Αρχική Σχέδιο Νόμου Περί Διεθνούς ΠροστασίαςΆρθρο 32 (Άρθρο 31 Οδηγίας 2011/95/ΕΕ) Ασυνόδευτοι ανήλικοι

Άρθρο 32 (Άρθρο 31 Οδηγίας 2011/95/ΕΕ) Ασυνόδευτοι ανήλικοι

1. Το Τμήμα Προστασίας Προσφύγων και Αιτούντων Άσυλο της Διεύθυνσης Κοινωνικής Αντίληψης και Αλληλεγγύης του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, λαμβάνει τα αναγκαία μέτρα, το συντομότερο δυνατό από τη χορήγηση του καθεστώτος διεθνούς προστασίας, για να διασφαλιστεί η εκπροσώπηση των ασυνόδευτων ανηλίκων με το διορισμό επιτρόπου ή, όπου απαιτείται, με την ανάθεση της σχετικής ευθύνης σε οργάνωση επιφορτισμένη με τη μέριμνα και τη προστασία των ανηλίκων ή με οποιαδήποτε άλλη κατάλληλη μορφή εκπροσώπησης, σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία και της αποφάσεις των δικαστηρίων.
2. Επίσης η ως άνω αρχή μεριμνά, ώστε οι ανάγκες του ανήλικου να καλύπτονται επαρκώς κατά την εφαρμογή του παρόντος νόμου από τον διορισμένο επίτροπο ή εκπρόσωπο και αξιολογούν τακτικά την κατάσταση του ανηλίκου.
3. Η ως άνω αρχή εξασφαλίζει τη διαμονή των ασυνόδευτων ανηλίκων:
α) μαζί με της ενήλικους συγγενείς ή
β) σε οικογένεια που θα έχει την επιμέλεια του ανηλίκου ή
γ) σε ειδικά κέντρα φιλοξενίας ανηλίκων ή
δ) σε άλλου είδους καταλύματα κατάλληλα για ανηλίκους.
Η γνώμη του ανήλικου λαμβάνεται υπόψη ανάλογα με την ηλικία του και το βαθμό της ωριμότητας του.
4. Τα αδέρφια διαμένουν μαζί, λαμβανομένου υπόψη του βέλτιστου συμφέροντος του ανηλίκου και ιδίως της ηλικίας και του βαθμού της ωριμότητας του. Οι μεταβολές διαμονής των ασυνόδευτων ανηλίκων περιορίζονται στο ελάχιστο.
5. Στο πλαίσιο της προστασίας του βέλτιστου συμφέροντος του ασυνόδευτου ανηλίκου η ως άνω αρχή καταβάλλει προσπάθεια για τον ταχύτερο δυνατό εντοπισμό των μελών της οικογένειας του. Σε περιπτώσεις ενδεχόμενης απειλής κατά της ζωής ή της ακεραιότητας του ανηλίκου ή των στενών συγγενών του, ιδίως αν οι τελευταίοι έχουν παραμείνει στη χώρα καταγωγής, λαμβάνεται μέριμνα, ώστε η συλλογή, επεξεργασία και ανταλλαγή πληροφοριών σχετικών με τα πρόσωπα αυτά να γίνεται εμπιστευτικά.
6. Τα άτομα που επιλαμβάνονται της φροντίδας ασυνόδευτων ανηλίκων απαιτείται να έχουν την κατάλληλη κατάρτιση, σχετικά με της ανάγκες τους.

Σχόλια
  • 21 Οκτωβρίου 2019, 00:43 | Μαρία

    Να υπάρξει πρόβλεψη στο νόμο για την πιστοποίηση μέσω ιατρικών εξετάσεων της πραγματικής ηλικίας των ανηλίκων, όπου κρίνεται αναγκαίο, μιας και είναι σε όλους μας γνωστό ( και όχι μόνο στην Ελλάδα) πως πολλοί από αυτούς δηλώνουν ψευδώς ανήλικοι.

  • 19 Οκτωβρίου 2019, 18:50 | ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ Κ.

    Ο νόμος θα πρέπει να μεριμνήσει και ώστε όλα τα ασυνόδευτα ανήλικα (ανεξάρτητα αν έχει χορηγηθεί ή όχι προσφυγικό καθεστώς ή καθεστώς επικουρικής προστασίας) να έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση (τυπική και/ή μη τυπική).

  • 18 Οκτωβρίου 2019, 14:02 | Terre des hommes Hellas

    Στην καθημερινή πρακτική, στα υπερσυνωστισμένα Κέντρα Υποδοχής και Ταυτοποίησης η εφαρμογή των εν λόγω διατάξεων είναι ιδιαίτερα προβληματική. Τα ασυνόδευτα παιδιά δεν μεταφέρονται σε ασφαλή διαμονή. Ο διορισμός επιτρόπου δεν γίνεται έγκαιρα. Τα συστήματα αναδοχής και επιτροπείας δεν λειτουργούν ακόμη ή λειτουργούν με τρόπο ανεπαρκή.

    Για τον παραπάνω λόγο, στο νέο νόμο, ή σε αντίστοιχες κανονιστικές πράξεις, θα πρέπει να ορισθούν επακριβώς οι πράξεις στις οποίες θα πρέπει να προβαίνουν οι επιληφθείσες αρχές για να προστατεύσουν τα ανήλικα.

    Προς τούτο, προτείνονται τα ακόλουθα:
    * Ο νόμος θα πρέπει να δείχνει ρητά στην κατεύθυνση της απομάκρυνσης όλων των ασυνόδευτων και χωρισμένων παιδιών από υπερπληθείς εγκαταστάσεις σε κατάλληλη και ασφαλή στέγαση.

    * Ο νόμος θα πρέπει να απαγορεύει ρητά να εφαρμόζονται λύσεις έκτακτης ανάγκης (όπως οι «ασφαλείς ζώνες» και τα ξενοδοχεία για ασυνόδευτα και χωρισμένα παιδιά), οι οποίες στοχεύουν στην παροχή προσωρινής στέγασης. Θα πρέπει να σταματήσει σταδιακά η στέγαση σε εγγενώς προσωρινές και -συνεπώς- μη βιώσιμες εγκαταστάσεις, όπως τα ξενοδοχεία. Μέρη όπως οι «ασφαλείς ζώνες» θα πρέπει να χρησιμοποιούνται μόνο σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης και για περιορισμένο χρονικό διάστημα. Οι παραπάνω λύσεις έκτακτης ανάγκης έχουν «κανονικοποιηθεί» και μετατραπεί σε μακροπρόθεσμη λύση για εκατοντάδες παιδιά. Επιπλέον, θα πρέπει να απαγορευτεί εξ ολοκλήρου η λύση της υπαγωγής των ασυνόδευτων παιδιών σε «προστατευτική φύλαξη», συνήθως, σε αστυνομικά κελιά, εν αναμονή της τοποθέτησής τους σε ξενώνες, η οποία, πολλές φορές, μπορεί να καθυστερήσει για εβδομάδες.

    * Θα πρέπει να ληφθεί μέριμνα για παροχή προστασίας και υποστήριξης των ασυνόδευτων παιδιών που ζουν στο δρόμο. Τα άστεγα ασυνόδευτα παιδιά θα πρέπει να βρίσκονται σε απόλυτη προτεραιότητα στο Μηχανισμό Παραπομπών του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικής Αλληλεγγύης προσφέροντάς τους ασφαλές καταφύγιο. Αναγκαία για την επίσπευση αυτών των μέτρων είναι η βελτίωση της επικοινωνίας και συνεργασίας μεταξύ των αρμόδιων αρχών και άλλων ενδιαφερόμενων μερών, όπου είναι απαραίτητο, συμπεριλαμβανομένης της Κοινωνίας των Πολιτών.

    * Ο νόμος και οι σχετικές κανονιστικές ρυθμίσεις θα πρέπει να εξασφαλίζουν την επαρκή και κατάλληλη στέγαση για ασυνόδευτα και χωρισμένα παιδιά ακόμη και μέσα από ρήτρες που θα ρυθμίζουν την κατανομή της χρηματοδότησης, προκειμένου να αποφεύγονται οι παρατεταμένες καθυστερήσεις στη χρηματοδοτική ροή προς τις δομές φιλοξενίας που έχουν ως αποτέλεσμα την υψηλή κινητικότητα του προσωπικού και τη μείωση των θέσεων σε ξενώνες.

    * Συνολικά ο νόμος θα πρέπει να προτεραιοποιήσει μια βιώσιμη, μακροπρόθεσμη στρατηγική στη βάση των βέλτιστων συμφερόντων του παιδιού και στην παροχή σταθερών λύσεων, ενισχύοντας παράλληλα την εφαρμογή του Εθνικού Σχεδίου Δράσης για τα Δικαιώματα του Παιδιού.

    * Ο νόμος θα πρέπει να εξασφαλίζει ουσιαστική πρόσβαση στη νομική βοήθεια για όλα τα παιδιά και να αυξήσει τη δυναμικότητα της Εθνικής Μονάδας Δουβλίνου της Ελληνικής Υπηρεσίας Ασύλου για την ταχύτερη διεκπεραίωση των οικογενειακών επανενώσεων.

    * Ο νόμος θα πρέπει να δείχνει στην κατεύθυνση της ανάπτυξης ικανοτήτων και της ενίσχυσης της εξειδίκευσης των επαγγελματιών που εμπλέκονται στην παιδική προστασία, με την παράλληλη αύξηση των δημοσίων υπαλλήλων που εμπλέκονται στο σύστημα υποδοχής και ασύλου.

  • 17 Οκτωβρίου 2019, 14:23 | Ιωάννης Βιταλιώτης

    Πως τεκμαίρεται με βεβαιότητα ότι ο αιτων άσυλο είναι ανήλικος; Ειδικά για ορισμένες εθνοτικες ομάδες δεν είναι καθόλου σαφές, με τα μάτια ενός Ευρωπαίου, εάν ο εν λόγω ενδιαφερόμενος είναι 16,17,20 ή και άνω των 20 ετών. Γνωρίζω περίπτωση ατόμου από Αφρική που διέμενε σε δομή φιλοξενίας στην περιοχή της Κυψέλης ότι δήλωνε ανήλικος ενώ ήταν άνω των 20, όπως ο ίδιος παραδέχθηκε σε φιλικό μου πρόσωπο που εργαζόταν στη δομή. Δεν θα πρέπει να υπάρχει έγκυρη και ασφαλής μέθοδος διάγνωσης της ηλικίας, βασιζόμενη σε βιολογικά χαρακτηριστικά; Είναι δυνατόν να βασιζόμαστε σε κάποιου είδους «υπεύθυνη δήλωση» και σε αμφιβόλου γνησιότητας έγγραφα;

Σχόλια