Αρχική ΜεταμοσχεύσειςΆρθρο 49 – Ιδιωτικές Τράπεζες Ομφαλοπλακουντιακού ΑίματοςΣχόλιο του χρήστη Ιωάννης Κουντούρης | 17 Μαΐου 2011, 08:13
- Αρχική
- Πρωθυπουργός της Ελλάδας
- Ανοικτή Διακυβέρνηση
- Δικτυακός Τόπος Υπουργείου
- Διαβουλεύσεις Υπουργείων
|
Υπουργείο Υγείας Αριστοτέλους 17, Αθήνα 104 33 Τηλ: 2132161000 email Υπευθύνου Προστασίας Δεδομένων (DPO): dpo@moh.gov.gr Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Ενώ σε γενικές γραμμές η θέσπιση νομικού πλαισίου είναι θετική πρωτοβουλία, το παρόν κείμενο είναι πλήρως αποσυνδεδεμένο από την επιστημονική και επιχειρηματική πραγματικότητα της βιοτεχνολογίας. Σε σχέση με τις τεχνικές προδιαγραφές, είναι απορίας άξιο ότι ο νομοθέτης άλλοτε υπερθεματίζει (ορισμός υπευθύνου ως ιατρού) και άλλοτε επαναλαμβάνει (παροχή λίστας εξοπλισμού), σε σχέση με τις ευρωπαϊκές οδηγίες, οι οποίες αποτελούν ήδη νόμο του κράτους. Επιπλέον, ζητούνται ορισμένα έγγραφα και πιστοποιητικά σε σχέση με τη διασφάλιση της ποιότητας, χωρίς να ορίζεται για τι είδους πιστοποιητικά πρόκειται και σε ποιο βαθμό πρέπει να καλύπτουν τις διαδικασίες των τραπεζών. Παράλληλα, η απάιτηση για εγγυητική επιστολή ύψους 1.000.000 (!!!) αγγίζει τα όρια του κακόγουστου αστείου. Αν θεωρήσει κανείς καλοπροαίρετα ότι πρέπει να υπάρχει μία εξασφάλιση για τη συνέχιση της φύλαξης, για όσο χρόνο προβλέπουν τα συμβόλαια φύλαξης, το ποσό που αναφέρεται είναι πλήρως ανακόλουθο με τις χρηματοοικονομικές ανάγκες συνέχισης της φύλαξης. Προκειμένου να διαπιστώσει κανείς την εν λόγω ανακολουθία, αρκεί να εκτιμήσει το κόστος για τα αναλώσιμα (υγρό άζωτο) και την αμοιβή των στελεχών εργαστηρίου. Επιπλέον, δεν υπάρχει σύνδεση του εν λόγω ποσού εγγύησης με τον αριθμό δειγμάτων που υπάρχουν ή θα υπάρχουν στις εγκαταστλασεις κάθε ιδιωτικής τράπεζας. Είναι προφανής η προχειρότητα συγγραφής του εν λόγω σχεδίου νόμου και μπορεί έυκολα κανείς ότι εξυπηρετεί πολιτικούς σκοπούς και όχι την υποστήριξη των μεταμοσχεύσεων. Το παραπάνω γίνεται ακόμα πιο προφανές αν αναλογιστεί κανείς τη χαλαρότητα με την οποία αντιμετωπίζει τις τράπεζες δημοσίου χαρακτήρα, ιδιαίτερα εφόσον η τράπεζα που λειτουργεί έως σήμερα λειτουργεί και με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, προσφέροντας ιδιωτικές υπηρεσίες φύλαξης μεσεγχυματικών κυττάρων. Πως δικαιολογείται η χαώδης διαφορά στις προδιαγραφές ανάμεσα σε "δημόσιες" και ιδιωτικές τράπεζες; Πως δικαιολογείται ότι επιτρέπεται στις δημόσιες τράπεζες να παρέχουν υπηρεσίες ιδιωτικής φύσης, ενώ απαγορεύεται στις ιδιωτικές να παρέχουν υπηρεσίες δημοσίου χαρακτήρα;