Αρχική Γραφείο Αντιμετώπισης Περιστατικών Αυθαιρεσίας στο Υπ. Προστασίας του ΠολίτηΆρθρο 5 Συμπλήρωση και τροποποίηση διατάξεων για την Υπηρεσία Εσωτερικών Υποθέσεων της Ελληνικής ΑστυνομίαςΣχόλιο του χρήστη Φλώρος Χρήστος | 2 Δεκεμβρίου 2010, 11:57
Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Σχετικά με την παράγραφο 9, του άρθρου 5, που αναφέρεται στην εκχώρηση ανακριτικών καθηκόντων στους αξιωματικούς ειδικών καθηκόντων: Η διάταξη επιχειρεί, σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση, να αντιμετωπίσει τα νομικά κενά στην άσκηση των καθηκόντων του νέο-προσληφθέντος επιστημονικού προσωπικού των Υπηρεσιών αντιμετώπισης ηλεκτρονικού και οικονομικού εγκλήματος. Στην ουσία όμως πρόκειται για μια εκ του προχείρου αντιμετώπιση του θέματος που γεννά περισσότερα προβλήματα. Ως προς την εγκυρότητα του νομοθετήματος, προκύπτουν κενά και ασυμφωνίες σε σχέση με το νομικό πλαίσιο πρόσληψης των υπαλλήλων ειδικών καθηκόντων, το οποίο ουδεμία αναφορά έκανε στη ανάληψη από αυτούς ανακριτικών αρμοδιοτήτων. Επίσης, ακατανόητη δείχνει η προτίμηση της συγκεκριμένης νομοθετικής πρότασης για υπαγωγή των υπαλλήλων ειδικών καθηκόντων στους γενικούς ανακριτικούς υπαλλήλους, και όχι στους ειδικούς, καθώς βρίσκεται σε δυσαρμονία τόσο με τον τίτλο τους, όσο και με τον χαρακτήρα της πρόσληψης των υπαλλήλων ειδικών καθηκόντων. Τέλος, προκύπτουν θέματα άνισης αντιμετώπισης, δεδομένου ότι εξαιρούνται από τη διάταξη οι ειδικότητες των ιατρών και των αστυκτηνιάτρων. Αναφορικά τις επιδιώξεις του νομοθετήματος, η εκχώρηση αρμοδιοτήτων καθαρά αστυνομικού χαρακτήρα στο σύνολο του προσωπικού ειδικών καθηκόντων, δηλαδή του επιστημονικού δυναμικού της αστυνομίας, αλλοιώνει τον κυρίως τεχνοκρατικό προορισμό του και αποδυναμώνει κάθε σοβαρή προσπάθεια για τον επιστημονικά στηριζόμενο εκσυγχρονισμό της. Έτσι διαιωνίζεται δυστυχώς και η κυρίαρχη μέχρι σήμερα πρακτική στις τάξεις της αστυνομίας, που υποστηρίζει πως η αντιμετώπιση προβλημάτων έχει να κάνει με την ποσοτική και όχι την ποιοτική διαθεσιμότητα προσωπικού. Εν κατακλείδι, η αστυνομία έχει ανάγκη όχι από πλημμελώς καταρτισμένους σε νομικά θέματα νέους ανακριτικούς υπαλλήλους, αλλά από επιστήμονες που θα της προσφέρουν τις ακαδημαϊκές τους γνώσεις, και τις εμπειρίες τους από την εργασιακή τους προϋπηρεσία. Αυτή η επιδίωξη δυστυχώς πλήττεται σοβαρά με το συγκεκριμένο νομοθέτημα.