Αρχική Ολοκλήρωση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισηςΜΕΡΟΣ Α΄ ΕΘΝΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α΄ ΓΕΝΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ Άρθρο 1 ΣκοπόςΣχόλιο του χρήστη Βασιλική Π. | 17 Ιουλίου 2024, 14:28
  • Σχόλιο του χρήστη 'Βασιλική Π.' | 17 Ιουλίου 2024, 14:28

    Με την ανάγνωση του σχεδίου νόμου, πολλά τα ερωτηματικά και οι προβληματισμοί που εγείρονται στο νου. Ως επαγγελματίας ψυχικής υγείας, εργαζόμενη τόσο σε στεγαστικές μονάδες όσο και σε Κινητή Μονάδα Ψυχικής Υγείας, προβληματίζομαι έντονα για τα υπο συζήτηση ζητήματα. Αρχικά, βασικό σημείο σχολιασμού αποτελεί η μετάβαση που αυτό το νομοσχέδιο σηματοδοτεί για τη χρηματοδότηση των υπηρεσιών που προσφέρονται από ΝΠΙΔ μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα από τον κρατικό προϋπολογισμό σε ασφαλιστικά ταμεία. Με ποιόν τρόπο έχει αυτή η μετάβαση σχεδιαστεί; Πώς θα αποζημιώνονται/κοστολογούνται οι υπηρεσίες που προσφέρονται (θεραπείες, νοσήλεια…); Υπάρχει κάποια πρόβλεψη για την κοστολόγηση υπηρεσιών πρόληψης, ευαισθητοποίησης του κοινού για ζητήματα ψυχικής υγείας, που αποτελεί βασική ανάγκη και προτεραιότητα; Ποια η μέριμνα για τους ανασφάλιστους συμπολίτες μας; Τελικά αυτή η ρύθμιση σηματοδοτεί την κατάργηση ενός κοινωνικού κράτους πρόνοιας; Σε αυτό το σημείο, όπως και σε άλλα, το σχέδιο νόμου παρουσιάζει ασάφειες, προχειρότητα που προβληματίζουν έντονα για το τι μέλλει γενέσθαι στον κλάδο της ψυχικής υγείας. Επιπλέον, το νομοσχέδιο φαίνεται να εξομοιώνει πλήρως τα ΝΠΙΔ μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα (τρίτος τομέας) με τις ιδιωτικές κερδοσκοπικές κλινικές και τους ιδιώτες ψυχιάτρους. Δεύτερο σημείο προβληματισμού αποτελεί η επί της ουσίας κατάργηση της τομεοποίησης, μιας από της βασικές αρχές της Κοινωνικής Ψυχιατρικής που πάνω της δομείται η Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση. Αντί να συζητούμε τρόπους πραγματικής εφαρμογής του συστήματος τομεοποίησης, αποκέντρωση στην παροχή υπηρεσιών και στη διαδικασία λήψης αποφάσεων, περιγράφεται μια διαδικασία συγκέντρωσης εξουσιών σε υποδιοικητές και συμβούλια, οι οποίοι, ειδικά για την επαρχία, δε θα γνωρίζουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε τόπου και τις ανάγκες του πληθυσμού του. Και εδώ επίσης παρουσιάζονται ασάφειες τόσο ως προς την επιλογή των υποδιοικητών και των συμβουλίων όσο και ως προς τις αρμοδιότητες, τον ρόλο αυτών. Τρίτο σημείο προβληματισμού είναι η απουσία συλλογικοτήτων ληπτών υπηρεσιών ψυχικής υγείας και των οικογενειών τους στο σχεδιασμό των μεταρρυθμίσεων γενικά και του νομοσχεδίου ειδικά. Επίσης, το νομοσχέδιο δεν διασφαλίζει με σαφήνεια τη συμμετοχή των ληπτών σε όργανα λήψης αποφάσεων. Πώς μπορούμε να σχεδιάζουμε το μέλλον της ψυχικής υγείας χωρίς τη πραγματική και ουσιώδη συμμετοχή των ανθρώπων που λαμβάνουν τις υπηρεσίες; Πώς μιλάμε για ενδυνάμωση της φωνής τους, για συνηγορία, διεκδίκηση δικαιωμάτων και απαλοιφή του στίγματος όταν η πολιτεία η ίδια δεν ακούει τη φωνή τους; Τελικά αναρωτιέμαι αυτό το νομοσχέδιο είναι η ολοκλήρωση της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης, όπως ονομάζεται, ή είναι η συνέχεια/διαιώνιση μιας ατελούς Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης στη χώρα;