Αρχική ΜεταμοσχεύσειςΆρθρο 52 – ΑποζημίωσηΣχόλιο του χρήστη Παντελής Πρέζας | 9 Μαΐου 2011, 19:19
  • Σχόλιο του χρήστη 'Παντελής Πρέζας' | 9 Μαΐου 2011, 19:19

    Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως ο ζώντας δότης μοσχεύματος είναι ένας σύγχρονος ήρωας. Δεν θα πρέπει λοιπόν να αντιμετωπίζουμε το θέμα μόνο ψυχρά οικονομικά. Σήμερα , αλλά (απ΄ότι διάβασα και στο παρόν νομοσχέδιο) και στο μέλλον, η πολιτεία δεν νιώθει την ανάγκη ούτε ηθικής ανταμοιβής σ΄αυτούς τους ανθρώπους. Αυτοί με αυτοθυσία δίνουν ζωή στο συνάνθρωπό τους και η κοινωνία, το κράτος, δεν τους λέει ούτε ένα μπράβο. Αν ο δότης εργάζεται, για να κάνει τις δεκάδες επίπονες εξετάσεις ελέγχου συμβατότητας, πρέπει να ζητά συνεχώς άδειες από την υπηρεσία του/της. Αν έχει δε κακό προϊστάμενο, υπάρχει μεγάλο πρόβλημα. Μετά τη μεταμόσχευση, σε ένα δυο μήνες, γυρίζει στη δουλειά του/της, με τις προϋποθέσεις και τις ευθύνες που είχε και πριν. π.χ.Αν το επάγγελμά του απαιτούσε να σηκώνει βάρη, πρέπει να συνεχίσει να σηκώνει βάρη... Θα πήγαινα πιο πέρα και θα έλεγα (στο μέλλον αν η οικονομία δεν επιτρέπει σήμερα) εκτός από την ηθική αμοιβή από το κράτος (αυτή δεν τη συζητώ), να παρέχετε στους ζώντες δότες και επιβραβεύσεις με τη μορφή της βελτίωσης της ποιότητας ζωής τους. (π.χ. μείωση ωραρίου, γρηγορότερη συνταξιοδότηση, μη συμμετοχή στα φάρμακα γενικά για πάντα, συμμετοχή στον κοινωνικό τουρισμό ανεξαρτήτου εισοδήματος, τα παιδιά του/της να τα παίρνουν κατά προτεραιότητα οι δημοτικοί παιδικοί σταθμοί,κλπ).