• Σχόλιο του χρήστη 'Ξενοφών Σελπεσάκης' | 13 Ιουλίου 2024, 21:23

    • Όταν θέλεις να γίνεις πραγματικά σημαντικός (κράτος, κυβέρνηση, επόπτης, κηδεμόνας, πατέρας...) και όχι μόνο να βάζεις τα λεφτά στην οικογένεια (Ψυχική υγεία-18 ΑΝΩ, ΔΙΑΠΛΟΥΣ, ΚΕΘΕΑ κ.α.), η οποία επί χρόνια σου ζητάει να αναλάβεις τις ευθύνες σου (εθνική στρατηγική, σχέδιο, προσωπικό κ.α.), τότε έχεις χρέος να συνδιαλέγεσαι ισότιμα μαζί της, να κατανοείς, και να συνδράμεις όσο μπορείς και σε ό,τι συμφωνήσετε για να βοηθήσεις το σύστημα να γίνει πιο λειτουργικό και ισχυρό. Ένα σύστημα σημειωτέον, που επί πολλά χρόνια, παρά την απουσία σου, λειτουργεί (με τα όποια λάθη του) με πραγματική ευθύνη για να εμπεριέξει τις παλιές και νέες ανάγκες των μελών του, να μη τους «λείψει» τίποτα από αυτά που χρειάζονται για να προχωρήσουν με ασφάλεια και να αναπτυχθούν προσωπικά και κοινωνικά, και με μεγάλη προσωπική δέσμευση των ανθρώπων που το συντονίζουν και το υπηρετούν. Ανέλαβε λοιπόν τις πραγματικές ευθύνες που σου αναλογούν για να βάλεις πλάτη και όχι επειδή ξαφνικά θέλεις να είσαι ο κριτής-αρχηγός-πάτρονας ενός συστήματος που δεν το έφτιαξες και που αποτελείται στην πραγματικότητα από αυτούς που το χρειάζονται και από αυτούς που το πονάνε. • Η ψυχική υγεία και η απεξάρτηση δεν είναι εταιρεία που μπορεί να λειτουργήσει με επικεφαλής έναν διορισμένο CEO, με ιεραρχική δομή από πάνω προς τα κάτω, με one stop shop υπηρεσίες, με προκαθορισμένες νόρμες βασιζόμενες στην ταχύτητα και με σκοπό το κέρδος. Χρειάζεται χρόνο, θέλει ανάλυση τοπικών αναγκών, απαιτεί σχέση, θέλει δημοκρατικό τρόπο λειτουργίας και πολλαπλές επιλογές. Δεν μπορείς να προσκαλέσεις και να εμπνεύσεις έναν άνθρωπο να αναλάβει το κόστος να αλλάξει τη ζωή του εάν εσύ είσαι ένα μεγάλο και απρόσωπο γραφειοκρατικό σύστημα που προσφέρει ως αυθεντία προκαθορισμένα λίγο από όλα, σε δόσεις… • Ζούμε σε μια εποχή και σε μια χώρα ιδιαίτερα επιβαρυμένη επί σειρά ετών από μία σπείρα οικονομικών ζητημάτων, πανδημιών, φυσικών καταστροφών και άλλων δεινών και έναν πληθυσμό ιδιαίτερα επιβαρυμένο που εκφράζεται με ποικιλότροπες διαταραχές και εξαρτητικές συμπεριφορές. Η απάντηση σε όλα αυτά δεν μπορεί να είναι σε αντίθεση με τις κυρίαρχες σύγχρονες επιστημονικές κατευθύνσεις , δεν μπορεί να είναι ταχύτερα, γρηγορότερα, αποτελεσματικά με όποιο κόστος. Δεν είναι ούτε νόμιμο ούτε ηθικό να «ιατρικοποιείς τα μοντέλα προσέγγισης της θεραπείας», να θεωρείς ασθενείς, να μιλάς για χρόνιες υποτροπιάζουσες νόσους, να αποδυναμώνεις τα δημόσια και δωρεάν συστήματα υγείας. Δεν μπορείς να καταργείς στην πράξη τα κοινοτικά πλαίσια παρέμβασης και να μετατρέπεις τον θεραπευόμενο από ενεργό συντελεστή της θεραπείας του εντός του κοινωνικού πλαισίου και με τη συμπαράσταση και συνεργασία ενεργών πολιτών και υπηρεσιών σε παθητικό αποδέκτη υπηρεσιών, εν δυνάμει χρονίως αμειβόμενων…. • Η θεραπευτική σχέση δεν είναι μία διαδικασία οριζόντια και κάθετη, με γωνίες και νούμερα. Η θεραπευτική σχέση δε χωράει σε 45λεπτες πρωινές συνεδρίες ανά 15 μέρες, δε χορηγεί πιστοποιητικά ώστε να μπορούν να δικαιολογηθούν απουσίες στο σχολείο ή στην εργασία. Είναι μια ολοστρόγγυλη διαδικασία: θέλει σχέση, υπομονή, ομάδα, δημοκρατικότητα, ανοικτές επιλογές, συν-κατασκευή, κοινωνική συμμετοχή, ανοικτότητα στο διαφορετικό, γέφυρες και μικρούς τόπους ανάληψης προσωπικής ευθύνης και αλληλεγγύης. Είναι ολόκληρη μια εμπιστοσύνη που χτίζεται. Απαιτεί να μαθαίνεις από τα λάθη σου. Τα θεραπευτικά προγράμματα δε δημιουργούνται σε γραφεία. Δημιουργούνται από τις ανάγκες των τοπικών κοινωνιών και από τις ψυχές των ανθρώπων που τα υπηρετούν". Το παρόν σχέδιο νόμου δε δημιουργεί γέφυρες, δεν εξυπηρετεί τους θεραπευόμενους, μόνο ακυρώνει και οπισθοδρομεί. Αποσύρετέ το και ξεκινήστε ένα ουσιαστικό διάλογο με τους ανθρώπους του χώρου που φαίνετε να αγνοείτε.