Αρχική Δράσεις δημόσιας υγείας - Ρυθμίσεις για την ενίσχυση του Εθνικού Συστήματος ΥγείαςΆρθρο 34 Δυνατότητα εκκίνησης της πειθαρχικής προδικασίας από το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου ανεξαρτήτως της υποβολής καταγγελίας – Τροποποίηση παρ. 2 άρθρου 326 ν. 4512/2018Σχόλιο του χρήστη Δρ. Γεώργιος Ελευθερίου | 15 Μαρτίου 2024, 19:57
  • Σχόλιο του χρήστη 'Δρ. Γεώργιος Ελευθερίου' | 15 Μαρτίου 2024, 19:57

    Από την επισκόπηση της επιχειρούμενης ρύθμισης συνάγονται τα εξής: Κατ’ αρχάς επιχειρείται διεύρυνση της αρμοδιότητας του Δ.Σ. του ΠΙΣ και για πρώτη φορά παρέχεται σε αυτό η αρμοδιότητα να κινεί πειθαρχική δίωξη κατά μελών των οργάνων του, δηλαδή τόσο κατά μελών του Δ.Σ. όσο και κατά μελών του ΑΠΣΙ. Περαιτέρω παρέχεται επίσης για πρώτη φορά το δικαίωμα στο Δ.Σ. του ΠΙΣ να κινεί ΑΥΤΕΠΑΓΓΕΛΤΩΣ την πειθαρχική διαδικασία, χωρίς δηλαδή προηγούμενη καταγγελία ή αναφορά, όπως προβλέπει η ισχύουσα διάταξη. Η επιχειρούμενη νεότερη αυτή ρύθμιση δεν φαίνεται να αποσκοπεί στην κάλυψη κάποιου θεσμικού κενού, αφού τα μέλη των ανωτέρω οργάνων ήδη υπόκεινται στον πειθαρχικό έλεγχο των οικείων ιατρικών συλλόγων. Αντιθέτως, είναι πλέον ή βέβαιον ότι θέτει υπό ομηρία όλα τα εκλεγμένα όργανα του συνόλου του ιατρικού κόσμου, αφού παρέχεται η δυνατότητα στην εκάστοτε πλειοψηφία του Δ.Σ. του ΠΙΣ να προβαίνει σε διώξεις μελών οργάνων μη αρεστών σε αυτήν και ιδίως των μελών της μειοψηφίας του ιδίου, πράγμα ηθικά, πολιτικά και νομικά ανεπίτρεπτο. Περαιτέρω, η διατύπωση της προτεινόμενης διάταξης, κατά την οποία το Διοικητικό Συμβούλιο του Π.Ι.Σ. δύναται να ζητήσει οποτεδήποτε τον πειθαρχικό έλεγχο, είναι νομοτεχνικά αδόκιμη και γεννά σοβαρές επιφυλάξεις ως προς την συμβατότητα του περιεχομένου της με υπέρτερους κανόνες δικαίου, αφού μπορεί εύλογα να υποστηριχθεί ότι η χρήση της λέξεως «οποτεδήποτε», μπορεί να έχει την έννοια ότι η άσκηση της αρμοδιότητας αυτής δεν υπόκειται σε χρονικούς περιορισμούς και άρα ότι θεσπίζεται οιονεί απαράγραπτο για τα πειθαρχικά παραπτώματα των προσώπων αυτών, οπότε η ρύθμιση αυτή σαφώς αντιστρατεύεται το Σύνταγμα και το κράτος δικαίου, είτε ότι μπορεί να ασκηθεί νέα πειθαρχική δίωξη, ακόμη και αν έχει ήδη ασκηθεί πειθαρχική δίωξη από άλλο όργανο, οπότε επίσης αντιστρατεύεται την θεμελιώδη αρχή του πειθαρχικού δικαίου και της πανανθρώπινης αρχής (βλ. ΣτΕ 206/2023) ne bis in idem αλλά και έρχεται σε αντίθεση προς την διάταξη του άρθρου 320 παρ. 12 του ν. 4512/2018, κατά την οποία «Κανένας δεν διώκεται για το ίδιο αδίκημα δεύτερη φορά, επιβάλλεται δε μόνο μία πειθαρχική ποινή. Διαφορετική νομική υπαγωγή των ίδιων περιστατικών στο πλαίσιο της ίδιας πειθαρχικής διαδικασίας δεν καθιστά την πειθαρχική διαδικασία ή δίωξη νέα».