Αρχική Σχέδιο Νόμου Περί Διεθνούς ΠροστασίαςΆρθρο 114

Άρθρο 114

1. Προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι έκτακτες ανάγκες υποδοχής που προκύπτουν από την είσοδο και παραμονή στη χώρα, στις περιπτώσεις μαζικών αφίξεων ή κατακόρυφης αύξησης των ροών προσώπων που αιτούνται διεθνούς προστασίας, από τη δημοσίευση του παρόντος νόμου και εντός προθεσμίας δύο (2) μηνών οι αναγνωρισμένοι κατά τις διατάξεις του παρόντος πρόσφυγες και δικαιούχοι επικουρικής προστασίας υποχρεούνται να αποχωρήσουν αμελλητί από τις Δομές Υποδοχής και Φιλοξενίας.
2. Για την υποχρέωσή τους αυτή ενημερώνονται σε γλώσσα που κατανοούν τους παρέχεται δε κάθε συνδρομή από τις Εθνικές Αρχές αλλά και από την Ύπατη Αρμοστεία και άλλους φορείς προκειμένου να διευκολυνθούν κατά την αποχώρησή τους αλλά και την μετάβασή τους είτε σε τόπους που επιλέγουν οι ίδιοι είτε σε τόπους που προτείνονται από τις εθνικές αρχές.
3. Σε περίπτωση μη συμμόρφωσης προς τις διατάξεις των προηγούμενων παραγράφων εφαρμόζονται αναλογικά τα οριζόμενα στην παράγραφο 3 του άρθρου 79 του παρόντος.

Σχόλια
  • 21 Οκτωβρίου 2019, 16:36 | Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες

    Άρθρο 114- Υποχρέωση προς αποχώρηση από δομές υποδοχής και φιλοξενίας όσων τους αναγνωρίζεται καθεστώς διεθνούς προστασίας

    Με την ως άνω μεταβατική διάταξη, προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι έκτακτες ανάγκες υποδοχής που προκύπτουν από περιπτώσεις μαζικών αφίξεων και κατακόρυφης αύξησης ροών προσώπων που αιτούνται διεθνούς προστασίας, οι αναγνωρισμένοι πρόσφυγες και δικαιούχοι επικουρικής προστασίας οφείλουν να αποχωρήσουν αμελλητί από τις δομές υποδοχής και φιλοξενίας. Με τη διάταξη αυτή επιχειρείται η θεσμοθέτηση διοικητικών πρακτικών του πρώην Υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής, η οποία υποχρέωνε σε αποχώρησε τους αναγνωρισμένους δικαιούχους διεθνούς προστασίας, παρά την έλλειψη ειδικών προγραμμάτων παροχής κοινωνικής προστασίας, που επιβάλλεται ενόψει της ευάλωτης θέσης τους. Η λειτουργία του προγράμματος HELIOS υπό την αιγίδα του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης που παρέχει εξειδικευμένη προστασία σε αναγνωρισμένους δικαιούχους διεθνούς προστασίας έχει μόλις ξεκινήσει, έτσι ώστε η σχετική θεσμοθέτηση της ως άνω υποχρέωσης αποχώρησης, να παρίσταται πρόωρη και κοινωνικά μη δικαιολογημένη, ενόψει της αυξημένης υποχρέωσης της Ελληνικής Πολιτείας παροχής συνθηκών προστασίας σε αναγνωρισμένους δικαιούχους διεθνούς προστασίας έναντι των αιτούντων αυτή.

  • 21 Οκτωβρίου 2019, 15:03 | SolidarityNow

    Η αποχώρηση των δικαιούχων διεθνούς προστασίας από Δομές Υποδοχής και Φιλοξενίας η οποία προβλέπεται αμελλητί προκειμένου για την αντιμετώπιση έκτακτων αναγκών υποδοχής, είναι εξαιρετικά προβληματική καθώς δεν λαμβάνει υπόψη τις ειδικές συνθήκες ευάλωτων προσώπων ενώ γενικότερα δεν προβλέπει τρόπους για την προστασία των δικαιούχων που καλούνται να αποχωρήσουν από την έκθεση σε επισφαλείς συνθήκες διαβίωσης και την αστεγία.

  • 21 Οκτωβρίου 2019, 15:34 | PRAKSIS

    Η θέσπιση της συγκεκριμένης διάταξης αναμένεται να δημιουργήσει πρακτικά προβλήματα. Είναι προφανές ότι η επιδιωκόμενη αποσυμφόρηση των δομών φιλοξενίας, χωρίς να γίνεται καμία μνεία σε αξιολογικά κριτήρια, δύναται να οδηγήσει σε κατάφωρες παραβιάσεις των θεμελιωδών δικαιωμάτων δικαιούχων διεθνούς προστασίας. Ο κίνδυνος της αστεγίας που συνεπάγεται, σε συνδυασμό με την απουσία κινήτρων για την υποβοήθηση της ενταξιακής τους διαδικασίας (λ.χ. επιδότηση ενοικίων σε συγκεκριμένες κατηγορίες δικαιούχων διεθνούς προστασίας, αναμένεται να οδηγήσει και ισχυρές αντιδράσεις. Σε περίπτωση μη συμμόρφωσης, αναφέρεται η εφαρμογή των οριζόμενων στην παρ. 3 του άρθρου 79 το οποίο όμως συνδέεται με την τροποποίηση των στοιχείων της ταυτότητάς τους, το οποίο είναι προφανώς είναι κάποια άλλη διάταξη και όχι το άρθρο 79!

  • 20 Οκτωβρίου 2019, 12:54 | Υποστήριξη Προσφύγων στο Αιγαίο (RSA)

    Συνίσταται η απόρριψη του άρθρου, με το οποίο το Υπουργείο επιχειρεί εξαιρετικά επαχθείς και μη εξατομικευμένες ρυθμίσεις για τη μείωση των ελλείψεων θέσεων στις δομές φιλοξενίας, χωρίς τη θέσπιση ή έστω εξέταση μέτρων όπως διασφαλιστεί η προστασία των εν λόγω αιτούντων και δικαιούχων προστασίας από απάνθρωπες συνθήκες ή επαναπροώθηση.

  • 17 Οκτωβρίου 2019, 22:09 | M.Z.

    1. Θα πρέπει να οριστεί τη σημαίνει αύξηση των ροών. Πως θα οριστεί το μέτρο που «αντέχει» το σύστημα φιλοξενίας της χώρας;
    2. Εφόσον οι δομές φιλοξενίας μπορεί να είναι και ιδιωτικών φορέων, δεν ορίζει ποιος ενημερώνει τους πρόσφυγες για την διαδικασία. Αναφέρει εμπλοκή των Αρχών για ενδεχόμενη εκκένωση, αλλά δεν προβλέπει διαδικασία επίδοσης διοικητικής πράξης εξόδου. Επίσης δεν προβλέπει εάν η ευθύνη για την αποχώρηση είναι του φορέα φιλοξενίας ή του αρμόδιου υπουργείου.
    3. Η παράγραφος 3 παραπέμπει σε άσχετο άρθρο. Προφανώς μιλάμε για βάσιμο λόγω στέρησης ανανέωσης του προσφυγικού καθεστώτος; Επίσης, πρέπει να υπάρχει πρόβλεψη και μη συμμόρφωσης των φορέων φιλοξενίας στις αποφάσεις.

  • 17 Οκτωβρίου 2019, 11:25 | Ε.Κ.

    Το άρθρο 79 στο οποίο παραπέμπει η παράγραφος 3 αφορά στα στοιχεία ταυτότητας των αιτούντων (διαδικασία εξέτασης αιτημάτων ασύλου) και όχι στις συνέπειες και/ή δικαιώματα των αναγνωρισμένων προσφύγων που αρνούνται να εγκαταλείψουν τις δομές φιλοξενίας.
    Κατανοώντας την ανάγκη αποσυμφόρησης των δομών φιλοξενίας κατά την εφαρμογή της διάταξης θα πρέπει να ληφθούν υπόψη βασικές αρχές δικαίου, όπως είναι η απαγόρευση απάνθρωπης και εξευτελιστικής μεταχείρισης (άρθρο 3 ΕΣΔΑ) που συνεπάγεται η αστεγία, όταν οι ενδιαφερόμενοι δεν έχουν δυνατότητες πρόσβασης σε αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης.
    Τούτο σημαίνει ότι θα πρέπει να υπάρχει συγκεκριμένο πλαίσιο για την ένταξη των αναγνωρισμένων προσφύγων που καλούνται να εγκαταλείψουν τις δομές φιλοξενίας, το οποίο θα πρέπει να είναι προσβάσιμο και διαθέσιμο σε αυτούς.Η μετάβαση στην ανεξάρτητη διαβίωση των αναγνωρισμένων προσφύγων θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη και την υποχρέωση του κράτους να σέβεται τα δικαιώματα του παιδιού χωρίς παρεκκλίσεις.
    Σημειώνεται τέλος ότι η Οδηγία για την Υποδοχή προβλέπει εξαιρέσεις από την παροχή των υλικών συνθηκών υποδοχής, όταν οι αιτούντες άσυλο έχουν τα αναγκαία μέσα διαβίωσης. Τούτο προβλέπεται στο άρθρο 57 παρ. 3 του σχεδίου νόμου. Μήπως να εξεταστεί η περίπτωση μέσω δημόσιων κοινωνικών υπηρεσιών να επιβεβαιώνεται ότι όσοι φιλοξενούνται στις δομές φιλοξενίας δεν έχουν τα μέσα για ανεξάρτητη διαβίωση ?

Σχόλια