Αρχική Σχέδιο Νόμου Περί Διεθνούς ΠροστασίαςΆρθρο 86 (Άρθρο 38 Οδηγίας 2013/32/ΕΕ) Ασφαλείς τρίτες χώρεςΣχόλιο του χρήστη Υποστήριξη Προσφύγων στο Αιγαίο (RSA) | 20 Οκτωβρίου 2019, 12:58
  • Σχόλιο του χρήστη 'Υποστήριξη Προσφύγων στο Αιγαίο (RSA)' | 20 Οκτωβρίου 2019, 12:58

    Κριτήριο συνδέσμου: Ορισμένα από τα κριτήρια, ήτοι η προηγούμενη διαμονή ή σπουδές, η ύπαρξη συγγενικών δεσμών ή η ύπαρξη κοινωνικών, επαγγελματικών σχέσεων, είναι ενδεικτικά της ύπαρξης προσωπικού και πραγματικού δεσμού μεταξύ του αιτούντος και της τρίτης χώρας, βάσει του οποίου η επιστροφή σε αυτή θα ήταν εύλογη. Εντούτοις, η RSA επισημαίνει ότι κριτήρια όπως η αντικειμενική και υποκειμενική δυνατότητα επαφής με τις αρχές, η γεωγραφική εγγύτητα της χώρας καταγωγής δεν ενδεικνύουν την ύπαρξη προσωπικού συνδέσμου. Επίσης, κριτήρια όπως η γνώση της γλώσσας δεν αρκούν καθ’εαυτόν ή σε συνδυασμό με τη διέλευση από τη χώρα για τον καθορισμό του επαρκούς συνδέσμου με αυτή. Μεθοδολογία: Δεν γίνεται καμία ρύθμιση των κανόνων σχετικά με τη μεθοδολογία που πρέπει να ακολουθούν οι αρχές κρίνοντας εάν μία χώρα είναι «ασφαλής τρίτη χώρα» για ένα συγκεκριμένο αιτούντα, ήτοι τους κανόνες βάσει των οποίων αξιολογείται αν πληρούνται τα κριτήρια της παρ. 1. Παράλληλα, η παρ. 2 φαίνεται να εξαιρεί από την εξατομικευμένη κρίση των κριτηρίων της παρ. 1 όσους αιτούντες προέρχονται από χώρα που εμπεριέχεται στον εθνικό κατάλογο «ασφαλών τρίτων χωρών», κάτι που κρίνεται αντίθετο με την Οδηγία και το διεθνές δίκαιο. Ακόμη και στην περίπτωση που μία χώρα έχει χαρακτηριστεί γενικά ως ασφαλής, οφείλεται να ακολουθήσει εξατομικευμένη εξέταση της συνδρομής των κριτηρίων της παρ. 1 στην περίπτωση του αιτούντος, ρυθμίζοντας τη δυνατότητα προσβολής τόσο του γενικού χαρακτηρισμού της χώρας ως ασφαλούς όσο και της εφαμοργής της έννοιας στη συγκεκριμένη περίπτωση. Με την κατάρτιση καταλόγου, υπάρχει κίνδυνος αυτόματης εφαρμογής της έννοιας χωρίς ενδελεχή αξιολόγηση των ατομικών συνθηκών του αιτούντος και υπέρμετρου βάρους απόδειξης του αιτούντος σε περίπτωση που αμφισβητεί τον εθνικό κατάλογο ή τη συνδρομή των κριτηρίων της «ασφαλούς τρίτης χώρας» στην ατομική του περίπτωση.