Αρχική Ολοκλήρωση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισηςΜΕΡΟΣ Α΄ ΕΘΝΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α΄ ΓΕΝΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ Άρθρο 1 ΣκοπόςΣχόλιο του χρήστη Μαρία Μεταξά | 7 Ιουλίου 2024, 18:30
  • Σχόλιο του χρήστη 'Μαρία Μεταξά' | 7 Ιουλίου 2024, 18:30

    Το βασικό πρόβλημα του νομοσχεδίου είναι ότι καταργεί την τομεοποίηση και θωρακίζει τη δράση του ιδιωτικού τομέα (κερδοσκοπικού και μη) τη στιγμή που αποδυναμώνει τον δημόσιο τομέα. Γιατί είναι πρόβλημα ότι καταργεί την τομεοποίηση και δημιουργεί έναν υπερσυγκεντρωτικό μηχανισμό διοίκησης; Η ψυχιατρική μεταρρύθμιση (που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ) προέβλεπε τη δημιουργία μικρών πληθυσμιακά τομέων με πλήρες δίκτυο υπηρεσιών για τον κάθε τομέα (Κέντρο ψυχικής υγείας, κλινική νοσηλείας, ξενώνες και οικοτροφεία, πλαίσια προστατευόμενης εργασίας κλπ), σύμφωνα με τις αρχές της κοινοτικής ψυχιατρικής, με στόχο την εξωνοσοκομειακή περίθαλψη, την πρόληψη, την υποστήριξη στον τόπο κατοικίας των ανθρώπων με σοβαρές ψυχιατρικές διαταραχές και τη συνέχεια στη φροντίδα… (Αυτό δυστυχώς έγινε μόνο μέχρι ένα σημείο και σταδιακά απογυμνώθηκε από πόρους και αφέθηκε να μαραζώσει.) Καταργώντας, λοιπόν, την τομεοποίηση ακυρώνεται οριστικά η κοινοτική ψυχιατρική, ενώ σε συνδυασμό με την κατάργηση των οργανισμών των ψυχιατρείων, ξανάρχεται από το παράθυρο τη στρατηγική της «επιλογής των περιστατικών». Αυτή η στρατηγική θα ανακουφίσει προσωρινά από τα πολύ απαιτητικά περιστατικά τις πανεπιστημιακές κλινικές και τις κλινικές των γενικών νοσοκομείων, καθώς θα μεταφέρει τους ανθρώπους με πολύπλοκα προβλήματα (ακούσια περιστατικά, άστεγοι χωρίς υποστηρικτικό περιβάλλον, διπλές διαγνώσεις) στα ψυχιατρεία. Πρόκειται όμως με βεβαιότητα να οδηγήσει στην (επανα)δημιουργία ασυλιακών δομών. Ταυτόχρονα είναι ξεκάθαρη η κατεύθυνση της πριμοδότησης των ιδιωτών καθώς δημιουργείται ένα πλαίσιο όπου μπορεί πολύ ευκολότερα να μετακυλήσει η παροχή υπηρεσιών ψυχικής υγείας από τον δημόσιο στον ιδιωτικό μη κερδοσκοπικό και κερδοσκοπικό τομέα, απλά με μια απόφαση του υποδιοικητή/διοικητή της ΥΠε (οι αρμοδιότητες των οποίων είναι υπερενισχυμένες). Προβλέπουμε λοιπόν την κατεύθυνση κονδυλίων στον ιδιωτικό τομέα μέσα από προγράμματα με ωραία ονόματα και φανταχτερές αφίσες, ΑΛΛΑ με προσωρινό χαρακτήρα και αναλογικά ισχνή κάλυψη αναγκών του πληθυσμού, καθώς δεν αφορούν ανάπτυξη ΜΟΝΙΜΩΝ δημόσιων υπηρεσιών που θα καλύπτουν σταθερά και πλήρως τις ανάγκες ενός πληθυσμού. Επομένως αυτό που καταχρηστικά περιγράφεται σαν ολοκλήρωση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης είναι στην πραγματικότητα η διάλυση της όποιας μεταρρύθμισης είχε μέχρι τώρα συντελεστεί και η μεταφορά υπηρεσιών στον ιδιωτικό τομέα οι οποίες θα είναι λιγοστές αλλά θα έχουν ωραία φυλλάδια.