Αρχική ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΜΕ ΤΙΤΛΟ: "ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ, ΙΑΤΡΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΛΟΙΠΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΥΓΕΙΑΣ"Άρθρο 9 Κωλύματα διορισμού ιατρών Εθνικού Συστήματος Υγείας – Τροποποίηση παρ. 4 άρθρου 27 ν. 1397/1983Σχόλιο του χρήστη Χρήστος Γιαννικούλης | 30 Οκτωβρίου 2022, 13:15
  • Σχόλιο του χρήστη 'Χρήστος Γιαννικούλης' | 30 Οκτωβρίου 2022, 13:15

    στ) δεν είναι υγιής. Η διάταξη στο σημείο αυτό είναι, πέρα από εξαιρετικά ασαφής, και παράλογη: οι προϋποθέσεις επαρκούς άσκησης της ιατρικής δεν μπορεί παρά να είναι οι ίδιες, είτε στο δημόσιο, είτε στον ιδιωτικό τομέα. Πως είναι δυνατόν μια νόσος να επιτρέπει την ιδιωτική άσκηση της ιατρικής επαρκώς, αλλά να την εμποδίζει μόλις ο ιατρός προσληφθεί στο Ε.Σ.Υ. ; Σίγουρα υπάρχουν νόσοι που καθιστούν την άσκηση της ιατρικής αδύνατη όπως π.χ. μια αρρύθμιστη βαριά ψυχική νόσος, όμως το κώλυμα σε αυτήν την περίπτωση πρέπει να τίθεται κατά την χορήγηση άδειας ασκήσεως επαγγέλματος στον ιατρό. Υπάρχουν επίσης νόσοι που μπορούν να εμποδίσουν την άσκηση μιας ειδικότητας, είτε στον ιδιωτικό είτε στον δημόσιο τομέα, αλλά να επιτρέπουν την άσκηση κάποιας άλλης λ.χ. ένας ιατρός με σοβαρό πρόβλημα όρασης ίσως να μην μπορεί να γίνει χειρουργός μπορεί όμως να γίνει ψυχίατρος, είτε στον ιδιωτικό είτε στον δημόσιο τομέα. Εάν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε το όλο ζήτημα σοβαρά θα έπρεπε να καταρτιστεί κατάλογος παθήσεων οι οποίες αποκλείουν γενικώς την άσκηση της ιατρικής και κατάλογος λιγότερο σοβαρών παθήσεων ανά ειδικότητα οι οποίες εμποδίζουν την άσκηση της συγκεκριμένης ειδικότητας. Στην δεύτερη περίπτωση ο έλεγχος ύπαρξης του κωλύματος θα πρέπει να διενεργείται κατά την έναρξη και κατά την λήξη της ειδίκευσης στην συγκεκριμένη ειδικότητα, θεσπίζοντας παράλληλα την πρόνοια για όσους ιατρούς ατυχήσουν να αναπτύξουν την απαγορευτική πάθηση ενδιάμεσα, να μπορούν να αλλάξουν ειδικότητα χωρίς αναμονή, ως υπεράριθμοι ασκούμενοι. ε) ‘’… περί καταπολέμησης του ρατσισμού και της ξενοφοβίας’’: φοβάμαι ότι με την διάταξη αυτή ανοίγουμε επικίνδυνους ατραπούς. Είναι γνωστό ότι το θέμα της μετανάστευσης (νόμιμης και παράνομης), της δυνατότητας ή μη ενσωμάτωσης των μεταναστών και ποιων εξ αυτών κ.λ.π. αποτελεί ένα φλέγον ζήτημα της τρέχουσας πολιτικής αντιπαράθεσης και όχι μόνο στην Ελλάδα, ενώ είναι γνωστό επίσης ότι συχνά κατά την πολιτική αντιπαράθεση για οποιοδήποτε ζήτημα (εθνικό, οικονομικό, κοινωνικό, περιβαλλοντολογικό κ.λ.π.)., άρα και για το συγκεκριμένο, συχνά ανταλλάσσονται διατυπώσεις ιδιαίτερης έντασης και οξύτητας. Επίσης είναι γνωστό ότι με την σύγχρονη αντιρατσιστική νομοθεσία, η αναγκαιότητα και η χρησιμότητα της οποίας επίσης μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο συζήτησης αλλά εκφεύγει του παρόντος θέματος, όχι μόνο η πράξη αλλά και μια διατύπωση, φράση ή πρόταση που εκφέρεται στον δημόσιο λόγο (προφορική ή έγγραφη, δια ζώσης ή μέσω διαδικτύου/μέσων κοινωνικής δικτύωσης, ΜΜΕ κλπ) μπορεί να γίνει αιτία ποινικής δίωξης του οποιουδήποτε με πρωτοβουλία του οποιουδήποτε άλλου. Παραδείγματα υπάρχουν άφθονα. Βέβαια υπάρχει η ασφαλιστική δικλίδα ότι απαιτείται αμετάκλητη δικαστική απόφαση, όμως το αποτέλεσμα κάθε δίκης ποτέ δεν είναι εξ ορισμού προδιαγεγραμμένο, είτε σε πρώτο, είτε σε δεύτερο βαθμό. Συνεπώς η λύση για κάθε ιατρό που φιλοδοξεί να ενταχθεί στο Ε.Σ.Υ. είναι ενδεχομένως η προληπτική αυτολογοκρισία. Εν κατακλείδι φοβάμαι ότι με την διάταξη αυτή εισάγεται έμμεσα, εκούσια ή ακούσια (θέλω να πιστεύω το δεύτερο), ένα ανεπίσημο και άτυπο άυλο πιστοποιητικό κοινωνικό φρονημάτων. Χρήστος Γιαννικούλης, Πρόεδρος Ιατρικού Συλλόγου Ηλείας