα.
Για την Ρόδο, Κέρκυρα, Εύβοια και Κρήτη θα πρέπει να διατηρηθεί ως ΣΔ 0.10, όπως ορίζεται από τον Ν 4002/11.
Πρόταση: Θεωρούμε πως για οποιαδήποτε δραστηριότητα αυτού του είδους πρέπει να διατηρηθεί απαρέγκλιτα ως κατώτατο όριο τα 90 τετρ. χλμ., εφόσον οι φέρουσες ικανότητες κάτω από αυτό το όριο είτε έχουν ήδη ξεπεραστεί είτε δεν αντέχουν σε περαιτέρω καταπόνηση για κανένα λόγο χωρίς αρνητικές συνέπειες.
3.4 Άρθρο 11: «Οργανωμένοι υποδοχείς τουριστικών δραστηριοτήτων»
Παράγραφος 4 α,γ /Άρθρο 12, παράγραφος 1. Η χωρίς ιδιαίτερες ρυθμίσεις ενσωμάτωση δασικών εκτάσεων και αρχαιολογικών χώρων σε τουριστικούς υποδοχείς που προβλέπει το ν/σ έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με την ισχύουσα νομοθεσία (Νόμος 3328/2002, δασική Νομοθεσία 998/79, 4042/2011) εγείροντας και θέματα αμφιβολιών για την συνταγματικότητα των σχετικών ρυθμίσεων του ν/σ.
Πρόταση: Είναι απαραίτητο να προβλεφτούν διασφαλίσεις για τους χώρους που γειτνιάζουν ή βρίσκονται εντός περιοχής NATURA και αρχαιολογικούς χώρους. Πριν δοθεί οποιαδήποτε αδειοδότηση επέμβασης του ιδιώτη στο χώρο, θα πρέπει με ευθύνη του ίδιου του κράτους να κατοχυρωθεί κανονιστικά η διαχείριση του και η προστασία τμήματος του χώρου με συγκεκριμένους όρους προστασίας (Ειδικά ΠΔ) καθώς και η προσβασιμότητα στο χώρο που αποτελεί δημόσιο αγαθό. Δε νοείται κατά κανένα λόγο η εκχώρηση της διαχείρισης περιοχών Natura και αρχαιολογικών χώρων στην ελεύθερη ερμηνεία περί προστασίας κάθε ιδιώτη επενδυτή, διότι ακυρώνει την συνταγματικά επιβεβλημένη ευθύνη του κράτους να προστατεύει κάποιες άλλες αξίες που είναι σημαντικότερες της «αξιοποίησης» αλλά που συμβαίνει να είναι θεμελιακές και για την οικονομική ανόρθωση της χώρας.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ: Ν. ΑΙΓΑΙΟΥ
ΔΗΜΟΣ: ΣΕΡΙΦΟΥ
Θέμα 4 ο : Σχέδιο Νόμου Υπουργείου Τουρισμού
ΑΡΙΘΜ. ΑΠΟΦ: 6 /2013
Απόσπασμα από το πρακτικό της 1ης συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου
Σήμερα την 27 Ιανουαρίου 2013 ημέρα Κυριακή και ώρα 18:00 μμ το Δημοτικό Συμβούλιο συνήλθε σε τακτική συνεδρίαση στο Δημοτικό Κατάστημα ύστερα από την 176 /23-01-2013 πρόσκληση της Προέδρου κας Ντακούμη Ευαγγελίας που δημοσιεύθηκε και επιδόθηκε με αποδεικτικό της δημοτικούς συμβούλους , σύμφωνα με το άρθρο 95 του Δ.Κ.Κ (Ν.3463/06) και άρθρο 67 του Ν. 3852/2010.
Πριν από την έναρξη της συνεδρίασης ο προεδρεύων διαπίστωσε ότι από τα 13 μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου ήταν:
Παρόντες Απόντες
1. Ντακούμη Ευαγγελίας, Πρόεδρος ΔΣ
2. Προκοπίου Φλώρα, Αντιδήμαρχος
3. Λιβάνιος Θεόδωρος, Γραμματέας ΔΣ
4. Καραμπέτσου Αργυρώ, ΔΣ
5. Γεροντάρης Εμμανουήλ, ΔΣ
6. Τριαντάφυλλός Εμ. , ΔΣ
7. Σταματάκης Παναγιώτης , ΔΣ
8. Λιβάνιος Αλέξανδρος, ΔΣ
9. Μουστάκας Ιωάννης, ΔΣ.
10. Χρυσολωράς Θεόδωρος, ΔΣ. 1. Ρένεση Θεοφανώ,
2. Χρυσολωράς Αθαν.
3. Βιτώριος Νικόλαος,
Οι οποίοι δεν προσήλθαν αν και προσκλήθηκαν νόμιμα
Ο Δήμαρχος Αντωνάκης Αντώνης προσκλήθηκε και παρίσταται στη συνεδρίαση.
Στη συνεδρίαση παρευρίσκεται και η Λυμβαίου Αγγελική υπάλληλος του Δήμου για την τήρηση των πρακτικών.
Αφού διαπιστώθηκε απαρτία η πρόεδρος κήρυξε την έναρξη της συνεδρίασης και ζήτησε από το συμβούλιο να δεχθούν τη συζήτηση ενός έκτακτου θέματος ήτοι :
1. Προσύμφωνο αγοράς οικοπέδο
Το δημοτικό συμβούλιο δέχτηκε την συζήτηση του έκτακτου θέματος.
Στη συνέχεια η πρόεδρος προέβη στις εξής ανακοινώσεις :
1. Την επιστολή παραίτησης του ΔΣ Κόντε Ιωάννη
2. Την εξώδικη επιστολή του κου Ξυπνητού Αντώνη
3. Την επιστολή του κου Σταματάκη Παναγιώτη για την απουσία της κας Ρένεση από τις συνεδριάσεις του ΔΣ.
Θέμα 4 ο : Σχέδιο Νόμου Υπουργείου Τουρισμού
ΑΡΙΘΜ. ΑΠΟΦ: 6 /2013
Η πρόεδρος του ΔΣ κα Ντακούμη Ευαγγελία εισηγούμενη το ανωτέρω θέμα της ημερήσιας διάταξης, έδωσε το λόγο στον Δήμαρχο κο Αντωνάκη Αντώνιο ο οποίος ενημέρωσε το συμβούλιο για το Σχέδιο Νόμου του Υπουργείου Τουρισμού ««Αναδιάρθρωση Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού, μείωση διοικητικών βαρών, απλούστευση διαδικασιών για την ενίσχυση της τουριστικής επιχειρηματικότητας και λοιπές διατάξεις» ,καθώς και για το υπ’ αριθμ. 93/14.01.2013 έγγραφό που είχε σταλεί με το οποίο είχαμε εκφράσει τον προβληματισμό μας επί της εξαγγελθείσας, κατά τον χρόνο εκείνο, ρύθμισης του Υπουργείου σας για την εγκατάσταση οργανωμένων υποδοχέων τουριστικής δραστηριότητας σε μικρά νησιά, επανερχόμαστε μετά τη δημοσιοποίηση του εν θέματι νομοσχεδίου και τη μελέτη των άρθρων του για να σας υποβάλουμε συμπληρωματικές απόψεις.
Καταρχάς, θα θέλαμε να επαναλάβουμε ότι ο Δήμος Σερίφου δεν είναι επί της αρχής αντίθετος με την προώθηση τουριστικών επενδύσεων στη νησιωτική χώρα, εφόσον αυτές συμβαδίζουν με την τοπική αρχιτεκτονική και το φυσικό τοπίο των νησιών και δεν απαξιώνουν τη μικροϊδιοκτησία.
Σήμερα, το ζήτημα της χωροθέτησης τουριστικών επενδύσεων, μεταξύ άλλων και αυτών που έχουν οργανωμένο και σύνθετο χαρακτήρα, ρυθμίζεται από το Ειδικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης για τον Τουρισμό (ΚΥΑ 24208/2009). Στο πιο πάνω Ειδικό Πλαίσιο κατηγοριοποιούνται οι διάφορες περιοχές της χώρας και καθορίζονται οι τρόποι τουριστικής ανάπτυξης για κάθε μία από αυτές.
Ειδικότερα, τα νησιά χωρίζονται σε τρεις ομάδες: Μικρά κατοικημένα, λοιπά κατοικημένα και ακατοίκητα. Στην ομάδα ΙΙ συμπεριλαμβάνονται 47 νησιά «με σημαντική τουριστική δραστηριότητα ή νησιά που αναπτύσσονται τουριστικά με ή χωρίς άλλη ιδιαίτερα σημαντική παραγωγική δραστηριότητα», δηλαδή νησιά με ανόμοια χαρακτηριστικά και ως προς το μέγεθος και ως προς τον βαθμό της ανάπτυξης και ως προς τις δυνατότητες αξιοποίησης των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών τους.
Περαιτέρω, σύμφωνα με το άρθρο 9 του πιο πάνω Ειδικού Πλαισίου, η δυνατότητα ανάπτυξης με «σύνθετη και ολοκληρωμένη τουριστική υποδομή μικτής χρήσης» περιορίζεται σε όσα από τα παραπάνω νησιά έχουν έκταση πάνω από 90 τ. χ., χωρίς να λαμβάνονται υπόψη άλλες παράμετροι, όπως η ιδιαίτερη φυσιογνωμία και οι ανάγκες κάθε νησιού, και χωρίς να υπάρχει κάποια ανάλογη ρύθμιση για τα υπόλοιπα νησιά, όπως η Σέριφος, που θα μπορούσαν να στραφούν σε πρότυπες και ήπιες μορφές οργανωμένου τουρισμού, συμβατές με τα πολιτιστικά, φυσικά και ιστορικά τους χαρακτηριστικά.
Λόγω των πιο πάνω ελλείψεων του Ειδικού Πλαισίου, πολλά νησιά στερούνται έτσι της δυνατότητας αξιοποίησης ενός αναπτυξιακού εργαλείου που ίσως είναι το μοναδικό που θα μπορούσε ρεαλιστικά να χρησιμοποιηθεί για τη βιώσιμη ανάπτυξή τους, ιδίως στην παρούσα οικονομική συγκυρία όπου, ελλείψει χρηματοδοτικών πόρων, οι δημόσιοι και ιδίως οι τοπικοί φορείς βρίσκονται σε αδυναμία να υλοποιήσουν αυτόνομα προγράμματα ανάδειξης και προβολής των τοπικών χαρακτηριστικών τους και βελτίωσης των σχετικών υποδομών τους.
Στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Τουρισμού «Αναδιάρθρωση Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού, μείωση διοικητικών βαρών κ.λπ.» που δημοσιοποιήθηκε προς διαβούλευση (παρ. 4α του άρθρου 11) γίνεται μια διεύρυνση των δυνατοτήτων τουριστικής ανάπτυξης των ειδικών τύπων τουρισμού που περιγράφονται σε αυτό, με τον όρο ότι: «Οι οργανωμένοι υποδοχείς τουριστικών δραστηριοτήτων της περίπτωσης αυτής πρέπει να συνδέονται λειτουργικά με εγκαταστάσεις και υποδομές ανάδειξης και αξιοποίησης περιβαλλοντικών, γεωλογικών, γεωμορφολογικών, αρχιτεκτονικών, ιστορικών, θρησκευτικών ή πολιτιστικών στοιχείων της περιοχής, οι οποίες είτε βρίσκονται στο γήπεδο εκμετάλλευσης του υποδοχέα είτε και στην ευρύτερη περιοχή αυτού.». Η δυνατότητα αυτή, η οποία συμβαδίζει με τις προϋποθέσεις που θεωρεί αναγκαίες ο Δήμος μας για την ένταξη των τουριστικών αναπτύξεων στο νησιωτικό τοπίο και τη νησιωτική κληρονομιά, περιορίζεται ωστόσο και πάλι στα νησιά τα μεγαλύτερα των 90 τ. χ.
Το Δημοτικό Συμβούλιο λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω και ιδίως την ανάγκη ήπιας ανάπτυξης των αμέσως μικρότερων νησιών της χώρας μας, καθώς και την ανάγκη ανάδειξης των φυσικών, πολιτιστικών και παραγωγικών τους πόρων , και μετά από διαλογική συζήτηση
ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ Κατά Πλειοψηφία
Την υποβολή αιτήματος για ανάλογη ρύθμιση-δημιουργία κατηγορίας νησιών για τα μεσαίου μεγέθους νησιά (όπως η Σέριφος που είναι 74 τ.χ.) προκειμένου η δυνατότητας που εισάγει το ΣχΝ του Υπουργείου Τουρισμού με τον παραπάνω όρο να υπάρχει και σε ομάδα νησιών και με επιφάνεια μικρότερη των 90 τ.χ. Μια τέτοια ρύθμιση, θα επέτρεπε στις νησιωτικές κοινωνίες να υποδεχθούν πρότυπες τουριστικές επενδύσεις που συνδέονται με την αξιοποίηση και προβολή των τοπικών πόρων και πλεονεκτημάτων κάθε νησιού, να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίες και τουριστικές υποδομές σε διεθνώς ανταγωνιστικούς τομείς και να προσελκύσουν υψηλής ποιότητας τουρισμό συνδυαζόμενο με την ανάδειξη του ενδογενούς δυναμικού τους. Η εισαγωγή μιας τέτοιας ρύθμισης προτείνεται να συνδυαστεί, στις περιπτώσεις που αυτό δεν προβλέπεται από το ισχύον νομικό πλαίσιο, με ειδικούς και περιβαλλοντικά αποδεκτούς όρους αξιοποίησης, όπως είναι ιδίως η χαμηλή δόμηση, τα μικρά ύψη και η ένταξη των κτιρίων στο τοπίο και το φυσικό, οικιστικό και αρχιτεκτονικό περιβάλλον κάθε περιοχής, καθώς και με πρότυπα σχέδια, μεθόδους και τεχνικές διατήρησης και ανάδειξης των περιβαλλοντικών, αρχιτεκτονικών, γεωμορφολογικών, πολιτιστικών, γεωλογικών και λοιπών στοιχείων κάθε περιοχής.
Δήλωσαν παρών οι ΔΣ : Λιβάνιος Αλέξανδρος και Λιβάνιος Θεόδωρος
Όχι στην πρόταση Δημάρχου ψήφισε ο ΔΣ Χρυσολωράς Θεόδωρος λόγω μη έγκαιρης ενημέρωσης.
Αφού συντάχθηκε και διαβάστηκε το παρόν υπογράφεται από τους παρόντες
Υπογραφή Υπογραφές
Η Πρόεδρος του Δ.Σ. Τα μέλη
ΑΚΡΙΒΕΣ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝ
Από την ανάγνωση του άρθρου 11 του προτεινόμενου σχεδίου νόμου προκύπτει ότι οι συντάκτες του παραβλέπουν το γεγονός ότι οι διαδικασίες έγκρισης, αναθεώρησης ή τροποποίησης των Πλαισίων Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης (ΕΠΧΣΑΑ) ρυθμίζονται από τις οικείες διατάξεις του Κεφ. Γ΄ (άρθ. 6 επ.) του ν. 2742/1999 (Α΄ 207). Εν προκειμένω, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθ. 7 του ν. 2742/1999, τυχόν τροποποίηση ή αναθεώρηση του Ειδικού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης για τον Τουρισμό δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί παρά μόνο με απόφαση της Επιτροπής Συντονισμού της Κυβερνητικής Πολιτικής στον Τομέα του Χωροταξικού Σχεδιασμού και της Αειφόρου Ανάπτυξης (αρθ. 3) κατόπιν γνώμης του Εθνικού Συμβουλίου (αρθ. 4). Κατά την διαδικασία αυτή διασφαλίζεται αφενός η συμμετοχή των κοινωνικών, παραγωγικών και επιστημονικών φορέων, της αυτοδιοίκησης, των περιβαλλοντικών οργανώσεων κ.λπ. και αφετέρου ο συντονισμός της κυβερνητικής πολιτικής, ο οποίος είναι απολύτως απαραίτητος και για τούτο βρίσκεται στον πυρήνα του χωροταξικού σχεδιασμού.
Εισάγοντας μονομερώς νέες ρυθμίσεις σε πολλές διατάξεις του ισχύοντος ΕΠΧΣΑΑ για τον Τουρισμό, το Υπουργείο Τουρισμού ενεργεί σαν να είναι το μόνο αρμόδιο και πάντως το επισπεύδον υπουργείο για τον σχεδιασμό του χώρου. Φαίνεται ότι οι συντάκτες του σχεδίου νόμου λησμονούν, ως προς τούτο, ότι οι διαδικασίες και τα αρμόδια όργανα του χωροταξικού σχεδιασμού έχουν νομοθετηθεί, με τρόπο που αντανακλά και ταυτόχρονα διασφαλίζει και εγγυάται τον συνολικό και ολοκληρωμένο χαρακτήρα του χωροταξικού σχεδιασμού, τον ρόλο αντιπροσωπευτικών οργάνων ευρείας συμμετοχής και κοινωνικής αντιπροσώπευσης, αντί μίας μονομερούς (κάποιοι θα έλεγαν «αυθαίρετης») και πάντως ευρισκόμενης εκτός του ευρύτερου θεσμοθετημένου πλαισίου του σχεδιασμού. Προωθούν, έτσι, αποσπασματικές και σημειακές ρυθμίσεις, με σημαντικές επιπτώσεις στον ολοκληρωμένο και ενιαίο χαρακτήρα του σχεδιασμού. Θα τροποποιήσει, λοιπόν, μονομερώς το Υπουργείο Τουρισμού διατάξεις του Χωροταξικού Σχεδίου για τον Τουρισμό, οι οποίες έχουν παραχθεί σύμφωνα με τις προβλεπόμενες από το νόμο διαδικασίες;
Περαιτέρω, οι συντάκτες του σχεδίου νόμου εμφανίζονται να παραβλέπουν την ύπαρξη της νομοθεσίας για την προστασία και διαχείριση του φυσικού περιβάλλοντος, για το εθνικό σύστημα προστατευόμενων περιοχών (ν. 1650/1986 και ν. 3937/ 2011) κ.λπ., και τις σχετικές αρμοδιότητες του Υπουργείου Περιβάλλοντος.
Φαίνεται, τέλος, ότι οι συντάκτες του νομοσχεδίου διαπνέονται από μία ιδιόμορφη, αλλά διαδεδομένη, αντίληψη σχετικά με τις μεθόδους «μείωσης των διοικητικών βαρών» και «απλούστευσης των διαδικασιών». Προφανώς, κατά το Υπουργείο Τουρισμού, οι «μέθοδοι» αυτές περιλαμβάνουν πρωτίστως εργαλεία για την αποδυνάμωση, απορρύθμιση και αποδιάρθρωση του νομικού πλαισίου προστασίας και διαχείρισης του περιβάλλοντος καθώς και του χωροταξικού σχεδιασμού, σαν να ευθύνεται αυτό για τις χρόνιες αδυναμίες, παθογένειες και παλινωδίες της Διοίκησης, τις δυσκίνητες, πολύπλοκες και αναποτελεσματικές γραφειοκρατικές διαδικασίες. καθώς και τις συνεχείς μεταβολές της νομοθεσίας για την τουριστική ανάπτυξη, που σηματοδοτούν την έλλειψη σταθερού επενδυτικού πλαισίου και τη μειωμένη αξιοπιστία της χώρας στον τομέα αυτό. Πρόκειται, αν μη τι άλλο, για μία εσφαλμένη και ανιστόρητη μεθοδολογική επιλογή.
[Δεύτερη υποβολή]
Το υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου ελάχιστη σχέση έχει με τον τίτλο του, καθώς επιχειρεί οριακής νομιμότητας και σκανδαλώδους περιβαλλοντικής επιβάρυνσης αλλοίωση της περί τον τουρισμό και τη δόμηση ισχύουσας νομοθεσίας.
Κάποιες από τις ρυθμίσεις που περιλαμβάνονται στο παρόν σχέδιο είχαν υποβληθεί τον Μάρτιο του 2012 στη Βουλή ως άρθρο 148 (με τίτλο «Χωροθέτηση οργανωμένων υποδοχέων τουριστικών δραστηριοτήτων και άλλες σχετικές διατάξεις») του νόμου 4070/2012 του Υπουργείου Υποδομών, το οποίο είχε δικαιολογημένα ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων και είχε τελικά καταψηφιστεί.
Τα άρθρα στα οποία εντοπίζουμε τις πλέον απαράδεκτες για το περιβαλλοντικό δίκαιο και τις προοπτικές βιώσιμης τουριστικής ανάπτυξης της χώρας είναι τα 10, 11, 15, 16, 21, 22, 23 και 30.
Ειδικότερα όσον αφορά τα άρθρα 11 και 15, τα οποία τροποποιούν τον ισχύοντα χωροταξικό σχεδιασμό για τον τουρισμό, θεωρούμε σκανδαλώδη την παράκαμψη της ήδη δρομολογημένης από το αρμόδιο ΥΠΕΚΑ διαδικασίας αναθεώρησης τού σχετικού Ειδικού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού και της διαδικασίας εξέτασης των προτεινόμενων ρυθμίσεων από το Εθνικό Συμβούλιο Χωροταξικού Σχεδιασμού, όπως σαφώς προβλέπεται από την ισχύουσα χωροταξική νομοθεσία.
Η de facto πλέον αυτονόμηση τού Υπουργείου Τουρισμού στο πεδίο της πολεοδομικής και χωροταξικής νομοθεσίας για τις τουριστικές επενδύσεις και δραστηριότητες δημιουργεί μια χαοτική, πολιτικά ανερμάτιστη, νομικά επισφαλή και περιβαλλοντικά καταστροφική κατάσταση για τον φυσικό χώρο και τους φυσικούς πόρους.
Εν κατακλείδι, θεωρούμε απολύτως αδικαιολόγητη την καταιγιστική πλέον απώλεια κρίσιμων περιβαλλοντικών κεκτημένων, όπως η νομοθεσία προστασίας του φυσικού χώρου και των φυσικών πόρων, στο όνομα μιας χαώδους, μακροπρόθεσμα μη βιώσιμης και σαφώς αμφισβητήσιμης με οικονομικούς όρους «ανάπτυξης». Ειδικά στην εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο που διανύουμε, θα έπρεπε η πολιτική ηγεσία της χώρας να αντιμετωπίσει για ιστορικά πρώτη φορά την εθνική ανάγκη για βιώσιμο αναπτυξιακό σχεδιασμό, βασισμένο στη διατήρηση τού φυσικού κεφαλαίου και την οικολογικά ορθή, κοινωνικά δίκαιη και νομικά ασφαλή τόνωση της οικονομικής δραστηριότητας.
Άρθρο 11:
Το άρθρο αυτό αποτελεί απαράδεκτη υποβάθμιση του ισχύοντος δικαίου προστασίας του φυσικού πλούτου της χώρας, το οποίο κατά την πάγια γνώμη μας αποτελεί το σημαντικότερο και αδιαμφισβήτητο πλεονέκτημα και «τουριστικό προϊόν» της χώρας. Ως εκ τούτου, θεωρούμε επιβεβλημένη την απόσυρσή του.
Το ενημερωτικό σημείωμα που συνοδεύει το νομοσχέδιο ορίζει ως βασικούς του στόχους τη μείωση των διοικητικών βαρών, την απλούστευση των διαδικασιών και την βελτίωση του θεσμικού πλαισίου. Η ανάγνωση του άρθρου 11, όμως, δείχνει ότι τα μέσα επίτευξης των στόχων αυτών είναι η ανατροπή των ουσιαστικότερων ρυθμίσεων του Ειδικού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού (Ειδικό Χωροταξικό) για τον Τουρισμό (κ.υ.α. 6876/4871/ ΦΕΚ 128/2008), και ο καθορισμός σχεδίων χρήσεων γης που θα υπερβαίνουν και θα ακυρώνουν κάθε ειδικό καθεστώς προστασίας. Κοντολογίς, το συγκεκριμένο άρθρο επιτρέπει, με μία σαρωτική ρύθμιση, τη διάσπαρτη και ανεξέλεγκτη τουριστική ανάπτυξη με εγκαταστάσεις κάθε κλίμακας, σε μερικές από τις πλέον πολύτιμες και ευαίσθητες οικολογικά (και τουριστικά) περιοχές. Πρόκειται για τροποποίηση του Ειδικού Πλαισίου, η οποία γίνεται κατά παρέκκλιση των ειδικών διαδικασιών που προβλέπονται [7 ν. 2742/1999], και οι οποίες δεν διασφαλίζουν παρά ελάχιστη συμμετοχή του κοινού, ενώ στερούνται και επιστημονικής αρτιότητας. Είναι επίσης αυτονόητο, ότι οι προβλέψεις αυτές αντιτίθενται και στο «περιβαλλοντικό κεκτημένο» δηλαδή τη νομολογιακά σαφώς ορισμένη δυνατότητα του κοινού νομοθέτη να μεταβάλει την παρεχόμενη από τον νόμο προστασία του περιβάλλοντος μόνον προς την κατεύθυνση της περαιτέρω ενίσχυσης της προστασίας αυτής [Σ.τ.Ε. Ολ. 10/1998, Ολ. 1528/2003, 3179/2009].
Ειδικότερα:
(α) Η τρίτη παράγραφος του προτεινόμενου άρθρου επιτρέπει τη «δημιουργία οργανωμένων υποδοχέων τουριστικών δραστηριοτήτων» στο σύνολο των περιοχών που υπάγονται στην κατηγορία Β του άρθρου 4 του Ειδικού Χωροταξικού για τον Τουρισμό. Στις περιοχές αυτές, περιλαμβάνεται και η κατηγορία Β.2 («περιοχές με περιθώρια ανάπτυξης ήπιου και εναλλακτικού τουρισμού»), στην οποία ισχύει «[π]εριορισμός της δόμησης νέων υποδομών φιλοξενίας, εστίασης και λοιπών σχετικών με τον τουρισμό υποδομών, στον Ηπειρωτικό χώρο, εντός οικισμών καθώς και σε μια ζώνη πλάτους 500 μέτρων από τα όριά τους στις περιπτώσεις που διαπιστώνεται σχετικός κορεσμός (ποσοστό αδόμητων γηπέδων 600 μ.), στα δάση και τις δασικές εκτάσεις και στη γεωργική γη υψηλής παραγωγικότητας [9(Α) υπ’ αριθμ. 24208/4.6.2009 κ.υ.α.], και καθίστανται άνευ περιεχομένου οι κατευθύνσεις του Ειδικού Χωροταξικού για δάση και δασικές εκτάσεις, και για την αγροτική γη [8 παρ. 1 της υπ’ αριθμ. 24208/4.6.2009 κ.υ.α.].
(δ) Με τη διάταξη της 5ης παραγράφου, οι παραπάνω ρυθμίσεις επεκτείνονται και στα «σύνθετα τουριστικά καταλύματα» (συνδυασμός ξενοδοχείων με τουριστικές επιπλωμένες κατοικίες ή εγκαταστάσεις ειδικής τουριστικής υποδομής, 8 ν. 4002/2011). Έτσι, οι ευαίσθητες περιοχές που περιγράφονται πιο πάνω είναι πλέον διαθέσιμες και για κατασκευή (ουσιαστικά παραθεριστικών) κατοικιών. Παράλληλα, το νομοσχέδιο καταργεί έμμεσα τους περιορισμούς του άρθρου 9 του Ειδικού Χωροταξικού [που αφορά τις «σύνθετες τουριστικές υποδομές», άρα και τα σύνθετα τουριστικά καταλύματα, πρβλ. 9 παρ. 2 β) ν. 4002/2011] – και ειδικά την απαγόρευση κατασκευής στον ορεινό χώρο, σε περιοχές (απόλυτης ή μη) προστασίας της φύσης και σε οικότοπους προτεραιότητας.
(ε) Επιπλέον, η υποπαράγραφος (β) της 4ης παραγράφου καταργεί ρητά και τους περιορισμούς κάλυψης του Ειδικού Χωροταξικού για όλους τους οργανωμένους υποδοχείς: έτσι, στα νησιά 90-100 τ.χ., είναι δυνατή η κατασκευή οργανωμένων υποδοχέων με έκταση άνω του δύο τοις χιλίοις της συνολικής έκτασης, χωρίς να ορίζεται κανένα ανώτατο όριο. Μεγάλες εκτάσεις σχετικά μικρών νησιών μπορούν πλέον να μετατραπούν σε «οργανωμένο υποδοχέα» -π.χ., με τη μορφή ΠΟΤΑ ή ΕΣΧΑΔΑ- να αλλάξουν χρήσεις και να καταστούν απροσπέλαστες στο κοινό.
(στ) Οι επεμβάσεις αυτές στο θεσμικό πλαίσιο γίνονται χωρίς καμία επιστημονική μελέτη χωροταξικού επιπέδου, όπως η προβλεπόμενη από το κοινοτικό δίκαιο ΣΜΠΕ. Θα πρέπει να σημειωθεί, επίσης, ότι έχει κριθεί πώς οι ΠΟΤΑ, πρέπει να είναι «αντικείμενο προηγούμενου χωροταξικού σχεδιασμού» [ΣτΕ Ολ. 3396/2010], ενώ ο καθορισμός ΠΕΡΠΟ απαιτεί τουλάχιστον την «έγκριση γενικών κατευθύνσεων ειδικά ρυθμιζόμενης πολεοδομικής δραστηριότητας» [24 παρ. 3 ν. 2508/1997]. Επίσης, λησμονάται ότι οι ΠΟΤΑ απαγορεύονται σε ορισμένα τμήματα του Εθνικού Δικτύου Προστατευόμενων Περιοχών [19 παρ. 7 ν. 1650/1986, όπως ισχύει με το 5 και 6 ν. 3937/2011]. Φυσικά, οι παραπάνω ρυθμίσεις δεν αποτελούν προηγούμενο χωροταξικό σχεδιασμό για κάθε κατηγορία οργανωμένου υποδοχέα.
Το άρθρο αυτό αποτελεί απαράδεκτη υποβάθμιση του ισχύοντος δικαίου προστασίας του φυσικού πλούτου της χώρας, το οποίο κατά την πάγια γνώμη μας αποτελεί το σημαντικότερο και αδιαμφισβήτητο πλεονέκτημα και «τουριστικό προϊόν» της χώρας. Ως εκ τούτου, θεωρούμε επιβεβλημένη την απόσυρσή του.
Το ενημερωτικό σημείωμα που συνοδεύει το νομοσχέδιο ορίζει ως βασικούς του στόχους τη μείωση των διοικητικών βαρών, την απλούστευση των διαδικασιών και την βελτίωση του θεσμικού πλαισίου. Η ανάγνωση του άρθρου 11, όμως, δείχνει ότι τα μέσα επίτευξης των στόχων αυτών είναι η ανατροπή των ουσιαστικότερων ρυθμίσεων του Ειδικού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού (Ειδικό Χωροταξικό) για τον Τουρισμό (κ.υ.α. 6876/4871/ ΦΕΚ 128/2008), και ο καθορισμός σχεδίων χρήσεων γης που θα υπερβαίνουν και θα ακυρώνουν κάθε ειδικό καθεστώς προστασίας. Κοντολογίς, το συγκεκριμένο άρθρο επιτρέπει, με μία σαρωτική ρύθμιση, τη διάσπαρτη και ανεξέλεγκτη τουριστική ανάπτυξη με εγκαταστάσεις κάθε κλίμακας, σε μερικές από τις πλέον πολύτιμες και ευαίσθητες οικολογικά (και τουριστικά) περιοχές. Πρόκειται για τροποποίηση του Ειδικού Πλαισίου, η οποία γίνεται κατά παρέκκλιση των ειδικών διαδικασιών που προβλέπονται [7 ν. 2742/1999], και οι οποίες δεν διασφαλίζουν παρά ελάχιστη συμμετοχή του κοινού, ενώ στερούνται και επιστημονικής αρτιότητας. Είναι επίσης αυτονόητο, ότι οι προβλέψεις αυτές αντιτίθενται και στο «περιβαλλοντικό κεκτημένο» δηλαδή τη νομολογιακά σαφώς ορισμένη δυνατότητα του κοινού νομοθέτη να μεταβάλει την παρεχόμενη από τον νόμο προστασία του περιβάλλοντος μόνον προς την κατεύθυνση της περαιτέρω ενίσχυσης της προστασίας αυτής [Σ.τ.Ε. Ολ. 10/1998, Ολ. 1528/2003, 3179/2009].
Ειδικότερα:
(α) Η τρίτη παράγραφος του προτεινόμενου άρθρου επιτρέπει τη «δημιουργία οργανωμένων υποδοχέων τουριστικών δραστηριοτήτων» στο σύνολο των περιοχών που υπάγονται στην κατηγορία Β του άρθρου 4 του Ειδικού Χωροταξικού για τον Τουρισμό. Στις περιοχές αυτές, περιλαμβάνεται και η κατηγορία Β.2 («περιοχές με περιθώρια ανάπτυξης ήπιου και εναλλακτικού τουρισμού»), στην οποία ισχύει «[π]εριορισμός της δόμησης νέων υποδομών φιλοξενίας, εστίασης και λοιπών σχετικών με τον τουρισμό υποδομών, στον Ηπειρωτικό χώρο, εντός οικισμών καθώς και σε μια ζώνη πλάτους 500 μέτρων από τα όριά τους στις περιπτώσεις που διαπιστώνεται σχετικός κορεσμός (ποσοστό αδόμητων γηπέδων 600 μ.), στα δάση και τις δασικές εκτάσεις και στη γεωργική γη υψηλής παραγωγικότητας [9(Α) υπ’ αριθμ. 24208/4.6.2009 κ.υ.α.], και καθίστανται άνευ περιεχομένου οι κατευθύνσεις του Ειδικού Χωροταξικού για δάση και δασικές εκτάσεις, και για την αγροτική γη [8 παρ. 1 της υπ’ αριθμ. 24208/4.6.2009 κ.υ.α.].
(δ) Με τη διάταξη της 5ης παραγράφου, οι παραπάνω ρυθμίσεις επεκτείνονται και στα «σύνθετα τουριστικά καταλύματα» (συνδυασμός ξενοδοχείων με τουριστικές επιπλωμένες κατοικίες ή εγκαταστάσεις ειδικής τουριστικής υποδομής, 8 ν. 4002/2011). Έτσι, οι ευαίσθητες περιοχές που περιγράφονται πιο πάνω είναι πλέον διαθέσιμες και για κατασκευή (ουσιαστικά παραθεριστικών) κατοικιών. Παράλληλα, το νομοσχέδιο καταργεί έμμεσα τους περιορισμούς του άρθρου 9 του Ειδικού Χωροταξικού [που αφορά τις «σύνθετες τουριστικές υποδομές», άρα και τα σύνθετα τουριστικά καταλύματα, πρβλ. 9 παρ. 2 β) ν. 4002/2011] – και ειδικά την απαγόρευση κατασκευής στον ορεινό χώρο, σε περιοχές (απόλυτης ή μη) προστασίας της φύσης και σε οικότοπους προτεραιότητας.
(ε) Επιπλέον, η υποπαράγραφος (β) της 4ης παραγράφου καταργεί ρητά και τους περιορισμούς κάλυψης του Ειδικού Χωροταξικού για όλους τους οργανωμένους υποδοχείς: έτσι, στα νησιά 90-100 τ.χ., είναι δυνατή η κατασκευή οργανωμένων υποδοχέων με έκταση άνω του δύο τοις χιλίοις της συνολικής έκτασης, χωρίς να ορίζεται κανένα ανώτατο όριο. Μεγάλες εκτάσεις σχετικά μικρών νησιών μπορούν πλέον να μετατραπούν σε «οργανωμένο υποδοχέα» -π.χ., με τη μορφή ΠΟΤΑ ή ΕΣΧΑΔΑ- να αλλάξουν χρήσεις και να καταστούν απροσπέλαστες στο κοινό.
(στ) Οι επεμβάσεις αυτές στο θεσμικό πλαίσιο γίνονται χωρίς καμία επιστημονική μελέτη χωροταξικού επιπέδου, όπως η προβλεπόμενη από το κοινοτικό δίκαιο ΣΜΠΕ. Θα πρέπει να σημειωθεί, επίσης, ότι έχει κριθεί πώς οι ΠΟΤΑ, πρέπει να είναι «αντικείμενο προηγούμενου χωροταξικού σχεδιασμού» [ΣτΕ Ολ. 3396/2010], ενώ ο καθορισμός ΠΕΡΠΟ απαιτεί τουλάχιστον την «έγκριση γενικών κατευθύνσεων ειδικά ρυθμιζόμενης πολεοδομικής δραστηριότητας» [24 παρ. 3 ν. 2508/1997]. Επίσης, λησμονάται ότι οι ΠΟΤΑ απαγορεύονται σε ορισμένα τμήματα του Εθνικού Δικτύου Προστατευόμενων Περιοχών [19 παρ. 7 ν. 1650/1986, όπως ισχύει με το 5 και 6 ν. 3937/2011]. Φυσικά, οι παραπάνω ρυθμίσεις δεν αποτελούν προηγούμενο χωροταξικό σχεδιασμό για κάθε κατηγορία οργανωμένου υποδοχέα.
Μία παρατήρηση που νομίζω ξέφυγε από τους συντάκτες του νομοσχεδίου και δεν έγινε σκόπιμα. Εντάσσονται στις διατάξεις για «Οργανωμένους υποδοχεις τουριστικών δραστηριοτήτων» μεταξύ άλλων τα δημόσια ακινητα και εκτάσεις που πρόκειται να βγάλει προς αξιοποίηση το ΤΑΙΠΕΔ. Και σωστά. Τι γινεται όμως με τις δημόσιες εκτάσεις που έχουν ήδη παραχωρηθεί σε ιδιώτες; Γιατι να μην μπορούν και αυτοί να εντάξουν τις εκτάσεις αυτές στις διατάξεις του νομοσχεδίου και για condo hotels και για συνθετα καταλύματα? Είναι τουλάχιστον για λογους ίσης αντιμετώπισης αναγκαιο να προβλεφτεί. Δηλαδή, αυτοί που έχουν ήδη ρίξει χρήματα σε τουριστικές επενδύσεις σε δημόσιες εκτάσεις δεν πρέπει να τους μεταχειρισθεί άνισα το νομοσχέδιο. Πιστεύω ότι απλώς διέφυγε και θα γίνει πρόβλεψη. Αλλωστε και το ίδιο το δημοσιο θα ωφεληθει.
Το υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου ελάχιστη σχέση έχει με τον τίτλο του, καθώς επιχειρεί οριακής νομιμότητας και σκανδαλώδους περιβαλλοντικής επιβάρυνσης αλλοίωση της περί τον τουρισμό και τη δόμηση ισχύουσας νομοθεσίας.
Κάποιες από τις ρυθμίσεις που περιλαμβάνονται στο παρόν σχέδιο είχαν υποβληθεί τον Μάρτιο του 2012 στη Βουλή ως άρθρο 148 (με τίτλο «Χωροθέτηση οργανωμένων υποδοχέων τουριστικών δραστηριοτήτων και άλλες σχετικές διατάξεις») του νόμου 4070/2012 του Υπουργείου Υποδομών, το οποίο είχε δικαιολογημένα ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων και είχε τελικά καταψηφιστεί.
Τα άρθρα στα οποία εντοπίζουμε τις πλέον απαράδεκτες για το περιβαλλοντικό δίκαιο και τις προοπτικές βιώσιμης τουριστικής ανάπτυξης της χώρας είναι τα 10, 11, 15, 16, 21, 22, 23 και 30.
Ειδικότερα όσον αφορά τα άρθρα 11 και 15, τα οποία τροποποιούν τον ισχύοντα χωροταξικό σχεδιασμό για τον τουρισμό, θεωρούμε σκανδαλώδη την παράκαμψη της ήδη δρομολογημένης από το αρμόδιο ΥΠΕΚΑ διαδικασίας αναθεώρησης τού σχετικού Ειδικού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού και της διαδικασίας εξέτασης των προτεινόμενων ρυθμίσεων από το Εθνικό Συμβούλιο Χωροταξικού Σχεδιασμού, όπως σαφώς προβλέπεται από την ισχύουσα χωροταξική νομοθεσία.
Η de facto πλέον αυτονόμηση τού Υπουργείου Τουρισμού στο πεδίο της πολεοδομικής και χωροταξικής νομοθεσίας για τις τουριστικές επενδύσεις και δραστηριότητες δημιουργεί μια χαοτική, πολιτικά ανερμάτιστη, νομικά επισφαλή και περιβαλλοντικά καταστροφική κατάσταση για τον φυσικό χώρο και τους φυσικούς πόρους.
Εν κατακλείδι, θεωρούμε απολύτως αδικαιολόγητη την καταιγιστική πλέον απώλεια κρίσιμων περιβαλλοντικών κεκτημένων, όπως η νομοθεσία προστασίας του φυσικού χώρου και των φυσικών πόρων, στο όνομα μιας χαώδους, μακροπρόθεσμα μη βιώσιμης και σαφώς αμφισβητήσιμης με οικονομικούς όρους «ανάπτυξης». Ειδικά στην εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο που διανύουμε, θα έπρεπε η πολιτική ηγεσία της χώρας να αντιμετωπίσει για ιστορικά πρώτη φορά την εθνική ανάγκη για βιώσιμο αναπτυξιακό σχεδιασμό, βασισμένο στη διατήρηση τού φυσικού κεφαλαίου και την οικολογικά ορθή, κοινωνικά δίκαιη και νομικά ασφαλή τόνωση της οικονομικής δραστηριότητας.
Θα μπορούσε να γίνει ένα ολοκληρωμένο, συγκροτημένο σχέδιο για τον τουρισμό αντί μία συρραφή παλαιότερων προτάσεων, χωρίς κανέναν σχεδιασμό και κυρίως χωρίς καμία σοβαρή διαβούλευση και αιτιολόγηση του τι προτείνετε.
Όλα γράφετε σχέδια νόμου και τα θέτετε σε δημόσια διαβούλευση τουλάχιστον να μην υπάρχουν αοριστίες και ακατανόητα σημεία στις διατάξεις, όπως δυστυχώς συμβαίνει σε αυτό το νομοσχέδιο. Προπομπές σε νόμους και ΚΥΑ κπλ, σε διατάξεις και άλλους νόμους…είναι τόσο δαιδαλώδη που η προθεσμία της διαβούλευσης δεν αρκεί. Να δοθεί παράταση για να μπορέσουν να κατατεθούν ουσιαστικά σχόλια. Να διορθώσετε τα λάθη και τις ασάφειες και να επανέλθετε με βελτιωμένο σχέδιο νόμου σε διαβούλευση.
Οι βασικές μας παρατηρήσεις έχουν ως εξής:
α) Δεν θα πρέπει να ανασταλούν οι προηγούμενες διατάξεις που προέβλεπαν διαφοροποιήσεις κατά κατηγορία περιοχών (αναπτυγμένες, υπό ανάπτυξη, νησιά, ορεινός χώρος, μητροπολιτικές περιοχές, περιοχές προστασίας κ.λπ.) προκειμένου να διαφυλαχθεί, στο μέτρο του δυνατού, η αειφόρος ανάπτυξη του τουρισμού και ο χωροταξικός σχεδιασμός να εναρμονίζεται με τις αναπτυξιακές πρωτοβουλίες.
β) Η ανάπτυξη οικιστικών εγκαταστάσεων εκτός σχεδίου δεν θα πρέπει να λαμβάνει προνομιακούς όρους δόμησης και το πλεονέκτημα αυτό να διατηρηθεί για τις τουριστικές εγκαταστάσεις που αποτελούν «παραγωγική χρήση». Δεδομένου δε ότι ανάλογες επενδύσεις θα πραγματοποιηθούν, κατά τεκμήριο σε ήδη αναπτυγμένες τουριστικές περιοχές και σε νησιά θα επιβαρυνθεί το περιβάλλον των περιοχών αυτών.
γ) Ειδικότερα για τις νησιωτικές περιοχές της χώρας θα πρέπει να ληφθεί ειδική μέριμνα και να προηγηθεί πολεοδόμηση.
Αδυνατούμε να αντιληφθούμε για ποιο λόγο ένα νομοσχέδιο που ρυθμίζει τόσο σημαντικά ζητήματα είναι γραμμένο στο πόδι. Οι παραπομπές σε νόμους και Υπουργικές Αποφάσεις (αδυνατούμε να τις βρούμε…) κάνει το νομοσχέδιο δυσνόητο. Παρακαλούμε – εάν σέβεστε όπως πιστεύουμε – ειλικρινά το θεσμό της διαβούλευσης, δώστε παράταση 20 μέρες τουλάχιστον πριν προχωρήσετε για κατάθεση στη Βουλη. Δεν μπορεί τόσο κρίσιμα ζητήματα να ρυθμίζονται τόσο γρήγορα. Επίσης, δεν βοηθάει καθόλου το ότι δεν υπάρχει αιτιολογική έκθεση. Να ξέρουμε τι κάνετε και γιατι…
Οι παρεμβάσεις που γίνονται είναι πολλές και σημαντικές. Με ποιους αλήθεια διαβουλευθήκατε και καταρτίσατε αυτό το σχέδιο νόμου; Διαβούλευση σημαίνει – εάν θέλετε να γίνει για ουσία και όχι για τα ματια του κόσμου – κατανοητό νομοσχέδιο , χωρίς λάθη. Το συγκεκριμένο έχει γραφτεί άρον άρον (μας έχει συνηθίσει βεβαία το Υπουργείο αυτό από παλαιότερα…). Παράταση στη διαβούλευση ώστε τουλάχιστον να καταλάβουμε τι σημαίνει καθώς επεμβαίνει σε πλειάδα νόμων, επιμέρους αποφάσεων και Υπουργικών Αποφάσεων…
Για τα νησιά της Ομάδας ΙΙ κατηγ. Ε της ΚΥΑ 24208/4.6.2009 επιφάνειας μεγαλύτερη 90 τ.χλμ. αίρονται οι περιορισμοί της παρ. Ε, άρθρου 9 ΚΥΑ 24208/4.6.200. Οι περιορισμοί – που πλέον αίρονται – αφορούν στις σύνθετες ολοκληρωμένες τουριστικές υποδομές μικτής χρήσης και προέβλεπαν:
(α). Νησιά επιφάνειας 90-100 τ.χλμ., η έκταση για ανάπτυξη υποδομών να μην υπερβαίνει το 2 τοις χιλίοις της επιφάνειάς τους
(β). Νησιά 100-150 τ.χλμ να μην υπερβαίνει 1,5 τοις χιλίοι
(γ). Νησιά ˃150 τ.χλμ. να μην υπερβαίνει 1 τοις χιλίοις
(δ). Για τα νησιά αυτά και ορεινές περιοχές κατηγ. ΣΤ τίθεται ανώτατος συντελεστής δόμησης 0,05.
Με ποια λογική γίνεται αυτή η άρση των περιορισμών? Είναι δυνατόν να νομοθετείτε χωρίς να αιτιολογείτε τι κάνετε και γιατί το κάνετε? Τι νόημα έχει η διαβούλευση εάν δεν παρουσιάζετε τις προτάσεις σας με εξηγήσεις? Αποτελεί δείγμα προχειρότητας τουλάχιστον….
Δίνετε τη δυνατότητα δημιουργίας οργανωμένων υποδοχέων τουριστικών δραστηριοτήτων και στο σύνολο των νησιών της Ομάδας ΙΙ κατηγ., δηλαδή για 47 νησιά με σημαντική τουριστική δραστηριότητα (Μύκονος, Πάρος, Νάξος, Θήρα κλπ.) επιφάνειας άνω των 90 τ.χλμ, με ανώτατο επιτρεπόμενο μικρό συντελεστή δόμησης 0,05. Με ποια λογική προέκυψε αυτό το ποσοστό; Και γιατι να μην υπάρχει κλιμάκωση με βάση την έκταση από 90 τ.χλμ και πάνω?
Ως γενικό σχόλιο, έρχεστε – όπως και οι προηγούμενες πολιτικές ηγεσίες – και αγγίζετε ένα από τα πλέον ευαίσθητα ζητήματα που αφορούν τον τουριστικό κλάδο, τη ραχοκοκαλιά της οικονομίας, με πρωτοφανή προχειρότητα. Μας παρουσιάζετε ένα σχέδιο νόμου που παραπέμπει σε άλλους νόμους, σε ΠΔ και σε ΚΥΑ, στα οποία δεν έχουμε εύκολη πρόσβαση. Η διαβούλευση δεν πρέπει να γίνεται για τους τύπους αλλά για την ουσία. Να παρατείνετε τη διαβούλευση για ένα μήνα! Να αναρτήσετε αιτιολογική έκθεση, ώστε να μας εξηγήσετε τη σκοπιμότητα όσων κάνετε και όσων αλλάζετε! Το θέμα δεν είναι να τα καταλαβαίνουν μόνο τα νομικά γραφεία. Βρίθει ασαφειών το νομοσχέδιο.
Όλες αυτές οι διατάξεις – δημιουργία οργανωμένων υποδοχέων τουριστικών δραστηριοτήτων, σύνθετα τουριστικά καταλύματα, condo hotels κλπ. – σωστά αφορούν και δημόσιες εκτάσεις που πρόκειται να παραχωρηθούν για τουριστική εκμετάλλευση. Τι γίνεται όμως για δημόσιες εκτάσεις που έχουν ήδη παραχωρηθεί με συμβάσεις μίσθωσης σε επενδυτές για τουριστική εκμετάλλευση; Μπορούν να ενταχθούν στις διατάξεις του σχεδίου νόμου και να αναπτύξουν νέες δραστηριότητες; Και νέες επενδύσεις θα γίνουν και θα αυξηθεί η αξία των εκτάσεων του δημοσίου. Είναι απαραίτητο να προβλεφτεί άλλωστε και για λόγους ίσης αντιμετώπισης υφιστάμενων και νέων επενδυτών στους οποίους παραχωρούνται δημόσιες εκτάσεις για τουριστική εκμετάλλευση.
Η παρ.3 του άρθρου 11 διαμορφώνεται ως εξής:
«3. α. Επιτρέπεται η δημιουργία οργανωμένων υποδοχέων τουριστικών δραστηριοτήτων στο σύνολο των περιοχών που υπάγονται στις κατηγορίες Α, Β, Γ και Δ του άρθρου 4 της υπ’ αριθμ. 24208/4.6.2009 κοινής απόφασης των Υπουργών Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων, Εσωτερικών, Οικονομίας και Οικονομικών, Ανάπτυξης, Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Πολιτισμού, Τουριστικής Ανάπτυξης, Μεταφορών και Επικοινωνιών και Εμπορικής Ναυτιλίας, Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής (Β΄ 1138) με ανώτατο επιτρεπόμενο συντελεστή δόμησης τον προβλεπόμενο από την εκάστοτε ισχύουσα νομοθεσία για κάθε κατηγορία οργανωμένου υποδοχέα. Στην κατηγορία Γ προστίθεται το όρος Χλωμό στη Λοκρίδα Φθιώτιδας και οι πεδινές περιοχές που το περιβάλλουν . »
Η παρ. 4 του άρθρου 11 του σχεδίου νόμου διαμορφώνεται ως εξής:
«4. α. Επιτρέπεται η δημιουργία οργανωμένων υποδοχέων τουριστικών δραστηριοτήτων στις ορεινές περιοχές της κατηγορίας ΣΤ με ανώτατο επιτρεπόμενο μικτό συντελεστή 0.10 και στο σύνολο των νησιών της Ομάδας ΙΙ της κατηγορίας Ε με επιφάνεια μεγαλύτερη των 90 τ.χλμ. της υπ’ αριθμ. 24208/4.6.2009 κοινής απόφασης των Υπουργών Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων, Εσωτερικών, Οικονομίας και Οικονομικών, Ανάπτυξης, Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Πολιτισμού, Τουριστικής Ανάπτυξης, Μεταφορών και Επικοινωνιών και Εμπορικής Ναυτιλίας, Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής με ανώτατο επιτρεπόμενο μικτό συντελεστή δόμησης το 0,05. Ο περιορισμός αυτός δεν εφαρμόζεται για την Κρήτη, την Ρόδο, την Κέρκυρα και την Εύβοια. Οι οργανωμένοι υποδοχείς τουριστικών δραστηριοτήτων της περίπτωσης αυτής πρέπει να συνδέονται λειτουργικά με εγκαταστάσεις και υποδομές ανάδειξης και αξιοποίησης περιβαλλοντικών, γεωλογικών, γεωμορφολογικών, αρχιτεκτονικών, ιστορικών, θρησκευτικών ή πολιτιστικών στοιχείων της περιοχής, οι οποίες είτε βρίσκονται στο γήπεδο εκμετάλλευσης του υποδοχέα είτε και στην ευρύτερη περιοχή αυτού.»
Σχόλιο: Σ.Δ. 0.10 στις ορεινές περιοχές δημιουργεί τις προϋποθέσεις για πιο πυκνοδομημένους οικισμούς σε σχέση με Σ.Δ. 0.05. Με τον τρόπο αυτό μπορεί να δημιουργηθεί δομημένο περιβάλλον με χαρακτηριστικά παρόμοια με των ορεινών παραδοσιακών οικισμών αφενός και συνθήκες που διευκολύνουν τη βιοκλιματική λειτουργία των οικισμών αφετέρου.
Προστίθεται παρ.6 στο άρθρο 11:
«Η χωροθέτηση έργων από την 24208/4.6.2009 ΚΥΑ δεν απαιτείται για επενδύσεις και έργα που έχουν χωροθετηθεί με πράξη της διοίκησης».
Ειδικά για τα άρθρα 11 έως 15. Υπάρχουν πολλές ασάφειες και προχειρότητες, και είναι πολύπλοκο να καταλάβει κανείς τι ισχύει. Να δοθεί παράταση τουλάχιστον 15-20 μέρες στη διαβούλευση.
Στο Β Μέρος, απουσιάζει παντελώς η πρόβλεψη για δημιουργία Ξενώνων Νεότητας, παρόλο που η ΠΥΤ Κεντρικής Μακεδονίας και η Κεντρική Υπηρεσία του ΕΟΤ έχουν υποβάλλει σχέδιο τεχνικών προδιαγραφών για τη δημιουργία Ξενώνων Νεότητας εδώ και ένα χρόνο.
Πιθανά να είμαστε και η μόνη χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση που δεν παρέχει τη δυνατότητα παραμονής σε αυτής της μορφής τα καταλύματα. Συγκεκριμένα, η Θεσσαλονίκη το 2014 θα είναι η Ευρωπαϊκή Πρωτεύουσα Νέων. Η ζήτηση για ίδρυση Ξενώνων Νεότητας είναι εξαιρετικά μεγάλη.