Αρχική Ολοκλήρωση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισηςΆρθρο 31 Σκοπός του Εθνικού Οργανισμού Πρόληψης και Αντιμετώπισης ΕξαρτήσεωνΣχόλιο του χρήστη Γιάννης Ν. | 17 Ιουλίου 2024, 10:25
  • Σχόλιο του χρήστη 'Γιάννης Ν.' | 17 Ιουλίου 2024, 10:25

    Όπως αναφέρεται στο άρθρο 31 ένας εκ των βασικών σκοπών του ΕΟΠΑΕ είναι η εφαρμογή της Εθνικής Στρατηγικής για την Αντιμετώπιση των Εξαρτήσεων και η υλοποίηση του Εθνικού Σχεδίου Δράσης κατά των Εξαρτήσεων, την ίδια στιγμή στο άρθρο 51 προβλέπεται ότι ο Πρόεδρος του ΕΟΠΑΕ να είναι ταυτόχρονα και ο Εθνικός Συντονιστής για την Αντιμετώπιση των Εξαρτήσεων. Δημιουργεί εύλογη απορία πως είναι δυνατόν ένας Οργανισμός και ειδικότερα ο Πρόεδρός του να είναι ταυτόχρονα επόπτης και εποπτευόμενος. Επίσης θεωρούμε άκρως προβληματικό το γεγονός της δημιουργίας ενός υπεροργανισμού που ταυτόχρονα θα χαράσσει πολιτική, θα ιδρύει και θα λειτουργεί δομές τις οποίες ταυτόχρονα θα εποπτεύει. Ειδικότερα όταν αυτό γίνεται στο πλαίσιο ενός συγκεντρωτικού συστήματος και δομής χωρίς καμία πρόβλεψη ως προς τον τρόπο σύνδεσης όλων αυτών των δομών σε περιφερειακό επίπεδο. Δημιουργείται μία κάθετη ιεραρχικά δομή, ιδιαίτερα προβληματική, καθώς θα αυξήσει τη γραφειοκρατία, θα δημιουργεί σοβαρές καθυστερήσεις και κυρίως θα περιορίσει την ευελιξία και την εναρμόνιση των υπηρεσιών που παρέχουν οι δομές με τις ιδιαίτερες ανάγκες κάθε τοπικής κοινότητας. Ο Εθνικός Συντονιστής θα πρέπει να είναι διαφορετικό πρόσωπο από τον Πρόεδρο του νέου φορέα ΕΟΠΑΕ, θα πρέπει να είναι ένα πρόσωπο εγνωσμένου κύρους και υψηλής επιστημονικής κατάρτισης με εξειδίκευση και εμπειρία στον τομέα των εξαρτήσεων και να προέρχεται από των χώρο των επιστημών της υγείας ή των ανθρωπιστικών επιστημών και όχι από τον χώρο των οικονομικών επιστημών, όπως προβλέπεται μεταξύ άλλων για τον Πρόεδρο του ΕΟΠΑΕ. Παράλληλα, ο θεσμικός του ρόλος χρειάζεται να είναι με σαφήνεια προσδιορισμένος καθώς και ο τρόπος που αυτός ασκείται σε σχέση με τον ΕΟΠΑΕ. Σε άλλο σημείο του άρθρου 31 αναφέρεται ένας ακόμα από τους σκοπούς του νέου φορέα: γ) η πρόληψη της χρήσης και της διάδοσης των εξαρτησιογόνων ουσιών, παράνομων ή νόμιμων, καθώς και η πρόληψη της εμφάνισης εξαρτητικών συμπεριφορών και εθισμών, μέσα από τις ενδεδειγμένες κατά περίπτωση δράσεις, η) η επιστημονικά τεκμηριωμένη ενημέρωση και ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης για τις συνέπειες και τους κινδύνους από τη χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών και την ανάπτυξη εξαρτητικών συμπεριφορών και εθισμών Στα εν λόγω σημεία αναφέρεται για πρώτη φορά ο όρος πρόληψη γενικά χωρίς όμως να προσδιορίζεται το είδος της προσέγγισης- μοντέλου που προτείνεται. Στη συνέχεια φαίνεται να διαφοροποιείται ως προς την μέχρι τώρα φιλοσοφία της καθώς απουσιάζει η πρόληψη μέσω της καλλιέργειας των ψυχοκοινωνικών παραγόντων, που λειτουργούν προστατευτικά της χρήσης στα περιβάλλοντα που μεγαλώνουν παιδιά και νέοι-οικογένεια, σχολείο, ευρύτερη κοινότητα. Ενώ η προσέγγιση που διαφαίνεται αποτελεί ένα παρωχημένο μοντέλο, το οποίο η διεθνής επιστημονική κοινότητα μετά τα πρώτα χρόνια εφαρμογής του, αξιολόγησε ως αναποτελεσματικό και εν συνεχεία το αντικατέστησε με το μοντέλο της κοινοτικής πρόληψης, που εφαρμόζεται αποτελεσματικά εδώ και 30 χρόνια στην Ελλάδα. Επίσης, το εν λόγω μοντέλο αφορά στη μείωση της βλάβης, ενώ μέχρι σήμερα η πρόληψη αποτιμάται ως αποτελεσματική, όταν στοχεύει στη μείωση της ζήτησης, όπως εφαρμοζόταν μέχρι τώρα και από τον ΟΚΑΝΑ.