Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΓΙΑΝΝΗΣ' | 6 Δεκεμβρίου 2010, 00:40

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Δυστυχώς με τη ρύθμιση αυτή αποδεικνύεται ότι τελικά επικρατεί η λογική της πρόχειρης λύσης στην υπόθεση της Αγροφυλακής. Επιτρέψτε μου πριν τη διατύπωση της πρότασής μου να κάνω μία όσο το δυνατό σύντομη εισαγωγή για λόγους τεκμηρίωσης. Πράγματι οι δασικές υπηρεσίες αντιμετωπίζουν προβλήματα οργάνωσης και τεράστια ελλείμματα σε στελεχιακό δυναμικό και μέσα. Πράγματι ο θεσμός της Αγροφυλακής, έτσι όπως λειτουργούσε, τόσο ο παλαιότερος (παρωχημένος) όσο και αυτός που «στήθηκε» από την προηγούμενη κυβέρνηση, ήταν αναχρονιστικός και ανώφελος καθώς δεν απαντούσε στις προκλήσεις των καιρών και στα πολλά σύνθετα και δύσκολα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η ύπαιθρος (αγροτικό και φυσικό περιβάλλον). Το ίδιο άστοχος και προκλητικός ήταν και ο τρόπος με τον οποίο επανιδρύθηκε. Επίσης είναι κοινά αποδεκτό και στον τελευταίο σκεπτόμενο πολίτη αυτής της χώρας ότι το υφιστάμενο θεσμικά οργανωτικό σχήμα των δασικών υπηρεσιών, όπως αυτό προβλέπεται μέσα από την κείμενη νομοθεσία (π.χ. Π.Δ. 1213/1981), είναι ξεπερασμένο και κυρίως αναποτελεσματικό. Δεν είναι δυνατό σήμερα η δασοφύλαξη να στηρίζεται ακόμη στο απαρχαιωμένο σχήμα των απομονωμένων δασοφυλακείων, ή να ασκείται μόνο στο ωράριο λειτουργίας όλων των δημοσίων υπηρεσιών δηλαδή το πρωί και από Δευτέρα ως Παρασκευή, με τους λιγοστούς «δασοφύλακες», χωρίς μέσα και αυτοκίνητα, χωρίς στολή και κατάλληλο εξοπλισμό και κυρίως χωρίς κατάλληλη εκπαίδευση του προσωπικού. Με δασοφύλακες που να μην μπορούν να περιπολούν καθημερινά με υπηρεσιακό αυτοκίνητο στην ύπαιθρο ή που να είναι δασοφύλακες στα «χαρτιά» ενώ στην πραγματικότητα να μην ασκούν τις αρμοδιότητες του δασοφύλακα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποδιοργάνωσης είναι ότι μέχρι σήμερα δεν έχει εκδοθεί ακόμη το περίφημο Προεδρικό Διάταγμα που προβλέπεται στην παρ. 10 του άρθ. 38 του ν. 1845/1989 με αποτέλεσμα να υφίσταται σοβαρό νομικό κώλυμα στην άσκηση προληπτικών ελέγχων από τα δασικά όργανα στα δάση και τις δασικές εκτάσεις, χωρίς (περιέργως) αυτό να ενοχλεί κανέναν. Μια δασοφυλακή που εκτός των οργανωτικών της αδυναμιών αντιμετωπίζεται κατά καιρούς από τους πολιτικούς σαν η δεξαμενή που καταλήγουν τα πάσης φύσεως ρουσφέτια ή οι ανεκπαίδευτοι και χωρίς προσόντα υπάλληλοι που προέρχονται από την κατάργησης διαφόρων άσχετων υπηρεσιών, του συστήματος των μετατάξεων, κλπ. Ακόμη νωπό είναι στη μνήμη μας το παράδειγμα του 1989 με το νόμο 1845 και την μετάταξη στον κλάδο των δασικών υπαλλήλων χωρίς ουσιαστική εκπαίδευση, πολλών υπαλλήλων διαφόρων κατηγοριών (χειριστές κλπ), για να ασκήσουν τα καθήκοντα της δασοπροστασίας με συγκεκριμένες αρμοδιότητες αστυνόμευσης. Όπως και με το νόμο 3208/2003 με την ένταξη στον κλάδο των δασοφυλάκων, χωρίς μέριμνα για πραγματική εκπαίδευση, των οδηγών ή και διαφόρων τεχνικών υπαλλήλων. Παράλληλα η Πολιτεία με τη στάση της δείχνει ότι και η ίδια δεν έχει ακόμη αποφασίσει το μοντέλο της προστασίας – αστυνόμευσης που θέλει για τα δάση μας και το φυσικό περιβάλλον γενικότερα. Αυτό αποδεικνύεται από την έλλειψη στρατηγικής για πολλά σοβαρά ζητήματα που σχετίζονται με το φυσικό περιβάλλον όπως είναι η πολιτική για τη θήρα και την άγρια πανίδα, δραστηριότητα πολύ σημαντική τόσο για το περιβάλλον καθώς και με σημαντικές κοινωνικοοικονομικές προεκτάσεις. Αποτέλεσμα αυτής της στάσης είναι η αποσπασματική, χωρίς σχεδιασμό και κάτω από την πίεση μικροκομματικών σκοπιμοτήτων, λήψη μέτρων, που αποδιοργανώνουν ακόμη περισσότερο το πλέγμα προστασίας του κράτους. Παράδειγμα αποτελεί η ουσιαστική ίδρυση θεσμών ιδιωτικής αστυνόμευσης της υπαίθρου όπως των «ιδιωτικών φυλάκων θήρας» (Ομοσπονδιακής Θηροφυλακής) οι οποίοι αν και ιδιωτικοί έχουν τις ίδιες αρμοδιότητες με αυτές των δημοσίων δασικών υπαλλήλων (ανακριτικοί υπάλληλοι, κλπ) σε δημόσιες εκτάσεις καθώς και την ίδια αποστολή, θεσμός που κινείται στα όρια της συνταγματικότητας. Έτσι όμως διασπάται το έργο της ενιαίας προστασίας ενώ παράλληλα μετατοπίζεται το κέντρο βάρους προς τους ιδιώτες οι οποίοι βέβαια μέσα από αυτούς τους θεσμούς στοχεύουν στην εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων και όχι κατ΄ανάγκη του δημόσιου οφέλους, ενώ χρησιμοποιούν τους θεσμούς αυτούς για να προβάλλονται επικοινωνιακά και να αυξάνουν έτσι συνεχώς την πίεση για την όλο και μεγαλύτερη απόκτηση προνομίων που είναι δυνατό να είναι σε βάρος άλλων κοινωνικών ομάδων. Η ενίσχυση τέτοιων παράλληλων θεσμών έχει φανεί στην πράξη ότι τελικά οδηγεί στη σύγχυση μεταξύ των πολιτών για τις αρμοδιότητες, στην αποδυνάμωση - συρρίκνωση και απαξίωση των δασικών υπηρεσιών, στη συνεχή υποχρηματοδότηση τους με παράλληλα στροφή της ροής των οικονομικών πόρων προς τους ιδιώτες. Είναι χαρακτηριστικό ότι ως αποτέλεσμα της ύπαρξης του θεσμού της Ιδιωτικής Θηροφυλακής το ποσοστό του συνολικού ποσού της άδειας θήρας που κατευθύνεται στο δημόσιο έχει μειωθεί δραματικά τα τελευταία χρόνια, στερώντας έτσι πολύτιμους πόρους για το δημόσιο αγαθό που λέγεται θήραμα. Με τον τρόπο όμως αυτό τελικά απεμπολείται έργο από τις δασικές υπηρεσίες και ουσιαστικά δεν ικανοποιείται η συνταγματική υποχρέωση του κράτους για την προστασία των δασών και του φυσικού περιβάλλοντος γενικότερα. Όλα αυτά έχουν οδηγήσει στην σημερινή κάκιστη εικόνα των δασικών υπηρεσιών όσον αφορά την αποτελεσματικότητα για την προστασία – αστυνόμευση του δάσους και των δασικών εκτάσεων καθώς και των ειδών της άγριας πανίδας – θηραμάτων. Από την άλλη ενώ θα περίμενε κανείς η υλοποίηση της σχετικής εξαγγελίας για την «κατάργηση» της Αγροφυλακής σε συνδυασμό με την αυτονόμηση ενός Υπουργείου Περιβάλλοντος, ότι θα ήταν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για την επιτέλους αναμόρφωση όλου του προστατευτικού πλαισίου για την «αστυνόμευση» του φυσικού περιβάλλοντος, την άρση της «βαβέλ» και της πανσπερμίας των αρμοδιοτήτων σε διάφορους φορείς, ιδιωτικούς και μη, ώστε να επιτευχθεί η ενοποίηση του αντικειμένου της προστασίας – αστυνόμευσης του αγροτικού και φυσικού περιβάλλοντος προς όφελος του κοινωνικού συνόλου, επιλέχθηκε τελικά το αντίθετο. Και αυτό διότι εν λόγω νομοθετική ρύθμιση δεν λύνει κανένα από τα προαναφερόμενα προβλήματα. Αντίθετα εκείνο που καταφέρνει είναι να διογκώσει ακόμη περισσότερο το πρόβλημα (σύμφωνα με τα προαναφερόμενα) της δασοφύλαξης με την αύξηση του προσωπικού χωρίς παράλληλα να υπάρχουν οι προϋποθέσεις της ορθής και αποτελεσματικής λειτουργίας του. Επίσης ακολουθεί την ίδια λαθεμένη τακτική (διάσπασης αρμοδιοτήτων, κλπ) με τη δυνατότητα της μετάταξης «πρώην» αγροφυλάκων στους φορείς διαχείρισης (ν.π.ι.δ., τα οποία από φορείς κοινωνικού ελέγχου, τείνουν να μετατραπούν σιγά σιγά σε «κρατικές υπηρεσίες»), προφανώς για φύλακες, κάτι που τελικά επιτείνει την όλη προβληματική φύλαξη και παράλληλα θα συμβάλει στη σύγκρουση με δημόσιες υπηρεσίες αλλά και στον αθέμιτο συναγωνισμό και άσκοπες συγκρούσεις με άλλους ιδιωτικούς φορείς (κάτι που ήδη συμβαίνει). ΠΡΟΤΑΣΗ Μετά τα ανωτέρω θεωρώ ότι η προτεινόμενη ρύθμιση είναι πρόχειρη, άστοχη και άδικη. Προτείνω την επανεξέτασή της ώστε με την ευκαιρία που δημιουργείται με την εξαγγελία της ενσωμάτωσης των Αγροφυλάκων στις δασικές υπηρεσίες, να ιδρυθεί αυτό που θεωρείται πλέον αυτονόητο από τον κάθε πολίτη, ένας ενιαίος μηχανισμός για την προστασία – αστυνόμευση της υπαίθρου (αγροτικό και φυσικό περιβάλλον) με την ταυτόχρονη ενσωμάτωση και των ιδιωτικών φυλάκων θήρας και να πάψει αυτή η διάσπαση της φύλαξης με αγροφύλακες, δασοφύλακες, ιδ. θηροφύλακες, κλπ. Η ενσωμάτωση αυτή θα είναι για όλο το προσωπικό ενιαία και χωρίς καμία διάκριση και για τις τρεις ειδικότητες δασοφύλακες (διότι υπάρχουν και δασοφύλακες Υ.Ε.), αγροφύλακες και θηροφύλακες, ώστε να είναι δίκαιη και εφεξής να τεθεί όλος ο νέος θεσμός σε νέα βάση και με ενιαίο προσοντολόγιο. Οι οικονομικοί πόροι για το εγχείρημα αυτό (μεταφορά θηροφυλάκων στο κράτος) είναι διασφαλισμένοι και δεν θα επιβαρυνθεί ο κρατικός προϋπολογισμός, εξάλλου η δράση τους είναι ανταποδοτικού χαρακτήρα, στο πλαίσιο πάντα όλων των προαναφερόμενων σκέψεων μου. Εννοείται ότι η ενσωμάτωση των ιδιωτικών φυλάκων θήρας θα γίνει με την παράλληλη μεταφορά των οικονομικών πόρων της ιδιωτικής θηροφυλακής στο κράτος, πόρων που διασφαλίστηκαν και ισχύουν με αποφάσεις του κράτους. (Σημείωση: Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί στις αρμοδιότητες της παρ. 2 του εν λόγω άρθρου του υπό διαβούλευση σχεδίου, δεν περιλαμβάνονται και οι αρμοδιότητες της παρ. 2β του ν. 3585/2007, οι οποίες κατά τη γνώμη μου πρέπει να συμπεριληφθούν).