Αρχική ΜεταμοσχεύσειςΆρθρο 1 (άρθρο 1 Οδηγίας 2010/53/ΕΕ) – ΑντικείμενοΣχόλιο του χρήστη ΑΝΤΩΝΗΣ | 9 Μαΐου 2011, 07:37
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΑΝΤΩΝΗΣ' | 9 Μαΐου 2011, 07:37

    Για την διάθεση των οργάνων μου μετά θάνατον,ο μόνος υπεύθυνος της διαχείρισης τους είμαι εγώ και ο Θεός,ουδείς άλλος κερατάς είτε έλληνας είτε ξένος. Εγώ αποφασίζω αν θα τα δώσω μετά θάνατον αλλά επειδή ο λήπτης που θα τα λάβει είναι αποτέλεσμα ιστοσυμβατότητας,αποφασίζει η αρμόδια αρχή μεταμοσχεύσεων πάντα με τη δική μου αρχική συγκατάθεση και υπογραφή. Το νομοσχέδιο που θέλει όλους τους έλληνες πολίτες ως εν δυνάμει δωρητές ταυτίζεται με αυτό που αποκαλούμε "κοινό έγκλημα" και επομένως το νομοσχέδιο προς ψήφιση ισοδυναμεί με κρατική τρομοκρατία και έννομη άρα ατιμώρητη κρατική εγκληματικότητα κατά των πολιτών και που ως τέτοια -επειδή ακριβώς αποφασίζει το κράτος για την διάθεση των οργάνων μου σαν να είμαι περιουσιακό στοιχείο του κράτους-,δεν συμφωνώ για κανένα λόγο στη ψήφιση του νομοσχεδίου αυτού. Αντιτίθεται στα προσωπικά δεδομένα ,είναι αντισυνταγματικό και έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την διαχείριση του σώματος μου,των οργάνων του και της βούλησης μου πριν ή μετά τον φυσικό μου ή τον αιφνίδιο θάνατο μου για κάθε λόγο. Το κράτος δεν έχει κανένα δικαίωμα να παρουσιάζεται ως ο επίσημος μεσάζοντας για τη διάθεση των οργάνων μου και ασφαλώς νόμιμα υπάρχει πάντα και η περίπτωση κατάχρησης εξουσίας από αυτό ή από τους φορείς της που με τρόπο μαφιόζικο θα δύναται έναντι αμοιβής και φοροδιαφεύγοντας αλλά χωρίς επιπτώσεις εφόσον όλα θα είναι νόμιμα και υπερπροστατευτικά για το κράτος να διενεργεί πράξεις με αντικείμενο τα σωματικά όργανα των πολιτών είτε εντός της ελληνικής επικράτειας είτε εκτός αυτής με βάση ευρωπαϊκές ή άλλες διεθνείς συμφωνίες. Για όλους αυτούς τους λόγους αλλά και επειδή η πιστοποίηση του θανάτου είναι δυσδιάκριτη διότι ο εγκεφαλικός θάνατος δεν σημαίνει θάνατος κατά τη γνώμη μου,ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΩ για κανένα λόγο. Προσωπικά , πέθανα όταν ήμουν 9 ετών και επανήρθα στη ζωή με τη δύναμη του Θεού και των ιατρών κατόπιν εγκεφαλίτιδας στο νοσοκομείο Παίδων. Αν ίσχυε ο νόμος ενδεχομένως τώρα τα όργανα μου να χτυπούσαν και να λειτουργούσαν σε άλλους ανθρώπους αλλά με τη μόνη διαφορά ότι εγώ σαν ύπαρξη δεν θα υπήρχα αλλά....Δόξα το Θεό...........υπάρχω ! Ο μόνος που αποφασίζει και που πρέπει να αποφασίζει για την δωρεά των οργάνων του είναι ο ίδιος ο άνθρωπος και κανένας μα κανένας άλλος,ούτε καν οι συγγενείς του. Οι συγγενείς απλά μαρτυρούν ότι ο θανών ήταν δωρητής και επομένως υπογράφουν και αυτοί για τη διάθεση των οργάνων του.Αν δεν είναι δωρητής τότε το "βουλώνουν" και πηγαίνουν στη κηδεία του θανόντα ή της θανούσης με ένα αρτιμελές εξωτερικά ή εσωτερικά σώμα και όχι να λείπουν τα νεφρά,τα μάτια,η καρδιά,οι πνεύμονες και άλλα ζωτικά όργανα. Έτσι όπως γεννιόμαστε,πρέπει και να πεθαίνουμε εκτός αν έχουμε εμείς άλλη άποψη η οποία είναι σεβαστή.