Αρχική ΜεταμοσχεύσειςΆρθρο 49 – Ιδιωτικές Τράπεζες Ομφαλοπλακουντιακού ΑίματοςΣχόλιο του χρήστη Μαρδίκης Ιωάννης, Βιολόγος | 16 Μαΐου 2011, 17:23
  • Σχόλιο του χρήστη 'Μαρδίκης Ιωάννης, Βιολόγος' | 16 Μαΐου 2011, 17:23

    Ο τομέας της επεξεργασίας, απομόνωσης και φύλαξης βλαστικών κυττάρων και οι ήδη δεδομένες, αλλά και επερχόμενες εφαρμογές, είναι ότι πιο δυναμικό στον χώρο της Βιοτεχνολογίας σήμερα. Είναι μια τελείως ξεχωριστή διαδικασία που κακώς μπλέχτηκε με το εν λόγω νομοσχέδιο. Με νόμο κανείς νομοθέτης δεν μπορεί να μας απαγορέψει την φύλαξη του δικού μας γενετικού υλικού και των παιδιών μας, εφόσον μπορεί να γίνεται. Με νόμο (μονόπλευρο και στηριγμένο σε υποκειμενικά κριτήρια, επιστημονικά και εμπορικά) δεν μπορεί κανείς να μας αναγκάσει να κάνουμε μόνο μεταμοσχεύσεις από άλλους δότες (ετερόλογες). Διότι σήμερα και στη γενιά τη δική μας αν κανείς χρειαστεί βλαστικά κύτταρα, περιμένει σε λίστες αναμονής, δεν ξέρει αν ποτέ θα βρεί και όταν βρεί ομφαλικό μόσχευμα πληρώνει 25.000-30.000€ για τα «έξοδα προετοιμασίας». Η επόμενη γενιά να μην μπορεί να διαλέξει αφού ενημερωθεί σωστά; Να εκβιαστεί; Ή να χαρίσει το γενετικό της υλικό σε άλλους λήπτες ανά τον κόσμο ή τίποτα; Αν όμως θέλει να το φυλάξει ιδιωτικά για ενδεχόμενη προσωπική χρήση; Οι γονείς να μην ξέρουν ότι μπορούν αν έχουν φυλάξει ιδιωτικά το υλικό του παιδιού τους, το ίδιο ή με 25% πιθανότητα το αδελφάκι του, σε 48 ώρες θα έχει στα χέρια του το μόσχευμα; Άμεσα; Η επόμενη γενεά να μην μπορεί, αν τα νοσήματα στα οποία υπάρχουν εφαρμογές αυξηθούν και έρθουν πιο σύνθετες κλινικές εφαρμογές π.χ. συνδυασμός με μεσεγχυματικά βλαστικά κύτταρα (που με το νομοσχέδιο θα απαγορεύεται να φυλάσσονται σε ιδιωτικές τράπεζες φύλαξης), να χρησιμοποιήσει το υλικό της; Να ξεκαθαρίσουμε ότι σήμερα 1 στους 3 ασθενείς δεν μπορεί να βρεί ομφαλικά μοσχεύματα, όσες «Δημόσιες δεξαμενές μοσχευμάτων», που είναι απλά κλάδοι της παγκόσμιας δεξαμενής και να δημιουργηθούν στην Ελλάδα. Διότι η ζήτηση είναι παγκόσμια και τα μοσχεύματα που πρέπει να φυλαχθούν στις δημόσιες δεξαμενές είναι πάρα πολλά εκατομμύρια για να την καλύψουν. Και αυτό μόνο για τα αιματολογικά νοσήματα, που είναι μια πάρα πολύ μικρή πιθανότητα εφαρμογών συνολικά στην Αναγεννητική Ιατρική. Γιατί μόνο η Αιματολογία να επιβάλει τη γνώμη της; Αν ήταν έτσι παγκοσμίως, που ευτυχώς δεν είναι, δεν θα συνέβαινε ποτέ η κλινική δοκιμή σε εγκεφαλική παράλυση, στο Duke university, στην Αμερική με 120 ασθενείς από το ίδιο τους το ομφαλοπλακουντιακό αίμα. Ούτε κλινικές δοκιμές σε άλλα πεδία και ειδικότητες, που είναι εκατοντάδες (ισχαιμίες, διαβήτης-1, νευρολογικά νοσήματα, παραπληγία κτλ.). Στον τομέα της Αναγεννητικής Ιατρικής οι εφαρμογές είναι κυρίως αυτόλογες (από τον ίδιο ασθενή). Άρα μόνο το δικό σου υλικό είναι ιδανικό. Ακόμη και στα αιματολογικά όμως νοσήματα οι περισσότερες εφαρμογές είναι και αυτές αυτόλογες, παρότι αποσιωπάται και έχει ακουστεί το αντίθετο από τους Έλληνες αιματολόγους που ασχολούνται με το θέμα. Άρα λοιπόν εμείς δια νόμου θα αποκλείσουμε τις περισσότερες των κλινικών εφαρμογών; Με νόμο δεν μπορεί κανείς να ανακόψει την μεγάλη πρόδο της Βιολογίας και τη συμμετοχή σοβαρών ιδιωτικών εταιρειών σε αυτήν. Τώρα θα το κάνουμε, που το Δημόσιο αιμοραγεί και δεν μπορεί; Γιατί να μείνουμε πάλι ουραγοί; Πάλι με το παλαιό μοντέλο, θα πορευτούμε σε ότι πιο νέο και ελπιδοφόρο υπάρχει αυτή την στιγμή στην Υγεία? Με κρατικοδίαιτους ελεγκτές και φορείς που έχουν επανειλημμένα εκφράσει απόψεις για την κατάργηση της ιδιωτικής φύλαξης?Ανατρέπονται τα δεδομένα, υπάρχει αυτή τη στιγμή μια ευκαιρία για πρόοδο και εργασία στον τομέα, ίσως και πρωτοπορίας αν φανούμε σοβαροί, ανοίγει ο δρόμος των κυτταρικών θεραπειών με βλαστικά κύτταρα. Η Ελλάδα έχει μείνει τελείως απ’έξω, γιατί αρνούνται κάποιοι, με μικρή σίγουρα συμμετοχή σε όλο το φάσμα των δυνητικών εφαρμογών, πεισματικά τις εφαρμογές αυτές. Κάνουν σαν να μην υπάρχουν. Ερίζουμε ακόμη, έχοντας χάσει άπειρο χρόνο και οφέλη. Στην Αμερική, Ιαπωνία, Κίνα, Ινδία, Αυστραλία έχουν ήδη ξεκαθαρίσει ότι η φύλαξη μπορεί ναγίνεται και από ιδιωτικούς φορείς, για όλους τους κυτταρικούς πληθυσμούς (εννοείται), υπάρχουν και δωρεές στις δημόσιες τράπεζες ενώ συνεργάζονται αρμονικά όλοι για το καλό του ασθενή. Ασφαλώς αυτές οι χώρες μπαίνουν στο φάσμα των εφαρμογών τάχιστα και μάλιστα σε πολλές νέες ασθένειες. Εμείς; Αντίσταση στην πρόοδο; Λίγοι πάντα να σταματούν κάθε πιθανή ανταγωνιστική ενασχόληση των επιστημόνων μας με κάτι καινούριο; Γιατί να μην μπουν ίδιοι κανόνες για όλους και να υπάρχει υγιής ανταγωνισμός; Διαφάνεια και σοβαροί φορείς ελέγχου από το εξωτερικό; Ποιος φοβάται ότι δεν πληρεί τα κριτήρια; Οι ιδιωτικές τράπεζες; όποιες ναι, να κλείσουν, άμεσα. Οι δημόσιες; Που είναι οι πιστοποιήσεις τους από τους φορέις του εξωτερικού; FACT-NETCORD; Οι «δημόσιες τράπεζες» μέχρι πρότινος έκαναν ιδιωτική φύλαξη με τη φύλαξη των μεσεγχυματικών βλαστικών κυττάρων (νέου κυτταρικού πληθυσμού), κατόπιν χρέωσης και είχαν τεράστια εμπορικά οφέλη, χωρίς να υπόκεινται στους κανόνες της αγοράς. Το προσωπικό τους από τους φόρους μας πληρώνεται και δεν αποδίδουν φόρους. Γιατί αυτοί οι "μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί" θέλουν πάση θυσία να μην μπορούν οι ιδιωτικές τράπεζες φύλαξης να φυλάνε ιδιωτικά όχι μόνο τα αιμοποιητικά αλλά και τα μεσεγχυματικά βλαστικά κύτταρα, το κατ’εξοχήν υλικό που κανείς πρέπει να φυλάξει ΜΟΝΟ ιδιωτικά; Γιατί γίνεται αυτό; Και γιατί πεισματικά κάποιοι λίγοι αιματολόγοι αρνούνται να χρησιμοποιήσουν αυτό το υλικό (αυτόλογο υλικό προερχόμενο από ιδιωτικές τράπεζες φύλαξης, παρότι πληρούνται όλα τα κριτήρια που ζητούν) όταν καθημερινά εκτελούν πάρα πολλές ΑΥΤΟΛΟΓΕΣ μεταμοσχεύσεις από βλαστικά κύτταρα του μυελού των οστών; Τα ίδια κύτταρα δεν είναι; ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΔΟΚΙΜΑΖΟΥΝ ΕΣΤΩ ΤΟΝ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ ΤΩΝ 2 ΜΕΘΟΔΩΝ (βλαστικά μυελού και ομφαλοπλακουντικού αίματος) ΑΝ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΡΙΣΚΑΡΟΥΝ, όπως πριν πολλά χρόνια συνάδελφοί τους αιματολόγοι του εξωτερικού; Μήπως τάσσονται ανοιχτά και μόνο υπέρ των Δημοσίων τράπεζών; Ευτυχώς δεν είναι όλοι. Και εντέλει με ποια μεροληψία και ποιοι θα κληθούν να ελέγξουν τις ιδιωτικές τράπεζες φύλαξης; Μήπως πρέπει να ασχοληθούν και άλλες ειδικότητες με το θέμα; Ή απλά να μην ασχοληθεί κανείς εξ' αυτών, αφού ήδη οι φορείς του εξωτερικού έχουν δώσει αυτή τη λύση στο πολύ ξεπερασμένο ερώτημα ιδιωτική ή "δημόσια" τράπεζα ΟπΑ; (FACT-NETCORD, AABB). Σε προηγμένες ιατρικά χώρες και με διαφορετικό μοντέλο ανέλιξης των επιστημόνων Υγείας, αλλά και χωρίς όλα αυτά τα συμφέροντα, τα πράγματα είναι ήδη ξεκάθαρα. Μόνο η Γαλλία και η Ιταλία απαγορεύουν την ιδιωτική φύλαξη. Η Γαλλία όμως, έχει ΜΟΝΟ δημόσια Υγεία, με καταπληκτικές δομές αλλά και με τρομερά αυστηρούς νόμους που επισύρουν μέχρι και φυλάκιση των επιστημόνων Υγείας που παρανομούν και με πολύ μεγάλη οικονομική πίεση και έλεγχο σε πλουτίζοντες από το Σύστημα Υγείας. Και εντέλει οι ευαγγελίζοντες την Γαλλία, σε αυτήν την απόφαση και που είναι από τις 2-3 χώρες που το έχει κάνει, τι πετυχαίνουν; Και οι Γάλλοι πολίτες δεν βρίσκουν μοσχεύματα, όπως και εμείς. Οι δε Ιταλοί φυλάνε το υλικό τους, ιδιωτικά, στο γειτονικό Σαν Μαρίνο και σε άλλες ευρωπαϊκές τράπεζες φύλαξης. Αυτό θέλουμε και στην Ελλάδα; Υπάρχει μια αντίσταση στην Ελλάδα, πάντα. Σε αυτόν τον τομέα όμως είναι εγκληματικό. Δεν πρέπει καν να υπάρξουν Ελληνικές Δημόσιες Επιτροπές που να αδειοδοτούν και να ελέγχουν. Ξέρουμε τι σημαίνει αυτό στην Ελλάδα, δυστυχώς. Υπάρχουν ήδη στο εξωτερικό πολύ μεγάλοι φορείς και εντελώς φερέγγυοι που δίνουν συγκεκριμένες πιστοποιήσεις (AABB, FACT-Netcord)και ούτε ξεγελιούνται, όυτε όμως κάνουν πλημελώς τη δουλειά τους. Ούτε θα χρειαστεί να τους πληρώνουν οι Έλληνες φορολογούμενοι. Υπάρχει αυτή η πιστοποίηση; Παίρνει κανείς άδεια λειτουργίας. Αλλιώς όχι. Του χρόνου πάλι. Απλά. Πολλές ιδιωτικές τράπεζες τότε θα συμμορφωθούν και στη συγκεκριμένη οικονομική συγκυρία ενδεχομένως να κλείσουν. Όμως αν οι φερέγγυοι αυτοί επιστημονικοί φορείς δέχονται να αδειοδοτούν τις ιδωτικές εταιρείες φύλαξης και οι ίδιες είναι οικονομικά φερέγγυες απέναντι στις οικονομικές Αρχές της χώρας, πρέπει να έχουν και άλλα εμπόδια στα πόδια τους για να αποδείξουν ότι δεν είναι ελέφαντες; Οι λύσεις επιστημονικά και διαδικαστικά είναι πολύ απλές. Με μηδενικό κόστος για όλους εμάς. Λύση απλή: Αδεια λειτουργίας από το Υπουργείο Υγείας, σε όσους φέρουν πιστοποιήσεις, κοινές για όλους. Δημοσίευση των δεδομένων μέσω Internet. Να γνωρίζουμε ότι κάποιοι δεν είναι φερέγγυοι και γιατί και πόσο καιρό έχουν κατατεθεί τα δεδομένα στοιχεία. α. FACT-NETCORD (δημόσιες τράπεζες, αλλιώς κλείνουν) β. AABB (American Association of Blood banks)ή FACT-NETCORD (αν θέλουν να εμπλακούν σε δημόσια δωρεά) οι ιδιωτικές τράπεζες, αλλιώς κλείνουν. Εννοείται για όλους τους κυτταρικούς πληθυσμούς, όχι μόνο για τα αιμοποιητικά βλαστικά κύτταρα, αλλά και για όλες τις κυτταρικές σειρές. -Απόδειξη οικονομικής φερεγγυότητας (χωρίς το ανέκδοτο της τραπεζικής εγγυητικής επιταγής του 1.000.000€).ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ. Υπάρχουν άλλοι δείκτες. -Θέσπιση νοσοκομειών- μεταμοσχευτικών κέντρων που θα εκτελούν έρευνα και ανάπτυξη και κλινικά πρωτόκολλα σε κάθε είδους πεδίο, Καρδιολογία, Νευρολογία, Οφθαλμολογία κτλ. -Ανταγωνισμός, δημόσιοι φορείς με αναγκαίους ισολογισμούς από ορκωτούς λογιστές και ουσιαστικούς ελέγχους -Ιδιωτικές εταιρείες, με μία ετήσια, σοβαρή κρατική άδεια. -Πρόοδος, διαφάνεια. Χωρίς υπόγειες διαδρομές, επιτροπές, πολυέξοδους και πολύμηνους ελέγχους, υπερωρίες, άπειρες χρυσοπληρωμνένες εργατώρες, σε μη σχετικούς, προκατηλειμένους, «made in GR» φορείς. Αν δεν γίνουν αυτές οι απλές κινήσεις οι Έλληνες επιστήμονες του χώρου θα σας χαιρετίσουν, θα μεταβούν σε άλλες, σοβαρές, μη στάσιμες και μη φοβικές χώρες, όχι μακρυά απαραίτητα και ούτε σε πιο πλούσιες χώρες από εμάς, που εκεί θα υποδέχονται τα ιδιωτικά φυλαγμένα δείγματα των Ελλήνων. Εννοείται βέβαια ότι θα πλουτίζουν τη γνώση αλλά και τα Ταμεία των χωρών αυτών, ενώ απλά η Ελλάδα θα μείνει χωρίς αυτούς, να παλεύει να βγάλει άκρη σε ποιο τομέα θα προοδεύσει.