Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Υποστήριξη Προσφύγων στο Αιγαίο (RSA)' | 20 Οκτωβρίου 2019, 11:44

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  H διαφοροποίηση της διάρκειας των αδειών διαμονής που χορηγούνται σε πρόσφυγες και δικαιούχους επικουρικής προστασίας κρίνεται ελλιπώς δικαιολογημένη και διοικητικά επαχθής. Πρώτον, δεν υφίσταται χρονική διαφοροποίηση στο χαρακτήρα των δύο καθεστώτων προστασίας. Όπως είχε παρατηρηθεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά την υποβολή της νομοθετικής πρότασης για την αναδιατύπωση της Οδηγίας για την αναγνώρισης:«Όταν εισήχθη η επικουρική προστασία, θεωρήθηκε ότι το καθεστώς αυτό είχε προσωρινό χαρακτήρα. Ως εκ τούτου, η οδηγία επιτρέπει στα κράτη µέλη τη διακριτική ευχέρεια της παροχής στους δικαιούχους χαµηλότερου επιπέδου δικαιωµάτων από ορισµένες απόψεις. Ωστόσο, η πείρα που αποκτήθηκε µέχρι στιγµής στην πράξη έχει καταδείξει ότι αυτή η αρχική υπόθεση δεν ήταν ακριβής. Εποµένως, είναι απαραίτητη η άρση οποιωνδήποτε περιορισµών των δικαιωµάτων των δικαιούχων επικουρικής προστασίας που δεν µπορούν πλέον να θεωρηθούν ως απαραίτητοι και αντικειµενικά δικαιολογηµένοι.» Τουλάχιστον έξι κράτη μέλη της ΕΕ (Ολλανδία, Λουξεμβούργο, Ηνωμένο Βασίλειο, Φινλανδία, Ιταλία, Μάλτα) χορηγούν, όπως η Ελλάδα υπό την ισχύουσα νομοθεσία, άδειες διαμονής ίσης διάρκειας σε πρόσφυγες και δικαιούχους επικουρικής προστασίας. Παράλληλα, σε πληθώρα χωρών ισχύουν ευνοϊκότερες διατάξεις της Οδηγίας, ήτοι διάρκεια αδειών διαμονής δικαιούχων επικουρικής προστασίας δύο ετών (Πολωνία), τριών ετών (Βουλγαρία, Κροατία, Ουγγαρία, Λουξεμβούργο, Μάλτα, Ιρλανδία, Πορτογαλία), τεσσάρων ετών (Γαλλία, Φινλανδία) ή και πέντε ετών (Ηνωμένο Βασίλειο, Ολλανδία, Ιταλία). Δεύτερον, η θέσπιση δυσμενέστερων διατάξεων ως προς τα δικαιώματα των δικαιούχων διεθνούς προστασίας συνίσταται επιπλέον διοικητικό φόρτο για τις αρμόδιες αρχές. Η μείωση της διάρκειας των αδειών διαμονής θα επιφέρει αυξημένο αριθμό αιτημάτων ανανέωσης των αδειών ενώπιον της Υπηρεσίας Ασύλου, προσθέτοντας έτσι διοικητικό βάρος σε συνάρτηση με τις υπάρχουσες καθυστερήσεις στη διεκπεραίωση των ανανεώσεων των αδειών διαμονής, καθώς και πιθανή αύξηση προσφυγών κατά αποφάσεων χορήγησης επικουρικής προστασίας έναντι του καθεστώτος του πρόσφυγα. Υπό το φως των άνω διοικητικών καθυστερήσεων, προστίθεται ότι καθίσταται αναγκαία η διευκρίνιση της διατήρησης του δικαιώματος διαμονής και πρόσβασης των δικαιούχων σε δικαιώματα και παροχές που απορρέουν από αυτό κατά τη διάρκεια της διαδικασίας ανανέωσης της άδειας διαμονής.