Αρχική Γραφείο Αντιμετώπισης Περιστατικών Αυθαιρεσίας στο Υπ. Προστασίας του ΠολίτηΆρθρο 1 Σύσταση Γραφείου Αντιμετώπισης Περιστατικών ΑυθαιρεσίαςΣχόλιο του χρήστη Παντελής Καλαποθάκης | 5 Δεκεμβρίου 2010, 08:53
Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Από ότι κατάλαβα, επιχειρείται η ισχυροποίηση των καταγγελιών των πολιτών για αυθαιρεσίες οργάνων, η διασφάλιση της αντικειμενικής διερεύνησής τους και η οργάνωση - συντονισμός των διαδικασιών. Μέχρι εδώ καλώς. Η απουσία από την Επιτροπή στελεχών των Υπηρεσιών των καταγγελλομένων και η δυνατότητα "επιβολής" στον αρμόδιο Αρχηγό της επανεξέτασης υποθέσεων τις οποίες έχει είδη κρίνει είναι σαφής απαξίωση των διοικητικών του ικανοτήτων και κατ'επέκταση των ικανοτήτων όλων των αξιωματικών για ορθή διοίκηση. Και να σκεφθεί κανείς ότι ο Αρχηγός και οι δι' αυτού τοποθετημένοι σε διοικητικές θέσεις αξιωματικοί είναι επιλογή του ιδίου Υπουργού κάτω από τη σκέπη του οποίου θα λειτουργεί η Επιτροπή. Με άλλα λόγια δίνεται η εντύπωση ότι η πολιτική ηγεσία αδυνατεί να διοικήσει τη φυσική, πράγμα που είμαι σίγουρος ότι δεν ισχύει. Διαφωνώ με όσους πιστεύουν ότι ο πειθαρχικός έλεγχος πρέπει να γίνεται από εξωυπηρεσιακούς παράγοντες. Αντίθετα ο έλεγχος αυτός πρέπει να ανατίθεται σε επιλεγμένα για την ακεραιότητα και αντικειμενικότητά τους στελέχη των Υπηρεσιών τα οποία μπορούν να συλλάβουν σε όλο του το εύρος το εργασιακό αντικείμενο των καταγγελλομένων. Εάν σε μια Υπηρεσία υπάρχει αδυναμία εξεύρεσης τέτοιων στελεχών, τότε είναι αυτονόητο ότι η Υπηρεσία πρέπει να διαλυθεί. Γενικά πάντως το ύφος της διάταξης αποπνέει έναν αέρα βεβιασμένης επίσημης παραδοχής της αδυναμίας μας να επιλύσουμε ένα κλασικό διοικητικό πρόβλημα και της καταφυγής μας σε αμφιβόλου αποτελεσματικότητας "μαγγανείες". Στο μεταξύ, εδώ και κάμποση ώρα προσπαθώ μάταια να θυμηθώ κάποιο περιστατικό αυθαιρεσίας από στέλεχος του Πυροσβεστικού Σώματος. Συνεκτιμώντας το ανθρωπιστικό έργο που προσφέρουν αυτοί οι άνθρωποι, τις συνθήκες και τους κινδύνους κάτω από τους οποίους εργάζονται, τα επανειλημμένα περιστατικά αυτοθυσίας και τον αριθμό των στελεχών τους που χάθηκαν εν ώρα Υπηρεσίας θεωρώ ότι το να περιλαμβάνεται το Πυροσβεστικό Σώμα σε μια τέτοια διάταξη αγγίζει τα όρια της ύβρεως. Εάν πραγματικά μας απασχολεί η αυθαιρεσία των στελεχών των ΣΑ θα πρέπει να εντοπίσουμε τις γενεσιουργές αιτίες και να προσπαθήσουμε να τις εξαλείψουμε. Είναι προφανές ότι κάτι δεν πάει καλά στην εκπαίδευση - μετεκπαίδευση του προσωπικού. Επίσης η ψυχολογική παρακολούθηση (και όπου χρειάζεται υποστήριξη) θα πρέπει να αποδεσμευθεί από την χρήση του όπλου όπου προβλέπεται αποκλειστικά και να επεκταθεί σε όλα τα στάδια εκπαίδευσης και διοίκησης, όχι ως μέσο αποπομπής αλλά ως διαρκής μηχανισμός εξυγείανσης και αξιολόγησης των στελεχών και πρόληψης ατυχών περιστατικών. Τέλος, όσον αφορά την παράγραφο 6. εκτιμώ ότι στη φράση "... χωρίς να μπορεί να αντιταχθεί οποιοδήποτε απόρρητο." θα πρέπει να διευκρινισθεί ότι πρόκειται για προσωπικό απόρρητο και όχι κρατικό. Σε διαφορετική περίπτωση πιθανόν να υπάρχει σύγκρουση διατάξεων με όσες αφορούν την απαγόρευση δημοσιοποίησης κρατικών απορρήτων (ΚΑΕΔΥ, ΕΚΑ, ΣΠΚ κλπ).