Αρχική ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΜΕ ΤΙΤΛΟ: "ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ, ΙΑΤΡΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΛΟΙΠΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΥΓΕΙΑΣ"Άρθρο 10 Απασχόληση στον ιδιωτικό τομέα των ιατρών Εθνικού Συστήματος Υγείας και των ιατρών μελών Διδακτικού Ερευνητικού Προσωπικού και Εργαστηριακού Διδακτικού Προσωπικού των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων – Τροποποίηση περ. α’ παρ. 1 και αντικατάσταση παρ. 4 άρθρου 11 ν. 2889/2001Σχόλιο του χρήστη ΕΘΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΤΥΦΛΩΝ | 31 Οκτωβρίου 2022, 14:27
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΕΘΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΤΥΦΛΩΝ' | 31 Οκτωβρίου 2022, 14:27

    Στην παρ 1. του άρθρου 10, σύμφωνα με το οποίο γίνεται τροποποίηση της περ. α’ παρ. 1 άρθρου 11 ν. 2889/2001, αναφορικά με την παροχή δυνατότητας υπό προϋποθέσεις, άσκησης ιδιωτικού έργου από ιατρούς και επιστημονικό προσωπικό πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, που υπηρετούν στα νοσοκομεία και στα Κέντρα Υγείας του ΕΣΥ, θεωρούμε ότι καταστρατηγεί και απειλεί τον δημόσιο, εθνικό και κοινωνικό χαρακτήρα του συστήματος υγείας, εφόσον οι εν λόγω επιστήμονες υγείας παρέχοντας ιδιωτικό έργο κατά τις απογευματινές ώρες σε άλλους ιδιωτικούς φορείς, α) θα έχουν μειωμένο ενδιαφέρον εξυπηρέτησης των πολιτών στα νοσοκομεία β) θα μετακινούν λόγω συμφέροντος την εξυπηρέτηση και διαχείριση των ασθενών στον ιδιωτικό τομέα γ) θα έχουν υπερβολική κόπωση, με συνέπεια την αδυναμία ποιοτικής παροχής υπηρεσιών και εκτέλεσης των καθηκόντων τους εντός των δημοσίων μονάδων υγείας και δ) θα επιβαρυνθεί η ιδιωτική δαπάνη υγείας στους ασθενείς, η οποία ήδη έχει διογκωθεί και μέσω της φαρμακευτικής και εργαστηριακής περίθαλψης Δεδομένου ότι με τον ν.4931/2022 έχει δοθεί η δυνατότητα σε ιδιώτες γιατρούς να παρέχουν ιδιωτικό έργο, στο πλαίσιο των νοσοκομείων και των κέντρων υγείας του ΕΣΥ (υπό ειδικές προϋποθέσεις) επιβεβαιώνεται πλέον η συντονισμένη προσπάθεια που γίνεται το τελευταίο εξάμηνο αποδόμησης του ΕΣΥ, μείωσης του κύρους του, της εγκυρότητας και του δημόσιου χαρακτήρα του, οδηγώντας τους ασθενείς σε περιπέτειες σε επίπεδο διάγνωσης και θεραπείας των παθήσεών τους, με ολοένα και μεγαλύτερη συνεισφορά από δικούς τους πόρους για την προστασία της υγείας τους, μειώνοντας την ευθύνη της Πολιτείας και τις δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού για τη διασφάλιση της υγείας του πληθυσμού ως δημόσιο αγαθό. Το γεγονός αυτό, είναι ιδιαίτερα επιβαρυντικό σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο για τα Άτομα με Αναπηρίες, Χρόνιες Παθήσεις και τις οικογένειές τους, δεδομένου ότι εκτός από τις ιδιαίτερα αυξημένες δαπάνες που έχουν από τις πρόσθετες ανάγκες τους λόγω αναπηρίας, επιβαρύνονται επιπλέον και από την αύξηση του μεριδίου συμμετοχής τους για την πληρωμή υπηρεσιών υγείας και φροντίδας που δεχόταν κατά κύριο λόγο δωρεάν στο πλαίσιο του ΕΣΥ. Ανάλογη και πιο σημαντική επιβάρυνση θα έχουν οι ανασφάλιστοι ΑμεΑ που εξυπηρετούνται αποκλειστικά από τις μονάδες υγείας του ΕΣΥ και που δε θα μπορούν να έχουν επαρκή πρόσβαση σε αυτές. Η όλη κατάσταση συμβάλλει στη περαιτέρω φτωχοποίηση των ΑμεΑ