Αρχική ΜεταμοσχεύσειςΆρθρο 4 (άρθρο 13 Οδηγίας 2010/53/ΕΕ) – Θεραπευτικός σκοπός δωρεάς και μεταμόσχευσηςΣχόλιο του χρήστη Γιούλη Μενουδάκου | 17 Μαΐου 2011, 18:36
  • Σχόλιο του χρήστη 'Γιούλη Μενουδάκου' | 17 Μαΐου 2011, 18:36

    Πολύ σωστά το σχέδιο νόμου αναφέρει ότι "η αφαίρεση οργάνων από ζώντα δότη με σκοπό τη μεταμόσχευση διενεργείται εφόσον δεν διατίθενται όργανα από θανόντα πρόσωπα, μέχρι τη στιγμή της αφαίρεσης του οργάνου", άρα θα πρέπει οι υποψήφιοι λήπτες να εντάσσονται πρώτα στην Εθνική Λίστα και κατόπιν κάποιου χρονικού διαστήματος (εφ όσον δεν κινδυνεύει η ζωή τους) να κινούνται οι διαδικασίες για ζώσα μεταμόσχευση, εφ όσων δεν βρέθηκε πτωματικό μόσχευμα γι αυτούς. Η ζώσα μεταμόσχευση (κατά κύριο λόγο νεφρού, αλλά και ήπατος) αποτελεί μια εξαιρετική θεραπευτική λύση, η οποία όμως σε χώρες της Ευρώπης με αξιοσημείωτους δείκτες δωρεάς οργάνων (πτωματικών), αναπτύχθηκε αφού επιτεύχθησαν οι σημαντικοί δείκτες αξιοποίησης οργάνων από πτωματικούς δότες, ως συμπληρωματικό μέσο δηλαδή. Δηλαδή είναι αποδεκτό να παίρνουμε μόσχευμα από ζωντανό άνθρωπο, μόνο όταν έχουμε φτάσει στο ανώτατο δυνατό νούμερο των πτωματικών μεταμοσχεύσεων. Το να αναπτύσσει μια χώρα κατά κύριο λόγο τη ζώσα μεταμόσχευση, δείχνει ότι προτιμά την "εύκολη λύση", ενώ παράλληλα ευνοεί τη μεταμόσχευση με "ραντεβού", με ο,τι αυτό συνεπάγεται. Είναι παγκοσμίως γνωστό ότι τα προγράμματα ζωσών και πτωματικών μεταμοσχεύσεων λειτουργούν "ανταγωνιστικά" ως προς την ανάπτυξη τους σε μια χώρα. Στην περίπτωση ανάπτυξης των ζωσών μεταμοσχεύσεων, με τι θα μεταμοσχευτούν οι καρδιοπαθείς και και πνευμονοπαθείς?