Αρχική ΜεταμοσχεύσειςΆρθρο 47 – Διακρίσεις ιδρυμάτων ιστώνΣχόλιο του χρήστη ΚΟΚΚΩΝΑ ΚΟΥΖΗ-ΚΟΛΙΑΚΟΥ | 16 Μαΐου 2011, 19:34
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΚΟΚΚΩΝΑ ΚΟΥΖΗ-ΚΟΛΙΑΚΟΥ' | 16 Μαΐου 2011, 19:34

    Κοκκώνα Κουζή-Κολιάκου Τα τελευταία χρόνια μια μικρή αλλά έντονα ενεργή ομάδα αιματολόγων, μερικοί από τους οποίους αποτελούν μέλη των δημοσίων τραπεζών, έχει επιδοθεί σε έναν αδυσώπητο πόλεμο, χωρίς επιστημονική βάση, με σκοπό την απαγόρευση της λειτουργίας των ιδιωτικών τραπεζών φύλαξης των βλαστοκυττάρων του ομφαλοπλακουντιακού αίματος. Η εκστρατεία γίνεται σε πανελλήνια βάση και είναι απορίας άξιο πώς τόσοι άνθρωποι λείπουν από τις δουλειές τους όχι για παραγωγικό έργο, αλλά μόνο για τη δυσφήμιση του ιδιωτικού τομέα. Στην εκστρατεία αυτή έχουν στρατολογηθεί η τηλεόραση, οι φαρμακευτικές εταιρείες, σύλλογοι και εθελοντικές ομάδες, οι οποίοι συστηματικά παραπληροφορούν, προβληματίζουν και το χειρότερο διχάζουν την Ελληνική κοινωνία. Ποτέ όλα αυτά τα χρόνια δεν προκάλεσε η όποια αιματολογική εταιρεία ή ο ΕΟΜ μια επιστημονική συζήτηση σε εθνικό επίπεδο για την αντικειμενική ενημέρωση της κοινωνίας, αλλά προτίμησε τον κλεφτοπόλεμο. Στα διεθνή συνέδρια σχετικά με τις χρήσεις των βλαστοκυττάρων του πλακούντα δίδονται οι κατευθυντήριες γραμμές για τον τρόπο ενημέρωσης των γονέων, ο οποίος είναι ενιαίος για τις δημόσιες και ιδιωτικές τράπεζες και αφορά τις σημερινές χρήσεις των βλαστοκυττάρων, τις κλινικές μελέτες και τις προοπτικές. Η επιλογή της φύλαξης αφορά αποκλειστικά τους γονείς και γίνεται χωρίς την άσκηση οποιασδήποτε μορφής πίεσης και προπαντός χωρίς εμπάθεια. Κατόπιν λοιπόν αυτής της ενημερωτικής εκστρατείας σήμερα όλοι οι Έλληνες γονείς έχουν καταλάβει οτι τα βλαστοκύτταρα των παιδιών τους είναι άχρηστα και μη συμβατά για τα ίδια (έκφραση της δημόσιας τράπεζας), είναι απίθανο να τα χρειαστεί ποτέ η οικογένειά τους και οτι για να αποκτήσουν κάποια χρησιμότητα θα πρέπει να τα δωρίσουν σε μια δημόσια τράπεζα. Επίσης έχουν ενημερωθεί οτι η δημόσια τράπεζα παρέχει δωρεάν τα βλαστοκύτταρα και με μια αίτηση μπορεί κάποιος ασθενής με λευχαιμία να τα πάρει, χωρίς χρέωση, αρκεί να βρει την κατάλληλη ιστοσυμβατότητα. Κανένα από τα παραπάνω δεν είναι αληθές. Τα βλαστοκύτταρα είναι χρήσιμα είτε δωρίζονται στο δημόσιο τομέα, είτε φυλάσσονται στον ιδιωτικό τομέα και η δωρεά δεν τα κάνει αυτόματα και περισσότερο χρήσιμα ή καλύτερης ποιότητας. Η συχνότητα της ασθένειας παραμένει η ίδια και στις δύο κατηγορίες φύλαξης. Μόνο που στη δημόσια τράπεζα τα βλαστοκύτταρα χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της λευχαιμίας και κληρονομικών παθήσεων του αίματος, ενώ στον ιδιωτικό τομέα χρησιμοποιούνται για αυτά και επί πλέον για τα αυτοάνοσα νοσήματα και τις εφαρμογές της αναγεννητικής ιατρικής που σήμερα είναι είτε σε εξέλιξη, είτε βρίσκονται στην έρευνα. Για τις συχνότερες κληρονομικές ασθένειες του αίματος στο εξωτερικό έχει αρχίσει η γονιδιακή θεραπεία των βλαστοκυττάρων του ίδιου του ασθενούς άνω των 16 ετών, κάτι που χρηματοδοτήθηκε στη χώρα μας αλλά ποτέ δεν προχώρησε. Τα βλαστοκύτταρα δεν παρέχονται δωρεάν στον ασθενή που πάσχει από λευχαιμία, υπάρχει ενιαία χρέωση την οποία συμφώνησαν μεταξύ τους οι δημόσιες τράπεζες διεθνώς και φτάνει το ποσό των 30.000 ευρώ. Μάλιστα πρώτα θα πληρώσει ο ασθενής και μετά θα του αποσταλεί το μόσχευμα. Σε περίπτωση απόρριψης δεν υπάρχει καμία εγγύηση επιστροφής χρημάτων. Σήμερα παγκόσμια είναι σε εξέλιξη 1373 κλινικές μελέτες με τη χρήση βλαστοκυττάρων, 20 εξ αυτών χρησιμοποιούν το ομφαλοπλακουντιακό αίμα και οι δύο εξ αυτών αφορούν αυτόλογη χρήση. Οι παρακάτω πληροφορίες αποτελούν επίσημα στοιχεία του Παγκόσμιου Δικτύου που καταγράφει τις μεταμοσχεύσεις του ομφαλικού αίματος και του μυελού των οστών που δόθηκαν στη δημοσιότητα τον Απρίλιο του 2010 και αποτελούν κατευθυντήριες γραμμές για την πολιτική που θα ακολουθήσουν τα κράτη σχετικά με τη φύλαξη των βλαστοκυττάρων. Τα στοιχεία αυτά δημοσιεύτηκαν από τον Al Gratwohl και συν (Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Αιματολογικών παθήσεων Βασιλείας της Ελβετίας) το 2010 στο επιστημονικό περιοδικό JAMA, ένα από τα εγκυρότερα διεθνή ιατρικά περιοδικά. Στη μελέτη αυτή συμμετείχαν 1327 επιστημονικές ομάδες από 71 χώρες οι οποίες βρίσκονται σε πέντε ηπείρους. Καταγράφηκαν όλα τα είδη των μεταμοσχεύσεων, αυτόλογων και αλλογενών που πραγματοποιήθηκαν από τις συμμετέχουσες ομάδες το έτος 2006 για τη θεραπεία κακοήθων, κληρονομικών και αυτοάνοσων ασθενειών. Το έτος αυτό πραγματοποιήθηκαν 50.417 μεταμοσχεύσεις εκ των οποίων οι 28.901 (57%) ήταν αυτόλογες και οι 21.516 (43%) ήταν αλλογενείς. Από τις 21.516 αλλογενείς μεταμοσχεύσεις στις 11.928 (55,4%) τα βλαστοκύτταρα προέρχονταν μέσα από την οικογένεια και στις 9.588 (44,5%) από τη δημόσια τράπεζα. Άρα η πραγματική προσφορά της οικογενειακής φύλαξης το έτος 2006 στο σύνολο των μεταμοσχεύσεων ήταν 40.829 μοσχεύματα, το 86%, και της δημόσιας 9.588, το 14%. Η μελέτη αυτή κατέληξε και σε άλλα σημαντικά συμπεράσματα, όπως οτι στην Αμερική και την Ευρώπη πραγματοποιούνται περισσότερες αυτόλογες μεταμοσχεύσεις, ενώ στις υπό ανάπτυξη χώρες περισσότερες αλλογενείς. Για τη θεραπεία του παιδικού καρκίνου η μελέτη του Al Gratwohl και συν έδειξε οτι το 2006 η οικογένεια βοήθησε στο 98,6% των μεταμοσχεύσεων και η δημόσια τράπεζα στο 1,4%, ενώ για τη θεραπεία των λεμφωμάτων η οικογένεια χορήγησε το 94,3% των μοσχευμάτων. Το 2006 σύμφωνα με τη μελέτη που αναφέρθηκε παραπάνω, πραγματοποιήθηκαν 17.049 μεταμοσχεύσεις σε ασθενείς με όλους τους τύπους των λευχαιμιών. Στις 15.210 (89%) περιπτώσεις έγιναν αλλογενείς μεταμοσχεύσεις και στις 1.839 (11%) αυτόλογες. Από τις 15.210 αλλογενείς μεταμοσχεύσεις οι 8.122 (53,5%) πραγματοποιήθηκαν με βλαστοκύτταρα που προήλθαν μέσα από την οικογένεια και οι 7.088 (46,5%) από δημόσια τράπεζα. Άρα στην περίπτωση των λευχαιμιών το 2006 η οικογένεια χορήγησε το 58,5% των μοσχευμάτων και η δημόσια τράπεζα το 41,5%. Το 2010 ανακοινώθηκαν από την Ευρωπαϊκή εταιρεία Αναγεννητικής Ιατρικής και Μηχανικής των Ιστών, THERMIS, τα αποτελέσματα θεραπευτικών χρήσεων των βλαστοκυττάρων που πραγματοποιήθηκαν το 2008 σε 16 ευρωπαϊκές χώρες. Το έτος 2008 στις χώρες αυτές πραγματοποιήθηκαν 656 πρωτοποριακές κυτταρικές θεραπείες Αναγεννητικής Ιατρικής σε ισάριθμους ασθενείς και 384 θεραπείες για αιματολογικές ασθένειες. Οι συχνότερες εφαρμογές αφορούσαν τις καρδιοαγγειακές παθήσεις στις οποίες σε ποσοστό 100% πραγματοποιήθηκαν αυτόλογες χρήσεις, μυοσκελετικές παθήσεις-οστεοαρθρίτιδες όπου οι αυτόλογες χρήσεις αφορούσαν το 97% των περιπτώσεων, σε νευρολογικές παθήσεις και ασθένειες του ανοσοποιητικού συστήματος, όπου σε ποσοστό 77% πραγματοποιήθηκαν αυτόλογες χρήσεις, (Ivan Martin et al 2010 Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Βασιλείας της Ελβετίας). Ανάλογα αποτελέσματα ανακοινώθηκαν το 2011 και αφορούσαν θεραπείες που πραγματοποιήθηκαν το 2009 σε 22 ευρωπαϊκές χώρες στις οποίες καταγράφηκαν 814 θεραπείες αναγεννητικής ιατρικής και 328 θεραπείες ασθενειών του αιμοποιητικού συστήματος (Ivan Martin 2011). Το 2009 παρατηρήθηκε αύξηση των χρήσεων των μεσεγχυματικών κυττάρων για θεραπείες ασθενειών του ανοσοποιητικού συστήματος, λόγω των νέων επιστημονικών δεδομένων που προέκυψαν από την έρευνα. Αποτέλεσε παγκόσμια είδηση, 15/4/2011, η οδηγία των υπηρεσιών Υγείας της Ιαπωνίας προς τους εργαζομένους στο πυρηνικό εργοστάσιο της Fukushima μετά τη διαρροή ραδιενέργειας να προβούν στη φύλαξη των βλαστοκυττάρων του μυελού των οστών τους πριν την είσοδό τους στο εργοστάσιο για επιδιόρθωση των βλαβών, ούτως ώστε να τα χρησιμοποιήσουν στο μέλλον στην περίπτωση που ο μυελός τους παρουσιάσει πρόβλημα ανεπάρκειας. H πιθανότητα σήμερα κάποιος να χρησιμοποιήσει τα δικά του βλαστοκύτταρα καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του είναι 1:200 (Nietfeld et al 2008, Biol Blood Marrow Transl 14, 316-322). Η αναλογία αυτή το 1997 μόνο για ασθένειες του αιμοποιητικού και για ηλικία κάτω των 20 ετών ήταν 74:200.000. Σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου της Αριζόνα σήμερα ένας στους τρεις ασθενείς άνω των 65 ετών μπορεί να ωφεληθεί από τις νέες εφαρμογές των βλαστικών κυττάρων με τα δικά του κύτταρα για τη θεραπεία καρδιαγγειακών, οφθαλμολογικών, ορθοπεδικών νευρολογικών και ενδοκρινολογικών νοσημάτων (Harris et al 2007, Exper Opin Biol Biological Therapy 7, 1311). Όλες οι παραπάνω πληροφορίες δείχνουν οτι πρέπει να ενθαρρυνθεί η φύλαξη των βλαστοκυττάρων, η επιλογή να είναι των γονέων και το κράτος να διασφαλίζει με αδιάβλητο τρόπο την ποιότητα με τις ίδιες διαδικασίες και τους ίδιους νόμους για τον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα. Από τη στιγμή που ο γονέας πληρώνει στη δημόσια τράπεζα πολλαπλάσιο ποσό για χρήση βλαστοκυττάρων από αυτό στην ιδιωτική τράπεζα οι απαιτήσεις της πολιτείας προς τους δύο θα πρέπει να είναι τουλάχιστον ίσες.