Αρχική Έλεγχος απόκτησης και κατοχής όπλωνΆρθρο 2Σχόλιο του χρήστη Ιωάννης Νικολουδάκης | 6 Οκτωβρίου 2010, 17:40
Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
2. Παρ.ε. Η εισαγωγή σκοπευτικών όπλων και κυρίως των ανταλλακτικών κλπ μερών αυτών, όταν γίνεται απο σκοπευτές ή απο εμπόρους για λογαριασμό συγκεκριμένων σκοπευτών που δεν επιθυμούν να εμπλακούν σε μια δαιδαλώδη διαδικασία,γίνεται με σκοπό όχι την εμπορία αλλά την προαγωγή ενός Ολυμπιακού αθλήματος. Μέρος της βελτίωσης της επίδοσης ενός σκοπευτή αποτελεί η βελτίωση του όπλου του. Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει όταν για την εισαγωγή ενός ανταλλακτικού απαιτούνται οι ίδιες χρονοβόρες διαδικασίες όπως στην εισαγωγή ενός πλήρους όπλου. Και εδώ ο νομοθέτης καλείται να εξετάσει την χρήση και την πρόθεση και να νομοθετήσει ανάλογα. Και σε αυτό το σχέδιο δεν διευκρινίζεται τι είναι σκοπευτική διόπτρα ούτε δικαιολογεί την απαγόρευση. Είναι οι μεγενθυτικές διόπτρες που χρησιμοποιούν οι ελεύθεροι σκοπευτές; Είναι μήπως όλα τα κλειστά σκοπευτικά; Είναι τα πεδιοσκόπια που χρησιμοποιούμε για να βλέπουμε τις βολές μας επι του στόχου και που είναι ίδια ή μικρότερα απο αυτά που χρησιμοποιούνται στην ορνιθοπαρατήρηση; Είχα θέσει την ίδια ερώτηση στην ΓΑΔΑ και με παρέπεμψαν στον 2168 που όμως δεν το διευκρινίζει. Η εισαγωγή επιλεγμένης παρτίδας φυσιγγίων όπλων σκοποβολής μπορεί ίσως να επιτρέπεται, αλλά η διδικασία είναι ένας μικρός εφιάλτης. Χωρίς αυτά, δεν μπορούν να υπάρξουν επιδόσεις και η σκοποβολή μετατρέπεται απο άθλημα σε χόμπυ. Ενώ οι κυνηγοί με τον 2168 μπορούν να εισάγουν χωρίς άδεια μέχρι 500 φυσίγγια για τα όπλα τους, και η συνθήκη Σένγκεν αρ88 παρ1 απαλλάσσει τους κατόχους όπλων από την υποχρέωση της έκδοσης άδειας για την αγορά πυρομαχικών προοριζομένων για τα όπλα τους, κατι τέτοιο δεν ισχύει στην Ελλάδα. Επιτέλους πρέπει να υπάρξει μια κοινή απλή νομοθεσία για όλες τις χώρες της ΕΕ που να ρυθμίζει αυτό το θέμα.