Αρχική Διαρθρωτικές Αλλαγές στο Σύστημα ΥγείαςΆρθρο 43 Πολύτεκνες οικογένειεςΣχόλιο του χρήστη Αναστασία Μπέκα | 30 Δεκεμβρίου 2010, 23:39
  • Σχόλιο του χρήστη 'Αναστασία Μπέκα' | 30 Δεκεμβρίου 2010, 23:39

    Αξιότιμε κύριε υπουργέ, Σας γράφω σαν πολύτεκνη μητέρα. Όχι για να κλαφτώ, γιατί τα παιδιά μου, όπως και των άλλων πολυτέκνων οικογενειών θα ζήσουν και θα περάσουν και με τα λίγα, γιατί έχουν εκπαιδευτεί να αντέχουν σε δυσκολίες και να μοιράζονται όσα έχουν. . Ωστόσο είμαστε μια χώρα με ελάχιστα παιδιά, γερνάμε, γεμίσαμε λαθρομετανάστες που μας πνίγουν πληθυσμιακά, και θέλουμε επιπλέον-σαν έλληνες- να δώσουμε στην οικογένεια μια σημαντική προτεραιότητα. Σήμερα που οι Έλληνες αποκτούν 1,37 παιδιά ανά γυναίκα (επίσης δε σε ποσοστό 15% περίπου δεν παντρεύονται ενώ σε ποσοστό των εγγάμων μέχρι 20% δεν αποκτούν κανένα παιδί), είναι επιθυμία, καημός, ανάγκη, ελπίδα να γεννηθούν ελληνόπουλα. Έχουν να δώσουν στην πατρίδα μας. Λίγοι το τολμούν, οι πολύτεκνες οικογένειες είναι μόλις 180.000. Νόμιζα πως η πολιτεία το εκτιμούσε. Για το πλαφόν των 40.000 ευρώ το χρόνο: Αναρωτιέμαι γιατί οι υπουργοί και ο πρωθυπουργός απολαμβάνουν από την πολιτεία το δικαίωμα να έχουν προσωπικό οδηγό και αυτοκίνητο.. Μήπως ο μισθός τους δεν τους επιτρέπει να έχουν και να χρησιμοποιούν το δικό τους; Κανείς δεν σκέφτεται να ζητήσει να περικοπεί αυτή η πολυτέλεια, επειδή είναι αυτονόητο ότι τιμούμε αυτά τα πρόσωπα και τους αναγνωρίζουμε το δικαίωμα, παρά το ότι έχουν πολύ καλούς μισθούς για τα ελληνικά δεδομένα, να απολαμβάνουν ορισμένα τιμητικά προνόμια. Τι είναι άραγε τα επιδόματα των 44 ευρώ ανά παιδί το μήνα για τις πολύτεκνες οικογένειες; Και το επίδομα των 102 ευρώ ως σύνταξη για την πολύτεκνη μητέρα; Η τιμητική αναγνώριση ότι ο κόπος της αξίζει. Μάλιστα, το ύψος των επιδομάτων αυτών μοιάζει (για να μην πω ότι είναι) κοροϊδευτικό για τα δεδομένα της εποχής μας. Έπρεπε να γίνει περισσότερο, πολύ περισσότερο. Όχι απλώς να μην περικοπεί, αλλά να αυξηθεί. Και αυτό ανεξάρτητα από το εισόδημα. Αυτές οι παροχές δεν πρόκειται να ζημιώσουν το κράτος, ενώ θα τονώσουν το ηθικό των ανθρώπων και θα τους ενισχύσουν το συναίσθημα της αναγνώρισης του έργου που επιτελούν. Πολύ περισσότερο οι παροχές που δεν προκαλούν δαπάνη για το κράτος αλλά ανακουφίζουν τους πολύτεκνους, όπως είναι η μεταγραφή των παιδιών στον τόπο κατοικίας τους, ο διορισμός τους κατά προτεραιότητα με βάση το κριτήριο της πολυτεκνίας, κ.ά. δεν θα πρέπει για κανένα λόγο να καταργηθούν. Τελικά η οικογένεια δεν είναι μόνο προσωπική επιλογή. Δεν αποτελεί ιδιωτική υπόθεση, αλλά κοινωνικό γεγονός, μας αφορά όλους, πρέπει να μας αφορά. Και τις μεγάλες οικογένειες αντί να τις τιμωρούμε (γιατί τόλμησαν να γίνουν μεγάλες) να τις τιμούμε με το 'χρυσό μετάλλιο' και αν μπορούμε, όσοι μπορούμε, να τις μιμούμαστε..