Αρχική Σύσταση Γραφείου Αντιμετώπισης Περιστατικών ΑυθαιρεσίαςΆρθρο 3 ΑρμοδιότητεςΣχόλιο του χρήστη Δημήτριος Παρασκευάς | 24 Νοεμβρίου 2009, 12:26
  • Σχόλιο του χρήστη 'Δημήτριος Παρασκευάς' | 24 Νοεμβρίου 2009, 12:26

    Σας έστειλα ήδη e-mail στο Υπουργείο, αλλά θα γνωστοποιήσω και την υπόθεση εδώ πέρα. Ονομάζομαι Δημήτρης Παρασκευάς, 35 χρονών, γεννηθείς στη Θεσσαλονίκη όπου και έμενα μέχρι το 1993 όταν και μετακόμισα στην Αγγλία για σπουδές και εργασία. Επέστρεψα στην Ελλάδα το 2002 για την έρευνα του διδακτορικού μου και δυστυχώς έμεινα εδώ. Το γιατί λέω δυστυχώς, θα το καταλάβετε παρακάτω. Το Σάββατο 14 Νοεμβρίου λίγο μετά τις 12 το μεσημέρι, επί της οδού Αλεξάνδρου Σβόλου στη Θεσσαλονίκη ενώ περπατούσα με δύο φίλους μου, μας πλησίασαν 3-4 αστυνομικά όργανα με μηχανές και ζητήσανε να δούνε ταυτότητες, οι οποίοι παρεμπιπτόντως οδηγούσαν και ανάποδα στο μονόδρομο. Ταυτότητες είχαμε και οι τρεις, αλλά αυτό δεν τους ήταν αρκετό, οπότε άρχισαν οι ερωτήσεις αν έχουμε τίποτα παράνομο πάνω μας. Σημειωτέων, ότι κανένα από τα όργανα δεν μας ενημέρωσε για τα δικαιώματά μας. Πριν προλάβουμε καν να απαντήσουμε, το ένα όργανο άρχισε απροκάλυπτα να προσπαθεί να μου κάνει σωματικό έλεγχο χωρίς να μου παρουσιάσουνε καμία αιτία όπως προβλέπεται από το άρθρο 257 του κώδικα ποινικής δικονομίας ή/και από το άρθρο 96 παρ. 3 π.δ. 141/91. Αντέδρασα λεκτικά, λέγοντας ότι δεν έχουν το δικαίωμα να μου κάνουν σωματικό έλεγχο στη μέση του δρόμου χωρίς να συντρέχει κάποια αιτία. Προσπάθησα να τους εξηγήσω ότι δεν έχω τίποτα να κρύψω, αλλά δεν θα παραδώσω τα δικαιώματά μου. Ενώ μιλούσα, το ένα όργανο συνέχιζε να απλώνει τα χέρια του πάνω μου και να ψάχνει τελείως προκλητικά τις τσέπες μου. Ταυτόχρονα, το δεύτερο όργανο, άρχισε να μιλάει έντονα φτύνοντας ταυτόχρονα καθώς προφανώς δεν μπορούσε να χωνέψει ότι κάποιος πολίτης μπορεί να έχει δικαιώματα και να τα ζητάει και από πάνω. Οπότε τότε άρχισαν να απειλούνε με σύλληψη. Συνέχισα να προσπαθώ να τους εξηγήσω ότι αυτό που κάνουν είναι παράνομο, αντιμετώπισα τη νοοτροπία του «ποιος είσαι συ ρε που θα μας πεις τι είναι παράνομο», και «θα πάμε στο τμήμα και θα δείς». Να σημειώσω ότι τελικά διά της βίας μου έκαναν σωματικό έλεγχο στο δρόμο. Τα άλλα δύο παιδιά που ήταν μαζί (και φυσικά είναι και μάρτυρές μου) δέχτηκαν τον έλεγχο και δε συνεχίστηκε γι αυτούς καμιά ταλαιπωρία. Εγώ οδηγήθηκα στο Α.Τ Λευκού Πύργου, όπου και υποβλήθηκα εκ νέου σε σωματικό έλεγχο και συλλήφθηκα με την κατηγορία της απείθειας γιατί αρνήθηκα το σωματικό έλεγχο στο δρόμο, χωρίς κανείς να με ενημερώσει για τα δικαιώματα μου, και χωρίς να μου δώσουν κανένα έννομο λόγο για την έρευνα που ζητούσαν να κάνουν. Με το σκεπτικό ότι πρέπει να ελέγχουνε κόσμο μη τυχών και βρεθεί κάποιος που να έχει κάτι, απαιτώ να περάσουν όλοι οι αστυνομικοί υπάλληλοι από πειθαρχικό έλεγχο μη τυχών και βρεθεί κάποιος διεφθαρμένος. Και είναι να αναρωτιέται κανείς. Χθες χάθηκαν αρκετές εργατοώρες από αστυνομικά όργανα για να το παίξουν μάγκες και εξουσία. Ένας πολίτης ξέρει και αιτείται τα δικαιώματά του, και η αντιμετώπιση είναι του να «προστατευτεί» και να καταλήξει υπόδικος για απείθεια.