Αρχική Ολοκλήρωση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισηςΜΕΡΟΣ Β΄ ΕΘΝΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΕΞΑΡΤΗΣΕΩΝ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α΄ ΓΕΝΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ Άρθρο 27 ΣκοπόςΣχόλιο του χρήστη ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ | 14 Ιουλίου 2024, 11:51
Υπουργείο Υγείας Αριστοτέλους 17, Αθήνα 104 33 Τηλ: 2132161000 email Υπευθύνου Προστασίας Δεδομένων (DPO): dpo@moh.gov.gr Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Υποτίθεται ότι η θεσμοθέτηση μιας κοινωνικής πολιτικής έρχεται να θεραπεύσει (ή να βελτιώσει) παθογένειες μιας υπάρχουσας κατάστασης, και αυτή αποτυπώνεται στην εισηγητική έκθεση των νομοσχεδίων. Τι αναφέρει η σχετική έκθεση του παρόντος πονήματος για τον χώρο των εξαρτήσεων; “α) οι μεγάλοι χρόνοι αναμονής για την ένταξη των εξαρτημένων ατόμων στα αναγκαία θεραπευτικά προγράμματα των επιμέρους φορέων καθιστούν αβέβαιη την έναρξη της θεραπευτικής προσπάθειας, β) η αδυναμία άμεσης εναλλαγής και συνδυασμού θεραπευτικών μεθόδων και προγραμμάτων των επιμέρους φορέων, δυσχεραίνει τη συνέχεια της θεραπευτικής προσπάθειας και γ) τα αναπόφευκτα διαλείμματα μεταξύ των διαφόρων θερανευτικών προγραμμάτων των επιμέρους φορέων θέτουν σε κίνδυνο την επιτυχή ολοκλήρωση της θεραπευτικής προσπάθειας.” Οι άνθρωποι ζουν φαίνεται σε μια άλλη, παράλληλη διάσταση / πραγματικότητα. α) Στα θεραπευτικά Προγράμματα ελεύθερα ουσιών και υποκατάστατων (ΚΕΘΕΑ, ΨΝΑ, ΨΝΘ κλπ) ΔΕΝ υπάρχουν ούτε πατέ υπήρξαν χρόνοι αναμονής ανάμεσα στο αίτημα και την πρώτη συνάντηση υποδοχής. Όσο για τα προγράμματα χορήγησης υποκατάστατων του ΟΚΑΝΑ, την τελευταία τουλάχιστον δεκαπενταετία, οι διαδοχικές κυβερνήσεις που διαχειρίστηκαν το θέμα,δεν έπαψαν να επαίρονται (δικαίως) για τον μηδενισμό της λίστας αναμονής. Άρα το υπάρχον δίκτυο έχει ήδη καλύψει την ανάγκη που επικαλείται ο υπουργός για να το καταργήσει! β) Ο συνδυασμός και η εναλλαγή των θεραπευτικών μεθόδων διασφαλίζεται με την δικτύωση των δομών, δικτύωση που αποτελεί μια διευρυνόμενη πραγματικότητα ως προϊόν εμπειρίας και προσανατολισμού στις ανάγκες των εξυπηρετούμενων ατόμων, μια δικτύωση που συντελείται ως τώρα από “τα κάτω”, ερήμην του καθ’ ύλη αρμόδιο θεσμό του Εθνικού Συντονιστή, που ως τώρα είναι απλά διακοσμητικός. γ) Αν ο νομοθέτης αντιλαμβάνεται τα αναπόφευκτα διαλείμματα στην θεραπευτική πορεία ως δυσλειτουργία των δομών και όχι ως επιλογή των ίδιων των εξυπηρετούμενων σε διαδικασία απεξάρτησης που εξ’ ορισμού οφείλει να είναι εθελοντική (και άρα να αποδέχεται το αναπόφευκτο drop out) θα πρέπει να διευκρινίσει με ποιο τρόπο θα το κάνει μη αναπόφευκτο (καταναγκασμός;) αλλιώς το επιχείρημα είναι κενό περιεχομένου. Ο διαχωρισμός της θεραπείας από την επανένταξη (Άρθρο 31) καταδεικνύει την απίστευτη άγνοια (ή αδιαφορία) της ανάγκης για ένα θεραπευτικό συνεχές, την αντιμετώπιση του «σοκ μετάβασης» από το ασφαλές περιβάλλον της θεραπευτικής δομής στο ανταγωνιστικό περιβάλλον της ευρύτερης κοινωνίας. Η επανένταξη που προτείνεται δεν είναι παρά η διαχείριση πόρων για την δημιουργία επιδοτούμενων θέσεων εργασίας, άντε και κάποιας στοιχειώδους συμβουλευτικής υποστήριξης, μια πρακτική που έχει δείξει τις αδυναμίες της ως αποκλειστικός τρόπος αντιμετώπισης του σύνθετου προβλήματος της κοινωνικής επανένταξης. Ο εξαρτημένος δεν αντιμετωπίζεται παρά ως λήπτης / καταναλωτής υπηρεσιών και όχι ως ενεργός συντελεστής της ίδιας του της απεξάρτησης, η ομάδα δεν υπάρχει, η συμμετοχή του στην λήψη αποφάσεων για την θεραπευτική του πορεία, κάτι που έχουν ήδη στείλει στον Καιάδα η κατάργηση του αυτοδιοίκητου και των δημοκρατικών θεσμών του ΚΕΘΕΑ με την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου και τον διορισμό δοτής διοίκησης το 2019 (ΝΔ), που με την σειρά της ήρθε να συμπληρώσει την ένταξη στους φορείς της Γενικής Κυβέρνησης επί ΣΥΡΙΖΑ ΤΟ ΣΧΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΕΝΑΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ