Αρχική Σχέδιο Νόμου Περί Διεθνούς ΠροστασίαςΆρθρο 86 (Άρθρο 38 Οδηγίας 2013/32/ΕΕ) Ασφαλείς τρίτες χώρεςΣχόλιο του χρήστη Equal Rights Beyond Borders | 21 Οκτωβρίου 2019, 15:16
  • Σχόλιο του χρήστη 'Equal Rights Beyond Borders' | 21 Οκτωβρίου 2019, 15:16

    Η διευκρίνιση ως προς την έννοια του “συνδέσμου” είναι ευπρόσδεκτη. Ωστόσο, ορισμένα από τα κριτήρια είναι μη συνεκτικά και παραπλανητικά. Παραμένει ασαφές το γιατί πρέπει να αποτελεί κριτήριο για μια ασφαλή χώρα το γεγονός της “γεωγραφικής εγγύτητας με τη χώρα καταγωγής". Στους πρόσφυγες κατά κανόνα πρέπει να παρέχεται προστασία από το κράτος όπου υποβάλλουν το σχετικό αίτημα (πρβλ. UNHCR, αριθ. 97 (LIV) - 2003, iv. a). Αντιθέτως, θα πρέπει να διερωτηθεί κανείς τι θα χαρακτήριζε μια χώρα ως ασφαλή μόνο επειδή είναι γεωγραφικά κοντά στη χώρα προέλευσης. Θα ήταν μάλλον πιο λογικό να υποθέσουμε ότι μια γειτονική χώρα δεν είναι ασφαλής, καθώς ο κίνδυνος διώξεων μπορεί να είναι ακόμη πραγματικός, ιδίως εάν αυτή η χώρα μπορεί να σχετίζεται λόγω γειτνίασης με τους λόγους δίωξης στη χώρα προέλευσης. Όσον αφορά την παράγραφο 3, συμφωνούμε με την άποψη της RSA σχετικά με τον κίνδυνο μη διενέργειας ατομικής αξιολόγησης και αντιστροφής του βάρους της απόδειξης. Θα θέλουμε να τονίσουμε ότι τουλάχιστον από το Άρθρο 33 της Σύμβασης της Γενεύης και το Άρθρο 3 της ΕΣΔΑ και της αντίστοιχης νομολογίας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Hirsi, M.S.S.), δεν μπορεί να υπάρξει αμφιβολία ότι απαιτείται εξατομικευμένη αξιολόγηση και ότι το βάρος της απόδειξης το έχει το αντίστοιχο κράτος. Θα πρέπει επίσης να υπογραμμιστεί ότι για την αξιολόγηση της ενδεχόμενης ασφάλειας μιας χώρας, απαιτείται μεμονωμένη αξιολόγηση και εκτός από πηγές κυβερνήσεων και διεθνών οργανισμών πρέπει να λαμβάνονται υπόψη και οι εκθέσεις Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΕΔΔΑ, M.S.S., ECJ, N.S.). Επιπλέον, οι ευρείες διπλωματικές διαβεβαιώσεις δεν επαρκούν, αλλά πρέπει να αφορούν την ατομική υπόθεση (ΕΔΔΑ, Tarakhel). Τέλος, η εισαγωγή ενός καταλόγου όπως προβλέπεται στην παράγραφο 3 είναι αντίθετη προς την οδηγία 2013/32/ΕΕ. Υπό σαφή διατύπωση και συστηματοποίηση της οδηγίας, ένας τέτοιος κατάλογος μπορεί να συσταθεί μόνο όσον αφορά στα "Ευρωπαϊκά Κράτη" (άρθρο 39). Εξ αντιδιαστολής προκύπτει ότι είναι δυνατό να εισαχθεί μόνο αυτού του τύπου ο κατάλογος και σαφώς όχι ένας με περιεχόμενο πέραν αυτού. Εάν καταρτιστεί ένας τέτοιος κατάλογος, θα μπορούσε να αποτελείται μόνο από τα κράτη μέλη της ΕΕ και από άλλα ευρωπαϊκά κράτη όπως η Νορβηγία ή η Ελβετία. Επομένως, ασφαλώς θα πρέπει να διευκρινιστεί ή να απορριφθεί η διατύπωση της διάταξης, άλλως αναμφισβήτητα παραβιάζει το Ευρωπαϊκό Δίκαιο.