Αρχική ΜεταμοσχεύσειςΆρθρο 9 – Αφαίρεση οργάνων από θανόντα δότηΣχόλιο του χρήστη Ειρήνη Γεργιανάκη | 12 Μαΐου 2011, 21:12
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ειρήνη Γεργιανάκη' | 12 Μαΐου 2011, 21:12

    Το προτεινόμενο σύστημα όπως περιγράφεται στο άρθρο 9 του προσχεδίου (να θεωρούμαστε όλοι δωρητές αν δεν το δηλώσουμε και σε περίπτωση εγκεφαλικού μας θανάτου, να μην απαιτείται συναίνεση από τους συγγενείς μας για την αφαίρεση οργάνων) σαφώς δεν είναι το σύστημα εικαζόμενης συναίνεσης. Τέτοιες πρακτικές εκτός από το ότι είναι ηθικά και δεοντολογικά δύσκολα αποδεκτές, ουσιαστικά δεν έχουν εφαρμοστεί σε καμία ευρωπαϊκή χώρα (μόνο στην Αυστρία εφαρμόστηκε λόγω διαφορετικού ευρύτερου νομοθετικού πλαισίου, αλλά δεν είχε θετικά αποτελέσματα στις μεταμοσχεύσεις). Μιλούμε όλοι για το Ισπανικό μοντέλο και καλώς θέλουμε να το υιοθετήσουμε γιατί η Ισπανία παραμένει η πρώτη χώρα στις μεταμοσχεύσεις αλλά πρώτα πρέπει να το κατανοήσουμε. Στην Ισπανία, η κατεύθυνση ήταν η εξής: σε συνδυασμό με ενημερωτική καμπάνια, επάνδρωσαν τις εντατικές με συντονιστές μεταμοσχεύσεων, οι οποίοι ασχολούνται με όσους δεν είχαν δηλώσει αρνητικά στη δωρεά οργάνων, ενημερώνοντας τους συγγενείς, ζητώντας την έγγραφη συγκατάθεση τους και υποστηρίζοντας τους ψυχολογικά για να ανταπεξέλθουν στο πένθος και τη διαδικασία της δωρεάς του αγαπημένου τους. Στην Ισπανία, δεν παραλείπεται η ενημέρωση των συγγενών που τόσο φορτισμένοι είναι, εκείνη τη στιγμή της απώλειας, το αντίθετο μάλιστα, συμβαίνει… Τονίζουμε δηλαδή ότι η διαδικασία του να υπάρχει αρχείο όσων δεν συμφωνούν με τη δωρεά οργάνων είναι κάτι που γίνεται για τη διευκόλυνση των συντονιστών μεταμόσχευσης και δεν αποτελεί μέτρο που από μόνο του που μπορεί να αυξήσει δια μαγείας των αριθμό των μεταμοσχεύσεων! Ακόμη και 11.000.000 Έλληνες να μη δήλωναν αρνητικά, οι μεταμοσχεύσεις από θανόντες δότες δε θα ανέβαιναν, αν το πραγματικό πρόβλημα στις εντατικές μείνει αμετάβλητο. Το χειρότερο όμως είναι ότι το προτεινόμενο μέτρο όχι μόνο δε θα αυξήσει αλλά θα μειώσει περαιτέρω τις μεταμοσχεύσεις και μάλιστα με τρόπο δύσκολα αντιστρεπτό: Διαφωνείτε ότι, ειδικά στην πατρίδα μας, που η συγγενική σχέση είναι τόσο δυνατή, τη στιγμή που κάποιος φεύγει από τη ζωή σε μια εντατική, συνήθως από ένα τροχαίο, θα υπάρξει συγγενής που δε θα υποστεί σοκ, εάν του ανακοινωθεί απλά η αφαίρεση οργάνων από τον αγαπημένο του; (εκτός αν δεν του ανακοινωθεί καν…). Ποιος εντατικολόγος πιστεύετε ότι θα προχωρήσει στη δωρεά χωρίς να είναι σίγουρος ότι οι συγγενείς δε διαφωνούν; (Μήπως οι εντατικολόγοι θα προτιμήσουν να μην δηλώσουν το δότη και να μην ασχοληθούν για να μην έρθουν αντιμέτωποι με τους συγγενείς;). Για πιο λόγο μας αρκεί η προφορική εντολή και όχι η έγγραφη συγκατάθεση ενός επιτρόπου για να αφαιρεθούν τα όργανα ενός παιδιού χωρίς γονική επιμέλεια; Αναρωτιούνται πολλοί επίσης μήπως, θα πρέπει να βγάλουμε και σχετική ταξιδιωτική οδηγία (διότι αν κάποιος ξένος βρεθεί εγκεφαλικά νεκρός σύμφωνα με τον προτεινόμενο νόμο, θα του αφαιρούμε όργανα χωρίς να χρειάζεται να συμφωνήσουν οι συγγενείς του). Εχει ενδιαφέρον ο διάλογος που έχει πυροδοτηθεί τον τελευταίο καιρό, πριν ακόμη ψηφισθεί το νομοσχέδιο: Είναι ασύλληπτο πως μέσα σε λίγες ημέρες έχει γραφτεί ότι πιο ευφάνταστο σενάριο για τις διαδικασίες των μεταμοσχεύσεων ακριβώς επειδή ο μέσος πολίτης βιώνει το μέτρο ως καταναγκασμό, νιώθει ότι του επιβάλλεται αυταρχικά η δωρεά οργάνων, αφαιρώντας κάθε κατοχυρωμένη έκφραση της ελευθερίας της βούλησης και του αυτεξούσιου του σώματος. Όλη λοιπόν αυτή η ανασφάλεια που θα προκληθεί, θα οδηγήσει σε μεγάλα ποσοστά άρνησης και σε περαιτέρω μείωση των μεταμοσχεύσεων. Πως αυτό, μπορεί να αναστραφεί εκ των υστέρων;